คลังหนังสือ
ภาษาไทย
นักเขียน
โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม
9.0M
จำนวนคำ
90
นิยาย

นิยาย

รักซ่อนเล่ห์ เสน่ห์ร้าย

746·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

เมื่อเพื่อนรักถูกทำร้ายหัวใจ โดยผู้ชายสารเลวคนหนึ่ง! มันทำให้กาญจน์กวินทร์เจ็บแค้น และสาบานกับตัวเองว่าจะต้องจัดการ คนเลวๆ คนนั้น ให้ได้ลิ้มรสความผิดหวังจากความรัก แผนก่อกวน ยั่วยวน จึงเริ่มขึ้น แล้วเธอจะทำอย่างไร ในเมื่อหัวใจกลับไปตกหลุมรักเข้าโครมใหญ่ กับผู้ชายที่เธอมาเพื่อแก้แค้น... “จับได้แล้วแม่ตัวแสบ! คุณต้องชดใช้ที่ทำกับผม ต้องเสียใจที่กล้าท้าทายผมด้วย ! “ สรธัชคำรามฮึ่มฮั่มอย่างมันเขี้ยว เขาทับหล่อนไว้ทั้งตัว กาญจน์กวินทร์ดิ้นอึกอัก นัยน์ตาคมหวานเริ่มมองเขาอย่างระแวง แม้หล่อนจะกล้าจะแก่นมากขนาดไหน แต่หล่อนก็ไม่เคยใกล้ชิดผู้ชายมากขนาดนี้ หล่อนมองสบเข้าไปในดวงตาคมดุของสรธัช ที่เริ่มมองกวาดไปทั่วใบหน้าหล่อน มองตา มองปาก แล้วก็วกกลับมามองปากอิ่มของหล่อนตาปรอย ประกายคมดุนั่นเปลี่ยนไป จนใจของหญิงสาวเริ่มเต้นแรง ทั้งคู่เงียบจนได้ยินเกือบได้ยินเสียงหัวใจของกันและกัน...

นิยายรักโรแมนติกยังไม่จบ

หัวใจหลงทางรัก

3.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

เมื่อเขากลับมาพบกับเมียทะเบียนที่ทิ้งไปถึงเจ็ดปี หัวใจของวิศรุตก็บอกตัวเองว่า มันจะไม่หลงทางไปไหนอีกแล้ว และเขาจะต้อนเธอเข้ามาในบ่วงของห้วงรัก ตะวันเป็นคนของพี่... “พี่ขอโทษนะคนดี แต่พี่ต้องการให้ตะวันเป็นคนของธนบูรณ์ พี่ไม่อยากหย่ากับตะวัน” “เลยรังแกตะวันแบบนี้เหรอคะ คนใจร้าย” หญิงสาวพึมพำเสียงสะอื้นแนบอกกว้าง วิศรุตถอนใจ ใจอ่อนเกือบจะบอกความจริงกับเธอไปแล้ว หากแต่เขาต้องใจแข็ง เพราะเขาอยากมีเธอกอดไว้ในอ้อมแขนแบบนี้ตลอดไป “พี่ขอโทษนะครับ อย่าโกรธพี่เลยนะคนดี” ชายหนุ่มกระซิบอ่อนโยน ก่อนจะก้มลงจูบไล้ซับน้ำตาให้เธอ มือใหญ่ประคองใบหน้าหวานละมุนที่กำลังสับสนอยู่ระหว่างความโกรธและความน้อยใจให้มองเขาเต็มตา นัยน์ตาที่สบกันนัยน์ตากลมโตนั้น แฝงประกายระยับไปด้วยความหมายบางอย่าง ที่ทำเอาคนที่มอง อดรู้สึกใจเต้นขึ้นมาไม่ได้ “ฟังพี่นะคนดี เหตุการณ์ทั้งหมด... พี่ตั้งใจ ...พี่อยากจะให้ตะวันเป็นคนของพี่... พี่ไม่อยากหย่า... พี่เลยต้องทำเห็นแก่ตัวแบบนี้ ยกโทษให้พี่นะครับ” “พี่รุต” หญิงสาวมองเขาตาแป๋ว น้ำตาเธอเหือดแห้งไปแล้ว ตอนนี้มันกำลังมองเขาอย่างสับสน ไม่เข้าใจในตัวเขา และอารมณ์ของตัวเอง วิศรุตยิ้มให้เธอ ชายหนุ่มจรดจมูกที่หน้าผากมน พลางกระซิบเสียงแผ่ว “ไปอยู่กับพี่นะ พี่อยากอยู่กับตะวัน นะครับคนดี” “เอ่อ...” หญิงสาวลังเล เรื่องราวระหว่างเขาและเธอ ทุกอย่างมันเป็นไปอย่างรวดเร็วเหลือเกิน จนเธอตกใจ และยังไม่รู้แน่กับหัวใจตัวเอง รวมถึงตัวเขาด้วย วิศรุตมองริมฝีปากอิ่มตาปรอย ทานตะวันคงลืมไปแล้วว่าตอนนี้ เธออยู่ในอ้อมกอดเขา ทั้งที่ร่างกายท่อนบนนั้นถูกโอบอุ้ม ด้วยอ้อมแขนแข็งแรงของชายหนุ่ม โดยไม่มีอาภรณ์กางกั้น และมันกำลังส่งผลให้เจ้าของอ้อมกอด เริ่มสมาธิวอกแวกไปเรื่องอื่น มากกว่าเรื่องจะหว่านล้อมให้เธอกลับไปบ้านธนบูรณ์กับเขา “นะคนดี ที่อยากให้ตะวันอยู่กับพี่ นอนหลับพร้อมพี่ ตื่นนอนพร้อมพี่แบบนี้” “พี่รุต” ริมฝีปากอุ่นซ่านประกบมาที่ริมฝีปากเธอ

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เล่ห์ร้ายพิศวาสลวง

453·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ทอฟ้าหญิงสาวผู้เต็มเปี่ยมไปด้วยความแค้นที่น้องสาวของเธอฆ่าตัวตาย จากการกระทำของผู้ชายแสนเลวอย่างศรุต ประกายกุล เธอต้องการให้หัวใจเขาสลาย เหมือนกันกับพร่างดาว ทำให้ชีวิตเขาต้องพังพินาศ เหมือนกันกับที่น้องสาวของเธอได้รับ แต่แล้ว.... เมื่อนางพรานต้องการจะไปดักเสือร้ายอย่างเขา เธออาจจะต้องแลกทั้งร่างกายและ...หัวใจ เพื่อการแก้แค้นครั้งนี้ “ผมอยากเกลียดคุณนักทอฟ้า...” เสียงห้าวเอ่ยกระซิบออกมาอย่างลืมตัว เมื่อกอดร่างงามเข้ากระชับตัว ทอฟ้าหายใจสม่ำเสมอไปแล้วเพราะความเหนื่อยเพลียจากเกมรักอันแสนเร่าร้อนและหนักหน่วง “แต่ทำไมผมยังรักคุณอยู่ได้ ต่อให้คุณเกลียดผมยังไง ผมก็รักคุณอยู่ดี” ชายหนุ่มเอ่ยกับตัวเองอย่างเจ็บปวด พลางหลับตาลง แม้ตอนนี้เธอจะยังเกลียดเขา และเขาก็ไม่รู้ถึงสาเหตุแห่งความเกลียดนั้น แต่ไม่ว่าจะอย่างไร เขาก็ต้องยึดรั้งเธอไว้ข้างตัว เธอเป็นสมบัติของเขา ที่จะไม่มีวันปล่อยให้หลุดหายไปไหนอีก ต่อให้ทอฟ้าเกลียดเขา ก็อยู่ไปกันทั้งเกลียดๆ นี่แหละ...หัวใจของเขามันมีเพียงดวงเดียว และรักแน่วแน่มั่นคง อย่างไม่น่าให้อภัย แม้แต่กับผู้หญิงร้ายกาจอย่างทอฟ้าเองก็ตามที

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เพียงเสี้ยวเสน่หา

444·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ค่ำคืนที่ระอุไปด้วยเพลิงปรารถนา กับสาวปริศนาซึงเป็นสาวบริสุทธิ์! มันทำให้กันดิศไม่อาจจะลืมเลือนเธอได้ลงแม้เพียงสักเสี้ยววินาที และเมื่อพบเจอเธออีกครั้ง ใครจะไปคาดคิดกันว่าเจ้าหล่อนจะกลายเป็นดอกฟ้า ที่ยากเกินจะเอื้อมถึง แต่ไม่ว่าจะด้วยอุปสรรคใดๆ ที่มาขวางกั้น เขาก็พร้อมจะฝ่าฟันไป ไม่ว่าจะเป็นอดีตคู่หมั้นของเจ้าหล่อน หรือลูกปืนของว่าที่พ่อตา! เมื่อตื่นขึ้นมาจากค่ำคืนอันแสนอัปยศ การพบว่าคู่หมั้นพาหญิงอื่นไปนอนในเรือนหอ ทำให้ม.ร.ว.จินต์จุฑา ประชดประชันด้วยการหิ้วผู้ชายไปนอนด้วย และเมื่อตื่นขึ้นมาแล้ว เธอก็รีบเผ่นจากเขามาอย่างรวดเร็วและอับอาย จำหน้าเขาแทบไม่ได้เสียด้วยซ้ำ ให้ตายเถอะ...ไปไกลๆ ฉันหน่อยจะได้ไหม คุณซุปตาร์รูปหล่อ “เข้าใจผิด เข้าใจผิดอะไรกัน คุณจะเถียงหรือว่าคุณจำไม่ได้ ว่าเราสองคน...” “อย่าพูดอีกได้ไหม! โอเคฉันจำได้ จำได้แล้วทุกอย่าง แล้วมันก็แค่.... คือว่า… เอ่อ...ฉันก็แค่เมา แล้วเรื่องนั้น” หญิงสาวแผดเสียงใส่เขาก่อนจะกัดริมฝีปาก สำนึกส่วนดีที่มารดาเคยพร่ำสอนกำลังทำให้เธอรู้สึกแย่ๆ ที่ต้องพูดประโยคนี้ออกมา “คุณจะมาอะไรนักหนา คุณก็แค่ผู้ชายกับคืนหนึ่งที่ฉันเมาก็เท่านั้นเอง” ‘ตายแล้ว!’ มรว.สาวร้องบอกตัวเองในใจ เมื่อทำหน้าเชิดๆ ก่อนจะปรายตามองเขา ‘อย่าเผลอทำน้ำตาไหลเชียวนะ ทำไมเราต้องมาดูถูกตัวเอง ทำตัวเป็นผู้หญิงร่านรักต่อหน้าอีตาบ้านี่ด้วย แต่ก็ต้องทำแบบนี้ล่ะเจ้าขา ไม่อย่างนั้น มันก็ไม่จบเสียที’ “หืม?” กันดิศหรี่ตา เขากวาดมองใบหน้างดงามที่แดงเรื่อของหญิงสาว คำพูดจากริมฝีปากอิ่มที่ได้ยินนั้น ฟังแล้วมันขัดกับสิ่งที่เขาได้รับจากเธอยิ่งนัก ถ้าเธอเป็นผู้หญิงที่ไปไหนกับใครต่อใครง่ายดายแล้ว คงจะไม่สะอาดบริสุทธิ์จนถึงมือเขาแน่นอน “ได้ยินแล้ว ก็เลิกราวีฉันเสียทีนะคะ คุณเกรท” เมื่อตั้งสติที่กระเจิดกระเจิงกลับคืนมาได้ ม.ร.ว.จินต์จุฑา ก็สวมหน้ากาก ม.ร.ว.สาวที่เย่อหยิ่งทันที เธอทำหน้าเย็นชาใส่เขา นัยน์ตากลมโตวาวหวานมองเขาด้วยประกายตาเหยียดๆ ประโยคต่อมาแทบจะทำให้กันดิศสะอึก “คุณก็ไม่ได้ดีเด่นอะไร ที่มากพอจะทำให้ฉันจดจำกระมังคะ ฉันถึงได้ลืมสนิทได้แบบนี้” “อะไรนะ” “ฉันว่าเราเลิกคุยกันเรื่องไร้สาระนี่ดีกว่าค่ะ มาทำงานกันดีกว่า ตอนนี้เวลางาน ไม่ใช่เวลาของเรื่องส่วนตัวที่มันไร้สาระ” เธอมุดออกมาเสียจากวงแขนแข็งแรงที่กักเธอไว้ เพราะเจ้าของอ้อมแขนกำลังอึ้ง กับสิ่งที่ได้ยิน กันดิศหันขวับตามเธอ มือใหญ่คว้าหมับเข้าที่ข้อมือบางทันที ก่อนจะเอ่ยถามเธอเสียงห้าว นัยน์ตาคมดุจเหยี่ยวที่มองจ้องเธอเป็นประกายวับด้วยความโกรธขึ้งที่ถูกปรามาสเอาแบบนั้น “คุณว่าอะไรนะ? ผมไม่ได้ดีเด่นอะไร พระช่วย! ถ้างั้นเอาแบบนี้ ผมจะลองดูว่าผมไม่ได้มีอะไรดีเด่นอย่างที่คุณว่าจริงๆ คุณเจ้าขา” ไอ้ผู้ชายคืนหนึ่ง ในคืนที่คุณเมานี่แหละ จะจับคุณมาจองจำไว้ในห้องหัวใจ เป็นทาสรักของผมเสียให้เข็ด! ฮึ่ม!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ไฟล่าไฟ

372·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

หนึ่งไฟร้อน รุนแรงด้วยเพลิงแค้น หนึ่งไฟร้ายเสน่หา มารยาหญิง เมื่อไฟต้องล่าไฟ ฝ่ายไหนจะพ่ายเพลิงอารมณ์ เมื่อต้องใช้เธอเป็นหมากในการจัดการจอมวายร้ายเลี้ยงไม่เชื่องอย่างวรปรัชญ์ เพื่อทวงทุกอย่างคืนให้แต่สหัสวรรษ สาวไซน์ไลน์นัมเบอร์วันจอมแสบอย่างเธอ จะต้องโดนโทษทัณฑ์ข้อหาเป็นต้นเหตุของการทำร้ายครอบครัวเขา ทว่าจะเป็นทัณฑ์ทรมาณ หรือทัณฑ์เสน่หา ที่เขาจะใช้จัดการกับแม่ตัวร้ายกันดีนะ “อยากได้มากกว่านี้หรือเปล่า...” เสียงทุ้มเครือแหบเพราะอารมณ์ที่เริ่มร้อนแรงเอ่ยถาม ทำเอากวิสราที่ถูกปล้นจูบไปแบบลืมโลกดุเดือด จนยังมึนงงอยู่ถึงกับกะพริบตาปริบๆ เมื่อจู่ๆ สัมผัสอันเร้าใจนั่นก็ผละออกไปดื้อ ๆ เธอปรือตาขึ้นสบกับนัยน์ตาเป็นประกายระยับ มันวาวโรจน์ราวกับเปลวเพลิง เพลิงของไฟร้อนพิศวาส “อะไรนะคะ” เสียงใสตอบกลับมาแทบจะไม่เป็นคำ เพราะฤทธิ์ของจุมพิตยังทำพิษให้กับเธอยังคงลุ่มหลงและมึนงง เปลวตะวันหัวเราะเสียงดังใส่เธอ พร้อมกับเอ่ยอย่างหยามหยัน นัยน์ตาคมฉายแววเหยียดเยาะจนคนมองต้องหน้าแดงซ่าน สติรับรู้ถูกกระชากกลับมาอย่างรวดเร็ว “เสียใจ ฉันไม่เคยนึกอยากได้เธอ แต่ถ้าเธออยากได้ฉัน ก็คงต้องจ่ายค่าตัวให้ฉันด้วยก็แล้วกันนะ เคยแต่ได้มานานแล้วนี่ เสียเงินสักทีเพื่อแลกกับเซ็กส์อันเร้าใจ เธอคงจะยอมจ่าย กลางป่ากลางดอยแถมหนาวจับใจแบบนี้ มาออกกำลังในร่มก็ไม่เลว” เพี๊ยะ! มือเรียวตวัดตบหน้าเขาทันที เมื่อถูกเหยียดศักดิ์ศรีกันขนาดนั้น เปลวตะวันหน้าหันไปตามแรงฝ่ามือเธอ หากแต่เขาเพียงแค่ยิ้มแล้วมองเธออย่างเหยียดๆ นัยน์ตาหรี่ลงแล้วพูดเสียงเย็น “ถ้าเธอนึกว่าตบหน้าฉันแล้ว มันจะยั่วให้ฉันโกรธจัด จนลืมตัวกระชากเธอมาสั่งสอน แล้วลามไปจนถึงอภินันทนาการแบบร้อนแรงบนเตียง เพราะถูกเธอตบยั่วเข้าแล้วล่ะก็ เสียใจนะกวิสรา” “ไอ้...”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

อุบายเสน่หา

267·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

การเล่นกลของพราวพลอย ด้วยการสลับเปลี่ยนตัวกับพี่สาวฝาแฝด เพื่อให้ไปทำงานกับคนที่เธอไม่ชอบหน้าอย่างเขตแดน กำลังสร้างเรื่องมหัศจรรย์ในความรัก ให้กับพวกเธอ กามเทพแผลศรให้ได้เจอะเจอกับผู้ชายสองแบบ ที่ต่างคน ต่างมีแผลเป็นด้านความรัก เขตแดน ความรักคืออะไร เขาไม่เคยเชื่อถือ และเชื่อว่ามีอยู่จริง ภคิน ความรักสำหรับเขามันตายไปแล้ว ตั้งแต่มณีดาวได้จากโลกนี้ไป พราวพรต้องมาพบพานกับผู้ชายเร่าร้อน ที่มองเห็นเธอเหมือนขนมหวานอย่างเขตแดน “คุณเคยมีแฟนไหมพราวพลอย ผมอยากให้คุณนึกดูแล้วมองเทยอง เหมือนว่าเขาเป็นคนรักของคุณ ผมอยากได้สายตาเหมือนว่า คุณได้รับจูบแรกจากผู้ชายที่คุณรัก” “อุ้ย...” พราวพรอุทาน ใบหน้างดงามแดงเรื่อ เธอเผลอโผล่งออกมาทันทีว่า “ใครจะไปรู้กัน คนเคยเสียที่ไหน” ประโยคนั้นของเธอ ทำให้เขตแดนมองพราวพร ก่อนจะเลิกคิ้ว “หืม ?” ชายหนุ่มมองอ้อยอิ่ง ที่ริมฝีปากอิ่มสวยของพราวพร ยิ่งได้ยินประโยคนั้น อารมณ์บางอย่างของเขา ก็เริ่มทำให้สมาธิของชายหนุ่ม ออกไปนอกเหนือจากการควบคุม “คือว่า พลอยไม่เคยมีแฟนน่ะค่ะ พลอยคิดไม่ออก คุณเข้มช่วยอธิบายได้ไหมว่าต้องการสายตาแบบไหน เอ่อ...ถ้าให้พลอยจินตนาการถึงจูบแรก พลอยคิดไม่ออกจริงๆ” “ถ้าอย่างนั้น” เขตแดนพึมพำ เขาดึงร่างบางเข้ามาปะทะกับอกกว้าง โดยที่พราวพรไม่ทันตั้งตัว หญิงสาวทำตาโตอย่างตกใจ เมื่อคงตรงหน้าดึงเธอเข้ามากอดกระชับ ใบหน้าคมสันก้มลงต่ำ มองริมฝีปากเธอด้วยสายตาหมายมาด เขากระซิบเบาๆ ชิดริมฝีปากอิ่ม เสียงห้าวทุ้มพูดเป็นเสียงกระซิบกับเธอว่า “ผมจะสาธิตจูบแรกให้” ส่วนแม่น้องสาวแฝดจอมยุ่งอย่างพราวพลอย ภคิน คือผู้ชายรักแรก ที่เธออยากจะให้เขามารักเธอ ‘คนบ้า ทำเย็นชาอยู่ได้ เห็นใจกันบ้างไหมว่าเรารักมากขนาดไหน?’ พราวพลอยนึกต่อว่าเขาในใจ “คุณเมามากแล้วหรือเปล่า คุณเลขา” ภคินว่าเสียงทุ้ม เขามองใบหน้าแดงเรื่อของพราวพลอย นัยน์ตาหวานระยับ พราวพลอยรีบส่ายหน้า มือเรียวนุ่มของเธอ จับมาบนแขนกำยำของเขา ภคินมองแล้วยิ้ม นี่แม่คุณกำลังจะทำอะไรอีกนะ มอมเหล้าเขา แล้วจะทำอะไรเขาต่อ แม่จอมแก่น...ชายหนุ่มคิดในใจ “ม่าย... มาว... สักหน่อย” หญิงสาวตอบ ก่อนจะโถมเข้าไปกอดภคิน หัวใจที่กลัดกลุ้มไปด้วยความรักคับอกของพราวพลอย เมื่อได้ฤทธิ์สุราที่ทำให้ใจกล้า ได้แสดงพิษสงของมันเสียแล้ว ชายหนุ่มอุทานอย่างตกใจ แต่ก็ไม่ได้ผลักไสร่างนุ่มที่กอดเขาไว้แบบนั้น พราวพลอยโอบรอบคอเขา นัยน์ตาคมหวานที่มองเขา บอกความในใจหมดจด จนภคินหัวใจเต้นเร็ว แม่ตัวแสบทำท่าจะปล้ำเขาเข้าเสียแล้ว - -

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ไฟริมธาร

589·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ฤารักแรกที่คิดว่าจะชุ่มฉ่ำดุจสายธาร ทว่ากลายเป็นเปลวไฟอันเร่าร้อน ที่แผดเผาเธอทั้งกายและใจ ในเมื่อเธอเป็นเพียงแค่เหยื่อ แห่งการไล่ล่าทวงคืนทุกอย่างจากเขา “พี่วี พี่วีขา” เพชรน้ำบุษสุดจะทนกับการสัมผัสอันเร่าร้อนของเขา เบียดเนื้อตัวเข้าหาไออุ่นร้อนซ่าน และสัมผัสรัญจวนใจตามสัญชาตญาณ เล็บของเธอจิกบ่าแกร่ง ร่างน้อยสะเทือนสะท้านไปตามแรงอารมณ์ที่ถูกปลุกให้โลดแล่น กันต์ระวีละปากจากทรวงงามที่เขาสัมผัสคลุกเคล้าจนมันเป็นสีเรื่อ ปลายทับทิมแข็งชันบอกอารมณ์ของเจ้าของได้เป็นอย่างดี เขายกร่างบางขึ้นเพื่อจะได้จูบไล้ไปตามแผ่นท้องเนียนเรียบ ดูดเม้มฝากรักไปตามผิวสาวลออตา จนมันเป็นร่องรอยตรีตรา ก่อนจะค่อยเคลื่อนไต่ใบหน้าขึ้นมายังทรวงนิ่มอีกรอบ จูบปลายยอดสองข้างเมื่อมันสั่นไหวท้าทายเขา ก่อนจะกอดร่างบางไว้ในอกกว้างแน่น สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อระงับอารมณ์ร้อนเร่าที่กำลังจะเตลิดไปไกลเกินจะต้านทาน เพชรน้ำบุษช่างน่ารักเหลือเกิน สัมผัสของเขาทำให้เธอหลอมละลายเหมือนเทียนยามโดนความร้อน แต่เขาถือว่านี่เป็นเพียงแค่การทักทาย และล่อหลอกให้เธอหลงใหลเขาเท่านั้น กันต์ระวีตั้งใจจะปรนเปรอให้คนในอ้อมกอดหลงเขา รักเขาจนยอมแลกได้ทุกอย่าง เพื่อจะได้เป็นของเขา ของเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น... หัวใจที่เต้นถี่รัวทั้งสองดวง ค่อยสงบลงเมื่อเพียงกอดกันเฉยๆ ในท่านั้น แต่หัวใจดวงเล็กกว่ายังไม่ค่อยผ่อนจังหวะกลับเป็นปรกตินัก แก้มสาวแดงก่ำ นัยน์ตายังหวานเยิ้มเพราะเพลิงพิศวาส ปากอิ่มที่แทบช้ำขบเข้าหากัน มือบางสั่นเล็กน้อยเมื่อสติกลับคืนมาสู่ตัวตนของตัวเองเต็มที่ นี่มันอะไรกันนะ ทำไมเราถึงปล่อยตัวขนาดนี้... น้ำตาใสๆ ไหลคลอเลยทันที เมื่อเพชรน้ำบุษนึกถึงตรงนี้ กันต์ระวีที่กำลังก้มลงมองคนในอ้อมกอดถึงกับตกใจ เมื่อเห็นน้ำตานั้น ชายหนุ่มค่อยเชยคางมนขึ้นมา จูบไล้ซับน้ำตาให้ พลางค่อยแต่งตัวให้เธอ เพชรน้ำบุษเพียงนั่งนิ่ง ยอมให้เขาจัดการตัวเธอให้เรียบร้อย น้ำตายังคงไหลพราก เพราะความรู้สึกอดสูและเกลียดตัวเอง กันต์ระวีโอบเธอเข้ามาแนบอกอีกครั้ง ก่อนจะถามเสียงอ่อนโยน มือใหญ่ลูบเรือนผมนิ่มไปด้วยอย่างจะปลอบประโลม “อย่าร้องไห้เลยคนดี พี่ขอโทษที่ล่วงเกินคุณหนูบุษ แต่พี่รัก จนเกินจะห้ามใจไว้อยู่จริงๆ คุณหนูบุษของพี่น่ารักเหลือเกิน” “พี่วี...บุษ...” เธอถึงกับอ้ำอึ้ง น้ำตาแห้งไปเลยทันทีเมื่อได้ยินคำว่ารักที่เขาย้ำมา หัวใจพองโตคับอก ปลื้มเปรมและเปี่ยมสุข ไม่น่าเชื่อว่าคำๆ เดียวจะมีอิทธิพลกับเธอได้มากขนาดนี้ เธอมองหน้าตา สบสายตากับนัยน์ตาคมกริบสีนิลที่มองเธออย่างรักใคร่ กันต์ระวีจูบหน้าผากมนเบาๆ พลางรั้งให้เธอลุกขึ้นยืน เขาปาดน้ำตาหยดสุดท้ายให้เธอ พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงห้าวทุ้ม เหมือนจะย้ำคำนั้นให้ยิ่งประทับตราในใจของอีกฝ่าย “พี่อาจจะใฝ่สูงจนเกินตัว ที่หลงรักดาวดวงนี้ แต่พี่ก็อดใจไม่ไหวจริงๆ พี่รักคุณหนูบุษ รักอย่างที่ไม่เคยรักใครมาก่อน” “พี่วีรักบุษ” เสียงหวานเอ่ยทวนเหมือนคนละเมอ เธอมองเขาตาแป๋ว ท่าทีนั้นน่ารัก และทำให้คนที่กำลังมองจ้องอยู่นึกอยากจะดึงเธอเข้ามาจูบแรงๆ อีกรอบ ซึ่งถ้าเขาทำแบบนั้นแล้ว กันต์ระวีก็ไม่อยากจะเชื่อใจตนเองว่าจะทนแค่สัมผัสเธอ ขอความชื่นใจแต่ภายนอกได้เหมือนเมื่อครู่ เขาคงจะครอบครองทำให้เธอเป็นของเขาภายในคืนนี้แน่ๆ “ครับ พี่รักคุณหนูบุษ" เวลาแห่งการแก้แค้นของกันต์ระวีมาถึงแล้ว!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ด่านรักกามเทพ

242·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ด่านรักของเขาและเธอ คือพี่ชายจอมดุ และคุณแม่จอมบงการ คีตภัทรและเบญญาภาจะข้ามผ่านไปได้ไหม งานนี้ต้องขอมือสองจอมวางแผนชั้นเอกอย่างอชินและนิชญามาช่วยเสียแล้ว “ถ้าพี่ชินรู้มากกว่านี้ จะว่าแหมวไหมหนอ” “ทำอะไรแผลงๆ อีกละแหมว” อชินย่นคิ้ว ขณะที่นิชญาหน้าแดง แล้วหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์ “บอกพี่มานะ ทำอะไรกับสองคนนั่นอีก” “แหมวก็ป้องกันไว้ เผื่อป้าคิ้มกับพี่บอม ไม่ยอมรับสองคนนั่น แหมวมีไม้เด็ดไว้แบล็กเมล์” “หืม?” “แหมวตั้งกล้องวีดีโอไว้ที่ห้องสองคนนั่น” นิชญาว่า แล้วหน้าแดงเรื่อ ขณะที่อชินทำตาโต เขาถึงกับลืมตัวพูดเสียงดังว่า “ตายละแหมว ! ทำอะไรไปน่ะ นี่แหมวแอบถ่ายสองคนนั่น...”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ร้ายจนได้รัก

255·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

เมื่อแม่เสือจอมซ่าอย่างนิชญา ต้องมาปะทะกับพ่อสิงห์อชิน เหตุเพราะการจับคลุมถุงชนระหว่างพี่สาวของเธอกับเขา คนอะไรหล่อลาก เอ๊ย...ไม่น่าไว้วางใจ งานนี้ต้องขัดขวาง เรื่องอะไรจะปล่อยพี่สาวแสนดีไว้ในมือเสือร้ายกันเล่า “นายก็รู้อยู่แก่ใจ“ “แล้วคุณรู้อะไรเกี่ยวกับผมบ้างล่ะ“ อชินก้มลงมองหน้าใสๆ ที่กำลังเริ่มแก้มแดงเรื่อๆ คงจะเพราะเริ่มกรุ่นๆ ที่เขาไปแหย่เข้า ยิ่งแหย่ให้โมโห นิชญาก็ยิ่งหน้าแดง ดูแล้วน่ารักเป็นบ้า! “เหอะ “ นิชญายักไหล่ “จะบอกให้นะว่าพ่อฉันน่ะ เกลียดคนเจ้าชู้ที่สุด ยิ่งรู้ว่านายจับปลาหลายๆ มือแบบนี้ก็ยิ่งไม่ชอบ” “ครับ ผมรับทราบ“ อชินพยักหน้าเป็นเชิงว่าเข้าใจ “แล้วถ้าพ่อคุณไม่รู้ ก็ไม่เป็นไรนะสิ คุณมีหลักฐานหรือเปล่า? คุณน้องแหมว มากล่าวหาผมลอยๆ ไม่ได้นะ” “มีสิ !” นิชญาเถียง ยังไงก็เถอะน่า หล่อนต้องหาหลักฐานมาให้ได้ ว่าเขากำลังควงอยู่กับนางแบบสุดเซ็กซี่นั่น “พ่อคุณเกลียดคนเจ้าชู้อย่างเดียวเหรอ” อชินหรี่ตามองคนตัวเล็กหน้าใสตรงหน้า “คนมือไว เจ้าชู้ยักษ์ ไม่ให้เกียรติผู้หญิง รุ่มร่าม พ่อก็ไม่ชอบทั้งนั้น” นิชญาได้ทีเลยว่า แม้ว่านาวีจะไม่เคยพูดว่า ไม่ชอบคนประเภทนี้ก็เถอะ “แล้วถ้ามีหลักฐานว่าผมเป็นคนอย่างว่าล่ะ พ่อคุณก็คงไม่ชอบใช่ไหม?” ความคิดบางอย่างแล่นเข้ามาในสมองของอชิน เขามองหน้าใสๆ ของนิชญาอย่างหมายมาด “แน่นอน“ นิชญารีบพยักหน้า อย่างน้อยๆ นายอชินจะได้ไม่กล้ารุ่มร่ามกับพี่เหมียวต่อหน้าพ่อ ถ้ารู้ว่าพ่อหล่อนไม่ชอบ ก็กำลังทำคะแนนอยู่นี่นา “งั้น“ อชินยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วไวเท่าความคิด เขาคว้าคนตัวเล็กที่กำลังยืนต่อปากต่อคำด้วย เข้ามาในอ้อมกอดอย่างรวดเร็ว ขณะที่นิชญากำลังอ้าปากค้างเพราะตกใจสุดขีด อชินก็ฉวยโอกาสกดจมูกลงกับแก้มแดงเรื่อ ของนิชญาแรงๆ แล้วสูดความหอมของแก้มนวล เข้าไปเต็มที่อย่างมันเขี้ยว เขาอยากทำอย่างนี้มาตั้งนานแล้ว “มีหลักฐานแล้ว ไปฟ้องลุงวีเลยนะ“ เขากระซิบที่ข้างหูหล่อน แล้วคลายอ้อมแขนอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มเดินผิวปากหวือจากหล่อนไปอย่างอารมณ์ดี ปล่อยให้นิชญามัวแต่ยืนเหวอ ด้วยความงงสุดขีด อะไรกันนี่... เมื่อกี้อีตายักษ์ทำอะไรกับเรา...

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ปราการรัก กำแพงหัวใจ

103·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

รักและความหลังช่างเลวร้าย จนเธอเข็ดขยาด และเกลียดผู้ชายทุกคน การพบกันครั้งแรก...ความเข้าใจผิด ทำให้เขาโดนผู้หญิงที่ตั้งใจจะคิดไป 'หิ้ว' ตบหน้าเอาฉาดใหญ่ และเมื่อเธอมาวุ่นวายกับน้องชายของเขา สายน้ำจึงเข้าไปกันท่า และกลับกลายเป็นเขาที่ตกหลุมรักหล่อนเสียเอง เขาจะทลายกำแพงนี้ด้วยรักได้หรือไม่ ฝากลุ้นและเป็นกำลังใจด้วยค่ะ “คุณผู้หญิงตรงนี้ครับ” สายน้ำเลิกคิ้วให้หล่อน และทวงสัญญาของเขาทันที เมื่อปลัดเขตชี้ตรงที่จะให้ฉัตรธิดาเซ็นชื่อลงไป “เซ็นนะครับคุณดา คุณดารับปากผมแล้ว” “ก็คุณบอกว่าให้ดาเซ็นเป็นพยาน แต่นี่คุณจะให้ดาจดทะเบียนสมรส” ฉัตรธิดาว่า ปลัดเขตที่นั่งอยู่หัวเราะ เมื่อเห็นท่าทีของฝ่ายหญิง “อ้าว ! ตกลงกันว่ายังไงครับเนี่ย ?” “คุณดารับปากผมแล้วนี่ครับ” ชายหนุ่มทวงสัญญาอีกรอบ ฉัตรธิดารีบค้าน “ก็คุณซีบอกว่า…” “เป็นพยานในเอกสารสำคัญ เอกสารทะเบียนสมรสนี่ไงล่ะครับ เอกสารสำคัญของชีวิตผม มันเป็นเอกสารสัญญาว่า ผมจะเป็นของคุณดาคนเดียว และคุณดาก็ต้องเป็นของผมคนเดียวด้วย ผมไม่สนใจว่าใครจะพูดอะไรหรอกครับ ผมรักคุณดา” “เอ่อ” ฉัตรธิดาอ้ำอึ้ง สายน้ำบีบมือหล่อนเบาๆ พร้อมกับส่งสายตา ที่บ่งบอกความในใจอย่างหมดทุกอย่าง ให้หล่อนล่วงรู้ว่า เขายังมั่นคงไม่เปลี่ยนแปลง “ผมจะไม่ยอมให้อะไร หรือใครมาขัดขวางความรักของผมหรอกครับคุณดา ผมบอกแล้วว่าผมรอได้ และผมก็จะถือทะเบียนสมรสเป็นเครื่องการันตีว่าผมพูดจริง นะครับคุณดา เซ็นสัญญากับผมนะ”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

สาวน้อยเก็บตกของพ่อเลี้ยงภู

2.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ชบาถูกแม่เลี้ยงหลอกบังคับให้ไปขายตัว สาวน้อยหนีเตลิดไปขึ้นรถกระบะคันหนึ่งและแอบซ่อนอยู่ตรงนั้น เธออธิษฐานขอพรจากมารดา กับดวงดาวที่ท่านชี้บอกเธอ ว่ามีนางฟ้าใจดีอยู่ เธอขอพรให้เธอได้มีชีวิตใหม่ ภูดิศพบว่ามีสาวน้อยแสนน่ารักคนหนึ่งมาขึ้นที่ท้ายรถกระบะของเขา เขาได้เก็บเธอมาดูแล ลูกนกหลงรังแสนน่าสงสาร คืนหนึ่งเขาได้กระทำการที่เรียกได้ว่าไม่ได้ตั้งใจกับชบา ทว่าคืนนั้นกลับเป็นคืนผูกใจเขา รักเด็กไปแล้วจะทำยังไง เด็กไม่ยอมให้รับผิดชอบ แต่เขาก็ดื้อและอยากได้นั่นแหละ โปรยปราย “คุณภูมีเรื่องอะไรหรือคะ หนูทำอะไรไม่ดีไปหรือเปล่าคะ” รีบถามทันที คนที่นั่งจิบไวน์ทำใจกล้าอยู่ถึงกับยิ้มนิดๆ วันนี้เขามึนๆ มาเล็กน้อยจากในงาน เลยมาเติมอีกนิดเพื่อเพิ่มความกล้า ก็ริจะเดินหน้าจีบเด็ก...ก็ต้องกล้าๆ กันหน่อย จีบเด็ก ก็แบบนั้นแหละเขากำลังจะจีบเด็ก ตะล่อมเด็กให้มายอมเป็นของเขา “มานี่สิ” เขาว่า ชบาเดินไปใกล้เขา เธอยังคงมองเขาด้วยนัยน์ตาขลาดๆ พ่อเลี้ยงหนุ่มประสานมือไว้บนตัก และมองเธอแบบหัวจรดเท้าด้วยสายตาที่ทำให้ชบาถึงกับหน้าแดง “ชบาอายุเท่าไหร่แล้วนะ” “เอ่อ...” คิ้วสวยขมวดนิดๆ ไม่คิดว่าเขาจะถามคำถามแบบนี้ “สิบเก้าค่ะ” “คิดว่าคนอายุสามสิบแปดนี่แก่ไปไหมสำหรับเธอ...” เขากระแอมแล้วใช้มือถูสันจมูกเบาๆ แก้ขวย “เอาแบบนี้ดีกว่า พ่อของชบาอายุเท่าไหร่?” “เอ่อ...” เขายิ่งถามเธอก็ยิ่งงง แต่ก็ตอบเขาไปตรงๆ “พ่อของชบาอายุสี่สิบเก้าแล้วล่ะค่ะ” “โล่งอกไปนิดหนึ่งที่พ่อของชบาแก่กว่าฉันมาก” เขาว่าแล้วหัวเราะ พลางมองหน้าเธอด้วยนัยน์ตาเป็นประกาย “คิดยังไงกับคนอายุสามสิบแปด ถ้าเกิดว่าคนอายุนี้จะมาจีบชบา” “เอ๋?” ชบาเบิกตานิดๆ เมื่อมองสบตากับเขา หน้าหวานของเธอก็แดงเรื่อ หัวใจเธอเต้นกระหน่ำเร็ว โอ... มือของเขาเอื้อมมือมาจับมือของเธอ ตกใจนิดๆ ที่พบว่ามันเย็นเชียบ และสาวน้อยของเขาก็ตัวแข็งทื่อเลยทีเดียว พ่อเลี้ยงหนุ่มยิ้มใส่ตาเธอ แล้วเอ่ยย้ำอีกหน “ตอบหน่อยสิชบา คิดยังไงถ้าคนอายุสามสิบแปดมาจีบชบา คิดว่าเป็นไอ้เฒ่าหัวงูหลอกเด็กไหม? หรือว่าคิดว่าแก่ไปไม่เหมาะสม” “คะ คือ หนูยังไม่เคยมีคนมาจีบเลยล่ะค่ะ ไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่ ตอบคุณไม่ได้หรอกค่ะ” “งั้นก็เคยเสีย ตอนนี้คนอายุสามสิบแปดปีกำลังจะจีบชบา”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

คืนรัญจวน

1.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

คืนแห่งการลองออกนอกกรอบครั้งแรกของสาวน้อย ทำให้ชีวิตเธอพลิกตลบ วุ่นวายอะไรจะขนาดนั้น ถูกเพื่อนหลอกไปขาย? เสียจิ้น? (แต่ทำไมฟิน???) ถูกยากูซ่าตามทวงนี้ (หืม???) เอาไปเอามา ไฉนเธอต้องกลายไปเป็นเจ้าสาวทายาทยากูซ่า เซริวทำท่าจะโผเข้ากอดเธอ แต่เธอรีบยกสองมือห้ามเขาไว้ก่อน พร้อมกับขู่เขาฟ่อ “อย่าเข้ามานะ ห้ามเข้ามาลวนลามฉัน ถึงฉันจะตกลงเรื่องใช้หนี้บ้าๆ กับคุณด้วยการเป็นเจ้าสาวของคุณ ก็ไม่ได้หมายความว่าจะมาลวนลามอะไรกันได้อีก ถึงฉันจะเสียจิ้นกับคุณไปเมื่อคืนนี้มันก็เพราะฉันเมา...อย่ามา...คิดว่าฉันจะต้องยอมให้คุณมาทำอะไรอีกนะ คุณ...คุณ...ตายล่ะ...ฉันยังไม่รู้ชื่อคุณเลย” เธอทำตาโตใส่เขา เซริวเอ็นดูเธอจนกลั้นยิ้มไม่อยู่ แต่คนที่กำลังเคืองเขาที่ทำให้ชีวิตเธอวุ่นวายไปหมด มองเขาแบบค้อนๆ “จะหัวเราะทำไม” “ผมขอโทษที่หัวเราะคุณ...ผมไม่ได้ตั้งใจ” เซริวกลั้นยิ้มอย่างลำบาก แล้วยื่นมือให้เธอ พร้อมกับเอ่ยเสียงขรึมๆ “ยินดีที่ได้รู้จักกันอย่างเป็นทางการ ผมชื่อเซริว” “ฉันชื่อฟิน” เธอมองมือเขาแต่ไม่ส่งมือให้เขา นึกอยากจะข่วนหน้าเขาสักหนด้วยซ้ำ แต่คนบ้าอะไร หล่อเร้าใจเสียจริงๆ แถมยังมามีหน้าเหมือนดาราคนโปรดของเธออีกด้วย นั่นล่ะ มันทำให้เธอใจอ่อน ไม่ได้ใจแข็งอย่างที่ตั้งใจไว้ “โอเค เราสองคนรู้จักกันแล้วนะตอนนี้ ฟินผมขอโทษคุณจริงๆ แล้วผมรับรองว่า ถ้าจบจากงานนี้ ผมจะตอบแทนคุณ จะทำทุกอย่างตามที่คุณเรียกร้อง ผมจะให้คุณทุกอย่างเพื่อทำให้คุณพอใจ เรียกร้องค่าเสียหายจากผมเป็นอะไรก็ได้ ยกเว้นดาวกับเดือนที่ผมคงจะจนปัญญาไปหามาให้” สายตาคมนั้นมองเธออย่างแน่วแน่ ขออภัย มันทำให้เธอเกือบจะยิ้ม ก็แค่เกือบจะ... ความรู้สึกบางอย่าง ทำให้ฟ้าใหม่หน้าแดง ใช่สิ...เธอมีเรื่องจะต้องเรียกร้องจากเขาจริงๆ แล้วล่ะตอนนี้ ไม่ใช่ดาวกับเดือนหรอก “ไม่ต้องขนาดนั้นหรอก แค่ให้ฉันพ้นจากเรื่องบ้าบอ พิลึกแบบนี้เร็วๆ ก็พอแล้ว และตอนนี้ฉันก็มีเรื่องอยากจะให้คุณช่วย เอ่อ...ฉันต้องการ” “อยากได้อะไร? บอกผมมาเลยไม่ต้องเกรงใจ ผมหามาให้ได้ทุกอย่าง” เซริวถามเสียงตื่นเต้น มันยิ่งทำให้เธอหน้าแดงก่ำ “ฉันอยากได้กางเกงใน หามาให้ด่วนด้วย” บอกไปก็แทบจะกัดลิ้น เธอเมินหน้าหนี หน้าแดง ตัวแดงไปหมดด้วยความอาย ส่วนคนฟังได้แต่อ้าปากค้าง แล้วก็อุทานออกมาอย่างตกใจ กับสิ่งที่เธอต้องการ

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ท่านประธานอย่าดุสิคะ

2.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ความฝันอยากเป็นนักเขียน ทำให้อลิสาต้องดิ้นรนทุกอย่าง เมื่อมีโอกาสหยิบยื่นจากบก. โดยให้เธอเขียนนิยายวาย...อะไรนะ นิยายวาย...แล้วเธอก็งับเอาโอกาสนั้นโดยใช้เจ้านายจอมงกสุดหล่อ เป็นอิมเมจพระเอกเสียเลย หึ...หึ แล้วงานก็งอก เมื่อคณินรู้เข้า ให้ตายเถอะ! นี่เห็นเขาเป็นอะไร ถึงได้เอาไปปู้ยี้ปู้ยำขยำขยี้บนหน้ากระดาษเสียขนาดนั้น ยอมไม่ได้ล่ะงานนี้ จะไล่ออกก็ไม่สะใจเท่าเอาเจ้าหล่อนมาทำเบ๊รับใช้ตลอดหนึ่งปีเสียเลย เอาละวา... หรือพรหมจะลิขิต ให้ชีวิตอีรุงตุงนัง เจ้านายหนุ่มจอมงกกับลูกน้องสาวจอมแสบซ่า มีอันต้องตกกะไดพลอยโจน กลายเป็นสามีภรรยาแบบไม่ได้ตั้งใจ!!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ซีรีย์เด็กมันร้าย

781·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ซีรีย์ เด็กมันร้าย เด็กมันร้าย ผู้ชายสายรุก กินเด็กเค้าว่าเป็นอมตะ แล้วถ้าเด็กอยากกินผู้ใหญ่ล่ะ จะกลายเป็นอมตะไหม? ความรักครั้งนี้ระหว่างหนุ่มแทนไทที่เด็กกว่า และสาวแหวนดอกไม้ที่อายุมากกว่า จะเป็นอย่างไรนะ เมื่อเด็กอยากจะขม้ำผู้ใหญ่ตัวเล็ก ผู้ชายคนไหนๆ บนโลกนี้ก็ไม่ดีสำหรับพี่หรอกครับ ยกเว้นผม เมื่อรักผมจึงต้องอ่อย ผมไม่ถอย และผมต้องรุก! เด็กกว่าแล้วไง? แต่รักของผมไม่แพ้ใครนะครับพี่แหวน เธอหยิกแก้มผมอย่างลืมตัว เป็นการใกล้ชิด...อย่างมากครั้งแรกของเราสองคน ผมไม่ปล่อยให้โอกาสแบบนี้ผ่านไป ผมกอดเธอ เธอจมหายลงไปในอกผมเลยก็ว่าได้ แหวนดอกไม้ตกใจจนตัวแข็ง ผมแค่ยิ้มใส่ตาเธอ ก้มลงกระซิบใกล้แทบจะชิดปากเธอ “ผมยอมเป็นพี่ชายพี่แหวนนะ ดูพี่แหวนสิ ตัวนิดเดียวไม่เหมาะกับเป็นพี่สาวของผมหรอก เราไม่เหมาะกับเป็นพี่น้องกันจริงๆ ” “เอ่อ...” ผมคลายอ้อมแขน แล้วทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ หยิบหนังสือเที่ยวไทยขึ้นมาพลิกหาดู เธอเหมือนจะนิ่งไปสักพัก แล้วก็ชวนผมคุยแบบเดิม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ครับ... ผมว่ากลับมาครั้งนี้ผมจะจริงจังแล้ว รักแรกของผม... ให้ตายยังไงผมก็ต้องได้เธอเป็นรักเดียวของผมให้ได้ เธอจะเป็นผู้หญิงคนเดียวที่จะอยู่บนเตียงของผม แหวนดอกไม้ ผมรักเธอ ปฏิบัติการอ่อยครั้งนี้จะเป็นอย่างไร ฝากลุ้น และฝากเชียร์ด้วยนะคะ เด็กมันร้าย อีหนูสายอ่อย ความรักของฉันเริ่มต้นตอนหกขวบ และแน่ใจจริงจังว่าจะเป็นเจ้าสาวของเขาตอนแปดขวบ ผู้ชายคนเดียวที่ฉันต้องการเป็นสามีคือเขา! แต่เขากลับหาว่าความรักของเด็กคนนี้เหลวไหล ไม่ใช่เรื่องจริงอะ ได้ยังกันคะ ถึงหนูจะเด็กก็รักจริงนะเออ หวังแต่งด้วยล่ะ ปฏิบัติการอ่อย..แบบมอบกายถวายชีวิตจึงเริ่มต้น ฉันเปิดห้องเข้าไป ยิ้มกริ่ม... ตานี่เยิ้มเลยล่ะค่ะ เอื๊อกกกกก ฉันเผลอ...เรอ เอื๊อกใหญ่จนต้องเอามือปิดปาก ก้มลงมองตัวเองที่อยู่ในชุดนอนที่เลือกเฟ้นแล้วว่า มันจะต้องกลายเป็นชุดนอนไม่ได้นอนแน่ๆ ใจกล้าถึงขนาดไม่ใส่เสื้อชั้นในกันล่ะ อิอิอิ ผ้าซาตินแนบไปกับรูปร่างของฉัน และสั้นจู๋มาก ขนาดดูตัวเองในกระจก ฉันยังรู้สึกว่าถ้าเป็นผู้ชายเห็นตัวเองในสภาพนี่ล่ะก็ ต้องมีเสร็จแน่นอนล่ะ โฮะๆๆๆ ฉันเดินเซน้อยๆ ไปที่เตียงที่ลุงพีร์นอนหลับสนิทอยู่ เสร็จฉันแน่ๆ ค่ะลุงพีร์ ฉันสะดุดตรงปลายเตียงและหัวคะมำลงไปบนเตียงนุ่มของเขา มือไขว่คว้าเขาไว้ ฉันกอดรัดเขาทันที และ... และอะไรยังไง เกิดอะไรขึ้นกันนะ “ลุงทำให้มินนี่เจ็บใช่ไหม? เมื่อคืน” แสดงว่าเขาจำได้อะ เขาไม่คิดที่จะแกล้งเมาเหมือนฉันแล้วจำไม่ได้เลยสักนิดเหรอ “คือ...” “เดี๋ยวกลับไปบ้าน จะดูให้นะว่าเป็นแผลหรือเปล่า?” “โอย...ใครจะไปให้ดู” ฉันทุบอกเขา ทุบรัวๆ อย่างเขินจัด พร้อมกับซุกหน้าลงไปในนั้น ลุงพีร์หัวเราะจนอกกระเพื่อม แล้วกระซิบข้างหูฉัน “ต้องให้ดูสิ ก็ลุงเป็นคนทำ เป็นเจ้าของมินนี่แล้วนี่นา ก็ต้องดูแล” “ลุงพีร์” แอร๊ ใครจะไปดู ดูอะไร ดูยังไง ฝากติดตามด้วยจ้า

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

นางบำเรอยอดรักของมาเฟีย

1.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ความจำเป็นทำให้ดาษดาวต้องยอมขายความบริสุทธิ์ กฏของไซด์ไลน์คือห้ามหลงรักลูกค้า เขาคือเจ้าพ่อมาเฟียกาสิโนแห่งแอลเอ ที่น้องชายเตรียมเพื่อนเที่ยวไว้ให้ในระยะที่มาพักร้อน แค่ได้จูบแรกลูคัสรู้สึกเหมือนกำลังจะก้าวขาลงสู่เหวสีกุหลาบที่ไม่มีก้น เขาจะไม่ยอมตกลงสู่กับดับพรหมจรรย์ของนางบำเรอแสนสวยนี้แต่โดยง่าย ทว่า... หัวใจของมาเฟียหนุ่มกลับมีพื้นที่ให้ยอดนางบำเรอแสนไร้เดียงสานี้เพียงคนเดียวเสียแล้ว โปรยปราย “เธอยังไม่เคยจริงๆ น่ะหรือ” เขาถามเสียงพร่า ดาษดาวปรือตามองเขา สาวน้อยกัดริมฝีปาก ตาของเธอหรี่ปรือเมื่อสบกับนัยน์ตาที่เต็มไปด้วยความร้อนแรงนั่น นัยน์ตาของเขาเป็นสีน้ำตาลลอมทองราวกับอำพันน้ำดี เป็นสีนัยน์ตาที่สวยมาก เธอมองมันราวกับต้องมนต์ “ถ้าดาวเอ่อ...มีประสบการณ์ คุณจะนอนกับดาวไหม?” คำถามนั้นทำให้ลูคัสหัวเราะในลำคอ แล้วก้มลงมาจูบเธออีกหน ดาษดาวตัดสินใจแล้วว่า...เธอจะชวนเขาขึ้นเตียงให้ได้ “เธอโกหกฉันทำไม? เพื่อจะอัพค่าตัวหรือ” เขาถามชิดปากนุ่ม ดาษดาวใจเต้นตึกๆ เธอโกหกเขาจริงๆ นั่นแหละแต่ไม่ใช่เรื่องที่เขากำลังถามคาดคั้น “ค่ะ ดาวขอโทษ” “หึๆ ฉันรับคำขอโทษ เป็นคืนนี้เธอจะต้องบริการฉันให้ดีนะดาว” บริการให้ดี... ดาษดาวทำตาปริบๆ เขาละจากเธอไปแล้วยืนบิดขี้เกียจ ก่อนจะเดินกลับไปที่ตรงที่นั่งของตนเอง ให้ความสนใจกับการตกปลาต่อ ทิ้งเธอไว้ตรงนั้นพร้อมกับหัวใจที่เต้นแรง พร้อมกับความกังวล คืนนี้... แล้วคนไม่มีประสบการณ์เลยอย่างเธอจะทำให้เขาพอใจได้ยังไงกันนะ? คิดสิคิดดาษดาว บรรดาคลิป และฮาวทูใดๆ ที่ได้เรียนรู้มา คงได้งัดมาใช้ในคืนนี้แหละ เป็นหนแรกแหละที่เธออยากให้ตัวเองมีประสบการณ์มาก่อนเจอะเจอกับเขา เธอคงจะไม่ถูกเขาไล่กลับนะ ถ้าเกิดว่า... แก้มสาวแดงนิดๆ เอาเถอะ ถึงจะเป็นสาวเวอร์จิ้น แต่เธอ...ก็จะสู้! สู้กับ...กับอะไรนะ กับเขานั่นแหละ งื้อ...เธอจะต้องไหวคืนนี้ สู้เค้าดาษดา

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ซีรีส์ในอ้อมกอด

708·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

หนูจ๋าของอาปืน เขาสิ้นอิสรภาพเพราะเธอ ตัวอัปมงคลของพิทักษ์ราชสีห์ แปดปีหลังกำแพงสูง ปราณปรัชญ์รอวันที่ได้ออกมาพบกับเธออีกครั้ง เด็กสาวนัยน์ตาแจ่มแจ๋วผู้น่าสงสาร ผู้ที่เฝ้าโทษแต่ว่าตนเองคือเหตุที่ทำให้เขาสิ้นอิสรภาพ พี่ชายของเขากำลังจะส่งเธอไปเป็นนางบำเรอให้ชายอื่น ทางเดียวที่จิรามีคือเขา....เธอจำต้องยั่ว...และทำให้เขาตกเป็นของเธอ "แต่ถ้าจ๋ามีแฟนแล้ว จ๋าก็ไม่ต้องแต่งงานกับพ่อเลี้ยงใช่ไหมคะ" จิราเอ่ยถามเขาเสียงพร่า หลังจากเช็ดน้ำตาจนหมาดแล้ว ปราณปรัชญ์ เมินไปทางอื่นเสีย เขาไม่อยากเห็นน้ำตาของเธอ พลางตอบเสียงเย็น "ใช่ อาจจะ...อารับรองไม่ได้หรอก ว่าทางนั้นจะว่ายังไง ถ้าเราเอาข้อนี้ไปอ้าง" "ถ้าอย่างนั้น" มือนิ่มแตะเข้าที่แขนแข็งแรงนั้น ทำให้ปราญปรัชญ์สะดุ้ง เขาหันขวับมองสบตากับเธอ นัยน์ตาคู่สวยไหวระริก ปากของเธอสั่นนิดๆ ขณะที่เอ่ยออกมาเสียงเบา... "อาปืนช่วยเป็นสามีของจ๋าได้ไหม?" "หืม? หนูจ๋า พูดอะไรออกมา" "ถ้า..." เธอโผเข้ากอดรัดร่างกำยำนั่น ผิวเนื้อของเขาแน่น แกร่ง อกที่เธอซบอยู่นี่อุ่นมากจนเกือบร้อน เธอซบอยู่ตรงหัวใจเขาพอดี มันเต้นแรง จนเธอรู้สึกได้ "เป็นอาปืน จ๋าจะยินดีมาก เอาแค่อาปืน...เป็นสามีหลอกๆ ให้จ๋าก็ได้ จ๋า...เอ่อ...จ๋าไม่มีอะไรตอบแทนอาปืน จากคำขอครั้งนี้ นอกจากตัวจ๋า อาปืนรับไว้ได้ไหมคะ" "หนูจ๋า!" หนูดีของพี่สิงห์ เธอคือเด็กในบ้านที่มารดาหมายมั่นปั้นมือให้แต่งงานกับเขา หนุ่มโสดรักอิสระอย่างสิงห์ไม่มีจะยอมหมั้นกับยัยเด็กอ้วนคนนั้นหรอกน่า แต่ว่าพอเจอหน้าน้อง ใจมันเรียกร้องอยากจับน้องกด... คนปากแข็งแต่อยากได้น้องจนตัวสั่นจะทำยังไง ฟอร์มเยอะออกจะปานนั้น ยิ่งนับวันใจมันยิ่งหลง สิงห์เลยกลายเป็นคนคลั่งน้อง โปรยปราย “เอ่อ พะ พี่สิงห์” เขาก้มลงเคลียจมูกกับแก้มหอมสูดมันเข้าไปเต็มปอด อา...เขาอยาก...แต่เขาต้องถนอมน้อง ขืนเขาทำอะไรเธอล่ะก็... ยังไม่ถึงเวลา แต่ก็อยากน้อง...ใจจะขาดแล้ว “กินพี่” เขากระซิบ ดิษยาเบิกตานิดๆ กับคำพูดของเขา สิงห์หัวเราะเสียงพร่า เขาจับมือเธอให้สัมผัสมันแน่นๆ แล้วเอ่ยต่อ “กินพี่ คนดี หรือจะให้พี่ใส่มันเข้าไปในตัวเรา...แล้วแตกในตัวเรา แทนที่จะเป็นปากสวยๆ นี่” “พะ...พี่สิงห์” “นะคะ นะ” “หนูดีทำไม่เป็น” เธอว่า หัวใจเต้นกระหน่ำกับคำพูดห่ามๆ ชวนสยิวนั่น เขาหัวเราะ แล้วสอนเธอเสียงพร่า

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

หวานใจ

559·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

เขาคือมหันตภัยสุดหล่อ ? ที่เข้ามาในสวนส้มตะวันฉาย ทำให้ชีวิตของเธอไม่ปรกติสุขอีกต่อไป อย่าคิดนะว่าจะมาเกาะแกะแม่ของเธอได้ ยัยตัวร้ายหวานใจ ไม่มีทางยอม! รักอลวนเกินขึ้นจากความเข้าใจผิด เรื่องราววุ่นๆ ที่ผูกหัวใจของหนุ่มนักเขียนสุดติสต์ ที่ต้องมาหลบภัยหนีงานแต่งที่ถูกคลุมถุงชน มาในสวนส้มตะวันฉาย เข้ากับแม่สาวตัวร้าย...ที่แสบ แต่น่ารักอย่างเหลือใจ เขาอยากได้เธอมาเป็นหวานใจของเขา... แต่จะทำอย่างไรนะ เมื่ออุปสรรคครั้งนี้ นอกจากความแสบอย่างเหลือร้ายของเจ้าหล่อนแล้ว ยังพ่วงมาด้วยว่าที่พ่อตา จอมหวงลูกอย่างเพลิงเข้าไปอีกน่ะสิ

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

หวานรัก

311·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

เมื่อวิวาห์ในฝันของจันดาลี กลับต้องกลายเป็นวิวาห์เป็นสุดป่วน เมื่อเจ้าบ่าวที่เข้าหอกับเธอ กลายเป็นแฝดนรกของผู้ชายที่เธอแต่งงานด้วย! นี่มันอะไรกัน เอาพรหมจรรย์ของแก้มหอมคืนมานะ แง๊! “มันจะเป็นจั่งซี้ (แบบนี้)บ่ได้” “มันเป็นไปแล้ว” “โอ๊ย...มันเป็นไปบ่ได้” “ก็เป็นไปแล้ว” “อ้ายลักษณ์ นี่จะกวนกันให้สูน (โกรธ) ใช่ไหมนะ” จันดาลีเริ่มกรี๊ด เธอหันรีหันขวาง มองหาอะไรที่จะเอาปาไปตรงคนที่นั่งต่อปากต่อคำยียวนกวนกันบนเตียงสักที ปาตรงไหนดีนะ มือน้อยนั่นคว้าหมับเข้าที่แจกันขนาดเล็ก ธงลักษณ์หรี่ตา ก่อนจะส่งเสียงทุ้มปราม “ห้ามนะน้องแก้มหอม ห้ามทำร้ายร่างกายสามี” ฟิ้ววว แจกันถูกขว้างมาทันที เขาเอียงตัวหลบ มันร่วงตกลงบนเตียง เชื่อฟังกันเหลือเกินนะ ธงลักษณ์คำรามฮึ่มฮั่มในลำคอ แล้วลุกขึ้นยืน เดินอาดๆ เข้าหาแมวน้อยที่เริ่มขู่ฟ่อ เมื่อในมือหมดอาวุธ ได้แต่ถอยกรูจนหลังชนฝา “ปล่อยแก้มหอมนะ แก้มหอมจะกลับบ้าน” “พี่จะกลับด้วย ถ้าแก้มหอมจะไปเวียงจันทร์ จะลางาน ถือว่าฮันนีมูน” “ไผจะไปฮันนีมูนกับเจ้า ข้อยบ่มีทางไป” “ก็แก้มหอมไง แก้มหอมเป็นเมียพี่ เมื่อคืนนี้” เขาว่า ท้าวแขนกับฝาผนัง กักตัวเธอไว้ในอ้อมแขนกลายๆ จันดาลีที่ปุกปุยอยู่ในกองผ้านวมที่เอาไปห่อตัวไว้ หน้าแดงก่ำ เธอกัดริมฝีปาก เธอจะทำยังไงกับตาบ้านี่ดี เขากล้าดียังไงมาเข้าหอแทนอ้ายรามของเธอ! “แก้มหอมบ่...บ่...ใช่เมียอ้ายลักษณ์ เรื่องเมื่อคืนก็ถือกว่าหมามันเลีย” “โอ้โห....” ธงลักษณ์หัวเราะ หากนัยน์ตาของเขาคมกริบเปล่งประกายดุดันยามมองจ้องตาเธอ จนจันดาลีขนลุก “อืม...หมาเลีย อืม...งั้นก็ดี งั้นหมาตัวนี้จะเลียอีกสักทีสองที”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เพลิงรัก กลางตะวัน

1.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ชายหนุ่มที่ผิดหวังในความรักเข้าขั้นสาหัส จนอาการหนักแอนตีผู้หญิงไปแล้วทั้งโลกอย่างเพลิง มีอันต้องป่วนหัวใจ เมื่อเธอก้าวเข้ามาวุ่นวายในสวนส้มตะวันฉาย ผู้หญิงอะไรน่ารักน่าหยิก แถมมาด้วยเป้าหมายไม่ธรรมดา อย่างนี้ต้องแกล้ง...เสียให้เข็ด เมื่อถูกยื่นข้อเสนอให้ไปเป็นสปายสายลับจับเกย์ ในสวนส้มตะวันฉาย ตวงรักจึงตะครุบงานนี้ไว้อย่างรวดเร็ว แต่ทว่าตั๋วเครื่องบินไปสวิส พร้อมกับพอกเก็ตมันนี่ มันจะคุ้มไหมนะ ถ้าเจอกับคนเจ้าเล่ห์แสนเนียนอย่างอีตาเพลิง! “ไม่มีครายเข้าใจผมเลยสักคน รู้ไหม คุณตวงรัก” น้ำเสียงยานคาน แฝงแววน้อยอกน้อยใจนั่น ทำเอาตวงรักหยุดดิ้นรนได้ชั่วครู่ เมื่อสัมผัสได้ว่า คนตัวโตที่กำลังกอดเธอไว้ กำลังทำเหมือนคนขาดความอบอุ่น จึงไขว่คว้าหามันจากเธอ ตวงรักเงยหน้ามองเขา แล้วสบกับสายตาคมกริบที่กำลังฉายแววตัดพ้อ ตวงรักมองเขานิ่ง หยุดดิ้นไปแล้ว มือนิ่มโอบตอบร่างหนา แถมลูบหลังให้เขาเบาๆ อีกต่างหากเหมือนจะปลอบโยน อาการของเธอทำให้เพลิงเกือบจะหลุดยิ้มออกมาเสียแล้ว ชายหนุ่มแกล้งทำเสียงเศร้าและนัยน์ตาโศกมากกว่าเดิม “ทำไมผมถึงเป็นแบบนี้กันนะ” “คุณเพลิงเป็นอะไรไปเหรอคะ บอกตวงก็ได้นะ” เธอกล่าวอย่างปลอบประโลม ใจอ่อนยวบไปเสียแล้ว กับคนที่เธอกำลังลูบหลังไหล่ให้อยู่นี่ เขาเป็นอะไรไปกันนะ ทำไมถึงต้องเมามามากขนาดนี้ แล้วก็ทำท่าเหมือนกำลังเศร้าโศกอย่างหนักด้วย “ผมบอกใครไม่ได้” เพลิงส่ายหน้าเบาๆ ถือโอกาสโอบร่างเพรียวเข้าหาตัว และซบหน้าลงกับกลุ่มผมหอมกรุ่น แอบสูดกลิ่นหอมน่าชื่นใจนั่นเข้าปอด ตวงรักถึงกับครวญออกมาอย่างสงสารคนตัวโต ที่วันนี้ทำท่าท้อแท้ หมดแรงต่อสู้อย่างน่าประหลาด “โธ่...บอกตวงได้นะคะ ถึงเราจะรู้จักกันได้ไม่นานนัก แต่คุณเพลิงก็ไว้ใจตวงได้นะ เล่าให้ตวงฟังได้ทุกอย่างเลยค่ะ ตวงยินดี” “มันเป็นเรื่องน่าอายมากเลยครับ” ชายหนุ่มทำเสียงเศร้า แล้วแอบยิ้มกับกลุ่มผมของเธอ “อย่าเก็บไว้เลยนะคะ ตวงไม่เคยเห็นคุณเพลิงเป็นแบบนี้สักที มีอะไรอัดอั้นตันใจ ก็เล่าให้ตวงฟังได้เลยค่ะ” ยิ่งฟังน้ำเสียงของเขา ตวงรักก็ยิ่งสงสารเขา มือเรียวยังคงลูบหลังให้อย่างปลอบใจ เธอลืมไปสนิทว่า เธอกำลังกอดกับเขาอยู่ อย่างแนบชิดเสียด้วย เพราะมัวแต่จะปลอบโยนเขาให้คลายเศร้า “คือว่า ฟังแล้วคุณตวงอย่ารังเกียจผมนะครับ” เพลิงผละออกจากร่างนุ่มอย่างเสียดาย นัยน์ตาคมกริบที่สบกับตวงรัก มีประกายประหลาด ขณะที่เขาสารภาพเสียงอ่อน “ผมกำลังคิดว่า ผมคงจะเป็นเกย์ ผมชอบผู้ชาย จะทำยังไงดีครับ คุณตวงรัก” “หา!” เนียนนะคะ คุณพรี้...

ตลกจบแล้ว

ซีรีส์ ลักลอบ

1.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ลักลอบ คนสวนคนใหม่ที่เข้ามา ทำให้ชีวิตของนกน้อยในกรงทองอย่างเธอสดใสขึ้น เธอหลงรักเขาทั้งที่ไม่ควรรัก สถานะระหว่างกันที่ไม่มีทางเป็นไปได้ ทว่าใจของเธอและเขา กลับลักลอบ.. และทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ลอบรัก โปรยปราย "แสน อ๊ะ อื้อ" ร่างงามกระตุกเกร็ง พร้อมกับกลั้นเสียงคราง แสนตวัดลิ้นไล้เลียความฉ่ำตรงหน้า พร้อมกับเอ่ยเสียงพร่า "อย่าเสียงดัง คุณนาย เดี๋ยวคนได้ยิน" ลิ้นไล้ตวัดรัว มือจิกที่บ่ากว้าง ขาของเธอถูกจับพาดบนบ่าเขาเพื่อเปิดอ้าให้เขาได้ชิม ม่านไหมหลับตาแน่น กัดปากจนเจ็บ ใจเต้นระทึกระรัว โอ...อะไรอย่างนี้กันนะ "อื้ม...อื้อ" "เสียวล่ะสิ ดีใช่ไหม หืม" "ดี ซี๊ด แสนจ๋า เสียวจัง" "มามะ" เขาค่อยๆ ลุกขึ้นจากการคุกเข่าตรงหน้าเธอ แล้วจับให้เธอหันหลังให้กับเขา แยกขาเรียวออก ตบก้นเธอเบาๆ อย่างหมั่นเขี้ยว "มาให้ผัวเอา" สะใภ้ ชีวิตหลังแต่งงานที่มองไว้ว่าเพียบพร้อม เมื่อได้แต่งงานกับผู้ชายที่แสนเพอร์เฟค อย่างชานนท์ กลับไม่เป็นอย่างที่นุดีคิดฝัน... ความห่างเหินของเขาทำให้ใครบางคนก้าวเข้ามาทำให้เธอหวั่นไหว ยิ่งกว่านั้น คนๆ นั้นทำให้นุดีก้าวเข้าใกล้กับคำว่าบาป เขาคือ... พ่อของสามีของเธอ หนุ่มใหญ่วัยห้าสิบกว่าปีที่มีนัยน์ตาคมกริบแสนเร้าใจ เขาไม่ได้ดูแก่เลย หากดูเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ของวัย เมื่อวันนั้นที่เขากระชากเธอเข้าสู่อ้อมแขนเพื่อปลอบโยนในวันที่เธอมีน้ำตาเพราะลูกชายของเขา จูบอันแสนเร่าร้อนนั่น ทำให้เธอกลายเป็นคนบาปทำอย่างสมบูรณ์ โปรยปราย นุดีเหมือนหัวใจถูกกระตุกกับจูบอันแสนร้อนแรงดื่มด่ำนั่น เธอตกเข้าสู่ภวังค์อันลึกล้ำเพราะจูบอันร้อนแรงจากพ่อของสามี... ความถูกต้อง ความสำนึกผิดถูก โดนกระชากดึงหายไปเพราะจูบนั้น มือใหญ่สากเล็กน้อยของเขากำลังเลื่อนไล้ไปตามร่างนุ่มนิ่มในอ้อมแขน เขายังคงจูบเหมือนจะดูดกลืนเธอเข้าไป เขารัดเธอเข้าไปในอ้อมแขนอันร้อนผ่าวนั้น นุดีครางเบาๆ เมื่อเขาถอนจูบเพียงเล็กน้อย ก่อนจะกระซิบเสียงพร่ากับปากเธอ “หนูนุช พ่อรักหนู” “อื้ม...” โอ...เขาบดจูบเร่าร้อนลงมาอีกแล้ว หนนี้เขาทำให้เธอเหมือนถูกกลืนกิน เธอกระฉอกล้นไปในนาวาน้ำผึ้ง คำสารภาพของเขาทำให้หัวใจเธอเต็มตื้น ความว่างเปล่าที่ถูกสามีสร้างขึ้นกำลังถูกเติมเต็มเพราะเขา... เธอสติปลิดปลิวไปกับจูบนั้น และคำสารภาพนั้น นุดีไม่เคยถูกจูบเหมือนจะกลืนกินเธอแบบนี้มาก่อน เขาช้อนอุ้มเธอขึ้นแล้ววางเธอลงบนโซฟาเบธตัวโตที่ตั้งอยู่ในห้องนั่งเล่น ที่เขาและเธอใช้เป็นห้องดินเนอร์ชั่วคราวกัน “คะ คุณ อ๊ะ”

นิยายปัจจุบันจบแล้ว

ซีรีส์ girl next door

757·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ยัยหนูของผม หนุ่มใหญ่สุดติสต์กลับมาตบะแตกเพราะสาวน้อยสุดอึ๋มข้างบ้าน ข่มใจไปปฏิบัติธรรมมายังไม่ช่วย หล่อนคือลูกเพื่อนนะ! แล้วหล่อนก็เรียกเขาว่าลุง โอ๊ย แสลงใจ อยากมีเมียเด็กต้องทำไง ตะล่อมกล่อมน้องให้มาสู่อ้อมใจ...เพื่อนจะว่าไงถ้าเขาจะไปขอลูกสาวหนอ โปรยปราย “ลุงเดียว...อุ้มเหมียวทำไม” “เรียกพี่ได้ไหม?” “แน้...” ฟังแล้วก็อดขำไม่ได้เขาไม่ได้พาเธอไปที่ห้องนั่งเล่นที่มีโซฟาเบธตัวนั้นตั้งไว้...มันเป็นโซฟาในความทรงจำของเธอเลยล่ะ แต่เขากำลังพาเธอเดินขึ้นไปยังชั้นสองของบ้าน และตรงเข้าไปที่ห้องนอนของเขา ใจของสาวน้อยเต้นระทึก มองเขาตาแป๋วเมื่อเขาวางเธอลงบนเตียง เดียวยืนตรงข้างเตียงแล้วเริ่มถอดเสื้อเผยให้เห็นอกล่ำๆ แน่นๆ หุ่นของเขาดีมาก...เต็มไปด้วยมัดกล้าม แผงอกกว้าง มีซิกแพคอย่างคนออกกำลังประจำ เมื่อเห็นว่าน้องมอง เขาก็ค่อยๆ ถอดทีละชิ้นต่อหน้าน้อง เสื้อของเขาปลิวลงไปบนพื้น ตามด้วยกางเกง...และปราการด่านสุดท้าย บางส่วนผงาดสู้สายตาที่มองจ้อง จนคนที่กำลังมองกลืนน้ำลาย...เธอจดจำรูป รส ของมันได้ดี “ลุงเดียว” “ขา...” เขาคลานมาหาเธอ แล้วก้มลงจูบเคลียแก้ม ปากของสาวน้อย “เหมียวยังไม่ได้ซักผ้าเลย” “พรุ่งนี้พี่ไปช่วยซัก” ปากของเขาจูบปากอิ่ม ดูดดึงและแทรกลิ้นเข้าไปในปากของเธอ “อื้ม...เหมียวไม่ได้กลับบ้านมาสองวันแล้ว” “ไม่ได้กลับอีกสักวันก็ไม่เป็นไรหรอกนะ” มือของเขาเคล้นเคล้าเต้าอวบ เล่นเอาน้องขนลุกไปหมด “แน้...อะ อืม” “อยากกินหนูจัง” น้องครับเป็นภรรยาพี่เถอะ เทรนเนอร์หนุ่มสุดฮอต เจ้าของฉายา หุ่นลีนล่ำเป้าตุง เจ้าของเพจเทรนออนไลน์ ต้องมาความโสดสั่นไหว เมื่อสาวน่ารักสุดแบ้วไซซ์คัพอีย้ายมาข้างบ้าน เหตุการณ์สุดชุลมุนขันพิฆาตทำให้ยิ่งอยากได้น้องมาคล้องใจ ทนไม่ไหวต้องเดินหน้า น้องครับมาเป็นภรรยาพี่เถอะ โปรยปราย “ยังช้ำอยู่ใช่ไหม” เสียงอาทรเอ่ยถาม แก้วจันทร์กะพริบตาปริบๆ ก่อนจะตอบเขาเสียงอ่อย “มันยังแปลบๆ นิดๆ เวลาแจ๋มขยับตัว” “ไหนขอพี่ดูหน่อย” ว่าแล้วก็ทำท่าจะพลิกตลบผ้าห่มขึ้นแต่แก้วจันทร์ร้องห้ามเสียก่อน “ไม่นะ ไม่ให้ดูแล้ว” “ก็ดูมาทั้งคืนแล้ว ทำมากกว่าดูด้วย แจ๋มจะอายอะไรพี่ครับ” “โอ๊ย ก็...แจ๋มไม่ได้อาบน้ำ” ว่าไปอีกเรื่อง ทำให้เขาหัวเราะชอบใจ พลางจุ๊บเบาๆ ที่ปากอิ่ม “ไม่เหม็นหรอก เมื่อคืนก็ไม่ได้อาบน้ำ พี่ยังทั้งดู ทั้งดม ทั้ง...” “พี่โย!” เค้าทำอะไรกันนะ??? เราไปแอบดูข้างบ้านกันเถอะ

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ซีรีส์ เพื่อนรักคิดรักเพื่อน

865·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ซีรีส์เพื่อนรัก คิดรักเพื่อน 1 ไม่อยากเป็นเพื่อนเธอ เรื่องคืนนั้น... ทำให้สถานะระหว่างเขาและเธอเปลี่ยนไป เรื่องคืนนั้น เมื่อเพื่อนของเธอเมาเหมือนหมาจากการที่เขาอกหักแล้วมาเคาะห้องเธอ โปรยปราย “ปล่อยก่อนสิไอ้เกม อย่ามารุ่มร่ามนะยะ...นี่เพื่อนแกนะ” “เอ่อ...ก็เพื่อนไง” ก้านเพชรมองปากนั่น กลิ่นกายของเธอหอมกรุ่นไปด้วยกลิ่นสบู่ และแป้งเด็ก...ที่เขาจำได้ ยัยตัวยุ่งใช้อยู่แต่แป้งยี่ห้อนี้ สบู่ยี่ห้อนี้หรือยังไงกันนะ ไม่เปลี่ยนตั้งแต่เด็กจนโต มันทำให้เธอตัวหอม น่าดมไปทั้งวัน เขาเองติดกลิ่น...ของหล่อนมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว มันหอม...สะอาด ตอนที่เป็นเด็กเหมือนกันเขารู้สึกเช่นนั้น มันชื่นใจดี แต่ตอนนี้เขาไม่ใช่เด็กแล้ว... กลิ่นหอมๆ สะอาดๆ นั่น มันไม่ได้ให้ความรู้สึกชื่นใจ มันกลับรู้สึกอย่างอื่นแทน... “ก็ปล่อยสิยะ เดี๋ยวเถอะ...ขืนแกทำอะไรฉันนะ ไอ้เกมฉันจะไปเฉ่งพ่อกำนันของแก เรียกค่าเสียผีสักสามล้าน” “สิบล้านพ่อก็จ่าย” ก้านเพชรหัวเราะ แล้ว... ร่างบางแน่งน้อยก็ถูกพลิกให้อยู่ใต้ร่างใหญ่โตของชายหนุ่ม อโนมาตกใจจนตัวแข็ง เธออ้าปากค้าง ก้านเพชรยิ้มใส่ตาเธอ ในระยะประชิดแบบนี้ ก็เล่นเอาอโนมาถึงกับ...ใจเต้นระทึก กับสายตาแบบนั้นของชายหนุ่ม ริมฝีปากอุ่นร้อนทาบทับลงมา... เกม...ไอ้เกม... สมองของอโนมาถึงกับเบลอไปชั่วคราว นี่เพื่อนนะ เฮลโหลลลลลลลลลลลล 2 เพื่อนรักฉบับเรา เราคงเป็นแค่เพื่อนกันต่อไป ถ้าไม่มีเรื่องเลยเถิดในคืนนั้น “นะ...ผมคิดถึงใบชา...คิดถึงใจจะขาด ถึงได้ตามมาที่นี่ วันหยุดยาวมันเหงาเกินไปเวลาอยู่หอพักคนเดียว” “แน้...คิดถึงอะไรกันแน่” เธอทำตาดุๆ ใส่เขา เมื่อมือเขากำลังลูบสะโพกมนไปมา ชายหนุ่มหัวเราะ แล้วกระซิบชิดปากนิ่ม “คิดถึงใบชาจริงๆ เพราะถ้าเรื่องแบบนี้...ถ้าไม่ใช่กับใบชา...มันไม่ฟิน” “หืม...” เธอไม่ทันได้ถามอะไรต่อ ปากของเขาแนบลงมากับปากนิ่ม แล้วเริ่มสอดไล้ ดูดดื่ม พาให้เธอสติเตลิดเปิดเปิงไปตามเขา มือของเขาช่างแสนร้ายกาจ มันลูบเลื่อนแตะตรงไหน ตรงนั้นก็ราวกับมีไฟลุกโหม มันแล่นซ่านวาบหวิวไปทั้งร่าง ลืมสิ้นหมดทุกสิ่งว่าที่นี่เป็นที่ไหน ลืมไปกับความไม่เหมาะสม เขาปรนเปรอเธอด้วยจูบแรงร้อน ก่อนจะรั้งเอวของเธอให้แนบชิดเขา บางส่วนที่แข็งร้อนมันชนเข้ากับหน้าท้องของเธอ หญิงสาวปรือตาขึ้นมองเขาหอบหายใจน้อยๆ มือของเขากำลังลูบคลึง ละลายสติของเบญจรงค์ให้หลงเคลิ้มคิดถึงแต่เรื่อง... “พั้นซ์ อะ...อื้ม” “หืม?” เขาก้มหน้าลงจูบไซร้ซอกคอเธอ รู้สึกร้อนฉ่าจนน้ำแทบจะเดือดแล้วตอนนี้ เขาไม่รับรู้ถึงน้ำเย็นๆ ที่โอบล้อมร่างพวกเขาเลยแม้แต่น้อย “ได้เหรอ?” เธอถามเสียงเป็นหอบ เมื่อมือของเขากำลังยุ่งวุ่นวายกับขอบเอวยางยืดของกางเกงเธอ “ได้สิ” “ทำที่นี่นะ” มือของเขาถอดกางเกงของเธอออกไปแล้ว และโยนมันขึ้นไปไว้ริมตลิ่ง โอ...ทั้งกางเกงนอกกางเกงในเลยล่ะ “อื้อ...ไม่เคยลอง แต่คิดว่าได้” เขาหัวเราะ แล้วจูบเธออีกหน

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

นางฟ้าในมือเถื่อน

4.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ซีอีโอหนุ่มเจ้าเสน่ห์ เจ้าของสายการบินของอังกฤษ ทายาทหนุ่มแห่งสเปนเซอร์ ผู้ที่เพียงแค่กระดิกนิ้ว สาวๆ ทั้งหลายก็ต่างยอมสยบต่อเสน่ห์ทางเพศอันร้ายกาจของเขา จนกระทั่งมาพบเข้ากับเธอ สาวนักบินแสนห้าว ผู้ที่กล้าปฏิเสธ และทุ่มเขาทิ้งได้อย่างหน้าตาเฉย! “แมทธิว พอแล้ว...” เธอเอ่ยเป็นเสียงหอบเมื่อเขาทำท่าจะก้มลงมาจูบเธอใหม่อีกหน แมทธิวหัวเราะน้อยๆ แล้วจูบปลายจมูกของเธอเบาๆ พลางเอ่ยเสียงทุ้มกระซิบแผ่ว “กับคุณนะซูการ์ ครั้งเดียวมันพอไม่ได้ ขอผมจูบคุณอีกหนหนึ่งนะ” ว่าแล้วเขาก็จูบเธอใหม่ หนนี้เขาทำเหมือนล้อเล่น ด้วยการดูดดึงริมฝีปากเธอ ใช้ปลายลิ้นไล้เลียกลีบปากอิ่มจนเธอเผยอปากให้อย่างลืมตัว เขาก็แทรกปลายลิ้นเข้าไปเกี่ยวพันรัดเล่น ทำให้เธอวาบหวิวรัญจวนไปหมด เมื่อเขาถอนจูบหนนี้ มธุรินก็ซบแนบกับอกกว้าง ตัวอ่อนไปหมดเพราะความหวามไหว นัยน์ตากลมหวานปรือปรอย เปล่งประกายระยับเร่าร้อน เพราะไฟสวาทที่ถูกเขาจุดขึ้นในกายสาว “คุณหายหรือยัง” เสียงนั้นยังคงอ้อนถามขณะที่เขาประคองใบหน้านวลไว้ในอุ้งมือ นัยน์ตาคมนั้นส่งประกายเร่าร้อน แทบจะละลายคนที่เผลอสบตาด้วย มธุรินกะพริบตาปริบๆ เพราะคิดไม่ทันกับสิ่งที่เขากำลังถาม ตอนนี้สติเธอเตลิดลับไปไกลแล้ว “คะ อะไรหาย” “คุณบอกว่าคุณเป็นพวกเย็นชาทางเพศ แต่คุณจูบตอบผมได้ขนาดนี้ ผมว่าคุณไม่มีอาการนั้นแล้วล่ะที่รัก” เขาซับจุมพิตไปตามซอกคอหอมกรุ่น เสียงทุ้มเอ่ยแหบพร่า “คุณหอมจังซูการ์ เหมือนกับเลมอนเลย” “ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย” สติอันน้อยนิดเริ่มคืนมาสู่ตัว เธอพยายามผลักเขาออกแต่ก็ไร้ผลอีกตามเคย แมทธิวหัวเราะหึๆ พร้อมกับเงยหน้าขึ้นสบสายตากับนัยน์ตากราดเกรี้ยวของเธอ พลางยิ้มเปี่ยมเสน่ห์ส่งให้กับเธอ แต่อย่าคิดนะว่าจะมายิ้มหวานหว่านให้หัวใจเธอแกว่ง แล้วยอมเขาง่ายๆ เหมือนเมื่อคืน ไม่มีทางหรอก! “ก็คุณบอกว่าคุณเป็น ใครมันทำกับคุณกันนะคนดี ถึงทำให้คุณแอนตี้เรื่องสวยงามนี่ได้ถึงขนาดนี้ แต่ผมไม่สนใจหรอก ผมจะช่วยแก้ไขมันเอง” ว่าแล้วพ่อหมาป่าก็ทำท่าจะรัดเธอแน่นกว่าเดิม แถมยังเริ่มแต้มจูบลงมาติดๆ กันอีกด้วย มธุรินพยายามดันหน้าเขาออก เธอตวาดเอ็ดเขาเสียงแหว ตอนนี้เธอเป็นตัวของตัวเองเต็มที่แล้ว ไม่มีการอ่อนไหวกับเขาเหมือนเมื่อคืน เด็ดขาด “ปล่อยฉันนะ คุณแมทธิว อีตาบ้านี่ บอกให้ปล่อย!” “ไม่ปล่อยหรอก ให้ผมทำให้คุณได้เห็นถึงสิ่งที่สวยงามด้วยกันนะ ที่รัก แล้วคุณจะชอบ โอ๊ย!” ประโยคหลังเขาร้องอุทานอย่างตกใจ เมื่อจู่ๆ เธอก็กัดเขาหมับเข้าให้เต็มปากที่บ่ากว้าง แล้วเมื่อเขาผละปล่อยเธอแล้ว ทีนี้ก็ได้เวลาลงมือของวิชาป้องกันตัวของมธุรินที่ได้หยิบมาใช้ เธอจับเขาทุ่มเต็มที่ จนแมทธิวกลิ้งโค่โร่ไปอยู่บนพื้นทราย แถมเมื่อเขาลุกขึ้นมาแล้ว อีกฝ่ายก็ตั้งท่าเตรียมรับมือเขาเต็มที่เสียด้วย “อย่าเข้ามานะ ไม่งั้นโดนเตะแน่ๆ” “ซูการ์ คุณทำบ้าอะไรของคุณน่ะ” เอาล่ะสิ จะมาสอนให้เขารู้จักความรัก แล้วจะมาจากไปง่ายๆ คนอย่างแมทธิวไม่ยอมหรอกนะ แม่น้ำตาลหวานฉ่ำ ให้มันรู้ไปว่าเธอจะมาทุ่มเขาทิ้งไม่ได้ง่ายๆ

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ซีรีส์หวามรักนักปกครอง

770·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ซีรีส์หวามรักนักปกครอง 1 พี่ปลัดสุดจัด เมื่อย้ายมา ณ ทุ่งหนองวัวแดง ปลัดหนุ่มได้เจอกับลูกสาวกำนันสุดซ่า แสบนัก น่ารักนัก พี่ปลัดเลยจับปล้ำ ทำเมียเสียจะได้หายซ่า “หอมมาก พิงค์ขา” เขาพูดเสียงอ่อน...หวานเสนาะ อ้อนอย่างลืมตัว เวียงพิงค์ใจเต้นแรงกับคำที่เขาพูดขาน ปรกติแล้วปลัดหาญชายไม่เคยคะขา...หน้าของเขาดูดุกร้าวเป็นคนกระด้าง น่ากลัวมากด้วยอะ แต่เธอก็ดันชอบไปแหย่เสืออย่างเขา ใครจะไปคิดเล่า ว่าตอนนี้เสือกำลังกลายร่างอ้อนยังกะลูกแมว แบบนี้เธอยิ่งระทดระทวยเพราะความที่เขาช่างอ้อนไม่เหมือนปลัดหาญชายคนดุ คนเดิม...เขาเงยหน้าขึ้นสบตาเธอ นัยน์ตานั้นอ่อนเชื่อม เวียงพิงค์ปรือตาขึ้นมองเขา...มือของเขาเลื่อนขึ้นมาเกลี่ยแก้มนุ่ม ก่อนจะเลื่อนกายขึ้นมากระซิบแนบปากอิ่ม “เด็กดื้อ พิงค์เป็นเด็กดื้อ ร้ายกาจ” ว่าเท่านั้นแล้วก็บดจูบลงมาอย่างดูดดื่ม เวียงพิงค์ตัวอ่อนจูบตอบเขา เคลิ้มหลงไปกับจูบอันหวานร้อนนั่น มือของเขาอีกข้างเลื่อนลงไปยังหน้าท้องนุ่มเนียน ไถลเรื่อยไปจนถึงกระดุมกางเกงยีนของเธอ ปลดมันออกทีละเม็ดอย่างใจเย็น ขณะที่ยังจูบเคล้าคลอสาวน้อย ปะเหลาะให้อยู่ในวังวนสวาท ที่คนไม่เคยสัมผัสรสลองลิ้ม ได้แต่เนื้อตัวสั่นในอ้อมกอดเขา และเผลอกายเผลอใจไปกับคนตัวโตหน้าดุ ยอมให้เขากอดจูบล่วงล้ำ 2 พี่ผู้ใหญ่จัดดุ น้องเมียคือสิ่งต้องห้าม! ผู้ใหญ่พลท่องไว้แบบนั้น พอเมียตายจากด้วยโรคร้าย เขาก็ต้องคอยเลี้ยงต้อย เอ๊ย เลี้ยงน้องเพราะเมียฝากฝังไว้ เจ้าหล่อนพึ่งจะขบเผาะ ส่วนเขา 34 เป็นพ่อหล่อนก็ยังได้ อะนะ... แต่พิษหวง พิษหึงมันทำเหตุ พี่ผู้ใหญ่เลยจับสาวน้อยมาจัดดุ เคลมเป็นของตัวเองเสียเลย โปรยปราย “โอ...กุ้งยังไม่เคยใช่ไหมถึงได้แน่นแบบนี้” “จะไปเคยกับใครล่ะ” สาวน้อยตอบเสียงอ่อย แล้วก็ทำตาโตเมื่อพอจะรับรู้แล้วว่าโดนพี่เขยจับฟัดแบบนี้ เพราะอะไร ไปเข้าใจอะไรผิดมาล่ะนั่น ไม่ไว้ใจกันเลยสินะ มือน้อยทุบอกเขาเบาๆ อย่างชักจะโมโห ตาที่อ่อนเชื่อมก็แข็งกร้าวขึ้นก่อนจะเอ็ดเขาเบาๆ “ออกไปเลยนะ อย่ามายุ่งกับกุ้งนะ อุ๊ย” “ออกไปไม่ได้ เข้าแล้วเข้าเลยนะกุ้งจ๋า อืม...นมสวยเหลือเกิน” ว่าแล้วก็ก้มลงฟัดเต้าขาวที่ล่อตาอีกหน ไม่สนว่าน้องจะทุบเขา กุ้งแก้วตอนแรกก็กะจะใจแข็งผลักเขาออก แต่โดนพี่ทั้งดูดทั้งคลึงแบบนั้นก็ปล่อยกายใจไปกับเขาอีกอย่างลืมตัว อะไรที่ค้างๆ คาๆ ไว้ตอนนี้มันก็ค่อยๆ เลื่อนเข้าทีละนิด ทีละนิด

นิยายปัจจุบันจบแล้ว

วิวาห์หวามรัก

3.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ผู้ชายอย่างสิบทิศไม่เคยถูกผู้หญิงปฏิเสธมาก่อน แต่แม่สาวหน้าจืดเด็กในปกครองของคุณย่า กำลังทำลายอีโก้ข้อนี้ของเขาจนพังยับเยิน! ด้วยการปฏิเสธการแต่งงานกับเขา สิบทิศจะทำให้แม่ตัวดีได้รู้ว่า เธอกำลังพลาดอะไรไป แต่แล้วยิ่งใกล้ วิวาห์ที่ตั้งใจจะพังมันลงด้วยมือตน กลับกลายเป็นยิ่งอยากจับเจ้าหล่อนมาไว้ในอ้อมแขน เขาจะร้อยรัดเธอไว้ด้วยหัวใจรัก ที่มันเผลอพลาดตกหลุม รักลงไปอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว เพราะนัยน์ตากลมโตแป๋วแหววคู่นั้น “อย่าทำท่าแบบนั้น...” “คะ?” สติของร้อยรักเริ่มกลับคืนมา หลังจากที่เตลิดไปกับจุมพิตหวามร้อนแรงนั่น เธอกะพริบตาปริบๆ สิบทิศหัวเราะเบาๆ ก้มลงจุ๊บเธออย่างหยอกๆ พร้อมกับถอยออกห่างจากร่างแน่งน้อยชวนกอดนั่น “เดี๋ยวพี่ทนไม่ได้ เผลอปล้ำรักกลางสระน้ำ อายเขาเอาเปล่าๆ นะคนดี” “...” ร้อยรักกอดอก มองเขาแล้วทำตาโต สีเลือดแข่งกันวิ่งซ่านตามใบหน้าและเนื้อตัว สิบทิศมองหล่อนอย่างเอ็นดู เพิ่งเคยเห็นคนอายจนแดงไปทั้งตัวก็คราวนี้ ก่อนจะขึ้นจากน้ำ เดินผิวปากเป็นทำนองเพลงรักที่ตนโปรดปราน เดินก้าวยาวๆ ออกไปจากสระน้ำ ทิ้งให้หญิงสาวอยู่เพียงลำพัง มือเรียวลูบริมฝีปากอิ่มที่บวมน้อยๆ คำพูดของเขาตอกย้ำเข้าไปในสมองของเธอ เขาอยากจะปล้ำเธอ! อีตาบ้า ใครเค้าจะไปยอมกัน ร้อยรักมุดน้ำหนีอายเอาดื้อๆ แม้ว่าคนที่ทำให้เธออายจะไม่อยู่ตรงนั้นแล้วก็ตาม แล้วแบบนี้...เธอดันไปตอบสนองจุมพิตเขาเสียด้วย ไม่ได้ห้ามเขาเลยแม้แต่น้อย ทำไมกันนะ ไหนบอกว่าเธอไม่ชอบเขาอย่างไรเล่า เธอไม่ชอบเขานะร้อยรัก เธอไม่อยากแต่งงานกับคนจอมเจ้าชู้อย่างสิบทิศ แล้วนี่อะไรกันร้อยรัก

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เร้นไฟ

652·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

จะมีอะไรแย่ไปกว่านี้อีกนะสำหรับอลิเซีย ตกงาน... ถังแตก... แฟนทิ้ง... เมื่อได้งานใหม่เป็นผู้ช่วยของนักเขียนชื่อดังอย่าง เควิน แอนเดอร์สัน กับเงินเดือนถึงสองหมื่นปอนด์ต่อเดือน เธอจึงไม่ลังเลที่จะเซ็นสัญญา แต่ทว่า... เมื่อก้าวเข้าสู่คฤหาสน์แอนเดอร์สัน เธอกลับพบว่า ค่ำคืนที่เธอหลับไหล มีบางสิ่ง กำลังคืบคลานเข้าสู่ชีวิตเธอ มือหนาเลื่อนไล้ไปทั่วใบหน้าเนียน ทำให้คนที่กำลังเคลิ้มใกล้จะหลับ ปรือตาขึ้นมา...อีกแล้ว...อินคิวบัส... เขาลดตัวลงนอนเคียงเธอ นัยน์ตาปรือปรอยของอลิเซีย มองสบตากับนัยน์ตาสีฟ้าจัดของฝ่ายนั้น อินคิวบัส ปีศาจฝัน...อันแสนร้ายกาจและเร้าใจ... “คุณ...อีกแล้ว” “หืม?” เจ้าปีศาจเสน่หามองเธออย่างแปลกใจ ที่วันนี้เธอพูดจากับเขา ดูเหมือนเขาจะตกใจเล็กน้อย แต่อลิเซียก็ไม่อาจจะขยับตัวได้ เป็นแบบนั้นทุกที ยามที่เธอฝันเกี่ยวกับเรื่องนี้ “จะ...ทำอะไร” เสียงกระท่อนกระแท่นที่พอเอ่ยออกมาได้ ทำให้ฝ่ายนั้นแย้มริมฝีปากยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ส่งให้เธอ เสียงทุ้มพร่าที่ดังออกมา ทำให้เลือดในกายของเธอเริ่มร้อนเดือด “ทำให้เธอมีความสุข... ดิ้นรน... ร้องเรียกหาฉัน... คนสวย” “ทำไม...” “เพราะฉันปรารถนาเธอ” “ทำไม...” ฝันหรือจริง...ปีศาจเสน่หามีตัวตนหรือลวงหลอก ความลับมากมายที่รอการพิสูจน์

นิยายสืบสวนสอบสวนจบแล้ว

ซีรีส์ ใยตัณหา

3.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ซีรีส์ ใยตัณหา หลงเดียงสา เธอคือกุหลาบคลี่แย้ม แรกผลิ ความงดงามไร้เดียงสาที่น่าหลงไหล พวกเหล่าเสือต่างคิดหมายครองและทำให้เธอเป็นเหยื่อ ทว่า... เธอใช้ตัณหาถักทอพวกเขาไว้ ร้อยรัดด้วยใยแห่งกามา เธอต่างหากที่เป็นคนล่า ไม่ใช่เหยื่อ... รั้ง เขาและเธอต่างรั้งกันไว้ ด้วยใยแห่งตัณหา ความผิดบาปที่เขาได้ก่อกับเธอ ตัณหาที่เขาอยากได้เธอ กลืนกินชีวิตของแทน... ให้ตกสู่นรกแห่งความไร้ศีลธรรม สาวน้อยที่ถูกล่าม รั้งไว้ ด้วยราคะ ที่พ่อเลี้ยงได้เสพสม สร้างไว้กับเธอ ทรายทองจะปล่อยให้ตัวเองดำดิ่ง ตกนรกตามเขาหรือไม่ คุณก็ชั่ว หนูก็ระยำ นรกในใจครั้งนี้ เราจะลงไปด้วยกันนะคะ คุณพ่อที่รัก... ฉัน เธอ เขา เราจบที่ตัณหา ฉันหลงรักเขา หนุ่มโฮสต์ที่ฉันยอมทำทุกอย่างเพื่อเขา เจ้าหญิง... เขาเรียกฉันว่าแบบนั้น ความรักที่อยู่บนผลประโยชน์ไม่มีวันเป็นรักแท้ มีคนเตือนฉัน แต่หัวใจฉันไม่ฟัง... หุบเหวแห่งรัก ยากนักที่จะป่ายปีนขึ้นมา โปรยปราย ฉันตัวสั่นไปหมดทั้งตัว ขณะที่ถูกเขาวางลงบนเตียงนุ่ม เขายิ้ม แล้วลงมานอนข้างๆ ขณะที่ฉันเกร็ง เขาจึงจับมือฉันไปจูบ แล้วเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ "เจ้าหญิงไม่เคยมาเที่ยวอะไรแบบนี้หรือ" "อะ อื้อ อย่าเรียกฟ่างว่าเจ้าหญิงเลย มันฟังแล้วแบบ..." ฉันย่นจมูกน้อยๆ หน้าแดงก่ำ ขณะที่มองสบตาเขา อา...ตอนนี้ฉันสร่างเมาไปแล้วเรียบร้อย ฉันกล้าให้พี่สุออฟเขาออกมาให้ฉันได้ยังไงกันนะ ทำไมฉันถึงทำอะไรลงไปแบบนี้ ข้าวฟ่าง "มันเหมาะกับฟ่างแล้ว" เขาจูบนิ้วฉัน เขากำลังทำให้ฉันรู้สึกเลอค่าเป็นเจ้าหญิงขึ้นมาจริงๆ ฉันเม้มปากแน่น หน้ายังคงแดง ใจเต้นระทึกไปหมด "ฟ่างไม่ใช่เจ้าหญิง" "คืนนี้ผมจะทำให้ฟ่างรู้สึกเหมือนเจ้าหญิง กลัวหรือ ตัวสั่นเลย" เขาว่า แล้วไล้แก้มฉันเบาๆ ฉันถึงกับจนลุกเกรียว มองใบหน้าหล่อเหลานั่น นี่ฉันฝันไปหรือเปล่าหนอ ถ้าเป็นฝันก็เป็นฝันที่มีความสุขมากล้นเหลือเกิน จนไม่อยากตื่น ผู้ชายที่หล่อ...สุุภาพ ยิ้มสวย และถนอมฉัน ราวกับฉันเป็นสิ่งสำคัญที่สุดของเขา เขา...ทำให้ฉันเหมือนล่องลอยไปในฝันสีกุหลาบ... ฝันหรือ... เขาทำให้ฉันตกลงไปในหลุมลึกต่างหาก "เอ่อ...เรานอนคุยกันเฉยๆ ก็ได้นะ" ฉันว่าเสียงอ้อมแอ้ม เขาหัวเราะข้างหูฉัน แล้วจูบคลอขณะที่เอ่ยเสียงกระซิบ "อืม...ผมจะไม่ทำอะไรรุนแรง ผมจะทำให้ฟ่าง...มีความสุขที่สุด คืนนี้ผมเป็นของฟ่าง เจ้าหญิงครับ" ฉันหลับตาปี๋ กลิ่นกายชายหอมกรุ่นสะอ้านกรุ่นเข้าจมูก มันทำให้ฉันถึงกับร้อนผ่าว...ชุ่มชื้น อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน มือของเขานิ่มขณะที่ค่อยๆ ลูบไล้ไปทั่วกายฉัน แผ่วเบา หากทว่ามันเหมือนไฟ...ลวกร้อนผิวของฉัน

นิยายรักจบแล้ว

ซีรีส์ มนต์รักบ้านนา

1.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ซีรีส์ มนต์รักบ้านนา ชวนน้องไปงมปลา ผู้ใหญ่แดน หนุ่มใหญ่วัย 38 ครองกายเป็นหม้ายมาหลายปี เพราะดันตาดี จ้องเด็กน้อยข้างบ้านไว้ น้องโตขึ้นทุกวัน สวยขึ้นทุกวัน จากเรียกลุงก็ตะล่อมให้เรียกพี่ได้ไหม? จนน้องสิบแปดกำลังสุกหวานบาดใจ พอมีหนุ่มเริ่มมาจีบน้อง ใจผู้ใหญ่แดนก็สั่นราวกับแผ่นดินไหว มดแดงแฝงมะม่วงแก้มแดงอย่างเขา จะทำยังไงดีนะ นิยายรักบ้านนา บรรยากาศฟุ้งไปด้วยไอรัก ของโคแก่ กับ หญ้าละอ่อน ชวนพี่ไปหาหอย พี่เขยคนซื่อ ที่พี่สาวฝากไว้ให้ดูแล... และเธอก็มีใจ ได้แต่แอบรักเขา ทำท่าจะเพลี่ยงพล้ำ โดนนังอ้อยสาวแรดแห่งหมู่บ้านจับไปขยำปล้ำ อีพิมพ์ยอมได้ยังไง ชวนพี่ไปหาหอย งมหอยกันดีกว่า งมไปงมมา อาจจะได้ปลาช่อนหัวโต๊ โต! พลอตแนว PWP อย่ามาหาสาระใดๆ มีแต่สาระความบันเทิงแห่งบั้นเอวล้วนๆ คร้าบบบบ ถ้าชอบก็มาจัดเด้อสูเด้อ น้องตำแตง พี่ตำถั่ว เมื่ออดีตคนเท มาเปิดร้านแข่ง แย่งลูกค้า หึ... ยังไงล่ะพี่บ่าว...แบบนี้ต้องหัวร้าวล่ะงานนี้ อยากดีกับเขาแต่เราก็ฟอร์ม... นุ้ยเอ๊ย พี่บ่าวอยากจะดีกับนุ้ยเหลือหลาย คิดจนหัวจะปวด ได้แต่วิธีนี้ล่ะ กวนตีนให้เมียโมโห แล้วไปเคลียร์กันในสวนยาง! เอาบองลา ฉกนุ้ยสักทีสองที เผื่อนุ้ยจะยอมคืนดีมาเป็นแม่ศรีเรือนพี่บ่าวดั่งเดิม โรมานซ์ตลก กลิ่นอายใต้นิดๆ ฝากความเฮฮาด้วยจ้า จุ๊บๆๆ โปรยปราย ทิศที่บ่าวเจ็ดวิ่งสปีดเต็มกำลังนำหน้ามาคือสวนยาง...อันรกครึ้ม จำได้เลาๆ ว่าเป็นสวนของญาติที่อยู่ใกล้กับปั๊ม ปตท. สาวมะนาววิ่งตามมาด้วยสปีดกำลังด้อยกว่า หลับหูหลับตาวิ่งไปตะโกนไปเพราะโมโหอย่างแรง มีดไม่รู้กระเด็นหายไปตอนไหน? รู้อีกทีเหลือแต่มือเปล่าๆ แล้วก็วิ่งตามเขาเข้ามาในป่ายาง... ไอ้บ่าวเจ็ดจอมกวนประสาทหายไปไหนอะ สวนยางรกครึ้มไปด้วยต้นยางสูงลิบ มะนาวตอนแรกก็โมโห ต่อมาก็เหนื่อยที่ไอ้พี่บ่าวเจ็ดสิ่งเร็วและพาเธอมาไกลมาก ตอนนี้เริ่มจะกลัว สวนยางรกครึ้มและเริ่มมืดเพราะตอนนี้บ่ายคล้อยแล้ว “ไอ้พี่บ่าวเจ็ด ไอ้...” ด่าเขาไปแรงๆ ด้วยประโยคที่เขาจะต้องโผล่พรวดมาถ้าได้ยินเข้า แต่ก็เงียบ... มะนาวเม้มปาก เอามือปาดเหงื่อ มองไปรอบๆ เงียบ...ไร้วี่แววของบ่าวเจ็ด เอ่อ...ช่างแม่งเหอะ พรุ่งนี้อย่าให้เจอหน้าที่ร้านตำถั่วนะ ถอยดีกว่า อยู่ตรงนี้นานไปไม่ดี มะนาวกลัวผี ยิ่งกว่าผีก็น่าจะงูจงอางหรือที่คนใต้เรียกว่าบองหลา ที่มีเยอะมากในป่าสวนยางแบบนี้ เธอทำทีจะหันหลังกลับ แต่แล้วก็ได้ยินเสียงร้องอย่างตกใจ นั่นมันเสียงของบ่าวเจ็ดนี่นา! “โอ๊ย ช่วยด้วย บองหลาขบพี่” มะนาวทิ้งความโกรธ แล้ววิ่งไปทางต้นเสียงอย่างรวดเร็ว ปากจะด่า ใจจะเคือง แต่ลึกๆ แล้วเธอนั้นก็ยังมีเขาอยู่เต็มหัวใจ “พี่บ่าว พี่บ่าวอยู่ไหน พี่บ่าวเจ็ด” เธอกรีดร้องหาเขาด้วยความตกใจ ได้ยินเสียงเรียกชื่อเธออ่อยๆ ดังมาจากใต้ต้นยางใหญ่ “พี่อยู่นี่ นุ้ยเอย โอย...พี่ตาลายหมดแล้ว สงสัยว่าพิษบองหลาจะออกแล้ว” “พี่บ่าว” เธอเห็นเขาในที่สุด บ่าวเจ็ดอยู่ใต้ต้นยาง เขานั่งเอนพิงต้นไม้ ร้องครางอ่อยๆ มือจับตรงบั้นเอวไว้ “พี่บ่าวเจ็ด โดนบองหลาขบเข้าตรงไหน” เธอน้ำตาไหลแล้วตอนนี้ กลัว...กลัวว่าเขาจะตาย ลืมไปแล้วความโกรธแค้นโมโหใดๆ เมื่อเห็นเขาอยู่ในสภาพนี้ “ตรงนี้” บ่าวเจ็ดชี้ตรงที่เอว แล้วทำเสียงระโหยอ่อยอ้อน “นุ้ยมาดูใกล้ๆ มาดูใจพี่พรือ โอยยยย ทำไมตาพร่า” “พี่บ่าว ทำใจดีๆ ไว้ เดี๋ยวนุ้ยไปตามคนมาช่วย” เธอทำท่าจะวิ่งออกไป แต่เขาร้องค้านไว้ก่อน “นุ้ย นุ้ยช่วยพี่...ดูดพิษให้พี่ที” เขากวักเธอหย็อยๆ มะนาวนั้นกำลังตกใจ ทำอะไรไม่ถูก พอเขาบอกแบบนั้น ก็เดินปรี่เข้าไปหาเขา พอเขาอ้าแขนออก ชี้จุดที่บองหลาฉกเอา เธอก็ก้มลงจะดูดพิษ แต่แล้ว... มือของเขาดัน กระตุกผ้าเคียนเอวออก บองหลา...ตัวใหญ่ พุ่งตะหง่านขึ้นเตะตาสาวนุ้ยที่เบิกตากว้าง เมื่อเห็นงูจงอางของผัวเข้าเต็มๆ แบบนั้น “ดูดตรงนี้สิจ๊ะ”

นิยายรักจบแล้ว

ซ่านชู้

2.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

เธอรักเขาเกินกว่าจะยอม... เธอมั่นในรักเกินกว่าจะถอย แม้ว่าจะต้องเป็นชู้เธอก็ยอม และแม้ว่ารักของเธอจะทำลายใคร...วรินดาก็หมายมั่นอยากได้ชัยชนะนี้ เธอรักเขา...เหลือเกิน “เชียร์ นี่มันบ้าอะไรกัน เชียร์บอกพี่ นี่มัน...มันเกิดอะไรขึ้น หะ!” “ก็อย่างที่บอกนั่นแหละค่ะ” วรินดาตอบเขาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “เราเป็นของกันและกันแล้ว” นัยน์ตาของเธอลุกไปด้วยประกายเริงโรจน์ประกาศชัยชนะ “และพี่ภพก็ไม่ต้องกลัวว่าเชียร์จะถามหาความรับผิดชอบใดๆ สิ่งเดียวที่เชียร์ต้องการจากพี่ภพ นั่นก็คือ...เชียร์ขอเวลาแบบนี้จากพี่ภพบ้าง...จะได้ไหมคะ” “ไม่ได้เชียร์ ไม่ได้ เราจะทำอย่างนี้ไม่ได้ ปัดโธ่โว้ย! นี่มันบ้าอะไรกัน เชียร์ เธอทำอะไรกับพี่ หะ! เธอทำบ้าอะไรกับพี่กับตัวเอง” เขาจับแขนของเธอแล้วเขย่า วรินดากลับหัวเราะร่วนราวกับคนเสียสติ เธอยังคงตอบด้วยประโยคเดิมๆ “เรา...จะต้องมีเวลาแบบนี้ด้วยกันอีก เชียร์ขอแค่นี้ เชียร์รักพี่ภพ เชียร์รักพี่!” “เธอมันบ้า...เชียร์” เขาลุกขึ้นจากเตียง เมื่อผลักเธอจนหงายหลังลงไป ชายหนุ่มเดินเซน้อยๆ เขามองหาเสื้อผ้าของตนเอง มันกองเกลื่อนอยู่กับพื้น วรินดายังคงนอนอยู่อย่างนั้น เสียงหัวเราะรื่นของเธอ กรีดใจเขาเหลือเกิน “พี่ภพหนีเชียร์ไม่พ้นหรอกค่ะ ถ้าไม่อยากให้ชีวิตรักของพี่ภพกับนังนั่นพัง พี่ภพก็ต้องให้เวลาเชียร์ เวลาแบบนี้ เวลาที่พี่ภพมาเป็นผัวเชียร์” “เชียร์! เธอเป็นบ้า เธอเป็นบ้าไปแล้วใช่ไหม” วรินดาหลับตา ยังคงหัวเราะ ตามภพเร่งรีบสวมเสื้อผ้า และมองหาข้าวของส่วนตัวของตนเอง เขาเดินเหมือนจะวิ่งออกไปให้เร็วที่สุดเมื่อแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว วรินดายังคงหัวเราะ... และน้ำตาของเธอก็ไหลอาบ...ออกมาทั้งที่เธอยังหัวเราะ สุขที่สุด และทุกข์ที่สุด มันเป็นแบบนี้นี่เอง ป่านนี้เขาคงจะรีบขับรถออกไปจากบ้านเธอแล้วสินะ แต่อย่าหวังว่าจะออกไปจากชีวิตเธอได้ง่ายๆ ถ้าเธอไม่ยอม!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ข้อตกลงระหว่างเรา

6.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ข้อตกลงระหว่างเราคือความลับ ข้อตกลงที่เป็นข้อบงการจากซาตานอย่างเขา มันกลับทำให้หัวใจเธอดิ่งถลำลงไปสู่ห้วงเสนห่า และความรัก... “น้องเอย” น้ำเสียงนั้นดังขึ้นอีกนิด และฟังคล้ายคำสั่ง คนที่กำลังทำทีเป็นสนใจอย่างอื่นไม่ใช่เขานิดไปนิด เขาเอ่ยต่อเสียงเรียบเมื่อเห็นอาการของเธอ “พี่มารับกลับบ้าน แทนนายบอม” นิราอรเงยหน้าขึ้นมองเขา เพียงมองสบสายตากัน เธอก็กัดริมฝีปากแน่น เหมือนเขาจะส่งข้อความบอกมาทางสายตา อย่าดื้อกับพี่... “ค่ะ” เธอก้มหน้าก้มตา บอกลาเพื่อนแล้วเดินตามเขาไปด้วยกิริยาที่แทบจะเรียกได้ว่าลากขา ช้าไม่ทันใจ จนมือใหญ่ของเขาต้องจับที่ต้นแขนเธอ แล้วดึงให้เดินเคียงกันไปยังที่จอดรถของมหาวิทยาลัย หนุ่มหล่ออดีตเดือนมหาวิทยาลัย กับหญิงสาวหน้าตาน่ารัก ย่อมเป็นเป้าสายตาใครต่อใคร น้อยคนที่ไม่รู้จักพวกเขา กฤชพลจึงต้องแวะทักทายรุ่นน้องหลายคน ไปจนถึงรถที่จอดไว้ “เอ้า...สวมเสีย” เขายื่นหมวกกันน็อคส่งให้หล่อน นิราอรถามเขาเสียงสั่น “พี่ไอเฟลจะพาเอยไปไหน?” “ไปไหนก็ได้” เขาตอบเล่นลิ้น ไม่เหมือนพี่ชายของคนรักที่เธอเคยจำได้ เธอเคยจำได้แต่ผู้ชายใจดี ที่มักจะยิ้มและเอ่ยทักทายเธออย่างเป็นมิตร แม้เขาจะไม่ค่อยมาคลุกคลีกับเธอนัก แต่ทุกครั้งที่เจอเธอเขาจะสุภาพ และน่ารักกับเธอเสมอ นั่นคือกฤชพลคนที่เธอรู้จัก ไม่ใช่ซาตานคนนี้! “ถ้าเอยไม่ไป...” “เอยก็น่าจะรู้ถึงข้อตกลงระหว่างเรา”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เปลื้องโสด

7.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

สายฟินหวานไปทางอื่น สายฟินหื่นเชิญทางนี้จ้า กับปฏิบัติการเปลื้องโสด ของแก๊งชะนีจอมป่วน ที่กันเต็มๆ สามคู่ สามรส กับคืนเปลื้องโสด ณ ฟูลมูนปาร์ตี้ คืนนี้ฉันต้องได้! อภิญาดาประกาศก้อง เมื่อลากเพื่อนสาวในแก๊งอีกสอง ให้ไปร่วมหัวจมท้ายด้วยกัน ความเมาทำให้เธอเห็นเขาเป็นเสาไฟ ส่วนเขานั้นเห็นเธอสวย...เกินยั้งใจ ปรกติไม่ชอบคนเมา แต่ทำไมแม่สาวไซซ์เล็กคนนี้เมาได้น่ารัก น่าฟัดเหลือเกิน โปรยปราย ยุทธาเองก็กำลังมองคนที่นอนระทวยอยู่บนเตียง แสงไฟในห้องไม่ได้ปิด มันสว่างจ้า จึงเห็นทุกอย่างชัดเจนต่อสายตา เธอสวย...น่ากิน ไปทั้งตัวจริงๆ แม้จะไม่ได้อวบอัดล้นหลาม แต่เพรียว เล็ก น่าถนอม น่าลูบ...น่ารักไปทั้งเนื้อทั้งตัว เธอหน้าแดงก่ำ เมื่อเห็นนัยน์ตาคมวาวนั่นกำลังมองไล้ไปตามเรือนร่างเธอ สะดุดที่หน้าอกขนาดคัพเอของเธอ เหมือนเป็นปมด้อยอย่างหนักสำหรับเธอเรื่องสรีระส่วนนี้ ปากจึงเผลอพูดเมื่อเห็นเขามองจ้องที่ตรงนั้น “ขอโทษที่ฉันนมเล็ก” “อุ๊บ หึ หึ” คนที่กำลังมองตาวาวนั้น ถึงกับหลุดขำพรืดออกมาเพราะไม่คิดเลยว่าเธอจะพูดอะไรแบบนั้น ในสถานการณ์แบบนี้ ร่างสูงโยนอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายของตัวเองลงบนพื้น แล้วค่อยๆ ก้าวขึ้นเตียง ตาของอภิญาดาไม่อาจจะละจากอะไรบางอย่างที่มันอยู่ต่ำกว่าท้องน้อยของเขาได้เลย โอย...ตายแล้วววว ฉันมาเพื่อห้ามเพื่อน กิ่งพะยอมติดสอยห้อยตามเค้ามาเสียอย่างนั้น เพราะถ้าปล่อยกันมาสองคน มีหวังต้องเป็นอันตรายต่อคนอื่นแน่ๆ ยัยเพื่อนจอมป่วนสองคนนี้ เหตุบังเอิญทำให้เธอได้ไปช่วยเขาที่กำลังเดินเกือบไปทิ้งชีวิตลงทะเล มันเหมือนกับพรหมลิขิตให้เธอช่วยฉุดกระชากชีวิตของเขาคืนมาอีกหน โปรยปราย “คุณ...” กิ่งพะยอมรวบรวมสติที่เตลิดไปเพราะเหตุเฉียดตาย แถมท้ายด้วยการเผชิญหน้ากับผู้ชายที่หล่อขนาดแม่ชียังใจสั่น ถ้ายัยสองคนนั่นเห็นเขาเข้าล่ะก็ คงจะกรีดร้องด้วยความตื่นเต้นจนเสียมาดกันแน่ๆ ทำตาปริบๆ แล้วมองกวาดไปตามเรือนร่างกำยำนั้นโดยบังเอิญ ใจก็ยิ่งเต้นแรงขึ้น แรงขึ้น ปากของเธออ้ากว้างขึ้น ตาของสาวหมวยเบิกโตเมื่อเห็นชัดๆ ว่าเขาอยู่ในสภาพไหน โอ… แม่เจ้า ขาวมาก เขาไม่สวมเสื้อ เขาขาวมาก อวดกล้ามเนื้อทุกมัดเด่นชัด ตาของเธอมองไล้ต่ำลงไป ต่ำลงไป แอร๊... นมชมพู... แล้วหัวใจเธอก็เต้นแรงยิ่งขึ้น เลือดลมไหลแล่นพล่านเพราะตาเจ้ากรรมดันซุกซนมองต่ำไล่ลงไปจากบ่ากว้างนั่น กิ่งพะยอมรู้สึกเหมือนมีอะไรไหลออกมาทางจมูกของเธอ เธอใช้มือเช็ดมันแล้วก้มลงดู พลางร้องออกมา “เลือด!” ฉันเลือดไหล” “เฮ้!” เดี๋ยวยัยแตงโมตัวแสบจะได้แซบคนเดียว! สุนิษาที่ติดร่างแหขัดไม่ได้กับปาร์ตี้เปลื้องโสด ก็มาตามเพื่อนรัก แถมยังพนันขันต่อขำๆ ว่าใครจะได้ผู้ก่อนเสียด้วย ใครจะไปคิด ว่าเธอจะมาเจอเขา ลูกน้องของเธอที่บริษัท พนักงานใหม่ หนุ่มเนิร์ด สวมแว่น ที่ดูเคร่งขรึมฉลาดเฉลียว เขากระชากเธอเข้าไปในอ้อมแขน และจูบเธอราวกับพายุบุก โอ...นี่มันอะไรกัน? โปรยปราย สุนิษาเดินเข้ามาในห้องเก็บเอกสาร เธอสะดุ้งสุดตัวเมื่อถูกคว้าไปกอดไว้ แล้วถูกพรมจูบมาอย่างไม่เลือกที่ ทั้งปากคอแก้มคาง เธอต้องรีบผลักหน้าเขาออก พลางเอ่ยบอกเขาเสียงกระซิบ “อื้อ...มาย ใจเย็นสิ ไหนบอกว่ามีอะไรจะคุยกับพี่” “หืม...” เขายิ้มร้าย ตอนนี้เขาไม่สวมแว่น นัยน์ตายาวรีนั้นส่งประกายระยับ ที่ทำให้เธอร้อน...ฉ่ำ ได้ทั้งที่ไม่ได้แตะต้องตรงนั้น “พี่มีประชุมกับบอสนะ เด็กยุ่ง” เธอจิ้มอกเขา แล้วก็ต้องอุทานเบาๆ เมื่อเขารุนหลังเธอไปชิดกำแพง ก่อนจะยกขาเธอขึ้นข้างหนึ่ง ปลดเข็มขัดของตนเองลง เสียงรูดซิปทำให้เธอกลืนน้ำลาย แล้วมองเขาตาโต “มาย!” “ผมคิดถึงพี่ สมองคิดถึงแต่เรื่องพี่ จะบ้าอยู่แล้ว พี่จะต้องรับผิดชอบที่ทำให้ผมคลั่งแบบนี้” “พี่ไปทำอะไร อะ... มาย.... อย่า... นี่มันออฟฟิศนะ สามคู่ สามรส กับเปลื้องโสด นิยายแซบๆ เรื่องนี้ ฝากไว้ด้วยค่ะ

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ซีรีส์ชู้รัก

8.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ชู้รักคุณนาย คุณนายคนใหม่ของคุณท่านชอบไปคลุกอยู่ในสวนกุหลาบของเธอ ที่นั่นมีความลับของคุณนายคนสวย คนสวนคนใหม่ หุ่นกำยำ และเป็นใบ้... .โปรยปราย สินทรุดลงนั่งแทบเท้าเธอ...และทำในสิ่งที่แก้วเกสรคาดไม่ถึง ว่าสินจะทำแบบนั้น เขายกเท้าของเธอไปจูบ... “สิน ทำอะไรจ้ะ” เขายิ้มส่งให้กับเธอ และส่งภาษามือบอกเธอว่าเขาขอบคุณเธอ...แก้วเกสรมองการกระทำของเขาอย่างปลาบปลื้ม ที่เขายกย่องเธอขนาดนี้ ก็น่ารักขนาดนี้...ใครจะไม่รักไม่หลง “จะขอบคุณอย่างนั้นหรือ” เขาพยักหน้า แก้วเกสรแยกขาออก...เธอสวมเดรสสั้นเหนือเข่า พอเธอแยกขาต่อหน้าเขา มันก็เปิดเผยบางส่วนแก่สายตาของชายหนุ่ม เธอเลื่อนมือไปลูบตรงความอิ่มอูมอย่างยั่วเย้า สินมองการกระทำของเธอด้วยนัยน์ตาที่ร้อนลุกไปด้วยไฟแห่งตัณหา เสียงหัวเราะของเธอดังแผ่วพลิ้ว “มาขอบคุณฉันด้วยสิ่งที่ฉันชอบสิ...ใช้ลิ้นของสิน...ปากของสิน ขอบคุณฉันสิจ๊ะ” ชู้รัก VVIP เธอถูกส่งให้ไปเป็นชู้ระดับVVIP ให้กับเศรษฐีวัยดึก ของเล่นที่สามีส่งตรงให้กับนาย โปรยปราย “สวัสดี เธอคือของขวัญของฉันคืนนี้...เธอชื่ออะไรคนสวย” เสียงของเขาทุ้ม พร่า มีเสน่ห์มาก คิราอรปรือตาขึ้นมองเขา ยิ้มอย่างเย้ายวนส่งให้กับเขา เธอกำลังเริ่มแสดงบทของตัวเอง “คิรา...ชื่อคิราค่ะ ท่าน” “คิรา...ชื่อน่ารักจัง แปลว่าอะไรครับ” เขาทรุดลงบนเตียง นั่งข้างเธอ เชยคางมนของเธอให้เงยขึ้นมา เพื่อเขาได้พินิจมันอย่างเต็มที่ เธอสวยเหลือเกิน ผิวเนื้อนุ่มละมุนไปหมด และหอม...กรุ่นกลิ่นสาวเข้าจมูก เธอมีกลิ่นที่เหมือนกับส้มผสมกับวานิลา หอมหวานน่ากินจริงๆ พรุ่งนี้เขาจะต้องให้ประพัทธ์เลื่อนนัดกับนายเชิดแล้ว “แปลว่าดวงอาทิตย์ค่ะ” ตอบเขาไปแบบนั้น ตาของเขาสวยเหลือเกิน สัมผัสของเขานุ่มนวลไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัว เธอมองสบตาเขาราวกับต้องมนต์ เธอไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้มาก่อน...นิ้วของเขาที่แตะต้องเธอ มันอ่อนเบา ราวถนอมและทำให้เธอวูบวาบไปหมด นั่นอาจจะเพราะเธอมึนๆ และบอกกล่อมตัวเองไว้ด้วยบทบาทของนางบำเรอ มันถึงทำให้คิราอรปล่อยกายและใจกับชายแปลกหน้า ยอมรับสัมผัสจากเขาโดยไม่มีอาการขยะแขยงหวาดกลัว “ชื่อเพราะ ฉันชื่อสิชล อา..ชื่อของเราสองคนตรงกันข้ามกันเลยนะคิรา เธอเป็นพระอาทิตย์ ส่วนฉันเป็นสายน้ำ”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

แอบแซ่บ

5.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

อีดอก! งานงอกเมื่อไปปล้ำผอ. โรงเรียนลูก โธวววว สวย เถื่อน ดุปานเสือ ด่ายิ่งกว่าปืนกล คือสมญานามของเจ๊นิว ผู้จัดจ้านในย่านนี้ แม่เลี้ยงเดี่ยวสุดแซบ เจ้าของร้านยาดอง และเจ้าของรอยสักนกฟีนิกซ์ที่แผ่นหลังของเธอ เธอทำผู้ชายร้องไห้มานักต่อนัก เพราะฝีมือสักอันเป็นหนึ่ง ดันติสต์แตกหัวตันสักไม่ออก อีเพื่อนรักดันบอกว่าจัดหนุ่มเดลิเวรี่ให้ ได้ไปสักดอก รับรองว่าหายตัน เพราะยาดองสูตรแม่หม้ายเกรียงไกรเจ็ดราตรีไม่มีพัก เพราะหนังโป๊ที่ดันดูบิ้วรอผู้ชาย ทำให้เธอคว้าเขา ผอ.หนุ่มที่ดันมาถูกที่แต่ผิดเวลา ไปปู้ยี่ปู้ยำพรากพรหมจรรย์จนเลือดสาด อ่านไม่ผิดหรอกรีดจ๋า พระเอกเรื่องนี้เค้าเวอร์จิ้น จริงๆ นะเออ โปรยปราย ตามองตา ก่อนจะเมินหลบ ตามองตาอีกหน แล้วหนนี้คนที่หลบตาหล่อนวูบคือชายหนุ่มหน้าหล่อ...ที่หน้าแดงเถือกขึ้นทันทีทันควัน เมื่อหล่อนมองจับจ้องเอาแบบนี้ ตายล่ะกู อีเจ๊นิว กูดันล่อผอ.โรงเรียนลูกไปแล้ว ทำยังไงดี๊ สับสนก็สับสน กังวลสุดกังวล แต่ก็ต้องทำมาดนิ่งไว้ เธอร้องกรี๊ดออกมาสุดเสียงเมื่อเขาแนะนำตัว แบบนั้น แล้วก็ได้แต่อุทาน สบถ ก่อนจะวิ่งออกมาจากห้อง แล้วก็บอกให้เขารีบแต่งตัว กลับเข้าไปพร้อมกับใจที่สั่นตุบๆ ตกใจจนเกือบเป็นลมอีกครั้งเมื่อเห็นเลือดบนเตียง...เลือด...เลือดใครวะ เมื่อคืนดุเดือดกันถึงขนาดได้เลือดกันเลยรึ? โอย... กูทำอะไรเค้าไปบ้างวะนั่น อีเจ๊นิว กูลาก ผอ.โรงเรียนอีหนูหมูหวานมาข่มขืน โอ๊ยยยย กูข่มขืนผู้ชายยยยย ถึงจะอยากจะวิ่งไปรอบบ้านด้วยความฟุ้งซ่านขนาดไหน แต่เธอคือนุตรา ฉะนั้นได้แต่สงบสติอารมณ์ แล้วเชิดหน้า พลางกระแอมเบาๆ “อะแฮ่ม” “คะ...ครับ” “เรื่องเมื่อวาน” เธอเกริ่น พยายามเรียกสติ ท่องพุทโธ อย่าสติแตกมาก หน้าตาจะได้ดูขึงขัง จริงจัง ทางนั้นจะได้เกรงเธอจะได้...ไม่เอาเรื่อง แอร๊... “เอ่อ...ครับ” สิชลหน้าแดง ตัวแดงไปหมดทั้งตัว เขาหัวใจเต้นกระหน่ำ นึกถึงเรื่องเมื่อวาน...โอ...มันช่างมหัศจรรย์เหลือเกิน กับความรู้สึกที่ได้รับจากเธอ พบกับนิยายรักฮาหื่น หมื่นความฟิน นางเอกพี่เถื่อน!! แอบแซ่บ ////

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

แหย่เสือ

3.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

มื่อคิดจะมาแหย่เสือ ก็ต้องพร้อมเป็นเหยื่อตลอดเวลา แม่แมวน้อยตาแป๋วลอออร...ริหาญกล้าแหย่เสือ ไม่รู้เสียแล้วว่าเขาไม่ใช่เสือตาย...แต่เป็นเสือหิว หิวมากเสียด้วยสิ! ไทเกอร์ทำหน้านิ่งใส่เธอ แล้วเขาก็เปิดประตูห้องของเธอ พลางหิ้ว....ลอออรเข้าไป เมื่อปิดประตูห้องแล้วด้วยการใช้มือฝรั่ง (เท้า) ดังปัง! เขาก็จับเธอโยนลงบนเตียง แล้วก็เริ่ม... หะ... ทำอะไรน่ะ พี่ไทเกอร์! เธอได้แต่นิ่งขึง ตาเบิกโต มองคนตัวโตที่กำลังเริ่ม ‘ถอด’ เสื้อผ้าของตัวเองทีละชิ้น ทีละชิ้น เสื้อยืดของเขา....กางเกงยีน... กะ...กาง...เกง...ใน กรี๊ดดดดดดดดดดดดด! ลอออรอ้าปากหวอ มองเขานิ่งอยู่แบบนั้น ตาของเธอ...จ้องเป๋งไปที่บางส่วนของไทเกอร์ ที่มันผงาดดีดเด้งสู้สายตาเธออย่างแข็งขัน อะไรกันนี่! “พะ...พี่ไทเกอร์ พี่จะทำอะไร?” “พี่จะลงโทษตาหวาน” คนพูดทำเสียงนิ่ง หน้านิ่ง แต่ตาเป็นประกายระยับ แถมเดินอาดๆ ตรงมายังเธออย่างไม่อายฟ้าอายดิน!

นิยายปัจจุบันจบแล้ว

ซีรีส์ เด็กเสี่ย

3.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

เขาถือคติล้างแค้นสิบปีไม่มีสาย นายตำรวจหนุ่มใหญ่ จะจับนางเสือมาลบลายให้หายซ่า! โปรยปราย เขาหมดสติไปตอนไหน? มันไม่ใช่เรื่องปรกติ ชีวิตนี้สำหรับนายตำรวจหนุ่มใหญ่ ที่ผาดโผนมาหลายสิบปี ก็มีเรื่องไม่ปรกติเกิดกับเขาไม่กี่หน แบบที่เขามั่นใจว่า โดนหมาลอบกัดเอา หนแรกก็ตอนที่ลูกสาวของเขาโดนลักพาตัวจากฝีมือหล่อน หนสองก็หนนี้... เขาหรี่ตาลง สติกลับคืนมาเต็มที่ เขาไม่รู้หรอกว่ายัยตัวแสบนี่ต้องการอะไรจากเขา แต่ตอนนี้เขามีสิ่งที่ต้องการจากเธอเป็นอย่างมาก สิ่งที่เขาไม่เคยต้องการมานานนักหนาแล้ว เธอเหลี่ยมกับเขามามากแล้วยัยตัวร้าย ถึงเวลาเอาคืนของพ่อเสือร้ายแล้ว มือที่นิ่งสงบของสิทธิ์ เริ่มลูบเลื่อนไปตามร่างนุ่มที่ทาบทับเขา กลิ่นของเธอหอม ผิวของเธอละมุนละไม เมื่อถูกลูบไล้เอาแบบนั้น คนที่นอนหลับใหลลึกล้ำ ก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาในทันที ก่อนที่เธอจะทันอ้าปากเอ่ยเอื้อนอะไร ริมฝีปากได้รูปของสิทธิ์ก็กดลงมาบนริมฝีปากที่แย้มเผยอของออมรักเข้าเสียก่อน ราวกับไฟฟ้าที่แล่นลามไปจากร่างของเขาสู่ร่างของเธอ ออมรักเปิดปากรับลิ้นของเขาโดยไม่ตั้งใจ และเธอก็ได้รู้ว่าการถูกกลืนกินด้วยจูบนั้นเป็นอย่างไร โอ...ให้ตายสิ เขาทำราวกับว่าเขากำลังกลืนเธอลงไปด้วยจูบเดียว แบบนี้มันไม่ได้นะออมรัก เสียงหนึ่งแว่วเตือนราวกับสัญญาณเตือนภัย เธอกำลังเปลือยเปล่า เขาก็กำลังเปลือยล่อนจ้อน ทั้งเขาและเธออยู่ในห้องเดียวกันบนเตียงเดียวกัน สถานการณ์ที่เธอกำลังคิดว่าตัวเองจะเป็นต่อแต่ตอนนี้มันไม่ใช่อีกแล้ว หนูไม่ดื้อคุณก็อย่าดุ ผู้ชายอย่างศรอินทร์ มีกฏทองข้อที่ว่าจะไม่เลี้ยงเด็กเกินสามเดือน และไม่จริงจังกับไซด์ไลน์ แต่น้องหน้าหวาน ตัวเล็กแต่เต็มไปทุกส่วน ที่เด็กเลี้ยงของเขาให้เป็นของขวัญก่อนจาก ทำให้เขาคลั่งรูปของหล่อนเหมือนจรกาหลงรักรูปนางบุษบาก็ไม่ปาน คืนนั้น... เขาจัดหนักน้องไปเต็มคาราเบล น้องทำให้เขาโยนกฏทองทิ้ง ข้อที่ว่าจะไม่เลี้ยงเกินสามเดือน จะไม่รับสาวเวอร์จิ้น ความพลิกตลบว่านอกจากไม่ใช่ไซด์ไลน์แล้ว น้องยังเป็นลูกนายตำรวจใหญ่ ไข่ในหินอีกต่างหาก งานยากล่ะกู หลงน้องไปแล้วเต็มอก ความรักคับอก ทำให้เจ้าพ่อหนุ่มต้องตามจีบ ตามตื๊อ ตามฉุด ตามจับ ยอมตายกันล่ะงานนี้ ให้น้องมาเป็นเด็กดีของพี่ศร ความรักฟินๆ ของเจ้าพ่อหนุ่ม กับสาวใส ลูกนายตำรวจ ฝากติดตามว่าเจ้าพ่อหน้าดุยามคลั่งรัก จะน่ารักขนาดไหน อัพวันเว้นวันจ้า โปรยปราย “เสร็จหรือยังครับ เจ็บไหม ไหวไหมหนู” “เสร็จแล้วค่ะ คุณส่งเสื้อผ้ามาให้หนูที่หน้าประตูนี่ก็ได้ ชุดของหนูแขวนอยู่...ตรงข้างตู้เสื้อผ้า” “แต่หนูไม่มีชั้นในเลยนะครับ ผมทำขาด” คำย้ำนั้นเล่นเอายิปซีหน้าแดงซ่าน “มะ ไม่เป็นไรค่ะ” เขาแง้มประตูแล้วยื่นส่งเสื้อผ้าให้เธอและผ้าขนหนู เธอรับมาก่อนจะรีบแต่งตัว เสียงร้องอูยเบาๆ ดังขึ้นเมื่อเธอขยับขาเพื่อใส่กระโปรง ประตูห้องน้ำก็เปิดผัวะออกมา พร้อมกับคนตัวโตที่ยืนตระหง่านตรงนั้น ยิปซีร้องกรี๊ดอย่างตกใจ แล้วรีบดึงกระโปรงขึ้นมาบังส่วนสาวจากสายตาเขา “เจ็บหรือครับ? ผมได้ยินเสียงหนูคราง...” “เอ่อ...” ยิปซีสั่นหน้าดิก แล้วต้องร้องอย่างตกใจอีกหน เมื่อทางนั้นคว้าขึ้นอุ้ม พาไปนอนบนเตียง ถลกกระโปรงของเธอขึ้น จับเธอแยกขาออก ก้มลงมองส่วนนั้นด้วยสายตาคมเข้ม...สำรวจ ตายแล้ว... ​

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

คุณเลขาจอมป่วนใจ

6.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ภานุวิชญ์หนุ่มหล่อเจ้าสำอาง เพลย์บอยหนุ่ม สุดหล่อ เพียงแค่เขาโปรยปรายเสน่ห์ใส่ สาวๆ ต้องสยบ แม้กระทั่ง 'งาบ' เลขานุการของตัวเอง ทุกนางเขาต้องเลือก ต้องเฟ้น! เจ้าหล่อนต้องสวยสะบึม เอ็กซ์ อึ๋ม และยอมตามใจเจ้านายอย่างเขา แต่แล้วฟ้าแกล้งใช่ไหม? ให้เขาต้องมาเจอ หล่อน... สุดที่รัก สาวแว่นหนา ผมฟู หน้าตาคล้ายการ์ตูน มีความมุ่งมั่นในการทำงานเต็มร้อย เมื่อสาวบ้างานต้องโคจรมาเจอเจ้านายรูปหล่อ สุดจะมั่น ในความหล่อของตัวเอง เธอกลับไม่หลงในเสน่ห์หล่อเหลาของเขา กลับมองว่าเขาแสนจะไม่เอาอ่าว เป็นผู้ชายที่แย่ที่สุด! น้ำมันไม่เข้ากับน้ำฉันใด น่าจะเหมือนกับเธอและเขาแท้ๆ แต่ไหงใจของเขามันกลับชะแว้บไปใกล้กับแม่สาวผมฟู ที่แสนจะเกลียดขี้หน้า เฮ้อ...ทำยังไงได้ในเมื่อมันเป็นลิขิตของฟ้า แถมหัวใจบ้าๆ ก็ดันไปรักเธอเสียแล้ว “ไม่ต้องไปบอกพ่อกับแม่คุณหรอก ปล่อยให้มันผ่านไปเถอะนะ” “เอ๊ะ?” สุดที่รักใจเต้นเป็นตีกลองแล้วตอนนี้ นี่เขาจะมาไม้ไหนอีกนะ ก็เขาไม่ได้มีอะไรกับหล่อนนี่นา ภานุวิชญ์จะได้ยินไหมนะ ว่าหัวใจหล่อนเต้นดังมากขนาดไหน ก็ใกล้กันขนาดนี้ “ปล่อยให้งานนี้ผ่านไปเถอะ ผมอยากแต่งงานกับคุณจริงๆ นะสุดที่รัก” เขาคลายกอดเพื่อจะได้มองหน้าหล่อนให้ถนัดๆ ส่วนสุดที่รักมองคนที่กอดหล่อนตาค้างอย่างตกใจ “อะไรนะ?”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ตรารักสีคราม

2.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

หอมรัก บุกมาที่อ่าวน้ำเมา หวังจะให้นายหัวอันดามันรับผิดชอบลูกในท้องของน้องสาวเธอ ทว่า คนซวย 2019 อย่างหอมรัก ไม่รู้ว่าที่นี่ กำลังมีอะไรรอเธออยู่ เมื่อแรกเห็นสาวตัวเล็กตาแป๋ว ที่มาขอพบเขาทั้งที่ไม่เคยรู้จัก แถมยังหาว่าเขาไปทำน้องเธอท้องอีกด้วย เขาไปทำอะไรแบบนั้นตอนไหนกัน? มิจฉาชีพแน่ๆ ล่ะแม่คุณ หึ หึ หึ นายหัวขี้แกล้งระดับห้าดาว กำลังมีอะไรสนุกๆ ให้ทำแล้วสินะ เธอจะต้องเข็ดการเป็นสิบแปดมงกุฏไปเลยล่ะ ยัยตัวร้าย “ไม่ตบแล้ว” หอมรักว่า แล้วทำตาเขียวใส่เขา “ใครจะไปกล้าตบนายหัวอันดามันกันล่ะคะ” “อูย...รู้แล้วเหรอครับ” เขายิ้มแหย ขณะที่หอมรักโมโหกลับมาอีกวูบล่ะตอนนี้ เขาเห็นเธอเป็นอะไรกันนะ นี่เขารู้มาตลอดเลยสินะ! รู้ทั้งรู้ก็ยังหลอกเธอใช่ไหม! “รู้แล้ว! โอ๊ย นี่นายรู้มาตลอดใช่ไหม ว่าอะไรยังไง แล้วทำไมนายถึงได้หลอกให้ฉันอยู่” หอมรักทำตาโตเมื่อเริ่มลำดับเหตุการณ์ทั้งหมด เขาแกล้งเธอ! นี่เขาแกล้งเธอใช่ไหม “คือ” “นี่แนะๆๆ คนบ้า อีตาบ้า ตายเสียเถอะ!” พอโมโหเข้าหอมรักก็เริ่มทั้งทุบทั้งตบเขาอีกรอบ โดนหนักๆ เข้าอันดามันก็ครางอ่อย เขารวบมือเธอไว้ทั้งสองข้างชูขึ้นเหนือหัว กดตัวเธอไว้ด้วยตัวเขาจนเธอแทบจะจมเตียง เสียงทุ้มกระซิบขู่ “หยุดนะ หยุดได้แล้ว ถ้าไม่หยุดผมจะปล้ำ!”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ซีรีส์ จับน้องมารัก

1.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ซีรีส์จับน้องมารัก 1 เสี่ยแสน เมื่อเธอมาขวางทางยิ่งใหญ่ เขาจึงมีแผนร้าย คิดจะรวบหัวรวบหาง กินเธอซะ! ทว่า...เธอไม่ได้ยอมให้เขาจับกินแต่โดยง่าย เธอคือเจ๊ปอย! เจ้าแม่แห่งวงการเงินกู้ คิดจะให้เธอสยบนั้น มันอยากนะยะอีตาเสี่ยแสน! โปรยปราย ตอนวางแผนน่ะทำเพราะโมโห ที่หล่อนกล้ามาตบหัวเสืออย่างเขา ต่อหน้าลูกน้องทั้งฝูง น่าจะรู้กันทั้งหมดแล้วด้วยล่ะว่าเขาโดนตีนเจ๊ปอยสลบคาที่ เฮ้อ... เขาก็เลยคิดแก้เผ็ดเธอ แก้แค้นเธอ ด้วยการจับเธอมาทำเมีย! อืม... ใช่จับทำเมียสิไอ้แสน จะมากลัวอะไรกับผู้หญิงตัวเล็กนิดเดียวแบบนี้วะ ตัวเล็กแต่เตะหนักฉิบ... ประโยคหลังบ่นอุบในใจอย่างจำได้ เขาเลยต้องพันธนาการเธอไว้อย่างแน่นหนาเสียก่อนที่เธอจะตื่น ไม่ใช่ว่ากลัวอะไรนะ แค่ปลอดภัยไว้ก่อน “ไม่ได้ทำบ้าอะไร” เสี่ยแสนว่า เขาทรุดลงนั่งที่เก้าอี้ข้างๆ เธอที่กำลังนอนแผ่อยู่เพราะถูกมัด เขามัดเธอเองแหละกับมือ หลังจากที่โปะยาสลบและลากเธอออกมาจากห้างนั้นแล้ว ลักพาตัวเลยนะไอ้แสน กักขังหน่วงเหนี่ยวด้วยนา มาขนาดนี้แล้วอีกสักข้อหาดีไหม? แต่อันสุดท้ายเขาก็อยากให้เธอเต็มใจน่ะสิ 2 หนูเป็นของคุณ เสี่ยสินผู้ที่รับกิจการเงินกู้ต่อมาจากเสี่ยแสนพี่ชาย ต้องหนักใจเมื่อมีสาวน้อยที่มาขอเสนอตัวชำระหนี้แทนเงิน “หนูจะมาเสนอตัวให้คุณ ใช้หนี้ให้พ่อกับแม่ คุณจะรับไว้ไหมคะ” “เสนอตัว?” เขาย้อนถามเสียงขรึม ใจกำลังคิดตรอง...ว่าจะทำอย่างไรกับคนตรงหน้านี้ดี “ค่ะ” ลิลิตกัดริมฝีปาก ตาโตมองเขาแป๋ว “พ่อกับแม่ไม่มีเงินจ่ายหนี้เสี่ย ลุงพูนบอกว่า...เอ่อ...หนูควรมาคุย มาบอกกับเสี่ยว่า หนูขอจ่ายเป็นอย่างอื่นแทนได้ไหม” “รู้ไหมว่าจ่ายเป็นอย่างอื่น? ที่พูนว่าคืออะไร” เขาควรจะคุยกับลูกน้องของพี่ชายแล้วล่ะ เรื่องมาตรการทวงหนี้ เขาไม่อยากได้...อย่างอื่นแทนเงิน เป็นเหมือนหนนี้อีกแล้ว ไม่รู้ล่ะว่าหนผ่านๆ มาพี่ชายของเขาเก็บหนี้เป็นอะไรถ้าฝ่ายนั้นไม่มีเงิน แล้วเขานึกดีใจที่แสนทรัพย์วางมือไปเสีย ทิ้งทุกอย่างให้เขา ก่อนที่คนข้างๆ นี่จะมาขอเสนอตัวขัดดอกให้ “ระ...รู้ค่ะ” สาวน้อยพยักหน้า แม้จะอ่อนวัย อ่อนต่อโลก แต่เธอก็ไม่ได้ไร้เดียงสาไปเสียทีเดียว เธอเรียนสุขศึกษา มีสื่อต่างๆ มากมายให้เสพให้ดู ทำไมจะไม่รู้ล่ะว่า ‘ขัดดอก’ น่ะเขาทำกันแบบไหน “แล้วหนูก็เต็มใจเหรอครับ” เขามองวงหน้าอ่อนใสไม่คลาดสายตา ยิ่งมอง...ยิ่งพินิจ คำตอบก็ผุดขึ้นมาเลยล่ะ ว่าเขาจะตอบหล่อนว่ายังไง “เต็มใจค่ะ” เธอพยักหน้า แล้วเอ่ยเสียงซื่อ “หนูคิดว่าเสี่ย จะได้สิ่งที่คุ้มค่ากับเงินหนี้...นะ แน่นอนค่ะ หนูรู้มาว่าผู้ชายชอบเด็กสาว แล้วก็ผู้หญิงบริสุทธิ์ หนูอายุสิบเก้า ยังไม่เคยมีแฟน” เขากลายเป็นไอ้เฒ่าหัวงูไปแล้ว? เอาวะ...ยอม

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ซีรีส์ เจ้านายที่รัก

3.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ซีรีส์เจ้านายที่รัก ประกอบไปด้วย 1 คุณบอสยอดรัก 2 My boss My honey ผู้หญิงของผม คุณบอสยอดรัก เมื่อจำต้องลาออกจากงานที่รัก และที่รักยิ่งกว่าก็คือบอสของฉัน ปฏิบัติการล่าผู้ชาย จึงเริ่มต้นขึ้น อีพ่อ อีแม่ ซ่อยข่อยแน่... ต้องอุทานออกมาเป็นภาษาดั้งเดิมกันเลยทีเดียว หลังจากอาเจียนเรียบร้อย พลางเดินสะเงาะสะแงะกลับมาที่เดียง สติเบลอๆ ของฉันเริ่มกลับคืนมาทีละนิด ละนิด ห้าสิบเปอร์เซ็นแรก... ที่นี่ห้องฉัน แน่นอน เอ...เมื่อคืนนี้ฉันทำอะไรหว่า พลางก้มลงมองตนเอง ที่มันรู้สึกโล่งๆ เพราะฉันอยู่ในชุดคลุมขนหนู ไอ้ย่ะ...แถมฉันรู้สึกโล่งๆ ไปทั้งตัว ฉิบหายล่ะ ฉันไม่มีอะไรเลยนอกจากไอ้ผ้านี่ สติกลับคืนมาอีกเจ็ดสิบเปอร์เซ็น... สายตาเริ่มมองกวาดไปยังก้อนกลมๆ กลางเตียง ฉิบหายล่ะ (หนที่สอง) นั่นมัน ผู้ชาย ผู้ชาย! “อรุณสวัสดิ์ คุณอา” ผู้ชายหัวยุ่ง ที่โผล่ออกมาพร้อมกับยิ้มทักทายฉัน นั่นมัน บอสนี่หว่า ตายแล้ว! นังผึ้ง หล่อนทำอะไรลงไป “บะ...บอส...สวัสดี ลาก่อนค่ะ” เอ่ยได้เพียงแค่นั้น ฉันก็วิ่งไปรวบเสื้อผ้าทุกอย่างที่เป็นของตนเองที่เห็นบนพื้น แน่นอนมันมีของบอสปะปนอยู่ด้วย กรี๊ด! ตายแล้วอีผึ้ง! นี่หล่อนทำมันลงไปแล้วใช่ไหม “อ้าว...” นั่นคือคำสุดท้ายของเขาที่ฉันได้ยิน ก่อนจะปิดประตูดังโครม ฉันอยู่ไม่ได้หรอกค่ะ ฉันอายมาก อายสุดๆ แง้ๆ มันเป็นการเสียสาวที่ไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่างเลยสินะ อารยา My boss My honey ผู้หญิงของผม เมื่อผู้ชายอย่างนายแมน เจ้าของฉายาเพลย์บอยยอดนักรัก จิ้มแล้วจร... ต้องมารับงานหนัก ด้วยการป่วนสาวรุ่นพี่วัยสามสิบสาม ให้หลงรักแล้วขยี้! ไอ้ย่ะ...ต้องมารับมาดพระร้ายขนาดนี้ ตั้งใจจะมาจิ้มแล้ว...แต่ทำไมหนอทำไม หัวใจต้องหวั่นไหวตุ๊บตั๊บ กับเธอ ผู้หญิงที่เขาต้องสวมบทเลขานุการผู้ทรงประสิทธิภาพให้ “มันเป็นการสำรวจความคิดกลายๆ น่ะครับ คือว่า...น้องชายผมชอบผู้หญิงอายุมากกว่า...ห้าปี บอสครับ บอสคิดยังไงกับผู้ชายที่อายุน้อยกว่าบอสประมาณนั้น แล้วถ้าเกิดว่าเขาสนใจชอบบอส อยากจะทำความรู้จักกับบอส” ผมกลั้นใจฟังคำตอบกันเลยทีเดียว แต่ทำคอแข็งมองทางข้างหน้า บอสนิ่งเงียบไปประมาณนาที มันเป็นหนึ่งนาทีที่ยาวนานมากกก สำหรับผม “ฉันคิดว่าเป็นพี่เป็นน้องกันดีกว่า ไม่เคยคิดจะได้ผู้ชายอายุน้อยกว่ามาเป็นแฟนเลยจริงๆ ขนาดผู้ชายอายุมากกว่าหรือเท่ากัน ฉันก็ยัง...คือเอาตรงๆ นะแมน แมนอย่าว่าฉันนะ สำหรับฉันแล้ว ผู้ชายอายุเท่าไหน ก็เหมือนเด็กน่ะ แล้วฉันจะเอาเด็กมาวุ่นวายในชีวิตทำไม” หะ...หา...บอสครับ อะไรดลใจให้บอสคิดอย่างนั้นล่ะครับ ผู้ชายนี่นะครับเหมือนเด็ก เหมือนตรงไหน บอส บอสคร้าบบบบบบบบบบ “บอสไม่คิดว่าถ้ากินเด็กจะเป็นอมตะกะเค้าบ้างหรือครับ” “ไม่” “บอสไม่คิดอยากจะแบบว่า มีแฟนเด็กให้กระชุ่มกระชวย บอสพูดเองว่าเหมือนเด็ก เด็กๆ น่ารักนะครับ ยืดได้ด้วยว่าแบบ เสน่ห์แรงมีเด็กมาหลงชอบ” “ไม่” งานนี้ผมจะชั่วสำเร็จหรือเปล่าล่ะเนี่ย เฮ้อ...แถมด้วยว่า บอสก็ช่างน่ารักน่ากอด อะไรสีชมพูๆ มาบังตาอะไรกันหนอ หรือว่าจะเป็น...

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

รักลับ

1.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

เขาคือความลับของเธอ ผู้ชายที่เธอซื้อมาจากบาร์โฮสต์ เธอหวังจะมีทายาทให้สามี ที่ตอนนี้กลายเป็นชายไร้สมรรถภาพ แต่เขาไม่ได้ขายให้เธอแค่น้ำเชื้อ เขาได้ขายหัวใจให้กับเธอด้วย คนอย่างจักร...ไม่เคยมีความรักให้กับใคร และเมื่อเธอทำให้เขารัก เขาก็จะล่าเธอมาไว้ในอ้อมแขนโดยไม่สนใจว่าอะไรจะผิดถูก

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ซีรีส์ หญ้าอ่อน

3.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ซีรีส์ หญ้าอ้อน ประกอบไปด้วย อย่ายั่วหนู อย่าอ่อยหนู รักหนูได้ไหม ทุกเรื่องแซ่บ ฟินเวอร์ อย่ายั่วหนู เขาจะกลับมาทวงเอาความรักคืนจากยัยจอมดื้อ เขาไม่ยอมถอดใจไม่ว่าน้องจะไล่เขายิ่งกว่าหมูกว่าหมา ประกาศกัน ณ ตรงนี้ว่า เขาจะต้องได้เธอเป็นเมีย! งานนี้คงจะต้องปล้ำ แล้วค่อยง้อทีหลังนะครับผักกาด พ่อแง่แม่งอน รักต้องปล้ำของพี่นัทกับน้องผักกาด งานนี้จะดุเด็ดเผ็ดมันขนาดไหน อย่าอ่อยหนู เมื่อถูกเพื่อนรักขอให้มาช่วยเป็นไม้กันสาวให้กับพ่อ แก้วบุหลันจำต้องรับคำ ยัยดิสนีย์ตัวร้าย รับหน้าที่นั้น โดยหารู้ไม่ว่า มันเป็นแผนร้ายของยัยกามเทพตัวป่วน ที่จงใจ...จัดให้ งานนี้ โปรยปราย “ใช่ หนีไม่ได้ ไม่มีทางหนีได้” เขาว่า แล้วยิ้มพราวใส่ตาเธอ ที่กำลังมองเขาตาโต เมื่อเขาวางเธออย่างละม่อมบนเตียง แล้วเริ่มถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก ทีละชิ้น ทีละชิ้น “คะ...คุณ” เขาปลดเปลื้องตัวเองจนเปลือยเปล่า แก้วบุหลันเผลอมองไล้ไปตามเรือนร่างแข็งแกร่งนั่น อย่างไม่สามารถละสายตาได้ เขาจับมือเธอไปวางที่หน้าท้องแกร่งของตนเอง แล้วชักนำให้มือเธอลูบไล้ผิวเนื้อส่วนนั้น เขาถึงกับขนลุกเกรียวเมื่อเธอแตะต้องแล้วทำตาม “ชอบไหม?” “คะ” สาวน้อยที่กำลังมองเขา ลูบเขาเพลินๆ เงยหน้ามองสบตากับนัยน์ตาฉ่ำเยิ้มนั่น จอมพลจับมือเธอให้ไปวางตรงที่หน้าอกด้านซ้าย เธอรับรู้ว่ามีอวัยวะสำคัญเต้นอยู่ในนั้น “ตรงนี้ของผม...มันให้หนูไปแล้วนะ” “เอ่อ...หนู คือว่า มันเร็วไปไหมคะ” เธอใจเต็มตื้น ปลาบปลื้มไปกับคำที่เขาบอก แต่เธอกับเขาก็รู้จักกันในระยะเวลาอันสั้นเหลือเกิน “เร็วหรือช้า มันไม่สำคัญ มันสำคัญที่ผมรู้ใจตัวเอง ว่าผมอยากได้หนู อยากเป็นของหนู ผักโขมครับ” เขาเลื่อนมือของเขา ไปจับกุมตรงหน้าอกด้านซ้ายของเธอบ้าง แล้วเอ่ยเสียงทุ้ม ขณะที่ไม่สามารถวางมือของตนไว้เฉยๆ ได้อย่างมือเธอ “ตรงนี้ของหนู ให้ผมได้ไหม?” หนูอยากได้คุณ เธอคือคุณหนูมิรินทร์ ผู้สวย เริด เชิด ที่สุดในสามโลก อยากได้อะไรต้องได้ จักรวาลแห่งมิรินทร์ไม่มีคำว่าไม่ได้ แต่ทว่าเขากำลังกลายเป็นสิ่งที่อยู่นอกเหนือจักรวาลแห่งมิรินทร์ อาจารย์ปุณณ์ คนที่ทั้งดุ ทั้งเฮี้ยบ และหล่อดุ กร้าวใจอะไรขนาดนั้น หนูอยากได้คุณ และหนูก็ต้องได้ เข้าใจตามนั้นนะ! ยัยเด็กแสบแสนเอาแต่ใจ ที่ซื้อได้แม้กระทั่งพี่สาวของเขา กำลังเข้ามาทำให้ชีวิตของเขาวุ่นวาย ชีวิตโสดของเขาที่หวงมานาน ถึง 38 ปี กำลังจะถูกเด็ก 22 กระชากไปอย่างนั้นหรือ? ยัยตัวร้ายกำลังจะทำให้เขากลายเป็นคนบาป แบบนี้ต้องสั่งสอนด้วยการฟัดให้จมเตียง!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

นกน้อยในกรงกาม

1.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ชะตาชีวิตที่พลิกผัน พัดพาสาวน้อยวัยใส หลงเข้าไปสู่แห่งวันวนเกมกามา ศึกระหว่างเมียเก่า เมียใหม่ และเมียเก็บ กำลังจะทำให้คุณแซบ! จนลืมหายใจ “คิดอะไรอยู่จ๊ะ” เสียงทุ้มๆ ที่ดังขึ้นด้านหลัง พร้อมกับอ้อมแขนอุ่นร้อนที่สอดรอบเอวบาง ทำให้สาวน้อยสะดุ้งสุดตัว เธอกัดริมฝีปาก พยายามระงับอาการสั่นขึ้นทั้งตัว เธอรู้สึกราวกับการเสียสาวครั้งแรกก็ไม่ปาน เมื่ออยู่ในอ้อมแขนของเอกภพ “คิดว่า...เอ่อ...เบลล์ทำถูกไหม?” “ถูกมาก” เอกภพกระซิบ แล้วก้มลงจรดจมูกลงกับแก้มสาว ซุกไซ้ไปมา เล่นเอาทอประกายขนลุกเกรียว มือหนาลูบเลื่อนไปตามลำแขนเรียว โอบสูงขึ้นเรื่อยๆ จนถึงบริเวณทรวงสาว เขาค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อออก ขณะที่แลบลิ้นร้อน ไล้เลียชิมผิวเนื้อสาวขาวผ่องบริเวณลำคอ ทอประกายถึงกับลืมตัวครางออกมาเสียงเบาหวิว เรื่องที่คุณน่าจะสนใจ

นิยายปัจจุบันจบแล้ว

วิวาห์ลวงรัก

2.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ธีร์วราคุณหนูไฮโซขาวีน ผู้แอนตีผู้ชายไปแล้วทั้งโลกว่าต้องการมาลวงรักเธอ เพื่อหวังเงินทองที่มีมากมาย สาวนิสัยแย่ ขี้เหวี่ยง จอมวีน วายร้ายอย่างเธอนั่นหรือ ใครจะมาหลงรัก นี่คือคำปรามาสจากอดีตคนรักเก่า กลายเป็นแผลเป็นที่สะกิดทุกหน ยามที่เธอมีคนเข้ามาสนใจ และเมื่อบิดาต้องการให้เธอแต่งงาน แผนการวิวาห์ลวง จึงเริ่มต้นขึ้น... ริคาโด้ หนุ่มลูกครึ่งสเปน ถูกกามเทพแผลงศรทันทีที่แม่สาวไฮโซขาวีนกระแทกล้มมาบนตัก แถมด้วยการตบหน้าเขาฉาดใหญ่ข้อหาว่าเขาลวนลาม?? แม่สาวแสนพยศคนนี้เขาต้องการจะปราบปรามด้วยหัวใจรัก แผนการลวงเจ้าหล่อนมาวิวาห์ จึงเริ่มต้นขึ้น... “ไปบาร์เซโลน่ากันนะยาหยี” เสียงห้าวๆ เอ่ยเมื่อจบเกมรักอันเร่าร้อนลง ธีร์วราหายใจแทบเป็นหอบกับความเหนื่อยอ่อนเมื่อริคาโด้พาเธอไปยังดวงดาวติดกันถึงสองครั้งสองหน แล้วเขาไม่เหนื่อยบ้างหรือไงกันนะ เธอแทบจะหลับอยู่แล้วตอนนี้ “ไปนะครับ พี่อยากจะพายาหยีไปหามาร์ดี้ (แม่) ท่านอยากพบยาหยีมาก ยาหยีจะได้ไปเห็นกับตาว่าพี่น่ะทำงานอะไร อยู่แบบไหน จะได้เลิกระแวงพี่เสียที” “ยาหยีไม่...” ขนาดง่วงและเพลียแทบจะพับหลับกับอ้อมกอดเขา เธอก็ยังไม่วายจะดื้อ ริคาโด้อมยิ้ม ก่อนจะกระชับอ้อมแขนแน่นเข้าแล้วกระซิบขู่ข้างริมหูหอมกรุ่นนั่น “ถ้ายาหยีไม่ยอม ก็ไม่ต้องออกไปไหนกันล่ะ อยู่กันแต่ในห้องนี่กันล่ะ รับรองว่ายาหยีไม่ได้ออกไปจากเตียงนี่แน่ๆ” “ไปก็ได้ค่ะ” ธีร์วราหน้าแดงก่ำ หัวใจเต้นแรงขึ้นมาเมื่อนึกถึงสัมผัสวาบหวิวเมื่อครู่ ดูเหมือนว่าริคาโด้ก็กำลังคิดเรื่องเดียวกัน เพราะเขาเชยคางมนขึ้นมาให้สบตากับนัยน์ตาอ่อนหวานเร่าร้อนนั่น แล้วประกบริมฝีปากลงมาเคล้าบดคลึงกับริมฝีปากนุ่ม มือใหญ่เริ่มไต่ไปทั่วอย่างอยู่ไม่สุข ก่อนจะกอบกุมทรวงสาวไว้ในมือแล้วเริ่มคลึงเคล้นอย่างเมามัน จนร่างบางเริ่มร้อนระอุด้วยไฟพิศวาสอีกครั้งอย่างห้ามตัวเองไม่ได้ มือเรียวกอดรัดตอบเขา และครางครวญแทบขาดใจเมื่อมือไม้ของเขาเริ่มซุกซนต่ำลงไปเรื่อยๆ อย่างจะปลุกเร้าอารมณ์หวามให้โลดแรง นี่ตกลงว่าไม่ว่าเธอจะยอมไป หรือไม่ยอมไปกับเขา เธอก็ต้องอยู่บนเตียงกับเขาอยู่ดีใช่ไหมนี่ ธีร์วราคิดอย่างเพลียๆ เมื่อริคาโด้กอดร่างบางชื้นเหงื่อไว้แนบอก ก่อนจะหายใจสม่ำเสมอหลับสนิทไปอย่างสุขสม เธอพริ้มตาหลับลงบ้าง ชักจะรู้สึกเคยคุ้นที่ต้องได้รับไออุ่นจากอ้อมแขนนี้ขึ้นมาเสียแล้ว

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

จุมพิตลงทัณฑ์

2.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

จุมพิตที่เขาตั้งใจลงทัณฑ์เธอ กลับกลายเป็นจูบแห่งการไล่ตามผู้หญิงที่เป็นอดีตของน้องชาย ให้เข้ามาในวงแขนของเขา คนอย่างเขา อยากได้อะไร ก็ต้องได้อย่างไม่มีข้อแม้ แผนการทำงานงานแต่งงานของเธอพังทลาย! เพราะผู้ชายวายร้ายคนนั้น ที่นอกจะทำลายแผนการของเธอ เขายังมัดเธอไว้ด้วยจูบ พร้อมกับคำพูดพล่อยๆ ว่าเธอคือเจ้าสาวของเขา! ท้องกับเขา! อีตาบ้า! จุมพิตลงทัณฑ์นั้นช่างหวานนัก จุมพิตแรกเพียงแค่ปรามปราบเธอให้ยอมสยบ จุมพิตสองเพื่อตามใจตนเอง...และเขาจะไม่หยุดแค่นั้น... “แต่ผมกลัวคุณนะ...” ชัชชนนท์ว่า ทำเอาคนที่กำลังจะกดวางสายชะงัก แล้วเอียงคอมองเขา “กลัวฉัน” “กลัวว่าถ้าเราอยู่ด้วยกัน...คุณจะเผลอปล้ำผม เพราะเวลาที่คุณจูบผมตอบ มันยังกับว่าคุณจะกินผมเข้าไปอย่างนั้นล่ะ” “กรี๊ด” หญิงสาวกดปิดการติดต่อทันที หน้างามแดงก่ำ นี่เธอเผลอไปทำอะไรแบบนั้นเลยหรือนั่น! คุณจะกินผม... คนที่ทำให้รู้สึกแบบนั้น มันเขาต่างหากล่ะ! ผู้ชายที่เกรียนที่สุด แต่หวานที่สุดของโยธกา จะพาให้คุณฟินไปด้วยกันค่ะ

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ทะเลฝัน วันหวาม

1.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ธาร...สัตวแพทย์หุ่นหมี ตาสระอิ ผู้ที่ดำรงตนเป็นอีแอบ...แอบรัก สีรุ้งนางฟ้าประจำกลุ่มเพื่อนสนิท มาตั้งแต่แรกพบ ผู้หญิงที่เขาคิดว่าคงจะได้แต่เฝ้ามอง และแอบดูแลเธออยู่ห่างๆ แบบนี้เพราะใจไม่กล้า และเพราะเธอแต่งงานแล้ว! แต่เมื่อนางฟ้ากลับวิวาห์ล่ม ทริปดามใจแบบเร่งด่วนจากกลุ่มเพื่อนซี้ถูกจัดขึ้น ณ รีสอร์ตทะเลหวาน วันหวานๆ หวามๆ ของหนุ่มหุ่นหมี กับสาวคัพดี เพื่อนที่อยากกินเพื่อน?? มันเกิดขึ้นได้ยังไงกันนะ กลกามเทพหนนี้ จะทำให้น้ำทะเล กลายเป็นน้ำเชื่อม “รุ้ง ทำไมคุณยังไม่เคย?” “เราจะไม่พูดเรื่องนี้กันอีก” สีรุ้งก้มหน้างุดลง รู้สึกวูบวาบไปกับสัมผัสของเขาอีกแล้ว...อะไรกันนะสีรุ้ง มันเจ็บ...นะ “ต้องพูดสิครับ ผม...” ธารกลืนน้ำลาย เจ้าตัวร้ายของเขามันปวดหนึบ กระตุกเบาๆ เมื่อกระทบกับผิวอ่อนนุ่มตรงหน้า แล้วเหมือนเธอจะรู้ด้วยว่ามันสัมผัสโดน เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาแล้วทำตาโต หน้าหวานแดงเรื่อ “ธาร...เอ่อ...อะไรน่ะ?” ถามเหมือนคนโง่จริงๆ นะสีรุ้ง เธอต่อว่าตัวเอง หูเหอร้อนไปหมดแล้วตอนนี้ แต่จะขยับออกจากเขาก็ไม่ได้ง่ายอะไรเลย เขาตัวโตมากจนบังเธอมิด เธอเงยหน้าขึ้นก็มองเห็นหน้าของเขา เห็นนัยน์ตาวาวหวานนั่น มันสื่อบอกสิ่งในใจ อารมณ์ภายในจนเธอร้อนระทึก ก้มลงมาก็เห็นแต่เนื้อแน่นๆ ผิวขาวเนียน มัดกล้ามของเขา โอ๊ย... มันเจ็บ...นะ บอกตัวเองอีกหนทั้งๆ ที่หัวอกหัวใจเต้นระทึก ธารก้มลงจูบแก้มสาวเบาๆ แล้วค่อยซับไล้เม้มอย่างมันเขี้ยว “ถ้าผมรู้มาก่อนว่ารุ้งยังไม่เคย...ผมจะทำให้มันดีกว่านี้” “ธารจะทำอะไร” เธอกระซิบ หัวใจระทึกไปหมดกับสัมผัสของเขา ปฏิเสธไม่ได้ว่าตอนนี้ เธอกำลังเริ่มรู้สึกวาบหวิวขึ้นมาอีกแล้ว “ขอผมแก้ตัวนะ รุ้งจ๋า ผมทำครั้งแรกของรุ้งได้ไม่ได้เรื่องเลย ผมไม่อยากให้รุ้งเกลียดเรื่องนี้ มันมีความสุขมาก...และดีมาก ถ้าได้ทำกับคนที่เราชอบมากๆ” “อื้อ...” ทำอะไรกันนะ++ อยากรู้ ติดตาม กดโหลดได้เลยจ้า

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ใจบาง

3.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

หกปีก่อนเขาสร้างตราบาปไว้ให้เธอ เขาเกลียดเธอ ทว่า...ภายใต้ความเกลียดชัง กลับมีบางสิ่งฝังลึกในนั้น เมื่อเขาคืนกลับมาสู่บ้านสิงหชัชอีกครั้ง กริชดนัยมาทวงคืนทุกสิ่ง และทวงแค้นจากผู้หญิงแพศยาอย่างเธอด้วย โปรยปราย เธออาจจะเป็นหมาป่าที่เอาขนแกะมาสวมอยู่ก็ได้ตอนนี้ เขาเบ้ปากเมื่อนึกถึงตรงนี้ มารยาหญิง...เขาเคยเจอมาแล้ว จนพังไปแล้วหนึ่งรอบ รอบนี้เธอจะต้องเจอมารยาชายเข้าบ้างล่ะ กริชดนัยยิ้มเจ้าเล่ห์ เมื่อนึกมาถึงตรงนี้ คริมา... เราสองคนจะอยู่ด้วยกัน ในแบบที่เขาต้องการ เธอจะต้องถูกใช้...จนกว่าเขาจะพอใจ

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

Miss Lily รักแท้ในคืนรัญจวน

5.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

สาวน้อยหัวขบถ จอมดื้อ เป็นตัวร้าย คิดจะมี one night stand เป็นหนแรก เธอจะยอมเสียเวอร์จิ้น! ให้กับใครก็ได้ เพราะไหนๆ ใครๆ ก็คิดว่าลิลลี่ง่ายและฟรีอยู่แล้ว เขาเป็นคนที่เธอคว้าไว้ในคืนนั้น และเป็นคืนรัญจวนที่ประทับใจอย่างถอนตัวไม่ขึ้น แต่เป็นคืนนี่ลิลลี่คิดแล้วจะต้องอายทุกหน ว่าฉันทำไปได้ยังไงฟะ!! (แต่ก็ดีนะ แว๊กกกก) และแล้ว...เมื่อเขากลับกลายมาเป็นพี่ชายร่วมบ้าน กลายเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยของเธอ โอยยยย ตายแน่ๆ ความลับนี้จะแตกไหมนะ สำหรับดร.กันต์แล้ว คืนนั้นกับสาวเวอร์จิ้น? โอ เขาประทับใจเธอแทบจะลืมทุกคนไปจนหมด เมื่อเธอมากลายเป็น 'ลูกสาวที่เค้าฝากไว้' คนโปรดคนหวงของมารดา เขาจะทำอย่างไร ถึงจะได้แม่สาวเวอร์จิ้นใจร้าย ที่คิดจะฟันเขาแค่คืนเดียวแล้วทิ้ง มาอยู่ในอ้อมกอดดี “เอาเถอะๆ พี่จะถือว่า เราไม่เคยมีอะไรกัน ให้ลิลลี่สบายใจ ดีไหมครับ?” “ก็...ดีค่ะ” เธอกะพริบตาปริบๆ ปาดน้ำตาป้อยๆ มองคนตรงหน้าที่กำลังมองเธออย่างเอ็นดู “พี่กันต์อย่ารื้อฟื้นอะไรอีกนะ ลิลลี่ผิดไปแล้ว ลิลลี่จะไม่ทำอีกแล้วอะ” “ไปประชดใครเข้าหรือยังไง? เอาเถอะ...อย่าไปทำแบบนั้นอีกนะ ผู้ชายไม่ได้เหมือนพี่ทุกคน” เขากระแอม เมื่อรื้อฟื้น ‘เรื่องนั้น’ เจ้าหล่อนหน้าแดงขึ้นมาอีก พลางรีบสั่นหน้าดิกๆ “ไม่ทำแล้วล่ะค่ะ เข็ดแล้ว ไม่เอาแล้ว มาคิดๆ ดูว่าถ้าคืนนั้น...เอ่อ...ไม่เป็นพี่กันต์จะเป็นยังไง นี่ต้าอี้ก็บ่นเช้าบ่นเย็น ที่ลิลลี่ทำตัวบ้าบอไป” “อืม...ถ้าลิลลี่สบายใจที่จะลืม เราก็มาลืมกัน โอเคไหม?” เขาแกล้งว่า จริงๆ แล้วเธอควรจะเดือดร้อนสักนิดก็ดีนะ ข้อที่เสียพรมจรรย์ให้เขาไปแล้ว นี่ไหนจะทั้งหนีเขากลับไม่ทิ้งร่องรอยไว้สักนิด ทำให้เขาต้องเพ้อหา ลงทุนให้เชษฐ์ตามสืบหาหล่อนด้วยซ้ำ จะไปคิดได้ยังไงว่าจะมาเจอะเจอเธอที่นี่ ราวกับว่าพรหมลิขิตยัดเธอใส่มือเขาก็ไม่ปาน แต่เจ้าหล่อนทำเหมือนว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่น่าจำ น่าอาย น่าลืมมากๆ เอ่อ...นี่ไม่ประทับใจกันเลยหรือยังไง อดเคืองนิดๆ ตามประสาหนุ่มที่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำแบบนี้ใส่มาก่อน เขามักจะโดนตื้ออยู่เนืองๆ ด้วยซ้ำ แม่สาวจิ้น...ใจดำ...ได้เขาแล้วทำเหมือนไม่อยากได้...ใจร้ายจริงๆ เขาน่าลืมตรงไหนกันนะ “ลืมจริงๆ นะคะพี่กันต์” ดูเอาเถอะ ทำหูทำตาวิ้งๆ แบบนั้น เอ้า...อยากลืมก็ลืมไป เดี๋ยวเขาก็ทำให้เธอจำใหม่ให้ได้น่ะเอง “ครับ เราจะลืมเรื่องคืนนั้นไป พี่สัญญาจะไม่รื้อฟื้นอีกเลย” “ค่ะ ขอบคุณมาก ลิลลี่สบายใจ ไปนอนก่อนนะคะ” ว่าแล้วเจ้าหล่อนก็เดินแกมวิ่ง ฟิ้ววววววววว หนีเขาไปด้วยความไวแสง เอ่อ... แบบนี้ก็มีด้วย... ดร.หนุ่มคิดแล้วก็อดนึกขำ แม่สาวเวอร์จิ้นใจร้าย ที่ไม่คิดจะประทับใจเขาสักนิด แบบนี้เขาควรจะเรียกร้องค่าเสียหายทางจิตใจกับหล่อนใช่ไหม เขาเรียกค่าสึกหรอทางจิตใจของ ผู้ชายอกสามศอก อะไรๆ ไม่ธรรมดา คุ้มแน่นอน

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ขึ้นอย่างหงส์ ลงอย่างหมา

1.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

แรกสยายปีกอย่างหงส์จิกตีรังแกน้อง หวังจะให้น้องทนไม่ไหวขอเลิกพันธะที่คุณย่าของเขาสร้างขึ้น ยัยเด็กเอ๋อหน้านิ่งอย่างชินานางน่ะเหรอ เขาไม่มีทางจะยอมแต่งงานด้วยหรอก แต่ทว่า... หงส์กำลังจะกลายเป็นแมว เหมี๊ยววว

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

อสูรเร้นรัก

1.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

คริสเตียน ทายาทนอกคอกของเมดิสัน ฟาร์ม จำต้องกลับมากอบกู้ที่นี่อีกครั้ง เมื่อพี่ชายของเขา ชาลีน แสงตะวันแห่งเมดิสัน เกือบจะดับชีวิตลงเพราะผู้หญิงแพศยาคนนั้น เขาจะต้องทวงแค้น ลากตัวเจ้าหล่อนมาชำระความ ชดใช้ในทุกสิ่งที่ทำกับครอบครัวเขา แต่ทว่า...เขากลับได้ตัวประดับพลอย สาวตัวเล็ก ผอมแทบจะปลิวลม มาเป็นทาสแทนพี่สาวที่ตายไปแล้วแทน หญิงสาวหัวใจทองที่ก้มหน้าก้มตาทำทุกอย่างเพื่อชดใช้ เป็นนางทาสตามที่เขาบงการ เธอเอาชนะใจคนทั้งฟาร์มเมดิสันที่ตอนแรกรังเกียจเธอ และกำลังจะเอาชนะหัวใจที่เร้นสิ่งที่อ่อนไหวที่สุดไว้ในมุมลึกของหัวใจ “พี่เพชรทำเรื่องไว้เหลือเกิน ฉันคงยังชดใช้ให้ไม่พอ ฉันเข้าใจค่ะ แล้วก็ยินดีจะทำงานที่นี่ต่อไป โดยไม่รับค่าจ้างอะไร” เธอยิ้มแหยๆ ส่งให้เขา พร้อมกับทำท่าจะล้วงกระเป๋ากระโปรง เอาซองที่เธอใส่ไว้ในนั้นออกมา แต่คริสเตียนรวบมือเธอไว้เสียก่อน เขาเอ่ยเสียงทุ้ม “ไม่ต้องเอามาคืนหรอก พลอย ส่วนเรื่องค่าจ้างเงินเดือนที่เธอทำงานให้ที่นี่ ฉันกำลังคิดอยู่ว่า ควรจะให้เธอบ้าง ฉันไม่ได้เห็นเธอเป็นทาสอีกต่อไปแล้ว” “คุณคริสเตียน” เธออุทาน แล้วยิ้มกว้างส่งให้เขา รอยยิ้มนั้นกว้างขวาง เลยไปทั้งปากและตา ทำให้ชายหนุ่มถึงกับตาพร่า เขาลืมตัวเพราะรอยยิ้มสดใส เจิดจ้านั้น ชายหนุ่มค่อยดึงเธอเข้ามาสู่อ้อมกอดโดยละม่อม ประดับพลอยทำตาโต ตกใจกับกิริยาปุ๊บปั๊บของเขา กว่าเธอจะรู้ตัว ริมฝีปากอบอุ่นคู่นั้น ก็เคลื่อนลงมาทับทาบปากอิ่มจิ้มลิ้มของเธอ หัวใจของเธอกระตุกกับสัมผัสแผ่วราวผีเสื้อโบยนั่น ก่อนที่จะเขาจะเพิ่มน้ำหนักกดลงมา บดเคล้าหนักหน่วงยิ่งขึ้น เขากอดเธอแน่นขึ้น ร่างผอมบางนั่นแทบจะจมลงไปในมัดกล้ามของเขา คริสเตียนบรรจงสอนเธอค่อยประโลมไล้อย่างใจเย็น ก่อนที่เธอจะเผลอเผยอริมฝีปากให้เขาลิ้มชิมรสน้ำผึ้งภายใน จูบนั้นราวกับระเบิดที่สั่นสะเทือนหัวใจของคริสเตียน เขาจูบเธอซ้ำอีกหนอย่างระงับใจตนเองไม่อยู่ ชายหนุ่มผู้เก็บกลั้นความรู้สึกไว้ในเสี้ยวลึกของหัวใจ แต่เมื่อมันได้ปลดปล่อยแล้ว ก็ราวกับภูเขาไฟที่ระเบิดพรูพรั่ง หัวใจของเขาเต้นแรง เลือดลมหนุ่มสูบฉีดไปทั่วตัว บางส่วนกำลังแข็งขึง เพียงแค่จูบเธอ มันก็รู้สึกดีล้ำเลิศ เสียยิ่งกว่าได้เมคเลิฟกับผู้หญิงสวยที่สุดในสถานเริงรมย์เสียอีก เขาถอนจูบอย่างไม่เต็มใจนัก ตาทั้งสองคู่มองสบกัน คู่หนึ่งนั้นราวกับไฟเย็นที่กำลังลุกโชน ส่วนอีกคู่หวานเยิ้มและไหวระริกราวกับหินกระทบสายน้ำที่นิ่งสงบมานาน เขาลุกขึ้นยืน... และเดินหายไปในความมืด ทิ้งให้ประดับพลอยมองตามหลังเขาไป มือเรียวยกขึ้นลูบริมฝีปากที่เห่อบวมเล็กน้อย เลือดของเธอร้อนผ่าว ความรู้สึกสั่นไหว หัวใจเต้นแรงราวกับจะทะลุออกมา

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

คืนสวาท

4.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

เขาพยายามหนีห่างจากเธอ เมื่อรับรู้หัวใจตัวเอง มันไม่เหมาะสม...ที่เขาจะหลงรักเด็กตัวน้อยที่เคยฟูมฟักเลี้ยงถนอมมา หากทว่า พรหมลิขิตกลับเหวี่ยงเธอเข้ามาในอ้อมกอดของเขา ในฐานะผู้คุ้มครอง ดูแล 'ถ้าโตเป็นสาวมาทำแบบนี้กับลุงไม่ได้นะ หนูปอ ลุงจับแต่งงานจริงๆ ด้วย' 'ถ้าได้หอมๆ ลุงเต้ เล่นๆ กับลุงเต้ หนูปอก็จะแต่งงานกับลุงเต้นะ' 'ไอ้เต้ มึงคิดจะจองลูกกูเลยรึ ไอ้เฒ่าหัวงู' เพื่อนของเขาตะโกนว่ามา เตชิตหัวเราะขำ แล้วจับฟัดแม่หนูเล่นแรงๆ อย่างหมั่นเขี้ยว 'กูจะผ่อนค่าสินสอดให้มึงเลยตั้งแต่ตอนนี้ หึๆ ได้ไหมล่ะวะ' คำหยอกล้อกันตอนนั้น ภาพในวัยเยาว์หวนมาให้ระลึก โอปอล์ซบหน้ากับอกกว้าง กลิ่นของเขาห้อมล้อมเธอไว้ให้อยู่ในภวังค์ ทุกหนในความทรงจำที่มีเขา มันมีความสุขและประทับใจเหลือเกิน ตอนที่เขาหายไปนั้นเธอเสียใจและน้อยใจมาก... หัวใจของเธอมันเริ่มเต้น เริ่มหวั่นไหว เมื่อได้เจอลุงเต้ของเธออีกหน เมื่อมือของเขายื่นมาขอปกป้องคุ้มครองเธอ

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

คืนลับกับท่านประธาน

16.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

อิงจันทร์ ทำงานเป็นเลขานุการส่วนตัวของท่านประธานใหญ่อย่าง ธาดา มาแล้วสี่ปี เธอคือเลขาผู้รู้ใจเขา และเขาปรึกษาเธอได้เกือบทุกเรื่อง แม้กระทั่งเรื่องส่วนตัว นอกเหนือจากการเป็นเลขา เขายึดเธอกลายๆ ไว้เป็นเพื่อน...ผู้รู้ใจ เขาให้ของขวัญชิ้นพิเศษกับเธอ เป็นกระเป๋าชาแนล เธอปลื้มมาก และใช้มันเป็นประจำ และใช้ริบบิ้นที่ผูกกล่องกระเป๋า ผูกผมมาเกือบทุกวัน จนเป็นทรงผมหางม้าคุ้นตาธาดา ตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกปลดปล่อยอิ่มหนำ เมื่อคืนนี้เขามีเซ็กซ์..ธาดาจำได้แบบนั้น แต่กับใคร? ริบบิ้นชาแนลที่ตกอยู่ตรงพรมช่างคุ้นตา หรือว่า... สถานะแอบรักเจ้านายจนพลั้งเผลอ เธอจะเก็บไว้เป็นความทรงจำลับๆ ของตัวเอง หรือจะเปิดเผยตัวตนไปเลยดีนะ? โปรยปราย “ปรกติคุณอิงชอบมัดผมแบบ...แบบอะไรนะ เค้าเรียกทรงแบบนั้นว่าทรงหางม้าใช่ไหมครับ แบบที่ผูกริบบิ้น” “ค่ะ มันสบายดีน่ะค่ะ แล้วก็เรียบร้อยด้วย” คำว่าริบบิ้น ทำให้อิงจันทร์สะดุ้งน้อยๆ จริงสิ...ริบบิ้นเส้นโปรดเส้นหนึ่งของเธอหายไป ยังหาไม่เจอจนถึงตอนนี้ มันดันหายไปในคืนนั้นเสียด้วยสิ... “ผมถือวิสาสะเลือกที่ผูกผม แล้วก็เครื่องประดับเล็กๆ น้อยๆ ให้คุณอิงอีกอย่างล่ะชิ้น รับไว้นะครับ ตอนแรกผมว่าจะซื้อริบบิ้นผูกผมให้เพราะเห็นว่าหายไปตอนเราไปไหว้พระเส้นหนึ่ง เอ...จริงๆ แล้วมันก็ต้องมีสองเส้นใช่ไหมครับ อีกเส้นหนึ่งหายหรือครับ ผมถึงไม่เคยเห็นคุณอิงผูกมาอีกเลย เป็นอาทิตย์แล้ว” “อ๋อ ชะ ใช่ค่ะ เส้นเก่าของอิงหาย เอ๊ย ไม่ได้หายค่ะ อิงแค่เบื่อเลยไม่ได้ผูกแล้ว” ปฏิเสธเสียงสูงกว่าคีย์เสียงปรกติเล็กน้อย คนไม่ค่อยโกหกเวลาโกหกแล้ว มักจะจับพิรุธได้เห็นๆ ตอนนี้ใจเธอเต้นตุบๆ เพิ่งรู้ว่าเจ้านายช่างสังเกตเธอเอามากๆ ซึ่งอิงจันทร์เป็นคนแบบนั้นจริงๆ คือใช้อะไรก็จะใช้นาน ไม่ค่อยเปลี่ยน ถ้าเป็นพวกเครื่องประดับ เธอดันชอบเจ้าริบบิ้นนั้นจนผูกเป็นประจำทุกวันอีกด้วย พอไม่ผูกขึ้นมา มันก็เลยแปลกๆ สินะ งื้อ...เขาจะเชื่อเธอไหมหนอ... ตาของเขาเป็นประกายระยับ ก่อนที่เขาจะล้วงกระเป๋า แล้ววางเส้นริบบิ้นสีขาวมีพิมพ์โลโก้ชาแนลลงบนโต๊ะ หน้าของอิงจันทร์ซีดลงไป ก่อนที่จะแดงก่ำขึ้นต่อหน้าต่อตาของธาดา “ผมนึกว่าริบบิ้นเส้นนี้เป็นของคุณอิง...เลยจะเอามาคืนให้ ตกลงไม่ใช่หรือครับ?” “เอ่อ...” “ผมไม่ได้ซื้อของแบรนด์นี้เท่าไหร่ เพราะเป็นของผู้หญิง กระเป๋าที่ซื้อให้คุณอิง ผมก็ให้เพื่อนหาให้แล้วส่งให้ ไม่ได้มาเลือกเอง วันนี้เพิ่งมานั่งเล่นในชอปนี่ล่ะครับ...เลยรู้ว่าริบบิ้นแบบนี้ไม่มีขาย แต่ใช้ผูกกล่องของแบรนด์ ผมก็เลยสงสัยว่า นอกจากคุณอิงที่ใช้ของแบรนด์นี้ ใช้ริบบิ้นแบบนี้ผูกผม แล้วจะเป็นใครนะ? ที่ขึ้นไปบนห้องของผม...คืนนั้น” คืนนั้นจะเป็นแค่ความลับของเธอ หรือจะเป็นความจริงของเรา

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ซีรีส์ภรรยาหมอ

6.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ภรรยาสาวน้อย นี่มันยัยแมวมอม เด็กของแม่เขานี่นา แล้วทำไมถึงได้มาอยู่บนเตียงเขากันนะ เรื่องอลวนเริ่มขึ้นเพราะคืนที่เขาเมา ทำให้หล่อนกลายมาเป็นเงื่อนไขคู่หมาย หล่อนคือเด็กที่มารดาเก็บมาเลี้ยง แม่สาวน้อยมอมแมม แก้มใสยัยแมมมอม ที่เขาเคยแต่เอ็นดูท่าทางเลิ่กลั่กจนอยากแกล้ง ทว่าหมอปรีดิ์ กำลังโดนเด็กขโมยหัวใจ ไปเสียแล้วทั้งดวง รักเด็กต้องทำยังไงดีหนอ... โปรยปราย “ยังไงกันหะ ตาปรีดิ์” “ไม่ยังไงหรอกครับ” พ่อตัวดีว่าเสียงสะบัด “ยัยแมวมอมน่าตีจริงๆ นะครับแม่ ดูเอาเถอะ จะไม่ยอมให้ผมรับผิดชอบ ได้ยังไงกัน” “อะแฮ่ม” คุณหญิงรุจีกระแอม มองเสี้ยวหน้าคมสัน ที่กำลังบึ้งบูด “ตกลงแกอยากรับผิดชอบน้องนี่เพราะอะไรตาปรีดิ์ เห็นตอนแรกร้อยไม่เอาพันไม่อยาก แล้ว...ยังไง หืม?” “ก็...” เขายักไหล่ หน้าแดง เห็นแค่นี้คุณหญิงก็ขำออกมา แล้วเอื้อมมือแตะมือของเขา แล้วเอ่ยแนะนำลูกชายที่ดูท่าตอนนี้จะคิดอะไรไม่ออก เมื่อถูกเด็กของท่านปฏิเสธเอา “ทำให้น้องรักให้ได้สิตาปรีดิ์ แม่บังคับได้แค่ให้ยอมหมั้น สัญญากับเหมียวแล้วด้วยว่าถ้าถึงวันเรียนจบ ไม่อยากแต่งกับแกก็จะไม่บังคับ” ทำให้หล่อนรัก... ชายหนุ่มหลบตาของมารดาที่มองจ้องมาอย่างรู้ทัน นั่นสินะ เขาจะต้องทำให้หล่อนรักเขา ยัยแมวมอมจะต้องอยากได้เขาเป็นสามี ถ้ามารดาเผลอล่ะก็ ยัยแมวน้อยจะต้องถูกจับมาทำโทษแน่ๆ ทำโทษด้วยวิธีที่จะทำให้หล่อน...ยิ่งอยากได้เขา กับเขามันไม่ได้เหมือนตกจักรยานสักหน่อย เด็กบ้า! ไซด์ไลน์ยอดรัก เธอคือของขวัญที่เพื่อนรักส่งมาให้ เขาจะทำอย่างไรกับเธอดีนะ แม่สาวไซด์ไลน์ที่แสนไร้เดียงสา อย่างเหลือเชื่อ เธอมอบความบริสุทธิ์ให้เขา มอบรอยยิ้มให้กับเขา เขาแหกกฎทุกอย่างของชีวิตตั้งแต่พบเธอ ทำให้เขาพบกับคำว่ารักแรกพบ... ทว่าเธอคือจอมดื้อดึง ที่เขาไปขอซื้อเธออีกครั้งเธอกลับไม่ยอมขาย แล้วเขาจะทำอย่างไรดีหนอ หมออาตม์ต้องประสบภาวะปัญหาหัวใจ เพราะเพื่อนซี้แท้ๆ เลยเชียว!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ของเล่นของรัก

3.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

สำหรับเขาตอนแรกเธอเป็นแค่ของเล่น สถานะนั้นที่เขามีให้เธอ ทว่าต่อมา ของเล่นชิ้นนี้ กำลังทำให้ชายหัวใจหินอย่างเขา รู้สีกเหมือนจะขาดมันไม่ได้ โปรยปราย “เธอเป็นของใคร? อรุณ” จู่ๆ คำถามแบบนั้น เธอมองเขาด้วยนัยน์ตาคลอไปด้วยน้ำตา “คุณโกรธหนู เกลียดหนูหรือเปล่า” “ตอบมาก่อนว่าเธอเป็นของใคร” “ของคุณ” คำตอบนั้นทำให้เขาหายโกรธ แต่ก็ได้แค่นิดหน่อย เขายังคงโมโหเธอที่ไปติดต่อกับหมอนั่น โดยไม่บอกเขาสักคำ นั่นมันตัวอันตรายชัดๆ “ถ้าเป็นของผม อยากให้ผมหายโกรธ ก็แก้ผ้าออกให้หมด แล้วมาหาผมบนนี้” เขาทรุดตัวลงนั่งบนเตียง ตบลงข้างเตียง สีหน้านั่นไม่ได้ออดอ้อนเว้าวอนเธอ หากมันนิ่ง เย็นชา... “เธอจะต้องทำให้ผมเชื่อ ว่าเธอเป็นของผม อรุณ...” ตาของเธอสบกับเขา อรุณพิไลพยักหน้า แล้วเอ่ยเสียงแผ่ว เสียงนั้นออดอ้อนเขา เพื่อหวังให้เขาหายโกรธเธอ... “หนูยอมทุกอย่าง ทำให้คุณได้ทุกอย่าง ให้คุณเชื่อหนู” “ถ้าจะทำก็ถอด...” น้ำเสียงเย็นชานั้นทำให้มือที่กำลังจับกันอยู่ถึงกับสั่นระริก เขามองเห็นอาการนั้น ทว่า...เขากลับไม่มีความเมตตาใดๆ มายังคนที่กำลังยืนสั่นเป็นลูกนกตกน้ำตรงหน้าแม้สักนิด นัยน์ตาคมกริบกำลังมองไล้ไปตามเครื่องหน้ากระจุ๋มกระจิ๋ม ที่ประดับบนกรอบหน้ารูปหัวใจ หล่อนน่ารัก...น่าถนอมปานนี้ เรือนร่างบอบบางแทบจะปลิวของหล่อน...มันยิ่งทำให้เขากำลังรู้สึกเหมือนผู้ใหญ่รังแกเด็ก แต่เขาไม่ต้องการถนอมหล่อน เขามีเส้นใต้ที่ขีดไว้ให้สำหรับความสัมพันธ์นี้ ของเล่น... เธอเป็นได้แค่นั้น เขาต้องจำไว้สิ...

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เอาดีๆ นะคะบอส

10.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ความสัมพันธ์ชั่วคืนที่คล้ายฝันของวานิลา มันช่างเป็นฝันที่ดุเด็ดเผ็ดร้อนซาบซ่า แต่กับบอสนะ! บอสสุดเฮี้ยบ จอมเย็นชา เขาหาว่าเธอจับเขาข่มขืนเพราะเมา อะไรยังไงกันอะ! ขนาดเธอทำมึนๆ อึนๆ ว่าไม่เป็นไรไปแล้ว ลืมไปเถอะเรื่องคืนนั้น เขาก็ยังไม่วาย... มาใช้เธอเป็นเครื่องช่วยหายใจส่วนตัว อะไรยังไงคะบอส เอาดีๆ นะคะบอส บอสจะเอายังไงกับหัวใจของฉันกันแน่! โปรยปราย “ช่วยผมอีกทีนะ นิลา” เขาดึงเธอเข้าสู่อ้อมแขน แล้วทาบริมฝีปากลงมาบนเคล้าปากอิ่มเต็มของวานิลา จูบนั้นดูดดื่มนัก มือของเขาอีกข้างหนึ่งสอดที่เอวเธอแล้วไล้ลูบเข้าใต้เสื้อ เพื่อสัมผัสกับผิวเนียนนุ่มนิ่ม อีกแล้วเหรอ? วานิลาถามตัวเองอย่างมึนๆ หวามๆ อารมณ์พุ่งทะยานไปกับปากและมือของเขาที่กำลังไต่มาตามผิวเนื้อของเธอ อาการของเขาจะกำเริบทุกครั้งที่อยู่สองต่อสองแบบนี้ไม่ได้นะ ใจบอกไม่ได้ แต่ตัวเคลิ้มไปกับเขาแล้วเรียบร้อย การพยาบาลเขาผ่านไปอย่างดุเดือดแล้วคนที่หัวใจเต้นแรงจนแทบจะวายมันคือเธอ ที่โดนเขาพาทำกิจกรรมชวนหัวใจเต้นเข้าจังหวะแรงและซาบซ่านไปด้วยอะดรีนาลีน ตอนแรกเธอตั้งใจจะกลับแค่สี่โมงเย็น แต่สุดท้ายโอทีก็ไม่ได้ทำ ทำครึ่งๆ กลางๆ รับบทนางพยาบาล? จนถึงทุ่มหนึ่งเธอโอดอ่อยๆ กับเขาว่ามีธุระด่วนต้องกลับแล้วนั่นแหละ เขาถึงมาส่งเธอถึงคอนโดมิเนียม “ขอบคุณมากนะนิลา ถ้าไม่ได้คุณช่วยหัวใจผม ผมจะต้องขาดใจไปแล้วแน่ๆ” เขาทิ้งท้ายแบบนั้น เล่นเอาเธอหน้าแดงก่ำ แล้วเดินแกมวิ่งเข้าประตูคอนโดไป ลนลานเขินจนวิ่งชนประตูกระจกดังปัง! แล้วล้มกลิ้งอยู่ตรงนั้น เธอทำให้คาเครุตกใจจนต้องเปิดประตูรถออกมาเพื่อจะดูอาการ แล้วก็จะอาสาพาเธอขึ้นห้อง แต่วานิลาปฏิเสธเสียงหนักทั้งกำลังมึน ยอมให้ รปภ. ช่วยหิ้วปีกพาไปนั่งข้างในหายมึนแล้วค่อยขึ้นห้อง แต่ไม่ยอมให้บอสหนุ่มขึ้นไปส่งเธอถึงห้องแน่ๆ คืนนั้นเธอนอนไม่หลับเพราะสับสนอลม่านไปหมด เขาส่งข้อความมาหาเธอในไลน์...พร้อมกับสลิปโอนเงิน จำนวนเงินที่เล่นเอาวานิลาถึงกับแทบจะทำโทรศัพท์ร่วงเพราะตกใจว่าเธอนับศูนย์ผิดไหม ค่าโอที+ค่าช่วยหัวใจผมนะครับ ห้ามคืน ห้ามบ่น ถ้าไม่งั้นมีผลต่อเงินเดือนและตำแหน่งของคุณแน่ๆ นี่คือคำสั่งจากบอส รับไปแล้วก็มาทำงานด้วยนะครับวันจันทร์ ไอ้ที่เขาโอนให้ค่าโอทีมันเท่ากับเงินเดือนเธอสี่เดือนไปโน่น! บอสคะ อย่าทำแบบนี้กับนิลาเลย เฮ้อ...เดี๋ยวมันจะมีเรื่อง...

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

พรหมจรรย์ขายขาด

11.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ในวัยเพียงสิบหกปี น้อยกลายเป็นที่หมายปองของคนพาล จนผู้เป็นตาต้องพาเจ้านกกระจิบตัวน้อย ไปฝากไว้กับหมอรัญชน์ผู้เปรียบดั่งนกอินทรีที่จะปกป้องดูแลแม่นกกระจิบไปจนบินโบยได้ด้วยตนเอง ทว่าหัวใจของหนุ่มใหญ่กลับอ่อนไหวกับสาวน้อยที่แสนซื่อ แสนไร้เดียงสา เขาไม่ใช่โคเฒ่านะไอ้หมอ แต่เธอก็ช่างน่ารักแสนดีเหลือเกิน มือของเขาเอื้อมจับมือของน้อยมากุมไว้ ก่อนจะดึงน้อยเข้ามาใกล้ น้อยรีบยกมือยันอกหมอไว้ แล้วทำหน้าตาตื่น “หมอจะกอดน้อยอีกเหรอ?” “เอ่อ...เอ้อ...” เด็กมันรู้ทันเสียแล้ว เขาจะทำยังไงได้ หมอรัญชน์กระแอม น้อยรีบเอ่ยเสียงแจ๋ว “ถ้าหมอกอดน้อย แล้วเผลอจะ...จูบน้อยเหมือนเมื่อคืนอีก มันก็จะซ้ำอีกหนนะ น้อยอาจจะท้องก็ได้” “หืม?” หนนี้คิ้วของหมอรัญชน์พันกันยุ่งเลยล่ะ แม่คุณ แม่เด็กน้อยเอ๋ย...นี่เรียนสุขศึกษาหรือยังนะ แค่กอด...กับจูบ มันท้องที่ไหนกันเล่า น้อยของเขา จูบ... เขาจูบน้อยด้วยหรือนั่น? จำไม่ได้ แต่ก็รู้สึกดีเป็นบ้า... “น้อยจ๋า ฉันจะบอกอะไรให้ คือว่าถ้าแค่นี้ น้อยไม่ท้องหรอก” “คือถ้าแค่กอด ไม่ได้นอน แล้วก็ไม่ได้จูบ น้อยจะไม่ท้องใช่ไหม?” หล่อนมองเขาตาแป๋ว อย่างสนใจ ใคร่รู้ ยิ่งถาม ก็ยิ่งอธิบายยาก หมอรัญชน์หัวเราะเบาๆ เอาเถิด เดี๋ยวเวลาและประสบการณ์ก็จะทำให้น้อยรู้เองนั่นแหละ ว่าเด็กๆ ถูกสร้างขึ้นได้อย่างไร และเขา...อาจจะชวนเธอสร้างเด็กๆ เหล่านั้นก็ได้ “อืม...” ตีความคำว่าอืมของหมอ เป็นคำว่าใช่ไปแล้ว น้อยก็ลืมตัวถอนใจเฮือก แล้วทำหน้ายุ่ง พูดออกมาอย่างใสซื่อ “น้อยนึกว่าการสร้างเด็กจะยากกว่านี้เสียอีก มิน่าตาถึงให้ระวังตัว” “ใช่...มันง่ายแบบนี้นั่นแหละ น้อย จำไว้ก็แล้วกัน ว่าน้อยเป็นของฉันแล้ว ก็อย่าให้ใครไปกอด” ว่าแล้วหมอรัญชน์ก็ดึงคนตัวเล็กเข้ามากอดไว้แน่น น้อยทำตาโต เบิกตามองหน้าหมอรัญชน์ วันนี้เขาไม่ได้สวมแว่นตาอย่างเคย เพราะเช้าสุดฉุกละหุกนี้ ทำให้ทำอะไรกันแทบไม่ทัน ข้าวก็ยังไม่กินเลยด้วยซ้ำ เขากับน้อยถูกคุณหญิงสุดา พาชำระความกับศาลเตี้ยของท่านอยู่ “อย่าให้ใคร...” ใบหน้าคมสันนั้นก้มลงเรื่อยๆ ต่ำลง จนจมูกของหมอจรดจมูกน้อย น้อยนิ่งราวกับถูกสะกดจิต ด้วยนัยน์ตาคมคู่สวยแพรวพราวของหมอรัญชน์ “จูบ...”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เด็กพี่หมอ

3.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

เลี้ยงต้อยหวังปะเหลาะน้องไว้จนถึงตอนสุกฉ่ำ แต่ไอ้ครูสอนพิเศษคนนั้นทำตบะพี่หมอพัง จับน้องกินซะดีไหมนะเรา... โปรยปราย “โอ๋ๆ เข้าใจพี่แล้วนะ พี่ไม่ได้วอกแวกไปจีบสาว ไม่ได้ไม่อยากตอบไลน์มิ้มเลย วันหลังพี่จะไม่ลืมโทรศัพท์อีกแล้ว เดี๋ยวมิ้มจะเข้าใจพี่ผิดอีก” “ค่ะ” เกลือกหน้ากับอกพี่ ทำเป็นเช็ดน้ำตา แต่จริงๆ น่ะ...อยากสัมผัสเขามากกว่า แอร๊...ฟินแท้ๆ ยัยมิ้ม แล้วก็ผละออกจากอกเขาอย่างเสียดายนิดๆ แล้วยิ้มแหยส่งให้กับเขา หน้าหวานแดงเรื่อไปหมด หมอปัญมองหล่อนอย่างเอ็นดู มือไล้เช็ดน้ำตาที่ยังเกาะแก้มให้ แล้วหยิกเอาเบาๆ เหมือนจะหยอก “หวง...พี่เหรอ” ถามไปแล้วก็แทบจะกลั้นใจ ว่าน้องจะตอบยังไง “อื้อ” พยักหน้าอย่างเผลอๆ แล้วกะพริบตาปริบๆ อย่างนึกได้ว่าเผลอพูดอะไรไป ก็รีบกลบเกลื่อนเสียงหลง “ที่มิ้มหวงเพราะว่า มิ้มรักพี่ปัญ เอ่อ...” ยิ่งเลิ่กลั่กไปกันใหญ่ทั้งคนพูดคนฟัง เมื่อดันไปโพล่งแบบนั้น เมื่อรู้ตัวก็รีบต่อท้ายประโยค “แบบพี่ชายอะ มิ้มหวงของมิ้มนะ เดี๋ยวไม่มีคนทำอะไรอร่อยๆ ให้กิน” พบคนเลิ่กลั่กแล้วสองอัตรา นิยายรักโรมานซ์ฉบับละมุน ที่จะทำให้คุณยิ้มมมมม

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เปลวสวาทสีน้ำผึ้ง

2.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ให้ตายเถอะ! ไม่ได้อยากคิดที่จะเป็นวัวแก่ แล้วต้องมาเคี้ยวหญ้าอ่อนเลยจริงๆ ก็เจ้าหล่อนอายุแค่ 19 แถมยังเป็นสมบัติของหลานชาย แต่เปลวหวานสีน้ำผึ้งที่กำลังมอดไหม้อยู่ในอก ทำให้กรดลไม่อาจจะห้ามใจตนได้! “เรื่องเมื่อคืน...” “อากรไม่ต้องรับผิดชอบ ไม่ต้องอะไรทั้งนั้น อากรบอกเองว่าจำไม่ได้ ไม่รู้ว่าทำไปเพราะอะไร” ถ้อยคำที่เขาพรั่งพรูออกมาเมื่อตอนลืมตาแล้วพบตนเองอยู่บนเตียงกับสาวน้อย ถูกบัวบูชากรอกหูเขาแบบไม่ตกหล่นเลยสักคำ ชายหนุ่มหรี่ตาลง มองกวาดหน้าหวานๆ ที่ตอนนี้ดูเซ็กซี่แล้วก็น่ารักมากกว่าเดิมอีกหลายเท่า บัวบูชาหน้าแดงเรื่อ ตาวาวอย่างจะเอาเรื่อง แถมปากอิ่มที่ต่อว่าเขาฉอดๆ ต่างจากเวลาปรกตินั่นอีก “ไม่รับผิดชอบได้ยังไงกัน ฉันทำระยำไปขนาดนั้น ต้องรับสิ” “อากรรับผิดชอบบัวไม่ได้หรอกค่ะ” สาวน้อยเม้มปาก “อากรมีแฟนแล้ว อากรไปแต่งงานกับแฟนของอากรเถอะ ส่วนเรื่องของบัว บัวจะถือว่า...มัน...มันแค่ฝันร้าย” “หืม? ใครเป็นแฟนฉันกัน” “อากรรู้อยู่แก่ใจ ออกไปได้แล้วล่ะค่ะ มันจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่อากรต้องรับผิดชอบบัว หรือว่าเรื่องที่บัวจะแต่งงานกับคุณธีรัชด้วย” ใครบอกว่าเขาเป็นฝันร้ายกัน! เขาเป็นฝันดีที่สุดในชีวิตเจ้าหล่อนต่างหากเล่า แม่สาวน้อยบัวบูชา

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ซาตาน ล่ารัก

4.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

นายแบบเพลย์บอยที่ได้ชื่อว่าหล่อที่สุดในรอบทศวรรษอย่างลภณ มีอันต้องหายมั่นเมื่อเจอกับเธอ สาวน้ำแข็ง เจ้าหล่อนขโมยหัวใจเขาไป แถมยังเมินใส่เขาเสียด้วย เฮ้! นี่ลภณคนหล่อนะจะมาเมินกันแบบนี้ม่ายด้ายย ปฏิบัติการทลายภูเขาน้ำแข็งด้วยความรักจึงเกิดขึ้น พบกับชายผู้มั่นที่สุดในสามโลก กับหญิงที่ไม่สะเทือนซางกับคนหล่อ เอาสิ๊ งานนี้ เกมล่ารักจึงเริ่มขึ้น

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เสน่ห์เลขา

13.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ประกอบไปด้วย บอสคะ อย่าเอ็ดไป... เมื่อได้รับมอบหมายให้เป็นยามเฝ้าของรักของหวงให้ท่านประธาน ทว่า...เธอดันเผลอไปกินของรักนั้นเข้าไปเต็มปากเต็มคำ แง๊! บอสคะ อย่าเอ็ดไป ไม่อย่างนั้นชะตามีอันจะต้องขาดแน่ๆ ฮือ “ผมมีธุระจะต้องไปทำน่ะสิ กับคุณ...” เขาเงยหน้าขึ้นมา มองสบตากับเธอ ตานั้นเป็นประกายระยับ จนคนถูกมองหน้าแดงมากยิ่งขึ้นไปอีก กับนัยน์ตาร้อนเร่านั่น “เราไม่มีธุระต่อแล้วนะคะบอส เอ่อ งานวันนี้หมดแล้ว” “มีสิ งานของเราไง คุณกับผมยังไม่จบนี่ครับ” “งานอะไรของบอส” เหมือนจะพอรู้แล้วว่าเขาหมายถึงอะไร เธอทำตาโตใส่เขา ก่อนจะเอ่ยเสียงดุๆ “ไม่นะคะ บอสจะมานอนห้องฉันทุกวันไม่ได้นะ” “ทำไมจะไม่ได้” “มัน...โอ๊ย เราไม่ได้เป็นอะไรกัน บอสจะมาทุกวันไม่ได้” เธอโวยวาย แต่ลดเสียงให้เบาเพราะกลัวคนจะมอง เขาเลิกคิ้ว แปลบใจจี๊ดขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุกับคำว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน ไม่ได้เป็นอะไรกัน? อื้อหือ ครั้งแรกนะนี่ที่มีผู้หญิงพูดแบบนี้ใส่เขา หลังจากที่เขาทำให้หล่อนสุขแล้วสุขเล่าในอ้อมแขน มีแต่คนอยากจะอยู่ตรงนั้นนานๆ พยายามเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเขา แต่เธอนี่ยังไงกัน มันหยามกันชัดๆ คอยดูเถอะ คืนนี้เขาจะทำให้ไม่ได้นอนเลย วาววา! หรือว่าบอสของฉันเขาจะเพี้ยนไปแล้วนะ เมื่อความประทับใจแรก ทำให้เขาอยากได้เธอ ทว่าแม่ยอดขมองอิ่ม กลับซึนเหลือใจ และดื้อเหลือเกิน บอสใหญ่สุดหล่ออย่างเขา ที่เคยมีแต่สาวๆ มาอ่อย งานนี้เลยจำต้องขนรถอ้อย มาเทถมเธอเสียเอง! โปรยปราย “ผมให้คุณบุญเกิดลาหยุดสามวัน” เขากระแอมแล้วเอ่ยขึ้น ขณะที่ปรายตามองเธอ จะรู้ตัวไหมนะ...ว่าทำให้เขาหยุดมองไม่ได้เลยจริงๆ เธอมีไฝใต้ตาเหมือนเด็กคนนั้น... “ค่ะ” “ผมคงจะต้องรบกวนให้คุณ...มีชื่อเล่นไหมครับ? ชื่อจริงของคุณเพราะ แต่ก็ยาวมาก ผมอยากให้เราเรียกชื่อกันง่ายๆ มากกว่าชื่อจริง” “เค้กค่ะ” “เค้ก?” เขาเอ่ยทวน รถจอดติดไฟแดง บอสของเธอหันมายิ้ม...อา...รอยยิ้มนั้นทำให้เธอถึงกับตาพร่า หน้าแดงขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว “ผมชอบกินเค้ก” เขาพูดแบบนั้นแล้วก็ส่งยิ้มให้เธออีกหนก่อนจะออกรถเพราะไฟเขียว เอ... พูดแบบนี้หมายความว่ายังไงคะบอส? หรือว่าบอสจะเพี้ยนไปแล้วนะ? หน้าของหอมหมื่นลี้ยิ่งแดงมากกว่าเดิม

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ปรารถนาแสนพยศ

2.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

เธอและเขาเป็นไม้เบื่อไม้เมากันมายาวนาน แต่เมื่อธีรัชต้องมาฝึกงานในไร่ภูมิทอง ความรู้สึกของเขากับแม่สาวตัวเล็กเผ็ดจัด ก็ชักจะเปลี่ยนไป เขาอยากปราบพยศเธอ...ให้อยู่หมัด ด้วยตัวและหัวใจของเขา “ตบพี่ทำไม” ธีรัชขู่ฟ่อ “ตบคนปากดี” “อ้อ...” เขาคำรามฮึ่มฮั่มแล้วก่อนที่ทุกคนจะทันได้คาดคิด ว่าธีรัชจะกล้าทำอะไรแบบนี้ เขาก็กระชากดึงรินทร์รญาเข้าสู่วงแขนริมฝีปากได้รูปประกบจุมพิตรุนแรงเอาดื้อๆ ต่อหน้าโตมร และครองขวัญเอานั่นเลย รินทร์รญาร้องกรี๊ดๆ ดิ้นรนข่วนเขายังกับแมวป่า เขาจึงปล่อยเธอ แล้วหัวเราะหึ ขณะที่รินทร์รญาหน้าซีดเผือดสลับแดง มองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ โตมรและครองขวัญเองก็อ้าปากหวอ ใบ้กินกันไปชั่วขณะเพราะพฤติกรรมสุดห่ามนั่น “ตบอีกสิ ด่าอีกก็ได้นะ ตบเท่าไหร่ด่าเท่าไหร่ นับคำไว้แล้วจะจูบเท่านั้น” “แอร๊!” คนอุทานคือครองขวัญ ส่วนรินทร์รญาตอนนี้ลุกพรวด เธอกัดริมฝีปากที่สั่นระริก ทำทีจะชี้หน้าว่าเขา แต่พ่อตัวร้ายยักไหล่ พร้อมกับยิ้มหยัน “มา ด่ามา พี่จะนับละนะ” “ไอ้...ไอ้...โว้ย!”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เฮียทอง ลูกผู้ชายนายทองแท่ง

2.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

เฮียทองเป็นอันต้องปวดหัวปวดใจ กับมรดกที่เพื่อนสนิททิ้งไว้ให้ดูแลและรัก... หล่อนคือมรดกจากเพื่อนสนิท หล่อนคือสาวน้อยวัยสิบเก้าที่แสนจะไม่เหมือนใคร ผู้หญิงอะไรชอบขลุกแต่กับเครื่องยนต์ ซ่อมได้เกือบทุกสิ่ง ชนิดว่าผู้ชายที่ทำอาชีพนี้ ยังอาย อา... แม่เด็กน้อยบะหมี่ หล่อนทำให้เขาอยากกินบะหมี่ เอ๊ย! ไม่ได้สิไอ้ทอง ผู้ปกครองนะเว้ยเฮ้ย -*- แล้วนั่นน่ะเหมือนผู้หญิงตรงไหน ก้ำกึ่งสิ้นดี

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

พิชิตใจจอมเถื่อน

1.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

วิชญ์ อายุ 30 ปีเขาเป็นช่างฟิตคนใหม่ ที่ฟิตไปทั้งเนื้อทั้งตัว อกล่ำๆ นั่น เอวสอบ สะโพกนั่น เล่นเอาสาวแก่แม่หม้ายกลืนน้ำลาย ดาวตัวท็อปประจำอู่เถ้าแก่ฮวด...เอ๊ะ ที่นี่เป็นอู่นะ ไม่ใช่บาร์โฮสต์ พวกลื้อจะมารถเสีย ยางแตก กันทุกวันทำไมเล่า! กำไลหยก อาหมวยเล็กลูกสาวคนเล็กของเถ้าแก่ฮวด เธอเป็นลูกเฉย...ไม่ได้รัก ไม่ได้ชัง แต่พ่อกับแม่เฉยๆ กับเธอ พวกท่านตั้งความหวังไว้ที่ทองแท่ง และสร้อยเพชร ลูกชายคนโตที่หวังสืบทอด แล้วลูกสาวคนรองสุดสวย จอมสะตอ...ที่จะต้องเริด เชิด ดีทุกอย่างสิ่งไปซะอย่างนั้น อาหมวยเล็ก ถูกพี่สาวจอมแสบ จับวางแผนยัดใส่มือหนุ่มช่างฟิต เพื่อหวังไม่ให้น้องได้ดีกว่า เมื่อพรหมลิขิตจัดมา กามเทพจับยัดใส่มือ หนุ่มหล่อเถื่อน จึงกลายเป็นสามีของอาหมวยเล็กผู้ซื่อใส โปรยปราย "เอ่อ ถ้าไอ้หยกมันฟ้อง ว่ามึงหักโหม หรือทำอะไรน้องกูแรงนะ กูอะจะมาเอาคืน ไอ้ห่า" ด่าเพื่อนซะอย่างนั้น แล้วสตาร์ทรถ แถมยังตะโกนส่งท้ายมาอีก แม้จะออกรถไปแล้ว "ห้ามเกินสองหนนะไอ้วิชญ์! " "หนเดียวยังไม่เคย" วิชญ์บ่นอุบ แล้วหัวเราะเบาๆ ขณะที่เดินกลับขึ้นไปยังห้องพัก กำไลหยกกวาดเก็บทุกอย่างแล้วเรียบร้อย เธอกำลังล้างจานอยู่หลังบ้าน เขามองไปทางเธอแล้วถอนใจนิดๆ เมื่อไหร่น้องจะอนุญาตหนอ คงจะก่อนที่พี่จะกลายเป็นคนตายด้านนะหยกจ๋า ทุกวันนี้นอนกอดน้องโคตรทรมานเพราะอยากทำมากกว่านั้น แต่ก็ไม่อยากหักหาญ อยากให้น้องคุ้นกับเขาเสียก่อน หรือวันนี้ไหนๆ ก็มึนนิดๆ แล้ว แกล้งเมาปล้ำน้อง น้องจะว่าไหมนะ

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เด็กพี่หมี

1.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

วันหนึ่งเขาไปเก็บเด็ก...ได้จากริมทาง แล้วพี่หมีคนห่ามก็เปลี่ยนไป ไม่ได้อยากมีเมียเด็กแต่อย่างใด แต่จะทำยังไงล่ะทีนี้เมื่อสิ่งที่ไม่อยากได้ กำลังสิงในใจเสียยิ่งกว่าผี! พี่หมี สุดล่ำ กล้ามโต หล่อเข้ม สายเปย์ ทุ่มเทเพื่อคนที่รัก ใครที่พี่รัก คนนั้นพี่จะปกป้องสุดชีวิต! ดันไปถ่ายยูทูปแล้วเก็บน้องได้จากริมทาง...ใช่...เหล้าข้าวโพดทำให้เขาได้เมียเด็ก ได้แบบจำอะไรได้แค่ครึ่งๆ ค่อนๆ แต่ทำน้องไปแน่นอนล่ะตัวกู จำต้องหอบหิ้วเด็กกลับมาด้วย จะไปอยู่บ้านไอ้หมอก็เกรงใจเพราะเพิ่งจะแต่งงาน เขาเลยจำต้องมี 'บ้าน' ของตัวเอง เด็กคนนั้นบอกว่าเขาไม่ต้องรับผิดชอบอะไรก็ได้ เด็กคนนั้นบอกว่าขอเป็นแค่คนใช้แลกเงินเดือนไปก็ได้ หล่อนมีเพียงเขา... ขะมุกขมอมยิ่งกว่าแมวแบบนั้น พี่หมีก็งงว่าไปจัดได้ยังไง แต่พออยู่ไปอยู่มา เอาล่ะวา ที่ไม่อยากมีเมียเด็ก ก็กลายเป็นพี่จะต้องมีเมียคือผักบุ้ง!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

กลิ่นแก้ว กรุ่นรัก

2.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

รักของเธอคือการเฝ้ามองเขา พี่ชายข้างบ้าน เพื่อนเล่นในวัยเยาว์ หัวใจที่ปักรักเพียงแต่เขา มันไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ กลิ่นแก้วจะเฝ้ารักเพียงอย่างนี้ หรือจะไขว่คว้าเขาไว้ แต่ก็กลัวเหลือเกินกับการเจ็บปวด ....... น้องสาวข้างบ้าน เพื่อนเล่นในวัยเยาว์ ที่อยู่ในความทรงจำของอนลมาเสมอ หนุ่มเสเพลไม่เชื่อมั่นในรักอย่างเขา กำลังเข้าตาจน และเห็นเธอเป็นตัวช่วย แต่ทว่า...เมื่อยิ่งได้ใกล้ชิด อนลก็ไม่อยากให้การหมั้นหมายระหว่างเธอกับเขา เป็นเพียงละครบทหนึ่งอีกต่อไปแล้ว เขาต้องการบ้านหลังสุดท้ายในการพักพิง และเธอก็คือบ้านหลังนั้น

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

แผนร้ายปล้นรัก

1.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

เมื่อดันมาหลงรักสาวห้าว ที่แสนจะประกาศปาวๆ ว่าตัวเองเป็นผู้ชายเสียเอง วริศจะทำอย่างไร รักนี้คงจะต้องวางแผนปล้นหัวใจ ด้วยวิธีการร้ายสารพัด เพื่อให้ได้กอดเธอไว้ในอ้อมแขน “เรื่องเดิมพันของเรา ในฐานะที่แน็ตเป็นลูกผู้ชายเหมือนพี่” วริศเหมือนจะตั้งใจเน้นย้ำคำนี้เสียเหลือเกิน แถมมันก็จี้ใจคนฟังได้เป็นอย่างดีอีกด้วย “แน็ตคงจะยึดถือคำมั่นนั้นนะ ว่าจะยอมทำตามผู้ชนะทุกอย่าง” “ฮะ” รินพรพยักหน้า ไอ้ศักดิ์ศรีนี่ มันก็กินไม่ได้ แต่มันก็ค้ำคออยู่เสียเหลือเกิน จนทำให้เธอปฎิเสธไม่ได้เสียด้วย “ถ้าอย่างนั้น เงื่อนไขของพี่ เอาเป็นว่าพี่ขอร้องก็แล้วกัน พี่อยากจะให้แน็ตอยู่ที่นี่กับพี่สักสองอาทิตย์ ในฐานะคนรัก ได้ไหมครับ” แม่สาวห้าว จะตกหลุมพ่อเสือไหมนะงานนี้ ก็ใจมันรักเข้าไปแล้วขนาดนั้น ต้องล่อหลอกหล่อน มาร่วงลงหลุมแห่งรักของเขาให้สำเร็จ!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เล่ห์ลวง บ่วงหัวใจ

1.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

เมื่อรักครั้งแรกของเธอ กลายเป็นเพียงแค่สิ่งเดิมพัน ทำให้หัวใจของมัญชุภาแหลกร้าว เธอสาปส่งผู้ชายทุกคน และทุ่มเทชีวิตให้กับงานเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่เมื่อต้องมาพบเจอกับตัวการทำลายหัวใจอีกครั้ง แผนการร้าย ทำลายใจของเขาให้ย่อยยับเหมือนกันกับเธอจึงเริ่มต้นขึ้น “เลิกแล้วต่อกัน ?” สักทองทวนประโยคนั้นของหล่อน ก่อนจะหัวเราะหยันๆ ไม่รู้ว่าหยันหล่อนหรือตัวเอง เขากำลังกลายเป็นคนครึ่งคนไปแล้วทุกวัน นั่นก็เพราะหล่อนนั่นแหละ... เพราะมัญชุภา... หาใช่จิรารัตน์ไม่ ! “ใช่ ! ก็เราแลกกันแล้ว” มัญชุภาประกาศ ใบหน้างดงามแดงเรื่อ สักทองลากหล่อนเข้าไปที่มุมอับของเสา เพื่อบังสายตาผู้คน มัญชุภาปลิวตามแรงดึงของเขาทันที แม้จะพยายามขืนตัวไว้ แต่สักทองก็แรงเยอะมาก และเหมือนว่าเขากำลังโมโหมากด้วย “มันไม่มีทางแลกอะไรกับอะไรได้หว้า !” เมื่อเล่ห์ลวง กลับกลายเป็นบ่วงรัก ที่จะผูกมัดเขาไว้และเธอไปตลอดกาล

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เหลี่ยมรักซาตานร้าย

2.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

อินทัช ชายหนุ่มราศรีสิงห์ ผู้มีคติประจำใจว่าฆ่าได้หยามไม่ได้! เมื่อเขาต้องเผชิญหน้ากับคนรักเก่าในฐานะของคู่หมั้นเพื่อนสนิท หนุ่มร้ายจึงวางแผนที่จะตอกหน้า ด้วยการลงทุนสามแสนเพื่อจ้างคู่รักกำมะลอ คัดแล้วที่ เอ็กซ์ เซ็กซ์ อึ๋ม แต่แล้ว... เจ้าหล่อนกลับหดลงเหลือ จี๊ดเดียววว “มีของชอบคุณด้วยนะครับ ที่รัก” จมูกโด่งกดลงมาที่แก้มใสเบาๆ ด้วยความรวดเร็ว เล่นเอาตุลธรถึงกับเอ่ยล้อเลียนอย่างอดไม่ไหว “อะแฮ่ม! น้อยๆ หน่อยก็ได้นายอิน รู้แล้วน่าว่ารักกันมาก เดี๋ยวทะเลก็หวานหมดหรอก” “ไม่ได้หรอก” อินทัชตอบเสียงทุ้มหวาน “ก็ฉันรักของฉันนี่นา” เขากอดร่างเล็กบางที่ตอนนี้ตัวแข็งทื่อเข้าไปในอ้อมอกเพื่อความสมบทบาท แม้จะบอกว่าเขาทำไปเพื่อทำให้ธุวดาราอิจฉา แต่อีกใจหนึ่งก็นึกมันเขี้ยวแกมหมั่นไส้แม่หมวยหน้าใสที่ตอนนี้กำลังมองหน้าเขาแล้วทำตาค้าง เจ้าหล่อนทำให้แผนของเขาวุ่นวายไปหมดจริงๆ กลิ่นตัวของเธอหอมกรุ่นชื่นใจอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้ว่าใช้น้ำหอมแบรนด์ไหน แต่มันไม่เหมือนใครแล้วก็หอมชวนประทับใจอย่างประหลาด แถมหน้าใสไร้เครื่องสำอางนี่ก็เนียนละเมียด หอมชื่นใจเหมือนผิวเด็ก “ไปกันดีกว่าค่ะ ดาราหิวแล้ว” ปลายเสียงของธุวดาราสะบัดขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ ก่อนที่จะเกาะแขนตุลธรเดินออกไปจากห้องนั่งเล่น ตรงไปยังระเบียงที่จัดไว้เป็นที่รับประทานอาหารกลางวัน “ปล่อยได้แล้วค่ะ” เหมือนจะรู้สึกตัวว่าถูกหากำไรไปถึงไหนต่อไหนแล้ว กันตาผลักเขาออกห่าง ซึ่งอินทัชก็ปล่อยอย่างรวดเร็ว มือเรียวกุมแก้มใสที่แดงเรื่อร้อนผ่าวไว้ แล้วเบิกตามองเขาตาโต ปากจิ้มลิ้มทำท่าจะต่อว่าเขาที่บังอาจมาหอมแก้มเธอ ไม่มีใครเคยมาแตะต้องมันเสียที เธอสงวนเอาไว้ให้เจ้าบ่าวในอนาคตของเธอ (แม้จะยังไม่รู้ว่าเป็นใครก็เถอะ) แล้วตานี่กล้าดียังไงกัน “อย่าคิดว่าที่ผมทำแบบนี้ เพราะว่าผมชอบคุณนะ ผมไม่ชอบเล่นกระดานโต้คลื่น” อินทัชว่าแล้วลดตาลงมองต่ำไปยังตรงบริเวณอวัยวะบางส่วนของกันตา เล่นเอาเจ้าตัวเข้าใจทะลุปรุโปร่งว่าเขาหมายถึงอะไร เธอยกมือขึ้นกอดอกแล้วทำตาโต แล้วอ้าปากค้าง ไอ้คำที่คิดจะต่อว่าเขาทั้งหลายแหล่ หายวับไปในทันที “ที่ผมทำไป ก็เพราะว่าจะได้สมบทบาทก็เท่านั้นเอง เราเป็นคนรักกันที่รักกันมาก ก็ต้องทำแบบนี้น่ะแหละ” “แล้วฉันต้องทำแบบนี้ไปอีกสามอาทิตย์เลยหรือยังไงกัน” กันตาย่นจมูก หมดกัน ขืนโดนเขาหอมเอา กอดเอาบ่อยๆ แล้วเธอจะเหลืออะไรกลับบ้านบ้างล่ะเนี่ย เฮ้อ...เงินสามหมื่นมันจะคุ้มไหมเนี่ย? กับการที่หัวใจต้องกระตุกแปลกๆ ก็เขาหล่อน้อยอยู่เสียเมื่อไหร่กันเล่า หัวใจเธอแทบจะวายตายเวลามองเขาเข้าตรงๆ “ก็คงจะต้องเป็นอย่างนั้น” อินทัชว่าลอยๆ เขาก็ไม่ค่อยชอบเอาเปรียบผู้หญิงที่ดูไม่เต็มใจหรอกนะ ดูแล้วแม่ตัวเล็กนี่ดูจะไม่ชอบเขาเสียด้วยซ้ำ ดูเอาเถอะ ทำยังกับเขาจะข่มขืน จับนิดจับหน่อยทำหน้าทำตายังกับรังเกียจเขาเสียเต็มประดา ชายหนุ่มปรายตามองหญิงสาวตัวเล็กหน้าใสข้างๆ อย่างนึกหมั่นไส้ขึ้นมาอีกรอบ นัยน์ตาคมมองกวาดไปทั่วใบหน้าใสเนียนอย่างพินิจ ดูดีๆ แล้วเจ้าหล่อนก็ไม่ได้หน้าตาจืดชืดจนไม่น่ามองนักหรอก ก็น่ารักจิ้มลิ้มดี ปากนิดจมูกหน่อย แต่ก็ยังไม่ใช่ผู้หญิงในแบบที่เรียกว่าเป็น ‘สเปก’ ของอินทัช ผู้หญิงของเขาต้องสวย สูงเพรียว หุ่นเป็นนาฬิกาทราย แต่นี่แบนแต๊ดแต๋ มีอะไรน่าเย้ายวนใจบ้างนะแม่คุณ เหมือนเด็ก เด็กที่เขาไปขโมยมาจากโรงเรียนอนุบาล คิดแล้วอินทัชก็ลอบถอนใจ แต่เขาก็ดึงเธอมาเล่นเกมด้วยไปแล้ว ก็ต้องทำมันต่อไปกัน เขาลงเหวไปแล้วนี่ ก็ต้องร่วงหล่นไปให้ถึงก้น โดยพาแม่ตัวเล็กนี่แหละลงไปด้วยกัน แม่สาวกระดานโต้คลื่น เอ๊ย!คู่รักจอมปลอมกำลังทำให้เขารู้สึกแปลกๆ หัวใจเต้นวูบวาบขึ้นไปทุกที จนไม่อยากเลิกจ้างเจ้าหล่อนเสียแล้วสิ ความรักครั้งนี้จะทำให้คุณๆ อมยิ้ม และจั๊กจี้หัวใจไปกับอินทัช ซาตานหนุ่มจอมวายร้าย กับกันตา แม่สาวหมวยหน้าใสตัวแสบ ^^

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ใจซ่อนปรารถนา

1.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

กล้าตะวัน ได้รับพินัยกรรมมอบหมายกรรมสิทธิ์จากคนรักเก่า ให้ดูแลรัศมีจันทร์ลูกสาวจอมพยศ เจ้าหล่อนดื้อ ถือพยศ และท้าทายลองดีผู้ปกครองคนใหม่อย่างไม่กลัวเกรง หากสมบัติที่เขาได้รับมาแต่ไม่อาจถือสิทธิ์เป็นเจ้าของได้นี้ กำลังจุดเพลิงปรารถนาให้ลุกโชนในหัวใจอันแสนเย็นชา และปรารถนาเป็นมากกว่าผู้ปกครอง “ยังไม่นอนหรือ? ลูกหมี” “...” เธอไม่พูดกับเขา ทำท่าจะปัดมือเขาออกแทน กล้าตะวันหัวเราะหึๆ อย่างอารมณ์ดี คงเพราะฤทธิ์เหล้า มันทำให้เขาไม่ปรกติสักเท่าไหร่นัก วันนี้วันแต่งงานของเขา วันที่เขาสิ้นอิสรภาพที่หวงมานานถึง 39 ปีเต็ม ใช่...เขาหมดอิสรภาพ มีเมียแล้ว เมียที่แตะต้องไม่ได้เสียด้วย “ไม่พูดกับสามีสักคำหรือครับ” “น้ากล้าไม่ใช่...” แก้มสาวแดงปลั่ง เมื่อเอ่ยคำนี้ออกมา “สามีลูกหมีเสียหน่อย” “เราจดทะเบียนกันแล้ว ก็ต้องใช่สามีภรรยา ลูกหมีจะเถียงรึ ว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน” “สามีภรรยากันแต่ในนาม น้ากล้าไม่มีสิทธิ์จะมา กรี๊ด!” ประโยคหลังร้องอย่างตกใจ เมื่อจู่ๆ เขาก็ก้าวพรวดเดียวถึงตัว แล้วตวัดเธอเข้าไปในอ้อมแขนที่อบอุ่นและแน่นหนา พร้อมกับก้มลงกดจมูกบนแก้มนวลหนักๆ หอมเธอดังฟอด แล้วปล่อยเธออย่างรวดเร็ว ทิ้งให้รัศมีแข กุมแก้มนิ่ม หน้าแดงจัด มองเขาแล้วอ้าปากหวอ “ทำได้แค่ไหน น้าก็ทำแค่นั้นแหละ ราตรีสวัสดิ์นะครับ เมีย”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เกมกลรักร้าย

2.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

แม่มดสาวแสนสวย จอมร้ายกาจ คาสโนวี่ติดอันดับอย่างธารพิมพ์ ต้องมารับภารกิจจากบิดา ในการเป็นสปายล้วงควักข้อมูลลับๆ จาก ซีอีโอหนุ่มสุดหล่อ เจ้าของรางวัลนักธุรกิจในฝันของสาวๆ อย่างมาริโอ ไกรอนันต์เลิศ แผนนี้ทำท่าว่าจะง่ายดาย แต่แล้วเธอก็ต้องเจอะเจอเข้ากับอุปสรรคชิ้นโต นั่นก็คือเจ้านายของเธอคนนี้ ตายด้าน! ราวกับภูเขาน้ำแข็ง มาริโอ ชายผู้เย็นชาและเมินหน้าหนีความรัก ยิ่งกับผู้หญิงที่มีฐานะเป็นพนักงานด้วยแล้ว เขายิ่งตั้งปณิธารไว้เลยว่า สมภารย่อมไม่กินไก่วัด! แต่แม่ไก่วัดจอมยั่ว ยั่วทั้งโมโห ยั่วทั้งน้ำลาย...เขาจะทนไหวไหม ที่จะไม่จับเธอมาขย้ำ กินกลืนเข้าไปทั้งเนื้อทั้งตัว “ปล่อยได้แล้วค่ะเจ้านาย” เสียงหวานพึมพำอุบอิบ เมื่อเห็นว่าทรรศิกากลับไปได้สักพักแล้ว หากแต่อ้อมแขนอุ่นร้อนยังไม่ยอมปล่อยเธอโดยง่าย ไหนจะใบหน้าคมสันนั่นอีกเล่ามันยังคงซุบซบกับซอกคอนุ่มหอม แล้วจมูกโด่งก็เริ่มสูดซับความหอมกรุ่นของกลิ่นกายสาว เสียงกระซิบกระเส่าเบาๆ แนบบริเวณนั้น ทำให้ธารพิมพ์ถึงกับขนลุกซู่ “คุณหอมจังเลย คุณพิมพ์” “เจ้านาย...อะไรกันคะเนี่ย” “ผมอยากจูบคุณ”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

แรดระเบิดคาน

1.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

สาวสวย (ศัลยกรรม) ผู้ก้าวผ่านคำว่าขี้เหร่ที่แบกมาตลอดชีวิต กับภารกิจแรดเพื่อหาว่าที่สามี งานนี้ต้องแรดถึงจะรอด! เพราะคานทองที่กำลังเกาะไว้อย่างแน่นหนึบ จะต้องถูกระเบิดให้ทลาย เพื่อศักดิ์ศรี และบ่วงวิวาห์ที่ไม่ได้เต็มใจเล้ยยย แต่งานนี้หาได้ง่ายอย่างใจคิดไม่ จะแรดทั้งที ทำไมอุปสรรคมันเยอะแบบนี้ งานนี้ต้องมีผุ้ช่วย คือเพื่อนซี้เพื่อนเลิฟ... “อย่าคิดอะไรมากนะเมนี่ ฉันทำตามหน้าที่หรอก” “ย่ะ ใครเค้าจะมาคิดอะไรมากล่ะ ก็...บอกแล้วว่า ถั่วทำแบบนี้ก็เหมือนแมวเลียปากอะ” แม้นศรีคนเดิมกลับมาแล้ว เธอหันขวับค้อนเขา แล้วเชิดหน้าขึ้น จีบปากจีบคอพูดจ๋อยๆ ทั้งที่ยังแก้มแดง “รึแกคิดอะไรกับฉันหา ตาถั่ว!” “ใครจะไปคิดกัน ก็แค่ทำให้สมบทบาท เห็นไหมล่ะ กระเจิงไปเลย ตอบแทนที่เมนี่จัดการน้องใบแก้วให้ยังไงล่ะ” “เออ แล้วไม่ต้องมา...ทำอะไรแบบนี้อีกล่ะ” “ถ้ามันไม่สมบทบาทล่ะ” คนพูดว่าหน้าตาย แม้นศรีถลึงตาใส่เขา แล้วทำเสียงแหลมปรี๊ด “ช่างมันเหอะย่ะ หอมแก้มเอาก็ได้ หวานแล้ว ไม่ต้องมาทำแบบนี้อีกนะ ย้ำเลย...นี่มันจะ...เออ...ช่างมันเหอะ” “โอเค งั้นได้แค่หอม ก็ตามนั้น” ก้องภพยิ้มนิดๆ อย่างเจ้าเล่ห์ เมื่อช่วยเธอทำงานต่อ แม้นศรีเงียบ เขาเองก็เงียบ จนงานเสร็จ “อะไรของไอ้ถั่วมันนะ นี่มันจูบแรกของหญิงเมนี่เลยนะ โอย ฉันจะทำยังไงดี ฉันเสียจูบให้กับเพื่อนรัก” เธอทำท่าลังเลจะหยิบโทรศัพท์โทรหาเพื่อนรักแสนสนิทอย่างทิพย์ทิวา แต่ก็เปลี่ยนใจเพราะเห็นว่าดึกมากแล้ว แล้วเรื่องแบบนี้จะบอกใครได้กันเล่า “อีตาถั่วนี่ ชักจะยังไง” แม้นศรีล้มตัวลงนอน เธอยังคงกระสับกระส่ายนอนไม่หลับ ใจคิดวนเวียนแต่หน้าของเพื่อนรัก ทำไมก้องภพถึงทำแบบนั้นได้หน้าตาเฉยกันนะ ก็เธอบอกเขาเองให้เล่นละคร แต่มันเล่นสมบทบาทไปมะ ยังไงแล้วนี่ตาถั่ว ยังไงล่ะ ยังไง้.... อีตาถั่วผู้ช่วยนี่ชักจะยังไง ยังไง้ ล่ะยังไง

นิยายรักจบแล้ว

ภูตะวันในม่านหมอก

3.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

เมื่อดวงตะวันอันสดใส ถูกม่านหมอกแห่งพิษรักเข้ามาบดบัง ของขวัญจากพรหมลิขิตถูกส่งมาเพื่อนำพาเขาจากความมืดหม่น ทว่าพิษรักที่กัดกร่อนหัวใจ เขาจะเดินออกมาจากม่านหม่นได้หรือไม่ หรือของขวัญชิ้นนี้จะถูกเหยียบย่ำทำลาย เพราะพิษร้ายกัดกร่อนใจจนเกินเยียวยา... “นี่ขวัญจะท้าทายพี่มากเกินไปหรือเปล่า รู้ตัวไหมว่ากำลังเล่นกับอะไร?” นัยน์ตาดุดันนั้นยังไม่เลิกขู่เข็ญ คุกคามเธอ หากแต่ของขวัญที่ตอนนี้กำลังใจเธอเรียกมาได้คืนเกือบครบแล้ว แถมเจ้าตัวยังตั้งใจจะไม่ถอยเลยสักก้าว ริมฝีปากอิ่มจึงโต้ตอบเขาทันควัน “ขวัญไม่ได้ท้าทายนะคะ แต่ขวัญเอาจริงต่างหาก เรื่องที่ขวัญเอ่อ...” ใบหน้าหวานละมุนแดงเรื่อ ก่อนจะจ้องตาเขาไม่ยอมหลบ “ขวัญพูดกับพี่ภูวันนั้น ขวัญก็พูดเรื่องจริง เรื่องที่ขวัญจริงใจกับพี่ภู พี่ภูอย่าเอาเรื่องของภรรยาเก่าพี่ภูมาเที่ยวตัดสินหัวใจของคนอื่นหน่อยเลยค่ะ” “อ้อ...” นัยน์ตาคบกริบหรี่ลง เขามองกวาดไปทั่วใบหน้าหวานแอร่ม นี่เธอยังจะมาก่อกวนเขาไม่เลิกใช่ไหม คงจะต้องสั่งสอนกันให้เข็ดหลาบ รอบก่อนเธอก็ยังไม่หลาบจำ แล้วจะรู้ว่าแหย่หมีจำศีลอย่างภูตะวันเข้าแล้ว จะได้รับผลตอบแทนอย่างไร! “พี่จำได้แม่นเลย ขวัญบอกว่ารักพี่” น้ำเสียงห้าวดุ เปลี่ยนเป็นทุ้มแผ่ว แถมเจือหวาน นัยน์ตาคมกริบดุดันเปลี่ยนประกายไปเป็นระยับยามมองใบหน้าหวานใสนั่น ของขวัญถึงกับกระพริบตาปริบๆ กับอาการเปลี่ยนแปลงของคนตรงหน้า นัยน์ตาคมของเขา หลุบลงมองริมฝีปากอิ่มเรื่อ สีชมพูจัดที่เผลอเผยอค้างของเจ้าของ ที่กำลังสับสนมึนงงในอารมณ์อย่างหนัก ก่อนที่ใบหน้าคมสันจะก้มลงมาใกล้ มือที่เคยจับต้นแขนนุ่มบีบแน่น คลายลง มือหนึ่งเลื่อนลงไล้ช้าๆ ก่อนที่ร่างบางเล็กจะทันรู้ตัว มันก็รัดเธอเข้าไปหาเขา พร้อมกับมืออีกข้างที่จับปลายคางมน บีบเบาๆ เหมือนจะบังคับไม่ให้เธอเบนหลบไปได้ “ถ้าอย่างนั้น พี่ก็จะตอบแทนความรักให้ขวัญ ด้วยสิ่งที่ขวัญคงจะอยากได้”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ซีรีส์ผู้ชายสีเทา

2.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

เป็นซีรีส์ของผู้ชายสายสีเทา เสนอตัวแลกหนี้ "ถ้าหนูบริสุทธิ์ เสี่ยจะยกหนี้ให้พ่อใช่ไหมคะ" สาวน้อยจำเป็นต้องต่อรอง เสนอตัวแลกหนี้พนันของบิดา เธอเสนอความบริสุทธิ์ให้กับเขา... ผู้ชายเย็นชา ทรงอิทธิพลคนนั้น มือขวาของเขาบอกว่าถ้าเธอทำให้เขาพอใจ อาจจะแลกหนี้ได้ทั้งหมด... หนึ่งจันทร์จะทดลอง...ทำให้เขาหลงใหลในตัวเธอ กับดักพรหมจรรย์ที่ตะวันฉาย ระวังตัวและใจไม่ให้ตกลงไป กำลังจะมัดร้อยเขาไว้ ด้วยความใส ซื่อ แต่ซ่อนไว้ซึ่งการเป็นนักเรียนบทรักที่ดีเลิศ วิวาห์อาละวาดรัก เธอก็ร้าย เขาก็ซ่า เมื่อต้องเจอกับวิวาห์ภาคบังคับ งานนี้กามเทพต้องกุมขมับ กับความรักที่อาละวาด... เมียลับคุณหมอ เธอคือเมียลับของหมอมาเฟีย นาถ... ชื่อเสียงของเขา ค่อนข้างดังในหมู่ของคนที่ไม่ต้องการใช้บริการอย่างถูกกฏหมาย ทุกคนยอมจ่ายในเรตของหมอนาถ ชีวิตของเขามีปม... และสร้างความสุขให้กับตัวเองคือความมั่งคั่ง เซ็กซ์ ความบันเทิงเริงรมย์ในรูปแบบที่ผู้ชายรักอิสระปรารถนา วันหนึ่งเมื่อต้องรับงานเงินดี เขากลับได้หญิงสาวคนหนึ่งติดรถกลับมาด้วย...

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เมื่อรักร้อยใจ

4.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

จะทำยังไงเมื่อคุณแอบรักเพื่อนพี่ชาย? เจ้านายสุดเฮี้ยบ? จะเผยใจก็ไม่กล้า เพราะแค่สบสายตา ตรีทิพย์ก็ใจกองไปที่ตาตุ่มเสียแล้ว เฮ้อ... ก็ได้แต่แอบเฝ้าแอบแฝง เป็นมดแดงแฝงพวงมะม่วงมันไปนี่ล่ะหนอ แค่แอบมองเขาให้ชื่นฉ่ำปนสะพรึงไปวันๆ ก็มีความสุขในแบบของเธอแล้วสินะ แต่ทว่า...อีตามะม่วงนี่ ชักจะยังไงเสียแล้วสิ เอ...หรือว่าเขาก็คิดตรงกันกับเธอ จะทำยังไงเมื่อคุณแอบรักน้องสาวเพื่อน? แถมเป็นลูกน้อง ไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นแมวแอบขโมยปลาย่าง หรือเป็นสมภารที่กินไก่วัด ก็ได้แต่แอบเฝ้ามองยามเจ้าตัวเผลอ แอบยิ้ม แอบรักไปวันๆ ไม่กล้าสักกะที แต่ทว่า... หรือจะถึงเวลาที่เอกรินทร์จะต้องลุกขึ้นมาลุยให้เธอมาไว้ในอ้อมแขน เสียทีแล้ว เพราะแม่เจ้าประคุณชักจะเนื้อหอม มีหนุ่มมารุมตอมให้วุ่นวาย คนไม่เคยจีบใครมาก่อนอย่างเขา จะทำยังไงดีล่ะอีทีนี้ ตรีทิพย์ถูกลากพามากับตรีศร ที่บอกว่าจะต้องพาน้องสาวมานัดแนะเตรียมตัว เพื่อเตรียมการสำหรับการไปเผชิญหน้ากับครอบครัวในวันพรุ่งนี้ จนแล้วจนรอดเธอก็ยังไม่ได้พูดคุยกับ ‘ตัวการ’ ที่ทำให้ชีวิตเธอวุ่นวายปั่นป่วนเลยสักคำ เขาเพียงแค่พยักหน้ารับ ยิ้มส่งให้เธอ แล้วก็ส่งไลน์มาบอกเธอเป็นรูปสติกเกอร์หมีกอดกัน หมีกอดกัน! อีตาบ้านี่ ยังไงกันนะ ไอ้หมีกอดกันมันคืออะไร? อธิบายมาสักคำก็ยังดี เธอเองก็ไม่รู้จะถามเขาอะไรยังไง จะให้ถามว่า คุณเอกคะ? ตกลงแล้วเราไปได้กันอีท่าไหน? มันก็ไม่สมควรหรือเปล่าอะ ได้กันท่าไหน... คิดแล้วก็หน้าแดงซ่าน จนต้องสั่นหน้าเพื่อไล่ไอ้ความเขินออกไป แอร๊...โอ๊ย จะไปถามไถ่อะไรยังงั้นได้ยังไงกัน เห็นหน้าเขาก็ทั้งเคือง ทั้งเขิน ทั้งอะไรก็ไม่รู้ วุ่นวายไปหมดแล้วหัวใจ แต่รวมๆ แล้ว มันก็คือรู้สึกดี๊ดี ยิ่งลูกกะตาวับๆ ของเขาที่มองส่งมา ตอนที่พี่ชายเธอท้าวเอวจัดแจงทุกอย่างฉอดๆ นั้น มันทะลุทะลวง บอกความนัยกลายๆ เขามองหน้าเธอ มองตกลงมาที่ปากเธอ มองไปเรื่อยไล่ลงไป มันทำให้ตรีทิพย์เหมือนรู้สึกถูกลูบไล้ ทั้งที่ยังสวมเสื้อผ้า และทั้งที่ยังมีคนนั่งอยู่เต็มไปหมด ใจเธอเต้นแรงแทบจะโลดออกมานอกอก เธอต้องก้มหน้าหลบไอ้ลูกตาจอมเจ้าชู้นั่น ใครจะไปคิด ว่าคุณเอกฮิตเลอร์ ตาดุจัดคนนั้น จะกลายมาเป็นคุณเอกผู้มีสายตาที่ทำให้เธอแทบจะละลายอยู่ตรงนั้น มองเธอเหมือนกับจะถอดเสื้อผ้าเธออย่างนั้นแหละ โอย...คนบ้า... แค่สายตายังขนาดนั้น แล้ว...ทำไมเธอถึงจำไม่ได้อะ ยัยเล็ก! มีความเสียดายอย่างหนักเลยนะนี่ ทำไมจำไม่ได้!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ป๋าหนูเป็นมาเฟีย

5.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

มาเฟียไทยสไตส์ มีอันต้องมาเลี้ยงเด็กน้อย ที่อดีตคู่ขามายัดเยียดให้เขา โดยบอกว่าแม่ตัวจ้อยตาแป๋วนี่คือทายาทของเฮีย! เอาล่ะวา งานงอก งานเข้า เมื่อมาเฟียเงินกู้ต้องมาเลี้ยงเด็ก โดยความช่วยเหลือจากเธอ เจ้าแม่ร้านเหล้า เจ้าของฉายาเจ๊ดาขวดบิน เคยใกล้ตา แต่ไม่เคยใกล้ใจ แต่ไฉนใจมาใกล้กัน เพราะการชักจูงจากกามเทพตัวน้อย ที่มีที่มาไม่ธรรมดา

นิยายรักจบแล้ว

เล่ห์เหลี่ยมรัก

2.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

เมื่อสาวหวงความโสด และหนุ่มหวงความโสดโคจรมาเจอกัน สาวเจ้าทำให้เขาอยากร้องเพลงชวนน้องแต่งงานขึ้นมาตงิดๆ แต่แม่สาวรุ่นพี่เกาะคานแน่นเหนียวหนึบคนนี้ เขาจะเอาชนะใจหล่อนยังไงกันดีนะ “คนโกหก” “ใครกันผมไม่รู้จัก?” “คนปลิ้นปล้อน” “ไม่มีหรอก แถวๆ นี้มีแต่คนดี” “คุณนี่มัน...” ทัตพิชชามองหน้าเขาก่อนจะเม้มริมฝีปาก เมื่อคำต่อว่าของเธอโดนย้อนกลับมาทุกคำ คนย้อนเองก็ทำหน้าตาได้กวนโทสะสุดๆ จนน่าจะถีบตกลงไปในบึงเสียจริงๆ “คุณนั่นแหละ ไร้เหตุผล ตัดสินทุกอย่างด้วยอารมณ์ ผู้หญิงไร้สาระ” “คุณว่าอะไรนะ ฉันไร้สาระตรงไหนกัน” ทัตพิชชาที่ไม่เคยมีใครว่าแบบนั้นมาก่อนถึงกับกรีดเสียงลั่นบ้าน ด้วยความโมโห เห็นแบบนั้นเข้าแล้วคนที่สวมบทโหดก็ชักจะติดลม อยากทำเขานอนไม่หลับ กลุ้มใจตั้งนานสองนาน แกล้งให้โมโหเสียบ้าง แล้วหน้าตาของทัตพิชชาเวลาโกรธน่ะ น่ารักดีออก ดีกว่าเวลาเธอทำเชิดใส่เขาเสียอีก ปากแดงๆ แก้มแดงๆ เพราะเลือดลมแล่นพล่าน น่าจับมาจูบจะตายไป “ก็ตรงไม่ยอมฟังอะไรเลย เอะอะก็ตัดขาดกันแบบนี้ ตกลงว่าผมผิดอะไร ผมก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำ คุณน่ะไร้สาระสุดๆ” “โอ๊ย! พาฉันกลับบ้านนะ ถ้าจะมากวนประสาท ชวนทะเลาะกันแบบนี้น่ะ ไม่ต้องมาคุยกันแล้ว” “ฮ่าๆๆ” ตรีศรลุกขึ้นยืน พลางไปยืนล้วงกระเป๋าอยู่ที่ริมระเบียง ผายมือให้เธอมองดูผืนน้ำที่ขวางกั้นเธอไว้จากอิสระภาพ ก่อนจะเอ่ยท้าทายด้วยน้ำเสียงกวนๆ “กลับไปได้ก็กลับไปสิครับ ผมไม่ได้มัด ไม่ได้กักอะไรคุณไว้ มีปัญญาก็ว่ายน้ำข้ามไปเลย” “แล้วเมื่อไหร่คุณถึงจะปล่อยฉันเล่า” ทัตพิชชาโมโหจนเหนื่อยแล้วตอนนี้ มองตรีศรด้วยสายตาเคืองๆ “เมื่อคุณเลิกไร้สาระ ยอมคืนดีกับผม แล้วก็สัญญาว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก ถ้าไม่อย่างนั้น ก็อยู่เป็นจำเลยรักของผมแบบนี้แหละ” “ไม่!” เสียงใสเอ่ยตวาด ตรีศรยักไหล่ พลางร้องเพลงออกมาดังลั่นบึง “กักขังฉันเถิด กักขังไป ขังตัวอย่าขังหัวใจดีกว่า อย่าขังหัวใจให้ทรมา ให้ฉันเศร้าโศกา เหมือนว่าฉันเป็นเช่นดังจำ...” ตูม! ซ่า! เสียงอะไรบางอย่างร่วงหล่นน้ำดังแทนเพลงท่อนจบ คนทำเองยืนยิ้มอย่างสะใจ ขณะที่คนโดนทำจนร่วงลงไปในน้ำ เมื่อโพล่ขึ้นมาเหนือพื้นน้ำได้ ก็หันไปมองทัตพิชชาอย่างงงๆ ว่าเขาโดนอะไรผลักเอาแรงขนาดนั้น ถึงได้ร่วงถลาลงมาแบบนกปีกหักได้แบบนี้ “คุณทำอะไรผม” “ถีบ”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

บ้านไร่อุ่นไอรัก

12.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

เมื่ออดีตนายทหารหนุ่มเจ้าของนัยน์ตาดุดัน มาดขรึม ตกหลุมรักสาวน้อยตาหวานที่วัยห่างจากเขาเกือบรอบ รักฉบับอ้ำอึ้ง จะเป็นอย่างไร เมื่อคำว่า 'น้องยังเด็ก' มันค้ำคอ ก็เด็กมันน่ากิน...ไม่สิ น่ารักออกจะขนาดนั้น หัวใจมันเรียกร้องอยากจะดึงสาวน้อยมากอด ตรีศิลป์เลยได้แต่อึดอัด อัดอั้น จนอกแทบจะแตกอยู่แล้ว “นั่นขนมที่น้องเก๋ทำตอนเย็นหรือเปล่า เมื่อวานพี่ไม่ได้ทานเลย ขอชิมหน่อยสิครับ” “คะ?” การะเกดเลิกคิ้ว ตรีศิลป์พยักหน้า เขายิ้มนิดหน่อยให้การะเกด ก่อนจะหันไปมองต้นราชพฤกษ์ข้างๆ ที่กำลังออกดอกเป็นพวงระย้าแทน “อืม พี่อยากชิม” “ได้ค่ะ” การะเกดย่นคิ้ว จะชิมก็ชิมสิ มาบอกเธอทำไม กล่องขนมก็อยู่ตรงนี้เอง หรือเขาจะเอื้อมไม่ถึงกันนะ การะเกดเลื่อนกล่องมาวางข้างๆ มือใหญ่ของเขา หากแต่ตรีศิลป์ก็ยังนั่งเฉย ทำเหมือนเพลินกับธรรมชาติตรงหน้าเอามากๆ การะเกดเลยเอ่ยขึ้นเบาๆ อีกรอบ “คุณใหญ่ ไหนว่าจะทานลูกชุบ” “มือพี่เปื้อน” ตรีศิลป์พูดหน้าตาเฉย ขณะที่หันขวับมามองเธอด้วยนัยน์ตาคมกริบแฝงนัยประหลาด คำพูดต่อมาทำเอาการะเกดหน้าร้อน “พี่ไปทำงานในไร่มา ยังไม่ได้ล้างมือเลย น้องเก๋ป้อนพี่หน่อยสิครับ” (ชะอุ้ย...พ่อมาดขรึมมีเนียน อิอิ)

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

พนันรักซาตาน

3.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

หัวใจของเพลย์บอยหนุ่มต้องหวั่นไหว เมื่อแรกพบสบตากับนางฟ้าเดินดิน แล้วก็ต้องเฟลอย่างแรง เมื่อทราบว่าแม่เจ้าประคุณคืออดีตคู่แข่งในสมัยเด็กอย่างโชติกา เคยแกล้งกันไว้ยังไง มันก็อดแกล้งต่อไปไม่ได้ หัวใจมันเริ่มเต้นแปลกๆ กับแม่ตัวเล็กหน้าหวาน ปากจัดทันกัน ทำไมกันนะ? กว่าจะรู้กระจ่างใจ ว่ารักสาวเจ้าเข้าแล้ว ก็ต้องปวดใจอย่างหนัก เมื่อดันต้องกลายเป็นพ่อสือ ทำให้เธอไปรักกับผู้ชายอื่น!!! งานเข้าเศรษฐสัณฑ์อย่างแรง จะทำยังไงล่ะ จะทำยังไงดี ปฏิบัติการฉุดคร่าว่าที่เจ้าสาวชาวบ้าน (สมควรจะทำไหมนั่น) เพื่อพาเข้าเธอมาขังไว้ในห้องหัวใจ กับเพื่อนรักอีกสามหนุ่ม กำลังจะเริ่ม!! เศรษฐ์สัณฑ์นั่งขัดสมาธิจ้องคนที่กำลังนอนหลับสนิทเพราะฤทธิ์ยาสลบอยู่ข้างๆ เขา ก่อนจะใช้มือไล้แก้มนิ่มไปมา ตอนนี้เธอยังหลับก็แสนจะน่ารักนัก ไม่รู้ว่าตื่นขึ้นมาแล้วจะอาละวาดขนาดไหน จิณณวัตรให้ชายหนุ่ม ‘ขอยืม’ ห้องพักเพื่อเป็นที่ปรับความเข้าใจชั่วคราว เขาปิดโทรศัพท์มือถือตั้งแต่ที่พาตัวแม่ตัวแสบมากักไว้ ป่านนี้ที่บ้านของเขาคงจะวุ่นวายเมื่อได้รับจดหมายฉบับนั้นที่เขาทิ้งไว้ให้ “แซนตี้นะแซนตี้ ทำไมไม่เคยพูดกันดีๆ ได้เลยนะ ทำไมเราสองคนต้องเป็นแบบนี้อยู่เรื่อย” ชายหนุ่มบ่นพึมพำกับคนหลับเบาๆ นัยน์ตาที่หลับพริ้มค่อยเปิดขึ้น ก่อนจะเบิกกว้างเมื่อเห็นเขา เหมือนจะรู้ว่าเจ้าหล่อนจะกลายร่างเป็นแมวน้อยอาละวาด ชายหนุ่มจึงดึงเธอมากอดไว้อย่างรวดเร็ว คนที่กำลังจะดิ้นหนีแต่ยังมึนเพราะฤทธิ์ยาสลบ ถึงกับครางแผ่วๆ เมื่อตั้งท่าจะออกฤทธิ์ เล่นเอาคนที่กักเธอไว้ในอ้อมแขนอุ่นถึงกับหัวเราะเบาๆ แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มล้อเลียน “เอ้าๆ อย่าดิ้น อย่าอาละวาดมากนะที่รัก สงสัยนายธามจะใช้ยาสลบมากไปหน่อย เวียนหัวล่ะสิคนดี” “พี่สัณฑ์ทำบ้าอะไร” เสียงหวานขู่ฟ่อ เมื่อเงยมองหน้าเขา ชายหนุ่มอมยิ้มเมื่อกวาดสายตาคมมองไปทั่วใบหน้างดงามอย่างแสนรัก “ฉุดเมีย” “บ้า!”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

สื่อรัก สัญญาเสน่หา

4.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

สัญญาที่ผูกมัดเขาไว้ เขาเป็นแต่เพียงพ่อในนาม ทว่าเมื่อเวลาผ่านไป เขาดันตกหลุมรักผู้หญิงตัวร้ายอย่างเธอเข้าจนถอนใจไม่ขึ้น เขาถูกเลือกมารับงานนี้ นายแบบหนุ่มผู้มีหน้าตาละม้ายคล้ายคนรักเก่าของเธออย่างตระการ เขาเลือกงานนี้เพราะต้องการเงินรักษาแม่ อมริตาเหมือนยัยตัวร้ายสำหรับเขา ทว่าทำไมนานไปหัวใจเขากลับพันผูกกับทั้งหล่อน และทั้งเจ้าตัวน้อยในท้อง ทั้งที่รู้ว่าเมื่อเจ้าหล่อนคลอดแล้วเขาจะต้องหย่า...

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

วิมานบำเรอรัก

24.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

นางแบบสาวแสนยั่วยวนราวกับนางแมวป่า ผู้ที่ทำให้เขาคลั่งไคล้อย่างสุดหัวใจเพียงแค่เห็นภาพถ่าย ลิลลี่นางแบบแสนเซ็กซี่ ที่ขึ้นชื่อว่าซื้อได้ แต่เจ้าหล่อนกลับไม่ไยดีกับข้อเสนอของเขา มาร์คัส ไกรอนันต์เลิศ ลูกครึ่งหนุ่มสเปนผู้แสนหล่อเหลาและร่ำรวย ทำแบบนี้มันมากเกินไปแล้วนะแม่ตัวดี เธอจะต้องเป็นของเขา ! มาร์คัสสาบานกับตนเอง และใช้ทุกลูกล่อ ลูกชน เพื่อต้อนแม่สาวแสนยั่ว เข้ามาในวิมานสวาท เขาจะทำให้เธอยอมสยบ กลายเป็นลูกแมวน้อยแสนน่ารักบนเตียงเขา “ฉันไม่มีอะไรจะตกลงกับคุณ” ละอองดาวพูดเสียงดุๆ พร้อมกับทำตาเขียวใส่เขา แก้มสาวแดงก่ำ เมื่อตกอยู่ในวงแขนรัดแน่นนั้น เธอแนบชิดกับเขาไปทุกส่วนจนสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของเรือนกายชายนั่น ร้อนวูบวาบไปทั้งตัวราวกับถูกกระแสไฟฟ้าอ่อนๆ จากร่างกายเขาไหลสู่ตัวเธอ มือเรียวยันอกกว้างไว้ หากแต่มันช่างไร้ประโยชน์สิ้นดี “มีสิ มีมากด้วย” มาร์คัสว่า มองกวาดไปทั่วเครื่องหน้าสวยงดงามที่เขาไม่มีวันลืมนั่นอย่างชื่นใจ กับผู้หญิงคนนี้ เพียงแค่ได้กอดจูบ สัมผัสนิดๆ หน่อยๆ ทำไมจิตใจมันถึงอิ่มเอม และปรารถนาเธอจนแทบจะเก็บกลั้นไว้ไม่ไหว อยากจะปล้ำเธอบนรถไปเสียให้รู้แล้วรู้รอด แต่คนอย่างเขาไม่เคยขึ้นชื่อว่าบังคับฝืนใจใคร เขาอยากให้เธอสมยอม ตกลงใจเป็นของเขาด้วยความเต็มใจ “ฉันเคยบอกคุณแล้ว ว่าฉัน...” ละอองดาวเม้มปาก เธอยอมรับในที่สุดว่าเธอคือลิลลี่ในวันนั้น นัยน์ตากลมโตมองสบกับนัยน์ตาคมกริบ ที่มองเธอด้วยประกายตาฉ่ำหวาน เร่าร้อน จนเธอต้องหลบตาเขา แล้วเอ่ยเสียงแผ่วหวิว ทั้งที่อยากให้มันฟังหนักแน่นมากกว่านี้ “ไม่ได้ขายตัว อย่ามายุ่งกับฉันอีกเลย คุณมาร์คัส อย่าทำแบบนี้ฉันไม่ชอบ” “ผมก็ไม่ได้อยากจะซื้อคุณอีกแล้วนี่นาที่รัก” มาร์คัสเอ่ยเสียงทุ้ม เขาไล่ซับจูบไปตามนวลแก้ม และซอกคอที่กรุ่นกลิ่นหอมที่เขาชอบนัก เหมือนได้กอดได้จูบแล้วไม่อาจจะหยุดยั้งตัวเองไว้ได้ เขาอยากจะเจรจา ต่อรองกับคนในอ้อมกอด ให้เธอยอมตามใจเขาเสียที “ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อย” มือเรียวพยายามผลักไสเขา ใบหน้างดงามก้มงุดกับอกกว้าง หนีการรุกรานจากใบหน้าคมสัน ที่ยังคงแต้มจูบเหมือนไม่รู้เบื่อเสียที “ปล่อยไม่ได้” มาร์คัสตอบ เล่นเอาละอองดาวถึงกับโมโหขึ้นมาวูบหนึ่ง นี่เขาจะเอาอะไรกับเธออีกนะ เห็นเป็นผู้หญิงใจง่าย ดอกไม้ริมทางหรืออย่างไร จะคิดเอามาเด็ดดมเมื่อไหร่ก็ทำได้ตามใจ เธอกัดเขาหมับทันทีด้วยความโมโห ทำให้มาร์คัสถึงกับขบกรามกรอด เพื่อข่มความเจ็บปวด ก่อนจะกระซิบขู่เสียงเรียบ เล่นเอาละอองดาวถึงกับรีบปล่อยเขาอย่างรวดเร็ว “เอาสิ ถ้าทำผมเจ็บมาก ผมจะลืมตัว ปล้ำลิลลี่เสียให้รู้แล้วรู้รอด บนรถคันนี้แหละ ไม่ต้องเจรจาตกลงอะไรกันอีกแล้ว เอาไหม? ผมทำได้นะ” “คนบ้า” ละอองดาวทุบอกเขาอย่างโมโห แต่นึกถึงคำขู่นั้นแล้วก็หยุดมือ น้ำตาไหลขึ้นคอนัยน์ตางดงามเมื่อถูกกดดันจากคนที่กำลังกอดเธออยู่ เขาจะเอาอย่างไรกับเธอกันนะ อีตาบ้านี่ ทำให้เธอไม่มีทางเลือก เหมือนกับเป็นลูกไก่ตัวน้อยๆ ในอุ้งมือเขา ที่เขาจะทำอย่างไรกับเธอก็ได้ “ปล่อยฉันไปเถอะนะคะ คุณมาร์คัส ฉันขอร้อง” “ตอบคำถามผมสามข้อก่อน แล้วผมจะปล่อยคุณไป” มาร์คัสมองหน้าหวานๆ ที่กำลังมีน้ำตาปริ่มๆ นั่นแล้วก็พาลใจอ่อน เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ไม่เคยบังคับขู่เข็ญเอาแต่ใจกับใครแบบนี้ แต่กับเธอ ใจมันบอกว่าปล่อยไปไม่ได้ ไม่ว่าจะทำอย่างไร เขาก็ต้องดักและต้อนเธอให้เข้ามาในอ้อมกอดของเขาให้จงได้ “ถามมาสิคะ” เมื่อเห็นว่าใช้ไม้แข็งไม่ได้ผล ละอองดาวก็เริ่มใช้ไม้นวม ด้วยการยอมพูดจากับเขาดีๆ สัมผัสของเขาทำให้เธอทั้งวาบหวิวและอึดอัด ปนเปไปด้วยความหวาดกลัว เธอต้องเอาตัวรอดก่อนตอนนี้ จากเสือร้ายที่จ้องจะขย้ำเหยื่ออย่างเขา เขาอยากจะทำอะไรเธอก็คงต้องตามใจไปก่อน “ข้อแรก คุณคือลิลลี่ของผมจริงๆ ใช่ไหม?” คำว่าลิลลี่ของผม เล่นเอาละอองดาวหน้าร้อน เธอกัดริมฝีปาก พลางพยักหน้า อดเอ่ยค้านขึ้นมาเบาๆ ไม่ได้ “ฉันคือลิลลี่คนนั้น แต่ฉันไม่ใช่ของคุณ” คำเอ่ยแย้งนั้นทำให้ชายหนุ่มอมยิ้ม พลางหัวเราะเบาๆ จนป่านนี้แม่เจ้าประคุณยังไม่วายออกฤทธิ์ ทั้งที่สั่นไปหมดกับอกเขาแบบนี้ “ข้อที่สอง คุณมีแฟนแล้วหรือยัง? ตอบผมมาตามตรงนะ ห้ามโกหกเป็นอันขาด” “มีแล้ว” หญิงสาวโพล่งออกมาเลยทันที อย่างจะเอาตัวรอด มาร์คัสหรี่ตา แล้วมองคนในอ้อมกอดด้วยสายตาคาดคั้น เขาไม่อยากเชื่อหรอกว่าเจ้าหล่อนจะมีคนรักแล้ว แต่ข้อหนึ่งที่เขาเชื่อนั่นก็คือ เธอไม่ได้เป็นอย่างที่ข่าวลือเลยสักนิด เรื่องที่เธอง่ายและพร้อมที่จะยอมทำตามข้อเสนอเมื่อมีคนให้ราคาที่น่าพอใจ “หืม? แน่ใจนะ” “ฉันมีแฟนแล้วจริงๆ นะ” ละอองดาวรีบยืนยัน พลางเอ่ยเสียงอ่อน “คุณคงไม่ยุ่งกับคนมีแฟนแล้วใช่ไหมคุณมาร์คัส คุณคงไม่ชอบแย่งของคนอื่น หรือทำลายคู่รักให้ต้องแตกแยกใช่ไหม?” “พอดีถ้าเป็นของที่ผมอยากได้...” น้ำเสียงทุ้มนั่นเอ่ยอย่างนุ่มนวล พร้อมกับกวาดมองไปทั่วรูปหน้าเนียนหวาน จนคนถูกมองหน้าแดงซ่าน “ผมไม่เลือกวิธีเสียด้วยสิ”

นิยายปัจจุบันจบแล้ว

รักหนูได้ไหม

2.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

เขาคือฮีโร เขาคือชายในฝัน แต่เขาดันไม่ชอบผู้หญิง! กามเทพกลั่นแกล้งโอบเดือน สาวน้อยเฟรชชี่ปีหนึ่งด้วยการแผลงศรรักเข้าอย่างจังใส่เธอ กับพี่รหัสสุดหล่อ ที่...เอ่อ...ดันประกาศว่าตัวเองไม่ได้รักชอบเพศตรงข้ามแต่อย่างใด พี่เป็นตุ๊ดค่าาาาา เขาประกาศว่าแบบนั้น แต่หนูรักพี่นี่นา... แล้วพี่จะรักหนูได้ไหมนะ? โอบเดือนไม่รู้หรอกว่า พี่รหัสคนนี้ จริงๆ แล้วมีความลับซ่อนอยู่น่ะสิ!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ปรารถนาซาตานเถื่อน

3.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

สาวน้อยยอดกตัญญู ต้องยอมสังเวยความบริสุทธิ์ เพื่อทดแทนหนี้พนันให้กับผู้เป็นลุง เธอถูกประเมิณค่าเพียงแค่นางบำเรอ ที่เป็นของขวัญชิ้นพิเศษ ให้แก่น้องชายของมาเฟียหนุ่ม หากแต่ฟรานซิส กลับอยากสวมรองเท้าแก้ว ให้กับสาวน้อยอาภัพคนนี้ เพื่อให้เธอเป็นเจ้าหญิงของเขาไปตลอดกาล พวกเขาจะผ่านพ้นอุปสรรคนานา ไปได้ไหม ในเมื่อต่างช่างแตกต่างกันเหลือเกิน “มานี่! ฮันนี่ทำอะไรกับฟรานเซสไปบ้าง พี่จะลบรอยให้หมด” เขาโผนขึ้นไปบนเตียง สายน้ำผึ้งถึงกับกรี๊ดอย่างตกใจ แล้วจะลุกขึ้นวิ่งหนีเขา แต่ช้าไปกว่าลำแขนแข็งแรงที่สอดเข้ามาที่เอวคอดแล้วลากเธอลงไปบนเตียงนุ่ม เขาคร่อมร่างเธอไว้ นัยน์ตาคู่นั้นดูกราดเกรี้ยวดุดันนัก เสียงที่เปล่งกล่าวออกมาก็เชือดเฉือนหัวใจเธอยิ่งนัก “ตามเขาไปทำไมต้อยๆ กล้าดียังไงถึงมายอมให้ปาริฉัตรมาทำหน้าที่แทนตัวเอง” “น้ำผึ้งเปล่า ปล่อยน้ำผึ้งนะ” เธอตะโกนใส่หน้าเขา เขาต่อว่าเธอกล่าวหาเธอ แล้วตัวเองฟังอะไรบ้างไหมนี่ คนบ้า! “ไม่ปล่อย อยากได้ฟรานเซสหรือยังไงกัน เบื่อพี่แล้วใช่ไหม? อ้อ...พี่อาจจะทะนุถนอมฮันนี่มากเกินไป อยากได้เถื่อนๆ รุนแรงแบบฟรานเซส พี่จะได้จัดให้” เพี๊ยะ! เสียงฝ่ามือฟาดเข้ากับที่ใบหน้าคมสันอย่างแรง จนเขาหันไปตามแรงตบ มือเล็กๆ แต่ก็เจ็บถึงใจ มันยิ่งกระพือความโกรธเกรี้ยวของฟรานซิส ให้ยิ่งโหมแรงมากขึ้น เขาบีบปลายคางมนให้มองหน้าเขา นัยน์ตาที่ชุ่มเอ่อด้วยหยาดน้ำตา ไม่ได้ทำให้เขาใจอ่อน ตอนนี้เขาอยู่ในพิษสงของความโกรธขึ้ง จนไม่อยากจะฟังใครทั้งนั้น และพร้อมจะอาละวาดถ้าเกิดได้ยินคำพูดที่ไม่ถูกใจ “น้ำผึ้งไปทำอะไรให้ ถึงได้มาทำกันแบบนี้” เสียงหวานเอ่ยตัดพ้อ เหมือนน้ำเย็นๆ ที่รินรดใจที่กำลังร้อนรุ่มให้บรรเทาคลายลงไปได้บ้าง ฟรานซิสหรี่ตาก่อนจะตอบเสียงห้าวห้วน นัยน์ตาเขายังคงเข้มจัด ขณะที่มองจ้องหน้าเธอ “ทำไมถึงต้องยอมทำตามที่ฟรานเซสโก้สั่งด้วย พี่คนเดียวไม่พอหรือไง” “น้ำผึ้งมีสิทธิ์จะเลือกด้วยหรือยังไงกันคะ” สายน้ำผึ้งกัดริมฝีปากแน่นจนเจ็บ น้ำตายังคงรินไหลออกมาไม่ขาด เขาทำร้ายเธอโดยไม่ฟังอะไรเลยสักนิด แถมยังใจร้ายใจดำประณามเธอต่างๆ นานา คิดถึงใจเธอกันบ้างหรือเปล่านะ ว่ารู้สึกเจ็บช้ำมากแค่ไหน เมื่อกี้ก็พี่ ตอนนี้ก็น้อง จะรุมทำร้ายเธอไปถึงไหนกันนะ “น้ำผึ้งมีสิทธิ์เลือกอะไร นอกจากทำตามที่เจ้านายสั่ง ก็น้ำผึ้งเป็นแค่นางบำเรอ น้ำผึ้ง...” นิ้วเรียวปิดริมฝีปากเธอไว้ ก่อนจะจุ๊ปากเบาๆ ความเจ็บปวดในสายตาของเธอ มันทำให้เขารู้สึกตัว และอ่อนโยนขึ้น “ชูว์ อย่าว่าตัวเองแบบนั้น”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เรื่องลับของเรา

4.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

คืนที่เป็นความลับระหว่างกัน มีรตีเหมือนมีตราบาป เขาคือพี่ชายที่แสนน่ากลัว เขาใช้ความลับนั้น รีดเค้นความสุขจากร่างกายของเธอ ซาตานตัวร้ายอย่างเขา...มีหัวใจบ้างหรือเปล่านะ คืนนั้นเขาล่ามเธอไว้ด้วยความลับ... เธอคือตัวอันตรายที่เขาจะต้องกันให้ห่างจากบิดาของเขา ทว่า ยิ่งนานความชัง กำลังแปรเปลี่ยนเป็นอื่น ใครกันที่ตกเป็นทาส... หรือว่าจะเป็นเขา ที่ตกเป็นอยู่ในอุ้งมือนุ่มๆ คู่นั้น

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เมียริมทาง

6.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

พรหมลิขิตกำลังเล่นตลก กับคุณหมอหนุ่มโสด ที่ฮอตที่สุดในโรงพยาบาล ด้วยการส่งหญิงสาวปริศนา มาวิ่งตัดหน้ารถเขาในวันฝนพรำ เขาต้องอุปโลกน์ รับเธอเป็นเมียกำมะลอ เพราะคุณย่ากำลังจะจับเขาขึ้นเขียง! แต่งงานกับอดีตแฟนเก่า ที่เขาสาปส่งไปแล้ว ว่าไม่เอ๊า ไม่เอา เอื้ออออ ทำยังไงดีล่ะ ทำแบบไหนดีหว่า ก็ใจมันดันไปตกหลุมรักเข้าเต็มเปา ไอ้การริอ่านเป็นหนุ่มขี้จุ๊หนนี้ มันจะทำให้ชีวิตของเขา วุ่นวายมากมายขนาดไหนกันนะ “โอ๊ย เบาๆ ค่ะพี่เอื้อ บีแค่จำชื่อเพื่อน กับชื่อคุณยายของเค้าได้เท่านั้นเอง” เธอโอด เมื่อเขาเขย่าเธอจนหัวสั่นหัวคลอน เอกเอื้อเม้มริมฝีปากมองจ้องตาเธอ หน้าเขายังคงซีด ขณะที่โอบตะวันนั่งตัวเกร็งไปหมด เพราะลุ้นว่าบีจะจำอะไรออกบ้าง “แค่นั้น?” “ค่ะ” “แล้วพี่ล่ะ เป็นใคร” เขามองจ้องตาเธอเขม็งแบบไม่กะพริบ บีทำตาโตมองตอบ โอบตะวันที่กำลังลุ้นอยู่อย่างระทึก แทบจะร้อง อ๊าคคคคคคค เพราะกดดันแสนคันหัวใจ ลุ้นจริงๆ “ก็...” “เป็นใคร? จำพี่ได้ไหม” “พี่เอื้อก็เป็นสามีของบียังไงล่ะคะ” “เอ่อ...เฮ้อ...ครับพี่เป็นสามีของบี ขอกอดที ทำเอาพี่ลุ้นแทบตาย” ว่าแล้วจากที่เขย่าเธอ ก็กลายเป็นกอดเธอแน่นๆ แทน เล่นเอาบีหน้าแดง ต้องผลักไสเขาพัลวัน “พี่เอื้อนี่ ยังไงกันนะอายคนอื่นเค้าบ้าง ปล่อยบีก่อน หายใจไม่ออก” “ปล่อยเมียมึงก่อน ไอ้เอื้อ เดี๋ยวก็ตายก่อนจะจำได้พอดี” โอบตะวันเอ่ยล้อๆ เอกเอื้อเลยยอมปล่อย บีถือโอกาสนั้น ผละหนีจากเขา บอกว่าจะไปเอากับแกล้มมาเพิ่มให้ นั่นแหละสองหนุ่มเลยได้อยู่กันตามลำพัง “จะดีเหรอวะไอ้เอื้อ” พี่ชายเขาถามเสียงขรึมๆ เมื่อคล้อยหลังบีแล้วเอกเอื้อมองตามหลังเธอ เขารู้ดีว่าพี่ชายกำลังพูดเรื่องอะไร “มึงว่ากูมีทางเลือกเหรอ?” “ก็...มึงคงจะหาทางลงได้แบบที่มันซอฟท์ที่สุดล่ะวะ ไอ้น้องชาย แต่ว่าคนนี้...กูมองไม่พลาดใช่หรือเปล่า?” “อื้อ” เอกเอื้อพยักหน้า ยอมรับกับตัวเองและพี่ชาย มันไม่มีประโยชน์อะไรที่เขาจะปกปิด สิ่งที่เขากำลังรู้สึกกับบี ผู้หญิงปริศนาที่โชคชะตาลิขิตพัดพามาในชีวิตเขา “ถ้าอย่างนั้นกูว่า มันคงทุลักทุเลน่าดู” โอบตะวันตบบ่าน้องชายอย่างให้กำลังใจ แล้วรินเหล้าเพียวๆ ส่งให้เอกเอื้อ ที่รับไปกระดกดื่มแบบรวดเดียวหมด แล้วก็แทบจะสำลัก เพราะเขาไม่ค่อยดื่มเหล้าสักเท่าไหร่ อวดเก่งดื่มแบบนี้เพราะเครียดล้วนๆ เฮ้อ... อย่างที่โอบตะวันบอก ทุกอย่างคงจะทุลักทุเลน่าดู ถ้าเกิดว่าบีรู้ความจริง ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย ใครคนหนึ่งกล่าวไว้ แต่บางทีความจริง มันอาจจะทำให้เขาตายนี่สิ ตายหยังเขียดเสียด้วย หมอเอื้อเอย...

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ผืนทราย ร่ายมนต์รัก

8.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

เมื่อสาวผู้พลัดถิ่นจากเมืองไทย ต้องพบเจอกับเจ้านายหนุ่มสุดหล่อหน้าคมที่หมายมาดเธอตั้งแต่แรกเห็นหน้า ว่าจะมอบหมายหน้าที่ให้มากกว่าเลขานุการ คำตอบรับจากเธอคือการปฏิเสธ ที่สุดแสนจะหยามหน้ากัน เสือร้ายจึงไล่ตาม ไล่ต้อน แม่สาวตัวเล้กพริกขี้หนู เข้ามาในอ้อมกอดให้จงได้! มนต์แห่งผืนทราย กำลังร่ายดลมนต์แห่งรัก อัสลานชายหนุ่มผู้มีปูมหลังเป็นปริศนา และ จันทร์กระจ่าง เลขานุการสาวชาวไทย ให้ติดกับด้ายแดงแห่งพรหมลิขิต เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายไปด้วยกัน จนกว่าจะพบรัก ก็ต้องฟาดฟันกับชะตากรรมที่โถมเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัว “ขอบคุณนะครับ ที่ทำให้ผมรู้สึกคลายเครียดขึ้นบ้าง คาไลลา” อัสลานพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เมื่อหยุดหัวเราะได้แล้ว อารมณ์ปรับเปลี่ยนกะทันหันของเขาทำให้เธอค่อนข้างจะงงๆ อยู่สักหน่อย แต่ก็ยิ้มรับ พร้อมกับส่งมือให้เขาจับแถมท้ายอีกด้วย “ไม่เป็นไรหรอกค่ะเจ้านาย เราก็มาช่วยๆ กันไหนๆ เราก็ร่วมหัวจมท้ายกันแล้ว เฮ้อ...เรามาจับมือกันเป็นเพื่อนชั่วคราวดีไหมคะเจ้านาย เพื่อนตายกันเลยก็ได้นะคะเจ้านาย เพราะเราเฉียดตายด้วยกันมาแล้วทั้งคู่” คำพูดของเธอทำให้เขายิ่งยิ้มมากยิ่งขึ้น และยื่นมือของตนเองออกมาจับกับมือเธอแล้วบีบแน่น พลางเอ่ยเสียงทุ้ม “นั่นสิครับ เราเป็นเพื่อนตายกันแล้ว คุณอย่าทิ้งผมไปเสียกลางทางนะครับคาไลลา เราเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายกันมาแล้วแบบนี้ ห้ามทิ้งกันเด็ดขาด” “ค่ะ เราเป็นเพื่อนตายกันแล้ว แล้วเจ้านาย เอ่อ...” คนพูดแก้มแดงเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง “เพื่อนตายกันน่ะ เค้าห้ามลวนลามเพื่อนนะคะ แล้วก็ห้ามคิดร้ายกับเพื่อนด้วย” “หึๆ ครับ” ชายหนุ่มอมยิ้ม ก่อนจะพยักหน้ารับ นัยน์ตาคมกริบมองใบหน้าหวานด้วยประกายตาระยับยิ้ม เขาไม่เคยมีเพื่อนเพศหญิง ที่เรียกตัวเองว่าจะเป็นเพื่อนตายของเขามาก่อนเลยจริงๆ มีเธอเป็นคนแรก และเขาก็อยากให้เป็นเธอไปตลอดเสียด้วยสิ กับตำแหน่งเพื่อนหญิงคนเดียวของเขาแบบนี้

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

พรมแดน แสนรัก

2.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

เมื่อต้องพิสูจน์ตัว ด้วยการมาทำฟาร์ม หนุ่มสำอางอย่างตรีธนาจะรอดไหม? ไหนจะต้องรบรากับคนเฝ้าไร่ของปู่ ไหนจะต้องวางแผนเพื่อพัฒนางานที่ไม่เคยทำ แถมยังต้องมาป่วนหัวใจเพราะสาวตาใสมาดห้าวข้างไร่ เจ้าของสวนผักคะน้า นามว่าเปรี้ยวหวาน ผู้หญิงอะไร ทั้ง ห้าวทั้งแสบ จนคนเค้าไม่กล้าจีบกันทั้งตำบล เหอะ! ไม่ได้จีบคุณหรอกนะ ผมจะจีบพี่สาวคุณตะหาก (ว้อย) คงไม่รู้สินะว่าชะตาจะถึงฆาต! อีตาผู้ชายหล่อลากข้างไร่ ถ้าดียังไงมาคิดจะจีบพี่สาวสุดหวงของเธอ เปรี้ยวหวานไม่ยอมง่ายๆ หรอกน่า แต่ทำไมเอาไปเอามา คนที่ว่าจะจีบพี่สาวเธอ กลับมายุ่งวนวาย ก่อกวนเธอไม่หยุดแบบนี้กันนะ “อืม...คุณโมโหที่ผมจีบคุณชมพู” “ใช่ ! นายเลิกยุ่งกับพี่สาวฉันได้แล้ว พี่ชมพูเหมาะกับพี่ล้อมที่สุด” เธอประกาศ “อืม โอเคผมจะเลิกยุ่งกับพี่สาวคุณ แต่ว่าต้องมีข้อแลกเปลี่ยนกันนะ” เขามองเธอด้วยสายตาเป็นประกายประหลาด ที่พวงแสดเห็นแล้วก็หน้าแดง “ไม่แลกอะไรด้วยหรอกย่ะ” “ต้องสิ ผมจะได้ไม่ยุ่งกับคุณชมพูไง มาเป็นแฟนกับผมสิคุณเปรี้ยวหวาน รับรองผมจะเลิกยุ่งกับคุณชมพูเลย โอ๊ย !” เขาต้องเลิกพูดกะทันหัน เมื่ออะไรบางอย่างลอยคว้างเข้ามาหาเขาโดนตรงอกเต็มๆ เมื่อเห็นว่าเป็นอะไรเขาก็โวยลั่น “เฮ้ ! นี่คุณเอารองเท้าขว้างผมเลยเหรอ โห...นี่ถ้าโดนหัวผมจะทำไง” “เอ่อ...ฉันเล็งปากนายนั่นแหละ ไม่น่าพลาดเลย อีตาทัคกี้บ้า ใครจะยอมเป็นแฟนนาย อีตาบ้า ตาขี้ควาย โว้ย ! คนบ้า” พวงแสดด่าลั่นอีกรอบ พลางวิ่งหนีเขาโดยใส่รองเท้าข้างเดียวกลับบ้านไปดื้อๆ ตรีธนาหัวเราะก๊ากอย่างอดไม่ได้ ชายหนุ่มก้มลงหยิบรองเท้าเธอที่เป็นรองเท้าแตะสีม่วงมาถือไว้ เขานึกถึงนิทานคลาสสิคเรื่องซินเดอเรล่า นางซินทิ้งรองเท้าแก้วไว้ให้เจ้าชายได้ตามหา ส่วนยัยผัดเปรี้ยวหวาน ทิ้งรองเท้าแตะให้เขาไว้เป็นที่ระลึก เจ้าชายไม่ย่อท้อในการตามหานางเจ้าของรองเท้าแก้ว จนได้สุขสมหวัง ตัวเขาเองเมื่อเข้าใจหัวใจตัวเองทะลุปรุโปร่งแล้ว เขาก็จะตามหาหัวใจเธอเหมือนกัน ฝากไว้ก่อนนะพวงแสด เขาจะไปต้อนเธอให้เข้ามาในหัวใจเขาให้ได้ ปฏิบัติการการฝ่าพรมแดนหัวใจครั้งนี้จะสำเร็จหรือไม่ ฝากติดตามด้วยค่ะ

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ไฟร้อยรัก

15.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ไฟร้ายอย่างเขา ไม่เคยเชื่อมั่นในความรัก ความสุขจากเซ็กส์แลกได้จากร่างกายอันแข็งแกร่ง และเงินตรา ผู้หญิงหน้าไหนก็อยากได้เขาเพราะสองสิ่งนี้ จนมาเจอกับเธอ หญิงสาวคนแรกที่กล้าสะบัดหน้าหนีเขา ฉีกเงินของเขาทิ้ง แล้วบอกให้ว่าเขาช่างไร้เสน่ห์สิ้นดี! กล้าดีแบบนี้ เกมล่าใจจึงเริ่มต้นขึ้น “ไม่ได้นะคะ เราไม่ควรทำแบบนี้ คุณอาร์ตมีคู่หมั้นแล้วนะคะ ปล่อยปลาไปนะ ถ้าไม่อย่างนั้นปลาจะไปฟ้องคู่หมั้นคุณ” เห็นว่าไม้นวมไม่ได้ผล ปราณปรียาก็ชักไม้แข็งขึ้นมาขู่ เธอหวังว่าเขาจะยอมปล่อยเธอไปแต่โดยดี โดยไม่รู้เสียเลยว่าคำพูดคำนั้น มันยิ่งจุดเพลิงให้ไฟที่กำลังจะสงบ กลับลุกโพลงขึ้นมาอีก “คู่หมั้น เหอะ ! ใครจะหมั้นกับใครกัน” เขาจับต้นแขนเธอแล้วดันเธอให้ผละออกจากอกกว้างเพื่อจะมองเผชิญหน้ากัน ปราณปรียาถึงกับอ้าปากค้าง เขาเปลี่ยนไวจริงๆ วันนี้ อารมณ์เดี๋ยวร้ายเดี๋ยวดี แล้วเธอจะทำอย่างไรดีนะ กับไฟร้อนที่กำลังคลุ้มคลั่งตรงหน้า สมองน้อยๆ เริ่มคิดถึงทางรอดอย่างว่องไว แต่ก็คิดไม่ออกเพราะความกลัวเขา “ผมไม่มีพันธะ ผมไม่ยอมให้ใครมาจับผมทั้งนั้น จำไว้นะปลา ผมจะไม่มีวันแต่งงาน” “ตะ แต่ว่า” หญิงสาวเอ่ยตะกุกตะกัก เนื้อตัวเริ่มสั่นเพราะความกลัว แต่อัคคีห้ามตัวเองไม่ได้เสียแล้ว เขากำลังร้อน กำลังพาลไปเสียทุกอย่าง เขามองจ้องหน้าเธอด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว ยิ้มเหี้ยม เมื่อเอ่ยเสียงเย็น “ผู้หญิง...หึๆ ชอบเล่นเกมใช่ไหมปลา เหมือนที่ปลากำลังเล่นเกมกับผม เกมใจแลกใจอะไรนั่น ผมไม่เล่นด้วยแล้ว ผมจะทำตามใจตัวเอง แล้วอย่าหวังว่าจะจับผมไปแต่งงานมีพันธะได้นะ ไม่มีทาง!”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ภรรยาป้ายแดง

5.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

เมื่อกำลังจะถูกจับเข้าบ่วงวิวาห์ กับหม่อมราชวงศ์สาวผู้สวยแต่เปลือก ที่ดูแล้วจะเป็นมหาภัยครั้งใหญ่ในชีวิต ทางรอดเดียวของคุณชายหนุ่ม คือต้องหาเจ้าสาวกำมะลอ มาสวมรอยเป็นภรรยาป้ายแดง และตัวเลือกนั้นก็คือเธอ!! มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของกานต์ธีรา จู่ๆ ก็ถูกหาว่าเป็นสาวใช้ แถมอีตาคุณชายนั่นยังบังอาจจะมาซื้อเธอไปเป็นนางบำเรออีก จะบ้าเรอะ!! ฝันไปเหอะย่ะ “คุณมีอะไรกับฉันแล้วจริงๆ น่ะเหรอคะ” เสียงสั่นๆ ที่เอ่ยถาม เล่นเอา ม.ร.ว.หนุ่มหน้าแดงก่ำ เพียงแค่จินตนาการ ว่าเขาได้กอดจูบคลุกเคล้ากับคนในอ้อมกอดเข้าจริงๆ อะไรต่อมิอะไรมันก็ร้อนแรงวูบวาบขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ “ทำไมกานต์ต้องถามแบบนั้นด้วย” “ก็ฉัน...มัน” กานต์ธีราหน้าแดงแป๊ด เมื่อพูดประโยคต่อไป “ไม่เห็นรู้สึกอะไรเลยว่า... เอ่อ... ว่า” ตายละวา... ม.ร.ว.หนุ่มอุทานในใจ นี่มันยุคอินเตอร์เน็ตแล้ว ความรู้เรื่องนี้ก็กว้างขวางไปถึงไหนๆ ไม่แปลกหรอกที่เจ้าหล่อนจะสงสัยเอา ว่าอาจจะไม่มีการรุกล้ำร่างกายของตนเอง ก็เขาไม่ได้ทำอะไรจริงๆ เลยนี่นา ทั้งที่เกือบจะตบะแตกอยู่แล้ว ตอนที่นอนนิ่งมองสาวเจ้าอยู่เฉยๆ การที่ต้องอยู่สองต่อสองกับหญิงสาวน่าปรารถนาไปทั้งเนื้อทั้งตัวอย่างกานต์ธีรา มันก็เล่นเอาเขาแทบจะคลั่ง แม่น้องสาวของเขาเองก็หลบแวบไปอย่างรวดเร็ว เมื่อจัดการจัดฉากให้พี่ชายเรียบร้อยแล้ว แถมกำชับมาอีกด้วยว่างานนี้ ต้องสำเร็จสถานเดียว เพราะเขาไม่มีทางเลือกอีกแล้ว นอกจากจะกล่อมให้คนในอ้อมกอดนี่ยอมจำนน “คือว่า...เอ่อ...” เขาเองก็หน้าแดงไม่แพ้เธอ เมื่อพูดเหตุผลที่ทำให้อีกฝ่าย ‘ไม่รู้สึกเสียหายหรือเจ็บปวด’ กับร่างกายเลยสักนิด “พอดีฉันน่ะ เอ่อ..ค่อนข้างจะไม่ได้มาตรฐาน” ม.ร.ว.หนุ่มกระแอม รู้สึกเสียหน้าเล็กน้อยที่ต้องลดขนาดของตนเองให้ฟังดูจิ๊บจ้อย น่าเอ็นดู มาร่วมพิสูจน์มาตรฐาน เอ๊ย! พิสูจน์รักของคุณชายหนุ่ม กับสาวใช้กำมะลอ ว่าจะหวานเด็๋ด เผ็ดมันขนาดไหน รักนี้มีฮา ฟิน จิกหมอนกันขาดไปข้างละจ้าา

นิยายรักจบแล้ว

อ้อมกอดจอมโจร

1.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

จอมโจรเหยี่ยวราตรี ได้รับคำสั่งสุดท้าย นั่นก็คือการส่งของชิ้นหนึ่ง เพื่อแลกกับอิสรภาพ และเมื่อของชิ้นนั้นกลับกลายเป็นโฉมงาม ที่กระตุกหัวใจโจรอย่างเขาตั้งแต่แรกเห็นหน้า เขาจะทำเช่นไร กับโชคชะตาที่พัดพาดวงดาวแห่งไซราห์เข้ามาสู่เงื้อมมือของโจรเถื่อนอย่างเขา การเดินทางรอนแรม ฝ่าฟัน ภยันอันตรายต่างๆ ก่อให้เกิดความรักขึ้นระหว่างซากี โจรทะเลทราย และซูราญาห์ เจ้าหญิงแห่งไซราห์ เขาและเธอจะทำเช่นไร เมื่อฟ้าและดิน ช่างต่างกันเสียเหลือเกิน หาคำตอบให้กับความรักครั้งนี้ ได้ในอ้อมกอดจอมโจรค่ะ เสียงดังกุกกักที่ระเบียง ทำให้เจ้าหญิงคนงามสะดุ้งเฮือก แล้วหันขวับไปมอง เงาดำๆ ทำให้เธอตกใจ และทำท่าจะตะโกนเรียกขอความช่วยเหลือ แต่ผู้บุกรุกส่งเสียงมาเสียก่อน “ฉันเอง” “ซากี” เธออุทานอย่างตกใจ ก่อนจะมองคนที่กำลังก้าวเข้ามาในห้องส่วนตัวของเธอด้วยนัยน์ตาเบิกกว้าง ฝ่ายนั้นยิ้มร้ายกาจส่งให้เธอ นัยน์ตาคมหวานหยาดเยิ้ม แบบที่มองสบด้วยแล้วต้องเมินอย่างเขินอาย เขาก้าวไม่กี่ครั้งก็ถึงตัวเธอ ไม่พูดพล่ามทำเพลง อดีตโจรหนุ่มผู้เกรียงไกรคว้าร่างแน่งน้อยไปกอดไว้แนบอก พร้อมกับแต้มจูบไปทั่วผิวเนื้อนวลนิ่ม จนเจ้าของต้องปัดป้อง พร้อมกับเอ็ดเขาเสียงแหว “อื้อ อะไรกันนี่ ออกไปเดี๋ยวนี้นะ ซากี!” “ไม่อยากนอนคนเดียว ขอมานอนกอดเมียได้ไหม” คำพูดจากริมฝีปากได้รูป เล่นเอาเจ้าหญิงคนงามถึงกับหน้าแดงก่ำ เธอดันหน้าของเขาออกจากซอกคอนุ่ม ที่ตอนนี้ผิวสาวขาวลออ แดงเรื่อไปหมดเพราะหนวดเคราของอีกฝ่าย “ใครเป็นเมีย ตอนนี้ยังไม่ได้เป็นเสียหน่อย ริเป็นโจรอีกแล้วหรือยังไงกันคะ พ่อองค์รักษ์ ถึงได้มาปีนห้องกันแบบนี้” ว่าแล้วก็ทำปากยื่นใส่เขาอย่างน่ารัก เลยโดนจุ๊บปากอิ่มเบาๆ เป็นการทำโทษเสียเลย “ใช่...ฉันกำลังคิดจะเป็นโจรอีกหน จะมาปล้นชิงตัวเจ้าหญิงของไซราห์อย่างไรเล่า”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

หนี้อสูร

2.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

ชีวิตที่ต้องพลิกผันไปเพราะมัน คนทรยศคนนั้น จากชายหนุ่มรูปงามราวกับเจ้าชาย ต้องกลับกลายเป็นน่าเกลียดราวอสูรร้ายเพียงข้ามคืน ทุกอย่างเกือบต้องพังทลาย เมื่อได้โอกาสที่จะแก้แค้นมัน มีหรือเขาจะปล่อยให้หลุดลอยไป เธอคือกุหลาบงามที่พลัดหลงเข้าไปในเงื้อมมือของอสูรร้าย เธอจะทำอย่างไรในเมื่อหัวใจกลับหลงรักผู้ชายที่เห็นเธอเป็นเพียงเครื่องมือผลิตลูก เสียงเคาะประตูดังขึ้นทันที เล่นเอาเธอสะดุ้ง ยอดชีวารีบปิดไฟ ก่อนจะกระโจนขึ้นเตียงนอนแล้วคลุมโปง คนเคาะ เคาะดังขึ้นเรื่อยๆ แล้วก็เงียบเสียงไป หญิงสาวหลับตาปี๋ อกใจเต้นระทึกไปหมด คอยฟังเสียงว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นต่อ แต่แล้วทุกอย่างก็เงียบลง ทำให้เธอถอนใจอย่างโล่งอก “เฮ้อ...” ประตูถูกเปิดเข้ามาเมื่อเธอเปิดโปงผ้าออก พร้อมกับไฟที่เปิดสว่าง ยอดชีวาที่ผมยุ่งเหยิงอยู่ใต้โปงผ้าห่ม ดูน่าขันนัก คนบุกรุกยืนกอดอก มองเธอด้วยสีหน้านิ่งๆ ตามแบบของเขา แต่นัยน์ตาเป็นประกายระยับ เมื่อเห็นท่าทางของเจ้าของห้อง “ทำไมไม่ลงไปกินข้าว” “ฉันปวดหัวค่ะ” เธอตอบ เมินหน้าไปทางอื่น เห็นหน้าเขาแล้วภาพระหว่างเขาและปริณาห์ ก็ฉายวาบขึ้นมาในมโนนึก ให้นึกขุ่นใจและน้อยใจจนแทบจะน้ำตาคลอ “ไหน...” ร่างสูงก้าวยาวๆ มาทรุดลงนั่งบนเตียงเธอ ก่อนจะเอื้อมมืออังหน้าผาก ยอดชีวาหน้าแดงเล็กน้อย แต่คงยังหน้างอ “ตัวไม่เห็นร้อน” “ปวดหัว ไม่จำเป็นต้องตัวร้อนนี่คะ” เธอตอบห้วน แล้วทำท่าจะนอนลง แต่คนตัวโตหน้าตายดึงเธอไปกอด เขาหัวเราะเบาๆ พลางกระซิบ “ปวดหัวการเมืองหรือเปล่า?” “ปวดหัวจริงๆ ค่ะ ฉันไม่พร้อมสำหรับอะไรทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นกินข้าว หรือว่า...ทำ...ทำ...” เธออ้ำอึ้ง หน้านวลแดงก่ำ ก่อนจะหลับหูหลับตาพูดออกมา “ทำทายาทกับคุณ” “อ้อ...หึๆ เธอปวดหัว เธอไม่พร้อม แต่ฉันพร้อมนะ ฉันไม่ได้ปวดหัวด้วย แล้วเธอก็ไม่ต้องทำอะไรมาก นอนเฉยๆ ก็พอแล้ว” ว่าแล้วมือไม้จมูกปาก ก็ทำท่าจะมาวุ่นวายกับตัวเธอ ยอดชีวาปัดป้อง หยิกเขาอย่างโมโห ทีปต์เพียงหัวเราะ แล้วกอดเธอนิ่งไว้ เมื่อหยิกแล้วอีกฝ่ายไม่ปล่อย เธอก็เริ่มทุบเขาอั๊กๆ “พอใจหรือยัง หายหึงหรือยัง เบบี้” คำว่าหึง ทำให้ยอดชีวาหน้าแดงก่ำ เธอหายใจหอบเพราะเหนื่อย เนื่องจากออกแรงมาก หญิงสาวเลิกทุบทำร้ายเขา เธอซบหน้ากับอกกว้าง พลางบ่นอู้อี้ “ฉันไม่ได้หึง” “อย่างนั้นหรือ...ไม่หึงเลยสักนิด” “ฉันไม่มีสิทธิ์หึง ไม่มีสิทธิ์อะไรเลย ฉันก็แค่...” น้ำตาหยาดรินเมื่อเธอพูดประโยคสุดท้าย “เมียขัดดอก เครื่องผลิตทายาท” “เธอเป็นอะไรมากกว่านั้นนะ เบบี้” ริมฝีปากรุ่มร้อน ค่อยแตะแต้มมาแผ่วเบา ตามหน้าผาก นวลแก้มหอม แล้วเลยมาจนถึงริมฝีปากอิ่ม เธอไม่ได้ถามอะไรเขาอีก ทีปต์เองก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ มือร้อนปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ด ทีละเม็ด แล้วค่อยเปลื้องเสื้อออกจากกายเธอ เขามองเรือนร่างเธออย่างชื่นชม ร่างงดงามราวกับรูปสลัก อ่อนนุ่มเหมือนไหม ทำให้เขารู้สึกดีทุกครั้งที่ได้กอดและสัมผัส “อย่าน้อยใจ” เขาจูบละลงตามซอกคอหอมกรุ่น พึมพำเสียงทุ้ม เหมือนปลอบประโลม “อย่าเสียใจ อย่าคิดว่าตัวเองไม่มีค่า เบบี้” “คุณทีปต์”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

กรงสวาท ซาตานร้าย

5.0K·โยธกา ดรินทร์ น้ำอ้อม

เมื่อต้องพบกับเมียคืนเดียวที่เขาต้องการหย่าอีกหน หัวใจหินของชายหนุ่มผู้ได้ขึ้นชื่อว่าไม่เคยยอมลงให้กับใคร ถึงกับสั่นไหว และเมื่อได้กอดเธอไว้อีกครั้ง คมอธิปก็บอกกับตัวเองว่า เขาจะไม่มีทางหย่าขาดจากเธอไปตลอดชีวิต การแต่งงานจะเป็นเพียงแค่ครั้งเดียวในชีวิตเขา แม้เธอจะเป็นแม่สาวร้ายกาจ หิวเงิน และนอกใจเขาก็ตามที! การหย่าที่รอคอยมานานของลันล์ลลิน ทำให้เธอต้องพบเจอกับสามีคืนเดียวที่เคยสร้างความหวาดกลัวให้เธอในคืนแต่งงาน ซาตานร้ายที่พร่าผลาญพรหมจรรย์เธอ และทิ้งเธอไปราวกับเธอเป็นขยะ อีกครั้ง เธอหวังจะหย่าจากคนร้ายกาจ ไม่มีหัวใจอย่างเขา แต่ทว่ายิ่งได้ใกล้ชิด หัวใจกลับเริ่มไหวหวั่น เขาไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เธอเคยจินตนาการไว้หรือเคยจำได้ และทำให้เธออ่อนไหวไปทุกวัน เขาเป็นซาตานหรือเทพบุตรกันแน่... แต่ไม่ว่าจะเป็นอะไร หากเธอตกหลุมรักเขา ลันล์ลลินก็จะมีแต่ความเจ็บปวด อีกฝ่ายหวังแยกหนี แต่อีกฝ่ายหวังฉุดรั้ง กรงทองในหัวใจของซาตานอย่างคมอธิป กำลังเปิดออก เพื่อจะกักขังเธอไว้ด้วยความรักไปตลอดชีวิต

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว