ซีรีส์ผู้ชายสีเทา

หนึ่งจันทร์บีบมือตัวเองจนเจ็บ...

เธอพยายามระงับอาการสั่นเทาไว้ ขณะที่เดินเข้าไปในสถานที่...ที่กว่าจะเข้ามาได้ต้องผ่านขั้นตอนตรวจสอบมากมาย มันซุกซ่อนอยู่ใต้โรงแรมหรูแห่งหนึ่ง โรงแรมระดับห้าดาว ใจกลางเมือง แต่มีสถานที่แบบนี้อยู่ชั้นบนของโรงแรมที่มีขนาด 24 ชั้น...ต้องใช้ลิฟต์พิเศษเฉพาะคน เฉพาะกลุ่มเท่านั้นที่ใช้ได้

คนที่พามามองหน้าของสาวน้อยอย่างเคร่งเครียด เขาไม่เห็นด้วยที่หนึ่งจันทร์จะทำแบบนี้เลย มันอาจจะไม่คุ้มกัน กับสิ่งที่จะต้องจ่าย...

สิ่งที่ประเมิณค่าไม่ได้

ที่หนึ่งจันทร์ไม่ควรนำมาแลกกับชีวิตของคนเลวๆ แบบนั้นเลย

"เอาจริงหรือ หนึ่ง"

"ค่ะ อาโชติ หนู ปล่อยให้พ่อตายไม่ได้"

"มันตายไปแผ่นดินก็จะสูงขึ้น หนูจะได้มีชีวิตสงบสุขสักที พวกอาเองก็ด้วย จะได้ไม่เดือดร้อนกับคนเหี้ยๆ แบบ..."

เห็นนัยน์ตาคลอด้วยหยาดน้ำตาของหลานสาว ก็จำต้องเม้มปาก หยุดคำพูดนั้นไว้เสีย เขาจะพูดอะไรได้...ถึงพูดไปหลานสาวก็คงไม่เปลี่ยนใจหรอก

"หนึ่งคิดว่าทางเสี่ยจะรับข้อเสนอของหนึ่งเหรอ?"

"ก็...ค่ะ" เธอกัดริมฝีปาก แก้มแดงก่ำ แล้วก็พยักหน้า

"เอ้า งั้นก็ลองดู อาทำได้แค่พาหนึ่งมาที่นี่แล้วก็นัดพวกนั้นให้หนึ่งเจรจา"

โชติถอนใจ มองหลานสาวอย่างนึกเสียดาย ถ้าหนึ่งจันทร์จะตัดสินใจไปแบบนี้

หนึ่งจันทร์ผ่านเสือ สิงห์ กระทิงแรดมามากมาย กลับต้องมาจบแบบนี้น่ะหรือ?

แต่ก็อาจจะดีกว่าต้องไปเร่ขายที่อื่นก็เป็นได้

อย่างน้อยก็แลกชีวิตของไอ้พี่ชายเสเพลนั้นมาให้กับหลานเขา

โชติตบบ่าของหลานสาวเบาๆ เขาพูดไม่ออก เขารุนหลังให้หนึ่งจันทร์เดินฝ่าผู้คนในบ่อนการพนันขนาดใหญ่...ที่กำลังหน้าตาเคร่งเครียดกับการเผชิญโชคตรงหน้า

โชค...

หรือบ่วง

เจ้ามือ เจ้าของบ่อนไม่มีทางขาดทุนอยู่แล้ว

คนพวกนี้เหมือนแมงเม่าบินเข้ากองไฟเพราะความโลภ ถ้ากลับหลังไม่ทัน ก็มีแต่โดนผีพนันเข้าสิง

"มาแล้วหรือ เอาเงินมาหรือเปล่า?"

เขตฐานมองคนที่กำลังเดินเข้ามาในห้องของเขาด้วยสายตาเพ่งสำรวจ...เขามองเลยโชติไปยังหญิงสาวในชุดนิสิต ที่จำได้ว่าเคยมาหาลูกหนี้ของบ่อน ที่เล่นจนหมดเครดิต และโกง...จนเขาต้องจับไว้ตอนนี้ เพื่อเอาเงินคืนแบบทบต้นทบดอก

มันลูบคมกันเกินไป ปล่อยไว้ไม่ได้ กล้ามาโกงบ่อนของเสี่ยตะวัน เหมือนถือโอกาสเชือดไก่ให้ลิงดู คนอื่นจะได้ไม่กล้า

"เปล่าครับ แต่มีข้อเสนอ"

โชติกลืนน้ำลายอย่างลำบากเขากำลังคอแห้งผาก ก่อนจะเอ่ยประโยคต่อไป

"พี่ชาติยังไม่ตายใช่ไหม?"

"ยัง...เลี้ยงดูอย่างดี"

เขตฐานหัวเราะหึๆ แล้วบุ้ยใบ้ไปทางลูกน้อง ให้พาชาติออกมาพบกับญาติได้

"ไปเอามันมาสิ บอกว่ามีคนมาไถ่ตัวล่ะ แล้วก็ห้ามเข้ามาที่นี่อีก ที่นี่ไม่ต้อนรับ"

"นะ หนูไม่ได้มีเงินมาไถ่พ่อคะ" เสียงหวานเอ่ยเปรย พยายามระงับเสียงไม่ให้สั่น และปลุกใจตัวเองให้กล้าไปด้วยพร้อมๆ กัน

"ระ เรายังไม่มีเงินตอนนี้ค่ะ เพราะกำลังยื่นกู้กับธนาคาร...ไม่แน่ใจว่าจะได้เงินตามที่คุณเรียกไหม"

"หืม แล้วพากันมาทำห่าอะไรตอนนี้ล่ะ ถ้าไม่มีเงิน ไม่มีก็ออกไป โน่นประตู"

เขตฐานตวาด เล่นเอาหนึ่งจันทร์ถึงกับสะดุ้ง ส่วนโชตินั้นยืนประกบหลานสาวโดยอัตโนมัติ เหมือนจะปกป้องถ้าทางนั้นเกิดชักปืนเปรี้ยงปร้าง หรือมีอะไรเกิดขึ้น เขาจะบังหลานสาวไว้

"หนูมีข้อเสนอค่ะ"

หนึ่งจันทร์จำได้...ตอนที่เขตฐานมองเธอแบบหัวจรดเท้า แล้วใช้มือลูบปาก เอ่ยเปรยถามกับพ่อเธอ ว่าสนใจจะให้เธอมาเป็นเด็กเสี่ยตะวันไหม?

ตอนนั้นพ่อของเธอหัวเราะชอบใจ ส่วนหนึ่งจันทร์นั้นกลัวจนตัวสั่น ดีที่ชาติแบ่งรับแบ่งสู้ ว่าลูกสาวไม่ได้ทำอะไรแบบนี้ แล้วหนึ่งจันทร์ก็ไม่เคยเข้ามาที่นี่อีกเลย จนถึงวันนี้...

วันที่เธออยากจะมาแลก...เพื่อพ่อ

"ว่ามา"

เขตฐานคิ้วขมวด แล้วมองเด็กสาวตรงหน้า หล่อนสวย เตะตาต้องใจ ด้วยรูปร่างบอบบางน่าถนอม ผิวขาวลออตา หน้าตาหวานสวย โดยเฉพาะตากลมโตคู่นั้น มันมองแล้วเมินหนีได้ยากนัก

เขารู้รสนิยม 'นาย'

เคยทาบหล่อนให้ 'นาย'

หรือว่า?

"ถ้าหนูจะเสนอตัวหนูแทนส่วนของดอกเบี้ย"

เธอเอ่ยกระท่อนกระแท่น น้ำตากำลังจะไหลออกมา ทั้งอาย...ทั้งเจ็บปวด ที่จะต้องมาเสนอศักดิ์ศรีของตนเองแบบนี้ เพื่อแลกหนี้พนันของบิดา

"อะไรนะ?"

เขตฐานหรี่ตาลงแล้วค่อยลุกขึ้นยืนจนเต็มความสูง เขาก้าวเท้าไปหยุดตรงหน้าของหนึ่งจันทร์ แล้วมองจ้องสาวน้อยแบบหัวจรดเท้า

"อืม..."

"หนูยังบริสุทธิ์ มัน พะ พอจะแลกได้บ้างไหม"

"อื้อหึ"

เขตฐานกอดอก แล้วยิ้มนิดๆ ไม่เคยมีเคสแบบนี้มาก่อน เสนอความบริสุทธิ์ แลกดอกเบี้ยอย่างนั้นหรือ

หล่อนสวย เตะตา สเปคนาย...

เขามอบหล่อนเป็นของขวัญให้กับนาย

ก็คงจะทำให้ตะวันฉายพอใจไม่น้อยเลยทีเดียว

เรื่องบริหารจัดการในบ่อนนี้ ตะวันฉายยกให้เขาได้ดูแลอยู่แล้ว เพราะไม่ค่อยอยากจะยุ่งสักเท่าไหร่นัก กับธุรกิจนี้ของบิดา แต่ก็จำต้องมายุ่งอย่างเสียไม่ได้ และเขตฐานรับบทมือขวา ดูแลจัดการทุกอย่างให้กับตะวันฉาย...ที่เป็นเหมือนเจ้านายใหม่ เพราะพึ่งเข้ามาทำงานแทนเสี่ยระวี ผู้เป็นพ่อได้ไม่นาน

เอาใจกันหน่อยจะได้นึกรักเขาบ้าง เขาประจบยังไงก็ดูจะไม่ค่อยถูกใจตะวันฉายนัก หนนี้คงจะชอบบ้างแหละ

ด้วยการส่งเด็กสดๆ ใหม่ๆ ให้นาย

แลกกับดอกเบี้ย เผลอๆ ถ้านายถูกใจหล่อน เขาจะลดเงินต้นให้หล่อนอีก...ซึ่งนั่นก็แล้วแต่หนึ่งจันทร์ว่าจะมีฝีมือมากขนาดไหน

"เอาสิ" เขตฐานตอบตกลง

"ถ้าหนูดูแล เอาใจเสี่ยดีๆ อาจจะได้ลดมากกว่าดอกเบี้ยก็ได้นะ"

หนึ่งจันทร์ถึงกับร้องไห้โฮออกมาหลังจากที่เขตฐานตอบรับ ขณะที่โชติขบกรามกรอด

ชาติถูกส่งเข้ามาในสภาพถูกมัดแขนไพล่หลังและปิดตาไว้ หน้าตาเนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยบอบช้ำ หนึ่งจันทร์โผเข้าไปหาพ่อทันที ละล่ำละลักสอบถามอาการของพ่ออย่างเป็นห่วง เขตฐานบอกว่ายังไม่ให้ปล่อยตัวชาติ จนกว่าหล่อนจะจ่ายในส่วนที่เสนอแล้วเรียบร้อย

เขตฐานยิ้มนิดๆ ตามองหนึ่งจันทร์ ถ้าหล่อนทำให้ 'นาย' พอใจ...เขาก็จะได้รับความดีความชอบไปด้วย