ซีรีส์ มนต์รักบ้านนา

“พี่ผู้ใหญ่จ๋า แวะก่อนจ้า”

เสียงหวานทัก เมื่อจักรยานของผู้ใหญ่แดนกำลังจะขี่เลยบ้านหลังของตนไป เขาเบรกรถก่อนจะเลี้ยวเข้าไปตามเสียงเรียก พบกับหญิงสาวร่างอวบ ใบหน้าสดใส วัยอ่อนกว่าเขาสองปียืนยิ้มให้อยู่

“ว่ายังไงแม่นิด”

“ทำแกงขี้เหล็กเนื้อย่างไว้ พี่เอาไปกินสิ”

นิดว่า เธอเป็นแม่หม้ายมีลูกติดและไม่มีสามีใหม่ เธอยังรักอดีตสามีที่เพิ่งตายไปเมื่อห้าปีก่อน และลูกสาวกำลังอยู่ในวัยสิบแปดเรียกได้ว่ากำลังสาวสะพรั่ง และช้องนาง ลูกสาวของเธอก็เป็นที่โจษจันในความสวยน่ารัก เคยมีคนขอตัวไปประกวดประขันชิงตำแหน่งในงานต่างๆ ที่นิดก็ยอมให้ไป เพราะมันเป็นรายได้ แต่หลังๆ ก็ชักจะไม่ให้ไปเท่าไหร่ เพราะช้องนางกลายเป็นที่หมายตา เลยถูกมาทาบทามเนืองๆ

ทาบแต่ล่ะอย่างไม่ใช่จะไปแนวดี ขอไปเป็นเมียน้อยเมียเก็บ พวกคนใหญ่คนโตทั้งนั้น ใครจะไปปล่อยให้ไป ล่าสุดก็มาขอไปประกวดเวทีใหญ่ แต่ช้องนางบอกว่าไม่ไป อยากจะอยู่ดูแลแม่...เนื่องจากไปเรียนพาณิชย์ ในวิทยาลัยในเมือง ไปอาศัยกับปู่ย่าที่อยู่ที่โน่น เธอเลยไปกลับเอาไม่ได้อยู่กับแม่เท่าไหร่ หลังๆ พวกท่านป่วยสาวน้อยจึงรับภาระดูแลพวกท่าน เลยอยู่ยาวไม่ได้กลับบ้านเลยเกือบสองปี แม่นิดเทียวไปหาลูกสาวเอง จนเมื่อทางนั้นเสียทั้งคู่ ช้องนางเลยกลับมาอยู่กับแม่อีกหน มาช่วยแม่ดูแลไร่นาเรือกสวน และกะจะหางานทำในพื้นที่ เพราะไม่อยากไปไกลจากแม่ อยากอยู่กันเป็นครอบครัวแม่ลูกที่เหลือกันเพียงเท่านี้

“ขอบใจมาก พี่กำลังอยากกิน ใครก็ทำไม่อร่อยเหมือนแม่นิด”

ผู้ใหญ่แดนยิ้มให้ นิดหัวเราะ แล้วส่งถุงแกงให้กับผู้ใหญ่แดน เขาเป็นสหายสนิทของสามีเธอ วันที่โชติประสบอุบัติเหตุผู้ใหญ่แดนก็ช่วยจนสุดความสามารถ แถมยังโทษว่าเป็นเพราะตัวเองเป็นคนขับสามีเธอเลยตาย ผู้ใหญ่แดนยื่นมือเข้าช่วยเหลือหลายอย่างมาตั้งแต่สามีของเธอเสีย ทั้งช่วยดูแลบ้านช่อง หาคนมาช่วยทำงานในนาในสวน และแม้กระทั่งยื่นมือช่วยเหลือเรื่องเรียนต่อของช้องนาง แม้เธอจะไม่ติดใจว่าเป็นเพราะเขา แต่เขาก็ไม่ยอม รั้นที่จะส่งเสียช้องนาง สุดท้ายก็ต้องยอมให้จ่ายค่าเทอมให้กับช้องนางตามความประสงค์จนลูกสาวเรียนจบ

สนิทสนมกันจนบางคนก็จับตามองว่าผู้ใหญ่แดนกับแม่นิดอาจจะมาชิดใกล้สร้างครอบครัวเพราะโสดแล้วทั้งคู่ แต่สำหรับคนทั้งสองก็ได้แต่หัวเราะเมื่อได้ยินข่าวนี้ เพราะรักกันแบบพี่น้องไม่ได้คิดแบบอื่น

แน่ล่ะผู้ใหญ่แดนรักแม่นิดเหมือนน้องสาว เหมือนญาติที่จะต้องดูแลช่วยเหลือ

แต่ผู้ใหญ่แดนนั้นแอบรักใครบางคนอยู่...

“ไม่ได้ทำเองนะแกงรอบนี้ ยัยนางทำ แต่รับประกันฝีมือ”

ได้ยินชื่อของช้องนาง ผู้ใหญ่แดนก็ใจเต้นเร็วขึ้นมาทันที ก่อนจะขอตัวกลับ อ้างว่ามืดแล้ว ไม่รู้ว่ามีคนให้ข้าวลูกหมาหรือยัง แม่ของมันโดนรถทับตายไป...เหลือหมาน้อยหลายตัวให้เขาไปจัดการดูแล

ผู้ใหญ่แดนขี่จักรยานคันเก่งออกจากบ้านของแม่นิดอย่างรวดเร็ว ทันได้ยินเสียงหวานๆ ของช้องนางดังทักถามแม่ว่าใครมา

ใจของคนแก่กว่าเต้นไม่ยอมหยุดแค่ได้ยินเสียงน้อง

ได้แต่ท่องบอกตนว่านั่นลูกเพื่อนนะ ลูกเพื่อน...

โสดมานานก็หลายปี เป็นหนุ่มเทื้อแต่เนื้อหอมกลับมาวอกแวกหวั่นไหวเสียแล้วไหมหนอไอ้แดน

ลูกเพื่อน...ลูกเพื่อน...

..............

“แม่จ๋า...วันนี้หนูจะไปเก็บบัวมาทำแกงสายบัวนะ”

ช้องนางบอกกับมารดา พร้อมกับเตรียมครุพลาสติกคล้องแขนไว้ เธอสวมเสื้อแขนยาว และข้างในสวมผ้าถุงคาดอกไว้...เธอมีนัดกับเด็กๆ ใกล้ๆ บ้านว่าจะไปเล่นน้ำแล้วก็เก็บสายบัว ตั้งแต่กลับมานี่ ช้องนางก็เหมือนหัวหน้าเด็กน้อย มีเด็กๆ ชวนไปเล่นด้วย พี่ช้องนางคนสวยเสียงหวานใจดี สอนการบ้านให้ฟรี พาทำขนมอร่อยๆ พาหาปูหาปลาเล่น เด็กก็สนุก พ่อแม่ก็วางใจที่มาอยู่กับพี่ช้องนางเพราะดูแลน้องๆ ได้

แม้จะอยู่ในวัยสาวสะพรั่งแล้ว แต่ช้องนางก็ยังเหมือนเด็กๆ ยิ่งได้มีภาระที่จะต้องดูแลปู่ย่าที่ป่วย ไหนจะเหนื่อยจากการเรียน พอทุกอย่างปลดเปลื้องไปแล้ว ช้องนางก็ขอปลดปล่อย ทำตัวเป็นเด็กอีกหน เล่นกับเด็กๆ นี่แหละสนุกสนานบันเทิงใจ วัยที่สนุกสุดของชีวิตมนุษย์เราก็คือวัยเด็กนี่แหละ และช้องนางก็กำลังทำตัวย้อนวัยอีกหนมันสนุกสบายใจดี

“จะไปกับใคร”

นิดมองลูกสาวพร้อมกับขมวดคิ้วกับชุดไปเก็บสายบัวของยัยตัวยุ่ง ช้องนางยิ้มกว้างรับหมวกสานปีกกว้างที่มารดาส่งให้ไปสวมไว้

“ไปกับพวกเด็กน้อยนี่แหละจ้ะ นัดกันไว้แหละ แม่อยากกินหอยไหม หนูจะงมมาให้ด้วย ว่าจะชวนเด็กๆ งมหอยโข่งมานึ่งกินเล่นกัน ทำส้มตำกินสักตอนเที่ยง”

“หัวหน้าเด็กหรือยังไงกันนะเรา” นิดหัวเราะ แล้วก็สั่นหน้าน้อยๆ

“อย่าพาลูกหลานเขาไปเล่นน้ำนานนะยัยนาง แล้วก็โตเป็นสาวแล้วนะเราน่ะ ระวังตัวด้วยล่ะ แม่รู้หรอกว่าเราจะไปเล่นน้ำ ส่วนอย่างอื่นแค่ของประกอบผลพลอยได้”

ช้องนางหัวเราะขำ พลางพยักหน้า บอกว่าเธอระวังตัวดี นิดมองลูกสาวคนสวยผิวพรรณผุดผ่อง หุ่นเซ็กซี่ของลูกแล้ว ก็เกิดความเป็นห่วง แต่จะห้ามก็คงห้ามปรามกันไม่ได้ จึงเอ่ยถามว่าจะพากันไปเล่นน้ำ หาสายบัว หาหอยที่ไหนกัน

“ว่าจะไปที่บึงน่ะแม่ ดอกบัวเยอะดี” เธอหมายถึงบึงขนาดใหญ่เป็นบึงสาธารณะของหมู่บ้านที่อยู่ใกล้กับฝายน้ำล้น ไกลจากบ้านประมาณหนึ่งกิโลเมตร ความคุ้นเคยตั้งแต่เล็กทำให้เธอไม่นึกระแวงภัยกลัวอะไร แต่คนเป็นมารดานั้นไม่ไว้ใจนัก ถ้าไปไกลขนาดนั้น

“ไปที่บ่อน้ำสระบัวของลุงผู้ใหญ่ดีกว่า”

นิดแนะนำ ผู้ใหญ่แดนขุดสระเลี้ยงปลาไว้ที่ท้ายนา ที่ติดกันใกล้ๆ กับบ้าน แม่สาวน้อยน่าจะยังไม่รู้ว่ามีสระบัวอยู่ใกล้ๆ นี่เอง แถมไม่มีคนไปยุ่งย่ามเพราะเป็นที่นาของผู้ใหญ่แดน ปลอดภัยแน่นอน

“เอ๋...มีด้วยหรือจ๊ะ”

“มีสิ ลัดเลาะไปทางนั้นแหละลูก ไม่ไกลหรอก ต้นไม้เยอะดอกบัวก็เยอะ กุ้งหอยปูปลาคงมีเยอะนั่นแหละ สระบัวลุงผู้ใหญ่ของเราพึ่งจะขุดเมื่อปีกลายนี้เอง เล่นน้ำเสร็จก็เอาสายบัวไปฝากแกด้วยล่ะ เขามีบุญคุณกับบ้านเรามาก”

นิดเอ่ยย้ำ สาวน้อยพยักหน้า นึกถึงหน้าของลุงผู้ใหญ่ที่มารดาเอ่ยถึง ใจของเธอก็พลันเต้นนิดๆ ไม่รู้ว่าทำไม?

ผู้ใหญ่แดนเป็นเพื่อนของพ่อเธอ แต่หน้าตาของเขายังไม่ได้ดูแก่เลยแม้แต่น้อย เขายังดูราวกับหนุ่มวัยยี่สิบต้นๆ ตัวสูงใหญ่ ผิวเป็นสีน้ำตาลแดงเพราะทำงานกลางแดดเกือบทุกวัน เป็นคนหล่อเหลาคมเข้ม ไว้หนวดเครายิ่งทำให้หน้าของเขาดูดุดันน่าเกรงขาม แต่ลุงผู้ใหญ่ใจดีกับเธอมาก...

รอยยิ้มของเขาอบอุ่นมาก

พูดถึงเขาแล้วหน้าของสาวน้อยก็ดันแดงขึ้นมา เธอไม่ได้เจอเขามานานแล้ว เจอกันก็ผ่านๆ รับรู้ว่าเขาช่วยเหลือจุนเจือเธอจนเรียนจบ แต่เพราะวุ่นๆ เรื่องปู่ย่าทำให้เธอยังไม่ได้ไปขอบคุณเขาอย่างที่ตั้งใจ เธอบอกกับมารดาไว้ว่ามีของขวัญตอบแทนที่ผู้ใหญ่แดนส่งเธอจนเรียนจบ กำลังขอเวลาเก็บเงินอีกนิดหน่อยแล้วจะนัดท่านไปไหว้กราบผู้ใหญ่แดนที่บ้าน

นอกจากช่วยมารดาเรื่องงานนางานสวน ช้องนางคนขยันก็มักจะทำขนมไปขายที่ตลาดในวันหยุด และมีแพลนว่าจะทำข้าวแกงขายกำลังหาตลาดลงอยู่

สิ่งที่ร่ำเรียนมาคือวิชาบัญชีนั้น ตอนนี้เธอก็รับทำงานนอกให้กับบริษัทของพี่ที่รู้จักกันจากการไปฝึกงาน แล้วเกิดถูกจริตเลยจ้างเธอทำงานนอก งานส่งภาษีห้าร้อยพันหนึ่ง เดือนหนึ่งๆ ก็พอได้ พอเก็บ นี่แหละเธอกำลังเก็บหอมรอมริบเงินส่วนนี้และเงินที่ขายของเล็กๆ น้อยๆ สะสมเพื่อรวบรวมซื้อของสิ่งหนึ่งให้กับลุงผู้ใหญ่ของเธอนี่แหละ

แต่เอาจริงๆ ช้องนางไม่อยากเรียกเขาว่าลุงเลยสักนิด

นั่นก็เพราะ...

หน้าของเธอเห่อร้อนนิดๆ ช้องนางไม่เคยมีคนรัก มีคนมาจีบมากพอสมควรเพราะเธอเป็นคนหน้าตาดี แต่ก็ไม่เคยตกลงปลงรักกับใคร มันมีใครบางคนไปแอบอยู่ข้างในน่ะสิ

แต่เขาจะหาว่าเธอแก่แดดแก่ลมไหมนะ

“เป็นอะไรไปน่ะยัยนาง อยู่ๆ ก็หน้าแดง”

“ร้อนน่ะแม่ เดี๋ยวชวนน้องๆ ไปสระบัวลุงผู้ใหญ่ก็แล้วกัน จะได้ไม่ไปไกลนัก”

เธอว่า แล้วเดินไปรวบรวมกองกำลังเด็กๆ ของเธอเพื่อภาระกิจในวันนี้

เธอจะหน้าแดงทำไมนะแค่คิดถึงลุงผู้ใหญ่

เฮ้อ...

สาวน้อยลอบถอนใจ เธอควรจะคิดถึงคนวัยเดียวกันหรือไม่ก็แก่อ่อนกว่าเธอไม่เกินสิบปี ดีกว่าไหมหนอ...แถมกับคนที่คงไม่เคยคิดกับเธอเป็นอื่นนอกจากลูกหลานอีกนะยัยนาง...แค่เก็บเขาไว้เป็นความอบอุ่นในใจดีกว่า

สาวน้อยคิดในใจอย่างปลงๆ