จุมพิตลงทัณฑ์

น้ำตาหยดหนึ่งต้องบนผิวแก้มเนียน นัยน์ตาคมสวยพร่าไปด้วยหยาดน้ำตาเมื่ออ่านข้อความบนการ์ดสีชมพูสวยนั้นจบลง

ทิพย์น้ำค้าง – ม.ร.ว. รัชชานันท์

เธอเห็นเพียงแค่นั้น แค่นั้นจริงๆ ชื่อของทั้งสองที่เคียงกันบนการ์ด พิมพ์ตัวนูนสีทอง ทิพย์น้ำค้าง...ชื่อนี้คือชื่อของเพื่อนรัก รัชชานันท์...ชื่อนี้คือชื่อของผู้ชายที่รัก

พวกมันทั้งสองคนทรยศเธอ!

มือเธอสั่นขณะที่จิกไปบนการ์ด แล้วฉีกมันเป็นชิ้นๆ เธอทรุดลงนั่งบนพื้นพรมสีชมพูกุหลาบ น้ำตา...น้ำตามากมายมาจากไหน เธอจะขาดใจไหมนะ เธอจะตายไหมนะ ทำไมหัวใจมันเหมือนจะแตก

โอ...

มณธิชานอนลงกับพื้นพรม เธอร้องไห้สะอื้น คำว่าหัวใจแตกสลาย เธอรู้ซึ้งแก่ใจก็คราวนี้ เธอไม่น่าแนะนำให้สองคนนั้นรู้จักกันเลย ทิพย์น้ำค้างมีท่าทีกับ ม.ร.ว.รัชชานันท์ตั้งแต่แรกเห็นหน้า

มันธรรมดา...เพราะบุรุษที่เธอรักมากที่สุด และคบหากับเขามาเกือบสี่ปีเต็มคนนี้ เป็นถึงไฮโซตระกูลดัง มีเชื้อสายเจ้านายเก่า เป็นถึงหม่อมราชวงศ์ เงินทองตกทอดกันมา เรียกว่ากินใช้ไปสิบชาติก็คงจะไม่หมด

เขาเป็นคนเจ้าชู้ และมณธิชาก็แสนจะภาคภูมิใจ ที่ตลอดระยะเวลาที่คบหากัน เขาแสดงเจตจำนงค์ว่าเธอเป็นเพียงหนึ่งเดียวในหัวใจเขา ผู้หญิงคนอื่น ไม่เคยอยู่ในสายตา เธอและเขามีแพลนที่จะแต่งงานกันปลายปีนี้ พ่อแม่ของเธอปลื้มปริ่มในตัวว่าที่บุตรเขยคนนี้มากนัก เธอและเขาถูกจับตามองว่าเป็นคู่รักไฮโซที่เหมาะสมกันมากที่สุด ม.ร.ว.รัชชานันท์นอกจากจะร่ำรวยด้วยสมบัติของบิดามารดาแล้ว ตัวเขาเอง ก็ไม่ใช่ว่าจะเกาะกินแต่สมบัติเก่า เขายังทำให้มันเฟื่องฟูด้วยการต่อยอดธุรกิจนำเข้ารถยนต์หรู และมีกิจการเกี่ยวกับสนามแข่งรถ จัดการแข่งรถระดับประเทศ มีทีมที่ยอดเยี่ยมไปกวาดรางวัลระดับโลกมานักต่อนัก สร้างชื่อเสียงให้นักแข่งไทย ไปเจิดจรัสบนเวทีระดับชาติ

เขาเพียบพร้อมถึงเพียงนี้ หน้าตาก็หล่อเหลา มีเสน่ห์ ทำให้เธอเหมือนตกอยู่ในความฝัน ทำให้มณธิชารู้สึกเหมือนตนเองเป็นเจ้าหญิงที่ถูกเลือก แต่ทว่า...ทำไม...คนที่เดินเคียงข้างเขาในชุดเจ้าสาว มันกลับไม่ใช่เธอ!

เขาทำกับเธอแบบนี้ได้อย่างไร?

เขาและมัน! นังเพื่อนทรยศ

พวกมันจะต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำกับเธอ!

งานแต่งงานของพวกมันจะต้องเป็นงานที่คนทั้งประเทศจดจำ

หึ หึ หึ

มณธิชาหัวเราะออกมาได้ทั้งน้ำตา ก่อนจะลุกขึ้น แล้วค่อยทรงตัวลุกขึ้นยืน เดินไปยังห้องทำงานของเธอ เธอเริ่มใช้เส้นสายของตนในวงการแฟชั่น สืบเสาะว่าทิพย์น้ำค้าง ตัดชุดวิวาห์ที่ไหน

ชุดของทิพย์น้ำค้างมูลค่าแพงมหาศาล สมนักกับงานวิวาห์ระดับประเทศ

มณธิชาน้ำตาแห้งแล้วตอนนี้ เมื่อกรอกเสียงลงไปขอบคุณเพื่อนในวงการของเธอ ที่เอื้อเฟื้อ บอกข้อมูลสำคัญให้กับเธอ

มือเรียวเริ่มจับดินสอ และร่างแบบลงไป

ชุดสวยของเธอที่จะสวมไปแสดงความยินดีกับงานของพวกมัน

จะทำให้คนจดจำเธอ จดจำสิ่งที่เธอถูกทรยศไปตลอดกาล

…

“อีกราวเจ็ดเดือน พี่ชัชก็จะได้อุ้มหลานชายแล้วนะครับ”

เสียงทุ้มเอ่ยอย่างตื่นเต้น พร้อมกับอวดภาพในโทรศัพท์มือถือ ให้กับชายหนุ่มข้างๆ ได้ดู มือหนานั้นรับไปพิจารณาดู พลางยิ้มนิดๆ กับท่าทีของน้องชายของเขา

“ตื่นเต้นมากจริงๆ เลยนะนายรัช แล้วรู้ได้ยังไงว่า หลานเป็นผู้ชาย หืม? พี่ไม่เห็นจะดูอะไรออก นี่ก็แค่สามเดือน พี่เห็นแต่เป็นอะไรไม่รู้ ก้อนๆ ดำๆ เหมือนอีทีเลยแหะ”

“พี่ชัช”

ม.ร.ว. หนุ่มอุทาน แล้วรีบดึงโทรศัพท์คืน ก่อนจะทำหน้ามุ่ย คนเย้าแหย่หัวเราะชอบใจกับหน้าตาของน้องชาย

“อะไร? ก็มันเหมือนจริงๆ หัวโตๆ ตัวเล็กๆ มองไม่ออกว่าอะไรเป็นอะไร พี่เห็นแต่หัวหลาน หัวโตมาก แล้วนายเห็นของหลานได้ยังไงว่าเป็นผู้ชาย”

“โธ่...ผมอยากได้ผู้ชายนี่ครับ แล้วอีกอย่างหนึ่ง น้ำเค้าก็อยากกินแต่ทุเรียน แม่ของน้ำบอกว่า ตอนที่แพ้ท้องน้องชายของน้ำ เค้าก็อยากกินแต่ทุเรียน ต้องเป็นผู้ชายแน่ๆ”

“หึๆ พี่ว่าผู้หญิงหรือเปล่า” ชายหนุ่มยังคงแหย่

“นายรู้ไหมว่า เพศของเด็กน่ะ กำหนดมาจากไหน? นายรัช”

“เอ่อ...พี่ชัชถามแบบนี้จะลองภูมิความรู้วิชาเพศศึกษาผมหรือยังไงกันครับ ก็มาจากโครโมโซมเอ็กซ์ กับโครโมโซมวาย ถ้าXX ก็เป็นผู้หญิง แต่ถ้า XY ก็เป็นผู้ชายยังไงล่ะครับ”

“วิชาการเกินไป” คนถามทำหน้าเจ้าเล่ห์ พลางอมยิ้ม

“อยู่ที่ท่าต่างหากล่ะ หึๆ แล้วก็อยู่ที่ใครไคลแม็กซ์ก่อนใคร นายมีฝีมือแค่ไหน? นาย...ขนาดแค่ไหน” ว่าแล้วก็เหลือบลงต่ำ เล่นเอาน้องชายถึงกับหน้าแดงก่ำ แล้วรีบสั่นหัว

“พี่ชัช โอย...ผมไม่คุยกับพี่แล้ว”

ชัชชนนท์หัวเราะเสียงดังอย่างชอบใจ เขานั่งฟังน้องชายคนเดียว พูดถึงลูกในท้องของว่าที่เจ้าสาวอย่างตื่นเต้น มาตั้งแต่ที่ลงจากรถ มาจนถึงบ้าน...หรือจะเรียกให้ถูก ควรจะเรียกว่าวัง...มากกว่า

ชัชชนนท์มองไปรอบๆ บริเวณบ้านที่แสนใหญ่โตกว้างขวาง เขาลืมไปอีกแล้ว ที่นี่คือวัง วังชยุตม์ไกร บ้านของหม่อมเจ้าไกร ผู้เป็นบิดาของเขา แต่เขาไม่มียศศักดิ์อะไรใดๆ ทั้งสิ้น ทั้งที่เป็นลูกชายคนโต ฐานันดรกลับตกเป็นของน้องชายของเขา ม.ร.ว.รัชชานันท์ ชยุตม์ไกร รวมถึงทรัพย์สินทั้งหมดนี่ด้วย

ซึ่งเขาเองก็ไม่ได้สนใจไยดีอะไรทั้งสิ้น

ชัชชนนท์รักน้องชายของเขามาก พอๆ กับที่...ชัง...ท่านไกร บิดาแท้ๆ ของตนเอง

ตอนนี้ที่เขามาเหยียบที่วังชยุตม์ไกรนี่ นั่นก็เพราะตอนนี้ทั้งท่านไกร และหม่อมรมณ์มณี สิ้นกันไปหมดแล้ว ตั้งแต่เมื่อกลางปีที่แล้ว ถ้าไม่อย่างนั้น ก็คือทางม.ร.ว. หนุ่มต้องเป็นฝ่ายไปหาเขาที่ไร่นับเดือนแทน

สองพี่น้องที่รักกันมาก

หากแต่คนที่ได้ทุกอย่างเป็นน้องชายไม่ใช่พี่ชาย

คนที่เป็นคนได้ทุกอย่างคือเมียหลัง ไม่ใช่ เมียหลวง

ความระทมขมขื่นที่มารดาของเขาได้รับมาตลอดชีวิต มันตกอยู่ที่ชัชชนนท์ รวมถึงความเกลียดชังในตัวบิดาด้วย แต่มันกลับไม่ได้มีผลอะไรกับความสัมพันธ์แบบพี่น้อง เขาและ ม.ร.ว.รัชชานันท์รักกันมาก อาจจะเพราะว่าความเป็นท่านไกรกระมัง ที่ทำให้เขาทั้งรัก และสงสารน้องชายคนเดียวของตนมาก

บางทีทุกสิ่งที่ได้ มันไม่ใช่สมบัติ หากกลับเป็นภาระที่ต้องแบก

เขามองว่าแบบนั้นจึงไม่เคยคิดจะอิจฉาอะไรน้องชายเลย

“ตกลงพี่ชัชต้องมาให้ได้นะครับ งานจะจัดที่โรงแรม...”

น้องชายเอ่ยชื่อโรงแรมระดับห้าดาวของประเทศออกมา ชัชชนนท์หัวเราะนิดๆ เขาก็เป็นเขาแบบนี้ มักจะเย้ย...หยัน...สิ่งที่หรูหรา และทำให้คนดูสูงค่าขึ้นเพียงเพราะเปลือกนอก

“สมกับเป็นงานแต่งของนายแล้ว พี่จะต้องใส่สูทอะไรหรือเปล่า? มันไม่ถนัดเลยแหะ”

เขาว่า พลางก้มมองตนเอง ซึ่งอยู่ในเสื้อยืดสีขาวล้วน และกางเกงยีนขาดบางที่เสียด้วย เพราะความที่เขาสวมมันทำงานในไร่

“ไม่ต้องหรอกครับพี่ชัช แค่พี่ชัชมาผมก็ดีใจจะแย่แล้ว จริงๆ แล้วผมก็ไม่ได้อยากจะจัดอะไรใหญ่โตหรอกครับ ท่านพ่อ ท่านแม่ก็ไม่อยู่กันแล้ว”

ม.ร.ว. รัชชานันท์ถอนใจน้อยๆ เมื่อนึกถึงบิดามารดาของตน ถ้าพวกท่านยังอยู่ งานแต่งนี่...จะได้มีหรือเปล่าก็ไม่รู้ สาเหตุหนึ่งที่ทำให้เขาและ...อดีต...คนรัก ถึงไม่ได้แต่งงานกันเสียที จนม.ร.ว.รัชชานันท์มาเปลี่ยนใจ เปลี่ยนเจ้าสาวนี่แหละ

อดีตคนรัก

คิดถึงเธอแล้ว ใจมันก็แปลบนิดๆ แกมละอายใจ กับสิ่งที่เขาทำลงไปทั้งหมดกับเธอ

ทรยศ?