ซีรีส์ชู้รัก

"คนนั้นใคร?"

เสียงทุ้มของสิชล เกริ่นถามเลขานุการข้างตัว ทางนั้นมองไปตามที่นายพยักเพยิดชี้เป้า ก็หรี่ตาคมลง แล้วกระซิบถาม

"ท่านชอบหรือครับ"

สิชลเพียงแค่ยิ้มนิดๆ แล้วยกแก้วบรั่นดีในมือขึ้นจิบ ตาคมกริบมองไปยังผู้หญิงที่สวมชุดสีเขียวมรกตแบบของมันเรียบแต่หรู มองดูรู้ว่ามาจากห้องเสื้อไหนของไทย

คนที่สวมเสื้อผ้าราคาหลักแสน ออกแบบเฉพาะได้ คงไม่ธรรมดานักหรอก

หล่อนเพิ่งมาปรากฏตัวในวงสังคมระดับเดียวกับเขาได้ไม่นานนัก เขาเห็นหล่อนมาแล้วสองงาน อาจจะเพราะสิชลไปใช้ชีวิตในต่างประเทศมาเกือบสองปีกระมัง เพิ่งกลับมาได้ไม่กี่อาทิตย์ เขาเองอยู่ในวงสังคมนี้และได้ออกงานบ่อยๆ จึงไม่เคยได้พบหล่อนมาก่อน เลยค่อนข้างแน่ใจว่า หล่อนเพิ่งจะมาปรากฏกายต่อสังคมในระดับเดียวกับเขายิ่งงานประมูลของร้านเพชรคุณหญิงวราลักษณ์แล้วด้วย ยากนักที่เศรษฐีระดับธรรมดาจะเข้าถึง

หล่อนหันหน้ามา...วงหน้าเรียวรูปไข่ แต้มประดับด้วยนัยน์ตาโตสวยปนโศก จมูกโด่งปลายเชิดแบบหยดน้ำ และริมฝีปากจิ้มลิ้ม ดูสวยละมุนตาไปหมด ผมของหล่อนมัดขึ้นสูงเป็นหางม้า อวดเครื่องหน้าอย่างชัดเจน หล่อนถูกรายล้อมด้วยสาวๆ วัยใกล้เคียงกัน แม้จะสวมเพียงแค่สร้อยมุกเส้นหนึ่ง และต่างหูมุกเป็นเครื่องประดับ กับชุดสวยแต่เรียบหรู หล่อนก็กลับโดดเด่นเสียยิ่งกว่าใคร ทั้งที่สาวๆ เหล่านั้นโหมประโคมใส่เสื้อผ้า และเครื่องประดับด้วยราคาน่าจะแพงกว่าหล่อนหลายเท่าตัว

สวย...

ดูเศร้าอย่างน่าแปลก...

แต่ในขณะเดียวกันก็มีเสน่ห์เหลือเกิน

เห็นนายมองเจ้าหล่อนด้วยสายตาเป็นประกาย สีหน้าของสิชลราวกับตกหลุมรักเข้าอย่างจัง มันก็ทำให้ประพัทธ์นั้นมองผู้หญิงคนเดียวกับนายด้วยสายตาหมายมาด

อะไรที่นายชอบ

แน่นอนว่าเขาพร้อมที่จะหามาให้

ประพัทธ์หรี่ตาลงเล็กน้อยมองจ้องหล่อนด้วยสายตาหมายมาด เขารู้จักหล่อนดี และรู้ว่าอาจจะเจรจามาให้นายได้ไม่ยากนัก

"ถ้าชอบ ผมจัดการให้ไหมครับ"

ประพัทธ์กระซิบ สิชลหัวเราะจนเห็นริ้วรอยของวัยที่หางตา เขาอายุ 50 ปีแล้วปีนี้ ใช้ชีวิตมามาก โลดโผนมาเยอะ จนถึงตอนนี้

เขาก็อยากจะเพลาๆ บ้างกับความเป็นเสือของตนเอง

"อื้ม ปล่อยเค้าไว้แบบนั้นดีแล้ว บางทีดอกไม้สวยๆ ฉันก็ชอบแค่มองชื่นชม ไม่ได้อยากได้"

ยิ่งนายพูดแบบนี้

เขาก็ยิ่งตีความว่านั่นแหละ คือความอยากได้...อย่างมาก

และแน่นอนว่า เขาจะพาหล่อนมาให้ท่านได้แน่นอน...

......

คิราอรก้มลงมองบัตรเชิญต่างๆ ในมือ ที่สามีเลือกแล้ว ว่าจะให้เธอไปร่วมงานในเดือนนี้

ริมฝีปากอิ่มสวยเม้มนิดๆ ก่อนจะโปรยมันลงบนเตียง แล้วล้มตัวลงนอน...

เธอเอามือก่ายหน้าผาก เธอเบื่อ กับโจทย์ที่จะต้องคิดแต่งตัว เบื่อ กับการต้องปั้นแต่งคำพูด หน้าตา ยามไปคุยกับบรรดาพวกคนในวงสังคมเดียวกับสามี...

สังคมที่ต้องใส่หน้ากาก พร้อมเหยียด และทับถมกันด้วยคำพูด สายตา...ถ้าเห็นอีกฝ่ายด้อยกว่า

สำหรับมธุเธอคือตุ๊กตามีชีวิต และเครื่องประดับชิ้นงาม ที่ทำให้เขาเชิดหน้าชูตา

มีค่าเพียงแค่นั้น

คิราอรหลับตาพริ้ม ตลอดชีวิตของเธอ มีแม่คอยควบคุมบงการ และรีดเอาการตอบแทนบุญคุณจากเธอจนเธอเกือบตัวแห้งหมดแล้ว

เธอไม่มีอะไรให้ท่านแล้ว

การตกลงแต่งงานกับมธุ นักธุรกิจไฮโซ ที่มาจีบเธอพ่อหม้ายอายุต่างจากเธอถึง 20 ปี ทำให้เธอต้องเลิกกับแฟนหนุ่มที่คบหากัน เพราะต้องตามใจท่าน...

ออกจากวงการบันเทิงทั้งที่กำลังดัง เพราะสามีไม่ชอบ วงการที่มารดาเข็นให้เธอเข้าไปตั้งแต่เด็ก ทำงาน ทำงาน ทำงาน ไม่มีเวลาเล่นสนุกเหมือนเด็กอื่น ชีวิตของเธออยู่ในกองละคร กองถ่าย เธออ่านออกเขียนได้เพราะแม่จ้างครูมาสอนที่บ้าน วุฒิการศึกษานั้น...พูดไม่อายเลยว่าซื้อเอามาประดับไปงั้นแหละ เพื่อให้เธอดูมีโปรไฟล์ที่ดี ไม่ใช่เด็กลูกครึ่งไก่กา ที่ไม่มีที่มาที่ไป มีทุกวันนี้ได้เพราะแม่...ท่านดันท่านหนุน และเป็นเจ้าชีวิตเธอ

กว่าเธอจะดังจะปังก็ใช้เวลานานพอสมควร บทที่เธอได้มักจะเป็นสาวใส อ่อนโยน อ่อนแอ นั่นก็เพราะแม่หาบทให้ จนมาดังกับบทเมียน้อย...โชว์วาบหวิวเปลืองเนื้อเปลืองตัว เป็นการพลิกโฉมบทบาทของคิราอรครั้งแรกและทำให้เธอดังยิ่งกว่าพลุแตก นั่นแหละ มธุถึงได้ก้าวเข้ามาในชีวิต ตามจีบเธอและไม่นาน เธอก็ตกลงแต่งงานกับเขา หักต้นรักกับคนรักเก่าที่เคยฟูมฟักกันมาทิ้งอย่างไม่ใยดี เพราะเบื้องหลังนั้นคือท่านอีกเช่นกัน

มารดากอบโกย ทุกอย่างจากตัวเธอ

ตอนนี้ท่านก็ยัง...ไม่หยุดที่จะบงการเธอ

คิราอรกะพริบตา เธอกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลหยาดลงมา ชีวิตไม่เคยเป็นของเธอเอง ไม่เคยเลยจริงๆ

จนกระทั่งมาอยู่กับมธุ

เขาก็ยังทำให้เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเธออยู่ในกรงเพชร...

เป็นนกน้อยราคาแพงเลอค่า ต้องอวดโฉมงดงามให้คนได้ชื่นชม ให้นายได้พอใจ

เมื่อไหร่เธอจะพ้นจากสภาพนี้กันนะ

เมื่อไหร่เธอจะได้พบกับคำว่าอิสระ

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้คิราอรลนลานลุกขึ้น แล้วปาดน้ำตาเสีย เธอรวบการ์ดมาไว้ในมือ ทันเวลากับที่ประตูเปิดออกพอดี

มธุสามีของเธอ ก้าวเข้ามาในห้อง สีหน้าของเขาดูเคร่งขรึม...อย่างบอกไม่ถูก

"ทำอะไรอยู่คิรา"

"เอ่อ อ่านการ์ดเชิญน่ะค่ะ ของเดือนนี้ ระ เราต้องออกงานเยอะเหมือนกันนะคะ ฉันจะได้เตรียมเสื้อผ้า...ได้ถูกต้องกับงาน หนก่อนข่าวออกไปไม่ค่อยดี ฉะ ฉันขอโทษด้วยนะคะ"

เธอพยายามระมัดระวังคำพูดอย่างมาก กับสามี บทเรียนที่อยู่กับเขา ทำให้เธอเห็นอีกหน้าของมธุ มันทำให้เธอกลัวเขา กลัวมาก...จนต้องยอมสยบอยู่ในกรงเพชรของเขาแต่โดยดี

"อืม...ช่างมันเถอะ ฉันไม่ได้โกรธอะไรเธอมากแล้ว"

หน้าของมธุยังคงเครียด ใช่...เขาดูเครียดมากตอนนี้

เขามาทรุดนั่งบนเตียงเดียวกับเธอ มองหน้าภรรยา แล้วก็ทำในสิ่งที่ทำให้คิราอรแทบจะร้องกรี๊ดเพราะตกใจ

จู่ๆ เขาก็กระชากเธอเข้าไปกอด แล้วบดจูบลงมา คิราอรตัวแข็งทื่อ เบิกตากว้าง เมื่อเขาแทรกลิ้นเข้ามา เธอก็กลั้นใจ...แล้วก็เริ่มตัวสั่น

เธอบังคับตัวเองไม่ได้อีกแล้ว

หยุดสั่นนะคิรา

เดี๋ยวเขาไม่ชอบ

เธอพยายามบอกตัวเอง

แต่...

มันก็หยุดไม่ได้

มธุถอนใจ แล้วปล่อยเธอ เมียคนสวย แม่อดีตดาราดังของเขาเป็นแบบนี้ทุกหนยามเขาแตะเนื้อต้องตัว ถ้ารู้ว่าซื้อเมียแข็งทื่อเป็นไม้กระดานแบบนี้มา เขาก็ไม่ยอมลงทุนแพงถึงขนาดนั้นหรอก

แต่มันก็ดีที่เธอไม่มีปากเสียง แถมยอมให้เขามีเล็กมีน้อย ยอมกระทั่งให้เขาเลี้ยงเด็กไว้ที่บ้านนี้ เพื่อปรนเปรอเขาในเรื่องเซ็กซ์

เขาท้าวคางก่อนจะมองเธอนิ่ง คิราอรกะพริบตาปริบๆ งงที่สามีมองเธอแบบไม่วางตา แถมสายตานั้นก็ไม่ใช่สายตาที่แสดงความปรารถนาเสียด้วย

"คิรา"

"คะ?"

"แม่ของเธออยากได้รีสอร์ต...แล้วมาขอกับฉัน เธอรู้ใช่ไหม"

"หืม"

คิราอรเบิกตาโต มารดาทำอะไรน่าเกลียดแบบนั้นอีกแล้วหรือ ท่าทางของเธอทำให้เขายิ้มมุมปากเล็กน้อย นี่แหละ เขามีข้อเสนอยื่นให้เธอ แลกเปลี่ยนกับสิ่งที่ทั้งเธอและเขาจะได้

"ไม่รู้เลยค่ะ ตะ แต่ คุณไม่ต้องให้แม่ก็ได้นะคะ"

"ต้องให้สิ ต้องให้ เพราะว่าท่านก็เป็นแม่ของเธอ"

เขาลูบแขนเธอเล่นเบาๆ ตากวาดมองตุ๊กตามีชีวิตของเขา คิราอร ถึงเธอจะไม่ได้ให้ความสุขเขาในเรื่องเซ็กซ์ แต่เธอก็เป็นหน้าเป็นตาให้กับเขา ทำหน้าที่ภรรยาที่ดีเลิศ และตอนนี้ เขาก็อยากให้เธอทำอีกสิ่งหนึ่ง สิ่งนั้นเขาหวังว่าเธอจะไม่ปฏิเสธมัน

เธอขนลุกเกรียวเมื่อเขาทำแบบนั้น หาใช่เพราะความปรารถนา แต่มันกลับเป็นความรู้สึกขยะแขยง

โอ...

คิราอร เขาเป็นสามีของเธอนะ

ความเกรี้ยวกราดในคืนแรกที่ขึ้นเตียงกับเขา และอีกหลายหนต่อมา มันทำให้เธอรู้สึกแบบนี้ กับชายที่เรียกว่าเป็นสามี

และสุดท้าย ทุกครั้งที่เขาแตะต้อง เธอก็จะสั่น จะแข็งทื่อ จนเขาหมดอารมณ์ไปเอง

เธอดีใจที่เขาไม่ได้แตะต้องเธออีก มานานมากแล้ว

เธอดีใจที่เขามีเด็กสาว มาไว้เลี้ยงเพื่อเสพสมเสีย จะได้ไม่ยุ่งกับเธอ

"ขะ ขอบคุณมากค่ะ"

เธอกราบเขาอย่างนอบน้อม เขาหัวเราะก่อนจะเอ่ยเสียงทุ้ม นัยน์ตานั้นมองจ้องเธออย่างทรงอำนาจ

"แต่ฉันมีข้อแลกเปลี่ยนนะคิรา"

"คะ?"

"เธอจะต้องทำงานให้ฉันอย่างหนึ่ง"

เขาเปรย คิราอรมองเขาแล้วเอียงคอ ตั้งใจฟัง จะว่าไปหลังๆ นี้เขาก็ให้เธอทำงาน ไหว้วานให้เธอช่วยงานในด้านที่เธอถนัด นั่นก็คือใช้หน้าตา เรือนร่าง และชื่อเสียง...ช่วยให้เขาบรรลุวัตถุประสงค์ตามที่ขออยู่บ่อยๆ

เธอรู้ว่าเธอสวยมาก บุคลิกเปี่ยมเสน่ห์ของเธอนั้น เป็นที่น่าหลงใหล

"งานอะไรคะ"

"ไปเป็นเพื่อนเที่ยวให้กับคนแก่ ใหักับท่าน...ทำได้ไหม"

เขาว่า แล้วยิ้ม...คิราฟังแล้วก็ไม่ค่อยเข้าใจนัก แค่เพื่อนเที่ยวกับคนสูงวัย ทำไมเธอจะทำไม่ได้เล่า

ต่อให้ไม่อยากทำ สุดท้ายเธอก็ต้องทำแต่โดยดีอยู่แล้ว

"ได้สิคะ"

"ดีมากเด็กดี" มธุยิ้มกว้าง...

การที่เขามีตุ๊กตาแสนสวยเลอค่าในมือ บางทีก็เหมือนกับเขามีเพชรล้ำค่า จะเป็นไรไปล่ะ เมื่อมีคนอยากยืมมันไปชื่นชมชั่วครั้งชั่วคราว

เขาไม่ได้ถือสาอะไรเพราะสำหรับเขา ก็แทบไม่ได้ใช้หล่อนอยู่แล้ว และมันแลกมาซึ่งผลประโยชน์มากมาย เขาก็ควรจะแลก

นัยน์ตาคมเป็นประกายอย่างสมใจ