รักหนูได้ไหม

"มึงทำอะไรของมึงนี่ไอ้ไม้สน"

คนที่กำลังนอนเอกเขนกอยู่บนเตียงกว้าง ถึงกับสบถออกมาเมื่อเพื่อนสนิทที่ขอให้เขามานอนด้วยคืนนี้ จัดท่า จัดทาง ในแบบที่...

ไม้สนบอกให้เขานอนหงาย ทำตาปรือ...

ไม้สนบอกให้เขานอนคว่ำ แถมดึงผ้าห่มลงมาต่ำดึงขอบบ็อกเซอร์ที่สวมลงไปจนเกือบจะเห็นร่องก้น

ฯลฯ

ทำไปทำมา รักษ์ก็ชักจะจั๊กกะเดียมตนเอง เพราะท่ามันชวนให้จิ้น จินตนาการกระฉูด แถมหมอนี่ยังเอาขามาพาดขาเขา โอ๊ย... ขนลุกขนพองเหลือเกิน

"เอ่อน่ะ...ขออีกสามสี่รูป รับรองว่าจะเอาไปรีทัช ทำให้ไม่มีใครรู้หรอกว่าเป็นมึง กูไม่ทำให้มึงเสียชื่อหรอกไอ้รักษ์ ให้กูเสียคนเดียวพอล่ะ"

"มึงเป็นบ้าเหรอ"

รักษ์ทนไม่ไหวล่ะ เพราะเพื่อนสนิทถึงกับมานอนคร่อม แล้วเซลฟี่ โอย...ไม่ไหวแล้วจริง...เขาลุกพรวดขึ้น เล่นเอาไม้สน กลิ้งตกเตียงดังตุบ แต่ก็ยังหัวเราะเมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อนรัก ที่มองเขาอย่างหวาดระแวงไม่ไว้ใจ เขามานอนที่คอนโดของเพื่อนสนิทบ่อยๆ เพราะอยู่ใกล้มหาวิทยาลัย บางทีก็ขี้เกียจกลับบ้านตัวเอง ต่อไปนี้จะมานอนกับไหมได้ไหมนี่

"มึงอย่ามาใกล้กูอย่างเมื่อกี้อีกนะ อึ๋ย ขนกูนี่ลุกตั้งไปทั้งตัวเลย คืนนี้กูไม่นอนด้วยแล้วกะมึงอะ"

"นอนเถอะ กูอยากได้ภาพตอนเช้าๆ แบบชายอยู่บนเตียงกับชาย อีกสองสามช็อตอะไรแบบนี้หึๆ"

"เฮ้ย..."

"หมื่นนึง"

"หืม"

มีข้อเสนอล่อใจ ก็เล่นเอารักษ์ถึงกับตาโต ชะงักมือที่กำลังรวบรวมเสื้อผ้าแล้วมาทรุดลงนั่งข้างๆ กับไม้สน ที่ตอนนี้นอนดูรูปที่ตนเองถ่ายมา ดูสีหน้าพึงพอใจมาก

"หมื่นหนึ่งเลยเหรอวะ โหย ทุ่มอะ"

"ขนหน้าแข้งกูก็คงจะหายไปสามสี่เส้น แต่ปิดเทอมที่แล้วกูไปช่วยงานพ่อไว้เยอะ แล้วเพิ่งได้โอนค่าแอพมา"

ไม้สนยักไหล่ รักษ์กระแอม แล้วมองจ้องเพื่อนสนิทด้วยความสงสัย

ใช่...เขากำลังสงสัยว่าไอ้ไม้สนเพื่อนซี้เป็นบ้าอะไร ถึงได้จัดฉาก ทำยังกับว่าตนเองเปลี่ยนรสนิยมไปแล้วเสียอย่างนั้นแหละ

หมอนี่ไม่ใช่เกย์แน่ๆ แมนร้อยเปอร์เซ็นต์ สาวๆ แวะเวียนอยู่ในวงจรชีวิตของเพื่อนรักที่คบหากันมาปีนี้ปีที่หกนี่ เท่าที่เห็นก็เฉียดร้อยล่ะ

แคสโนว่ารูปหล่อ พ่อรวย ขับรถสปอร์ต รถบิ๊กไบก์ยี่ห้อแพงระยับไปมหาวิทยาลัย มีงานรายได้เป็นของตัวเองบางเดือนเป็นแสน เป็นตัวท็อปด้านกิจกรรม แถมยังเรียนเก่งหัวดี ไม่แปลกหรอกที่สาวๆ จะแย่งกันตอมเพื่อนของเขาหึ่ง จนเขายังนึกอิจฉา

แล้วไหงถึงได้มา...ทำอะไรแปลกๆ แบบนี้

หรือเป็นเพราะ...

"มึงเป็นอะไรไอ้ไม้สน อยากสร้างข่าวเกย์?"

"ก็คิดว่าอย่างนั้น กูควรจะเป็นรุก หรือเป็นรับดีวะ เพื่อจะได้ไม่มีชะนีที่ไหนมายุ่งกับกู"

ไม้สนดูมีสีหน้าจริงจัง คิ้วเข้มของเขาขมวด นัยน์ตาคู่สวยนั่นก็ฉายแววเอาจริง ปากได้รูปสวยเม้มแทบจะเป็นเส้นตรง

"เพราะน้องแซลลี่?"

ฉึก!

เอามีดมาแทงหัวใจกันรึไอ้เพื่อน

ตาต่อตามองสบกัน ก่อนที่ไม้สนจะกระแอม แล้วนอนแผ่บนเตียง เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วเอ่ยขึ้นมาลอยๆ

"นักรบย่อมไม่อยากพูดถึงบาดแผล ที่ทำให้เขาสาหัส...และเจ็บปวด"

"แหม...มาเป็นกวีเลยนะมึง สรุปสั้นๆ มึงอกหักเศร้าเพราะน้องเค้าทิ้ง จนอยากลองเป็นเกย์ขึ้นมาอย่างนั้นเหรอ ไม่นะ กูไม่เอากะมึงด้วยหรอก เงินหมื่นหนึ่งอย่าคิดว่าจะมาเปิดซิงกู หรือจะให้กูเปิดซิงมึงได้นะไอ้ไม้สน"

"กูแค่เบื่อ...เบื่อผู้หญิงว่ะ ไม่ใช่ว่าเบื่อแล้วมาพิศวาสผู้ชายนะโว้ย แต่เบื่อ...เข็ด ไม่อยากยุ่งกับเรื่องอะไรพวกนี้ กูสัญญากับตัวเองไว้ว่า อีกปีหนึ่งที่เหลือนี่ กูจะทุ่มกับการเรียน ปลอดสตรี ปลอดความรัก ฉะนั้น สิ่งที่จะทำให้กูเหม็นหึ่งจนสตรีไม่ปลื้มกู ก็น่าจะเป็นข่าวเรื่องนี้ล่ะ"

"มึงนี่เพี้ยนหรือเปล่า" รักษ์ส่ายหน้า

"ประสาทหน่อยๆ ด้วย" ไม้สนหัวเราะ "กูเอาจริงนะเรื่องนี้ไอ้รักษ์ กูรำคาญ...กูเบื่อ ไม่อยากวอกแวกกูอยากสนใจแต่เรื่องเรียนอย่างเดียว"

"อ้อ...แหม...เป็นความเบื่อที่ทำไมกูอิจฉาวะ พ่อคนหล่อ เป็นที่ต้องการจนต้องสร้างข่าวฉาวให้ตัวเอง"

"เอ่อ..."

ไม้สนยิ้ม แล้วย้ำกับเพื่อนสนิทด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"มึงก็ต้องร่วมมือกับกูด้วย ทำยังไงก็ได้ ให้คนเข้าใจว่ากูไม่ชอบหญิง หันมานิยมสายชายรักชาย"

"แต่กูไม่เป็นคู่จิ้นกับมึงเด็ดขาดนะ กูยังไม่อยากตัดอนาคตตัวเองในรั้วมหาวิทยาลัยว่ะ กูเหลือชีวิตวัยรุ่นของกูอีกแค่ปีเดียวด้วย ยังมีน้องๆ ที่กูอยากทำความรู้จักอีกเยอะ"

"เอ่อ...ไม่ต้องหรอก กูจะอุปโลกน์แฟนปลอมๆ ของกูขึ้นมา ไอ้สตีฟมันจะร่วมมือด้วย มันทำแอคเค้าท์เฟซบุ๊คให้กูอันหนึ่ง อนุญาตให้กูใช้รูปมันได้ตามสบาย ให้ส่งข้อความหาตัวเองได้ตามสะดวก"

"มึงมันบ้า" รักษ์สรุป "พวกอัจฉริยะนี่ มักจะมีเส้นบางๆ กั้นความบ้าไว้ กูเชื่อล่ะคราวนี้"

"หึๆ"

ใครจะว่ายังไงก็ช่าง แต่เขาเอาจริง เรื่องข่าวนี้ หวังว่ามันคงจะทำให้หัวใจเขาสงบ ไม่ต้องไปยุ่งกับพวกผู้หญิง หรือสิ่งที่ทำให้เขาเจ็บปวดอย่างความรักอีก

เขาจะถือพรหมจรรย์ตลอดปีล่ะ!

ในมหาวิทยาลัยทุกคนจะต้องเชื่อว่าเขาเป็นเกย์

อาจจะอย่างที่รักษ์ว่าก็ได้ ไม้สนผู้มีระดับไอคิวที่ 125 บางทีก็มีเส้นบางๆ กั้นไว้เป็นก้ำกึ่งความเพี้ยนนิดๆ