นิยาย
ทะลุมิติมาเป็นนางร้ายอุ้มท้องลูกพระเอก
ข้าทะลุมิติมาเป็นนางร้ายที่ตั้งท้องลูกของพระเอกด้วยการวางยากำหนัด! ชะตาเดิมข้าจะต้องตายด้วยน้ำมือของเขา ข้าจึงกลับตัวกลับใจไม่สนใจเขาอีก ทว่าพระเอกกลับตามคลั่งรักนางร้าย อีกทั้งยังทวงสิทธิ์ลูกในท้อง!
ข้าอุ้มท้องหนีแม่ทัพไร้ใจ
ข้าเป็นสาวใช้อุ่นเตียงของแม่ทัพไร้ใจ จู่ๆข้าได้รู้ว่าข้าเป็นเพียงตัวประกอบที่ต้องตายอย่างไร้ค่า ข้าจึงหนีไปมีชีวิตใหม่พร้อมกับบุตรในครรภ์ แต่แล้วเขากลับตามมาทวงคืนบุตร ทวงคืนหัวใจของเขาที่ข้าขโมยหนีไป
พี่รู้ พี่มันเลว NC25+
พี่จะไม่ยอมเป็น 'ผัวเก่า!' เมื่อรักแรกทำลายชีวิตเขาจนย่อยยับ สิบปีให้หลัง พยัคฆ์จึงกลับมาในฐานะมาเฟียหนุ่มผู้มั่งคั่ง และเขาขอสาบานว่าจะเอาคืนเธอให้สาสม!
ข้าหมดใจแต่โหวใจร้ายกลับคลั่งรัก
แอบรักข้างเดียว ถูกเขาผลักไสราวกับเป็นสตรีไร้ค่า จนข้ายอมแพ้ที่จะรัก.. ทว่าจู่ๆ โหวใจร้ายผู้นั้นกลับตามติดออดอ้อนราวกับเป็นคนละคน ดวงตาที่จ้องมองมาหวานซึ้งราวกับจะกลืนกินข้า คะ..คลั่งรักข้าเกินไปแล้ว! ---------- กำปั้นหนักๆ ทุบลงไปยังผนังห้องหอเฉียดศีรษะของหญิงสาวไปเพียงเล็กน้อย “แพศยา! นี่หรือคือสิ่งที่เจ้าต้องการ หา!” สันกรามปูดโปนจากแรงขบกัดของฟันกราม ใบหน้าหล่อเหลาขึ้งเคียดเต็มไปด้วยโทสะ ในขณะที่ทั่วทั้งสรรพางค์กายกลับกำลังร้อนรุ่มดั่งโดนแผดเผาด้วยเปลวเพลิงแห่งไฟราคะ ไม่ผิดแน่ ในสุรามงคลมียาปลุกกำหนัด! ‘นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ข้าให้โอกาสนาง หลายครั้งหลายหนที่พยายามมองนางในแง่ดี แม้ว่าใครต่อใครจะบอกว่านางเป็นหญิงแพศยาชั่วช้าสักเพียงใด นางจะตบตีลูกผู้พี่ รังแกน้องสาวของเขา ทำร้ายใครต่อใคร แต่เขาก็ยังหวังว่านั่นจะเป็นการเข้าใจผิด!’ “ท่านโหวโปรดใจเย็นก่อนเจ้าค่ะ” หลี่เสี่ยซีพยายามใช้น้ำเย็นเข้าลูบ ด้วยไม่เข้าใจว่าเหตุใดจู่ๆ โหวหยางหมิงจึงโมโหจนดวงตาแดงก่ำเช่นนี้ นางสังเกตได้ว่ามีบางสิ่งบางอย่างกำลังผิดปกติภายในร่างกายของเขา “จนถึงขนาดนี้แล้วเจ้าก็ยังแสร้งทำหน้าใสซื่ออยู่อีกงั้นหรือ ช่างมารยาสาไถยเสียจริง!” พูดกึ่งสบถแล้วหัวเราะออกมาราวกับบ้าคลั่ง ก่อนจะทำในสิ่งที่อีกฝ่ายคงกำลังรอคอยจนเนื้อตัวสั่นระริกด้วยความร่านกระสัน แคว้ก! มือหนาคว้าสาบคอเสื้อสีขาวของเจ้าสาวก่อนจะกระชากแรงจนขาดวิ่นติดมือออกมา เผยให้เห็นทรวงอกกลมกลึงขาวนวลเนียน
ลูกเลี้ยงเนื้อหวาน #มิติใหม่แห่งการเสียตัว NC 25+
เขาดื่ม เขาเมา... และเขาเอาเพื่อนหลานทำเมีย!
ข้าจะร้ายให้พวกเจ้าจดจำ
ไม่มีอีกแล้วหุ่นเชิดผู้โง่เขลาบูชารักดั่งตามืดบอด หวนคืนมาครั้งนี้ ข้าจะร้ายให้พวกเจ้าจดจำจนตาย ไม่สนวิธีถูก-ผิด ต่อให้ต้องร่วมมือกับทรราชผู้นั้นก็ตาม ทว่าเขากลับตามคลั่งรักข้า! ผะ...ผิดแผนเสียแล้ว!
ข้าขอหย่าแต่สามีกลับคลั่งรัก
ข้าขอหย่าสามีเพราะหวังหลีกเลี่ยงชะตากรรมที่ต้องตาย! ทว่าสามีกลับคิดว่าข้าต้องการความรัก จึงพยายามยัดเยียดร่างกายและหัวใจให้ข้าตลอดเวลา... (สะ...สามีท่านใกล้ชิดข้าเกินไปแล้ว!)
ของเล่นอุ่นเตียงท่านแม่ทัพ
ฝาแฝดโฉมสคราญ..คนหนึ่ง ‘รัก’ หมายเทิดทูนเหนือหัวใจ อีกคน ‘เกลียด’ หมายย่ำยีให้เจ็บช้ำ แต่แล้วแม่ทัพหยางกลับพบว่ามีการสลับตัว! คนที่เขาข่มเหงเหยียดหยามแท้จริงคือคนที่เขารัก! นางจะยอมให้อภัยเขาหรือไม่
ข้ายั่วยวนให้สามีคลั่งราคะ
หน้าที่ของข้าคือตั้งครรภ์ทายาทสกุลโจว ทว่าสามีรูปงามของข้ากลับพิการมิหนำซ้ำยังเป็นใบ้ ข้าจึงต้องยั่วยวนขึ้นคร่อมสามีอย่างด้อยประสบการณ์ โดยหารู้ไม่ว่าแท้จริงแล้วสามีคือเสือร้ายที่เสแสร้งเป็นชายพิการ! "ท่านพี่" มือบางแตะลงที่ไหล่ของสามี เขาสะดุ้งน้อยเมื่อถูกนางสัมผัสตัว และนั่นทำให้คนตัวเล็กคิดว่าเขากำลังหวาดกลัวจนเกิดเป็นความสะเทือนใจ ทว่าคนตัวโตที่กำลัง อยาก กลับรู้สึกกระวนกระวายใจภายใต้ใบหน้าที่พยายามเรียบเฉยให้มากที่สุด เขาคิดมาตลอดว่าการแสร้งเป็นคนพิการแลเป็นใบ้นั้นง่ายดายนัก จนกระทั่งวันนี้วันที่เขารู้สึกว่ามันยาก ยากมาก ยากสุดๆ ไปเลย! "ท่านพี่... ข้าต้องอุ่นเตียงให้ท่านตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายในฐานะภรรยา" เชียงอิงบอกกล่าวสามี ใบหน้าของนางนั้นแดงก่ำ ประกายตาไหววูบเต็มไปด้วยความเขินอายส่งผลให้น้ำเสียงที่เปล่งออกมานั้นสั่นพร่า แต่กลับหวานหูจนทำให้คนตัวโตถึงกับกะพริบตา การกะพริบตาเช่นนั้นทำให้ภรรยามือใหม่เข้าใจว่าเขายินยอม นางจึงโน้มใบหน้าลงไปแล้วประทับริมฝีปากของนางลงบนริมฝีปากอุ่นร้อนของเขา นุ่ม... นั่นคือสิ่งที่เหวินหลงรู้สึกราวกับจะคลั่ง เขาอยากจับนางกดลงกับฟูกวิวาห์ แล้วซุกไซ้เรือนร่างหอมละมุน บดขยี้เรียวปากนุ่มๆ ของนางจนมันบวมแดง เชียงอิงเพียงแนบริมฝีปากแช่ค้างอยู่เช่นนั้นอย่างไม่รู้ว่าการจูบคืออะไรแล้วต้องทำอย่างไร นางเข้าใจว่ามันคือการสัมผัสระหว่างปากต่อปากเท่านั้น หญิงสาวเงยหน้าขึ้นอย่างพึงพอใจในผลงานของตนเอง จากนั้นจึงซุกจมูกไปที่ซอกคอ ซุกราวกับดม ก่อนจะใช้ปากจูบลงไปเบาๆ "น่าจะแบบนี้แหละ..." จูบไปตามลำคอแข็งแกร่งของสามี พลางพึมพำอย่างไม่ค่อยแน่ใจนัก ท่าทางที่แสนไร้เดียงสากลับกลายเป็นสิ่งที่ปลุกราคะของโจวเหวินหลงให้ลุกโชนได้มากกว่ายาปลุกกำหนัดเสียอีก เขาหายใจติดขัด รู้สึกถึงหัวใจที่เต้นผิดจังหวะซ้ำแล้วซ้ำเล่า ยิ่งนางโน้มตัวโน้มกายลงมาแนบใกล้ชิดเบียดเข้าหาเขาก็ยิ่งรู้สึกราวกับกำลังจะคลุ้มคลั่งด้วยความหื่นกระหาย "จูบแล้ว ไซ้คอแล้ว จากนั้นก็สอดใส่" หญิงสาวพึมพำราวกับลำดับขั้นตอนเพียงลำพัง ทว่าหูของคนที่ฝึกวรยุทธ์มาตั้งแต่เยาว์วัยกลับได้ยินอย่างแจ่มชัด และเผลอขมวดคิ้วมุ่นกับขั้นตอนของนาง จูบที่ใช้แค่ปากประกบ ไซ้คอที่เหมือนดมๆ ดั่งแมวน้อยดอมดมเจ้าของ แล้วนางจะสอดใส่เลยหรือ!!!
ภรรยาต่ำช้าขอหวนคืน
ข้าคือภรรยาต่ำช้า มารดาเลวทราม เมื่อได้หวนกลับมาข้าตั้งใจจะเป็นมารดาที่ดี/หย่าขาดคืนอิสระแก่สามีที่เกลียดชังข้า ทว่าข้ากลับหวนคืนมาในวันเข้าหอ! ขะ...ข้าต้องหลับนอนกับสามี เพื่อให้บุตรสาวถือกำเนิด!
เถ้าแก่กินดุ
“ไสหัวไป!” ในเมื่อไล่ไม่ไป ก็คงต้องขู่ให้หวาดกลัวเสียขวัญ คิดพลางกระชากร่างเล็กเข้ามากอด จูบ ล้วง ขยำ หวังให้เด็กสาวหวาดกลัวเตลิดหนี ทว่านางกลับนิ่งงันอ่อนระทวย อีกทั้งยังจูบตอบเขาอีกด้วย! เด็กบ้า!
จากเพื่อนเลื่อนเป็นรัก NC25+
เธอไม่รู้เลยว่า...จูบ จะทำให้ผิวกายของเธอเห่อร้อนไปทั่วร่าง กลางกายแสบแปลบ ๆ ความหนาวเหน็บจากพายุฝนหายวับ เหลือเพียงความรู้สึกรุ่มร้อนประหลาดที่เธออยากทำอะไรไม่รู้กับเขาอีก มากกว่านี้...มากกว่าจูบ...
สามีโปรดหยุดคลั่งรักข้าเถิด
ข้าเป็นเพียงก้อนกรวดไร้ค่า จึงถูกผลักไสให้แต่งงานกับ ‘ท่านโหว’ ชายหนุ่มผู้มีสายเลือดปีศาจโหดเหี้ยม ข้าเตรียมใจที่จะถูกสังหารในคืนวันวิวาห์ ทว่า...สิ่งที่ข้าได้รับกลับกลายเป็นความคลั่งรักของสามี!
เพื่อน...เปื้อนใคร่ NC25+
ค่ำคืนที่เมามาย ค่ำคืนที่รุนแรง หนักหน่วง ค่ำคืนที่หลงเหลือรอยช้ำบนเรือนร่าง เช้าตรู่ที่อันนาตื่นมาบนเตียงเวกัสในสภาพร่างกายเปลือยเปล่า เธอก็ได้รู้ว่าตัวเองทำผิดมหันต์ เพราะเขา... มีแฟนแล้ว!!!
ไม่ขอเป็นสตรีไร้ค่า
ข้าถูกคนรักและครอบครัวนำขึ้นแท่นบูชายัญเผาให้ตายทั้งเป็น เจ็บปวด! แค้นเคือง! แทบหลั่งน้ำตาออกมาเป็นสายเลือด ข้าหวนกลับมาอีกครั้ง...เพื่อทำทุกวิถีทางให้คนเหล่านี้พบกับความวิบัติฉิบหาย
ข้าคือภรรยาที่สามี(ไม่)ปรารถนา
ข้าตาย...โดยไม่เคยได้รับความรักจากสามี ข้าหวนคืนกลับมาพร้อมกับการ ‘ได้ยินเสียงในใจ’ ของทุกคนที่มีต่อข้า คนที่เคยรักแท้จริงแล้วเกลียดชัง คนที่เคยหมางเมินแท้จริงแล้วรักข้ายิ่งกว่าชีวิต!
Host Club เก็บความลับให้ผมหน่อย NC 25+
นิยายเรื่องนี้มี 3 เรื่อง 3 คู่ 3 รสให้ได้อ่านกันนะคะ 1. ตอน กุญแจมือ 2. ตอน เทียน 3. ตอน แส้ โปรยปกตอนเทียน เขาเป็นพนักงานบริษัท เธอเป็นลูกสาวท่านประธาน เขาเป็นโฮสต์วีไอพีของคลับลับ เธอก็จะเป็นลูกค้าวีไอพี เสนอตัวให้เขาเลือก ของดีของเด็ดของแซ่บแบบจาชฎา ถ้าได้ลองแล้วเขาไม่ติดใจ ก็ให้รู้กันไปสิ!!
นายท่านอย่ารุนแรง
ทาสสาวไร้ความทรงจำ กลายเป็นเครื่องบำเรอกามราคะของนายท่าน นางถลำใจรักคนใจร้าย โดยไม่รู้เลยว่า... เขาเสพกามกับนางเพียงเพื่อแก้แค้น หมายให้นางอุ้มท้องบุตรไร้บิดา บากหน้ากลับจวนด้วยความอับอาย
นายท่านไม่อ่อนโยน (ดุดัน)
สาวใช้ใบ้กำลังจะถูกนำไปเป็นเครื่องบรรณาการ แต่กลับถูก ‘นายท่าน’ กอด ด้วยเพลิงแห่งปรารถนาอันเร่าร้อน
อุ้มท้องบุตรจอมโฉด
“ทะ...ท่านแม่ทัพได้โปรดให้ข้าอุ่นเตียงให้ท่านเถอะนะเจ้าคะ” พูดออกไปแล้วก็รู้สึกเหมือนกำลังจะตายเสียให้ได้ ใบหน้าเห่อร้อน หัวใจเต้นแรง แต่หนทางมีชีวิตรอดมีเพียงหนึ่งเดียว คือนางต้องอุ้มท้องบุตรของเขา
นายท่านใจร้าย (ปากหนักรักจริง)
เชาหลินยอมพลีกายให้ 'นายท่าน' ผู้ช่วยชีวิตด้วยความภักดี แต่เขากลับคิดตักตวงร่างกายของนางเพื่อเป็นบันไดก้าวไปสู่ตำแหน่งหมอหลวง ก้มหน้ายอมทนเพราะ 'รัก' แม้นายท่านจะใจร้ายกับนางสักเพียงใดก็ตาม
หย่าโง่งม (ฟาดๆ จุกๆ ฟินๆ)
ข้าจะไม่ยอมเป็นคนหัวอ่อนที่โง่งมอีกต่อไป ข้าจะร้าย จะเลว จะเอาคืนพวกมันทุกคนให้เจ็บแสบที่สุด โดยเฉพาะสามีสารเลว! #หลัวที่ดีคือหลัวใหม่
น่ารักไม่ไหวเลยยัยน้อง (ท่านประธานกับแม่บ้านสายรุก)
ก็แค่อยากลองมี เ ซ็ ก ส์ ใครจะคิดว่าคนที่ติดเบ็ด จะเป็นประธานบริษัท!
ชายาตัวสำรอง (คลั่งรัก ฟินๆ)
สาวใช้ต้อยต่ำเป็นเพียงชายาตัวสำรอง แม้ท่านแม่ทัพกอดข้า จูบข้า หลับนอนร่วมเตียงกับข้า แต่ท่านไม่อาจรู้ว่าข้าเป็นใคร...
ภรรยาแพศยา
ข้าจะไม่รักท่านอีก...นั่นคือคำอธิษฐานก่อนถูกประหารชีวิต เมื่อนางได้โอกาสหวนคืนสิ่งแรกที่นางจะทำคือถอนหมั้น!
พรหมจรรย์ไร้รัก (โบ้คลั่งรัก)
เมื่อจอมมารต้องการมีทายาท เจ้าเมืองจึงส่งลูกสาวแสนชังให้ไปเป็นเจ้าสาว ชายผู้ขึ้นชื่อว่าโหดเหี้ยมฆ่าภรรยาของตัวเองไปแล้วถึงเก้าคน เขาจะฆ่านางหรือเก็บนางไว้เป็นแม่พันธุ์นางก็ไม่อาจรู้ได้ #โบ้คลั่งรัก
ข้าเป็นสตรีขี้เมา (3P/Harem)
ข้าคือแม่เล้าเชี่ยวชาญการค้ากามและรักการดื่มสุรา แต่แล้วจู่ๆ ข้ากลับเกิดใหม่ในร่างของคุณหนูตกอับที่มีฐานะยากจนถึงขั้นกินข้าวคลุกน้ำมัน! นี่มันเรื่องอะไรกัน! (เนื้อหานัวเนียโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน) เหลวแหลก แพศยา หยำฉ่า ข้าในชาติก่อนถูกตราหน้าด้วยคำเช่นนั้นมาโดยตลอด จะเรียกข้าว่า ‘มาม่าซัง’ หรือ ‘แม่เล้า’ หยาบหน่อยจะด่าว่า ‘อีกระหรี่’ ก็ตามใจ ข้าไม่เคยสน ไม่เคยแคร์ ตราบใดที่อาชีพ Sex Worker มันทำให้ข้าอิ่มท้อง แต่ถ้าด่ามากๆ นี่มีตบนะ อย่าหาว่าไม่เตือน! ชาตินี้ข้าได้เกิดใหม่ในร่างของคุณหนูตกอับแสนใสซื่อ ในยุคสมัยจีนโบราณที่ข้าไม่รู้จัก ความทรงจำมากมายของนางไหลบ่าเข้ามาราวกับพายุ เจ้าของร่างนี้มีชีวิตที่เหมือนกับข้า ชีวิตที่เหมือนขยะชั้นต่ำของสังคมไม่ว่าใครต่างก็ดูถูก ในเมื่อข้าได้โอกาสเกิดใหม่อีกครั้ง ข้าควรจะใช้ชีวิตให้ขาวบริสุทธิ์และงดงามงั้นเหรอ...ไม่มีทาง ในเมื่อทุกคนต่างจ้องจะเหยียบย่ำข้า หากเผลอพวกมันพร้อมจะแทงข้างหลังข้า เช่นนั้น...ข้าจะเป็นคนดีไปทำไม ในเมื่อเป็นคนดีมันไม่อิ่มท้อง ใช่! ข้าจะเปิดโรงเหล้า ข้าจะทำหอนางโลมเลื่องชื่อ ข้าจะเป็นเจ้าของกิจการที่เต็มไปด้วยอบายมุข เพราะนั่นคือตัวตนของข้า! ผู้หญิงสีดำที่แสนแปดเปื้อน!
พันธะราคี (คลั่งรัก)
‘แก้มใส’ ไม่อาจบอก ‘ปรเมศ’ ว่าเธอไม่ใช่พี่เลี้ยงรับฝากเด็กอย่างที่เขาเข้าใจ แต่กลับเป็นแม่แท้ๆ ที่อุ้มบุญลับๆ ด้วยไข่ของเธอเองกับน้ำเชื้อของเขาที่ถูกอดีตภรรยาขโมยมา ดังนั้น ‘น้องกานต์’ จึงเป็นลูกของเขาและเธอ เวลานี้แก้มใสจึงยอมทำทุกอย่างเพียงเพื่อจะได้ใกล้ชิดเลือดเนื้อเชื้อไขที่เขาพรากไป เพราะรู้ดีว่าคนหยาบคายป่าเถื่อนอย่างเขาไม่มีวันให้ความรักความอ่อนโยนแก่เด็กน้อยตาดำๆ ได้อย่างแน่นอน เธอไม่อยากให้น้องกานต์ต้องโตขึ้นมากลายเป็นคนโหดร้ายเย็นชาเหมือนพ่อ ทว่าปรเมศกลับไม่อนุญาตให้เธอสมัครงานในตำแหน่งพี่เลี้ยง เธอ! ต้องอยู่กับเขาในฐานะ ‘นางบำเรอ’ เท่านั้น
คณิกาฉ่ำรัก (แก้แค้นตบจูบ)
‘ซือเซียน’ หญิงสาวที่มีความงดงามปานล่มเมือง ชะตาชีวิตกลับต้องพลิกผัน หลังจากมารดาเสียชีวิตนางถูกพ่อเลี้ยงนำไปขายให้กับซ่องนางโลมชื่อดัง ซ้ำร้ายยังถูกเข้าใจผิดว่านางคือ ‘ฝูหลงฮาว’ หญิงคณิกาชั่วช้าสามานย์ล่อหลอกบุรุษจนถึงแก่ความตายมานักต่อนัก ซือเซียนต้องรับเคราะห์ถูกท่านแม่ทัพหลอกล่อให้ลุ่มหลงและทอดทิ้งนางอย่างไร้เยื่อหวังแก้แค้นให้ผู้เป็นพี่ชาย ชีวิตของนางจะเป็นอย่างไร... ท่านแม่ทัพผู้ขึ้นอย่างสิงห์จะลงอย่างลูกหมาหรือไม่... ************************* สองมือหนาจับไหล่บอบบางสั่นเทิ้มของนางเอาไว้อย่างแผ่วเบา สายฝนยังคงโปรยปรายลงมาไม่ขาดสายส่งผลให้เสื้อผ้าที่หลุดลุ่ยจากการกอดรัดยิ่งดูเร้ารัญจวนจนเขาแทบจะอดใจไม่ไหว ใบหน้าของหญิงคณิกาเจ้ามารยาแดงระเรื่อราวกับสาวแรกแย้มที่เพิ่งเคยสัมผัสมือชาย ดวงตาของนางวาววับเสียยิ่งกว่าหยาดน้ำฝนยามต้องแสงจันทรา ริมฝีปากบวมเห่อจากการจูบจ้วงซ้ำๆ ความงดงามเช่นนี้สินะจึงทำให้เกิดวลีที่ว่า ‘งามปานจะล่มเมือง’ ไม่มากเกินไปด้วยซ้ำหากบุรุษทั่วหล้าจะต่อสู้ฆ่าฟันเพื่อแย่งชิงนางไปครอบครอง หึ! มารยามากเล่ห์ เนื้อตัวสั่นระริกราวกับไม่เคยต้องมือชาย นวลแก้มระเรื่อเขินอาย จูบแสนหวานไร้เดียงสาที่สามารถปลุกปั่นความหวงแหนในหัวใจบุรุษทุกคนที่ได้ครอบครองนาง เช่นนี้สินะ! พี่ใหญ่จึงได้หลงใหลในตัวเจ้าจนคิดสั้นผูกคอตาย! แม่ทัพหม่ากระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างค่อนแคะ ทว่าเพียงเสี้ยวอึดใจเดียวเท่านั้นก็ปรับสีหน้าให้อ่อนโยนโดยที่คนตัวเล็กกว่าไม่ทันสังเกตเห็น
ชายเลี้ยงม้า (หื่นดุดัน)
ค่ำคืนนั้นกับชายเลี้ยงม้า เสน่หาหวงห้าม ราคะที่เกิดจากแรงบาป ทว่ามันกลับก่อเกิดเป็นความรักมิอาจคลอนแคลน เพียงเพราะนางหน้าตาธรรมดา เป็นสาวอวบที่ไม่มีอะไรโดดเด่นน่าจับตามอง นางจึงถูกยกให้เป็นภรรยาของชายแก่เจ้าของโรงเลี้ยงม้า ชายแก่ผู้มีใจรักชาย แต่ต้องการมีภรรยาไว้บังหน้า ภรรยาหุ่นเชิด มีไว้เพื่อลบคำครหานินทาของผู้คน นางต้องอยู่อย่างอกตรมขมขื่น จนกระทั่งได้พบเขา ชายเลี้ยงม้า....ผู้นั้น ชีวิตของนางก็แปรเปลี่ยนไปตลอดกาล “อะ....อื้อ...” ความซ่านสะท้านกลับถาโถมเมื่อนางยกสะโพกกดลงแล้วถูไถไปบนหลังม้า แล่นปราดมาถึงท้องน้อยจนบิดมวน เมล็ดสวาทที่อยู่ภายใต้กางเกงถูกบดบี้ลงกับหลังม้าจนทำให้น้ำใสถึงกับไหลเยิ้มออกมาจากรูแคบชื้น หวงย่าหลิงตกใจกับสัมผัสที่ได้รับจึงรีบหยุด ทว่าคนตัวโตที่โอบกอดนางจากทางด้านหลังกลับสั่งเสียงเข้ม “อย่าหยุดขอรับเถ้าแก่เนี้ย ทำต่อไปจนกว่าข้าจะบอกให้ท่านหยุด นี่เป็นการฝึกการควบคุมม้านะขอรับ ต้องทำจนกว่าจะชำนาญ “ตะ...แต่ว่า” นางหันหน้าไปมองเขา เมื่อเห็นว่าเขาทำหน้าขึงขังราวกับไม่รับรู้ว่านางกำลังเผชิญกับอะไร นางก็จำต้องกดข่มความกระดากอายเอาไว้ แล้วฝืนยกสะโพกบดบี้ลงบนหลังม้าต่อไป ‘บ้าจริง! ร่างกายข้าเป็นอะไรไป!’ ทั้งกังวลทั้งสับสน ยิ่งมือหนาข้างหนึ่งของเขารวบเอวนางเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างวางลงบนหน้าขา นางก็ยิ่งรู้สึกเห่อร้อนวูบวาบจนสะท้านไปถึงขั้วหัวใจ
ชายาทาส (คลั่งรัก)
ซัวหวาเบิกตาโพลงด้วยความหวาดกลัวชายผู้ถือดาบสุดหัวใจ เขาสาวเท้าเข้าหานางแล้วแก้มัดเชือกที่ข้อมือออกอย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงตวัดผ้าห่มห่อร่างเกือบเปลือยของนางเอาไว้ แล้วรวบนางอุ้มพาดบ่าทันที “ทาสสาวคนนี้เป็นของข้า!” *********** “เช่นนั้นรับประทานลูกท้อมั้ยเพคะ” นางเอ่ยถามอย่างพยายามเอาใจ หากเขาพึงใจเลี้ยงดูนางให้เป็นทาสในเรือน ชีวิตนางคงเหมือนเกิดใหม่อีกครั้ง “ดีเหมือนกัน ข้าอยากกินลูกท้ออยู่พอดีเลย เห็นว่าฤดูนี้ผลของมันหอมหวานยิ่งนัก” “เพคะ” หญิงสาวรับคำอย่างกระตือรือร้นรีบคว้าลูกท้อมาถือไว้อย่างรวดเร็ว ก่อนจะรีบส่งให้จวิ้นอ๋องฮ่านหลาน ทว่าจังหวะที่นางหมุนกายเข้าหาเขา ริมฝีปากของนางกลับถูกฉกฉวยเอาไว้ด้วยริมฝีปากอุ่นร้อนโดยไม่ทันตั้งตัว “อื้อ” ตุ๊บ! ครางแผ่วในลำคอด้วยความตกใจ ลูกท้อในมือกลิ้งตกหลุนๆ ลงไปบนพื้น จูบหวานบดขยี้เรียวปากอิ่มอย่างเรียกร้องจนซัวหวาถึงกับอ่อนระทวยไปทั้งตัว แขนแข็งแกร่งข้างหนึ่งของเขาโอบกระหวัดรัดรอบเอวนางแล้วอุ้มนางขึ้นนั่งบนตักอุ่น จากนั้นจึงโอบกอดด้วยแขนแข็งแกร่งทั้งสองข้างราวกับหวงแหน
สาปรักแช่งหลง (เทพเซียนหลงเด็กสาว)
มหาเทพมอบหัวใจรักให้นางพญาหงส์ขาวไปจนหมดสิ้น แต่นางกลับโป้ปดคำลวงมอบหัวใจให้แก่ชายอื่น แค้นดั่งคลั่งลั่นวาจาสาปแช่งในวันวิวาห์ ‘จงหลงรัก จงหลงใหล จงคลั่งไคล้ในตัวข้า’ ทว่าคำสาปแช่งนั้นกลับส่งผลไปยัง... บุตรสาวในท้องของนาง! ให้ตายเถอะ! ข้าไม่ใช่บิดาของเจ้า! ท่านป้อขา... ลำนักรักมหาเทพ(โคแก่) กับนางหงส์เพลิง (หญ้าอ่อน) จึงถือกำเนิดขึ้น ณ บัดนี้ “ถ้าไปไกลกว่านี้ ข้าจะหยุดไม่ได้แล้วนะ” มหาเทพเงยหน้าขึ้นจากซอกคองามระหง ใช้มือข้างหนึ่งผลักบานประตูให้เปิดออก ก่อนจะดันร่างบางให้ถอยหลังก้าวเข้าไปในห้องนอน แล้วหยุดยืนอยู่ข้างเตียง ดวงตาคมฉ่ำไปด้วยไฟแห่งความปรารถนาที่มากล้น ริมฝีปากของเขาแห้งผาก แกนกลางกายของเขาเบียดชิดหน้าท้องแบนราบของหญิงสาว มือเล็กบอบบางทั้งสองข้างค่อยเลื่อนมาจับที่ใบหน้าของชายหนุ่มรูปงามเอาไว้ นางมองเข้าไปในดวงตาของเขา หัวใจของนางเต้นแรงจนเผลอกัดริมฝีปากล่างช้าๆ อย่างยวนยั่ว “ได้โปรดอย่าหยุด...” เพ่ยหนิงตอบเพียงเท่านั้นก็เป็นฝ่ายยื่นหน้าเข้าไปจูบเขาอย่างเร่าร้อน เสียงหอบหายใจแรงพร้อมๆ กับที่เรือนร่างเปลือยเปล่าเบียดชิดเข้าหากันจนแทบประสานเป็นหนึ่ง
หนี้กามา (จีนหื่น/คลั่งรัก)
จูบไซ้ที่ต้นคอจนเกิดรอยแดงราวกับต้องการตีตราประทับว่านางคือ ‘ดอกเบี้ย’ และ ‘หนี้’ ที่เขากำลังกอบโกยด้วยแรงกามา “ท่านมันเลวทราม!” นางเค้นเสียงรอดไรฟันด่าทอ ทว่าเขากลับโน้มกายลงมาแล้วบีบปลายคางดันใบหน้าให้แหงนเงย ก่อนจะก้มลงจูบจ้วงดุดันราวกับจะปล้นปลิดลมหายใจของนางให้ขาดห้วง
ราคะแห่งด้ายแดง (หื่นถึงใจ)
ตะโบมจูบซุกไซ้ไปตามซอกคอนวลระหง ฝังรอยจูบแดงระเรื่อจนเป็นปื้นแดงเพื่อตีตราประทับความเป็นเจ้าของ ก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งยึดศีรษะของนางให้แหงนเงยแล้วจูบจ้วงโดยที่นางไม่อาจเบือนหนี จูบแรง ป่าเถื่อน บดขยี้จนริมฝีปากสีชาดเห่อบวม “เจ้ารู้หรือไม่ว่าชาวประมงต้องเดินเรือครั้งละหลายเดือนโดยปราศจากผู้หญิง ทุกครั้งที่กลับขึ้นบก ชายโสดจะไปที่หอคณิกาเพื่อปลดปล่อยความใคร่ที่อัดแน่น และข้าก็เป็นหนึ่งในชายเหล่านั้น” เขาเลื่อนริมฝีปากหนาหยักได้รูปไปกระซิบที่ข้างใบหูของเจ้าสาวแสนสวย ก่อนจะพูดต่อไปด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน “ครั้งนี้ข้าไม่ต้องไปถึงหอคณิกา ก็มีเจ้ามาปรนเปรอถึงเตียง หึ...” ในตอนท้ายของประโยคเจือไปด้วยเสียงหัวเราะดูแคลน ริมฝีปากสวยสั่นระริกด้วยความโกรธ ประกายตาของนางฉายชัดว่าชิงชังชายตรงหน้าจับขั้วหัวใจ “ป่าเถื่อนไร้อารยะ!”
ลูกเลี้ยงเนื้อนุ่ม (ซีรีส์ นุ่ม ยั่ว หวาน)
ลูกเลี้ยงสาวสวย เติบโตสะพรั่ง เนื้อหอมนุ่มหวาน สดๆ ซิงๆ ใครเล่าจะอดใจไม่ลองชิมไหว! --------------------------------- “งอนพ่อเหรอ เด็กดี” หญิงสาวหอบหายใจกระเส่า สัมผัสจากปากเขาช่างอุ่นร้อนเซ็กซี่จนได้รับเท่าไรก็ไม่พอ กฤตภาคเองก็เหมือนกัน เขาคิดจะหยุดแล้วหลังจากร่วมรักกับหล่อนอย่างเผ็ดร้อนและปล่อยให้หล่อนเข้าไปอาบน้ำ แต่เมื่อหญิงสาวกลับออกมาพร้อมกลิ่นครีมหอมๆ ผิวกายนุ่มๆ ลื่นๆ เพราะได้รับการบำรุงอย่างเหมาะสม อีกทั้งด้วยความเยาว์วัยสดใหม่ ก็ทำให้หล่อนน่าหลงใหลจนเขาแทบคลั่ง... --------------------------------- สถานีต่อไป... "คุณขาตีญ่ารักคุณ" รุ่นลูกของลูกเลี้ยงเนื้อนุ่ม และ "ลูกเลี้ยงเนื้อหวาน" เรื่องราวของหวันยิหวาสาวน้อยจอมยั่ว...กับโคแก่จอมหื่น รอติดตามนะคะ
เจ้าสาวเขย่าเตียง (จีนหื่นๆ)
โหยหาไออุ่นของนายท่าน สัมผัสเร่าร้อน รสจูบหวานล้ำ ได้โปรดเถิด...โปรดเติมเต็มเข้ามาในกายข้า ให้ข้าได้เป็นของท่านตลอดไป...
คืนวิวาห์ไร้ใจ
นาง...เริ่มต้นวิวาห์อย่างไร้ใจ ไร้รัก ไร้ซึ่งสิเน่หา ยิ่งคืนวันผันผ่านกลับยิ่งรัก ยิ่งผูกพัน ส่วนเขา...ใช้เล่ห์กลโกง เพื่อที่จะได้แต่งงานกับหญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นศัตรู หัวใจสองดวงร้อยรัดรวมเป็นหนึ่งไปพร้อมกับการเปิดเปลือยปมในอดีตที่ถูกหลงลืม ---------- “เรี่ยวแรงของสตรีนั้นช่างบอบบางและน่าเอ็นดูยิ่งนัก เจ้าว่าหรือไม่” กำปั้นน้อยๆ หยุดกึกเมื่อได้ยินคำปรามาสที่ทำให้นางถึงกับหัวร้อน กางเล็บทั้งสิบหมายจะข่วนหน้าของเขาให้อัปลักษณ์ทว่าเขากลับรวบข้อมือทั้งสองข้างของนางเอาไว้ แล้วดันให้นางขึ้นคร่อมนั่งอยู่บนตักของเขาอย่างรวดเร็ว วงแขนแข็งแกร่งโอบกระหวัดรอบเอวบาง ในขณะที่นางดิ้นรนหลีกหนี ทว่ากลับกลายเป็นว่ากลางแกนกายของทั้งสองกลับถูไถกันไปมาจนก่อเกิดไฟปรารถนาที่กำลังลุกโชน ฉานอิงหยุดดิ้นทันที! สำเนียกได้ในทันทีว่ายิ่งนางดิ้นยิ่งเป็นการปลุกกำหนัด เพราะเวลานี้นางนั่งคร่อมทับกลางแกนกายของจือหยวนเอาไว้ หมายจะลุกหนีแต่เขากลับยิ่งกอดแน่นราวกับคาดการณ์เอาไว้ก่อนแล้ว “ดิ้นอีกสิ ข้าชอบ...” ไม่พูดเปล่าแต่บรรจงจูบลงบนไหล่นวลเนียนได้อย่างหน้าด้านหน้าทน หญิงสาวไม่รู้จะสรรหาคำด่าใดมาต่อว่า จึงได้แต่อ้าปากค้างทำตาถมึง “เราต่างเกลียดกัน เป็นศัตรูกัน แต่งงานก็เพื่อผลประโยชน์ ดังนั้นเราควรต่างคนต่างอยู่ นี่...ก็นับว่าท่านรังแกข้ามากเกินพอแล้ว ดังนั้นได้โปรดปล่อยข้าเถอะ” อู่ฉานอิงกัดฟันกรอด ข่มความโกรธแล้วพูดจาประนีประนอมกับอีกฝ่ายอย่างพยายามใจเย็นที่สุดแล้ว ทว่าเขากลับเลิกคิ้วขึ้นสูงด้วยท่าทางกวนโทสะเหลือกำลัง “หึ...อิงเอ๋อร์ผู้ดื้อรั้น เจ้ามองทุกอย่างผ่านสายตาของตนเองเสมอ”
คุณหนูไซด์ไลน์ (ใจแตกหื่นทั้งเรื่อง)
คุณหนูกิ่งดาวอยากริลองรสรักกับใครสักคน หลังจากแอบดู ‘หนังสด’ ระหว่างพี่เลี้ยงสาวกับคนสวนสุดล่ำจนใจแตก แล้วเธอก็พบกับ ‘อาชัช’ หนุ่มใหญ่แสนอบอุ่นที่เข้ามาปั่นป่วนหัวใจจนหวั่นไหว เขาคือ ‘ชายคนแรก’ ที่สอนทั้งบทเรียนสวาท และ บทเรียนที่แสนเจ็บปวด จนทำให้คุณหนูอย่างเธอประชดชีวิตเลือกเดินทางสายโลกีย์ ด้วยการเป็น...สาวไซด์ไลน์!
คุณขา...ตีญ่ารักคุณ (ซีรีส์ นุ่ม ยั่ว หวาน)
เมื่อคุณชายจอมบงการบอกกับเธอว่าให้ "รอ" จนสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ เขาจึงจะให้ "รางวัล" อีกครั้ง แต่สาวน้อยจอมดื้อแบบกฤติยาน่ะหรือ... จะเชื่อฟัง! เธอจะอ่อย จะยั่ว จะโชว์ "ของดี" ให้เขาเห็น ให้เขาคลั่ง ให้เขาหลงใหล ให้เขาถอด...เสื้อผ้าเกะกะออกจากร่างนุ่มนวลของของเธออีกครั้ง เหมือนที่เขาเคยทำวันนั้น...ในห้องนอนของเธอ --------------------------------- กฤติยาสะดุ้งโหยง สองมือแนบกับกำแพงเพื่อยันกายให้นิ่ง หล่อนแหงนหน้าเริ่ดหอบกระเส่า เมื่อรู้สึกถึง........ --------------------------------- "คุณขา ตีญ่ารักคุณ" เป็นรุ่นลูกของนิยายเรื่อง "ลูกเลี้ยงเนื้อนุ่ม" ค่า
บาปบุปผา (จีนหื่นๆ)
นางเป็นนักฆ่ามือฉกาจของพรรคมาร อีกทั้งยังเป็นบุตรบุญธรรมที่เปรียบดั่งแขนขา ทว่างานที่บิดาได้มอบหมายนั้น กลับทำให้นางต้องหนักใจ เพราะนางต้องกลืนกินปราณของศัตรูด้วยการ... หลับนอน! ///////// “อื้อ...” นักฆ่าสาวทำได้เพียงร้องครางอยู่ในลำคอ หัวใจกระตุกแรงราวกับถูกกระชากออกจากอก ก่อนที่มันจะเต้นระรัวจนทั่วทั้งสรรพางค์กายร้อนผ่าว “อะ...อื้อ” นางร้องประท้วงได้อีกเพียงเท่านั้น ลิ้นร้อนที่อาบไล้ไปด้วยสุราเลิศรสก็แทรกผ่านเรียวปากสีชาดเข้ามา เกี่ยวกระหวัดกับปลายลิ้นของนางแล้วพันเกี่ยวประสานดูดกลืนความหอมหวานจากรสสุราของกันและกัน เวลานี้หวงซูเยี่ยนรู้เพียงว่าใบหน้าของนางแดงก่ำ หัวใจเต้นแรง ทั่วทั้งร่างอ่อนระโหยราวกับไร้แม้แต่เรี่ยวแรงที่จะหยัดยืน จึงเผลอวางมือลงบนบ่าของเขา โดยที่เขาค่อยๆ ผลักนางให้ถอยหลังจนแผ่นหลังชิดกับผนังห้อง นี่นะมันจูบแรกของข้านะ...
เจ้าสาวไร้ค่า (หน่วง/หื่น)
สองตระกูลขุนนางเกลียดชัง พัวพันการลอบสังหารประมุขของอีกฝ่าย กระนั้นฮ่องเต้กลับต้องการยุติข้อพิพาทด้วยการให้สองตระกูลเกี่ยวดอง 'หูเส่าหลิง' จึงกลายเป็นหมากบนกระดาน บุตรสาวลูกอนุปลายแถวถูกโยนเข้าไปให้อีกฝ่ายบดขยี้อย่างไม่ไยดี เจ้าสาวไร้ค่า... เขามีนางไว้เพียงเพื่อสืบพันธุ์ราวกับแม่หมูในเล้า เพื่อสนองพระราชโองการขององค์ฮ่องเต้เท่านั้น
ภรรยาตาหวาน (คลั่งหื่น)
จู่ๆ หลี่ซินเหมยก็กลายเป็นหญิงตาบอดก่อนวันวิวาห์กับบุตรชายคหบดี สร้างความอับอายให้แก่ตระกูลจนต้องทำการเปลี่ยนตัวเจ้าสาว แล้วส่งหลี่ซินเหมยให้ไปเป็นภรรยาของ 'ชายใบ้ลึกลับ' ที่อาศัยอยู่ท้ายหมู่บ้าน ความคิดกระเจิดกระเจิงหายวับเมื่อเขาจูบไซ้ไปตามแผ่นหลังนวลเนียนของนางราวกับหลงใหล ก่อนจะลากไล้ริมฝีปากกลับขึ้นมาจูบไปตามลำคอระหงเว้าวอน “ข้าไม่เคยต้องการหญิงใดมากขนาดนี้มาก่อน เจ้าเป็นคนแรกที่ทำให้ข้าไม่อาจสะกดกลั้นความต้องการ” เสียงทุ้มแหบแห้งกระซิบพร่าที่ข้างหูจนทำให้คนตัวเล็กรู้สึกได้ว่าประสาทสัมผัสของนางกำลังตื่นตัวจนถึงขีดสุด หัวใจเต้นราวกับกระโจนรัวเร็ว ลมหายใจกระชั้น ทั่วทั้งสรรพางค์กายร้อนวูบวาบราวกับถูกลามเลียด้วยเปลวเพลิงแห่งราคะ เขาจับใบหน้าหวานให้หันกลับมาแล้วบดจูบลงบนริมฝีปากอวบอิ่ม ยังผลให้หัวใจของคนตัวเล็กร่วงหล่นลงไปกองอยู่ที่ปลายเท้า “อื้อ...” จะ...จูบแรก! หลี่ซินเหมยรู้สึกราวกับกำลังสำลักความหอมหวาน ไม่เคยคิดเลยว่า ‘การจูบ’ จะทำให้รู้สึกดีจนหัวใจวูบไหว หวามสะท้านไปทั้งสรรพางค์กายเช่นนี้ นางรู้สึกชาวาบตั้งแต่ศีรษะจดปลายเท้า ท้องน้อยหมุนมวนราวกับมีเหล่าผีเสื้อนับร้อยกระพือปีกไปมาพร้อมๆ กัน หัวสมองขาวโพลนสลัดสิ้นซึ่งความเครียดและความกังวลที่เกาะกุม เหลือทิ้งไว้เพียงความสุขล้นจนเต็มตื้อไปทั้งใจ
องค์ชายปีศาจเจ้าขา...ข้ายอม (หื่นโหย)
คำอธิษฐานอันแรงกล้า 'ฉันอยากมีผัว' ทำให้เธอหลุดไปอีกมิติหนึ่งที่ไม่มีในหน้าประวัติศาสตร์ และให้ตายเถอะ! เธอมีสามี! โอ๊ยเขาหล่อมาก! หล่อจนอยากจะพลีกายเสียเดี๋ยวนี้! แต่เขากลับไม่ใช่มนุษย์! มือเล็กเลื่อนจับเสื้อนอนของเซี่ยฉิงหยาง ก่อนจะตบลงไปที่อกแรงๆ หลายที “แผงอกแน่นมว๊ากกก อย่างกะเข้าฟิตเนสกินคลีนมาอย่างหนักหน่วง” บัวบูชายังคงสำรวจตรวจตรา เลื่อนมือขึ้นไปจับปลายคางและสันกราม “กรามหนาทำให้ดูแม๊นแมน ทั้งที่ปาก จมูก อย่างกับผู้หญิง แล้วดูดวงตาสิ คมโตดูดุมว๊ากแต่ก็โคตรมีเสน่ห์ เคลิ้มเลยอะ....” หญิงสาวยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ จ้องลึกเข้าไปในดวงตาของปีศาจหนุ่ม กลิ่นกายอ่อนๆ ของหญิงสาวอวลอยู่ที่ปลายจมูกโด่ง อีกเพียงนิดหากเขาไม่หักห้ามใจ เขาคงจับนางพลิกกดลงบนเตียง แล้วกระทำอย่างที่ร่างกายและหัวใจโหยหาเป็นแน่ “ปากน่าจูบจัง” นิ้วเล็กเลื่อนลงมาสัมผัสที่ริมฝีปากเรียวของปีศาจหนุ่ม เขาแทบหยุดหายใจ หลุบเปลือกตาลงต่ำแล้วจ้องมองที่ริมฝีปากเล็กสีชาดของหญิงสาวไม่วางตา “อยากลองจูบจัง เอาน่า...แค่จูบในความฝันคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง” แค่คิดใบหน้าของบัวบูชาก็เห่อแดง หัวใจเต้น ตึก! ตึก! ตึก! จนแทบกระโจนออกมานอกอก นิ้วเล็กที่สัมผัสริมฝีปากของชายหนุ่มถึงกับสั่นเทิ้ม แม้จะไม่เคยปฏิบัติ แต่ขอบอกว่าทฤษฏีแน่นมาก!
แย้มกลีบหอม (เซียนหื่นๆ)
ในรอบหนึ่งหมื่นปี ‘บุปผาเทียมฟ้า’ ต้นไม้เก่าแก่ในป่าคุนเหม่ย จึงจะผลิดอกออกผลเป็น ‘หญิงสาว’ ผู้มีเสน่ห์ยั่วยวนบุรุษเพศ บุรุษเข่นฆ่ากันเพียงเพื่อจะได้ลิ้มชิมรส ทว่ากลีบของนางกลับปิดสนิทไม่อาจเปิดให้ผู้ใดได้ล่วงล้ำ มาลุ้นกันค่ะว่าบุรุษผู้ใคร...จะเป็นผู้แย้มกลีบหอม... ***************** แล้วโดยที่อีกฝ่ายยังไม่ทันตั้งตัวนางก็จับมือของเขาวางลงบนอกข้างซ้ายของตน มือของจ้าวฉงซานนั้นใหญ่เทอะทะ เมื่อทาบลงบนหน้าอกของบุปผานารีผลจึงกลายเป็นว่า...เขากำลังจับนมเต้าซ้าย มันใหญ่เด้งนุ่มนิ่มจนล้นออกจากมือเลยทีเดียว นะ...นี่มันแม่วัวพันธุ์ดีชัดๆ ดวงตาคมของเซียนผมขาวจับจ้องหน้าอกทรงโตอย่างไม่วางตา ในขณะที่ลูกกระเดือกกลิ้งกลอกไปมาราวกับกำลังกลืนน้ำลายลงคอ “ดูสิเจ้าคะนายท่าน จู่ๆ ก็มีก้อนเนื้อเต้นตุบๆ อยู่ตรงนี้เจ้าค่ะ” หญิงสาวยังคงพูดเจื้อยแจ้วต่อไป โดยไม่ได้สังเกตเห็นเลยว่าผู้ชายตัวโตที่ชอบขมวดคิ้วอยู่ตลอดเวลากำลังหน้าแดงก่ำ ระเรื่อไปจนถึงใบหู “ทำอะไรของเจ้า!” เซียนภูเขาชักมือกลับ แสร้งตวาดดังราวกับโมโหทั้งที่ความจริงแล้วเขากำลังเขินอาย กว่าแสนปีแล้วที่เขาไม่ได้จับ ‘นม’ สตรี เขาจึงไม่ทันได้เตรียมตัวเตรียมใจกับสถานการณ์คับขันเช่นนี้ ***************** “ข้าอยากจูบนายท่าน” ไม่พูดเปล่าแต่บุปผานารีผลแสนดื้อยื่นหน้าไปปิดริมฝีปากหนาหยักได้รูปด้วยเรียวปากเล็กสีชาดเอาไว้ทันที นางประทับจูบลงไปแนบแน่น ค้างนานอยู่เช่นนั้นโดยที่สองแขนยกขึ้นโอบรัดรอบลำคอ เบียดชิดเรือนกายยวนเย้ากอปรไปด้วยส่วนเว้าส่วนโค้งเข้าหาเรือนกายของบุรุษเพศที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแข็งแกร่ง ต่อให้ใจแข็งดั่งหินผาก็ต้องหลอมละลายราวกับไขผึ้งลนไฟเมื่อถูกนางรุกเร้าด้วยสัมผัสหวามทว่ากลับเต็มไปด้วยความไร้เดียงสา มือหนาที่เพียงโอบประคองร่างบางอย่างปลอบโยนค่อยๆ กดน้ำหนักลงเป็นโอบกระชับ กระหวัดเอวคอดให้เบียดเข้าหาแล้วพลิกร่างบางให้นอนหงายบนเตียง ก่อนจะขยับกายขึ้นทาบทับร่างนุ่มนิ่มเอาไว้ “เช่นนี้ต่างหากเล่าจึงจะเรียกว่าจูบ” พูดเพียงเท่านั้นก็จูบจ้วงหวามไหวบดริมฝีปากอิ่มจนเห่อร้อน ส่งผลให้ก้อนเนื้อที่อกข้างซ้ายของบุปผานารีผลถึงกับกระตุกไม่เป็นจังหวะ สัมผัสนุ่มบดจูบเนิบช้าราวกับหยอกเย้าริมฝีปากสีชาด ก่อนจะแทรกปลายลิ้นร้อนเข้าไปแล้วควานหารสหวานของผลไม้แสนสวย “อื้อ...” คนตัวเล็กครางเสียงกระเส่าในลำคอ ยามนี้นางรู้สึกราวกับว่าหัวสมองขาวโพลน ตัวเบาหวิวคล้ายกับล่องลอยอยู่ท่ามกลางปุยเมฆ อีกทั้งในท้องยังหมุนมวนคล้ายมีผีเสื้อนับพันนับหมื่นกระพือปีกบินวนอยู่ในนั้น
ซีรีส์พายุอารมณ์ เชลยกาม+ล่ามราคะ+ตราบาปแค้น
1. เชลยกาม “เอ๊ะ?” สาวน้อยอุทานด้วยความตระหนก ทำไมเขาถึงคิดว่าหล่อนยั่วกอบชนม์ขึ้นมาได้ล่ะเนี่ย หล่อนไม่ได้คิดอะไรกับกอบชนม์เสียหน่อยนอกจากโตมาด้วยกันเหมือนพี่น้อง “เปล่านะคะ” ดาวเดือนส่ายหน้าปฏิเสธ แก้มแดง ตาแดง เสียใจที่เขาเข้าใจว่าหล่อนร่าน ยั่วผู้ชายไม่เลือกหน้า “ฉันไม่เชื่อ!” แคว่ก! สาวน้อยยืนตัวแข็งทื่อเมื่อจู่ๆ ชายหนุ่มก็กระชากอกเสื้อของหล่อนจนขาดวิ่น เผยให้เห็นบราเซียลูกไม้สีชมพูพาสเทลที่ปกปิดทรวงอกอวบอัดไซส์ยักษ์ไม่มิด ก่อนจะคอดลงเป็นเอวบาง เห็นสะดือเล็กๆ ที่มีจิวประดับอยู่ ที่คฑาเทพไม่ทันสังเกตเมื่อคืนนี้ “คะ คุณคฑา หนะ หนู...” 2. ล่ามราคะ “อย่า! อย่าทำหนู ปล่อยหนูนะ!” ยิ่งหล่อนดิ้น นมอวบใหญ่ก็ยิ่งกระเพื่อม ชลธีครางในคอด้วยความพึงพอใจ เพิ่งรู้ว่าหล่อนเป็นอีตัวประเภทชอบเล่นละคร สงสัยจะเล่นละครฉากใหญ่กับตาแก่นั่นอยู่ล่ะสิ ได้! มาแนวไหนเขาก็รับได้ทั้งนั้นแหละ ตึง! สาวน้อยสะดุ้งเมื่อเขากระแทกหลังมือตัวเองที่กุมข้อมือหล่อนอยู่กับหน้าต่างกระจกนิรภัยของรถ ชายหนุ่มเลียจากเนินอกอวบอัดขึ้นมาถึงแก้มเปื้อนน้ำตา ฟ้างามหลับตาหันหน้าหนี ตัวสั่นเทาด้วยความกลัว ไม่คิดเลยว่าจะหนีเสือปะจระเข้แบบนี้ “เล่นละครเก่งก็เล่นไป” เขากระซิบข้างหูหล่อน “อย่าเผลอครางล่ะ เดี๋ยวจะไม่สนุก” 3. ตราบาปแค้น “หิวมั้ย?” เขายื่นลูกแอปเปิ้ลที่มีรอยกัดมาตรงหน้า แต่เมื่อสาวน้อยกำลังจะคว้ามันไป ชายหนุ่มกลับดึงมือกลับ เขามองหล่อนด้วยแววตาร้ายกาจ แล้วทิ้งเสื้อผ้าของจันทร์เจ้าลงกับพื้น ตามด้วยกระเป๋าเป้ใบใหญ่ แล้วก็ตามด้วยกางเกงของเขา... xxxx xxxx ที่เคยได้ยินว่า ‘คนมันเคย ๆ กัน’ มันเป็นแบบนี้สินะ xxxx อยากทำซ้ำ ๆ ไม่มีเบื่อเลย! ชายหนุ่มกัดแอปเปิ้ลอีกคำ ก่อนขยับเข้ามาชิดกายสาวเปลือยเปล่าแถมยังเปียกไปหมด เขาก้มลงจูบหล่อน ดันแอปเปิ้ลเข้าไปในปากสาวน้อย ก่อนจะถอนริมฝีปากออกมา xxxx ระหว่างที่เขาทำแบบนั้น จันทร์เจ้าใช้เวลาไม่นานในการเคี้ยวและกลืนผลไม้ลงคอ มันหวานจนหล่อนน้ำตาซึม ไม่คิดเลยว่าแอปเปิ้ลคำเดียวมันจะอร่อยมากขนาดนี้ ในวันที่หล่อนหิวจนไส้แทบขาดเพราะพยายามหนีจากเขา ชายหนุ่มเลียไปจนถึงใบหูเล็ก ๆ เขาขบติ่งหูหล่อน แล้วกระซิบเสียงแตกพร่า “ถ้าอยากกินอีก ก็อมให้ฉันก่อนสิ”
คุณหมาป่าร้อนรัก (แนวแฟนตาซีหื่นๆ)
7 ราตรีที่เธอปรนเปรอเขาด้วยร่างกาย เพียงเพื่อให้เขาหลุดจากความทุกข์ทรมานในอดีต ทว่ามันกลับเป็น 7 ราตรีที่เธอต้องทนทุกข์กับไฟปรารถนาที่เต้นเร่าราวกับไม่มีวันมอดดับ ไฟ! ที่กำลังแผดเผาเขาและเธอให้ตายทั้งเป็น ‘มนรดา’ คิดว่าเธอจะต้องตายด้วยกรงเล็บของ ‘กาแอล’ อสุรกายหมาป่าที่แสนดุร้าย แต่ไฉนเลย...เธอกลับได้เรียนรู้รสรักพรั่งพรูที่เขามอบให้ เธอยอมพลีกายโอนอ่อนในอ้อมกอดป่าเถื่อนของเขา โดยที่เธอไม่มีวันรู้ชะตากรรมเลยว่าเมื่อพ้น 7 ราตรีไปแล้ว เขาจะฆ่าเธออย่างโหดเหี้ยมเฉกเช่นหญิงสาวคนอื่นๆ หรือปล่อยเธอกลับไปใช้ชีวิตอยู่บนโลกแห่งความเป็นจริงอีกครั้ง...
ทวงสามี (แนวจีนหื่นๆ)
ชาตินี้ข้ากลับมาเพื่อทวงคืนความยุติธรรม และทวงสามีคืน! จะเป็นคนดีไปทำไมถ้าต้องตาย ข้าจะร้ายให้พวกเจ้าจดจำ! “ชั่วชีวิตของข้า พบเจอแต่ความโชคร้ายมานับไม่ถ้วน ท่านพี่นับเป็นสิ่งเดียวที่ข้ารู้สึกว่าตนเองนั้นโชคดีที่ได้ถือกำเนิดขึ้นบนโลกใบนี้” นางพึมพำแผ่วเบา ก่อนจะใช้มือโอบสายน้ำขึ้นมาแล้วปล่อยให้หยาดน้ำใสไหลผ่านนิ้วมือตกลงกระทบผืนน้ำ แสงเจิดจ้าจากดวงอาทิตย์ยามอู่ ลอดผ่านม่านน้ำตกเข้ามา กระทบลงบนพื้นผิวน้ำจนเป็นประกายระยับจับตา รั่วอิงดำลงไปในน้ำอีกครั้ง นางแหวกว่ายดำผุดราวกับเงือกสาว งดงามจนนักถ้ำมองตัวฉกาจถึงกับไม่อาจละสายตา “เมียข้าช่างงามกว่าใคร” เหวินถิงเว่ยพึมพำออกมาราวกับคนละเมอใหลหลงในความงามของภรรยาดั่งเด็กหนุ่มเพิ่งหัดริลองรักก็ไม่ปาน หัวใจเต้นแรงเมื่อเห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าแหวกว่ายในสายธารา ในขณะที่แกนกลางกายของเขาชี้โด่จนเป้ากางเกงตุงคับแน่นไปหมด ชายหนุ่มกัดสันกรามจนปูดโปน กดข่มความกระสันซ่านเอาไว้อย่างสุดความสามารถ แต่... ข้าจะอดทนไปทำไมกันเล่า! ก็นั่นเมียข้า ข้าจะกอดจะปล้ำเมียมันจะเป็นอะไรไป! พระเอกรักเดียวใจเดียว ไม่มีฮาเร็ม ️ แนวจีนนัวเนีย
สายน้ำแห่งชาติพันธุ์ (แนวจีนหื่นๆ)
เถ้าแก่เนี้ยแสนสวยเปิดโรงเตี๊ยมบังหน้า แท้จริงแล้วนางคือเงือกสาวพราวเสน่ห์ ที่หมายมั่นจะเก็บเกี่ยว ‘สายน้ำแห่งชาติพันธุ์’ ของชายหนุ่ม ให้ครบหนึ่งพันสายน้ำ เพื่อขอพรจากเทพเจ้าแห่งกามารมณ์ ทว่านางกลับถูกบ่วงแห่งสายน้ำรัดรึงจนไม่อาจดิ้นหลุด มาร่วมลุ้นกันค่ะว่านางจะเก็บได้ครบตามกำหนดหรือไม่ แล้วนางจะได้รับพรใดจากเทพเจ้าเป็นการตอบแทน ***คำเตือน*** นิยายเรื่องนี้ปราศจากสาระความรู้ มีเพียงความหื่นแทบทุกตัวอักษร ทุกบรรทัด ทุกย่อหน้า ทุกหน้ากระดาษ ถ้าคิดหื่นให้ตามเลี่ยงมาได้เลยเจ้าค่ะ แต่ถ้าคิดต่างกดออกไปเงียบๆ นะเจ้าคะ ได้โปรดอย่าทิ้งถ้อยคำหยาบคายให้เลี่ยงต้องเจ็บปวดหัวใจ
My The Series เอ็นซีทั้งเรื่อง!!!
MY THE SERIES โดยลออจันทร์ เป็นนิยายเรื่องสั้นที่มีเนื้อหาเชื่อมต่อกัน 5 เรื่อง ประกอบด้วย 1. My brother พี่สาวครับมาทำรักกันมั้ย? 2. My Boss บอสขา อย่าทำหนู 3. My Sister น้องสาวครับ พี่ทนรักไม่ไหวแล้ว 4. My Teacher ครูขา กรุณากอดหนู 5. My Boy คุณผู้หญิง ขอเปิดซิงหน่อยครับ "แรงดีจังนะครับ...พี่สาว" / "บอสขา อย่าทำหนู" / "อุ๊ย ตรงนั้นไม่ได้นะคะพี่ชาย" / "หวานจัง เด็กน้อยของครู" / “เป็นไงครับ จูบของผม พอจะสู้จูบของแฟนพี่ได้มั้ย”
ยามกลัดมัน! (ภาคลูกชายของคนสวนชวนแซ่บ)
นิยาย ยามกลัดมัน! นามปากกา ตะวันรอน *** เกิดเป็นลูกชายโสเภณี ก็ใช่ว่าจะ ‘เอาดี’ ไม่ได้! ชนะพล ชายหนุ่มหล่อเหลา ผิวสีแทนมะเมื่อม ทำงานจับกังจนกล้ามแน่นเป็นมัด ถูกหมายตาโดยสาวน้อยสาวใหญ่ทั้งตลาด ทว่าเขายังครองพรหมจรรย์! ใครกันจะสอนวิชาเสียวให้ ใครกันจะมีชัยได้พาชายหนุ่มไป ‘ขึ้นครู’ ! --------- บันไดบ้านของเถ้าแก่หมงเป็นบันไดไม้เช่นเดียวกับห้องแถวเรียงติดกันเป็นพรืดห้องอื่นๆ ในตลาด เมื่อฝ่าเท้าหนาใหญ่เหยียบลงไปก็เกิดเสียงเอี๊ยดอ๊าด หมวยใหญ่ที่นอนรอบนเตียงถึงกับใจเต้นไม่เป็นส่ำ ไม่คิดเลยว่าพ่อหนุ่มหน้าซื่อนามว่าชนะพล จะมาตามคำชวนของเธอจริงๆ! ไม่นานนัก ประตูห้องสาวสวยก็ถูกบิดลูกบิดดังคลิ๊ก ก่อนดันเปิดเข้ามา เงาของชายหนุ่มมีกล้ามทาบเข้ามาในห้องเพราะแสงไฟจากด้านนอกที่เปิดทิ้งไว้ เขาก้าวเข้ามาในห้อง ก่อนดันประตูปิดไป ท่ามกลางความมืด ชายหนุ่มเดินย่องมาหาเธอจากทางด้านหลัง เขาซุกตัวเข้ามาในผ้าห่มผืนเดียวกัน เขามีกลิ่นเหล้าจางๆ… ฝ่ามือหยาบระคายสมกับที่ทำงานหนักมาหลายปีวางลงบนต้นแขนเนียนนุ่ม ชายหนุ่มโน้มลงสูดดมความหอมที่ซอกคอสาวจนหมวยใหญ่สะท้านถึงทรวง สาวน้อยวัยขบเผาะปิดเปลือกตา ปล่อยตัวปล่อยใจในอ้อมแขนกำยำ เขาถลกผ้าห่มออก เธอก็นอนตะแคงหันหลังเหมือนเดิม แต่หลับตาแน่นด้วยความอาย เพราะตอนนี้หมวยใหญ่ไม่ได้สวมใส่อะไรเลย!
คนสวนชวนแซ่บ!
นิยาย คนสวนชวนแซบ นามปากกา ตะวันรอน *** สาวนมโตบ้านตรงข้ามก็ขยันมาให้ท่า คุณหนู(ร้าย)เดียงสาก็ริอาจหัดยั่ว คนสวนหนุ่มยิ้มกริ่ม หากจะปฏิเสธใครไปคงเสียชาติชายชาตรี! *** คำเตือน นิยายเรื่องนี้เป็น dark erotic ไม่มีพระเอก นางเอก มีเพียงตัวละครที่หลงมัวเมาในตัณหาราคะและไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี กรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่าน ผู้อ่านที่อายุต่ำกว่า 20 ปี ควรได้รับคำแนะนำ
อย่าสู้พี่
นิยาย อย่าสู้พี่ นามปากกา ลออจันทร์ *** คำโปรย หัวใจของลูกไหมเต้นเร่าเหมือนกลองชัย ร่างกายของหล่อนแทบจะลุกไหม้เพราะไฟกาม! ชายหนุ่มจับขาข้างซ้ายที่เป็นอิสระของลูกไหมยกขึ้นแล้วจูบที่ต้นขานุ่มนิ่มขาวโบ๊ะน่าหลง ก่อนจะวางขาของหล่อนลงบนไหล่แกร่ง แล้วเขาก็แหวกกลีบแสนงามออก จ้องมองไปในความลึกลับแสนจะสีชมพู ฉ่ำวาวด้วยน้ำใคร่ จนหยาดน้ำยืดไหลลงมา ลูกไหมอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน แต่อีกใจก็รู้สึกดีที่เขามองตรงนั้นของหล่อนด้วยสายตาหื่นกระสันอยากจะขยี้ “พะ พี่พลคะ” หญิงสาวยื่นมือไปจะจับไหล่เขาเพื่อพยุงตัว แม้ว่าทางด้านหลัง หล่อนจะพิงเคาน์เตอร์ครัวอยู่ก็เถอะ แต่ยังไม่ทันยื่นมือถึงไหล่ ขุนพลก็แลบลิ้นรับน้ำเหนียวใสที่ไหลยืดออกจากช่องทางแสนหวาน ก่อนที่เขาจะตวัดลิ้นรับมันไว้ในปาก แล้วห่อปากห่อลิ้นกระแทกปากถ้ำแห่งความหฤหรรษ์แล้วระรัวลิ้นใส่หล่อนอย่างเจนจัด! ***
เมียโจรเถื่อน
นิยาย เมียโจรเถื่อน นามปากกา ลออจันทร์ *** คำโปรย “เป็นไง ติดใจพี่หรือยังคนสวย” เสียงหอบหายใจหืดหาดของเขาทำให้หล่อนใจเต้นระรัว แต่ราตรีก็ยังหันหน้าหนีเขา อับอายจนหน้าแดงกับเสียงครางและอาการร่านราคะของตัวเองที่เผลอแสดงออกไป ทั้งที่ตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่รู้สึกอะไรกับเขา! “พี่จะได้แค่ตัวของหนู” หล่อนพูดเสียงสะอื้น ใบหน้าสวยสะคราญหันกลับมามองสบตาเขาอย่างมุ่งมั่น “ไม่มีวันได้หัวใจหนู หนูขอสาบาน!” ราตรีมองเห็นความเจ็บปวดในสีหน้าหื่นกระหายของเขา แต่ชั่วพริบตามันก็หายไปจนหล่อนคิดว่าอาจจะมองผิดไปก็ได้ ปืนมองหล่อนอย่างเฉยชา เขาบังคับถอดเดรสของหล่อนออก ตามด้วยxxxเปียกแฉะเยิ้ม... ................ กลิ่นเหล้าโชยมาก่อนทันทีที่จำปาเปิดประตูห้อง ก่อนที่สายตาของหล่อนจะปะทะขวดเหล้าแตกอยู่มุมหนึ่ง แถมเตียงยังขาหัก เอียงกระเท่เร่ ส่วนปืนกับราตรีตอนนี้นอนกอดกันอยู่บนฟูกที่ถูกดึงลงมาวางข้างๆ เตียงขาหัก ทั้งสองคนห่มผ้าอยู่ แต่ดูก็รู้ว่าใต้ผ้าห่มนั่นไม่มีใครสวมเสื้อผ้า ก็จำปาเห็นเสื้อผ้ากระจัดกระจายเต็มพื้นไปหมดอยู่เต็มสองตา จำปาถึงกับยืนอึ้งอยู่หลายนาที ไม่อยากคิดเลยว่าเมื่อคืนนี้มีสงครามสวาทอะไรเกิดในห้องเล็กๆ นี่ ต้องสวิงสวายกันเมามันส์แค่ไหนถึงทำให้ห้องมีสภาพเหมือนโดนระเบิดลง! ................ #พี่ปืนใหญ่ #น้องราตรี #ก็พี่จะเอา!
แรกแย้ม
นิยาย แรกแย้ม นามปากกา ลออจันทร์ *** “อุ๊ย คุณท่าน อย่า... อะ อา...” ปากบอกอย่า แต่เมื่อเขาเลื่อนรีโมทเสียดสีดอกไม้แสนสวย หล่อนก็หอบแฮ่ก น้ำหวานจากเกสรไหลพลั่กจนมือของทีปต์เปียกเหนียวไปหมด ทีปต์ยิ้มมุมปาก ทั้งเอ๊าะ ทั้งร่านแบบนี้สิดี ทั้งเต่งตึงฟิตแน่น แถมยังไม่ต้องสอนอะไรกันมาก ดูท่าคงมีผัวมาตั้งแต่อายุสิบสามสิบสี่นู่นแล้วล่ะสิ!!!