Host Club เก็บความลับให้ผมหน่อย NC 25+

เสียงเพลงดังอึกทึกเมื่อประตูบานนั้นเปิดออก หญิงสาวในชุดนักศึกษามหาวิทยาลัยคิดว่าหล่อนไม่ควรจะมาอยู่ตรงนี้ หรืออย่างน้อยก่อนจะก้าวเข้ามาในสถานที่อโคจรแห่งนี้ หล่อนก็ควรจะเปลี่ยนชุดก่อน แบบที่เพื่อน ๆ ของหล่อนแต่งตัวสวยเช้ง แต่งหน้าจัดจ้าน เดินผลักหลังให้หล่อนเดินเข้ามาใน ‘Host Club’ ลับ ๆ ที่ว่ากันว่าผู้ชายจัดว่าเผ็ดสุดในย่านนี้!

“ฉันว่าฉันกลับดีกว่า”

‘โมรา’ หันหลังจะเดินออกจากคลับ แต่เพื่อนซี้ที่สนิทที่สุดอย่าง ‘แอมแปร์’ กลับจับร่างเล็กบอบบางของหล่อนให้หันกลับมาทางเข้าคลับแบบเดิม ก่อนจะดันตัวหล่อนให้เดินมาด้วยกัน

“ไม่เอาน่าหมวย ไหนแกบอกว่าคืนนี้แกอยากใจแตกไง พวกฉันไม่ได้พาแกมาเล่น ๆ นะเว้ย”

โมรากลืนน้ำลายลงคอดังเอื๊อก ๆ ดวงตากลมโตมองไปรอบ ๆ คลับที่ตกแต่งด้วยโทนเทาดำหรูหรา แสงไฟวิบวับ พวกผู้ชายหน้าตาดีใส่สูทพากันมายืนโค้งต้อนรับพวกหล่อน ราวกับเจ้าหญิงเสด็จก็ไม่ปาน

“ยินดีต้อนรับครับคนสวย”

ดูเหมือนเพื่อนคนหนึ่งจะเจอโฮสต์ประจำของตัวเอง สาวสวยสะบัดเดินไปหาชายที่อยู่ปลายแถว ก่อนจะถูกชายคนนั้นยกหลังมือขึ้นจูบ แล้วอุ้มเพื่อนของโมราหายเข้าไปด้านใน เพื่อพาไปโต๊ะประจำ

โมราผู้เป็นสาวใส ไม่เคยเจออะไรแบบนี้ ถึงกับยืนอึ้ง แก้มแดงระเรื่อไปหมด ใบหูและลำคอของหล่อนก็แดงจัดด้วยความเขินอาย

“โอ๊ย เอ็นดูเด็กน้อยว่ะ”

เพื่อนอีกคนหยิกแก้มโมรา ก่อนที่หล่อนจะเดินตามไปที่โต๊ะประจำด้วย ดูเหมือนทุกคน รวมทั้งแอมแปร์จะมีโฮสต์ประจำกันหมดเลย แบบที่แค่หันไปขยิบตา หนุ่มหล่อเหล่านั้นก็เดินมานั่งโอบไหล่เพื่อน ๆ ของโมราแล้ว เหลือแค่สาวใสในชุดนักศึกษานี่แหละที่นั่งไหล่ลีบ ตัวลีบ หน้าแดง เอาแต่ก้มหน้าก้มตาไม่กล้าสบตาใคร

“ต๊าย คุณแอม สวัสดีค่า”

ผู้จัดการสาวประเภทสองเดินมายกมือไหว้เด็กมหาลัยที่อายุน้อยกว่าตัวเองหลายสิบปี หล่อนรู้ว่าเด็กพวกนี้เงินหนัก ใจถึง พึ่งได้! ก่อนที่สายตาจะหยุดอยู่ที่หญิงสาวในชุดนักศึกษาหน้าใหม่ ไม่เคยเห็นคนนี้มากับกลุ่มแอมแปร์เลย

“อุ๊ยต๊าย นี่ใครคะ อายุครบสิบแปดหรือยังเอ่ย”

แอมแปร์หัวเราะ มันก็ใช่ที่กลุ่มของหล่อนเป็นวีไอพี มีสิทธิพิเศษเสมอ ไม่โดนตรวจบัตรประชาชนอยู่แล้ว

“ถึงสิเจ๊ นี่เพื่อนหนู ชื่อหมวย อยู่ปี 2 เท่ากัน ถึงนางจะหน้าประถม นม ป.โทก็เถอะ”

“แอม!”

โมราหน้าแดงกว่าเดิม หล่อนตบแขนแอมแปร์ด้วยความอาย โธ่! เรื่องนมใหญ่นี่ก็ด้วย หล่อนไม่ได้อยากเกิดมานมใหญ่ซะหน่อย ก็มันเป็นกรรมพันธุ์! เวลาเดินไปไหน พวกผู้ชายก็ชอบมองนมหล่อน น่าอายจะตาย

โมราเคยจะลงเล่นกีฬาของมหาวิทยาลัย แต่เสื้อในสปอร์ตบาร์ก็เอานมหล่อนไม่อยู่ สองเต้าอวบมันเด้ง ๆ ตอนวิ่ง พวกผู้ชายก็แซวหล่อน โมราเลยเลิกเล่นไปเลย อาย!

“ฮ่า ๆ เจ๊หาผู้ให้เพื่อนหนูหน่อยดิ นางอกหัก วันนี้นางบอกว่านางอยากใจแตก”

แอมแปร์ยังแฉเพื่อนสนิทต่อ จนโมราไม่รู้จะเอาหน้าไปมุดไว้ตรงไหนแล้ว

“ต๊าย ได้เลยค่ะน้องแอม”

ผู้จัดการสาวประเภทสองหันไปตบมือสองครั้ง ชายหนุ่มรูปหล่อร่างสูง ท่าทางแบดบอยก็เดินมาหาด้วยรอยยิ้มมีเสน่ห์ สาว ๆ ในโต๊ะพากันกรี๊ดกร๊าดทุกคนจนโมรางุนงง ว่าพวกเพื่อนกรี๊ดกันทำไม

“อะไรเจ๊! คราวก่อนบอกน้องต่อไม่ว่าง ทีวันนี้ทำไมยัยหมวยมันได้ไปอะ!”

เพื่อนของโมราคนหนึ่งโวยวาย ๆ

ผู้จัดการหัวเราะคิกคัก

“พอดีวันนี้ว่างค่ะ แขกประจำน้องต่อเพิ่งโทรมาแคนเซิลเพราะวันนี้ไม่สะดวกเข้ามาพอดี๊! นี่เจ๊ไม่ได้เอาตัวจี๊ดของร้านมาให้แขกใหม่ติดใจจริง ๆ นะคะ เจ๊สาบ๊าน!”

เสียงสูงของเจ๊ผู้จัดการไม่ได้ทำให้พวกเพื่อนของโมราเชื่อถือกันหรอก แต่เจ๊ก็แบบนี้ ตอแห-หากินไปเรื่อย ทุกคนเลยได้แต่ทำหน้าเซ็ง ยกเว้นแอมแปร์ที่หล่อนพอใจโฮสต์ประจำของตัวเองแล้ว หญิงสาวเลยชี้ไปที่โต๊ะด้านในสุด

“น้องต่อยังไม่จี๊ดเท่าสามคนนั้นหรอก วันนี้เขาไม่รับลูกค้าอีกแล้วเหรอคะเจ๊”

โมรามองตามที่แอมแปร์ชี้นิ้วไป หล่อนเห็นผู้ชายสามคนสวมสูทอย่างแตกต่างกัน คนหนึ่งดูเหมือนสูทลำลองเพราะเขาสวมกางเกงยีน อีกคนสวมสูทสุภาพ ดูเนี้ยบสุด ๆ ส่วนอีกคนถึงจะดูลำลองเหมือนกันเพราะเขาไม่ได้สวมเนกไท แต่เขาก็สวมกางเกงสแล็ค ไม่ใช่ยีน