ผู้หญิงเรียบร้อย

แม่หมอหลงยุคมาเป็นหมอดูผู้มีญาณวิเศษ
‘หยก’ เด็กสาวกำพร้าพ่อแม่แต่มีความสามารถพิเศษในการดูดวง ความแม่นยำในการทำนายเป็นที่เลื่องลือจนทำให้ผู้คนมากมายมาหาเธอเพื่อขอคำปรึกษา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความรัก การงาน หรือชะตาชีวิต วันหนึ่ง หยกได้พบกับลูกค้าคนหนึ่งซึ่งเป็นผู้มีอิทธิพลมาก เขามาหาเธอด้วยความเครียดและต้องการรู้ชะตาชีวิตของตัวเอง และหยกได้ทำการดูดวงชะตาให้เขาและพบว่าเขาจะต้องเผชิญกับอันตรายที่ใหญ่หลวง ต้องทำตามคำแนะนำของเธอถึงจะผ่านไปได้ แต่เมื่อเธอบอกคำทำนายนี้เขากลับไม่พอใจและคิดว่าเธอเป็นเพียงนักต้มตุ๋น “คุณต้องทำตามที่ฉันแนะนำแล้วชีวิตของคุณจะดีกว่าเดิม” “หึ ห้ามออกจากบ้านเป็นเวลาเจ็ดวันงั้นเหรอวิธีการหลอกเด็กชัด ๆ แกมันก็แค่หมอดูเก๊ คิดว่าจะหลอกเอาเงินจากคนอย่างฉันได้เหรอนังเด็กเมื่อวานซืน หมิง! เก็บกวาดซะอย่าให้ใครรู้ว่าฉันมาที่นี่” “ครับเจ้านาย” “เฮ้อ ได้เวลาเป็นอิสระแล้วสินะหยก” “มีอะไรจะสั่งเสียมั้ยสาวน้อย” “หากสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริงขอชาติหน้าช่วยให้ฉันมีพ่อแม่ที่รัก ฐานะร่ำรวยนั่งกินนอนกินไม่ต้องลำบากเหมือนชาตินี้ทีเถิด สาธุ” “ปุ! ตุบ!” “โอ๊ยยยย!! ฉันไม่ได้ขอชีวิตแบบเดิมนะ อ๊ากกกกกก!!!”

คุณหนูสี่ไป๋เกิดใหม่ครานี้ข้าขอเลือกสามีเอง
ตระกูลเส้าที่ผู้นำตระกูลเป็นถึงเสนาบดีใหญ่กรมขุนนาง ภายนอกที่ผู้คนเห็นอาจแลดูรุ่งเรืองแต่ภายในกลับลวงโบ๋ แต่เพราะมีสตรีอย่างคุณหนูสี่ตระกูลไป๋ที่ตกหลุมรักคุณชายตระกูลเส้า แผนชั่วของคนเห็นแก่ตัวจึงเกิดขึ้น ความรักทำให้คนดวงตามืดบอดไม่ยอมฟังคำทัดทานของผู้ใด เมื่อบุตรสาวที่เป็นแก้วตาดวงใจของใต้เท้าไป๋เสนาบดีกรมพิธีการ อ้อนวอนให้บิดาตอบรับการสู่ขอของตระกูลเส้า หากบิดาไม่ยินยอมนางจะใช้ความตายเพื่อความรักครั้งนี้ ในที่สุดคุณหนูสี่ “ไป๋เล่อฉิง” ก็สมหวังได้แต่งเข้าจวนตระกูลเส้าในฐานะฮูหยินน้อย เพียงแต่หลังการแต่งงานผ่านไปไม่ทันไร บุรุษที่เคยบอกว่ารักนางนักหนากลับกลายเป็นอีกคน จนนางคิดว่าสิ่งที่เห็นคือความฝันไม่ใช่ความจริง สินเดิมมากมายที่นำมาถูกสามียึดไปทั้งหมด และยังรับสหายของนางเข้ามาในฐานะฮูหยินเช่นเดียวกับนาง ชีวิตที่เคยวาดหวังไว้พังทลายไม่มีชิ้นดี สาวใช้คนสนิทถูกสังหารต่อหน้าต่อตา ส่วนตนเองก็ถูกคนเคยรักและสหายสนิททรมานจนลมหายใจสุดท้ายของชีวิต “เพราะเหตุใด...พวกเจ้าถึงต้องหักหลังข้าเช่นนี้” “หึ ไป๋เล่อฉิงเจ้ามันโง่เองที่ไม่เชื่อคำทัดทานของคนที่หวังดี แค่ข้าพูดคำหวาน ๆ ไม่กี่คำหรือทำตัวน่าสงสารเจ้าก็ยอมทำให้ทุกอย่าง ช่างเป็นสุนัขที่เชื่องสำหรับข้าจริง ๆ” “เล่อฉิงเจ้ามันก็แค่สมบัติเดินได้ที่อาเสียงกับข้าไว้หยิบใช้เท่านั้น เจ้าคิดว่าอาเสียงจะรักเจ้าจริง ๆ น่ะหรือ ข้าจะบอกอะไรให้นะคนที่อาเสียงรัก และทุกคนในตระกูลเส้ายอมรับตั้งแต่แรกมีเพียงข้า “หลัวอี้หรู” ส่วนเจ้าจงเป็นฮูหยินที่ป่วยตายจากโรคประหลาดไปเถิด ฮ่า ๆ ๆ” “ฮึก ข้าช่างโง่เขลาอย่างที่พวกเจ้าพูดจริง ๆ หากมีชาติหน้าข้าจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับพวกเจ้าอีก อึก เฮือก! ตุบ” ก่อนลมหายใจเฮือกสุดท้ายจะสิ้นสุดลง ไป๋เล่อฉิงกลับเห็นเงาอันเลือนลางของบุรุษผู้หนึ่ง ใบหน้าของเขาเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด แต่ดวงตาของนางฝืนเอาไว้ไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว แม้ว่านี่จะเป็นการช่วยเหลือที่นางไม่รู้ว่าเป็นผู้ใด แต่ภายในใจนางได้ภาวนาเอาไว้ว่าจะขอตอบแทนเขาในชาติหน้าก็แล้วกัน ‘ฉิงเอ๋อร์!’

เดิมพันรักมาเฟียร้าย
Writer : เดย์ไลลา Illust 1 : Shanoki Illust 2, 3 : Roseped ภาพประกอบ : สนิมกิน พิสูจน์อักษร : Ni-Nid ลิขสิทธิ์เป็นเพียงของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติพุทธศักราช 2558 ห้ามดัดแปลงบทความ คัดลอก และนำไปใช้บางส่วนและนำไปเผยแพร่ ไม่ว่ากรณีใดๆ ทั้งสิ้นโดยไม่ได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนมีบทลงโทษบัญญัติไว้สูงสุดตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ 2537 พูดคุยกับนักเขียน ผลงานเรื่อง เดิมพันรักมาเฟียร้าย ถือเป็นภาคต่อจากนิยายเรื่องแรกของไรต์ นั่นคือ หลงรักนายมาเฟีย โดยครั้งนี้ตัวละครที่จะรับบทพระเอกของเราคือ เควิน ตัวร้ายซึ่งเคยโผล่มาในเรื่องของไคโรและมิลิน เป็นเรื่องราวในมุมของตัวโกงที่วันหนึ่งบังเอิญไปพบหญิงสาวซึ่งบังเอิญเธอมีใบหน้าคล้ายคลึงกับผู้หญิงที่เขาเคยติดใจ ครั้งนี้เจ้าตัวร้ายจึงพยายามทุกทางเพื่อครอบครองเธอให้ได้แบบไม่สนวิธีการ ด้วยความหัวอ่อน ใสซื่อของเธอ ทำให้เควินคิดว่าจะสามารถควบคุมเธอได้ง่ายๆ แต่เพราะแรงกดดันมหาศาลจากรอบด้าน ค่อยๆ หล่อหลอมให้ผู้หญิงอ่อนต่อโลกต้องลุกขึ้นสู้เพื่อเอาตัวรอด จนมาเฟียหนุ่มกลายเป็นฝ่ายถูกคุมซะเอง นิยายเรื่องนี้โปรดอย่าถามหาความเป็นพระเอก และพึงระลึกเอาไว้เสมอว่านี่คือตัวร้าย ดังนั้นเควินก็จะคงคอนเซ็ปต์แบบตัวร้ายไปจนเกือบจบเรื่อง ผลงานเรื่องนี้อ่านแยกได้ เนื่องจากเนื้อหาไม่ได้เกี่ยวเนื่องกัน และเพื่ออรรถรสครบถ้วน นักอ่านสามารถไปติดตามชีวิตของตัวร้ายได้ในเรื่อง หลงรักนายมาเฟีย นะคะ เดย์ไลลา คำเตือน นิยายเรื่องนี้มีการกระทำไม่เหมาะสมเรื่องเพศ คำพูดจาหยาบคาย การใช้ความรุนแรง การกระทำผิดกฎหมาย มีการบรรยายฉากร่วมรักอย่างละเอียด พฤติกรรมที่ไม่ควรลอกเลียนแบบเด็ดขาด เหมาะกับผู้ที่มีอายุ 20 ปี ขึ้นไป เนื้อหาในนิยายเป็นเพียงจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น ไม่อิงตามความจริง ไม่ได้มีเจตนาเพื่อยุยง ส่งเสริม ก่อให้เกิดความเสียหาย หรือมีเจตนามุ่งร้ายต่อตัวบุคคลหรือวิชาชีพใด วิชาชีพหนึ่ง สถานที่ของเรื่องก็เป็นแค่สถานที่สมมติเท่านั้น อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะคะ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

Not Love | ไม่รัก(อย่ากั๊ก)
"ฉันมันรักใครไม่เป็นหรอก เธออย่ามาคาดหวังอะไรจากฉันเลย" นั่นคือประโยคที่พี่เรย์เป็นคนบอกฉันในวันที่ฉันถามถึงความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคน เขาบอกว่าฉันเป็นคนที่ดี แต่เขาไม่เคยรัก เคยบอกว่าพยายามรักฉัน แต่ทำไม่เคยได้ เขาไม่เคยลืมคนในใจ เพราะแบบนี้ ฉันจึงไม่โง่รักเขาต่อ

หลงกลรักคาสโนว่า
เขาให้เธอเป็นได้แค่เพื่อนบนเตียง สถานะFWB "แบบฉันนี่พอเป็นผู้หญิงของนายได้ไหม” “ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ” “…..” “เสียชื่อคาสโนว่าคณะบริหารหมด” “รู้หรือเปล่าว่าที่พูดออกมาหมายถึงอะไร” “ฉันไม่ได้โง่” “รู้ว่าเธอไม่ได้โง่ แต่เธอกำลังเล่นกับไฟรู้ตัวหรือเปล่า” “ฉันเองก็อยากจะลองเหมือนกัน ว่าไฟที่เขาว่าร้อน มันจะขนาดไหนกันเชียว”

ก้าวย่างนางบำเรอจอมยั่ว
แม่ทัพหมิงคือผู้เดียวที่จะช่วยให้ข้าหลุดพ้นจากการหวนคืนมาถูกฆ่าซ้ำๆ! ดังนั้นข้าจะยั่วยวนใช้มารยาจนกว่าท่านแม่ทัพจะหลงรัก คะ...แค่หลงรักก็พอ ไม่ต้องตามหึงตามหวงตามคลั่งรักข้าก็ได้เจ้าค่ะ!

ค่าของหัวใจ
หลานชายคนเดียวของตระกูล ที่ไม่คิดว่าตัวเองจะมาตกหลุมรัก คุณหมอสาวที่สุดแสนจะจืดชืด แถมยังพ่วงตำแหน่ง ลูกสาวคนงานในบ้านของตัวเอง ผู้ชายที่เพียบพร้อม ทั้งหน้าตา ฐานะ และชาติตระกูล กลับต้องมายอมแพ้ใจ ให้กับคุณหมอสาว ที่เพิ่งจะเรียนจบและเริ่มต้นทำงานได้ไม่นาน ความรักที่มาจาก การอยากแกล้ง อยากเอาชนะ และอยากจะสั่งสอนให้รู้ว่า อย่าเล่นกับไฟ แต่กลายเป็นว่า กลับตกหลุมรักเธอ อย่างถอนตัวไม่ขึ้น แม้ใครจะห้าม ใครจะบอกว่าอย่า แต่เค้าก็ไม่ฟัง คำว่าอย่า คือ คำต้องห้าม ที่คนอย่างเธียรวิทย์ จะพุ่งเข้าชน เพื่อให้ได้หัวใจ ของคุณหมอสาว

หมอขาน่ารักจัง
ร่างบอบบาง สวย เซ็กซี่ เดินตรงเข้ามาในคลับหรู เธอวางกระเป๋าใบเล็กราคาแพง บนเคาเตอร์ แล้วสั่งค้อกเทลสีสวยมาวางไว้ตรงหน้า มุมที่ดีที่สุดของคลับ มีชายหนุ่มรูปร่างสูง ผิวสีแทน มีหนวดขึ้นเป็นตอเล็กๆ ดูหล่อเข้ม คมสัน นั่งคุยกันกลุ่มใหญ่ แต่เค้าเด่นที่สุดในกลุ่มที่นั่งด้วยกัน เค้ายกแก้วเหล้า ขึ้นดื่ม ก่อนจะสบตากับเธอ เธอสบตากับเค้า แล้ว หลบตาลง ก่อนจะยกค้อกเทลขึ้นดื่ม ใจของเธอสั่นระรัว ต้องเป็นคนนี้ คนนี้เท่านั้น ที่จะเป็นคนที่ได้รับจิ้นของเธอ เธอเลือกเค้า 'ข้าวหอม ' วางแก้วค้อกเทลลงช้าๆ พร้อมสบตาเค้าไปด้วย เธอกำลังอ่อยเค้าสุดฤทธิ์ทีเดียว ' นพ.กฤษณ์' ยิ้มกับแก้วเหล้าของตัวเอง เค้ามองคนตรงหน้า คืนนี้เค้าจะไม่ต้องนอนคนเดียว

ตัวแทนอุ้มรัก
ลูกอุ้มบุญที่เกิดมาหน้าคล้ายภรรยาของเขาที่จากไป เขาทำใจไม่ได้จนไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าลูกสาว เธอที่เป็นแม่อุ้มบุญจึงต้องเลี้ยงลูกให้เขา รอเวลาให้เขาปล่อยวางจากอดีต ก่อนที่จะหมดเวลาของตัวแทนอย่างเธอ

สัมพันธ์แค้นพ่ายรัก
“สิ่งที่ฉันต้องการอีกอย่างคือ…ตัวเธอ ฉันบอกแล้วว่านี่แค่เริ่มต้น เธอยังไม่ได้ลิ้มลองรสชาติของความทรมานแบบตายทั้งเป็นเลย...เอวา"

เด็กบนเตียง
แค่ห้ามรัก" เธอย้ำกับตัวเองอย่างนั้น ในวันที่ยอมเป็น เด็ก ของเขา แต่หัวบริสุทธิ์ไร้เดียงสาน่ะรึ จะต้านทานความน่าเสน่หาของ ผู้ใหญ่ใจดี อย่างเขาได้ เมื่อเขาต้องการเซ็กส์ แต่เธอต้องการรัก ก็เหลือทางเลือกเดียวคือ หนีไป แต่ผู้ใหญ่ใจดี กลับเปลี่ยนเป็นปีศาจใจร้าย รั้งเธอไว้ ไม่ปล่อยให้เธอพ้นสถานะ เด็กบนเตียง

ใต้ปีกอำนาจ
ชลารีน หญิงสาววัย 21 ปี ที่เติบโตมาอย่างกำพร้า ถูกลุงป้าผีพนันขายให้แก๊งค้ามนุษย์ และลักลอบส่งมายังอิตาลีเพื่อเป็นสินค้าแลกหนี้ ในการกวาดล้างขบวนการค้าเถื่อน ลีวาย มือขวามาเฟียผู้เย็นชาช่วยเธอออกมา และจำต้องพาไปอยู่ด้วยเพียงชั่วคราว แต่คืนหนึ่งที่เมามายกลับเปลี่ยนทุกอย่าง ความสัมพันธ์ที่ไม่ตั้งใจ นำไปสู่การตั้งครรภ์ที่ไม่คาดคิด เขาให้สัญญาเพียงว่า "ฉันจะรับผิดชอบเด็กในท้อง แต่จะไม่มีงานแต่งเด็ดขาด"

จากอ๋องไร้ใจกลายเป็นอ๋องคลั่งรัก
จากอ๋องไร้ใจกลายเป็นอ๋องคลั่งรัก โดยแม่นางว่างจิงจิง ด้วยเคยถูกปฏิเสธเขาจึงจับนางมาเหยียบย่ำไว้ข้างกายกลายเป็นเพียงของเล่นอุ่นเตียง ส่วนนางจำต้องทำเพื่อครอบครัวแม้จะเจ็บจากการถูกปรักปรำจนไม่เหลือน้ำตาให้ร้อง --------------------------------- อ๋องสูงศักดิ์เช่นเขา...หรือจะเคยมีผู้ใดกล้าขัดใจมาก่อน แล้วสตรีตัวเล็กๆ เช่นนาง...เหตุใดจึงหาญกล้าหักหน้า ปฏิเสธการสู่ขออย่างให้เกียรติถึงเพียงนั้น? ในฐานะอนุชาคนโปรด ขอเพียงเอ่ยปาก ฮ่องเต้ก็พร้อมออกราชโองการสมรสโดยทันที แต่...นั่นหรือจะคู่ควรกับสตรีเช่นนาง? ในเมื่อนางไม่คิดพอใจ ไม่เห็นตำแหน่งชายาเอกของเขาอยู่ในสายตา อ๋องผู้สูงศักดิ์เช่นเขา ก็ไม่คิดอยากเชิดชูนางเช่นกัน ถังลี่หง...เจ้าสมควรถูกเหยียบย่ำ จนกว่าข้าจะพอใจ ความขุ่นเคืองที่กดทับมานานกว่าหนึ่งปี วันนี้...เขาจะตอบแทนให้อย่างสาสม ============================= นิยายเรื่องนี้มีดราม่าผสมผสานความบันเทิงเริงใจค่ะ แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงจากจินตนาการของผู้แต่ง ชื่อเมืองและชื่อตัวละครไม่มีอยู่จริง สถานการณ์และเนื้อเรื่องล้วนสร้างสรรค์ขึ้น เนื้อเรื่องเร็วกระชับย่อยง่าย จบดีค่ะ หากชื่นชอบ กดถูกใจ กดเก็บเข้าชั้น หรือคอมเมนต์ให้ไรต์เพื่อเป็นกำลังใจด้วยนะคะ ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจที่ส่งให้ค่ะ แม่นางว่างจิงจิง

หนังสือรักเล่มเดิม(ฉบับปรับปรุง)
พอจะมีโอกาสไหม ที่เขาจะกลับมา จีบ เธอ คนเดิม พีช วันนี้ ไม่ใช่พีช ในวันนั้น อีกต่อไป เขาไม่ชัดเจนกับเธอ ทำให้ต้องเสียเธอไป เขากลับมาวันนี้ เพื่อจะบอกเธอว่า เขา มี แต่เธอ แต่ว่า เขามาช้าไปหรือเปล่า

ร้ายเล่ห์ลวงรัก
แจ้งก่อนอ่าน.....เรื่องนี้มีคำหยาบคายและมีการกระทำที่รุนแรงในบางEPเพราะฉะนั้นใครโลกสวยหรือไม่ชอบนิยายแนวนี้โปรดเลื่อนผ่าน เขาเอื้อมมือไปที่หัวเตียงแล้วหยิบซองสี่เหลี่ยมเล็กๆ ที่ฉันคุ้นตาออกมาเพราะฉันเคยเก็บเศษซากของมันมาก่อน มันคือถุงยางอนามัย "คุณธามคะ อย่า!!!" ฉันกำลังจะบอกกับเขาว่าอย่าทำเพราะฉันรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไรแต่เขากลับเข้าใจไปอีกอย่าง "ทำไม หรืออยากเอาสดกับกู อย่าหวังเลยว่ากูจะยอมสดกับคนอย่างมึง" สวบ!!!! ปึ่ก!!!!! "ไม่ กรี๊ดดดดดดด" ฉันกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียงเมื่อเขาสอดใส่ท่อนเอ็นเข้าไปจนสุดทางฉันเจ็บแปลบไปทั้งร่างกาย จนน้ำตาไหลออกมาด้วยความเจ็บปวด "เชี่ย!!! มึง ไม่เคยเหรอวะ" คุณธามก้มมองดูจุดเชื่อมต่อแล้วอุทานออกมา

เรือนนี้ผีไม่หลอก
อู่หลิงเยว่หญิงสาววัย 17 ปี ตายเพราะแผ่นดินไหวในศตวรรษที่ 21 แต่ยังไม่ทันได้ผุดได้เกิด กลับตื่นขึ้นในร่างหญิงโบราณที่ชื่อแซ่เดียวกันท่ามกลางภาวะสงคราม โลกใหม่ที่นางมาเยือนคือแคว้นเหยียน ดินแดนที่เพิ่งถูกตีแตกและกำลังจะล่มสลาย นางไม่มีบ้าน ไม่มีเงิน ไม่มีครอบครัวหลงเหลือ มีเพียง “ห้างสรรพสินค้าส่วนตัว” พร้อมระบบแลกแต้มที่ยังไม่เสถียร และกฎเหล็กข้อเดียว: จะใช้ของในห้างสรรพสินค้าได้ ต้องทำความดีเพื่อสะสมแต้ม! แต่ในยุคที่ผู้คนกำลังอดอยากและถูกไล่ล่าจากศัตรู หากนางเผลอหยิบเอาอาหารออกมาจากอากาศแล้วมีคนพบเห็นเข้า นางคงถูกตีตราว่าเป็นแม่มดนอกรีตเป็นแน่ เพื่อเอาตัวรอด อู่หลิงเยว่หนีเข้าเรือนร้างเก่าแก่ของตระกูลเกา เรือนที่คนทั้งหมู่บ้านร่ำลือว่ามีผีเฮี้ยน เพราะเจ้าของเรือนกับบ่าวไพร่สิบสองชีวิต เคยถูกฆ่าตายยกหลังในคืนเดียว นางจึง "แกล้งเป็นผี" แจกจ่ายข้าวของกลับไปเป็นข้าว ยา และของใช้ ชาวบ้านได้ของกินนางได้แต้ม ระบบได้ทำงาน วิน วิน!!! แต่เรื่องกลับไม่ง่ายอย่างที่คิด... แม่ทัพเซี่ยโม่เหวิน นำทหารสามร้อยนายเข้ามาตั้งค่ายในหมู่บ้านหานเฉิง เพื่อดูแลชาวบ้านและทหารหนีตายจากทั่วสารทิศ เมื่อเขาค้นพบว่าองค์ชายแห่งแคว้นยังมีชีวิตอยู่พร้อมกองกำลังขนาดใหญ่ที่อาจเป็นกุญแจสำคัญในการกอบกู้บ้านเมือง เขาจึงวางแผนพาชาวบ้านและทหารที่เหลือทั้งหมดไปรวมกำลังกับองค์ชาย ทว่า..ชาวบ้านกลับปฏิเสธ พวกเขาไม่เชื่อในกองทัพ แต่กลับเชื่อมั่นใน "ผีเรือนร้าง" ผีที่ไม่เคยหลอกใคร แต่แจกข้าว แจกยา และความหวัง เมื่อทางเลือกหมดลง..เซี่ยโม่เหวินจึงตัดสินใจทำในสิ่งที่ไม่มีแม่ทัพคนใดเคยคิดจะทำมาก่อน เขาจะไปเชิญ “ผี” ร่วมเดินทางไปด้วย และสิ่งที่เขาได้พบในเรือนร้าง จะเปลี่ยนทุกอย่างที่เขาเคยเชื่อไปตลอดกาล

ระยะห่างของความบังเอิญ
แสงดาว หญิงสาวที่กำลังจะแต่งงาน กลับจับได้ว่าแฟนหนุ่มแอบมีความสัมพันธ์กับเพื่อนสนิท ด้วยหัวใจที่แตกสลาย เธอจึงประชดชีวิตด้วยการนอนกับชายแปลกหน้า ก่อนจะรู้ภายหลังว่าเขาคือประธานบริษัทคนใหม่ ซึ่งเขาไม่ได้ต้องการความสัมพันธ์คืนเดียว แต่กลับเรียกร้องให้เธอรับผิดชอบเขา

สหายคิดไม่ซื่อ
จู่ๆ สหายสนิทตั้งแต่วัยเยาว์ก็ขอตัดความสัมพันธ์ อีกทั้งยังยัดเยียดความเป็นสามีให้นางอย่างหน้าไม่อาย ‘ข้าไม่อยากเป็นสหายแต่อยากเป็นสามีของเจ้า!’/ ‘อาหลง นะ.นี่เจ้าใหญ่โตถึงเพียงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!' ++++ อี้เฟยหลงไม่รอให้อีกฝ่ายปฏิเสธ เขาตวัดลิ้นชื้นแฉะเลียลงบนปลายถันอีกครา สองมือสากกระด้างกอบกุมเต้าขาวๆ แล้วบีบเฟ้นเคล้นจนเนื้อนมทะลักออกตามง่ามนิ้วมือ ‘ทั้งนุ่ม ทั้งหอมหวาน ซินเอ๋อร์ข้าแทบจะบ้าอยู่แล้ว ข้าต้องการเจ้ามากมายเพียงใดเจ้าคงไม่มีวันรู้ เพราะเจ้ามองข้าเป็นเพียงสหาย แต่ข้าไม่เคยอยากได้เจ้าเป็นสหายเลย ข้าอยากได้เจ้าเป็นเมียมาโดยตลอด!’ จ๊วบ! เสียงดูดนมดังราวกับจะเขย่าความรู้สึกของจางซินเหยียนให้ยิ่งแกว่งไกวสับสน ด้วยการถูกเขาดูดเลียเต้านมทำให้นางเสียวซ่านและสุขสมอย่างที่ไม่เคยสัมผัส ไม่คิดว่าการถูกบุรุษสัมผัสแตะต้องร่างกายจะทำให้นางรู้สึกราวกับจะคลั่งเช่นนี้ อี้เฟยหลงบีบสองเต้าให้ชิดเข้าหากัน แล้วแลบลิ้นเลียไปยังร่องอกแผ่วเบา พลางจ้องมองใบหน้าหวานที่แดงระเรื่อ ยามเมื่อกามราคะมอดไหม้ ใบหน้าของนางก็ยิ่งเย้ายวนน่าหลงใหล “ดูนี่สิซินเอ๋อร์ ดูเจ้าในเวลานี้” ชายหนุ่มผายมือเรียกกระจกที่วางอยู่มุมหนึ่งให้ลอยเข้ามาอยู่ในมือ ก่อนจะยื่นให้นางมองใบหน้าของตนเอง “นะ...นี่ข้าหรือ” จางซินเหยียนสับสน นางไม่เคยเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความใคร่ของตนเองเช่นนี้มาก่อน ใบหน้าที่ราวกับหญิงร่านราคะ ดวงตาของนางฉ่ำเยิ้ม เรียวปากอ้ากว้างหอบกระเส่าหายใจแรง “ซินเอ๋อร์ข้าไม่โกหกเจ้าหรอก” เขาพลิกตัวแล้วอุ้มคนเมาขึ้นนั่ง วางกระจกไว้ที่ปลายตั่งเพื่อให้นางมองเห็นตนเองอย่างถนัดถนี่ “อาหลงจะ...เจ้าจะทำอะไร” จางซินเหยียนสับสนยิ่งกว่าเดิมเมื่อเขานั่งซ้อนนางจากทางด้านหลัง ก่อนที่มือหนาจะคว้าเต้านมกลมกลึงแล้วเริ่มบีบขยำ “ไม่นะ...ต้องหยุดได้แล้ว มะ...มันอันตรายเกินไป” สติที่พอจะมีอยู่น้อยนิดเฝ้าบอกว่าสิ่งที่สหายหนุ่มทำนั้นไม่ถูกต้อง แต่นางก็ไร้เรี่ยวแรงเกินกว่าจะขัดขืน “มองเงาตนเองในกระจกสิซินเอ๋อร์ มองดูว่าเจ้างดงามมากเพียงใดยามถูกข้าสัมผัสแตะต้องเช่นนี้” พูดพลางใช้นิ้วโป้งบี้บดปลายถันช้าๆ “อะ...ฮึก อื้อ....” ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาซุกไซ้ไปตามซอกคองามระหงของสหายวัยเยาว์ ค่อยๆ บรรจงจูบ ค่อยๆ ตวัดลิ้นลามเลียอย่างช้าๆ ราวกับต้องการเล้าโลมให้หญิงสาวซ่านกระสันไร้หนทางจะต้านทาน “อะ...อื้อ อะ...อาหลง อาหลง มะ...ไม่นะ...” ได้ผล...หญิงสาวระทวยอ่อน ยิ่งนางครวญครางดั่งใจจะขาดรอนๆ ก็ยิ่งเขินอายที่เห็นตนเองบิดเร่าไปกับฝ่ามือที่บีบเฟ้นเต้านม เงาสะท้อนในกระจกทำให้นางรู้สึกวูบวาบหัวใจเต้นระรัวแรง

อุบัติรัก ร้อยเสน่หา
“เอี้ยดดด..” “โอ้ะ...ว้ายย!!..” ร่างเพรียวปราดเปรียวถูกรถหรูเฉี่ยวล้มหน้าคะมำเข่ากระแทกลงไปแต่เธอยกมือทั้งสองดันพื้นไว้อย่างอัตโนมัติเพื่อไม่ให้หน้าถูพื้น “คุณครับเป็นยังไงบ้างครับ” ร่างสูงจอดรถแล้วลงไปดูอย่างรวดเร็ว “โอ้ยย..” สิริยากรตกใจทำอะไรไม่ถูกพอได้ยินเสียงคนถามก็จะลุกขึ้นแต่เจ็บเท้าและเข่าที่กระแทกลงบนพื้นถนน “ผมช่วยครับ ไปหาหมอนะครับคุณ ผมขอโทษที่ขับรถไม่ระวังครับ” ชยางกูรมองหญิงสาวแล้วเขาก็อุ้มขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นเลือดที่ฝ่ามือและข้อศอกของเธอ “คุณเสือคะ” เมลดาลงจากรถเมื่อเห็นผู้ชายของเธออุ้มผู้หญิงที่เขาขับรถเฉี่ยวมาที่รถ “คุณไปนั่งข้างหลังเร็ว ผมจะพาคนเจ็บไปหาหมอ” ชายหนุ่มบอกสาวสวยที่มาด้วย “ได้ยังไงคะคุณเสือ เธอไม่ได้เจ็บมากนี่คะให้เงินไปหาหมอก็จบค่ะ” ไฮโซสาวมองหญิงสาวในอ้อมแขนของชยางกูรด้วยความไม่พอใจ “หลีกไป..” ชยางกูรมองหน้าคู่ควงแล้วพูดเสียงเย็นด้วยความไม่พอใจ “คุณเสือคะ” เมลดาหลีกให้เขาอุ้มหญิงสาวคนนั้นนั่งแทนที่เธอแล้วเดินเร็วอ้อมไปฝั่งคนขับแล้วขับรถออกไปอย่างรวดเร็วทำเอาไฮโซสาวหน้าเหวอ “คุณเสือ กรี้ดดด..” เมลดากรีดร้องกระทืบเท้าอยู่กับที่ด้วยความโกรธที่ถูกทิ้งไม่สนใจว่าคนดินผ่านไปมามอง

ขังรักน้องสาวในนาม
ไม่รัก..หนำซ้ำยังเกลียด แต่เกลียดแบบไหนถึงตามวุ่นวายชีวิตเธอไม่เลิก
