Genres
กลับมาครั้งนี้ ข้าขอเพียงชีวิตที่สงบสุข
เหอหลันฮวา คุณหนูใหญ่ตระกูลเหอ ชาติที่แล้วตกตายเพราะความริษยาของน้องสาวต่างมารดา แต่ที่นางกลับมา ไม่ได้อยากล้างแค้นใคร ขอให้ข้าได้ใช้ชีวิตกับสามีอย่างสงบสุขได้หรือไม่ แนะนำเรื่อง เหอหลันฮวาคุณหนูใหญ่ของตระกูลเสนาบดี ผู้มีหน้าตาในราชสำนัก นางมีตำแหน่งเป็นถึงว่าที่พระชายาขององค์ชายรอง เพียงแต่ ชีวิตของนางกลับตกต่ำเพราะความริษยาของน้องสาวต่างมารดา เหอชิงลี่ มีใจรักองค์ชายรองเฉกเช่นเดียวกับนาง จึงวางแผนใส่ร้ายพี่สาวอย่างเลือดเย็น เหอหลันฮวาตื่นขึ้นมาพบว่าตนนอนอยู่กับชายตัดฟืนหลังจวน บิดามาพบเข้าก็โกรธหนักที่นางทำเรื่องน่าอายให้เขาเสียแล้ว เขาขับไล่นางและสามีตัดฟื้นออกจากจวน เหอชิงลี่คิดว่าตนกำลังจะสมหวัง แต่องค์ชายรองกลับประกาศตัดความสัมพันธ์กับนางเช่นกัน นางจึงทำเรื่องที่ร้ายแรงขึ้นเพราะความโกรธแค้น วางยาพี่สาวต่างมารดาให้ตกตายด้วยความเลือดเย็น แต่ทว่าเหอหลันฮวากลับตื่นขึ้นมาอีกครั้ง นางกลับมาเพื่อใช้ชีวิตเป็นภรรยาที่ดีของชายตัดฟืนแต่ทำไมคนอื่นไม่เข้าใจกันนะ ทั้งองค์ชายรองที่มาตามวอแว น้องสาวต่างมารดาที่ตามมารังควาญ แล้วชีวิตสงบสุขที่นางต้องการเล่า!! ยังมีชาติกำเนิดของสามีที่นางคิดว่าเป็นเพียงชายตัดฟืนนี่อีก
พลิกโฉมงามภรรยาอ้วนรวยวิชาของท่านโสวฝู่
พอลืมตาขึ้นกลายเป็นหญิงอ้วนที่ถูกขายมาล้างซวย เอาหัวชนกำแพงฆ่าตัวตาย คนแค้นหมาเกลียดไม่พอ ซ้ำยังต้องแบกชื่อเสียงเน่าๆที่ไปแย่งพี่เขยมาอีก โดนคนเหยียดหยามอย่างไร้ชิ้นดี เจียงยิ่งหลีอยากจะตายอีกสักครั้ง แต่พอเห็นหน้ารูปงามของสามี เธอก็มีแรงใจขึ้นมา เผชิญกับญาติใจร้าย อันธพาลไร้มนุษยธรรม มาแต่ละทีก็เอาซะให้น่วม เยียวยาให้กับแค้นที่ไม่เลิกราซะหน่อย ยัยอ้วนอัปลักษณ์เจียงยิ่งหลี สะบัดบ๊อบกลายเป็นแม่นางสวยสดงดงาม วิชาแพทย์เป็นหนึ่งวาสนาล้ำ กำลังจะเห็นจุดสูงสุดในชีวิต กลับมาพบว่าสามีรูปงามของตนนั้นเป็นคุณชายตระกูลร่ำรวย! เผชิญกับการตั้งคำถามของเหล่าผู้คน เจียงยิ่งหลีอยากจะสะบัดก้นหนีไปให้รู้แล้วรู้รอด ไม่คาดว่าสามีรูปงามที่ไม่เคยไยดีนางเลยดันมาดักรอที่ประตูเมือง:เลิกแล้วต่อกันไม่มีทางเสียหรอก นอกเสียจากจะตายจากกัน!
พยัคฆ์สาวจ้าวดวงใจ
นางคืออดีตจอมยุทธ์หญิงฝีมือฉกาจในร่างหญิงสาวอ่อนแอไร้ค่า เขาคือองค์รัชทายาทหนุ่มรูปงาม ในคราบชายอัปลักษณ์ การแต่งงานเกิดขึ้นที่ริมธาร ความเร่าร้อนในค่ำคืนหนึ่งคือจุดเริ่มต้นของทุกอย่าง
ยอดชายาของอ๋องอำมหิต
ก็ตั้งใจเอาไว้ว่าจะยกเลิกงานแต่ง แต่เมื่อเห็นแผ่นหลังอันสูงส่ง แต่ทว่าโดดเดี่ยวของคู่หมั้นเจ้าของร่างแล้วหัวใจที่งดงามก็พลันอ่อนยวบลง "ไม่ยกเลิกแล้วงานแต่งรีบเข้าหอกันเลยเถอะ!"
องค์หญิงเข็มพิษ กับท่านอ๋องไร้หัวใจ
เมื่อองค์ชายถังมู่เหรินถูกบังคับให้แต่งงานเพื่อเชื่อมสัมพันธ์กับองค์หญิงจ้าวซีเฟย การอยู่ร่วมจวนเดียวกันเหมือนอยู่บนเกาะภูเขาน้ำแข็งอีกฝ่ายเย็นชา อีกฝ่ายไร้หัวใจ แล้วทั้งคู่จะลงเอยกันได้เช่นไร... "ทำไมข้าต้องแต่งเพื่อเชื่อมสัมพันธ์กับเขา เพียงเพื่อระงับสงครามงั้นหรือ เขาที่เรียกว่าปิศาจไร้หัวใจคนนั้น" จ้าวซีเฟย "ทำไมข้าต้องแต่งกับนาง สตรีไร้มารยาท หลงตัวเอง เย่อหยิ่งแบบนี้ นั่นไม่ใช่สตรีที่ข้าต้องการ" ถังมู่เหริน ............."ส่งตัวเข้าหอ"............. "ข้าจะแยกห้องกับเจ้า" "ข้าดีใจที่ได้ยินเช่นนั้น" "งั้นก็ตกลงตามนี้ เราสองคน ต่างคน ต่างอยู่" "ย่อมได้ รับพระบัญชาเพคะ" ...................................................... "นี่ ไม่ใช่นางนี่ คนที่ข้าพบครั้งก่อน ข้าแต่งกับใครกันแน่" นางไม่ได้สวย ดูสง่างาม และดูสงบนิ่งแบบนี้ หรือข้าจะแต่งพระชายามาผิดคน หรือว่าข้าเองที่เข้าใจผิด "ไหนบอกว่าเขาเป็นราชาปิศาจไร้หัวใจไง แต่ทำไม เป็นบุรุษหนุ่มหน้าตาคมคาย รูปงามเช่นนี้ล่ะ" หรือว่าข่าวที่ได้ยินมาจะผิด เขาดูเป็นหนุ่มเจ้าสำอาง มากกว่าจะเป็นคนที่โหดเหี้ยมนั่นได้ ""นี่มันอะไรกัน"" ถังมู่เหริน , จ้าวซีเฟย "เจ้ากล้าคบชู้งั้นหรือ เจ้าเป็นพระชายาข้า แต่พาชายอื่นเข้ามาในตำหนัก ตอนที่ข้าไม่อยู่งั้นหรือ" "ความคิดท่านมันสกปรกเหมือนปากท่าน พี่เยว่เทียนแค่มาเยี่ยมข้าก็เพียงเท่านั้น พวกข้าบริสุทธิ์ใจ ไม่เหมือนท่าน กับท่านหญิงเหมยซูหนี่ว์ของท่านหรอก" "ต่อปากต่อคำ เจ้ารู้จักคำว่า กาลเทศะ ให้เกียรติสามีบ้างหรือไม่ องค์หญิง" "แล้วท่านเล่า รู้จักคำว่าให้เกียรติสตรี บ้างหรือไม่ การกล่าวที่ไร้ซึ่งหลักฐาน วิญญูชนเข้าไม่ทำกันเพคะ" "เจ้าจะยั่วโมโหข้างั้นหรือ ต่อไปห้ามให้เขา เข้ามาเหยียบในตำหนักข้าอีก" "พระองค์ช่างไม่มีเหตุผล ขอตัวเพคะ" "เจ้าจะไปไหน ใครอนุญาตให้เจ้าไป" "พระองค์ สำรวมกิริยาด้วย ปล่อยหม่อมฉันเดี๋ยวนี้" "ดูท่า ข้าคงต้องทำหน้าที่สามี เจ้าจะได้เลิกยั่วผู้ชายคนอื่นไปทั่วเสียที" "หยาบคาย ต่ำช้า ท่านปล่อยข้านะ หยุดนะ ไม่..... ...............เนื้อหาและเรื่องราว ตัวละคร ทั้งชื่อตัวละคร สถานที่ ล้วนเป็นสิ่งที่นักเขียนจินตนาการขึ้นมา เนื้อหาบางตอนอาจจะมีเรื่องราวความรุนแรง ฉากที่ไม่เหมาะสมกับเยาวชน ฉากฆ่า ฉากขืนใจ และคำพูดที่รุนแรง ขอให้นักอ่านทุกท่านใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ ฝากตัวไว้อีกเรื่องนะคะ ............................
จ้าวเยว่ สตรีเกียจคร้านของท่านแม่ทัพ
สตรีอย่างจ้าวเยว่ มีชื่อเสียงเล่าลือว่่านางเป็นหญิงเกียจคร้านแห่งเมืองฉางอัน ไม่มีผู้ใดต้องการแต่งกับนาง แต่แล้วอยู่ ๆ นางกลับได้สมรสพระราชทาน จากนั้นทุกคนก็ได้ประจักษ์ว่านางนั้นเป็นคนคมในฝัก เมื่อเวลาต้องปกป้องชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามี จึงไม่อาจปิดบังความสามารถได้อีกต่อไป แนะนำเรื่อง จ้าวเย่ว บุตรสาวของเจ้ากรมการคลัง ที่แสนจะเกียจคร้าน นางถือกำเนิดจากฮูหยินใหญ่ มีพี่ชายสองคนที่คอยเอาใจเสมอ คนภายนอกต่างรับรู้พฤติกรรมนี้ของนาง และนินทากันทั่ว แต่จ้าวเย่วกลับไม่สนใจ ยังทำตัวเกียจคร้านเช่นเดิม ด้วยชื่อเสียงไม่ดีของนาง จึงทำให้เลยวัยออกเรือนมาแล้ว เมื่อศึกทางเหนือจบลง แม่ทัพหนุ่มกลับมา และได้รับรางวัลมากมาย อีกทั้งเสวี่ยช่างเจิ้นยังไม่มีฮูหยิน หรืออนุอุ่นเตียงเลยสักคน ฮ่องเต้จึงพระราชทานสมรสให้ แต่ใครจะไปคิด ว่าสมรสพระราชทานนี้ ด้ายแดงจะไปตกอยู่ที่จวนของเจ้ากรมคลัง ใช่แล้ว! ฮ่องเต้ทรงประทานสมรสให้กับเสวี่ยช่างเจิ้น และจ้าวเย่ว เมื่อภาพลักษณ์ภายนอกดูเหมือนคนเกียจคร้าน ทว่าจ้าวเย่วกลับซ่อนความสามารถที่แท้จริงไว้โดยไม่มีใครรู้ สุดท้ายแล้วชีวิตในจวนแม่ทัพจ้าวเย่วจะเป็นอย่างไร ติดตามได้ในเรื่อง จ้าวเย่ว สตรีเกียจคร้านของท่านแม่ทัพได้เลยค่ะ
ยอดบุปผาแห่งฝันขององค์ชายสาม
แพทย์หญิงในโลกปัจจุบัน ตื่นขึ้นมาในร่างของคุณหนูรองสกุลเยว่ ที่ชีวิตมีแต่เรื่องเพราะแม่เลี้ยงของอีกฝ่าย มาดูกันว่า คุณหนูรองเยว่ที่มีวิญญาณของหมอสาวอยู่จะเป็นอย่างไรต่อไป
มนตรารักท่านอ๋องขี้หึง (หึงโหด คลั่งรัก)
ลู่ฟางซินตกหลุมรักแม่ทัพหน้าหยก เฉิงลี่หมิงตั้งแต่ครั้งแรกที่เขามาวังหลวงพร้อมกับชัยชนะ แต่ในสายตาเขา มีเพียงพี่สาวนางคนเดียวเท่านั้น ด้วยแผนการร้ายของใครบางคน ทำให้นางต้องตกเป็นของเขาโดยไม่ตั้งใจ
ท่านอ๋องหน้าตายกับนางร้ายสายฟาด
ข้ามมิติ ข้ามห้วงเวลา ย้อนเวลา ไม่!! ข้าแค่ขอเวลาเพื่อกลับมาใช้ชีวิตให้ดีกว่าเดิม กลับมาครานี้ข้าจะฟาดคนตอแหลให้ราบเลยคอยดู รวมทั้งท่านด้วย ท่านอ๋อง!! นางเอกที่ชอบเที่ยวเล่นเอาแต่ใจและเป็นนางร้ายในสายตาคนทั้งเมือง กับพระเอกที่เย็นชา ปากร้ายและไม่สนใจสตรีโดยเฉพาะสตรีเช่นนางเขายิ่งอยากหนีห่าง แต่ผู้ใดจะคิดว่าเมื่อยามที่ทั้งคู่พบภัยประชิดตัว นางกลับเผยอีกด้านหนึ่งออกมาจนเขาประทับใจและเปลี่ยนความคิดที่มีกับนางแต่เดิมไป ....ยิ่งรู้จัก ยิ่งตกหลุมรักไปเรื่อย ๆ จนไม่อาจเสียนางไป “ลู่หลิงเฟย” บุตรสาวคนเล็กของหมอหลวงในสำนักหมอหลวงในราชสำนัก มีความรู้มากแต่ไม่ชอบร่ำเรียนเอาแต่เที่ยวเล่นและมักตกหลุมรักคนง่าย ร่าเริง มีน้ำใจ เอาแต่ใจ ชอบบุรุษหน้าตาดี “ข้าอยากแต่งงานกับบุรุษผู้นั้น ข้าจะโยนลูกบอลแพรนี้ให้กับเขา” “หยางหลินอี้” ท่านอ๋องแม่ทัพแห่งแดนประจิม ปม้จะรูปงามดุจหยกประดับแต่ก็โหดเหี้ยมไร้ปรานี พูดจาขวานผ่าซากแม้แต่ฮ่องเต้ยังทรงเกรงพระทัย เงียบขรึม ดุดันรักสงบ เกลียดที่สุดคือ “สตรีไร้แก่นสาร” “สตรีผู้นั้นเป็นบุตรสกุลใด เหตุใดจึงหน้าไม่อายเช่นนี้ เที่ยวเล่นไร้สาระไปวันๆ น่ารำคาญยิ่งนัก!!” “จางชิงชิง” เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ แท้จริงอิจฉาในความงามของ “ลู่หลิงเฟย” ขี้อิจฉาแต่ไม่แสดงออก ต่อหน้าเป็นสหายผู้แสนดีคอยห่วงใยและหวังดี ลับหลังถือมีดคือยฟาดฟัน แย่งชิงทุกสิ่งแม้กระทั่งคนรักและบุรุษที่นางรัก “หลิงเฟย โยนไปเลย ท่านอ๋องผู้นั้นเขาส่งสายตาให้เจ้า เขาต้องชอบเจ้าอย่างแน่นอน” “หลี่ฟางอิ่ง” บุตรเสนาบดีฝ่ายขวา สาวงามแห่งต้าซ่ง เรียบร้อย อ่อนหวานชำนาญในกวี คีตา กลอนหมากอักษร เป็นที่หมายปองของบุรุษทั่วแคว้น “ไม่มีผู้ใดในต้าซ่งนี้จะเหมาะสมกับท่านอ๋องหยางผู้นั้นเท่ากับข้าคนนี้อีกแล้ว” เมื่อหลายเหตุการณ์ ทำให้พวกเขาและนางมาพบกัน ก่อนที่เคยไม่ชอบหน้า ไม่พึงใจ เมื่อเริ่มทำความเข้าใจพร้อมกับประสบภัยไปพร้อมกัน “ความรู้สึก” ที่มีอยู่เริ่มหลอมละลายทั้งคู่เข้ามาพบกัน แต่…… “ลู่หลิงเฟย ให้ข้าไปส่ง…” “ไม่รบกวนท่านอ๋อง ข้าจะพานางกลับเองถือว่าเรามิได้พบกัน อย่าเอ่ยเรื่องที่พบข้าในคืนนี้กับผู้ใดก็พอ” สิ่งใดที่เริ่มเปลี่ยนไป จากสตรีที่ไร้แก่นสาร เอาแต่เที่ยวเล่น กลับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน “อย่าเอามือสกปรกนั่นมาจับข้า คนที่ท่านต้องห่วงนอนอยู่ข้างในหากจะดูแลก็ไปดูแลนาง เรื่องของข้า ท่านไม่ต้องยุ่ง” “หลิงเฟยเจ้ามีเหตุผลหน่อย ข้าแค่ช่วยบิดาของเจ้าอุ้มนางมาที่ห้อง” “พอเถอะท่านอ๋อง ข้าไม่อยากรับฟังแล้วจริง ๆ ท่านพอแค่นี้เถอะ” “ไม่ เจ้าต้องฟังข้าก่อน” “อย่ามาให้ข้าเห็นหน้าอีก จากนี้เราอย่าพบเจอกันอีกเลย” “หลิงเฟย ข้า…” “ข้าพูดชัดเจนแล้ว และจะไม่พูดซ้ำอีก” ท่านอ๋องผู้เย็นชา สุขุมและเคยพร่ำบอกว่าเกลียดนางหนักหนา บัดนี้ได้แต่ติดตามมองนางจากทุกหนแห่งและพยายามเข้าหานางทุกทางเพื่อให้นางยอมรับ “การหมั้นหมาย” จากเขาแต่มันไม่ง่ายเลยเมื่อรอบกายนาง มีบุรุษอีกหลายคนที่เข้ามาพัวพันใกล้ ๆ ตัว ไหน้ำส้มท่านอ๋องแตกรายวัน ทั้งหึงหวง ทั้งกำจัดตัวเกะกะ ทั้งพยายามทำคะแนน ครั้งนี้เขาจะกู้ศักดิ์ศรีและทำให้นางยอมรับได้หรือไม่ ไปติดตามกันได้เลยค่า……
วาสนานี้ข้ามิอยากได้
ซินหยาน นักฆ่าสาวที่ใช้นามแฝงว่า สืออี เธอถูกพาตัวมาจากสถานสงเคราะห์ตั้งแต่อายุเพียงเจ็ดปี เพื่อฝึกให้เป็นนักฆ่าขององค์การใต้ดิน เพราะความสามารถของเธอ รวมถึงความเฉลียวฉลาดจากการเอาตัวรอด ทำให้เธอได้รับภารกิจเสี่ยงอันตรายอยู่เสมอ จนวันหนึ่งที่องค์กรยื่นข้อเสมอสุดพิเศษให้ หากทำภารกิจครั้งนี้เสร็จสิ้นเธอจะสามารถไปใช้ชีวิตตามที่เธอต้องการได้ แต่เรื่องมันจะง่ายถึงเพียงนั้นได้อย่างไร ซินหยาน แม้จะรู้ดีว่านี้เป็นภารกิจสุดท้ายก่อนที่เธอจะถูกสั่งเก็บแต่ก็รับงานมาอย่างเต็มใจ แต่ที่องค์การคิดไม่ถึงคือ ซินหยานเลือกที่จะจบชีวิตลงพร้อมกับภารกิจสุดท้ายที่สูญหายไปพร้อมกับเธอด้วย ซินหยานเมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้งก็พบว่าเธออยู่ในร่างของเด็กสาววัยสิบสองหนาว จางซินหยาน ชื่อนี้ช่างคุ้นหูนัก และยิ่งคุ้นมากขึ้นเมื่อชื่อของบิดามารดาของซินหยานก็คือนิยายเรื่องหนึ่งที่เธอได้เคยอ่านเมื่ออยู่ภพที่แล้ว หลังจากที่จางซินหยานอายุได้สิบหกหนาว นางตกหลุมรักท่านแม่ทัพจ้าว ที่ได้รับบาดเจ็บและจางซินหยานเป็นผู้ช่วยไว้ ถ้าหากท่านแม่ทัพจ้าวมิได้มีสตรีที่ตบแต่งไปแล้วเรื่องนี้ก็คงจบอย่างสวยงาม แต่เพราะเขารับจางซินหยานไปเป็นได้เพียงอนุเท่านั้น จางซินหยานก็ยังคิดว่าถึงจะเป็นเพียงอนุนางก็ยังหวังว่าท่านแม่ทัพจะรักนางเช่นกัน แต่เปล่าเลย ในสายตาของท่านแม่ทัพมีเพียงฮูหยินเอกเท่านั้น จนตายจางซินหยานก็ไม่เคยได้ยินคำว่ารักจากปากของท่านแม่ทัพ ซินหยานเมื่อมาอยู่ในร่างของจางซินหยานแล้วนางจะยอมให้เกิดเหตุการณ์นี้ได้อย่างไร แต่เหมือนโชคชะตาชอบเล่นตลก เพราะเรื่องที่นางไม่อยากยุ่งเกี่ยวดันเข้าไปยุ่งเต็มๆ
ท่านร้ายข้าก็ร้าย...มีสิ่งใดไม่เหมาะสม
ครั้นเมื่อลืมตาตื่นขึ้นอันเนี่ยนฉีพบว่าตนเองได้รับโอกาสให้มีชีวิตใหม่อีกครั้ง สวรรค์ส่งให้นางย้อนเวลากลับมา แต่เหตุใดจึงไม่ให้นางย้อนเวลาไปก่อนหน้านั้นสักสองถึงสามชั่วยาม อย่างน้อยก็ควรจะเป็นก่อนที่นางจะกระทำเรื่องโง่เง่าอย่างการวางยาพิษกับบุรุษที่นอนร่วมเตียงกับนางในเวลานี้ เมื่อได้รับโอกาสก็ต้องลองดู เป้าหมายของนางคือการแก้แค้นครอบครัวที่เคยทอดทิ้ง แก้แค้นทุกคนที่กระทำเรื่องชั่วช้าต่อนาง แต่ไฉนเลยเมื่อนางยิ่งแก้ทุกอย่างยิ่งกลับตาลปัตรเลวร้ายลงยิ่งกว่าเดิม ทุกอย่างดำเนินไปราวกับผีเสื้อขยับปีก เมื่อเดินไปเส้นทางหนึ่ง อีกทางหนึ่งก็ย่อมเปลี่ยน ทุกสิ่งทุกอย่างที่นางคาดเดาล้วนแล้วแต่เปลี่ยนแปลงไปราวกับพลิกฝ่ามือ หรือจริง ๆ สาเหตุที่สวรรค์ส่งนางมาอีกครั้งก็เพื่อให้เผชิญกับความยากลำบากอีกครั้ง หรือสวรรค์ก็เพียงแค่ต้องการกลั่นแกล้งเล่นสนุกกับชีวิตมนุษย์ที่ไร้ค่าของนางแค่เพียงเท่านั้นงั้นเหรอ?
รักท่านอ๋อง...ช่างหวานล้ำ
เขาดูถูกนางตั้งแต่แรกพบ ความน้อยใจในครั้งนั้นทำให้นางเลือกที่จะหันหลังให้เขา ท่านอ๋องถูกลอบสังหารจนได้นางช่วยเอาไว้ ความรักจึงเริ่มก่อตัวขึ้น ความหึงหวงของท่านอ๋องนั้นร้ายกาจจนเผาไหม้ทุกคนที่เข้านาง.. “ใครอยู่ตรงนั้น หากไม่ตอบข้าจะฆ่าเจ้า” “ช้าก่อน ข้าเพียงขอหลบซ่อนตัวสักพัก เดี๋ยวก็จะไป” “ท่านเป็นผู้ใด เหตุใดจึงมาซ่อนตัวที่นี่ หรือว่าเหตุโจรกรรมข้างนอกนั่น…” “ข้ามาดี” “คนมาดีไม่หลบซ่อนตัว อย่าหาว่าข้าใจร้าย” เพียงแค่จะใช้แส้ฟาดลงไป เขากลับรับแส้นั้นได้ทันทีพร้อมกับหมุนแส้นั้นเข้ามา นางจึงหมุนเข้าไปในอ้อมกอดเขาอย่างง่ายดาย (หอมยิ่งนัก) อ๋องหนุ่มนึกในใจ ก็แน่สิ เขามาซ่อนในร้านขายสบู่และเครื่องประทินโฉมนี่นา “ปล่อยข้านะ” ร่างหนาเริ่มสายตาพร่าเลือนก่อนจะล้มตัวซบลงกับร่างของสตรีตรงหน้าอย่างหมดเรี่ยวแรง ถิงถิงมองไปยังคนร่างใหญ่ตรงหน้าพร้อมกับเบิกตากว้างเพราะบาดแผลที่ถูกแทงที่หน้าอกของเขานั้นค่อนข้างสาหัสและต้องตกใจอีกครั้งกับความบังเอิญที่โชคร้ายของเขา “ท่านอ๋องหมิงลี่หยาง!!” “อร่อยขนาดนั้นเลยหรือ ถึงกับไปแย่งต่อแถวกับเด็กๆ เชียวนะเจ้าน่ะ” “อร่อยมากเจ้าค่ะ กินแล้วทำให้นึกถึงความหลัง” “หืม ความหลังอะไรงั้นหรือ หรือว่า มีคนเคยซื้อน้ำตาลปั้นให้เจ้าแบบนี้” “ไม่ได้ซื้อ แต่เขามอบให้ข้าเจ้าค่ะ” สีหน้าของนางตอนพูดเรื่องนี้ดูมีความสุขมากกับความทรงจำที่นางเล่าให้ฟังจนท่านอ๋องนึกโมโหหงุดหงิดอยุ่ในใจ เขาไม่อยากยอมรับ แต่ตอนนี้เขาอยากจะทำบางอย่าง เขาจึงดึงแขนนางที่ถือน้ำตาลปั้นอยู่และโอบรัดเอวนางเข้ามาใกล้ “ลี่หยาง นี่ท่าน..” เขาก้มลงจูบนางอีกครั้ง ครั้งนี้มีรสน้ำตาลปั้นด้วย มือของนางเริ่มลดลงเมื่อเขาเริ่มกอดรัดตัวนางเข้ามาจนชิดตัวเขา บนถนนว่างเปล่าไร้ผู้คน หมิงลี่หยางเริ่มส่งลิ้นเข้าไปพร้อมกับชิมน้ำตาลปั้นในปากนาง ถิงถิงเองก็ต่อต้านเขาไม่ไหว นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาจูบนาง “อื้ออ อย่าเจ้าค่ะ นี่มันกลางถนนข้างนอกนะปล่อยข้านะท่านอ๋อง” “ถ้าเช่นนั้น หากไม่ใช่ข้างนอกก็ได้ใช่หรือไม่”
ทวงชะตาชายาอ๋องตัวร้าย
เจิ้งซูอี้ บุตรสาวของจวนแม่ทัพเจิ้งถูกธนูยิงจนได้รับบาดเจ็บสาหัส ทำให้วิญญาณของนางหลุดไปเข้าร่างของหลิวอันอันหญิงสาวชาวบ้านที่ถูกท่านย่าทุบตีจนเกือบตาย เมื่อทั้งสองได้สติฟื้นคืนกลับมา จึงพบว่าตนเองได้มาอยู่ในร่างของคนอื่นไปเสียแล้ว เจิ้งซูอี้จึงต้องใช้ชีวิตในร่างของหลิวอันอันเพื่อต่อกรกับท่านย่าและคนตระกูลหลิว ซีหยวนไห่หนานได้ออกไปทำภารกิจตามรับสั่งของฮ่องเต้ ทำให้เขาได้พบกับเด็กสาวที่แปลกประหลาดแต่กลับให้ความรู้สึกคุ้นเคยผู้หนึ่งโดยบังเอิญ เขารู้สึกสนใจจึงตามดูชีวิตของนางทุกวันจนกระทั่งความสนใจธรรมดาหลายเป็นความรู้สึกที่แสนพิเศษ
จอมนางหมอ
อัจฉริยะทางการแพทย์จากตระกูลหมอแผนโบราณที่เลื่องชื่อว่าตระกูลหมอเทวดาเกิดอุบัติเหตุรถชนข้ามภพมาอยู่ในร่างของบุตรสาวคนโตจวนแม่ทัพผู้โง่เขลาเมื่อนางมาแล้วคู่หมั้นที่เคยทรยศลูกเลี้ยงตระกูลนางจะแก้แค้นเอง
ภารกิจพิชิตใจคุณชายข้างจวน
จากสตรีน่ารำคาญข้างจวนกับแมวอ้วนตัวแสบที่มักเป็นแขกไม่ได้รับเชิญในจวน กลายเป็นสตรีที่ทำให้หัวใจของคนโหดเหี้ยม เย็นชาเช่นเขาต้องวุ่นวาย “หากยังกล้าเรียกเขาว่าพี่อีก ข้าจะจูบเจ้าต่อหน้าเขาเดี๋ยวนี้” จากสตรีที่น่ารำคาญ บุตรสาวของเสนบดีข้างจวน "กู้ม่านซี" นางช่างน่ารำคาญไม่ต่างกับแมวอ้วน ๆ น่าเกลียดที่นางเลี้ยงเอาไว้ ทั้งน่ารำคาญ ทั้งวุ่นวายและสลัดหลุดยากยิ่งกว่าขนแมวที่ติดอยู่บนเสื้อผ้า "เจียงอี้หาน" ที่รักสงบ เย็นชาและสุภาพเรียบร้อย แม้ดูภายนอกจะเป็นเช่นนั้น แต่เขาคือ "เพชฌฆาตไร้เงา" ที่รับคำสั่งจากฮ่องเต้เพื่อมาสืบคดีเกี่ยวกับการทุจริตในการสอบขุนนางใน "เมืองจิ่งโจว" เขาไม่ชอบนางเพราะความไร้มารยาท อีกทั้งยังดื้อดึง แต่ก็หลีกหนีไม่ได้เพราะนางเป็นบุตรสาวของเสนาบดีกรมตุลาการ ที่เป็นหนึ่งในผู้ต้องสงสัยในคดีการทุจริต แต่เมื่อเริ่มสืบ และเริ่มอยู่ใกล้นางทุกวัน... ความรู้สึกรำคาญค่อย ๆ หายไป และเมื่อนางมีผู้อื่นเข้ามา.... เหตุใดทำให้จิตใจของเขาอยู่ไม่สงบเช่นเดิมกันนะ "ไม่ใช่แค่หนึ่ง แต่...มีมากกว่าสอง สามคนงั้นหรือ!!" ไม่เพียงเท่านั้น นางยังเริ่มทำเมินเฉยและไม่สนใจเขา เรื่องนี้ทำให้คนที่นิ่งราวผืนน้ำและใจเย็นดุจน้ำแข็งเริ่มร้อนจนจวนเกือบไหม้ “เหตุใดเจ้าต้องทำเมินเฉยกับข้าเช่นนี้ ข้าไปทำอะไรให้เจ้าไม่พอใจงั้นหรือม่านซี” “ท่านไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น ข้ากับท่านก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกัน” “แล้วเหตุใดมีเพียงข้าคนเดียวที่ถูกเจ้าเมิน แต่กับคุณชายว่านเจ้ากลับคุยกับเขาอย่างสนิทสนมด้วยรอยยิ้ม!!” “ท่านพูดเพ้อเจ้ออะไรกัน!!” “ต่อหน้าข้าเจ้ายังพูดคุยกับเขาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม บอกลาเขาด้วยความเสียดายแล้วจะให้ข้าคิดเช่นไร!!” ติดตามเรื่องราวความรักระหว่างสืบคดีที่กำลังจะเกิดขึ้นในเมือง "จิ่งโจว" กันต่อได้เลยนะคะ ตามไปดูคนปากแข็ง ซึนแต่ขี้หึงหนักมาก ดูว่า "เจียงอี้หาน" จะวางมาดคุณชายที่นิ่งขรึมได้อีกนานแค่ไหนกัน นิยายยังเป็นแนวรัก โรแมนติก มีการสืบคดีเข้ามาเกี่ยวข้องเล็กน้อย ยังเน้นเรื่องความรักของตัวละครเช่นเดิม ไม่เน้นดราม่า มีปมเล็ก ๆ น้อย ๆ ระหว่างทางเพื่อเพิ่มอรรถรถของเนื้อเรื่อง
ทวงแค้น ลิขิตชะตารัก
หยวนหมิงผู้เป็นแม่ทัพพิทักษ์แคว้นฉินมานานเกือบยี่สิบปี ต้องเสียชีวิตลงที่สนามรบ หยวนชิงหลิง บุตรสาวคนโตของแม่ทัพหยวนหมิงผู้ที่เป็นดั่งเสาหลักของครอบครัว หลังจากที่บิดาต้องเสียชีวิตไป ร่างของหยวนหมิงยังไม่ทันได้ถูกฝังในสุสานของตระกูล หยวนชิงหลิงก็ได้รับพระราชโองการแต่ตั้งให้เป็นท่านหญิงลู่จิว เพื่อเป็นหนึ่งในสตรีบรรณาการที่ถูกส่งตัวไปยังแคว้นเซี่ย ก่อนนางออกเดินทางจากแคว้นฉินไป นางได้ช่วยเหลือบุรุษชุดดำเอาไว้ และยังได้รู้เรื่องราวบางอย่างที่เกี่ยวกับการตายของบิดา ที่ไม่น่าเกิดจากการต่อสู้ในสนามรบ จากอดีตคนรักที่ทอดทิ้งนางไป หยวนชิงหลิงต้องการตามหาความจริงนางจึงได้เข้าหาจิ้นอ๋องแม่ทัพแคว้นเซี่ย เพื่อสืบหาความจริงเกี่ยวกับการตายของบิดา ทั้งยังมีความลับสี่ร้อยปีเกี่ยวกับบรรพบุรุษที่นางไม่เคยได้รู้
อีกด้านของนางร้าย
ซูมี่หญิงสาวที่เป็นสตรีร้ายกาจของหมู่บ้าน นางมีสัญญาหมั้นหมายอยู่กับ ชิงฉางบัณฑิตหนุ่ม แต่แล้ววันหนึ่งเขาก็กลับมาพร้อมสตรีอ่อนหวานแล้วยกเลิกงานหมั้นกับนาง เมื่อนางจบชีวิตลงได้ไปเกิดที่ภพใหม่และเพราะมีความทรงจำเดิมทำให้นางรู้ว่านางเป็นเพียงตัวร้ายในนิยายที่มีบทบาทเพียงไม่กี่หน้าเท่านั้น ซูมี่ได้แต่ถามตัวเองว่านางผิดเรื่องอะไร อีกจะบอกว่านางร้ายกาจ นางร้ายเรื่องอะไร ถ้าไม่ใช่ว่าเป็นเพราะชิงฉางที่เขาให้ความหวังหญิงสาวในหมู่บ้านไปทั่ว จนมาหาเรื่องนาง นางจะกลายเป็นสตรีที่ร้ายกาจได้อย่างไร "เหอะ ผู้ชายสารเลวเช่นนั้น หากย้อนกลับไปได้ข้าไม่มีทางชายตามองเด็ดขาด" เมื่ออ่านนิยายจบเธอก็เขวี้ยงทิ้งลงถังขยะอย่างโมโห แต่ซูมี่ไม่รู้คือ นางจะได้ย้อนเวลากลับไปจริง และการย้อนกลับไปของนางครั้งนี้มิใช่เพื่อแก้แค้น แต่เพื่อทำให้ผู้ชายเสียดายนางแทน
ท่านแม่อันอันจะช่วยท่านเอง
คำโปรย คนอื่นเขาทะลุมิติได้ดิบได้ดี ไม่ใช่ครอบครัวรวยก็มีต้นทุนเป็นหน้าตา แต่เธอกลับทะลุมิติมาเป็นเด็กน้อยคนหนึ่ง ไม่พอยังผอมแห้งแรงน้อย หนังหุ้มกระดูก!! ส่วนบ้านหลังนี้น้อยที่มาอาศัยอยู่นะหรือ สภาพก็ไม่ต่างจากเด็กน้อยคนนี้มากนัก บ้านหลังโทรม ๆ ที่ไม่รู้ว่าจะถล่มลงมาเมื่อไร แถมสตรีเพียงคนเดียวในบ้านที่เป็นมารดาของเด็กน้อยคนนี้ยังเป็นแม่หม้ายซึ่งมีอาชีพเย็บปักถักร้อยที่แต่ละเดือนแทบจะได้เงินมาไม่พอยาไส้คนในครอบครัว แล้วบิดาหายไปไหน? โถ พ่อสารยำคนนั้นหลังเจอสตรีที่ถูกใจใหม่ก็ปันใจเป็นอื่น แถมยังถีบหัวส่งภรรยาออกมาลำบากอีก!! แล้วครอบครัวของมารดา? โห คนสมัยนี้พอผู้หญิงถูกทิ้งก็ไม่มีใครอยากจะเข้าใกล้แล้ว แล้วครอบครัวมารดาเด็กคนนี้จะมาสนใจไยดีอะไร คิดแล้วก็ได้แต่โมโห คอยดูเถอะ!! ถ้าชีวิตได้ดีขึ้นมาอย่าคิดนะว่าเธอจะเหลียวแลคนพวกนั้น ในฐานะสตรียุคปัจจุบันเธอต้องพลิกชีวิตมารดาให้สามารถลืมตาอ้าปากให้ได้!! แต่ก่อนจะถึงตอนนี้ ตอนนี้ขอหาอะไรกินก่อนแล้วกันนะ...
ซ่อนลับจดหมายรัก
เสิ่นเยว่เเละหลี่เซวียนต่างไม่รู้ว่าตนเองกำลัง เขียนจดหมายถึงกันเเละกัน เมื่อทั้งสองต้องเเต่งงานจึงต้องเก็บเรื่องนี้เอาไว้เป็นความลับ แล้วความลับนี้จะถูกเก็บไว้ได้นานเเค่ไหน ***************************** หลี่เซวียนหัวเราะกับตนเองราวกับคนบ้า สตรีที่เขาคนึงหาอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันนอนอยู่ห้องเดียวกับเขาแต่เขากลับไม่เคยรู้เลย เอาแต่เพ้อหานางราวคนกับเสียสติ นี่คงเป็นเหตุผลที่นางขอทำสัญญากับเขาหนึ่งปี เพราะนางต้องการหย่าขาดกับเขาเพื่อไปอยู่กับสหายลึกลับของนางสินะ นางแอบคุยกับบุรุษอื่นทั้งที่แต่งงานเข้าตระกูลหลี่ของเขาแล้ว ถึงแม้จะเป็นการแต่งงานปลอมๆ แต่นางก็ได้ชื่อว่าเป็นฮูหยินน้อยของจวนแม่ทัพ "เหตุใดถึงได้เหลวไหลเช่นนี้" หลี่เซวียนโมโหจนลืมไปแล้วว่าบุรุษที่เสิ่นเยว่คุยด้วยทางจดหมายคือตนเอง "ข้าไม่มีทางปล่อยเจ้าไปอยู่กับเจ้าคนที่ไม่รู้ชั่วดีกล้าตีท้ายครัวผู้อื่นหรอก" *****************************************
พ่ายรักแม่ทัพจอมโหด
เรื่องของแม่ทัพหนุ่มสุดโหดที่ออกรบแทนบิดา ..และรอวันแก้แค้น กับลูกสาวคหบดีที่บังเอิญไปรับรู้เรื่องราวของต้นเหตุที่ฆ่าบิดาของเขา มีหรือที่เขาจะยอมปล่อยนางหลุดมือไป เขาต้องทำทุกทางเพื่อให้ได้ครอบครองนาง “…..เจ้า….เป็นผู้ใด..กัน” “วางดาบในมือของท่านเสียเถอะ ข้าทำแผลไม่ถนัด ข้าเพียงผ่านมา” “ท่านกินยานี่ก่อน ไม่ใช่ยาพิษ อีกเดี๋ยวข้าจะต้องไปแล้ว ข้าจะเอากองหญ้ามาบังท่านไว้ ท่านนอนพักสักครู่ ดีขึ้นแล้วค่อยจากไป” “เจ้ามีชื่อแซ่ว่าอะไร….” “ท่านไม่จำเป็นต้องรู้ เราคงมิได้พบเจอกันอีก” “คุณหนูจินขอรับ คุณหนูอยู่ไหนขอรับ” “ชิงชิง เจ้าออกไปก่อน ให้พวกเขาไปทางอื่นเดี๋ยวข้าจะตามไป” “เจ้าค่ะคุณหนู” “ข้าต้องไปแล้ว ลาก่อน” “ระวัง!!” ตัวนางที่ถูกดึงลงมาทับกับร่างเขา ลมหายใจเขากับนางอยู่ใกล้กัน ปากอิ่มได้รูปนั้นอยู่ห่างจากเขาเพียงแค่ข้อนิ้วเดียว เขาลอบกลืนน้ำลาย อยากจะชิมเหลือเกิน และไม่ทันที่เขาจะหักห้ามใจ เขาก็พุ่งไปสัมผัสตามแรงปรารถนานั้นทันที อืมม ช่างหวานนัก เหมือนล่องลอยในอากาศ ข้าไม่เคยรู้สึกดีเช่นนี้มาก่อน รู้สึกดีจนไม่อาจปล่อย จินซูเย่ตกใจสุดขีดกับจูบแรกในวัยสาวที่เขากำลังปล้นไป ก่อนที่นางจะผลักเขาและรีบลุกขึ้น และวิ่งออกไปจากที่นั่นทันที “คุณหนูซูเย่ คุณหนูจินขอรับ…” “สกุลจิน เมืองหย่งตู……..ซูเย่….” “ท่านแม่ทัพ ท่านต้องเงียบเอาไว้หน่อย ก่อนที่จะมีคนแห่ตามเสียงท่านมา ข้าเอายาแก้พิษมาให้ท่าน ข้าจะเข้าไปนะเจ้าคะ” “ได้สิ” นางเดินเข้ามา เขาลืมตามองหน้านาง ก่อนที่นางจะยื่นยาให้เขา “มือข้า เปียกหมดแล้ว รบกวนเจ้า..” นางค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ ๆ เขา เขาลอบกลืนน้ำลาย ก่อนที่นางจะค่อยๆ ป้อนยาใส่ปากเขา สุดท้ายเขาก็เกินจะทนกับปากรูปกระจับสีสดที่อยู่ตรงหน้า เขาดึงร่างบางนั้นเข้ามา ก่อนที่จะประทับจูบไปที่นางอย่างกระหาย “อุ๊ยย ท่านแม่ทัพ อย่าเจ้าค่ะ ได้โปรดมีสติด้วย ท่านแม่ทัพมู่ ไม่นะ อู้..” เสียงนางถูกกลืนลงไป พร้อมสัมผัสจากจูบที่รุนแรงนั้นจากเขา แต่นางเองก็อดที่จะยอมรับไม่ได้ว่าจูบที่รุนแรงนั้น ทำเอานางหวั่นไหวไปมากพอสมควร ก่อนที่นางจะยินยอมให้เขาใช้ลิ้นรุกล้ำเข้ามาในปากนาง เอาเถอะ เรื่องนี้ถือว่าช่วยเขาก็แล้วกัน นางตอบรับจูบเขาอย่างเต็มใจ ลิ้นของทั้งสองเกี่ยวกันไปมาจนเขาทนไม่ไหวและลุกขึ้นมา ร่างกายกำยำ แผงอกกว้าง หน้าท้องที่มีกล้ามเรียงเป็นระเบียบนั่นช่างน่ามองนัก ตานางเลื่อนลงไปด้านล่าง ทำเอานางตกใจกับภาพที่เห็นตรงหน้าก่อนที่นางจะต้องรีลกดเขาลงไปนั่งในอ่างน้ำเย็นอีกรอบ............... * นิยายเรื่องนี้แต่งโดยจินตนาการของนักเขียนล้วนๆ 100% ทั้งชื่อตัวละคร ฉาก สถานที่ ล้วนแต่ตั้งขึ้นมา อาจจะมีชื่อซ้ำกับเรื่องอื่นบ้าง เหมือนชื่อจริงบ้างปะปนกันไปนะคะ มีการบรรยายฉากความรุนแรง ทั้งการต่อสู้ สงครามเลือดสาด ฉากร่วมเพศที่ค่อนข้างละเอียด ไม่เหมาะสำหรับเยาวชนอายุต่ำกว่า 18 ปี **