นิยาย
เฮียอย่าร้าย
เธอแอบรักพี่ชายข้างบ้านมาตั้งแต่เยาว์วัย ความรู้สึกที่มีให้ไม่เคยปิดบัง แต่ทว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาพี่ชายคนนี้ไม่เคยคิดอะไรกับเธอไปมากกว่าคำว่าน้องสาว พอวันนึงที่เธอเปลี่ยนไปความรู้สึกของเขากลับหงุดหงิดขึ้นมาซะงั้นทั้งๆ ที่เมื่อก่อนอยากให้เธอออกไปจากชีวิตสักที
ทะลุมิติมาเป็นลูกสาวนางร้าย ในนิยายยุค90
เมื่ออุบัติเหตุเปลี่ยนชีวิต อู๋ไฉ่หง นักแสดงสาวมากฝีมือฟื้นขึ้นมาในร่างทารกน้อยที่ชื่อ "หงหง" ลูกสาวของกู้ซิงอี นางร้ายที่เธอเคยแสดงเป็นในละคร เรื่องราวที่เคยแค่อ่านบทและแสดง กลับกลายเป็นโลกที่เธอต้องใช้ชีวิตอยู่จริง
เงารักในกรงวิวาห์
เธอคือเมียที่เขาแสนชัง เพราะถูกบังคับให้แต่งงานผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาไม่เคยคิดที่จะรักไม่เคยคิดที่จะสนใจ แต่ทว่าวันเวลาผ่านไปเมียแสนชังคนนี้กลับเข้ามาอยู่ในหัวใจของเขาจนได้ จนทำให้เขาไม่คิดอยากจะปล่อยเธอไป
ใช่ว่ารักแล้วต้องยอม
ชาติก่อนเขาสังหารนาง แต่สวรรค์นั้นไม่ทิ้งคนดี นางจึงมีโอกาสได้ย้อนกลับไปก่อนที่ทุกอย่างจะเลวร้าย แต่โชคชะตาก็ยังนำพาให้นางได้พบเขาอีกครา ปิงเฉิงเหยา รัก อู่จางหมิ่น นั่นคือความจริงที่มิอาจปฏิเสธได้เลย สามคราที่ได้ชีวิตใหม่ ชีวิตครั้งที่สามนี้นางจะใช้ให้ดี ใช่ว่ารักเขาแล้วนางจะต้องยอมเขาเรื่อยไป มีคำกล่าวไว้ว่า ที่ไม่กลับไปหาคนรักเก่า เพราะว่าการพบต้นไม้ต้นเดิมสองรอบในป่า นั่นหมายความว่าเจ้ากำลังหลงทาง เฉิงเหยาเงยหน้ามองเขาผ่านผ้าคลุมสีแดงและพยายามทำตัวให้สงบราวกับว่าไม่เคยพบหน้ากันมาก่อน ไม่ว่าทั้งในชาตินี้หรือชาติก่อน ทั้งที่ความจริงแล้วเฉิงเหยาสั่นสะท้านไปทั้งร่าง โลหิตเย็นเฉียบไปจนถึงฝ่าเท้า จางหมิ่นและอู่อ๋องคือคนคนเดียวกัน! ท่านสังหารข้า ข้าให้อภัยท่านได้ ท่านไม่รักข้าข้าเข้าใจ เพราะรักของข้ามิใช่การแย่งชิง แต่ท่านคิดจะพรากบุตรชายข้าไปนั่นคือเรื่องที่ข้ามิอาจยอมได้
กับดักรักหมอเถื่อน
เขาคือรุ่นพี่ที่แสนอันตราย ด้วยความจำใจมันทำให้เธอตกเป็นของรุ่นพี่หนุ่มเพื่อแลกกับการที่มารดาเธอจะได้รับการรักษา แต่เมื่อเธอตกเป็นของเขาทุกอย่างก็ไม่เหมือนที่คิดเอาไว้ จากเดิมที่บอกว่าครั้งเดียวและจบแต่พอเธอตกเป็นของเขา เขากลับไม่ปล่อยเธอไป เขาคือรุ่นพี่ที่แสนอันตราย ด้วยความจำใจมันทำให้เธอตกเป็นของรุ่นพี่หนุ่มเพื่อแลกกับการที่มารดาเธอจะได้รับการรักษา แต่สุดท้ายเขากลับไม่ยอมปล่อยเธอไป
คำสาปราชันย์
วิญญาณต้องสาป นำพาหญิงสาวผู้หนึ่งกลับไปยังห้วงเวลาที่พวกเขาเคยอยู่ หวังว่านางจะช่วยถอนคำสาปร้ายนี้ เพื่อที่จะได้หลุดพ้นจากการจองจำนับพันปี และเขาที่เฝ้ารอนางมาตลอดพันปี
ฮูหยินท้ายจวน
นางนั้นฐานะเป็นเพียงบุตรสาวของอนุ ถูกปฏิบัติมิต่างจากบ่าวคนหนึ่งในจวน แม้กระทั่งวันหนึ่งพี่สาวต่างมารดาหนีงานแต่งนางกลายเป็นผู้ที่ต้องก้มหน้ารับผิดชอบเข้าพิธีมงคลนั่นแทน นางที่เป็นเพียงบุตรสาวอนุไม่ว่าอย่างไรนางก็เสียเปรียบพี่สาวทุกทางเมื่อรู้ว่าหนทางที่จะชนะนั้นมีเพียงส่วนเดียว แล้วจะให้นางสู้ซึ่ง ๆ หน้าได้เช่นไร มีเพียงคนโง่เท่านั้นที่รู้ว่าจะแพ้แต่ก็ดันทุรังสู้ ฝูหรงหลบเลี่ยงการปะทะทุกอย่างกับฝูอิง ฝูอิงคงจะนึกว่าตนเองนั้นฉลาดสามารถเส้แสร้งทำดีกับน้องสาวต่างมารดาแต่ลับหลังกลับกลั่นแกล้งให้อับอายและถูกทำโทษอยู่บ่อยครั้ง แต่หารู้ไม่ว่าฝูหรงนั้นรู้ทุกอย่าง อ่อนได้อ่อน ยอมได้ยอม เมื่อยืนเคียงข้างกันใบหน้าใสซื่อของฝูหรงทำเอาผู้คนรอบข้างสงสารและเอ็นดูมิใช่น้อยที่ถูกพี่สาวต่างมารดาปฏิบัติกับนางเยี่ยงสาวใช้ข้างกาย หากพบคนตกน้ำสองคน หนึ่งว่ายน้ำเป็น อีกหนึ่งว่ายน้ำไม่เป็น แน่นอนย่อมคนต้องเลือกกระโดดลงไปช่วยคนที่ว่ายน้ำไม่เป็นก่อน นางเลือกใช้วิธีนี้ในการเอาตัวรอดในชีวิตสมรส
ตัดบัวไม่ให้เหลือใย ตัดใจไม่ให้เหลือรัก
เลือกสามีผิดคิดจนตัวตาย!เป็นเช่นไรรู้ก็เมื่อสายไปเสียแล้ว ลูกต้องตายจาก พ่อแม่พี่ชายพลัดพราก ด้วยหน้าที่ของเขาในฐานะเจ้าเมือง ช่วยชีวิตทุกคนไว้ได้ เว้นแต่นาง เว้นแต่ครอบครัวของนาง
ทะลุมิติไปเปลี่ยนนางร้ายในนิยายยุค 80
มือเหี่ยวย่นลูบไล้ไปยังหน้าปกนิยายเล่มโปรด ชีวิตของเธอนั้นไม่ต่างจากนิยายนักหรอก แต่ชีวิตเธอไม่ได้เหมือนนางเอกในนิยาย กลับเมื่อนางร้ายในนิยายเล่มนี้ คิดว่าความสวยคือใบเบิกทางทุกอย่าง
ไม่ว่าอย่างไร ก็มิอาจปล่อยวาง
ถูกคนรักหักหลัง ครอบครัวถูกสังหารทั้งตระกูล ในมือนางจึงเหลือเพียงความแค้นจะให้นางปล่อยวางได้อย่างไร นางมิอาจปล่อยวางความแค้นลงได้ ส่วนเขาก็มิอาจปล่อยนางให้จากไปได้เช่นกัน
นางมารผู้ไม่สมประกอบ
นางเกิดมาขาพิการแต่หาได้ไร้ใจไม่ มีเพียงคนผู้นั้นที่ไร้หัวใจยิ่งกว่านาง เขามาหลอกให้นางหลงรักแล้วถอนหมั้นอย่างเลือดเย็น หลังนางตายจากไปแล้วยังใช้ความเห็นอกเห็นใจของพี่ชายนางเพื่อหาประโยชน์เข้าตัว โชคดีสวรรค์ไม่ปล่อยให้คนชั่วลอยนวล กลับมาครานี้ ในเมื่อพวกมันรักกันมากนัก ก็เชิญรักกันไปได้เลย ชายชั่วเช่นนี้คิดจนตัวตายก็ไม่เอามาเป็นสามีเด็ดขาด!
เพราะความไว้ใจ ทำให้ข้ากลายเป็นสตรีโง่งม
ท่านช่างใจดำยิ่งนัก ท่านกับข้าเปรียบดั่งเหมยเขียวม้าไม้ไผ่ ข้าเชื่อว่าสักวันท่านจะกลับมาเข้าพิธีกราบไหว้ฟ้าดินกับข้า แต่ใยท่านจึงพาสตรีอื่นกลับมา แล้วถอนหมั้นข้าอย่างไร้เยื่อใย
เมื่อนักฆ่า กลายเป็นฮูหยินชายตาบอด
รั่วซีสายลับสาวมากฝีมือ นางถูกสั่งให้ไปทำภารกิจสุดท้ายก่อนวางมือ ในตอนแฝงตัวเข้าไปยังถิ่นของศัตรูนางกลับถูกสายลับฝ่ายตรงข้ามลอบสังหาร รั่วซีคิดว่าชีวิตของนางได้จบลงแล้ว แต่เปล่าเลย….
บัวขาวแต้มสี
นางเคยเป็นดั่งดอกบัวขาว บริสุทธิ์ผุดผ่องมองแล้วสบายตา แต่เขาและน้องสาวต่างมารดาของนางกลับมาแต้มหมึกดำลงบนบัวขาวดอกนี้
ท่านร่ำสตรี ข้าร่ำสุรา
เมื่อเด็กดริ้งหมายเลขหนึ่งของเลานจ์ดังใจกลางกรุง ดันทะลุมิติมาเป็นพระชายาขององค์ชายเจ้าสำราญ ไอ้เรามันก็นักดื่มเสียด้วยสิ เชิญท่านเคล้านารีไปเถิด ข้าจะร่ำสุรา
บ่วงกฤษฎา
เธออยากตะโกนใส่หน้าเขาว่าเธอ move on ได้แล้ว เชิญคิวถัดไปค่ะ แต่เขาไม่ให้โอกาสเธอตอกหน้าเขากลับได้เลย เพราะเธอไม่เคยอยู่ในสายตาของเขา
พยัคฆ์ซ่อนรัก
ผู้หญิงที่เห็นแก่เงิน สำหรับเขาก็ไม่ต่างอะไรกับสัตว์ไร้กระดูกที่เรียกว่าปลิงสักเท่าไหร่ ในเมื่อคิดเอาตัวเข้าแลกเพื่อเงิน เขาก็จะสอนบทเรียนให้เธอเอง
สุดทางยื้อ ไปเถิดข้าปล่อยมือท่านแล้ว
เพราะรักนางจึงยอมทุกอย่าง แต่สุดท้ายเขากลับมอบความรักให้สตรีอื่น ในเมื่อเดินมาจนถึงสุดทางแล้วนางก็ไม่คิดจะยื้อไว้อีกต่อไป ไปเถิดข้าปล่อยมือท่านแล้ว ส่วนข้าจะเดินจากไปพร้อมกับบุตรในครรภ์
ชะตานี้ข้าขอลิขิตเอง
สตรีผู้มีดวงชะตาหงส์ มิมีบุรุษใดไม่อยากครอบครอง แต่ข้าผู้นี้เหนื่อยเหลือเกินที่ต้องมาคอยแบกบุรุษเหล่านั้นขึ้นสู่จุดสูงสุด พอกันที ‘ชะตาครั้งนี้ข้าขอลิขิตเอง‘
ภรรยาในทะเบียน
ในความเป็นจริงแล้วคนอย่างเขาควรได้แต่งงานกับพี่สาวของเธอ คนที่เขานั่นรักหมดหัวใจ แต่เป็นเพราะครอบครัวของเราทั้งสองระบุตัวเจ้าสาวเอาไว้ว่าต้องเป็นเธอ
ฮูหยิน แค่ภรรยา
เพราะอยากตอบแทนบิดา ข้าจึงยอมทำทุกอย่าง แม้กระทั่งยอมเข้าพิธีกราบไหว้ฟ้าดินกับบุรุษแปลกหน้า แต่สำหรับเขานั่นข้าก็แค่สตรีโง่งมคนหนึ่งที่ได้ขึ้นชื่อว่าภรรยาของเขาเท่านั้น
หนึ่งปรารถนาปฐพีนี้ขอมีเพียงเจ้า
เจ้าคือลมหายใจ เจ้าคือทุกสิ่งที่ข้านั้นปรารถนา ขอเพียงมีเจ้า ข้ายินดีผ่าทุกด่านเคราะห์
ในห้วงฝันของมัจจุราช
ราตรีสวรรค์ คือชื่อของเธอ แต่เลือดเนื้อและกายหยาบในตอนนี้กลับไม่ใช่ของเธอ
Love Game รักร้ายๆของนายเกมส์เมอร์
อดีตทำได้เพียงแค่แอบรักพี่ชายเพื่อนสนิท คอยให้กำลังใจในฐานะแฟนคลับเท่านั้น ใครจะคิดว่าก้าวพลาดเพียงครั้งเดียวเรื่องราวจะกลายเป็นแบบนี้
วิวาห์ร้ายจบด้วยรัก
พื้นเพียงได้แต่งงานกับคนที่เขาแอบรัก แต่สามีของเขาดันไม่ได้รักเขานี่สิ ว่ากันว่าความสุขจะอยู่กับเราไม่นาน ความทุกข์ก็เช่นกัน
ดอกมูตานขี้เซา ผ่ามิติข้ามภพมาเพื่อนิทรา
สตรีนางอื่นคงจะข้ามภพมาเพื่อฝ่าฟันอุปสรรคมากมายจนกลายเป็นวีรสตรี กู้ชาติกู้แผ่นดิน แต่สำหรับข้านั้น “ความรักไม่แน่นอน แต่ความง่วงเป็นสิ่งที่ต้องนอนแน่ๆ”
อัคคีพ่ายรัก
อัคคี ทายาทตระกูลดังอย่าง วงค์วาณิชกูล เพราะความเจ็บปวดที่สูญเสียทุกอย่างไป ทำให้ชายหนุ่มมีชีวิตอยู่เพื่อความแค้น ครอบครัวที่อบอุ่นของเขาต้องพังลง ต้องแตกสาแหลกขาดอย่างไม่มีชิ้นดี เพราะคนเลวๆ อย่างกิตติภูมิเพื่อนรักของบิดาที่ใช้เล่ห์เหลี่ยมกลโกงเอาทุกอย่างไปเป็นของตน ผู้ชายคนนั้นทำลายความไว้ใจของบิดาของเขา จนกระทั่งท่านอิทธิพลบิดาของเขาต้องฆ่าตัวตาย ทุกอย่างมันเลยเป็นจุดเริ่มต้นให้เขากลับมาเพื่อทวงคืนความแค้นนี้ส่วนเธอก็คือหมากที่เขาวางเอาไว้ อัคคีเข้าหาผู้หญิงอย่างเอมธิดา เพื่อต้องการแก้แค้น แต่เหมือนจะเป็นเขาเองที่พ่ายแพ้ให้กับรักของผู้หญิงคนนี้ แพ้แล้วเขาแพ้เธอ ผู้หญิงมักจะหลงรักผู้ชายทรงแบดบอย การพบกันระหว่างเธอกับเขานั้นราวกับพรมลิขิต เอมธิดาได้พบอัคคีชายหนุ่มที่เพียบพร้อม เขาทั้งแสนดีและน่ารักกับเธอเสมอ เธอหลงรักเขาจนหมดหัวใจ และเพราะความรักนอกจากเธอจะมอบหัวใจให้เขาแล้ว เอมธิดายังมอบความสาวให้กับเขา เธอฝันไปไกลจนถึงวันวิวาห์ วันที่สองเราจะได้แต่งงานและมีครอบครัว แต่แล้ววิมานกลางอากาศที่เธอฝันไว้ก็พังทลาย เขาไม่ได้รักเธอ เพราะความแค้นเขาจึงเข้าหาเธอ อัคคีเข้าหาเธอก็เพราะแก้แค้นเพียงเท่านั้น เธอจะถอยเขาก็ไม่ปล่อยกักขังเธอเอาไว้ไม่ยอมให้ไปไหน พอมารู้ทีหลังว่าแท้จริงแล้วเรื่องราวทุกอย่างที่ออกมาจากปากผู้ชายคนนี้มันไม่มีเรื่องจริงเลยสักอย่าง เขาหลอกลวงเธอมาโดยตลอด มีอะไรจริงบางในความสัมพันธ์ของสองเรา “โทษฉันไม่ได้นะเธอผิดที่เกิดมาเป็นลูกคนสารเลวอย่างมันเองเอมธิดา!” “โทรมามีอะไรครับวิว?” “ (เพิ่งรู้ว่าวิวโทรหาคู่หมั้นของตัวเองไม่ได้) ” วิว หรือวริศรา คู่หมั้นของอัคคี “ผมไม่ว่าง งานยุ่ง” “ (ถ้าเรื่องงานวิวไม่ว่าหรอกคะ แต่ถ้าเรื่องผู้หญิงหวังว่าคนพวกนั้นจะเป็นแค่ทางผ่านคุณ แต่วันไหนที่คุณแต่งงานกับวิวแล้ว คุณต้องเลิกกับมัน) ” เสียงจากปลายสายของคู่หมั้นสาวทำเอาอัคคีถอนหายใจ เธอก็รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นที่พูดถึงคือใครและเพราะอะไรเขาต้องทำแบบนี้ แต่ก็ไม่วายพูดย้ำอยู่ “ไอ้อัคคี!” “ชื่อนี้ไม่มีใครเรียกกูมานานแล้ว ได้ยินชื่อจากปากของมึงมันช่างไพเราะจริงๆ!”คำพูดบวกท่าทางของชายหนุ่มมันเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน “มึง! มึงทำแบบนี้ทำไมวะ!” “ฮาฮ่า ยังกล้าถามอีกงั้นเหรอ มึงทำเหี้ยอะไรกับครอบครัวกูไว้ล่ะ จำไม่ได้แล้วงั้นเหรอ หึคิดว่าชีวิตของมึงจะมีความสุขได้ตลอดงั้นเหรอ น่าขำนะว่าไหม” “มึง!
ถึงร้ายก็มีหัวใจ วาสนานั้นขอข้าเถิด
เฒ่าจันทราปรายตามองลูกศิษย์คนโปรด เขารักและเอ็นดูนางมากกว่าเทพธิดาคนอื่นๆ ในวังเย่ว์เหล่า วังของเฒ่าจันทราผู้กุมชะตาความรักของมนุษย์ทุกคนเอาไว้ ไม่คิดเลยว่าเทพธิดาที่ค่อยถักทอสายใยแห่งด้ายแดง ผูกความรักและวาสนาของมนุษย์จะกลายเป็นผู้ที่ลงมือทำลายวาสนาของผู้อื่นด้วยตนเอง "หงเหม่ย เจ้ารู้ความผิดของตัวเองหรือไม่ว่าเจ้าทำสิ่งใดลงไป" "ข้าทราบ แต่ถ้าหากย้อนกลับไปได้ข้าก็ยังคงเลือกทางเดิม" "เจ้ามืดบอดจริงๆ ข้าผิดหวังในตัวเจ้า" เฒ่าจันทราส่ายหัว มาถึงขนาดนี้นางยังจะดื้อดึงอยู่อีก กว่าเขาจะรู้ว่านางทำสิ่งใดลงไป ทุกอย่างก็เลยเถิดเกินจะแก้ไขเสียแล้ว หากเขาพบรู้เรื่องก่อนคงจะพอช่วยเหลือนางได้บ้าง แต่เรื่องราวที่นางก่อในครั้งนี้รู้ถึงหูเง๊กเซียนฮองเต้แล้ว บทลงโทษของผู้ที่แหกกฏสวรรค์มีเพียงประหารชีวิตทำลายดวงวิญญาณที่แท่นประหารเซียนเท่านั้น ความผิดของนางเขาไม่รู้จะช่วยนางแก้ไขอย่างไร "แล้วทำไมต้องเป็นหลงเจียนกั๋ว เหตุใดเขาถึงต้องผิดหวังในรักซ้ำๆ ทุกภพชาติเพราะนาง ข้าผิดหรือที่อยากให้เขาสมหวังสักครั้ง" เทพธิดาหงเหม่ยยกสองมือขึ้นจับกรงเขย่าสุดแรงด้วยน้ำตานองหน้านางเป็นเทพธิดาอยู่ในวังเย่ว์เหล่ามาหลายหมื่นปี เฝ้ามองความรักของมนุษย์มามายมาก แต่ทำไมเขาถึงได้ไม่เคยสมหวังเลยสักครั้ง นางเฝ้ามองหลงเจี้ยนกั๋วมาหลายภพแล้ว ไม่ว่ากี่ภพๆ เขาก็มักจะหลงรักหลิวชิงชิง ไม่ว่าจะมีสตรีอื่นใดมาแทรก เขาก็ปักใจรักเพียงนางผู้เดียว ความรักมีได้แค่เพียงสองคน แล้วทำไมเขาถึงต้องเป็นคนที่สามเสมอ ต้องเจ็บซ้ำเพราะนางอยู่ทุกภพทุกชาติเรื่อยมา แล้วข้าผิดหรือที่อยากโอบกอดเขาไว้มอบความรักให้เขา ให้เขาได้สมหวังกับนางที่เป็นที่รักเพียงสักครั้ง "เฮ้อ อย่างไรเจ้าก็ผิดอยู่ดีหงเหม่ย เจ้ามีหน้าที่ดูแลด้ายแดง แต่เจ้ากลับทำผิดเสียเอง ข้าคงช่วยอะไรเจ้าไม่ได้ เจ้าทำผิดก็ต้องถูกลงโทษ" "ข้าน้อมรับ เมื่อใด ข้าต้องถูกประหารเมื่อไรท่านอาจารย์" นางถูกจับตัวกลับมาขนาดนี้ คงทำได้แค่เพียงก้มหน้ารับโทษทัณฑ์ "พรุ่งนี้รุ่งสาง" เฒ่าจันทราไม่อาจทนมองสภาพน่าเวทนาขอนางได้อีกต่อไป เขาหมุนกายเตรียมจะออกจากคุก "อาจารย์ข้าอยากขอท่านเป็นครั้งสุดท้าย" นางเอ่ยยื้อชายชราเอาไว้ "ข้าไม่อาจขออภัยโทษจากเง๊กเซียนได้เจ้าก็รู้ดี" เฒ่าจันทร์ทราบอกปัด หงเหม่ยส่ายหัว "ข้าไม่ได้อยากขอชีวิต ข้าเพียงอยากได้เครื่องเขียนและกระดาษจำนวนหนึ่งเท่านั้น" หึ ชีวิตหรือนางจะขอไปทำไม หากต้องถูกจองจำเอาไว้เช่นนี้ ต้องรับรู้เรื่องราวต่อจากนี้ของหลงเจี้ยงกั๋ว ต้องรู้ว่าเขาต้องอยู่อย่างทุกข์ทรมานเพราะหลิวชิงชิงโดยที่นางทำได้เพียงแค่เฝ้ามองอยู่ห่างเหมือนที่ผ่านมา นางคงทำเช่นนั้นไม่ได้อีกแล้ว แค่เพียงเห็นน้ำตาของเขา ใจนางก็ปวดร้าวเจียนจะขาด เฒ่าจันทราหันไปพยักหน้าตอบรับ สิ่งที่นางของใช่ว่าจะให้ไม่ได้ หงเหม่ยรับพู่กันและถาดฝนหมึกมา นางค่อยๆ จรดพู่กันบรรจงเขียนเส้นสายกลายเป็นตัวอักษร แม้ความรักของนางจะจบลงเพียงเท่านี้ แต่นางอยากบันทึกเรื่องราวระหว่างเขาและนางเอาไว้ตราบนานเท่านาน ผ่านไปหลายชั่วยามทุกครั้งที่หงเหม่ยจรดพู่กันลงบนกระดาษ น้ำตาหยดหนึ่งหยดก็ตกลงสู่กระดาษ จนตอนนี้นางแทบจะไม่มีน้ำตาให้ไหลอีกแล้ว "หลงเจี้ยนกั๋ว ความรักของท่านและข้าผู้อื่นไม่ยินดีแล้วอย่างไร ผิดกฎสวรรค์แล้วอย่างไร แต่ข้าผู้นี้จะทำให้ความรักของท่านและข้าถูกเล่าขานไปจนกว่ามนุษย์จะดับสูญสิ้นไปจากโลกนี้" หงเหม่ยยกพู่กันขึ้นจากกระดาษ หลังจากลากเส้นอักษรตัวสุดท้าย มือบางจับกระดาษทุกแผ่นมาเรียงรวมกัน นางใช้พลังเฮือกสุดท้ายที่เหลืออยู่ รวมกระดาษทั้งหมดเป็นเล่มเดียวกัน "ปิ่นหงส์" นางอ่านชื่อหนังสือเล่มนั้นแผ่วเบา
แผนลวงตีตรารัก
เพราะต้องการเอาคืนความแค้น พยัคฆ์จึงใช้เธอเป็นหมากในเกมส์นี้ เพียงต้องการให้ศัตรูเจ็บปวดเจียนตาย เขาจึงยัดเยียดสถานะเมียบำเรอให้แก่เธอ
องค์หญิงบรรณาการผู้ถูกลืมเลือน
ข้าผู้ไม่เคยถูกจดจำ ไม่ว่าในฐานะบุตรีของเสนาบดีหรือแม้แต่อยู่ในฐานะองค์หญิง ในเมื่อผู้คนใต้หล้าเลือกที่จะลืมเลือนข้า คงไม่ผิดอันใดที่ข้าผู้นี้จะสังหารทุกคนให้หมดสิ้น
one night คืนหนึ่งเราเคยพบกัน
น้ำค้างพบผู้ชายคนหนึ่งในตอนที่เธอเหงาและต้องการใครสักคน เธอไม่เคยลืมเขา หากโชคชะตามีจริงขอให้เราได้พบกันอีกครั้ง one night คืนหนึ่งเราเคยพบกัน “ขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนน้ำนะคะ น้ำจะไม่ลืมหนึ่งคืนที่เราพบกัน ลาก่อนค่ะ” หากโชคชะตามีจริง ขอให้เราได้พบกันอีกครั้ง one night คืนหนึ่งเราเคยพบกัน
อดีตรักวิวาห์ร้าย
เพราะเธอคืออดีตที่ทำเขาเจ็บปวดเจียนตาย ในเมื่อโอกาสแก้แค้นถูกยัดใส่มือของเขาขนาดนี้ มีหรือที่คนอย่างเขาจะปล่อยให้หลุดมือไปได้ เธอต้องเจ็บปวดอย่างที่เขาเคยเจ็บ ปลายฝนผู้หญิงอย่างเธอสมควรได้รับมัน ในอดีตเธอคือผู้หญิงที่เขารักจนหมดหัวใจ แต่แล้วผู้หญิงคนนี้ก็เหยียบย่ำความรักของเขาจนไม่เหลือชิ้นดี เพราะเหตุนี้หัวใจของชายหนุ่มจึงไม่คิดเปิดรับใครเข้ามาในชีวิตอีก ความเจ็บปวดในวันวานยังอยู่ในความทรงจำของเขาไม่จางหาย จนกระทั่งวันนี้เขาได้กลับมาเจอเธออีกครั้ง ผู้หญิงที่เขาเกลียดชัง ผู้หญิงที่ทำให้เขาเจ็บปวด ในเมื่อโชคชะตาลิขิตให้เธอมาเจอเขาอีกครั้ง ครั้งนี้เขาก็จะเอาคืนให้เธอเจ็บปวดเหมือนที่เขาเคยเจ็บเมื่อหลายปีก่อน ปลายฝน ถูกบิดาบังคับให้แต่งงานกับลูกชายของเพื่อนเก่าโดยมีเหตุผลหลักก็คือต้องการเงินจากครอบครัวนี้นั่นเอง เธอไม่ยอมรับพยายามปฏิเสธแต่ดูเหมือนมันไม่ง่ายขนาดนั้นถ้าหากเธอไม่ทำตามคำสั่งมารดาของเธอก็จะไม่ได้รับการรักษา เพราะเหตุนี้ทำให้หญิงสาวยอมตกลงแต่งงานในครั้งนี้ แต่ทว่าใครกันจะคิดว่าผู้ชายที่เธอต้องแต่งด้วยคือเขา อัศวิน แฟนเก่าที่เคยคบหาสมัยเรียน ในตอนนั้นเธอจำใจต้องบอกเลิกชายหนุ่มไปเพราะมีเหตุผลส่วนตัว และก็รับรู้ว่าเรื่องราวในครั้งนั้นมันทำให้อีกฝ่ายเสียใจมากแค่ไหน จากในตอนแรกพอเห็นว่าเป็นเขา ปลายฝนก็ตกใจ แต่เธอก็ไม่อาจถอยได้อีก ส่วนชายหนุ่มพอเห็นว่าผู้หญิงที่ครอบครัวอยากให้แต่งงานคือคนที่เคยสร้างรอยแผลเป็นในใจให้ตัวเอง เขาก็ตกลงทันที เพราะต้องการทำให้เธออยู่อย่างตายทั้งเป็น ความรักที่เคยมีกลายเป็นความแค้น 'ปลายฝนผู้หญิงอย่างเธอสมควรได้รับมัน'
เกิดใหม่คราวนี้ ข้าจะถอยให้ทุกคน
เจียวเอินจวิ้น ฮองเฮาผู้เลอโฉม การแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นในวังหลังนั้นเป็นมาทุกสมัย และเจียวเอินจวิ้นคือผู้กุมอำนาจนั้น เหนื่อยเหลือเกินกับการแย่งชิง เหนื่อยเหลือเกินกับการยื้ออำนาจเอาไว้ในมือ
หลงไฟกัลป์
"ไอ้บ้า เจอหน้าแต่ล่ะที่มีแก่จิกกัด เป็นไก่หรือไง เอ้หรือเป็นหมา" นานาไฮโซสาวสวย ธุรกิจที่บ้านพวกพี่ชายก็ช่วยกันดูแล ให้เธอไปนั่งโต๊ะกับกองเอกสารมันไม่ใช่แนว ด้วยความชอบเที่ยวตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย เลยเอาเงินปันผลจากหุ้นในส่วนของเธอมาเปิดผับ Venus เพื่อสาวๆ จะได้เที่ยวอย่างปลอดภัย ทุกอย่างไปได้สวยค่ะ แต่ติดตรงไอ้เจ้าของผับข้างเจอหน้าที่ไรชอบเจ้ามาจิกกันเธอ คุยกันที่ไรได้ทะเลาะทุกที ผู้ชายอะไรปากแซ่บ เดี๋ยวแม่ช่วยผ่าสุนัขออกจากปากให้เอง
ถ้าหากว่า (If)
บทนำ เชื่อว่าทุกคนต้องเคยคิด ถ้าหากว่าวันนั้นไม่ทำแบบนั้นทุกอย่างคงไม่เป็นแบบนี้ ถ้าหากว่าไม่พูดแบบนั้น ทุกอย่างคงดีกว่านี้ ฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น ถ้าหากว่าวันนั้นไม่ยื่นมือออกไปจับจูงผ่ามือใหญ่ที่อบอุ่นคู่นั้น เขาคนนั้นก็คงไม่ได้เข้ามาอยู่ในหัวใจและทำร้ายกันซ้ำๆแบบนี้ ตรีภพ ชินณรงค์ อายุ 30 ลูกชายคนเดียวของ คุณหญิงปาดวาดและคุณตรีดนัย ดีกรีนักเรียกนอก จบ ตรี โท เอกบริหาร ว่าที่ประธานบริษัทคนใหม่ของชินณรงค์กรุ๊ป บริษัทผลิตสิ่งทอและเครื่องนุ่งห่มเจ้าใหญ่ที่สุดของประเทศ วีรดา ชินณรงค์ อายุ 25 ลูกสาวบุตรธรรมของคุณหญิงปานวาด เรียนจบบริหารงานคหกรรมศาสตร์ หลังจากเรียนจบมาเธอก็ทำหน้าที่เลขาและดูแลคุณหญิงปาดวาดที่ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง คุณหญิงคือผู้มีพระคุณ ชุบเลี้ยงเธอที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้า ไร้ญาติขาดมิตร เชื่อว่าทุกคนต้องเคยคิด ถ้าหากว่าวันนั้นไม่ทำแบบนั้นทุกอย่างคงไม่เป็นแบบนี้ ถ้าหากว่าไม่พูดแบบนั้น ทุกอย่างคงดีกว่านี้ ฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น ถ้าหากว่าวันนั้นไม่ยื่นมือออกไปจับจูงผ่ามือใหญ่ที่อบอุ่นคู่นั้น เขาคนนั้นก็คงไม่ได้เข้ามาอยู่ในหัวใจและทำร้ายกันซ้ำๆ แบบนี้
สัญญาบ่วงรักซาตาน
สัญญาแต่งงาน 100 ล้าน พัณธสัญญาที่ติดตัวไอรินตั้งแต่วันที่ลืมตาดูโลก เธอรู้จักเขาดีเลยล่ะ แต่สำหรับเขาแล้วเธอเป็นเพียงคู่หมั้นที่ไร้ตัวตน
โบตั๋นไร้กลิ่น
ความรักทำให้คนตาบอด คุณคนที่ฉันรักจนหมดใจ ทุ่มเททั้งกายล่ะใจให้คุณเพียงคนเดียว แต่คุณกลับไม่เคยเห็นค่ามันเลย ฝ่าเท้าของคุณบดขยี้หัวใจของฉันทุกครั้งที่มีโอกาส ฉันเฝ้าถามตัวเองซ้ำๆ ทำไมคุณถึงไม่รักฉันบ้าง แต่พอแล้ว พอแล้วจริงๆ กลับชาติมาเกิดครั้งนี้ฉันจะไม่รักคุณ
เมื่อนางเอกพอแล้ว
หลุดเข้ามาเป็นนางเอกในนิยายจีนที่ตัวเองอ่าน แต่เจอพระเอกแบบนี้…ขอบายค่ะ
ยาใจหยางอ๋อง
นางคิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อกับแม่ จริงอยู่ที่นางตกลงปลงใจที่จะอยู่ยุคนี้ เป็นหลิวอี้เฟย แต่นางก็ตัดไม่ขาด นางไม่รู้ในเงามืด มีคนแอบมองนางอยู่ อ๋องหยางชงอวี้ เดินออกมาจากเรือนอนุมี่ฮวา อนุอีกนางหนึ่งของเค้า มองเห็นหลิวอี้เฟย เดินไปทางสระบัว สีหน้าไม่ค่อยดี เค้าจึงแอบเดินตามนางมา ไม่คิดว่าจะเห็นนางในมุมนี้ "อยู่ที่นี่ ทำเจ้าเศร้าโศกขนาดนั้นเลยหรือ หลิวอี้เฟย" แววตาขี้เล่น เจ้าเล่ห์ ทำเค้าสนใจในตัวนาง ตอนอยู่จวนราชครูแล้วก็ตอนที่อยู่ในห้องหอด้วยกัน ทำไมตอนนี้มีแต่ความเศร้า หลิวอี้เฟย ไม่รู้ถึงคนที่มายืนข้างหลัง เนื่องจากนางเหม่อมองจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว พอหันหลังจะกลับเรือน ก็ปะทะเข้ากับอกแข็ง กำลังจะร้องกรี๊ดพอหงายหน้าขึ้น" ท่านอ๋อง" ซวยจริงๆ อี้เฟยเอ้ย แถมหยางชงอวี้ยังกอดนางเอาไว้ไม่ยอมปล่อยอีก "พระชายา ดึกแล้วทำไมยังไม่นอนอีก" ถามแปลกตานี้ ถ้านอนมามายืนให้เจ้ากอดอยู่แบบนี้หรือไง "กำลังจะกลับเรือนนอนเพคะ ท่านอ๋องโปรดปล่อยหม่อมชั้นก่อน" ปล่อยสิปล่อยโจรแต๊ะอั้ง เสียงหลิวอี้เฟยหวาน แต่นางกับมองตาเขียวใส่หยางชงอวี้ "เปิ่นหวางกอดชายา ผิดตรงไหน'' หยางชงอวี้ ไม่พูดป่าว ก้มลงไปหอมแก้มอี้เฟย คนถูกหอม ช๊อคตัวแข็งไปแล้ว "ยังกับข้าอยากแต่งกับท่านนักนี้" เนื่องจากอารมเศร้ายังคลุกกรุ่นใจใน แล้วยังมาถูกปล้นหอมแก้มไปอีก หลิวอี้เฟย ระเบิดอารมณ์ออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ พอรู้สึกตัวรีบเอามือปิดปากตัวเอง ยัยโง่เอ้ยยยย หาเรื่องตายไวจนได้ ได้แต่ด่าตัวเองในใจ "ในเมื่อแต่งมาแล้ว เจ้าก็เป็นคนของเปิ่นหวางแล้ว เป็นพระชายาของเปิ่นหวาง ไม่ว่าเจ้าจะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม"