พันธะร้ายแฟนเก่า

บทนำ

“มินเราเลิกกันเถอะ!” น้ำเสียงเชิงตัดเยื่อใยพูดออกมาจากปากของเวหาเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาจนใคร ๆ ต้องอิจฉาเธอที่เป็นแฟนกับผู้ชายคนนี้แต่ทว่าวันนี้มินธิดาต้องมาฟังคำพูดที่ทำร้ายจิตใจที่สุดในชีวิต จากเขาที่เป็นรักแรกและรักเดียวของเธอ

“ทำไมละเวย์ มินไม่ดีตรงไหนบอกมินสิ เราคบกันมาตั้งหลายปีจู่ ๆ เวย์จะมาทิ้งมินแบบนี้เหรอ?” หญิงสาวเจ้าของใบหน้าเปื้อนน้ำตามองมายังร่างหนาด้วยหัวใจที่เจ็บปวด ชายหนุ่มเมื่อเห็นหญิงสาวตรงหน้าร้องไห้ออกมาอย่างนั้นเขาถึงกลับเบี่ยงหน้าหันไปอีกทาง สองมือหนาบีบกำเข้าหากันแน่น ทุกอย่างในตอนนี้มันเงียบสนิทเหมือนโลกทั้งใบของมินธิดาหยุดชะงักเมื่อเธอได้ยินคำพูดพวกนี้ ตลอดสี่ปีที่ได้คบหากับเวหาเป็นช่วงเวลาที่เธอมีความสุขที่สุดแต่วันนี้มันไม่มีอีกแล้ว

“เวย์ไม่รักมินแล้วใช่ไหม?” เธอตัดสินใจถามชายหนุ่มออกมา แววตากลมใสที่ในตอนนี้มันพร่ามัวไปหมดกำลังจ้องมองแผ่นหลังของชายคนรักด้วยความหวัง

“เวย์ขา” จู่ ๆ ก็มีเสียงของผู้หญิงอีกคนเดินเข้ามาพร้อมเกาะแขนของเวหาเอาไว้แน่น ภาพที่เห็นทำเอามินธิดาชะงักไป ไม่ต้องบอกเธอก็เข้าใจแล้วว่ามันแปลว่าอะไร หญิงสาวในชุดนักศึกษาชั้นปีสุดท้ายกำกระโปรงแน่นก่อนจะยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาออกอย่างลวก ๆ

“มาแล้วเหรอจิน” เขาพูดถามหญิงสาวอีกคนพร้อมมือยกขึ้นมาโอบเอวคอดกิ่วไว้

“ขอโทษที่ให้เวย์ขารอนานนะคะ นี่คุณคุยธุระเสร็จรึยังคะคุณแม่รออยู่” จิรดาพูดขึ้นพร้อมมองมายังมินธิดาด้วยสายตาเรียบนิ่ง

“งั้นเราไปกันเถอะ ผมไม่มีอะไรจะคุยกับผู้หญิงคนนี้แล้ว”

“เวย์! ฮึกฮือ มินทำอะไรผิดฮะ เวย์ถึงทำแบบนี้กับมิน ตลอดเวลาที่ผ่านมามันไม่เคยเลยสินะที่เวย์จะรักมินจริง ๆ ไอ้คำพูดหวานซึ้งที่ผ่านมาก็คงเป็นคำหลอกลวงสินะ

เวย์ใจร้ายมากเลยนะถ้าไม่รักไม่จริงใจจะเข้ามาในชีวิตเราทำไม” ในยามนี้หญิงสาวสติแตกแล้ว เธอพยายามจะไม่ร้องไห้แต่ทำอย่างไรมินธิดาก็เก็บซ่อนมันเอาไว้ไม่ได้เลย มือบางยกขึ้นมาจับแขนชายหนุ่มไว้แน่น อะไรทำให้เขาเปลี่ยนไปขนาดนี้ แต่ทว่ามือหนาของเวหายกขึ้นมาปัดมือของหญิงสาวออกอย่างไร้เยื่อใย

“พูดจบแล้วใช่ไหม ขอตัวก่อน!” ชายหนุ่มพูดจบก่อนจะเดินผ่านหน้ามินธิดาไปกับผู้หญิงคนนั้น หญิงสาวทรุดลงไปกองกับพื้นพร้อมร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด อีกไม่กี่เดือนเธอก็จะเรียนจบ อีกไม่กี่เดือนคำสัญญาที่เขาเคยบอกก็จะมาถึง

‘หลังจากเรียนจบมินแต่งงานกับเวย์นะ’

คำพูดพวกนี้ยังคงวนเวียนอยู่รอบ ๆ ตัวของเธอคำพูดที่เธอคาดหวังทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยวาดฝันกลับพังทลายลงตาหน้าต่อตา

เวหาเดินมาหยุดที่รถเก๋งคันหรูก่อนจะดึงมือจิรดาออกห่างอย่างไม่พอใจมากนัก

“กลับเองนะ ผมไม่ว่าง!”

“เวย์ ทำไมพูดแบบนี้คะก็คุณแม่บอกให้เวย์พาจินไปเที่ยววันนี้!”

“ก็ไม่ไป อยากไปก็ไปเองดิ นี่จะบอกอะไรให้นะจินถึงผมจะยอมทำตามที่แม่สั่ง ใช่ว่าผมจะยอมคุณทุกอย่าง เพราะคุณ ผมต้องทำอะไรที่ฝืนใจมากมายรวมถึงการไปเรียนต่อกับคุณ ไหน ๆ ก็พูดเรื่องนี้แล้ว คุณโปรดจำไว้ด้วยว่าผู้หญิงที่ผมจะรักมีเพียงคนเดียวคือมิน ไม่ใช่คุณ!” เวหาเปิดประตูรถก่อนจะปิดมันลงดังลั่นพร้อมขับรถออกไปอย่างคนไม่สบอารมณ์มากนัก เพราะครอบครัวเขาจึงต้องเลิกกับมินธิดา เลิกกับผู้หญิงที่เขารักมากที่สุดในชีวิต

หลายปีผ่านไป

หญิงสาวในชุดเดรสสีครีมเดินเข้ามาในบริษัทเอกชนเเห่งหนึ่งเพราะเธอทำงานที่นี่ โชคดีที่พอเรียนจบรุ่นพี่ที่เธอนับถือให้มาช่วยงานที่บริษัททำให้มินธิดาประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน

ปัจจุบันหญิงสาวเป็นถึงหัวหน้าฝ่ายการตลาดถึงแม้ในสายตาของคนอื่น ๆ คิดว่าเธอเข้ามาอยู่ที่นี่ได้เพราะใช้เส้นสายแต่ตลอดเวลาสองปีที่ผ่านมามันก็พิสูจน์แล้วว่าเธอทำงานเก่งขนาดไหน

“น้องมินเย็นนี้เลิกงานไปทานข้าวกับพี่นะ พี่มีเรื่องจะปรึกษาการทำโฆษณาตัวใหม่” เสียงนพดลรองประธานพูดขึ้น

“ได้สิค่ะท่านรอง” เธอยิ้มให้เจ้านายรุ่นพี่อย่างสนิทสนม

“บอกว่าให้เรียกพี่นพเหมือนเดิมไงเด็กดื้อ” เขาอมยิ้มขึ้นก่อนจะขยี้หัวหญิงสาวเบา ๆ

“มินไม่ได้ดื้อนะคะ แต่นี่ในบริษัท มินไม่อยากให้คนเขามานินทาว่าตีสนิทเจ้านาย”

“ก็เราสนิทกันจริง ๆ พี่รู้จักมินตั้งแต่ปีหนึ่ง จนตอนนี้ผ่านมาหกปีแล้วนะ พี่ไม่สนใจคำพูดคนอื่นหรอก”

“พี่ไม่สนแต่มินสน เอาเป็นว่าตอนเย็นเจอกันนะคะ” เธอไม่อยากเป็นขี้ปากชาวบ้านไม่อยากเป็นจุดสนใจ แต่ไม่รู้ทำไมไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็มีสายตาของคนมากมายจ้องมาที่เธอตลอด

สองปีกว่าที่ผ่านมา มินธิดาไม่เคยได้ข่าวของเวหาอีกเลยเธอรู้แค่ว่าเขาไปเรียนต่อต่างประเทศเเค่นั้น ถึงพยายามบอกกับหัวใจว่าไม่ควรคิดถึงคนใจร้ายคนนั้นแต่ทว่าลึก ๆ แล้วมินธิดากลับไม่เคยลืมเขาได้เลยอาจจะเพราะเขาเป็นคนที่ทำให้เธอรู้จักกับความรักและก็ยังเป็นคนที่ทำให้เธอเจ็บปวดกับความรักด้วยมั้งถึงทำให้หัวใจดวงนี้ยังจดจำเขาได้เสมอมา