นิยาย
กินเด็กเขาบอกว่าเป็นอมตะ
เขาบอกว่ากินเด็กมันจะเป็นอมตะ มันจริงหรือเปล่า แต่ดูเหมือนตอนนี้เด็กจะยั่วให้กินจนใจจะขาดแล้ว!
เด็กดื้อของพี่เอิร์ธ
อย่าดื้อได้มั้ยอัง คำนี้ผมเสียใจมากที่พี่เอิร์ธชอบบ่น แต่แล้วยังไง ไม่ดื้อพี่เขาจะรักหรอ เห้อๆ --------------------------- 'อัง น้องหัดระวังตัวบ้างสิพี่เป็นห่วงนะเด็กดีของพี่ 'ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ 'เด็กดื้อ' "ผมไม่ได้ดื้อสักหน่อย ถ้าผมดื้อพี่จะมารักกับผมทำไม ถ้าพี่ไม่ได้ชอบคนแบบนี้" "จะไม่ให้รักได้ยังไง ก็นายเป็นเด็กดื้อของพี่" "ผมเกลียดจริงๆ สายตาของพี่ พี่โคตรเจ้าชู้เลยว่ะ"
น้องอย่าร้องนะ
ชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งที่ต้องดิ้นรนต่อสู้เพื่อน้องชาย ทั้งชีวิตของเขามีแค่ฉัน และทั้งชีวิตของฉันมีแค่เขา
มนต์รักข้าวตอกแตก
ผมแค่สวย หุ่นดี หน้าตาดี ดาวเป็นเด่นวิศวะ แต่ผมไม่ได้ชอบผู้ชายสักหน่อย!!
มู่อวี้หลิง สตรีหัวใจนักรบ
แค่สตรีหรือข้าเป็นจอมทัพไม่เกรงกลัวผู้ใดหากอยากตายก็จงลองดู...
หรูหรง จอมนางวังหลัง
หรูหรง สตรีสูงศักดิ์บิดาเป็นขุนศึกที่แข็งแกร่งและองค์อาจ นางเป็นสตรีที่เข้มแข็งบิดาสั่งสอนให้นางมีใจเด็ดเดี่ยว นางถูกคัดเลือกให้แต่งงานกับองค์ชายที่เป็นรักแรกของนาง "องค์รัชทายาทผู้สง่างามจะแต่งงานกับองค์หญิงต่างเผ่า" "แล้วชายาเอกขององค์รัชทายาทล่ะอยู่ที่ใด" "เจ้าไม่รู้อะไร พระชายาเอกนางก็จะต้องถูกลดขั้นเป็นเพียงชายารองเท่านั้น" "เฮ้อ สงสารพระชายาเอกนะ รักกันมานานอยู่กินกันได้ไม่นานก็ถูกลดขั้นเสียแล้ว" "ใช่ น่าสงสารนัก"
#ไม่รับดูดวงให้เมียน้อย
เพราะมีความสามารถที่แตกต่างจนต้องเก็บงำความลับเอาไว้ ฉันผลักดันให้สามีประสบความสำเร็จ แต่กลับทำให้สามีนอกไปเอาคนใหม่ คนเก่าอย่างฉันนั้นเจ็บใจต่อไป ฉันจะยิ่งใหญ่และจะทำให้คนพวกนี้คุกเข่าอ้อนวอนฉันให้จงได้...
ซินเพ่ยหนิง ฮูหยินผู้ทรนง
ชาติกำเนิดต่ำต้อยแล้วอย่างไร ข้าล้วนไม่สนใจ ข้าเกิดมามีมารดาเป็นนางโลมแล้วอย่างไรอย่างน้อยข้าคนนี้ก็ไม่เคยทำร้ายผู้ใดก่อน
หยางอิงซั่ว ภรรยาผู้ร้ายกาจ
แม้ไม่เก่งกาจวรยุทธถึงขั้นสุดยอด ตัวของนางยังมีมันสมองอันชาญฉลาดที่เป็นถึงสตรีคนแรกของแคว้นฉินที่มีความสามารถการวางแผนรบทั้งภายนอกและภายใน ไม่ว่าเรื่องใดล้วนอยู่ในแผนการของข้าทั้งสิ้น
นางมารหัตถ์เทพโลหิต
ข้ารักเจ้าถึงเพียงนี้ เจ้ากลับเกลียดข้าตัดเยื้อใยรักที่เคยมีเช่นนี้ได้อย่างไร ข้าหลินอู่เกิดมาเกือบสามร้อยปีไม่เคยพบคนเช่นเจ้าเลย ฟางเทียนเจ๋อ!!!
เมื่อแม่ทัพเป็นฮองเฮา
"เสด็จพ่อนางจะทำลูกกับข้า" "เสด็จพ่อนางจะขืนใจข้า" แคว้นต้าเหลียงกำลังล่มสลาย ฮองเต้องค์ปัจจุบันกำลังประชวรหนัก องค์รัชทายาทอ่อนแอ ผู้ที่จะขึ้นมาเป็นฮองเฮาเคียงข้างฮองเต้องค์ใหม่ย่อมต้องแข็งแกร่งและผู้ที่เหมาะสมที่สุดก็เห็นจะเป็นท่านหญิงมู่เซียว แห่งจวนอ๋องมู่บัดนี้ผู้ที่เหมาะสมเช่นนางกลับกำลังฆ่าศัตรูในสนามรบ ไม่มีผู้ใดเลยจะรู้ว่านางหน้าตาเป็นเช่นไร งดงามหรือไม่ รูปร่างเป็นเช่นไรมีเพียงฮองเต้เท่านั้นที่รู้
Mafia...คว้าหัวใจยัยมาเฟีย
7 ปีของความรักมันหมดไปโดยที่ไม่มีอะไรกลับมา แม่งเอ้ย!!! มึงสมควรโดนกระทืบจมดินจริงๆ
สัญญาของเพื่อนรัก2022
ผมถูกบังคับให้แต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักและโดยไม่เต็มใจ ผมไม่มีทางที่จะรักคนที่เป็นเพื่อนของตัวเองเด็ดขาด ต่อให้มันจะสวยมากเท่าไหร่ก็ตามคนที่ผมรักจริงๆ คือน้องสาวของมันต่างหาก รักน้องต้องแต่งงานกับพี่คืออะไรก็ไม่รู้ ผมไม่ชอบเลยต้องมาถูกจำกัดการใช้ชีวิตแบบนี้ในฐานะลูกชายคนรองของตระกูลมโนธรรมผมจะไม่ยอมให้ใครมาจูงจมูกส่วนสะพายให้กับผมเป็นเด็ดขาดผมไม่ใช่วัวใช่ควายนะครับที่จะมีใครสามารถจูงจมูกได้ง่ายๆและจำเอาไว้คนอย่างผมเกิดเป็นลูกของคนใหญ่คนโตไม่มีวันที่จะให้ใครมาเดินนำหน้าผมเด็ดขาดไม่ว่าจะครอบครัวหรือใครหน้าไหนทั้งสิ้น
จอมยุทธตามหารัก ภาค 1
เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือตัวข้านั้นคือภรรยา ความงดงามของภรรยาของข้า ล้วนแล้วแต่เลิศเลอดั่งคำกล่าวที่ว่า มัจฉาจมวารี ปักษีตกนภา จันทร์หลบโฉมสุดา มวลผกาละอายนาง แต่ความงดงามนั้นล้วนแล้วเป็นเพียงฉากบังหน้เท่านั้น!!!
แม่ทัพหญิงไร้ใจ (ตระกูลหยาง)
เหตุจำเป็น ที่ต้องแต่งงานกับกุนซือเพียงเพราะว่า ถ้าไม่ได้แต่งงานในปีนี้ตัวของนางก็จะมีอันเป็นไปตามคำบอกเล่าของบิดาที่เชื่อเรื่องพวกนี้จนทำให้นางจำเป็นต้องแต่งงานแก้ขัดไปก่อนและบุรุษ พี่จะมาเป็นสามีของนางต้องการการคัดมาอย่างดีและคนนั้นที่โชคดีก็คือ กุนซือเสวียน ที่จำใจต้องแต่งงานกับนางเพราะการถูกบังคับนั้นเอง "เจ้าจะร้องไห้ไปทำไมเป็นสามีข้าไม่ดีอย่างนั้นหรือ" "ก็ข้ายังไม่อยากแต่งงานนี้" "เจ้าต้องแต่งถ้าไม่แต่ข้าจะต้องตายพอข้าตายทหารคนอื่นๆก็หมดขวัญกำลังใจที่จะสู้รบเจ้าอยากแพ้เช่นนั้นหรือ" "ถึงอย่างนั้นก็แค่แต่งเฉยๆไม่เข้าหอได้หรือไม่" "ไม่ได้!" "ฮืออออๆไม่เอานะ" "ต้องเอาแล้วเจ้าต้องเป็นของข้า!!" แควกกกก!!! "อ๊ากกกก ท่านแม่ทัพท่านจะทำอันใด" "จับเจ้าทำสามียังไงล่ะหึๆ" "ไม่น่าาาาา!!!" "หึๆ มาเป็นของข้าเถอะ" "ม่ายยยยบย!!!!"
Devil of girl รักร้ายๆของยัยปีศาจ
สี่สาวเพื่อนรักที่อยู่ด้วยกันมานาน มีแผลใจเรื่องความรักจนต้องหลีกหนีไปคนละทาง จนเมื่อผ่านมา 3 ปี พวกเธอกลับมาเจอกันอีกครั้ง กลับมาพร้อมความรักครั้งใหม่ที่กำลังรอพวกเธออยู่...
ฮูหยินไร้เสียง
เพราะข้าเป็นใบ้ ข้าเลยแตกต่างจากผู้อื่นเช่นนั้นหรือ ข้าเพียงแค่ต้องการความรักที่จริงใจสักคนและข้าก็เจอแม้ข้าจะเป็นใบ้แต่เขากลับรักข้า แต่วันเวลาเปลี่ยนใจคนก็เปลี่ยนตาม
หยางไป๋ สตรีผู้ร้ายกาจของท่านอ๋อง (ตระกูลหยาง)
ตัวของข้าเองก็เคยเป็นสตรีที่เรียกง่ายๆ ว่านอนสอนง่ายเป็นสตรีในห้องหอที่บิดาและมารดาสั่งสอนมาอย่างสม่ำเสมอแต่พอตัวท่านที่ทำร้ายกาจต่อข้าจึงเปลี่ยนให้ข้าเป็นสตรีที่ร้ายกาจเป็นพระชายาอ๋องแล้วอย่างไร ในเมื่อตัวของท่านเองก็ไม่ได้มีใจให้แก่ข้าปล่อยปละละเลยปล่อยข้าทิ้งให้เหน็บหนาวนอนบนเตียงเปล่าโดยไร้ซึ่งร่างกายท่านให้ความอบอุ่น "คืนนี้ท่านอ๋องไปเรือนของพระชายารองเจ้าค่ะ" "เช่นนั้นหรือ" "เจ้าค่ะ พระชายาทรงพักผ่อนเถอะเจ้าคะท่านอ๋องคงไม่มาแล้ว" "ปิดประตูลงกลอนเถิดข้าง่วงแล้ว" ท่านปล่อยให้ข้าเหน็บหนาวอยู่เพียงลำพังเลยซึ่งขาดตัวท่านที่คอยให้ความอบอุ่นทันไม่ได้สนใจข้าเลยแม้แต่น้อยท่านได้แต่งข้าเข้ามาเพื่อที่จะได้เชิดชูอำนาจของท่านรู้หรือไม่ว่าท่านนั้นร้ายกาจยิ่งกว่าข้าเสียอีก
สามีท่านจะหนีข้าไปไหน (ตระกูลหยาง) Y
ในครั้งนั้นไม่ใช่เพราะใบหน้าอันงดงามของข้านั้นหรือท่านถึงตกลงปลงใจที่จะแต่งงานกับข้าแล้วทีนี้ ในเมื่อท่านเห็นคนที่งดงามกว่าท่านก็จะไปหาผู้อื่นไม่ได้นะข้าคนนี้เป็นภรรยาท่านมาถึง 2 ปี
ฮูหยินได้โปรดอย่าตีข้าอีกเลย (ตระกูลหยาง)
การที่นางแต่งงานกับบุรุษที่อ่อนแอไม่ใช่ว่านางเป็นคนที่แข็งแกร่งมากขนาดนั้น เพียงแต่สามีของนางกลับเป็นบุรุษที่อ่อนแอเสียยิ่งกว่าอ่อนแอต้องคอยให้นางสั่งสอนอยู่ทุกวี่ทุกวันหน้าตีให้ตายนัก!!
ดอกซิ่งฮวาเบ่งบานกลางเหมันต์ (ตระกูลหยาง) Y
ความรักที่ข้ามอบให้มันไม่มีค่าพอให้ใจท่านมั่นคงแก่ข้าเลยหรือ เหตุใดใจเจ้าถึงดำเช่นนี้ หากข้าเจอเจ้าอีกหลังจากนี้ข้าจะฆ่าเจ้า ตามฆ่าเจ้าจนสุดใต้ล้าเจ้าจำเอาไว้
ปมรัก
เพราะความโชคร้ายพายจึงได้ตกหลุมพรางของทะเลที่เข้าในชีวิตที่มอบให้ทั้งความรักและความเจ็บปวด เพราะความผิดที่เธอเองไม่ได้เป็นผู้ก่อขึ้นมากลับกลายเป็นคนที่ต้องชดใช้หนี้แค้นนี้แทน แต่ทำไมต่อให้พยายามเกลียดเขามากขนาดไหนสุดท้ายหัวใจก็ไม่เคยฟังสักที...
วิศวะคนนี้มันหลงเมีย
ความซวยของผมมันมีมาตั้งแต่เด็กจนโตและตอนนี้ความซวยของผมมันก็เกิดขึ้นมาอีกครั้งทำไมถึงพูดอย่างนั้นน่ะหรอก็เพราะว่าคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นอันธพาลประจำคณะวิศวะอย่างพี่เสือพี่ไม่ว่ารุ่นพี่รุ่นน้องต่างขนานนามว่าเป็นอันธพาลที่ชอบระรานชาวบ้านชาวเมืองเขาดันมาเจอผมที่กำลังจะโดนโจรปล้นและพี่เค้าก็ไม่คิดว่าเขานึกอะไรขึ้นมาเขากลับมาช่วยผมและหลังจากที่เรารู้จักกันตอนนั้นเขาจะก้าวเข้ามาในชีวิตอันยุ่งเหยิงของผมและทำให้ชีวิตของผมอยากไปมากกว่าเดิมเพราะคำว่า “อิน้องกวางมาเป็นเมียกูเถอะ รับรองจะซื้อมาม่าให้กินทุกวันเลย” “อะไรของพี่มึงวะเนี่ย” “กูบอกว่ามาเป็นเมียกูเถอะกูจะซื้อมาม่าให้กิน” “เหี้ยอะไรวะเนี่ย” ........................ “มึงมองน้องเขาทำไมวะ ไอ้เสือ” “กูอยากเป็นผัวน้องเขา” “เหี้ยอะไรของมึงเนี่ย” “กูจะเอาๆ” “???!!!” ....................
มาเฟียเป็นทาสเมีย
เพราะความผิดพลาดของ คูก้า นำพาให้ตัวเองต้องซวยเมื่อเขาต้องมาผ่านด่านเคราะห์รักกับเด็กหนุ่มน่ารักอย่าง ฟีโน่ ที่ดูจะเรียบร้อย แต่นิสัยขี้อ่อย ชอบยั่ว ทำเอามาเฟียหนุ่มอยากจะเข้าไปบีบแก้มนั้นให้หายดื้อจริงๆ แต่ได้ชื่อว่าเป็นมนุษย์เมียก็ถือว่าเกิดมาพร้อมกับคำว่านักรบที่มีสกิลทองคำติดตัวมากำราบปราบผัว ใครจะกล้าต่อกรด้วย แม้แต่มาเฟียเองก็กลัวเมียเหมือนกันนะครับ “โน่ว่าไงพี่ก็ว่างั้นแหละ” “เจ้าทาส”
น้องหนูทูลหัวของป๋า
อาจจะเป็นเพราะพรหมลิขิตที่ทำให้เราสองคนได้มาเจอกันในสถานการณ์ที่ย่ำแย่ที่สุด เขาที่ผมไม่เคยรู้จักมาก่อนเขากลับยื่นมือเข้ามาช่วยความรู้สึกขอบคุณ และยินดีทำผมยอมที่จะใช้ชีวิตที่เหลือเพื่อตอบแทนเขา ถึงแม้เขาจะดูมีท่าทีที่เย็นชาแต่สุดท้ายแล้วเขาคือคนที่ใจดีที่สุดในชีวิตของผม “เด็กคนนี้คือคนของฉันใครกล้ายุ่งคนนั้นจะต้องตายใต้ฝ่าเท้าของฉัน” “ที่รักคุณอยากได้อะไรผมจะหามาให้ไม่ว่าจะดาวหรือเดือนผมก็จะเอามาให้จนได้”
Cat and Tiger
ร่างกายรู้สึกร้อนรุ่มขึ้นมาเมื่อเมื่อหญิงสาวตรงหน้าลูบไล้เขาในห้องน้ำแต่เขายังมีสติอยู่จึงพลักหญิงสาวให้ออกห่างอย่างไม่ชอบใจรีบเดินหนีออกจากห้องน้ำทันที สติเริ่มพร่าเลือนจนไม่รู้จะทำยังไงดีแล้ว เขาตัดสินใจพลักประตูห้องส่วนตัวที่อยู่ใกล้กับเขาที่สุด ก่อนที่เข้าไปหลบในนั้นทันที “นายเป็นใคร อื้อ!” “อย่าเสียงดัง” “อ่อย!!” “ชูว์ คืนนี้ฝากด้วยนะ” “อ่อย!!” เพี๊ยะ!! “ก้นเด้งดีจริง” “ไอ้บ้า” “หึๆ” แคว่ก!!!! “อื้อ...ออ...!!” มาเฟียหนุ่มหล่อผู้หิวกระหายกระชากเสื้อเชิ้ตสีขาวกับก่งเกงเข้ารูปออกจากร่างกายของหนุ่มน้อยตรงหน้า เขาสามารถมีอะไรได้ทั้งชายและหญิง โดยเฉพาะผู้ชายที่เขายินดีที่จะมีเซ็กส์ด้วยมากกว่าผู้หญิงจะได้ตัดปัญหาเรื่องการตั้งท้องไปได้ โดยที่จะไม่มีผู้หญิงคนที่เขานอนด้วยอุ้มท้องลูกใครก็ไม่รู้มาให้เขารับผิดชอบ ผู้ชายคือทางเลือกที่ดีที่สุด อย่างเช่นตอนนี้เด็กหนุ่มคนนี้ดูดีไปหมดขนาดโดนจูบไปทั่วเรือนร่างขนาดนี้แม้เขาจะนอนเฉยๆแต่ก็ดูยั่วยวนมากทีเดียว “อื้มมม” จุ๊บ “อื้อ...ออ...!!” เขาก้มลงจูบที่ขาอ่อนของร่างบางตรงหน้าอย่างเอาแต่ใจบวกกับฤทธิ์ยาที่ดื่มเข้าไปทำเอาเขาใจจะขาดหากไม่ได้ระบายความต้องการออกมาให้หมด เรือนร่างขาวอมชมพูตรงหน้าบิดไปมาด้วยความกระสั่นจากความต้องการที่ถูกปลุกปั่นขึ้นมาอย่างไม่อาจควบคุมได้ “อึก!!” “ผ่อนคลายหน่อย”
ฮูหยินสกุลเหริน
ตั้งแต่เกิดมามีเพียงพี่ชายคอยดูแลข้าและพี่สาวที่เป็นใบ้อยู่ที่บ้านหลังเก่าๆ ข้านั้นบังเอิญวาสนาดีได้เป็นฮูหยินแม่ทัพข้าจึงได้ได้รู้ว่า ข้าเป็นเพียงแค่หมากในเกมการเมืองเท่านั้น และสามีที่ข้าแต่งงานด้วยดันเกลียดข้ายิ่งกว่าอะไรอีก ข้าอยากที่จะหนีไปให้ใกล้ๆแต่ข้านั้นอยากจะแก้แค้นคนที่ทำร้ายข้าเสียก่อนถึงจะไปได้อย่างสบายใจ
ฮูหยินบ้า
สตรีบ้าที่ใครๆต่างรังเกียจ กลับซ่อนแววตากระหายเลือดและความหยิ่งยโสเอาไว้มากมายได้อย่างมิดชิดเช่นนี้ จะเป็นเพียงสตรีบ้าบอคนนึงเช่นนี้ได้อย่างไรกันไม่น่าเชื่อเลยสักนิด แต่นางกลับเป็นฮูหยินใหญ่ที่เป็นบ้าของท่านแม่ทัพให้คนภายนอกสงสารและเวทนาต่อไปเถอะข้าจะฉีกกระชากตัวตนของนางเอง
ฮูหยินองค์รักษ์(Y)
เพราะความต่ำต้อยของข้างั้นหรือที่ทำให้ท่านเมินเฉยต่อความรักของข้าฮองเต้ก็ดี ฮองเฮาก็ช่าง ข้าไม่อยากเป็น ข้าเพียงหวังที่จะได้รักท่านเพียงผู้เดียว แต่เหตุใดข้าถึงเป็นได้แค่หมากในกระดานของท่านกัน
ฮองเฮาเคียงใจ
เริ่มต้นความความเกลียดสู่หนทางแห่งความรัก แรกเริ่มท่านเกลียดข้าที่แต่งงานแทนน้องสาว ต่อมาตัวท่านเองกับผิดคำพูด กลับมาหลงรักตัวข้าที่เป็นคนที่ท่านเกลียดชังมาตั้งแต่ต้นแต่ท่านรู้หรือไม่ว่าทำไมเขาถึงต้องแต่งงานมาอยู่กินเป็นภรรยาของท่านเป็นฮองเฮาที่เอาไว้เชิดหน้าชูตาให้แก่วงศ์ตระกูลเพราะว่าข้าไม่ได้สนตำแหน่งนี้เลยแม้แต่น้อยข้าลงรักและอยากที่จะอยู่ร่วมชายคาเดียวกันกับท่านอยากร่วมหลับนอนตื่นขึ้นมาพบหน้าท่านและนอนหลับ ขอเพียงแค่ข้าได้อยู่เคียงข้างท่านก็เพียงพอแล้ว แต่นั่นเป็นเพียงแค่ความเพ้อฝันที่ท่านไม่อาจจะให้ความฝันนั้นแก่ข้าได้ต้องขออภัยที่ข้าเป็นเพียงหุ่นเชิดให้แก่ท่านได้เพียงเท่านี้
ฮูหยินไร้พ่าย
"คุณชายกับคุณหนูหนีไปเจ้าค่ะ!!" "ข้าจะไม่ทิ้งเจ้าเสี่ยวจู" "คุณชายและคุณหนู ต้องหนีให้รอดนะเจ้าค่ะพวกเราจะหลอกล่อพวกมันไปอีกทางพอบ่าวหลอกมันไปอีกทางคุณชายพาคุณหนูหนีไปนะเจ้าค่ะ" "ใช่ขอรับ พวกเราเกิดมาเพื่อดูแลปกป้องคุณหนูและคุณชายพวกเราทำทั้งหมดเพื่อพวกท่านนะขอรับ " "หากยังมีวาสนาต่อกันพวกบ่าวจะตามหาคุณชายกับคุณหนูนะเจ้าค่ะ" หลังจากร่ำลากันเสร็จบ่าวรับใช้ที่แต่งตัวเป็นคุณหนูและคุณชายต่างหลอกล่อศัตรูที่ตามฆ่าเจ้านายของตนเพื่อให้พวกเขานั้นปลอดภัย "พี่ว่าพวกเราควรแยกกันนี่ไม่เช่นนั้นพวกเราจะไม่รอดกันทุกคน" "พี่ใหญ่กล่าวถูกแล้วแล้วเราจะแยกย้ายกันยังไง" "พี่จะดูแลเจ้าห้ากับเจ้าสี่เจ้ารองกับเจ้าสาม พวกเจ้าทั้งสองโตแล้วไปด้วยกันได้ส่วนเจ้าห้ากับเจ้าสี่ยังเด็กนักพี่จะดูแลเขาเอง" "หากเรายังมีโอกาสหรือวาสนาต่อกันเราค่อยพบกันอีกครั้งข้ากับน้องสาม จะไปแค้วนอู๋" "ส่วนพี่จะไปแคว้นเว่ย ไว้พบกันอีกครา" "ข้าขอลาท่านพี่เจ้าค่ะ" "ขอให้โชคดี" "เช่นกันเจ้าค่ะ" ใครจะรู้ว่านั้นอาจเป็นครั้งสุดท้ายที่พวกเราพี่น้องจะแยกจากกันและมีบางอย่างไม่อาจหวนกลับมาได้อีกต่อไป