ดอกซิ่งฮวาเบ่งบานกลางเหมันต์ (ตระกูลหยาง) Y

ร่างสูงโปร่งในชุดสีแดงปล่อยผมยาวถึงกลางหลัง ผมยาวงดงามดุจดั่งน้ำหมึกที่สวรรค์สรรสร้างผิวขาวราวกับดอกโบตั๋นดูสูงค่าแต่ว่า นั่นคือความคิดในอดีต ที่ข้าเคยคิดบัดนี้สตรีที่สูงค่าที่สุดในใจของข้าก็คือภรรยาผู้นี้ของข้า

"ท่านกลับมาแล้ว....นางคือใคร"

"นางคือภรรยาของข้าและนี่ก็คือบุตรชายเพียงคนเดียวของข้า"

"ภรรยากับบุตรชาย..."

เสียงของน้องชายและท่านแม่เลยขึ้นมา พร้อมกันโดยที่หันไปมองหยางหลีหยุน บุรุษที่สวมชุดสีแดง งดงามผู้นั้นอย่างช้าๆพร้อมเพียงกัน

"แล้วพี่สะใภ้ล่ะเหตุใดท่านถึงแต่งภรรยาใหม่ โดยที่ไม่ได้ปรึกษาท่านแม่เลยท่านพี่จากบ้าน ไปหลายปีท่านพี่สะใภ้คอยดูแลข้าและท่านแม่มาดูตลอดเหตุใดท่านถึงดูแคลนน้ำใจของพี่สะใภ้ถึงเพียงนี้"

"น้ำใจของเขาถ้าหาได้ดูแคลน แต่ความคิดและความรู้สึกของข้าไม่ได้มีเพียงเขาแล้ว และไม่ได้มีเขานานแล้ว ข้าขอโทษที่ต้องพูดความจริงและพูดอย่างตรงไปตรงมา ข้ากับเจ้าเราหย่ากันเถอะ"

"เจ้าจะหย่ากับข้าอย่างนั้นหรือ"

"นับตั้งแต่ที่ข้าก้าวย่างไปยังชายแดนที่ห่างไกลข้าก็ได้พบกับนางและนางก็ช่วยเหลือข้ามาโดยตลอดเกือบตายที่สนามรบก็มีเพียงนางที่คอยช่วยเหลือแล้วนี่ข้าจะไม่ตอบบุญคุณน้ำใจนางได้อย่างไร"

"บุญคุณของเจ้ากับผู้อื่นเช่นยิ่งใหญ่แต่บุญคุณกับข้านั้นไม่เหลือหรอน่าสมเพชยิ่งนักที่เจ้าทำเช่นนี้กับข้าข้าอุตส่าห์ เฝ้าดูแลผู้อันเป็นที่รักของเจ้ามาหลายปียอมทิ้งศักดิ์ศรีของบุรุษแต่งให้กับเจ้ายอมทิ้งความฝันที่จะเป็นนักดาบอันสูงสุดเพราะเจ้าสิ่งที่เจ้ามอบให้แก่ข้า"

"มันสาแก่ใจข้ายิ่งนักกับความโง่เง่าที่มีความรักโดยไม่ลืมหูลืมตาเช่นนี้เจ้าทำลายศักดิ์ศรีของความเป็นบุรุษเพศเช่นค่าที่ยอมลดตัวลงมาแต่งให้กับบุรุษเช่นเจ้าในเมื่อเจ้าอยากเลิกกับข้าก็ตัดแขนทั้งสองข้างจะออกมาและนับจากนี้ไปข้าจะหย่าขาดกับเจ้า!"

"ไม่ได้นะเจ้าจะมาทำให้บุตรชายของข้าเสียกันทั้ง 2 ข้างแบบนี้ไม่ได้"

"แล้วอย่างไร คำขอโทษมันไม่เพียงพอสำหรับข้าจริงๆ แขนข้างหนึ่งเป็นค่าตอบแทนที่คาดเลี้ยงดูท่านที่เป็นมารดาของเขาส่วนแขนอีกข้าง เป็นค่าตอบแทน ที่ข้าดูแลน้องชายของเขา มันไม่ขาดไม่เกินเลยแม้แต่นิด ถ้าพวกท่าน ยังคิดที่จะอยากขาดจากข้าอีกค่ะก็ขอแขนทั้งสองข้างไปก็พอ"

"เจ้าเป็นคนที่สาระเลวทรามต่ำช้าชั่วช้าไม่รู้จักบุญคุณคน!"

"ท่านแม่ท่านกล่าวเกินไปแล้วเป็นท่านพี่ต่างหากที่ทำเช่นนี้กับพี่สะใภ้ ข้ารู้ว่าท่านรักท่านพี่มากแต่ถ้าไม่ควรที่จะให้ท้ายท่านพี่เช่นนี้"

"ในเมื่อเจ้าอยากได้แขนทั้งสองข้างของข้าก็ตัดเอาไปเถิดข้ายอมเพื่อที่จะได้หลุดพ้นจากเจ้า"

"แม้แต่แขนตนเองก็ไม่อยากเก็บเอาไว้สาระเลวยิ่งนักด่าทอข้าสารพัด ไม่นึกย้อนกลับไปมองบุตรชายของตนว่าสาระเลวขนาดใด ความเจ็บแค้นและแสนอัปยศในครั้งนี้ข้าจะเก็บของไว้ล้างบัญชีกับพวกเจ้าหากข้า ได้พบเจอกับพวกเจ้าไม่คนใดก็คนหนึ่งข้าจะสังหารพวกเจ้าไม่มีข้อยกเว้นแค่นี้ถ้าเก็บใส่บัญชีไว้แล้วรอเวลาที่จะชำระแค้น!!!!!"

"พี่สะใภ้!"

"เด็กน้อยข้าไม่ใช่พี่สะใภ้ของเจ้าอีกต่อไป จงอย่าลืมคำพูดของข้าพวกเจ้าทำร้ายจิตใจของข้า แสนสาหัสยิ่งนัก ข้าไม่มีวันให้อภัยพวกเจ้าอีกต่อไปแล้ว!"