เผด็จการรัก

ขย่มรักมาเฟีย
"ถ้าคุณจำรสชาติที่ผมมอบให้ไม่ได้....ผมก็จะทบทวนความทรงจำให้กับคุณเอง...ว่าเราเคยทำอะไรกันมาบ้าง..." "ความทรงจำบ้าบออะไรของคุณ ฉันไม่อยากจะทบทวนอะไรทั้งนั้น ออกไปห่างๆฉันเลยนะ...อื้อ...ปล่อยฉันสิ ไอ้มาเฟียบ้า...จะมายุ่งกับฉันทำไมห้ะ!...." "ไม่ยุ่งกับเมีย...แล้วจะให้ไปยุ่งกับหมาแมวที่ไหนล่ะหึ...ไม่ได้เจอตั้งนาน...คิดถึงไหม...อยากจะทำเหมือนที่เราเคยทำกันหรือเปล่า...." "ไม่....ถ้าคุณเสี้ยนมากนักก็ไปเอากับผู้หญิงของคุณนู้นสิ..ผู้หญิงพวกนั้นเขาเต็มใจทำให้คุณแบบถึงอกถึงใจอยู่แล้วนิ...จะมาบีบบังคับฉันให้เสียแรงทำไม" "ก็ผู้หญิงพวกนั้นมันไม่น่าตื่นเต้นเหมือนกับคุณนิ....ผมชอบใช้แรง...โดยเฉพาะกับคุณ....ชอบเยแรงๆ....ตอกเข้าแบบจุกๆ และที่สำคัญผมชอบตอนที่คุณครางเหมือนคนกำลังจะตายตอนที่ผมกำลังเอาคุณ..." "ใครโดนคุณเอาก็ต้องครางเหมือนจะตายกันทั้งนั้นแหละ ใหญ่เกินบ้านเกินเมืองซะขนาดนั้น ผู้หญิงพวกนั้นก็ไม่ต่างกันหรอก ไม่เอาพวกนั้นไป อย่ามายุ่งกับฉัน...อื้อ...ปล่อยฉันสิ..." "ทำไมชอบไล่ให้ผมไปเอาคนอื่นนักหึ....ไม่เข้าใจเหรอว่าผมจะเอาคุณ....ผมชอบหอยฟิตๆของคุณมากกว่า...ผมหลง...ผมคลั่งไคล้...และผมก็อยากจะได้มันอีก...หลายๆครั้ง....ซ้ำแล้วซ้ำเล่า....จนกว่าหอยน้อยๆของคุณมันจะรับไม่ไหว...อืม....ไม่ได้เอามานานแล้ว....คุณให้ใครมาซ้ำรอยผมหรือเปล่า...." ลูก้า เรโซว่า อายุ 35 ปี ลูก้า...หนุ่มนักธุรกิจที่ผันตัวเองมาทำบ่อนคาสิโนจนกลายเป็นมาเฟียที่มีอิทธิพลมากที่สุดคนหนึ่ง ทำให้เขานั้นต้องติดต่อธุรกิจไปทั่วยุโรปและเอเชีย ชีวิตเขาก็ได้ลิ้มลองผู้หญิงจากหลายเชื้อชาติจนเขารู้สึกเบื่อเซ็กส์แบบสุดๆ เพราะมันไม่มีความน่าตื่นเต้นหรือความเร้าใจเลยสักนิด เพราะผู้หญิงทุกคนที่เจอเขาก็ล้วนแต่คลานเข่าขึ้นเตียงของเขาเพราะเงินกันทั้งนั้น แต่มันไม่ใช่กับแม่นักข่าวสาวคนนั้น คนที่ทำให้เซ็กส์บนเตียงของเขากลับมามีความร้อนแรงดุเดือดอีกครั้ง แต่มันก็กลายเป็นแค่วันไนท์สแตนเพราะเช้ามาเธอก็หนีหายจากเขาไป....เขาส่งคนตามหาเธอเท่าไหร่ก็ไม่เจอ....แต่วันหนึ่งเธอกลับโผล่เข้ามาอีกครั้งในฐานะน้องสาวของพาร์เนอร์ทางธุรกิจที่ทรยศเขา เขาจึงใช้เธอมาเป็นผู้หญิงขัดดอกชั่วคราว รอให้พี่ชายเธอหาเงินมาใช้หนี้เขา แต่พอถึงเวลาที่เขาต้องปล่อยเธอไป...เขากลับไม่รู้เลยว่าเขาได้ปล่อยเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาไปกับเธอด้วย... เบน....ภาริตา ภูวภพ อายุ 28 ปี เบน...ภาริตา นักข่าวสาวสุดสวยที่ดวงซวยไปทำข่าวของมาเฟียกับดาราสาวเข้า ทำให้เธอถูกจับตัวไปเข้าห้องดำเพราะความสวยของเธอดันไปเข้าตาอีตามาเฟียบ้านั่น จนเธอต้องยอมพลีกายให้เขาเพื่อเอาชีวิตรอดกลับมา ก่อนจะรีบหลบหนีไปเพื่อไม่ให้เขาตามตัวเธอเจอ จนเวลาผ่านไปพี่ชายลูกติดของพ่อเลี้ยงของเธอก็นำพาความซวยมาให้เธอเจอกับเขาอีกครั้ง แล้วเธอก็ถูกเขาจับไปขัดดอกใช้หนี้แทนไอ้พี่ชายเฮงซวยนี่อย่างเสี่ยงไม่ได้ เธอก็ได้แค่กล้ำกลืนฝืนทนและนับวันรอที่จะหลุดพ้นจากมาเฟียอย่างเขา จนในที่สุดเธอก็หลุดพ้นจากเขามาได้ แต่เธอกลับซวยซ้ำซวยซ้อนอีกครั้งเมื่อรู้ว่าตัวเองท้องลูกของเขา แล้วเธอจะทำยังไงต่อไป เธอควรจะเก็บเด็กคนนี้เอาไว้หรือไม่....

เด็กโปรดท่านรอง
Writer : เดย์ไลลา Illust : Roseped Proofread & Design : เดย์ไลลา สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติพุทธศักราช 2558 ห้ามดัดแปลงบทความ คัดลอกและนำไปใช้บางส่วนและนำไปเผยแพร่ไม่ว่ากรณีใดๆ ทั้งสิ้นโดยไม่ได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนมีบทลงโทษบัญญัติไว้สูงสุดตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ 2537 คำเตือน นิยายเรื่องนี้มีการกระทำไม่เหมาะสมเรื่องเพศ คำพูดจาหยาบคาย การใช้ความรุนแรง มีฉากการร่วมเพศรุนแรง มีฉาก NC20+ เหมาะกับผู้ที่มีอายุ 20 ปี ขึ้นไป โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เนื้อหาในนิยายเป็นเพียงจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น ไม่อิงตามความจริง ไม่ได้มีเจตนาเพื่อยุยง ส่งเสริม ก่อให้เกิดความเสียหาย หรือมีเจตนามุ่งร้ายต่อตัวบุคคลหรือวิชาชีพใด วิชาชีพหนึ่ง อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะคะ แนะนำให้โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนเพื่อประกอบการตัดสินใจ ก่อนซื้อเล่มเต็มนะคะ

พ่ายรักพระชายาที่รัก
แต่เดิมเขาก็รำคาญว่าที่คู่หมั้นอยู่แล้ว ทั้งบอบบาง อ่อนแอและน่าเบื่อ แต่ทำไมนานวันเข้าถึงเริ่มขาดนางไม่ได้ “จะมากเกินไปแล้ว! ข้าอุตส่าห์ไปง้อถึงจวนแต่นางกลับหลบหน้าข้า อันลี่ซินเจ้าช่างน่าโมโหนัก!" "อันลี่ซิน" บุตรีราชครูที่เย่อหยิ่ง เคร่งครัดในกฎระเบียบ สตรีสูงศักดิ์แห่งต้าซ่ง "เว่ยซ่างเจวี๋ย" เว่ยอ๋องที่เป็นขุนพลแม่ทัพใหญ่แห่งดินแดนบูรพา ดุดัน เด็ดขาดและไม่อ่อนโยน และไม่เคยหลงใหลในอิสตรี “น่าเสียดายที่นางจะได้แต่งงานกับคนเช่นข้าซึ่งมิได้ชื่นชมบุปผาเท่าใดนัก ดูท่าครานี้อันลี่ซินคงจะเป็นเพียงดอกเหมยที่อยู่ในแจกันทองเท่านั้น จะคาดหวังให้ข้าหมั่นรดน้ำเพื่อให้บุปผางดงามตลอดเวลาหาได้ไม่” นิยายเรื่องนี้เป็นแนวรัก โรแมนติกมีดราม่าเพียงเล็กน้อย พระเอกเย่อหยิ่งดุจพยัคฆ์ คอหักเยี่ยงหมาในตอนท้าย นางเอกของเรายอมตอนแรก ๆ แต่เมื่อหมดความอดทนก็ทำให้เสือกลายเป็นหมาทันที เรื่องนี้ไม่ได้มีปมซับซ้อนมากมาย เน้นความสัมพันธ์ของตัวละครเป็นหลัก หวังว่าจะถูกในนักอ่านทุกคนนะคะ

ท่านรองตามรัก
สำหรับเธอเขาคือรักแท้ สำหรับเขาเธอคือของเล่น สุดท้ายเมื่อไม่มีสถานะ เธอจึงเลือกเดินจากมาพร้อมกับลูกในท้อง เมื่อไม่มีเธอในชีวิตเขาจึงรู้ใจตัวเอง ทว่ากลับสายไปแล้วเพราะวันที่คิดได้กลับไม่มีเธอข้างกาย

วิศวะร้อนรัก
เรื่องราวความสัมพันธ์คืนหนึ่ง ที่กลายเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่จบภายในคืนเดียว

เงาใจใบสมรส
เขาคงคิดว่าความผิดพลาดในคืนนั้นจะซื้อได้ด้วยใบทะเบียนสมรส ทว่ากับเธอไม่ใช่... ยิ่งอยู่ด้วยกันก็ยิ่งอึดอัดเมื่อเธอเป็นได้แค่เงาของใครบางคน "หน้าที่การงานของผม ครอบครัวและสังคมที่ผมอยู่ จะมองยังไงถ้ารู้ว่าผมทำผู้หญิงท้องแล้วไม่มารับผิดชอบ พ่อกับแม่ของผมคงโดนชาวบ้านแถวนี้ถอนหงอกกันให้วุ่น " 'หมอกันต์' หนุ่มหล่อวัย 30 ปี ศัลยแพทย์หนุ่มหล่อเพอร์เฟคเจ้าของธุรกิจโรงพยาบาล ดีกรีลูกท่านผู้ว่าฯ เมืองจันท์ ต้องมารับบทบาทคุณพ่อมือใหม่ทั้งๆ ที่มันไม่ได้เกิดขึ้นจากความตั้งใจทั้งสองฝ่าย "อ่อ! อย่างนี้สินะ... คุณก็เลยต้องมารับผิดชอบชีวิตบัวกับลูก เพียงเพราะคุณและครอบครัวของคุณหน้าบางจนเกินกว่าจะยอมรับผิดใช่ไหม? ที่จริงคุณไม่ต้องลำบากใจขนาดนั้นก็ได้ค่ะ บัวจะไม่บอกใครว่าใยไหมมีพ่อแบบคุณ" 'ใยบัว' สาวสวยวัย 26 ปี คุณแม่ลูกหนึ่งที่อุตส่าห์หอบลูกหนีความอับอายมาไกลถึงภาคใต้ ทว่าดันมีคนตาดีมาเจอเสียก่อน แล้วจู่ๆ ก็จับพลัดจับผลูมาจดทะเบียนสมรสกับพ่อของลูก ทั้งที่ไม่ได้รักกันหนำซ้ำยังอยู่เป็นเงาของใครอีกคนของเขา "ผมก็ไม่ใช่คนใจร้ายใจดำอะไร ถึงขนาดจะไม่รับผิดชอบลูกในไส้ของตัวเอง" [หมอกันต์] ......... "ถ้ามันลำบากคุณก็อย่าฝืนเลยค่ะ เราอยู่กันสองคนแม่ลูกได้" [ใยบัว] .......... [คำชี้แจง] *** นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงแค่จินตนาการของผู้แต่ง ไม่ได้มีเจตนาจะพาดพิงถึงสิ่งใดสิ่งหนึ่ง หรือบุคคลใดบุคคลหนึ่ง ชื่อ สถานที่ หรือฉากประกอบ ในเนื้อเรื่อง เป็นเพียงแค่จินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น ในเนื้อหาอาจมีคำพูด หรือการกระทำของตัวละคร ที่อาจส่อเจตนาในแง่ลบ รวมทั้งเนื้อหาเรท 18+ ท่านผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการเสพสื่อ เพื่อความบันเทิงเพียงเท่านั้น ห้ามนำเนื้อหาไปเผยแพร่ หรือคัดลอกเนื้อหาโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด *** ชเวจีอู

อ๋องเย็นชากับบุปผาซ่อนรัก
“เจ้ากล้าท้าทายความอดทนของข้าก็ลองดู หากเจ้ายังมองเขาอยู่ ข้าจะสั่งให้คนไปจับเจ้าหน้าจืดนั่นแล้วแขวนมันห้อยหัวลงมาจากประตูเมือง” “ผู้ใดส่งเจ้ามา หากไม่พูด อย่าได้คิดจะออกจากห้องนี้” ชายผู้นั้นล็อกคอนางจากด้านหลังและเขาก็ต้องตกใจเมื่อมือเขาไปจับเอาอกอวบตึงนั้นเข้า “เจ้า เจ้าเป็นสตรีงั้นหรือ ผู้ใดส่งเจ้ามา” “ชู่ว หุบปากก่อนได้หรือไม่ ท่านเสียงดังไปแล้วเดี๋ยวพวกเขาก็หาข้าเจอพอดี” เขาจับแขนนางไพล่หลังและใช้มีดจ่อที่คอนางทันที “ข้า..ข้า..คือว่าข้าเพียงแค่แอบออกมาดูละคร ข้าจะออกไปเดี๋ยวนี้ ปล่อยข้าเถิดได้โปรด” “เจ้าได้ยินอะไรบ้าง” “ข้า..ได้ยินอะไร ข้าพึ่งเข้ามาและแอบอยู่ที่ประตูนี้ ข้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีคนอยู่ ท่านปล่อยนะ” “ข้าถามว่าเจ้าเป็นใคร” “ท่านไม่ต้องรู้หรอก พวกเขาไปแล้ว ปล่อยข้าได้แล้วน่ะข้าจะได้ออกไปเสียที” เขายอมปล่อยนาง ดูแล้วเหมือนว่านางจะไม่ได้ตั้งใจเข้ามาเพื่อดักฟังเขาจริงๆ “แย่แล้ว มาอีกแล้ว ๆ ทำอย่างไรเล่า คิดสิๆ ลี่อินๆ” “ลี่อิน??” “นางมาทางนี้แน่ เมื่อครู่ข้าได้ยินเสียง ห้องนี้” “คุณชาย ข้าขอโทษนะ” หงลี่อินไม่คิดว่าจะต้องทำเช่นนี้แต่เรื่องมันจวนตัว นางพุ่งตัวออกไปและประกบปากไปที่ปากอิ่มของคนตรงหน้าทันที ประตูเปิดออก คนที่หน้าประตูตกใจสุดขีด พอๆ กับบุรุษหนุ่มที่ถูกจูบแบบกะทันหันในห้องเช่นกัน หงลี่อินเบิกตากว้างพร้อมกับมีดในมือของบุรุษตรงหน้าที่ตกลงพื้นและปักลงไป นางอาศัยจังหวะนี้รีบผละปากออกจากเขาทันที “คุณชาย ขออภัยด้วย ขอบคุณอีกครั้งที่ช่วยชีวิต วันหน้าข้าค่อยตอบแทน ขอตัว” “ท่านอ๋อง เกิดอะไรขึ้นเป็นอะไรหรือไม่ นางใช่สายลับหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ” “ข้าไม่รู้ แต่ไม่ควรปล่อยเอาไว้ ให้คนของเราเร่งตามไปจับตัวมา” “ท่านอ๋องจะให้ทำอย่างไรกับเขาดีพ่ะย่ะค่ะ” “ฆ่านางซะ!!” เอ่อ.....เปิดเรื่องมาพระเอกก็โหดใส่เลยจ้าแม๊.... ไม่น้าาา “เจ้า..เจ้าร้องไห้ทำไม” “ท่านอ๋องใช้งานข้าเสร็จแล้วใช่หรือไม่” “ข้าถามว่าเจ้าร้องไห้ทำไม” “หากภารกิจท่านเสร็จแล้ว หม่อมฉันขอตัวกลับจวนก่อน หม่อมฉันออกมานานแล้ว” “เดี๋ยว เจ้ายังไปไม่ได้” “ท่านอ๋อง หม่อมฉันคิดว่าพระองค์พอได้แล้วกระมังหม่อมฉันชดใช้ให้ท่านอ๋องหมดแล้วเลิกยุ่งกับหม่อมฉันเสียทีขอร้อง” “เจ้าไม่ใช่คนที่ตัดสินใจเรื่องนี้ ข้า…..” “งั้นก็ฆ่าหม่อมฉันเสียเถิด จะได้จบเรื่องไป เอามีดท่านขึ้นมากรีดตรงนี้ข้าจะได้พ้นทุกข์เสียที เร็วสิ” “เจ้าพูดอะไรของเจ้า แค่ให้เจ้าช่วย...” “ท่านอ๋องจะฆ่าหม่อมฉันหรือไม่” “หงลี่อิน อย่าได้ขึ้นเสียงกับข้า” “ไม่ฆ่า ถ้าเช่นนั้นหม่อมฉันขอตัว อย่าได้ตามมานะ” “ข้าจะไปส่ง” ลี่อินไม่ฟังเขา นางออกวิ่งไปแล้วพร้อมกับข้ามกำแพงออกไปจากที่นั่น “ไอ้บ้า ไอ้อ๋องเดรัจฉาน เจอกันครั้งหน้าข่าจะฉีกเจ้าเป็นชิ้นๆ เลยคอยดู” น้องงอลลแล้วนะพี่อ๋อง.... “ท่านอ๋อง บาดเจ็บได้เช่นไรกันพ่ะย่ะค่ะ ตอนออกไปยังดีๆ อยู่เลย นี่มัน รอยฟัน” “แมวกัดน่ะ” “แมว!! รอยเขี้ยวแมวเป็นแบบนี้หรือพ่ะย่ะค่ะ เหตุใดกัดจนแผลขนาดนี้” “แมวพยศน่ะ คิดว่าขู่ได้อย่างเดียว ที่ไหนได้กัดเจ็บด้วย เจ้ารีบทำแผล อย่าถามมาก พรุ่งนี้เตรียมการหรือยัง” “เรียบร้อยแล้วพ่ะย่ะค่ะ ว่าแต่ ท่านอ๋อง คุณหนูหงจะมาแน่หรือพ่ะย่ะค่ะ” “นางมาแน่นอน” .....แมวไหนกัดพี่อ๋องของเค้า.......

อนุขี้เมาแห่งจวนแม่ทัพหลี่
เเนวเรื่องแบบสุขนิยม นางเอกเก่งแต่พยายามซ่อนคม และชาตินี้ก็ชื่นชอบสุราเป็นพิเศษค่ะ พระเอกคือท่านแม่ทัพที่บ้าอำนาจ ติดการสั่งการเป็นชีวิตจิตใจ และพระเอกของไรท์อาจจะมีหลายอารมณ์ไปหน่อย แต่พอได้รักแล้วทุ่มสุดใจแน่นอน .................................. ตัวอย่างเนื้อหา "ไฟไหม้ที่เรือนของเจ้าได้อย่างไรกัน อนุหลิว?" เสียงของมารดาที่ดังขึ้นทำให้หลี่หยวนละสายตาไปมองต้นเสียง และหันมองเขามองสตรีแปลกหน้าที่กลับออกมาจากการวิ่งสำรวจรอบเรือนอันเป็นแหล่งกำเนิดไฟเรียบร้อย เขาเคยคิดว่า อนุของเขาอย่างหลิวฟางหลิน ผู้นี้เป็นเพียงเด็กสาวผอมซูบที่เขาถูกจับแต่งด้วยเพราะคำสั่งของมารดาเมื่อสิบปีก่อน ตอนนั้นนางเป็นเพียงเด็กอายุสิบขวบ และเขาก็มิได้ใส่ใจจะพบหน้านางหลังจากนั้นอีกเลย แต่บัดนี้… เด็กน้อยในวันนั้นเติบโตเป็นสตรีที่งดงามสะดุดตา นางมิใช่เพียงมีผิวขาวเนียนละเอียดเช่นเครื่องหยก แต่ยังมีรูปโฉมอ่อนหวานและท่วงท่าที่สง่างามอย่างเป็นธรรมชาติ ร่างอ้อนแอ้นของนางแม้จะมิได้อ่อนแอ แต่ก็ดูเย้ายวนอย่างไม่รู้ตัว คิ้วเรียวโค้งสวย ริมฝีปากระเรื่อสีชมพูอ่อน ดวงตาคมเรียวที่เปล่งประกายและเต็มไปด้วยความฉลาดเฉลียว เขาเผลอจ้องมองโดยไม่รู้ตัว ฟางหลินสำรวจในเรือนแล้วนางไม่เห็นต้นตอเกิดไฟเลย ที่น่าสงสัยคือไฟเหมือนลามมาจากบริเวณต้นเหมยใกล้ ๆ ที่ตรงนั้นมีบ่าวคุ้นตากำลังคุกเข่าหน้าซีดเผือด ท่าทางสำนึกผิดสุดขีดตัวสั่นเทาไม่กล้าสบตาใคร "บอกข้ามา เกิดอะไรขึ้น" ฟางหลินเอ่ยเสียงเย็น บ่าวผู้นั้นตัวสั่นไม่หยุดก่อนจะก้มหน้าพูดเสียงสั่นเครือ "ข้าน้อยผิดไปแล้วขอรับ! ข้าน้อยเป็นคนทำไฟไหม้เอง!" ฟางหลินขมวดคิ้ว "เป็นเจ้า?" "ขอรับ!" บ่าวผู้นั้นพยักหน้ารัว "อนุหลิวให้ข้าน้อยไปนำไหสุราดอกเหมยที่ฝังไว้มา แต่ข้าน้อย… ข้าน้อยอดใจไม่ไหวกับกลิ่นของมัน!" ทุกคนรอบข้างต่างหันไปมองบ่าวผู้นั้นเป็นตาเดียว "อย่าบอกนะว่าเจ้า!?" ฟางเหมยเอ่ยถามอย่างที่นางพอจะเข้าใจเรื่องราวแล้วแต่เหมือนคนกำลังหลอกตัวเองมากกว่า

บ่วงรักสามีร้าย
“ถ้าขืนเธอยังดื้ออีก คราวนี้ฉันจะจับเธอฉีดยาด้วยเข็ม 58 ซีซีแน่! เธอเลือกเอาว่าจะกินยา หรือจะฉีดยา!!”

นางโจรขโมยใจองค์ไท่จื่อ
....ขโมยหัวใจข้าไป ก็อย่าได้คิดจะหนีไปได้อีกเลย....เมื่ออีกคนก็ปากแข็งไม่ยอมรับใจตัวเอง และอีกคนก็ช่างหาเรื่องและขีหึง เรื่องจึงวุ่นวาย..... “ซินเหยา เจ้าแพ้แล้ว” “ท่านอย่าเขามานะ ข้าขอสู้ตาย อย่านะ ออกไป” “ดูเหมือนว่าเจ้าจะลืมข้อตกลงของเรานะ” “เว่ยจื่อหยาง นี่ท่าน อื้ออ อาา อย่านะ อื้อออ..” มือของเขาเริ่มลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างนางผ่านชุดชั้นในบางเบาของนาง ทำให้ซีเหยาเริ่มรู้สึกแปลกๆ ตรงส่วนที่เขาสัมผัส จื่อหยางเริ่มถอดเสื้อออกเผยให้เห็นอกกว้าง ทำให้นางเริ่มรู้สึกตื่นเต้น หัวใจนางเต้นไม่เป็นจังหวะ และเริ่มรู้สึกว่าควบคุมตัวเองไม่ได้ เมื่อเขาเข้ามาใกล้ๆ และจูบนาง “อื้ออ อย่าาา อาาาา อืมมมม” ร่างน้อยบิดไปมากับสัมผัสของนิ้วที่เลื่อนไปเรื่อยๆ ตามซอกคอและร่องอกลึกของนาง ก่อนจะค่อยๆ ลูบไปที่ยอดปลายถัน ทำให้มันแข็งขึ้นมาดันชุดจนเห็นชัด เขาเริ่มใช้ลิ้นเข้าช่วยในการเชยชมมันทำที ก่อนที่คนใต้ร่างของเขาจะเริ่มร้องครางออกมาอย่างลืมตัว “อื้ออ อาาา อื้ออ” “เจ้ากลั้นเสียงทำไมกัน” “ปล่อยข้านะ ข้าไม่อยาก…” “จริงหรือ เจ้าไม่รู้สึกอะไรกับข้าเลยอย่างนั้นหรือ เหยาเหยา อย่าหลอกตัวเอง” “ข้า…อ๊าาา ไม่นะ ท่าน..หยุดนะ”

ภรรยาเช่นข้า หาได้ยากยิ่ง [นางเอก]
เพราะความทรงจำขาดหาย นางจึงถูกเขาหลอก หมายเก็บไว้ใช้ประโยชน์ ทว่าคนเจ้าเล่ห์ ไหนเลยจะยอมตกเป็นเบี้ยล่างให้ผู้อื่นง่าย ๆ สิ่งที่หายไปคือความทรงจำ มิใช่ความสามารถเสียหน่อย

บรรณาการรัก พยัคฆ์ไร้หัวใจ
เพียงเพราะสตรีที่เขารักถูกพี่ชายต่างมารดานางฆ่าตาย ฟ่านปิงเยว่จึงกลายเป็นบรรณาการให้กับพยัคฆ์ที่โหดเหี้ยมไร้ใจ และเต็มไปด้วยไฟแค้นอย่างเขา “ตอนนี้เจ้าเป็นของข้า จะตายข้าก็ต้องเป็นคนสั่ง จำเอาไว้!!" "เฮ่อเหรินเซียว" ชินอ๋องแห่งฉินโจว แคว้นที่ยิ่งใหญ่ซึ่งทำศึกกับ "ต้านชิง" เพียงเพราะความแค้นในหัวใจ ที่อดีตคนรักอย่าง "ชุนหลันฮวา" ถูกสังหารหลังจากอภิเษก แต่เมื่อชนะศึก แทนที่เขาจะเลือกดินแดนทั้งหมด แต่กลับเลือก "องค์หญิง" มาเป็นบรรณาการแทน "ฟ่านปิงเยว่" องค์หญิงแปดแห่งต้านชิง นางกำลังจะเข้าพิธีแต่งงานในอีกนาน กับแม่ทัพหนุ่ม "อู๋ซ่างหลี่" แต่สุดท้ายก็ถูกจับมาเป็น "บรรณาการ" ของชินอ๋องเสียก่อน พระเอกเรื่องนี้ปากจัด โหด ดุ ดิบ เถื่อน กินไม่เลือกเวลาและสถานที่ ไม่อ่อนโยนในตอนแรกนะคะ เพราะแค้นฝังใจ แต่หลังจากนั้น.... ฝากติดตามเรื่องราวของทั้งคู่ไปพร้อม ๆ กันด้วยนะค๊า.... แควก! “คนสารเลว! ฮึก หยุดนะ” เขาดึงเสื้อนางออกจนขาด บัดนี้เหลือเพียงอีกนิดเดียวก็จะเห็นเนินอกขาวผุดผ่องตรงหน้า แม้นว่าจะเคยพบกับสตรีที่งดงามมามากมาย หรือแม้กระทั่ง "ชุนหลันฮวา" เองก็ตาม ก็ยังไม่เท่ากับคนตรงหน้านี้เลยสักนิด “ฟ่านปิงเยว่ องค์หญิงแปดแห่งต้านชิง ธิดาที่เกิดจากพระสนมเอกขององค์จักรพรรดิ “ฟ่านเติ้งจั๋ว” กำลังจะเข้าพิธีแต่งงานกับแม่ทัพเกราะเหล็ก ขุนพลแห่งน่านน้ำซีหูผู้โด่งดังไปทั่วหลานเจียงนามว่า “อู๋ซ่างหลี่” ช่างน่าเสียดายที่เขาไม่มีโอกาสแล้ว” “คนสารเลว ข้าจะฆ่าท่าน!” “อยากฆ่าข้าหรือ ออกจะยากสักหน่อยนะองค์หญิง เพราะก่อนที่เจ้าจะได้ฆ่าข้า มันคือหลังจากคืนนี้ ที่เจ้าต้องทำหน้าที่บรรณาการแคว้นที่แพ้ศึกให้ข้าเสียก่อน” “ไม่นะ คนสารเลว เพราะเหตุใดกัน ทำไมต้องเป็นข้า!” “เอาไว้ค่อยถามหลังจากนี้เถอะ” นิยายเรื่องนี้มีฉากการใช้ความรุนแรง และทำร้ายร่างกาย ไม่เหมาะสำหรับผู้ที่อ่อนไหว นิยายเป็นแนวรัก โรแมนติก สุขนิยม รักเดียว เน้นความสัมพันธ์ของตัวละคน ไม่มีปมมากมาย ไม่เน้นดราม่า ย่อยง่ายเหมาะสำหรับอ่านคั่นเวลานะคะ มีฉากอีโรติกที่ไม่เหมาะสำหรับเด็กอายุต่ำกว่า 18 ปี โปรดใช้วิจารณญาณในการเสพ

รักต้องห้าม
ความรัก ที่เป็น เรื่องที่ไม่เหมาะไม่ควร เธอ เป็นเด็กสาว ที่เพิ่งจบการศึกษาระดับมหาวิทยาลัยมา ไม่นาน เขา แบดบอยสุดร้ายกาจ ที่เธอ ไม่ควรเข้าไปใกล้ แต่ในเมื่อ หมาป่า สนใจเหยื่อแล้ว อะไรก็ขวางทางไม่ได้

เล่ห์ร้ายพันธนาการรัก
เขาเป็นตัวอันตรายที่ควรอยู่ให้ไกล.. แต่ทำไมยิ่งหนีก็ยิ่งเจอ

รวมเรื่องสั้นอีโรติก By ฝ้ายสีคราม
รวมเรื่องสั้นโรมานซ์-อีโรติก ที่ดำเนินไปพร้อมๆ กับเรื่องราวที่ชวนให้น้ำเดิน ***นิยายสำหรับความชื่นชอบเฉพาะกลุ่ม ไม่เหมาะสำหรับเด็กและเยาวชน***

ชังรักเมียตราบาป
เมียบำเรอที่เขาไม่เคยแคร์ความรู้สึกแม้แต่น้อย นั่นเป็นเพราะเธอทำลายชีวิตแม่ของเขาในอดีต เทียนธาดามิอาจยอมรับผู้หญิงคนนี้ได้ ต่อให้เธอกำลังอุ้มท้องทายาทของเขาอยู่ก็ตาม "คลอดเมื่อไหร่ ฉันจะให้อิสระเธอ" ชังรักเมียตราบาป .......... เมียบำเรอที่เขาไม่เคยแคร์ความรู้สึกแม้แต่น้อย นั่นเป็นเพราะเธอทำลายชีวิตแม่ของเขาในอดีต เทียนธาดามิอาจยอมรับผู้หญิงคนนี้ได้ ต่อให้เธอกำลังอุ้มท้องทายาทของเขาอยู่ก็ตาม "คลอดเมื่อไหร่ ฉันจะให้อิสระเธอ" .... ?⚘.... [โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เนื้อหาและภาพประกอบที่นำมาเล่าเป็นเพียงจิตนาการของผู้แต่งเท่านั้น] **ปล.เนื่องจากมีการปรับเปลี่ยนพล็อต จึงต้องขอรีไรท์เพื่อป้องกันการสับสนก่อนนะคะ [คำชี้แจง] *** นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงแค่จินตนาการของผู้แต่ง ไม่ได้มีเจตนาจะพาดพิงถึงสิ่งใดสิ่งหนึ่ง หรือบุคคลใดบุคคลหนึ่ง ชื่อ สถานที่ หรือฉากประกอบ ในเนื้อเรื่อง เป็นเพียงแค่จินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น ในเนื้อหาอาจมีคำพูด หรือการกระทำของตัวละคร ที่อาจส่อเจตนาในแง่ลบ รวมทั้งเนื้อหาเรท 18+ ท่านผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการเสพสื่อ เพื่อความบันเทิงเพียงเท่านั้น ห้ามนำเนื้อหาไปเผยแพร่ หรือคัดลอกเนื้อหาโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด *** ชเวจีอู

ชะตาหนนี้ ข้า[ไม่]หวนคืน
ชาติก่อนเขาพรากชีวิตนางอย่างเลือดเย็น ชาตินี้โม่ลั่วซินจึงตั้งใจว่า นางจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับเขาอีก ทว่า...เหตุไฉนรุ่ยอ๋องจอมโฉด ถึงไม่ยอมปล่อยนางไปเล่า

สถานะแค่เพื่อน(นอน)
"แค่คู่นอน" นั่นคือสถานะของเธอ กับหนุ่มฮอตวิศวะสุดหล่อ บ้านรวย แต่เลือดเย็น เมื่อถึงวันที่หญิงสาวจนตรอกถึงขั้นยอมวางศักดิ์ศรีเพื่อขอไปยืมเงินจากเขา… เขากลับยิ้มเหยียด ก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้เธอตัวชา "อยากได้เหรอ? งั้นก็จ่ายด้วยร่างกายสิ"

เมียลับคนใจร้าย
หนึ่ง เธอต้องมีเซ็กซ์กับเขา สอง ห้ามเปิดเผยความสัมพันธ์ให้ใครรู้ สาม หากเขาเบื่อ เธอต้องออกไปจากชีวิตของเขาทันที เงื่อนไขสามข้อที่พัตเตอร์ตั้งขึ้นเพื่อแลกกับค่ารักษาอาการป่วยแม่ของนับดาว เดิมทีนับดาวกังวลเงื่อนไขข้อแรกมากๆ แต่เพื่อให้คุณแม่ได้ย้ายมารักษาตัวโรงพยาบาลชื่อดังที่กรุงเทพ นับดาวจึงยอมมอบความบริสุทธิ์ให้เขาแลกกับชีวิตคุณแม่ และได้แต่ภาวนาให้เขาเบื่อเธอเร็วๆ แต่ทว่าตอนนี้ใจมันกลับสวนทางที่ดันกลัวเงื่อนไขข้อสาม เพราะไม่อยากให้เขาเบื่อเลยสักนิด ถึงเขาจะเป็นคนดุ ปากแซ่บไปหน่อย ใจร้ายเป็นบางที และถึงจะรู้อยู่แก่ใจว่าเขาเป็นคนที่ไม่ควรรัก แต่หัวใจก็แปลกพิกลที่ดันหวั่นไหวแอบรักเขาเข้าอย่างจัง ......................................... นิยายซีรีย์เซ็ทที่ 3 เมีย BAD BOY (ดินแดน ) เมียลับคนใจร้าย ( พัตเตอร์) อยากเป็นเมียที่เฮียรัก (วายุ) (ถึงจะเป็นเซ็ทซีรีย์ก็หาสามารถอ่านแยกเล่มได้ค่ะ) คำเตือน! นิยายเรื่องนี้มีฉาก NC เรท 18+ และพฤติกรรมไม่ค่อยเหมาะสม เหมาะสำหรับบุคคลที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป [ตัวละคร สถานที่ ในนิยายเรื่องนี้ไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงจินตนาการที่แต่งขึ้นของนักเขียนเพียงเท่านั้น ผู้แต่งไม่ได้มีเจตนายุยงส่งเสริมให้ลอกเลียนแบบพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของตัวละครในเรื่องนี้แต่อย่างใด กรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่าน] *ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 *ห้ามคัดลอก ลอกเลียน ดัดแปลง เนื้อหาโดยเด็ดขาด

เจ้าป่า Bad boy 18+
คนอย่างอีแอมแปร์ ถ้าอยากได้ใครแล้วก็ต้องได้ ฉายาของฉันคือ 'อีแอมร้อยผัว 'มันก็ไม่แปลกที่ฉันจะได้ฉายานี้มา ก็ฉันขายตัวหนิ แต่นั้นมันเป็นแค่อดีตที่มันเลวร้ายสำหรับฉัน ปัจจุบันฉันเลิกขายตัวแล้ว เพราะเจอรักแท้ 'เจ้าป่า' ฉันจะเอาพี่มาเป็นผัวฉันให้ได้คอยดูสิ
