นิยาย
สิงขร [มาเฟียร้ายรัก]
"ไม่กลัวว่าผมจะกินดิบเหรอ" "กินดิบอะไรของคุณ" "ก็นี่ไง" ชายหนุ่มหยิบกางเกงชั้นในที่เธอซ่อนไว้ในกางเกงอีกตัวออกมา เพราะเมื่อสักครู่เธอฝากให้เขาใส่ตะกร้ารอซัก "คุณสิงขรคุณทำอะไรเอาคืนมานะ"
พ่อเลี้ยงภูตะวัน
"ประจำเดือนหายหรือยัง" "เกี่ยวอะไร" "หายแล้วเหรอ" "ยัง!" หลังจากคำว่ายังออกจากปากมือหนาที่กอดรัดเอวอยู่ก็ขยับต่ำลงไปเช็คดู "กรี๊ด! ไอ้บ้าเอามือออกไปนะ!" "หายแล้วนี่" "จะหายหรือไม่หายมันก็เรื่องของฉัน
ยั่วรักสามีนิตินัย
"คุณครับผมยังไม่พร้อม" เขาจำผู้หญิงคนนี้ได้ดี เพราะเธอเป็นคู่ควงด็อกเตอร์พันไมล์บุตรชายคนเล็กของเจ้าของโรงงานอิทธิพลค้าไม้ และงานเลี้ยงในคืนนี้ก็เป็นงานเลี้ยงต้อนรับลูกค้าจากต่างประเทศของโรงงานนั้น ริมฝีปากงามที่แต่งแต้มไปด้วยสีสันแนบจูบลงกับผิวกายชายหนุ่มตรงหน้าแบบไม่อายเลย "อะไรวะเนี่ย" ชายหนุ่มที่ดำรงตำแหน่งเป็นผู้จัดการใหญ่ของโรงงานอิทธิพลค้าไม้รีบเบือนหน้าหลบ แต่เขาจะหลบไปไหนได้ล่ะ ในเมื่อคนตรงหน้าทั้งสวยและเซ็กซี่ขนาดนี้ หลบแค่พอเป็นพิธีเท่านั้นแหละ เผื่อว่าเธอเปลี่ยนใจตัวเขาเองจะได้ไม่อายมาก แต่พอเห็นว่าเธอเอาจริงชายชาติทหารแบบเขามีหรือที่จะปล่อยไป... "ถ้าคุณยังไม่หยุดผมจะไม่ทนแล้วนะ" ชายหนุ่มเตือนหญิงสาวที่ฝังจูบอยู่ซอกคอของเขาเป็นครั้งสุดท้าย แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สนใจคำเตือนนั้นเลย ด้วยฤทธิ์ยาที่ผสมอยู่กับเครื่องดื่มมันทำให้เธอควบคุมตัวเองไม่ได้ ยิ่งได้อยู่ใกล้เพศตรงข้ามมันก็ทำให้ยานั้นออกฤทธิ์ได้ดี "ช่วยฉันหน่อยนะคะ" เธอเห็นว่าเขานิ่งมาก ก็เลยออกปากขอร้อง เพราะแค่เธอทำเองมันไม่ได้ช่วยให้ความร้อนรุ่มในร่างกายลดลงได้เลย "ถ้าได้สติมาแล้วคุณจะไม่เสียใจแน่นะ" เขาคิดว่าเธอแค่ดื่มหนักไปเท่านั้น "ไม่ค่ะ" ขณะที่ตอบริมฝีปากงามยังคงสัมผัสกับใบหน้าอันหล่อเหลา
ยั่วรักคุณหมอคีตะ
"ฉันคงเรียนต่อไม่ได้แล้วค่ะ" "ถ้าติดขัดเรื่องเงิน ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น" "คุณหมอจะจ่ายค่าเรียนให้ฉันด้วยเหรอคะ" เขาพยักหน้าตอบ ยังไงก็มาถึงขั้นนี้แล้วนี่ คงต้องเป็นแบบนั้น "แต่ว่า.." "แต่ว่าอะไร" "เรื่องที่ขอร้องให้ช่วยก่อนหน้าฉันยังไม่ได้ตอบแทนคุณหมอเลย" เขาทำแค่มองหน้าเธอ ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นบ้าอะไร ทุกอย่างมันเข้ามาแบบไม่ได้ตั้งตัวเลย เธอเป็นใครมาจากไหนก็ยังไม่รู้ แถมเป็นลูกสาวของคนที่คิดจะฆ่าพี่ชายเพื่อน "คุณหมอพอมีเวลา อยู่กับฉันสักหน่อยไหมคะ" "ทำไม" "ฉันขอไปอาบน้ำก่อน" เธอพร้อมมากที่จะยกร่างกายให้เขาเชยชม แต่เขานี่สิไม่มีเวลาว่างให้เลย "หือ?" "ให้เวลาฉันสักหน่อยนะคะคุณหมอ" ___________________ "ดะ เดี๋ยวก่อน" ชายหนุ่มรีบหยุดไว้เมื่อเธอขยับต่ำลงไปอีก "คุณหมอกลัวเหรอคะ" แทนที่จะเป็นผู้ชายพูดคำนี้ "วันนี้ไม่ต้องใช้ปากหรอก" เพราะตรงที่ถูกฟันของเธอวันนั้นเพิ่งจะหายดี "ถ้างั้นเริ่มเลยไหมคะ" "มีถุงยางเหรอ"
จะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด
"ทำไมเธอถึงไม่กิน" ยาคุมกำเนิดแผงนั้นถูกยิ่งไป ให้คนตัวเล็กตรงหน้าได้เห็นว่าเขาหมายถึงอะไร "ฉันลืม" "ลืมหรือจงใจที่จะไม่กิน" "คุณไม่ต้องกลัวเรื่องนั้นหรอกค่ะ ถ้าฉันท้องฉันก็ไม่ให้คุณรับผิดชอบหรอก" "เธอ!" "โอ๊ย" หญิงสาวร้องเจ็บออกมาเบาๆ ตอนที่ถูกเขากระชากตัว "อย่าหาเรื่องใส่ตัว" ชั้นล่างในเวลาต่อมา.. "พี่ใหญ่ยังไม่ให้คำตอบเพื่อนเลยนี่คะ ทั้งเรื่องยาคุมกำเนิดและก็เรื่องนามบัตรของคนที่ชื่อม่านฟ้าอะไรนั่น" พะเพื่อนน้องสาวของพันฤทธิ์ เธอถูกไหว้วานให้ไปเอาของที่บ้านอีกหลัง นามบัตรของคนที่ชื่อม่านฟ้างั้นเหรอ ส่วนของเราคือยาคุมกำเนิด มันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเขาจะเอานามบัตรมาโทรหาผู้หญิงคนนั้น แล้วตอนนี้เธอต้องรู้สึกยังไง.. _____________________ "ร้องไห้ทำไม อย่าร้องเลยนะ" "ครั้งนี้ฉันจะให้คุณเป็นครั้งสุดท้าย" "ไม่นะวันจันทร์ เราจะกลับปางไม้ด้วยกัน" "ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ ถือว่าทำบุญสักครั้ง ปล่อยนกปล่อยปลาเขายังได้บุญเลย" "ทำไมถึงพูดแบบนี้" "ถ้าฉันกลับไปก็คงมีแต่ความช้ำใจ เมียเอกเมียรองเมียสาม คุณจะให้ฉันเป็นเมียคนที่เท่าไรล่ะคะ"
หลงรักเมียในนาม
"เรากินยาคุมหรือยัง" ในเมื่อกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว มันคงเป็นสิ่งเดียวที่พี่สาวแบบเธอจะทำเพื่อน้องได้ "ยังเลย" "มีอะไรกับเขามากี่ครั้งแล้ว..ตั้งแต่เมื่อไร" คนเป็นน้องอายที่จะพูดให้พี่ฟัง แต่เธอก็ต้องพูดเพราะรู้ดีว่าที่พี่ถามคงเป็นห่วง "ตั้งแต่ตอนที่พี่เกิดอุบัติเหตุค่ะ" "อะไรนะ??" นับวันดูก็ประมาณเดือนกว่าแล้ว แต่น้องสาวยังไม่ได้ทานยาคุมกำเนิด ถึงแม้น้องจะบอกว่าเขาเอาออกมาหลั่งนอกทุกครั้ง มันก็ยังไม่ปลอดภัยอยู่ดี "เราคิดยังไงกับท่านประธาน" "คะ" "เรามีความรู้สึกยังไงกับบอส" ใบหน้างามส่ายไปมาเล็กน้อยเพื่อเป็นการตอบ ผ่านไปสักพักพี่สาวก็ออกไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาให้น้อง "ไปตรวจท้อง" "ฉันไม่ท้องหรอก" "ไม่ท้องก็ดีไป แต่ตรวจเพื่อความแน่ใจ ถ้าไม่ท้องก็เริ่มกินยาคุมที่พี่ซื้อมาให้" ในถุงนั้นมีทั้งเครื่องตรวจครรภ์และก็ยาคุมกำเนิด เธอก็เลยทำตามที่พี่สาวบอกมา "เอาผลตรวจมาให้พี่ดู" "ไม่มีอะไรค่ะ" "ไม่มีก็เอามา" พี่สาวเอื้อมมือไปเอาผลตรวจที่น้องสาวซ้อนไว้ข้างหลังมาดู "......"
ลวงรักแฟนเก่า
"คุณจะอาบน้ำก่อนไหมคะ" จะเรียกว่าปลงแล้วก็ได้ สุดแท้แต่เขาจะทำอะไรกับเธอแล้วกันทีแรกก็ว่าจะอาบอยู่หรอก แต่พอถูกเธอถามเขาก็เลยเปลี่ยนใจไม่อาบมันสะเลยชมจันทร์สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อถูกอีกฝ่ายเอื้อมมือมา กำลังจะดึงผ้าเช็ดตัวที่เหน็บอยู่หน้าอกออก"ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ ฉันน่าขยะแขยงมากเลยเหรอ?""เปล่าค่ะ" มือที่จับผ้าเช็ดตัวไว้เมื่อสักครู่ค่อยๆ เลื่อนออกจากตรงนั้น เพื่อปล่อยให้เขาแกะมันออกได้"ถอดออก แล้วไปนอนรอที่เตียง" จากที่จะเป็นคนถอดให้ ก็เลยสั่งให้เธอทำเอง
พลาดรักคุณสามี
"ถ้าคืนนี้คุณทำอะไรฉันอีกฉันจะร้องให้พ่อกับแม่ช่วยจริงๆด้วย""แล้วไงถ้าพวกท่านถามเธอจะตอบว่าสามีกำลังจะปล้ำอย่างนั้นเหรอ"คุณรามิลในเมื่อคุณไม่ได้รักฉัน คุณก็อย่าทำแบบนี้กับฉันอีกเลย"แต่ก็เคยทำไปแล้วนี่
แม่สื่อแม่ชัก
เมื่อแม่สื่อแม่ชักหลงรักเขาซะเองแล้วเธอจะทำยังไงต่อไปในเมื่อเขาไม่ได้รักชอบเธอเลยคนที่เขาชอบก็คือเพื่อนสนิทของเธอ ส่วนเขาผู้ชายที่หล่อเพอร์เฟคทั้งหน้าตาและฐานะทางบ้าน เขาสนใจผู้หญิงคนหนึ่งมากแล้ววันหนึ่งเขาก็ขอร้องเธอให้ติดต่อผู้หญิงคนนั้นให้ เธอก็ยอมทำเพื่อที่จะได้ใกล้ชิดเขา ถึงแม้จะรู้ว่าตัวเองต้องเจ็บ..แต่ขอแค่ได้ใกล้คิดเขาก็พอแล้ว
กฎคือห้ามรัก
"ฮ่าา" "เธอขำอะไร" "รุ่นพี่จะบ้าเหรอ กฎบ้าบออะไรของรุ่นพี่" "เราต้องคุยกันก่อนที่จะจดทะเบียนสมรส" "รุ่นพี่คะ รุ่นพี่รับบทเป็นพระเอกละครเวทีเยอะไปไหม" "เธออย่าทำเป็นเล่นสิ" "ก็ได้ค่ะห้ามรักก็ห้ามรัก"
วิวาห์ลวง
เมื่อเธอถูกชายหนุ่มจับตัวไปเพราะเข้าใจผิด และเขาก็ได้ทำลายเธอทุกวิถีทาง ไม่เว้นแม้แต่ข่มขืน จนทำให้เกิดโศกนาฏกรรมในชีวิตของเธอ ถึงคราวที่หญิงสาวเอาคืน เธอจะเอาคืนเขาด้วยวิธีไหนต้องมาติดตามอ่านเรื่องนี้ค่ะ"วิวาห์ลวง" จันทร์ฉายหญิงสาวร่างบางอรชรหน้าตาสะสวย แต่ชีวิตของเธอไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเลย ชินวา ชายหนุ่มมาดเซอร์หัวร้อน
เมียสวมรอย
ตุ๊บ! กำปั้นทุบลงแผ่นหลังของคนที่นั่งหันหลังให้ แบบโมโหจนลืมตัว "ออกไป" "เธอจะโมโหให้ฉันทำไม เรากำลังคุยกันด้วยเหตุผล อยากให้ท่านนายพลได้ยินนักหรือไง" "เหตุผลบ้าบออะไรของคุณ ใครเขาจะบ้าไปมั่วสุมเหมือนที่คุณทำล่ะ" "เธอไม่รู้เหรอว่าเรื่องแบบนี้มันโกหกกันไม่ได้" "ฉันไม่ได้โกหก ฉันไม่เป็นเหมือนคุณแล้วกัน" เอาสิ! ขนาดเขายังคิดว่าเราไม่บริสุทธิ์ เราก็มีสิทธิ์คิดว่าเขาไม่บริสุทธิ์เหมือนกัน แต่ดูทรงแล้วเขาก็คงเป็นแบบที่เธอคิด คนร่างสูงยืนขึ้นจากที่นั่งอยู่ แล้วถอดกางเกงชั้นในที่มีติดตัวอยู่แค่ตัวเดียวออก "คุณจะทำอะไร" กำลังทะเลาะกันอยู่แท้ๆ อยู่ดีๆ ก็ลุกถอดกางเกงใครจะไม่สงสัยล่ะ "ก็จะพิสูจน์สิ่งที่เธอพูดไง" "พิสูจน์? พิสูจน์ยังไง??" "ก็บอกแล้วไงว่าเรื่องนี้ผู้ชายพิสูจน์ได้" มโนราห์รีบขยับไปจนชิดผนังห้องอีกฝั่งหนึ่ง จะบ้าแล้วหรือไง จะเสียตัวทั้งทีต้องมาเสียเพราะเรื่องบ้าๆ ที่จะพิสูจน์เนี่ยนะ "กลับมา" "ไม่" ชายหนุ่มที่ร่างกายไม่มีอะไรปิดบัง คลานเข่าขึ้นบนเตียงเพื่อเข้าไปใกล้เธอ "กรี๊ด อืมมม" ขณะที่มโนราห์กำลังจะกรีดร้อง แต่ถูกเขาปิดปากด้วยมือ "จะร้องทำไมเดี๋ยวพ่อเธอก็ได้ยิน" "อือ อืม!" หญิงสาวพยายามจะแกะมือเขาออก "กลัวฉันจะรู้ความจริงเหรอ" "ไม่กลัว" "ไม่กลัวก็ให้พิสูจน์สิ" "คุณจำคำที่ดูถูกฉันไว้ให้มาก คุณจำไว้ให้ดี" เธอทำตัวไม่ดีตรงไหน ทำไมทุกคนถึงคิดว่าเธอต้องสำส่อนด้วย แม้แต่แม่แท้ๆ ก็ยังคิดเหมือนผู้ชายคนนี้เลย
เพลิงร้ายซ่อนรัก
คิดว่าจะหลอกกินเพลิงฝ่ายเดียวได้เหรอ พอเห็นว่าเธอเมาได้ที่มือหนาก็ล้วงอาวุธลับออกมา ไม่ออกไปข้างนอกด้วยก็ได้ แค่มุมมืดมุมนี้ก็เกินต้านทานแล้ว เขาไม่ได้ทำอะไรมากแค่แหวกกางเกงชั้นในของเธอที่นั่งอยู่บนตักออกเล็กน้อย ก่อนที่จะจัดท่าให้เธอเพื่อไม่ให้มันเข้าลำบาก ความคิดผู้ชายร้อยทั้งร้อยมาเที่ยวสถานที่แบบนี้ และเจอผู้หญิงบริการ ก็คิดไปในแนวทางเดียวกันหมด ว่าเธอคงจะไม่บริสุทธิ์แล้ว และแถมเธอคนนั้นก็พร้อมที่จะมอบกายถวายให้แก่คนที่มีเงินมากพอที่จะทุ่มให้กับพวกเธอๆ เหล่านั้น "โอ๊ย" หญิงสาวที่ถูกฤทธิ์แอลกอฮอล์ครอบครองจนไม่รู้สติ เกร็งสุดตัวเมื่อถูกของแข็งส่งเข้ามาในร่างกาย ไม่ใช่ว่าเพลิงไม่เคยทำแบบนี้ในสถานที่เที่ยว ในห้องน้ำยังเคยพาผู้หญิงเข้าไปมาแล้ว เพลิงคิดว่าแบบนี้มันได้อารมณ์กว่าอยู่ในที่แคบสองต่อสอง และผู้หญิงที่จะถูกใจเขาก็ไม่ใช่ว่าเจอได้บ่อยๆ _______________ ผู้กองเพลิงซึ่งได้รับภารกิจพิเศษมาจากท่านผู้พัน ให้ตามหาน้องสาวต่างมารดาที่ท่านพลเอกคนเป็นพ่อได้ทิ้งขว้างไป และเพลิงก็สืบทราบมาว่าน้องสาวของท่านผู้พันเติบโตมาที่บาร์เบียร์แห่งนี้ แต่พอก้าวเข้ามาเขาก็เจอสาวที่ถูกใจ เรียกมานั่งด้วยก่อน เธอคนนี้เป็นใครต้องตามอ่านได้ที่เพลิงร้ายซ่อนรักค่ะ
วิวาห์จำแลง
เธอต้องการเงินที่จะมารักษาน้องชายที่ประสบอุบัติเหตุ จึงยอมขายไตตัวเองเพื่อที่จะยื้อชีวิตของน้องชายไว้ แต่การขายไตเป็นเรื่องที่ผิดกฎหมาย ปลายฝนจึงต้องจดทะเบียนสมรสกับลูกชายของท่านก่อน ถึงจะทำการผ่าตัดได้.. แต่เรื่องมันไม่ได้จบอยู่แค่นั้น เมื่อทั้งสองได้มาอยู่ร่วมชายคาเดียวกันความสัมพันธ์ก็เริ่มขึ้น..
ภรรยาที่(ไม่)รัก
"โอ๊ย" ช่องคับแคบเริ่มขยายตัวเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมสอดใส่เข้ามา และมันก็ทำให้เธอรู้สึกถึงความเจ็บปวดแบบที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน "เอาออกไปนะ" มือเรียวดันอีกฝ่ายให้ออกห่าง แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล พอเขาส่งเข้ามาได้ยังไม่ถึงครึ่งทางเลยด้วยซ้ำก็กระแทกอย่างแรง เพราะถ้าไม่ใช้แรงมันคงเข้าไปได้ไม่สุด "อ้าา จะตีทำไมนักหนา" มือแกร่งจับแขนของคนตัวเล็กกดลงไว้กับเตียงเมื่อเธอดิ้นรนและทุบตี "เห็นยอมตั้งแต่แรกแล้วไม่ใช่เหรอ" "นายได้สติอยู่เหรอ?" คิดว่าเขาคงจะเมาจนขาดสติ แต่ฟังจากคำพูด เขาคงไม่เมาถึงขนาดสติไม่มี "ปล่อยฉันนะ!" นอกจากคำนี้ไม่รู้ว่าเธอจะพูดอะไรได้อีก แต่มันก็ไม่ได้ผลอีกนั่นแหละ เพราะเขาเริ่มขยับสะโพกเร็วขึ้น "ซี๊ดดด" เหล้าแค่นี้เหรอจะเล่นงานเขาได้ ถ้าเธอพากลับบ้านเขาคงปล่อยไปแล้ว แต่นี่ดันพาผู้ชายมาเปิดห้อง เขาไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะที่จะนอนจ้องตาเฉยๆ "เจ็บ!!" ขาเรียวถูกจับแยกให้ห่างกันมากกว่าเดิม พร้อมกับความเป็นชายที่กระแทกเน้นเข้าไปอีกหลายต่อหลายครั้ง "โอ๊ย"
ความรักที่ยิ่งใหญ่
"กำลังอยากกินลาบเลือดอยู่พอดี" ชายหนุ่มทำหน้าหื่นกระหาย ใบหน้าหล่อคมก้มลงไปบดขยี้ตรงน้องสาวของเธอแบบไม่รังเกียจเลย แต่ตอนนี้มันยังมีกางเกงชั้นในและผ้าอนามัยขวางกั้นอยู่ "คุณมังกร คุณจะทำอะไร ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!!" ไม่ได้กลัวหรอกที่จะเป็นของเขา แต่จะเป็นในสภาพนี้..มันได้เหรอ "ผมรอมาทั้งวันเลยนะ รอให้ถึงเวลานี้" ถึงแม้ท่าทางของเขาจะนิ่งเฉยมาทั้งวัน มุ่งทำแต่งาน แต่เรื่องเมื่อคืนนี้มีเหรอที่เขาจะไม่คิด "อีกแค่สี่วันเองค่ะ" หญิงสาวพูดกับเขาแบบเอียงอาย แต่เธอจำเป็นต้องได้พูดให้เขาฟัง เพราะเขาเป็นผู้ชายคงจะไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้ "สามวัน" พอได้ยินเขาบอกว่าสามวันเท่านั้นแหละ จากหน้าที่กำลังเอียงอายกลับกลายเป็นหน้าโกรธโมโหขึ้นมาทันที "ฉันไม่รู้ว่าคนอื่นจะเป็นกี่วัน แต่ฉันสี่วัน! คุณออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!!" เท้าเรียวของเธอถีบเข้าที่ยอดอกจนชายหนุ่มกระเด็นออกจากตรงหว่างขา "โอ้ย อะไรของคุณอีก เมื่อกี้ยังคุยกันดีๆ อยู่เลย " พอคุยเรื่องวันของประจำเดือน เธอก็เกิดเปลี่ยนอารมณ์ขึ้นมากะทันหัน มังกรถึงกับงุนงง "ก็คุณไปจำของใครมาล่ะสามวัน" "คุณหึงผมเหรอ" จากที่กำลังหัวเสียที่ถูกถีบเมื่อสักครู่ ชายหนุ่มยิ้มออกมาแบบเจ้าเล่ห์ "ออกไปนะฉันจะนอน ออกไปจากห้องนี้ด้วย!!" อารมณ์ฮอร์โมนเปลี่ยนแปลงบวกกับอารมณ์โมโห เขาต้องรู้เรื่องนี้มาจากผู้หญิงคนอื่นแน่ "อ้าวว งานเข้า"
เมียในสมรส
"ขะ! คุณ!?" หญิงสาวจำได้ทันทีเลยว่าเขาเป็นใคร ผู้ชายคนที่เธอยืนจูบอยู่หน้าห้องน้ำในผับวันนั้น "หึ! ถึงกับตกใจเลยเหรอ" ชายหนุ่มแสยะขำออกมากับท่าทางที่ผู้หญิงของพ่อตกใจตอนที่เห็นเขา ________________ เรื่องราวของหญิงสาวที่ชื่อไลยา เธอต้องการจะทดแทนบุญคุณผู้มีพระคุณด้วยการแต่งงานกับลูกชายของเขา ภาคินทร์ลูกชายของผู้มีพระคุณ เขาไม่ยอมถูกจับคลุมถุงชนง่ายๆ แล้วไลยาจะทำยังไงต่อไป แต่เธอคงไม่ยอมแพ้แค่นี้แน่ ติดตามอ่านต่อได้ในเรื่อง เมียในสมรส แต่งโดย ชะนีติดมันส์
สามี(ไร้)รัก
"หอม" ชายหนุ่มเผลอปากพูดออกมา ผิวกายของเธอช่างหอมยั่วยวนเพศตรงข้ามมาก เขาไม่เคยได้กลิ่นกายผู้หญิงที่หอมละมุนแบบนี้มาก่อน "อือ" เธอไม่ใช่พระอิฐพระปูน พอถูกเล้าโลมหนักเข้า หญิงสาวก็มีอารมณ์คล้อยตาม กรงเล็บจิกลงที่แผ่นหลังแกร่งแบบลืมตัว และมันก็ทำให้เลือดในกายของชายหนุ่มวิ่งพุ่งพล่านขึ้น ใบหน้าหล่อคมเลื่อนต่ำลงมาจนถึงหน้าท้องที่แบนราบ มันยิ่งทำให้เจ้าของเรือนร่างนั้นสยิวมากขึ้น ..ทันใดนั้นริมฝีปากหนาก็แนบลงเนินสวาทที่มีสิ่งกีดขวางพอประปราย ซึ่งตอนนี้เขาได้กำจัดเสื้อผ้าอาภรณ์ของเธอออกจนหมดสิ้น ต้นขางามชันขึ้นเมื่อริมฝีปากนั้นสัมผัสกับที่สงวนแบบตกใจ ลิ้นสากเปลี่ยนเป้าหมายลากยาวลงมาตามเรียวขาขาวเพื่อให้เธอผ่อนคลาย และมันก็ได้ผล จากที่เกร็งอยู่เมื่อสักครู่ตอนนี้หญิงสาวก็ปล่อยขาลง เรียวลิ้นอุ่นลากกลับขึ้นมาที่สงวนอีกครั้ง เขาไม่เคยเล้าโลมผู้หญิงคนไหนขนาดนี้มาก่อน แต่เพราะกลิ่นกายหอมของเธอทำให้เขาอยากสัมผัสไปทั่วร่าง ชายหนุ่มรีบจัดการกับเสื้อผ้าตัวเองแบบทนไม่ไหว เพราะตอนนี้อาวุธที่เขาซ่อนไว้ด้านในมันพร้อมที่จะสู้รบมากแล้ว อาทิตย์ไม่ได้เมาจนขาดสติไม่รู้ว่าคนที่กำลังร่วมเตียงอยู่ในตอนนี้เป็นใคร..มาถึงขั้นนี้แล้วถ้าเขาปล่อยเธอก็เรียกเขาว่าไอ้หมาอาทิตย์ได้เลย วาดเดือนได้สติตลอดเวลา เพราะมันคือสิ่งที่เธอต้องการหญิงสาวถึงนอนนิ่ง และตอนนี้สิ่งนั้นที่เธออยากจะได้จากเขามากมันกำลังจะ.. "โอ้ย..อือ.." ความเป็นชายของเขาได้สอดใส่เข้ามาทันที ที่ร่างหนาทาบทับลงมา "อ้าา.." อาทิตย์คิดว่ามันจะเข้าได้ง่ายๆ เหมือนผู้หญิงที่เขาเคยผ่านมา ..ชายหนุ่มถึงกับชะงัก เพราะช่องคลอดของเธอบีบรัดตัวมาก..มากจนเขาดันมันเข้าไปได้แค่ตรงปลายหัว "เจ็บ"
รู้ว่าเจ็บก็จะรัก
ถึงแม้รู้ว่าตัวเองจะแทรกเข้าไปในหัวใจดวงนั้นของเขาไม่ได้ แต่ขอแค่ได้รักได้ดูแลเขามันก็มากเกินพอแล้ว ………………………………… "โอ้ยยเจ็บท้อง" คนตัวเล็กนอนบิดไปมาอยู่บนเตียงแบบทุรนทุราย ..ทำไมการมีอะไรกับผู้ชายมันต้องเจ็บปวดขนาดนี้ ไม่เห็นเหมือนในหนังที่เคยแอบดูเลย ผู้หญิงพวกนั้นดูเหมือนมีความสุขมาก แต่พอเจอเข้าจริง.. จะมัวนอนคิดอยู่แบบนี้ไม่ได้แล้ว เพราะหิวจนไส้แทบจะขาด ก่อนอื่นต้องอาบน้ำชำระร่างกายก่อน เพราะคราบที่เขาทิ้งไว้ก็ยังคงอยู่ เพี๊ยะ!! "โอ้ย" เพื่อนยังไม่ตั้งหลัก พอออกจากห้องมา ก็ถูกฝ่ามือของแม่ฟาดเข้าให้ "แม่ตีเพื่อนทำไม" เพี๊ยะ!!! "โอ้ย" หญิงสาวพยายามจะหลบฝ่ามือนั้น แต่ก็หลบไม่ได้ เพราะเจ็บท้อง เจ็บหว่างขา ตอนนี้เจ็บรอยที่แม่ตีด้วย "กูเคยสั่งสอนให้มึงแรดขนาดนี้ไหม มึงอยากจะประกาศให้โลกรู้เลยเหรอ กับความแรดของมึง" นางโมโหให้ลูกตั้งแต่เมื่อเช้านี้แล้ว พยายามทำให้ใจเย็นที่สุด แต่ก็กลั้นไม่อยู่ เพราะความเป็นแม่ เคยพูดกรอกหูลูกก็ตั้งหลายที.. แต่นี่วิ่งร่านไปให้เขาเอาถึงบ้าน แล้วยังจะให้เขารับผิดชอบตัวเองอีก "แม่คิดแบบนี้เองเหรอ ถ้างั้นแม่ก็ตีเพื่อนให้ตายเลยสิ!" หญิงสาวไม่หลบฝ่ามือของแม่อีกแล้ว เธอยืนกอดอกปล่อยให้แม่ตีอยู่แบบนั้น
มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน
"ทำไมช่วงนี้นายถึงไม่ค่อยว่างเลยล่ะ" หญิงสาวที่ร่างกายสมบูรณ์ สมบูรณ์ในที่นี้คือ อก..เอว..สะโพก..เกินขนาดของหญิงไทย แต่ก็ไม่ถึงกับอ้วน "อย่างี่เง่าได้ไหม ก็บอกแล้วไงว่าต้องได้ช่วยงานทางบ้าน" ใบหน้าอวบ เต่งตึง บูดบึ้งขึ้นมาทันตาเห็น หลายวันแล้วที่ไม่ค่อยได้คุยกับเขา..ผู้ชายที่ทำให้หัวใจเต้นแรง "แล้ววันไหนนายถึงจะว่างไปดูหนังกับเราล่ะ" "ช่วงนี้ต้องได้ส่งงานอาจารย์ กลับบ้านก็ต้องได้ช่วยงานที่บ้านอีก ไว้ว่างค่อยไปดูกัน" "ไปกันหรือยังคะราม" ขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่ก็มีผู้หญิงอีกคนเดินมาเรียก ชายหนุ่มรีบหอบหนังสือที่วางอยู่บนโต๊ะ แล้วเดินตามผู้หญิงคนนั้นออกไป "ฉันว่าแกถอยออกมาดีกว่าไหม" ของขวัญที่นั่งอยู่อีกโต๊ะ รีบเขยิบเข้ามาหาเพื่อน "ถอยออกมาหมายความว่ายังไง" "ยังจะให้ฉันพูดอีกเหรอ แค่นี้ก็เห็นอยู่ตําตา" "แต่เขาบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย" "ไม่ได้เป็นอะไรกัน แค่มาสะกิดก็วิ่งตามแล้วเนี่ยนะ" "เขาบอกว่าทำรายงานกลุ่มกันอยู่" "แล้วแกก็เชื่อ?" ดวงตางามที่แฝงไว้ด้วยความเศร้าได้แต่มองตามไป ถ้าสถานะของเธอชัดเจนกว่านี้ ก็คงจะแสดงอารมณ์ออกมาได้บ้าง แต่นี่..ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ในสถานะไหน จะว่าเพื่อนก็ไม่ใช่ แฟนก็ยังไม่ใช่อีก เนี่ยเหรอที่เขาเรียกว่า มากกว่าเพื่อน..แต่ไม่ใช่แฟน
เมียขัดดอก
เซอร์เวย์แทบจะทำงานไม่รู้เรื่อง วันนี้เขาก็เลยไม่รับเคสผ่าตัดด่วน ปล่อยให้หมอคนอื่นรับผิดชอบไป ชายหนุ่มก็เลยกลับขึ้นมาที่ชั้นบน แกร็ก.. "คุณทำอะไร" "ฉันไม่รู้ว่าคุณหมอจะขึ้นมาเร็วขนาดนี้ ขอโทษค่ะ" หญิงสาวที่อยู่ในผ้าเช็ดตัวเพราะเธอเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ รีบเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า สายตาคมมองตามไป ..ร่างกายของเขาเริ่มร้อนวูบวาบเมื่อคิดว่าจะลองทำอะไรกับเรือนร่างของเธอดู เท้าแกร่งเดินตรงเข้าไปหาหญิงสาวที่กำลังเอื้อมมือขึ้นไปปลดเสื้อออกจากไม้แขวน "อุ๊ยคุณหมอ" หญิงสาวตกใจ อยู่ดีๆ มือของเขาก็ยื่นมาแกะผ้าเช็ดตัวออก แต่เธอคว้ามันไว้ได้ทัน ใบหน้าคมโน้มลงมาซอกคออีกฝ่ายจากทางด้านหลัง แล้วสูดดม "คุณหมอ คุณหมอจะทำอะไรคะ" "อยู่นิ่งๆ" หญิงสาวที่ไม่เคยถูกชายใดสัมผัสร่างกายแบบใกล้ชิดขนาดนี้มาก่อน ทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนอยู่นิ่งๆ ตามคำสั่งของเขา ริมฝีปากหนาพรมจูบลงมาจนถึงแผ่นหลัง มือหนาแนบไว้ที่หน้าอก ในใจหญิงสาวคิดไว้แล้วว่าวันนี้ต้องตกเป็นของเขาแน่ เรื่องนี้มันก็อยู่ในลายลักษณ์อักษรที่เธอได้เซ็นต์ลงไป ที่จริงเขาเขียนขึ้นมาโดยที่ไม่คิดว่าจะแตะต้องตัวเธอหรอก แต่อะไรมันก็ไม่แน่นอน เขาก็เลยมีข้อนี้เผื่อไว้ ซึ่งเธอก็ยอมเซ็นต์..นาทีนั้นไม่ว่าจะให้ทำอะไรเธอทำได้หมดขอแค่เขายอมผ่าตัดให้กับแม่ "ตามมาที่เตียง" ริมฝีปากหนากระซิบพูด โดยที่ยังคงสูดดมกลิ่นกายของเธออยู่
พลาดรัก
"คุณยังอยากจะมีผมอยู่ข้างๆ ไหม" มือหนาเอื้อมไปลูบผมของเธอเบาๆ เพราะกลัวว่าจะไปกวนให้ตื่น แต่จังหวะนั้นดวงตางามค่อยๆ ลืมขึ้นมา ที่จริงเธอยังไม่หลับ ทั้งสองมองสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง ปิ่นมุกก็รีบหลบสายตานั้น เธอกำลังจะหันหลังให้ แต่ถูกมือของอีกฝ่ายคว้าร่างให้หันกลับมา เปรี้ยง! เสียงฟ้าดังลงมาอีกครั้ง คนตัวเล็กสะดุ้งตกใจจนเผลอซุกใบหน้าเข้าไปกับลำตัวของอีกฝ่าย นิ้วแกร่งจับคางเรียวให้เงยขึ้นมาเล็กน้อยพร้อมกับแนบริมฝีปากลงไปจูบแบบจงใจ ครั้งนี้เธอนิ่งมากไม่ปฏิเสธแต่ก็ไม่ได้ตอบสนอง ลิ้นหนาแทรกเข้าไปสัมผัสโพรงปากหวาน ดวงตางามค่อยๆ หลับลงช้าๆ เมื่อสัมผัสนั้นเร่าร้อนขึ้น มือหนาเริ่มอยู่ไม่นิ่ง สอดเข้าไปลูบคลำหน้าอกอวบอิ่มของอีกฝ่ายเบาๆ เห็นเธอไม่ว่าอะไรเขาก็ค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อชุดนอนตัวบางออก ปิ่นมุกกำลังต่อสู้กับตัวเองอยู่ ความโหยหาอาวรณ์ และความกลัวที่เขาเคยทำไว้กับเธอ พอคิดมาถึงตรงนี้คนตัวเล็กก็สะดุ้ง เมื่อถูกของแข็งสัมผัสกับร่องเล็ก "ไม่นะ" มือเรียวรีบผลักอีกฝ่ายให้ออกห่าง เพราะเธอจะปล่อยให้มันเกิดขึ้นอีกไม่ได้แล้ว แต่นอร์เวย์ไม่สามารถที่จะหยุดตัวเองได้ เขาต้องการและโหยหาในเรือนร่างของเธอมาก ชายหนุ่มค่อยๆ ส่งความเป็นชายเข้าไปในร่างกายของอีกฝ่าย "ซี๊ดด" "อื้อ..ไม่นะคุณนอร์เวย์" เสียงที่สั่นระริกดังออกมาจากลำคอระหงเบาๆ แม้แต่เรี่ยวแรงที่จะห้ามเขาก็ไม่มีเลย "ปิ่น ซี๊ดด" มือหนาลูบไล้ผมของเธอแบบอ่อนโยน ในขณะที่ความเป็นชายไม่ได้หยุดที่จะขยับ "อือ" หญิงสาวยังคงไม่ตอบสนอง เธอเคยมอบร่างกายนี้ให้เขาไปครั้งหนึ่งแล้ว แต่ในครั้งนั้นมันกลับเป็นแค่การเล่นตลกกับชีวิตของเธอ "ปล่อย!" ตุ๊บ! ตุ๊บ!! ปิ่นมุกรวบรวมแรงที่มีอยู่ทั้งหมด ทุบลงลำแขนของอีกฝ่ายเพื่อให้เขาหยุด แต่มันกลับยิ่งเป็นแรงกระตุ้น ให้เลือดในกายเพิ่มสูงขึ้นจนเขาเร่งความเร็ว "อ๊าา ปิ่น ผมไม่ไหวแล้วว" ชายหนุ่มเร่งจังหวะอยู่เพียงไม่นานก็หยุดทุกอย่างไว้.. "คุณนอร์เวย์!" หญิงสาวตกใจเมื่อเขาปล่อยสิ่งนั้นเข้ามาในร่างกายเธอ..
คลั่งรักเมียแต่ง
ในห้องเงียบไปได้หลายสิบนาที จนต่างคนต่างก็คิดว่าอีกฝ่ายนอนหลับไปแล้ว คนตัวโตแกล้งพลิกมาแล้วเอื้อมไปโอบเอวบาง น้ำอิงสะดุ้งเล็กน้อย เพราะเธอกำลังคิดอยู่ว่าถ้าเรื่องแบบเมื่อคืนนี้เกิดขึ้นอีกเธอจะรับไหวไหม เพราะตอนนี้แม้แต่ก้าวขายังไม่ค่อยมีแรงเลย สัมผัสเพียงเล็กน้อยเขาก็รู้แล้วว่าเธอยังไม่หลับ แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้หยุดที่จะลูบคลำ เพราะถ้าให้นอนอยู่เฉยๆ โดยไม่ทำอะไรอย่ามาเรียกเขาว่าแทนคุณ น้ำอิงยังคงนอนนิ่ง ปล่อยให้เขาขยับมือลูบคลำไป เพราะถึงแม้จะปัดมันออกเขาก็คงไม่ยอมหยุดอยู่ดี เสื้อผ้าบนเรือนร่างของหญิงสาวค่อยๆ ถูกจัดการทีละชิ้น จนไม่เหลืออะไรปิดบัง โชคดีที่ในห้องนี้มืด..แต่ก็ยังพอมีแสงไฟส่องเข้ามาอยู่บ้าง พอจัดการกับเธอเสร็จเขาก็รีบจัดการสิ่งที่กีดขวางบนร่างกายของตัวเองบ้าง "ห้องนี้ไม่มีถุงยาง คุณไปเอาที่ห้องของคุณมาก่อน" ดูแล้วคืนนี้คงจะไม่รอดอีก เรื่องยาคุมเธอกินแค่ยาคุมฉุกเฉินไว้ก่อน เพราะผ่านไปหลายชั่วโมงกลัวว่ายาคุมแบบเดือนจะเอาไม่อยู่ เรื่องนี้เธอก็รู้ดีเพราะเรียนมาทุกอย่างแล้ว "ไม่มี" "จะไม่มีได้ยังไง วันนั้นยังมีอยู่เลย" "ก็มีแค่อันเดียวนั่นแหละ" ถุงยางนั้นเขาแค่จะเอามาหลอกเธอให้เปิดเจอ เพราะตอนนั้นไม่อยากจะแต่งงานด้วย เผื่อว่าเธอจะยอมยกเลิกงานแต่ง แต่ไม่คิดว่าจะได้เอามาฉีกใช้ตอนวันแต่งงาน.. คิดไปถึงตรงนั้นก็อดขำไม่ได้ ปล่อยให้เธอหลุดมือไปได้ยังไง "ถ้าที่ห้องไม่มี ก็ไปเอาที่รถสิ" เพลย์บอยแบบเขาต้องมีติดรถไว้แน่ "คุณจะบ้าเหรอ มันไม่ใช่ยาสามัญนะพอจะมีติดบ้านติดรถไว้" "....." เธอแอบแปลกใจเขาพูดเหมือนสิ่งที่เธอคิดในวันนั้นเลย "ถ้าไม่มีฉันก็ไม่ให้" ว่าแล้วหญิงสาวก็นอนพลิกกายหันหลังให้เขา แต่มีเหรอที่แทนคุณจะหยุด เตรียมพร้อมขนาดนี้แล้ว ไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อยที่ไม่ได้ใส่ ชายหนุ่มจับความแข็งแกร่งส่งผ่านมาจากทางด้านหลัง "คุณแทนคุณ!" หญิงสาวสะดุ้งลืมไปเลย ถึงแม้ไม่ได้นอนหงายเขาก็สามารถทำจากทางด้านหลังได้อยู่ดี "ถ้าไม่อยากเจ็บ ก็อย่าดิ้น" ชายหนุ่มส่งผ่านมันเข้ามาจ่อไว้ตรงร่องเล็ก "ฉันบอกแล้วไงถ้าไม่มีถุงยางอนามัยฉันไม่ให้" "จะอะไรนักหนา" ชายหนุ่มเริ่มหงุดหงิดเมื่อเธอพยายามหนีบขาไว้ "การที่ผู้หญิงเขาปฏิเสธไม่ให้สด นั่นเพราะเขากลัวเชื้อโรคที่คุณรับมาจากผู้หญิงคนอื่น!" "ไม่เคยสดกับใครสักหน่อย"
แค้นนพิศวาส
"ฉันยังมีอะไรจะขายให้คุณได้อีกไหม" ในเมื่อตัวของเธอเขาก็ได้ไปแล้ว แต่หญิงสาวยังต้องการเงินเพื่อรักษาปู่ที่รอการผ่าตัด เธอก็เลยยอมแลกด้วยร่างกายของเธออีกครั้ง แต่มาเฟียแบบเขาจะสนใจไหม เพราะในเมื่อเขาเคยได้มันไปแล้ว .....มาเฟียหนุ่มจะทำยังไง เมื่อรู้ความจริงว่าแก้แค้นผิดคน..จริง ๆ แล้วครอบครัวของเธอ (คนที่เขาทำร้ายอย่างแสนสาหัส..) ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับความแค้นของเขาในครั้งนี้ แต่มันต้องพังพินาศลง เพราะฝีมือของเขาเอง .....แล้ว 'ครุฑ' จะแก้ไขความผิดพลาดในครั้งนี้ได้ยังไง 'วันหนึ่ง' จะยอมอภัยให้เขาไหม...แค้นพิศวาส...SM20++
พยัคฆราช
มือเรียวพยายามผลักมืออีกฝ่ายออกแต่ก็ดูจะไม่เป็นผล เมื่อเขายกชายกระโปรงขึ้นมาจนเห็น เนินน้องสาวที่ซ่อนอยู่ในกางเกงชั้นในตัวบางนั้น "อืมมม" หญิงสาวทำอะไรไม่ได้เลยปากก็ยังถูกเขาปิดไว้ ส่วนด้านล่างก็ไม่สามารถที่จะปกป้องตัวเองได้ เพียงไม่นานนิ้วแกร่งก็ได้แหย่เข้ามาจนถึงเนื้อใน จนเธอคิดว่าคงจะสู้ไม่ได้แล้ว ก็เลยปล่อยให้เขาทำไป เขาคงจะไม่ทำเกินเลยมากไปกว่านี้แล้ว เพราะนี่มันเป็นห้องทำงาน ..แต่ไม่ใช่เลย ตอนนี้นิ้วแกร่งได้แทรกเข้ามาในร่องคับแคบ "อืมม!" แสนสวยตกใจมากที่เขากล้าทำแบบนี้ในห้องทำงาน "อย่าค่ะ" พอริมฝีปากบางเป็นอิสระเธอก็ขอร้องให้เขาหยุด "แสดงว่าเธอยังไม่พร้อม..ใช่ไหม" เขาพูดในขณะที่ชักนิ้วออกมาจากร่องนั้น แต่ใบหน้าคมก็ยังไม่ได้ขยับออกห่าง "แต่นี่มันห้องทำงานนะ" "ห้องทำงานแล้วไง ก็แค่ล็อกไว้" ว่าแล้วพยัคฆราชก็เดินไปล็อกประตูห้อง
ไฟแค้น
"หึ!! ผู้หญิงคนที่บอกว่าเงินฉันซื้อไม่ได้ไปไหนแล้ว.." "ฉันขอร้องนะคะ เงินก้อนนี้มันสำคัญกับฉันมากจริงๆ" "แล้วเธอจะเอาอะไรมาแลก" "ตัวฉัน"มุมปากแสยะขึ้นเล็กน้อย พร้อมดวงตาที่มองอีกฝ่ายเหมือนไม่เป็นมิตร
พ่ายรัก
"จะหยุดทำไม! ตามมาสิ!" เธอหันไปตะคอกผู้ชายที่ลากเข้ามาด้วย เพราะเขาไม่เดินตาม "คุณให้ผมแค่ 20 บาท คงพอค่าแรงแล้วมั้ง" เขารู้แล้วว่าเธอจะทำอะไรต่อ..เจ้าบ่าวคนนั้นคงเป็นแฟนเก่าที่แต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น "ฉันเพิ่มให้อีกก็ได้ นายจะเอาเท่าไร แต่ขอให้จบงานก่อนแล้วกัน" "ถ้าจบงานคุณชิ่งหนีจะทำยังไงล่ะ" "ไม่หนีหรอก..ทำเป็นงกไปได้" "ใครงกกันแน่ 20 บาทจะเอาอะไรมากมาย" "ฉันให้เพิ่มอีก 3 เท่าเลย" "3 เท่า?" ชายหนุ่มยกมือขึ้นมานับ 3 เท่าของ 20 บาทมันจะเท่าไหร่ "อืมม...ก็เยอะอยู่นะ" "ทำไมมันกล้ามางานนี้" คนที่เห็นแฟนเก่าของเจ้าบ่าวเดินเข้ามาต่างก็ซุบซิบนินทากัน เพราะส่วนมากคนที่มางานนี้ก็มีแต่เพื่อนกันทั้งนั้น "แกไม่รู้อะไรนิสามันวางแผนไว้เองแหละ ยังโง่เข้ามาติดกับดัก" "จริงเหรอ ถ้างั้นวันนี้เราก็เห็นอีชบาแก้วหน้าแตกนะสิ" "รอชมได้เลยฮ่าฮ่าา" พองานเริ่มขึ้นพิธีกรก็ขึ้นกล่าวบนเวที "เชิญเจ้าบ่าวเจ้าสาวขึ้นมากกล่าวอะไรบนเวทีหน่อยครับ" และมอนิเตอร์จอใหญ่ที่ทางโรงแรมจัดไว้ ก็มีรูปเจ้าบ่าวเจ้าสาวที่เตรียมกันไว้แล้ว ในภาพนั้นเกือบทุกภาพ มีผู้หญิงอีกคนที่ยืนมองคนที่เป็นเจ้าบ่าวในงานวันนี้ แต่ไม่ใช่เจ้าสาว.. "ก็อย่างที่ทุกคนเห็นภาพพร้อมกัน ผู้ชายคนนี้คือเจ้าบ่าวของฉัน แต่ผู้หญิงในภาพ..." นิสากล่าวอะไรอีกมากมายเพราะกว่าที่จะแย่งวัลลภเจ้าบ่าวซึ่งมีดีกรีเป็นถึงเดือนมหาวิทยาลัยมาเป็นของตัวเองได้ ถึงกับตัดเพื่อน แต่ก็ถูกอีกฝ่ายเหยียดหยามมากมาย จนกลายเป็นความแค้น และงานในวันนี้คือวันที่จะเอาคืน ถึงแม้ว่าตัวเองเป็นคนแย่งผู้ชายของเขามาก็ตาม เสียงโห่ก็ดังขึ้นพร้อมด้วยสายตานับร้อยมองมาที่ช่อชบา "เล่นกันแบบนี้เลยเหรอ" ชายหนุ่มที่ถูกลากเข้ามาเอี่ยวด้วยถึงกับพูดออกมา "ขอโทษนะคะ ฉันคงไม่มีความอาลัยอาวรณ์กับผู้ชายคนนั้นเหมือนในภาพหรอกค่ะ พวกคุณดูผู้ชายคนนี้สิ หล่อเพอร์เฟคกว่าทุกอย่าง แถมยังเป็นเจ้าของโรงแรมนี้ด้วย" เธอหันมาแนะนำผู้ชายที่ยืนควงแขนอยู่..กูพูดอะไรไปวะ หวังว่าคงไม่มีใครรู้จักเจ้าของโรงแรมนี้นะ..พอพูดออกไปแล้วถึงกับตำหนิตัวเอง "เจ้าของโรงแรม?!"
ยั่วรักท่านประธาน
หญิงสาวที่ถูกแม่ทิ้งไปตั้งแต่แบเบาะเพื่อสร้างครอบครัวใหม่กับมหาเศรษฐี พอสิ้นคุณยายที่เลี้ยงดูมา เธอก็เลยสาบานว่าจะตามหาผู้หญิงใจร้ายคนนั้นให้เจอ และจะทำให้นางเจ็บปวดเหมือนกับเธอและยายที่เคยเจ็บปวดมา.. -------------------------- "อุ๊ย..บอสจะทำอะไรคะ" คนึงหาพยายามดันกายให้ลุกออกจากตักของคนที่เพิ่งจะดึงเธอลงมากอด "ไม่รู้จริงเหรอว่าจะทำอะไร" ในขณะที่พูดใบหน้าหล่อคมก็ได้โน้มเข้าไปใกล้ริมฝีปากบาง "เดี๋ยวก่อนสิคะท่านประธาน ถ้าคุณคนนั้นขึ้นมา..เออ..บอสไม่กลัวว่าเธอจะเห็นหรือคะ" หญิงสาวพูดในขณะที่หลับตาลง ไม่กล้าหลบจูบ เพราะเธอต้องการจะยั่วเขาอยู่แล้ว "ไม่ขึ้นมาเร็วขนาดนั้นหรอก" พร้อมรบไม่ยอมทิ้งโอกาสนี้ไปง่ายๆ แน่ ว่าแล้วริมฝีปากหนาแนบจูบลงไป..
คู่หมั้นคู่หมาย
ชายหนุ่มที่ถูกจับหมั้นหมายตั้งแต่เกิดกับผู้หญิงที่เขาไม่เคยรู้จักเลยด้วยซ้ำ แต่วันนั้น วันที่เขาพาคนรักมาเปิดตัวกับครอบครัว เหมือนกับสายฟ้าฟาดลงมากลางใจ เมื่อได้รู้ความจริง ว่าตัวเองได้มีคู่หมั้นคู่หมายแล้ว และการหมั้นหมายนี้ยกเลิกไม่ได้..ด้วยเหตุผลที่ว่าครอบครัวของเขาเป็นหนี้สินครอบครัวของฝ่ายหญิงมหาศาล และทางนั้นก็ได้ทวงคำสัญญานั้นมา.... ………………………………. "ขะ..คุณก็ถอดออกให้หมดก่อนสิ" ความคิดของเธอในเวลานี้ ถ้าเขาถอดมันออกหมด เธอจะรีบวิ่งไปที่ประตู ยังไงเขาก็คงไม่กล้าตามไปในสภาพนี้แน่ พรวด!! เรื่องถอดกางเกงต่อหน้าผู้หญิงสุขายะถนัดนัก ชายหนุ่มไม่รอให้เธอบอกเป็นครั้งที่สอง เขากระชากกางเกงชั้นในออกจากท่อนล่าง..จนเผยให้เห็นไอ้ยะ 9 นิ้ว "กรี๊ดดดดด!" พิมพ์ญาดากรีดร้องขึ้นมาทันทีที่เห็น เกิดมาเพิ่งเคยเจอของจริงก็วันนี้ หญิงสาวตกใจมากก็เลยลืมเรื่องที่คิดไว้ว่าจะหนี แต่พอตั้งสติได้ คนตัวเล็กก็รีบลุกขึ้น แต่ก็ไม่ทัน เพราะสุขายะจู่โจมเธอทันทีที่ขยับตัว
คนเสเพล
"จังหวะเต้นหัวใจของนายอย่างดังออกมาเป็นชื่อผู้หญิงคนนั้น แล้วนายจะให้ฉันกับลูกไปแทรกอยู่ตรงไหน"
สยบรัก
"คุณต้องการอะไรเพื่อแลกกับทุกอย่างของพ่อฉันคืนมา" เวลานี้ไม่มีอะไรสำคัญเท่ากับครอบครัวของเธออีกแล้ว เพราะรู้ดี ว่าพ่อหวงสิ่งที่มีอยู่มาก หวงยิ่งกว่าตัวเธอสะอีก สายตาคมมองตั้งแต่ใบหน้า ต่ำลงไปจนถึงปลายเท้า แล้วก็มองกลับขึ้นมาอีกครั้ง "..ก็ลองเสนอมาก่อนสิ เผื่อฉันจะเก็บไปพิจารณา"
ภรรยาในนาม Ss2
เธอยอมจดทะเบียนสมรสกับเขาเพื่อเหตุผลบางอย่าง ทั้งๆ ที่ทั้งสองไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ..แต่พอถึงวันรับน้อง น้ำหนาวก็ได้รู้ว่า รุ่นพี่ที่เป็นประธานรับน้องก็คือคนที่เพิ่งจะเป็นสามีในนามของเธอนั่นเอง..
ภรรยาในนาม
หญิงสาวต้องเป็นภรรยาในนามของเขาแบบเลี่ยงไม่ได้ เพราะชีวิตของเธอไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ พอเจอวิกฤต เธอก็ต้องได้ยอมรับตำแหน่งที่เขาเสนอให้มาแบบจำยอม