แม่สื่อแม่ชัก

สวัสดีค่ะเราชื่อนางสาวโบว์ลิ่ง อัศวนันท์ กำลังศึกษาอยู่มหาวิทยาลัย ปีที่ 2 คณะบริหารธุรกิจ เป็นลูกสาวของคุณพ่อชาญชัย อัศวนันท์ พ่อของเราทำงานที่บริษัทเอกชนแห่งหนึ่งตอนนี้ท่านเป็นผู้จัดการใหญ่ที่นั่น

และเราก็มีเพื่อนรักอยู่สองคน คนแรกชื่อณิชา สวยใสมีดีกรีเป็นถึงดาวคณะ คนนี้ออกแนวเย็นชามากกว่า

เพื่อนอีกคนชื่อยิปซี นิสัยจะแรงๆหน่อย หน้าตาถือว่าใช้ได้

ส่วนหน้าตาและนิสัยของเราน่ะเหรอ เราก็สวยอยู่นะ ตอนที่มีประกวดดาวมหาวิทยาลัย ยังมีคนเสนอชื่อเราเลย แต่เราก็ไม่ได้ลงแข่งกับเพื่อนหรอก ส่วนเรื่องนิสัยก็ต้องรอดูกันไปเรื่อยๆนะคะ

#บ้านอัศวนันท์

"กลับบ้านแล้วเหรอคะพ่อ" โบว์ลิ่งเห็นพ่อเดินเข้ามา เธอก็รีบเดินไปรับกระเป๋าและก็เสื้อสูทของพ่อมาถือไว้

"ลูกคนนี้น่ารักจังเลย ทำงานมาเหนื่อยๆ พอเห็นหน้าลูกก็หายเหนื่อยแล้ว" ชาญชัยใช้มือลูบศีรษะของลูกสาวเบาๆ

"ถ้าหนูเรียนจบหนูจะไม่ให้พ่อได้เหนื่อยแบบนี้เลยค่ะ" แล้วเธอก็กอดพ่อไว้

"อาทิตย์หน้าทางบริษัทจะจัดงานเลี้ยงที่โรงแรมหนูเตรียมตัวออกงานกับพ่อด้วยนะ"

"งานเลี้ยงเหรอคะ หนูพาเพื่อนไปด้วยได้ไหม"

"ได้สิ"

"ดีจังเลยค่ะ"

"พ่อลูกคุยอะไรกันอยู่ พ่อมาเหนื่อยๆให้พ่อพักผ่อนและดื่มน้ำเย็นๆก่อนนะลูก" แล้วบัวชมพูก็ยื่นน้ำเย็นให้สามีดื่ม

"คุณก็เตรียมตัวออกงานกับผมด้วยนะ ได้ข่าวว่าคุณอันนาก็จะมากับท่านประธานด้วย" พอพูดจบชาญชัยก็ยกน้ำแก้วที่ภรรยาส่งให้เมื่อกี้ขึ้นดื่ม

"อันนาก็มาด้วยเหรอคะ เธอกลับจากยุโรปแล้วเหรอ"

"กลับมาได้ 2-3 วันแล้ว"

อันนาและบัวชมพูทั้งสองเป็นเพื่อนสนิทกัน ส่วนหนึ่งที่พ่อของโบว์ลิ่งได้เข้าทำงานที่บริษัทนั้นก็เพราะ เส้นสายของภรรยาด้วย

เช้าวันต่อมา..ที่มหาวิทยาลัย

"ไปกับเรานะณิชา ไปเป็นเพื่อนเราหน่อย" โบว์ลิ่งกำลังชวนเพื่อนรักไปงานเลี้ยงของบริษัทพ่อเธอด้วย

"เราไม่ค่อยชอบที่คนเยอะๆแบบนั้นเลย" ณิชาหันมาพูดกับโบว์ลิ่ง

"ไปเหอะน่าไปแค่แป๊บเดียวแล้วเราก็ชิ่งหนีออกมาเที่ยวกันสองคน" โบว์ลิ่งคะยั้นคะยอชวนเพื่อน

เพราะงานแบบนี้เธอเคยไปกับพ่อมาแล้ว ถ้าไปแค่เธอมันคงน่าเบื่อมาก

"เราได้ยินว่าพวกแกจะไปเที่ยวไหนกันนะ ให้เราไปด้วยสิ" พอยิปซีได้ยินก็รีบเดินเข้ามาหาเพื่อนทั้งสองคน

"แกจะไปด้วยจริงเหรอยิปซี นะๆ ณิชาไปด้วยกันนะยิปซีก็ไป"

"ไปก็ได้แต่เราต้องแต่งตัวแบบไหนถึงจะออกงานเลี้ยงแบบนั้นได้"

"เรื่องแต่งตัวไม่ต้องห่วงเดี๋ยวเราจัดการเอง"

หลายวันต่อมา 20:20 น.

"ลูกกับเพื่อนๆมาโน่นแล้วคุณ" บัวชมพูมองออกไปด้านหน้าประตูบานใหญ่ของห้องจัดเลี้ยง แล้วก็พูดกับสามีเบาๆ

"ทางนี้เลยลูก" ชาญชัยได้ให้คนจัดโต๊ะและเก้าอี้ไว้พร้อมแล้ว

"สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่" พอทั้ง 3 เดินมาถึงโต๊ะก็สวัสดีพ่อกับแม่ของโบว์ลิ่ง

"ตามสบายเลยนะ"

"ขอบคุณค่ะ" ทั้งสามก็นั่งลงใกล้ๆกัน

แล้วโบว์ลิ่งก็ชวนเพื่อนคุยกันแบบสนุกสนาน มองดูคนโน้นทีคนนี้ทีต่างก็เก็บมานินทาแล้วก็ขำกัน

"ท่านมาแล้ว" เสียงคนที่นั่งอยู่โต๊ะด้านข้างของเธอ

แล้วทุกคนต่างก็มองไปตามเสียงนั้น

"ใครเหรอ?" ณิชาและยิปซีหันมถาามโบว์ลิ่ง

"เจ้าของงานเลี้ยงนี้ไง"

นายธีรวุฒิ ดำรงค์เดช เจ้าของบริษัทที่พ่อของโบว์ลิ่งทำงานอยู่ เดินเข้ามาพร้อมกับภรรยาคนสวยอันนา ดำรงค์เดช และผู้ชายอีกคนที่เดินตามหลังเข้ามา ทำให้คนในงานต่างก็สนใจมาก

"พ่อๆๆ พี่อะตอมก็มาด้วยเหรอ" โบว์ลิ่งรีบหันกลับไปถามพ่อ

"มาสิลูก พ่อไม่ได้บอกลูกเหรอ"

"ใครเหรอที่ชื่ออะตอม หน้าตาคุ้นๆนะ" ยิปซีหันไปถามโบว์ลิ่ง

"พี่อะตอมๆ" โบว์ลิ่งลุกขึ้นแล้วก็โบกไม้โบกมือให้อะตอมเห็นเธอ

พออะตอมมองเห็นกลุ่มของโบว์ลิ่งเขาก็รีบเดินมา

"ไงมาด้วยเหรอเรา"อะตอมพูดกับโบว์ลิ่งแต่สายตาเขามองมาที่ณิชา

"เพื่อนโบว์ลิ่งเองค่ะคนนี้ณิชาส่วนคนนี้ยิปซี"

"สวัสดีค่ะ" ณิชาและยิปซีก็กล่าวทักทายอะตอม

ส่วนทางด้านผู้ใหญ่ก็กำลังทักทายกันอยู่เหมือนกัน

"หนูโบว์ลิ่งนับวันยิ่งสวยขึ้นนะ" อันนาหันไปกระซิบพูดกับบัวชมพูเพื่อนรัก

"กระโดกกระเดกน่ะสิไม่ว่า"