บทที่ 2

"พี่อะตอมคนนี้ ใช่พี่คนที่เคยเป็นเดือนมหาวิทยาลัยเราหรือเปล่า" ยิปซีถามโบว์ลิ่งเบาๆ

"ใช่แล้ว" โบว์ลิ่งหันไปพูดกับยิปซีแต่สายตาเธอก็มองมาที่อะตอม

"อะตอมชวนน้องไปเต้นหน่อยสิลูก" อันนาหันมาพูดเบาๆกับลูกชายที่นั่งอยู่ไม่ไกลกันนัก

"แม่ก็รู้ว่าผมไม่ค่อยชอบเต้น" เขารู้ว่าแม่ชอบโบว์ลิ่งมาก และคิดจะจับคู่ให้เขากับเธอ แต่เขาก็ไม่เคยสนใจโบว์ลิ่งเลย

พอพ่อของอะตอมทักทายแขกในงานเสร็จก็เดินมาที่โต๊ะของลูกชาย "ว่าไงเด็กๆ"

"สวัสดีค่ะคุณลุง" โบว์ลิ่งยกมือไหว้ธีรวุฒิ

แล้วเพื่อนๆ ของเธอก็ยกมือไหว้ตาม

"เป็นไงเรา สวยวันสวยคืนเลยนะ" ธีรวุฒิทักโบว์ลิ่งพร้อมกับลูบหัวเธอเบาๆ

"ขอบคุณค่ะ" โบว์ลิ่งไหว้ขอบคุณอีกครั้ง

"หนุ่มสาวพากันออกไปเปิดฟลอร์หน่อยสิ ไปอะตอมพาน้องๆออกไปเต้นรำกันหน่อย" ธีรวุฒิหันไปพูดกับลูกชาย

แล้วอะตอมก็ไม่ขัดพ่อ เขาลุกขึ้นแล้วชวนโบว์ลิ่งออกไปเต้นรำด้วย

"โบว์เต้นไม่เก่งนะ" โบว์ลิ่งพูดกับเขาเบาๆ ตอนที่กำลังใช้มือจับไหล่เขาไว้

"โยกตามพี่เลยแล้วกัน" แล้วอะตอมก็พาโบว์ลิ่งเต้นรำ

เต้นไปสักพักหนึ่ง

"เพื่อนของโบว์คนนั้นมีแฟนหรือยัง"

"คะ?"

"คนที่ใส่ชุดราตรีสีครีมน่ะ"

"ณิชาน่ะเหรอ"

"อืม" เขาพูดกับเธอพร้อมกับมองไปที่ณิชาตอนนี้เหมือนจะมีหนุ่มมาขอไปเต้นรำด้วย

"ยังค่ะ" เธอตอบเขาเบาๆ

"เดี๋ยวพี่มานะ" แล้วเขาก็ปล่อยโบว์ลิ่งให้ยืนอยู่ตรงนั้นรีบเดินไปหาณิชา

โบว์ลิ่งมองตามหลังเขาไป พร้อมกับมองซ้ายมองขวาเพราะตอนนี้เธอถูกคู่เต้นรำทิ้งไว้บนฟลอร์คนเดียว

"ขอโทษด้วยนะพอดีว่าเธอเป็นคู่เต้นรำของผม" พอเดินมาถึง อะตอมก็รีบจับมือของณิชาให้ลุกขึ้น

"เต้นรำกับพี่นะ" เขาไม่รอให้เธออนุญาตเขาก็พาเธอเดินออกมาที่หน้าฟลอร์

พอโบว์ลิ่งเห็นแบบนั้นเธอก็รีบเดินเข้าไป แล้วก็เดินเลยเข้าห้องน้ำ

"ไม่ว่าจะตอนนี้หรือตอนไหนฉันก็ไม่เคยอยู่ในสายตาพี่เลย" เธอพูดกับตัวเองในกระจกบานใหญ่ของห้องน้ำ

"ขอบคุณพี่มากนะคะที่ช่วย" ณิชาก็เป็นคู่เต้นรำของอะตอมต่อ

"หวังว่าเราคงเต้นรำเป็นนะ เมื่อกี้เท้าชาไปหมดเลย" เพราะเขาถูกโบว์ลิ่งเหยียบเท้าไปหลายที

"ก็พอเป็นบ้างค่ะ" ณิชาได้เป็นดาวคณะเธอก็เลยต้องได้ฝึกเต้นบ้าง

"แกไปไหนมาวะ" ยิปซีถามโบว์ลิ่งที่เพิ่งเดินกลับมานั่งที่โต๊ะ

"ไปเข้าห้องน้ำมา" โบว์ลิ่งพูดพร้อมกับยกแก้วไวน์ขึ้นดื่ม

"ถึงว่าทำไมพี่อะตอมถึงได้มาชวนณิชาไปเต้นแทน แกก็น่าจะทนหน่อยนะได้เต้นรำกับพี่อะตอมทั้งที" ยิปซียังคิดว่าโบว์ลิ่งอยากเข้าห้องน้ำมากจนปล่อยคู่เต้นรำไป

พออะตอมพาณิชาเต้นรำไปได้ 3-4 เพลงณิชาก็ขอเข้ามาพัก

23:40 น.

"แกดูท่าจะเมาแล้วนะโบว์ลิ่ง" ณิชาพูดกับเพื่อนเบาๆ

"มายยเมา แค่ไวน์ไม่กี่แก้ว ทำอะไรโบว์ลิ่งไม่ได้หรอก สไตรค์ฮ่าาา"

"นั่นไงฉันว่าแล้วมันต้องสไตร์ค" พอทั้งสองเห็นเพื่อนเป็นแบบนี้แล้วก็เลยขออนุญาตพาเพื่อนกลับ

"ถ้างั้นแม่ฝากโบว์ลิ่งด้วยนะ"

เพื่อนๆ ทั้งสองรับอาสาไปส่งโบว์ลิ่งที่บ้านเอง บัวชมพูก็เลยปล่อยไปเพราะเธอยังมัวคุยกับอันนาค้างอยู่

พอทั้งสามออกมาถึงหน้างาน ก็เจอกับอะตอมที่กำลังยืนคุยโทรศัพท์อยู่

>>{"แค่นี้ก่อนนะ"} เขามองไปเห็นกลุ่มของโบว์ลิ่งเดินออกมาก็เลยรีบวางโทรศัพท์ไป

"จะกลับกันแล้วเหรอ"

"ค่ะ โบว์ลิ่งท่าจะเมาแล้วณิชาจะขอไปส่งเพื่อนก่อนนะ"

"แล้วกลับรถอะไรกันล่ะให้พี่ไปส่งดีกว่า"

"ณิชาขับรถมาค่ะ"

"ไม่เป็นไรณิชา เดี๋ยวเราขับรถของเธอ เธอนั่งไปกับพี่อะตอมและโบว์ลิ่งดีกว่า" ยิปซีอาสาขับรถให้เพื่อนเพราะเธอดูแล้วว่าอะตอมท่าทางจะสนใจณิชาอยู่ไม่ใช่น้อย

"ก็ได้ ถ้างั้นแกขับตามไปเลยนะ" แล้วณิชาก็พาโบว์ลิ่งขึ้นรถของอะตอม

"ไอ้เด็กคนนี้ดื่มไม่เป็นยังอยากจะดื่มอีก" ระหว่างที่ขับรถไปอะตอมก็แกล้งชวนณิชาคุยเรื่องของโบว์ลิ่ง

"คายย บอกฉันดื่มไม่เป็นก็แค่ยกใส่ปากแล้วก็กลืน"

"แกน่ะเมาจนพูดไม่รู้เรื่องแล้ว นอนเลย! กลับไปถึงบ้านเดี๋ยวฉันปลุก" ณิชาก็เลยจับหัวเพื่อนให้พิงตรงไหล่ตัวเอง