Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บทย่อ
มือเรียวพยายามผลักมืออีกฝ่ายออกแต่ก็ดูจะไม่เป็นผล เมื่อเขายกชายกระโปรงขึ้นมาจนเห็น เนินน้องสาวที่ซ่อนอยู่ในกางเกงชั้นในตัวบางนั้น "อืมมม" หญิงสาวทำอะไรไม่ได้เลยปากก็ยังถูกเขาปิดไว้ ส่วนด้านล่างก็ไม่สามารถที่จะปกป้องตัวเองได้ เพียงไม่นานนิ้วแกร่งก็ได้แหย่เข้ามาจนถึงเนื้อใน จนเธอคิดว่าคงจะสู้ไม่ได้แล้ว ก็เลยปล่อยให้เขาทำไป เขาคงจะไม่ทำเกินเลยมากไปกว่านี้แล้ว เพราะนี่มันเป็นห้องทำงาน ..แต่ไม่ใช่เลย ตอนนี้นิ้วแกร่งได้แทรกเข้ามาในร่องคับแคบ "อืมม!" แสนสวยตกใจมากที่เขากล้าทำแบบนี้ในห้องทำงาน "อย่าค่ะ" พอริมฝีปากบางเป็นอิสระเธอก็ขอร้องให้เขาหยุด "แสดงว่าเธอยังไม่พร้อม..ใช่ไหม" เขาพูดในขณะที่ชักนิ้วออกมาจากร่องนั้น แต่ใบหน้าคมก็ยังไม่ได้ขยับออกห่าง "แต่นี่มันห้องทำงานนะ" "ห้องทำงานแล้วไง ก็แค่ล็อกไว้" ว่าแล้วพยัคฆราชก็เดินไปล็อกประตูห้อง
บทที่ 1
พยัคฆราช ชายหนุ่มรูปหล่อพ่อรวย ใช่แล้วเขาคือลูกชายของสิงหราช
ถึงวันนี้อายุของเขาก็ล่วงเลยผ่านมา 27 ปีแล้ว พอศึกษาจบชั้นที่คิดว่าตัวเองพอที่จะดูแลบริษัทแทนพ่อได้ เขาก็ได้รับช่วงต่อจากสิงหราชผู้เป็นพ่อ
ตอนนี้โรงงานผลิตแอลกอฮอล์ หรือโรงงานเหล้าที่พ่อของเขาได้ทำไว้ ชายหนุ่มได้ขยายกิจการออกมาเป็นบริษัทใหญ่โต และผลิตอีกหลายอย่างไม่ได้ทำแค่นั้น ยังมีเครื่องดื่มเพิ่มเติมมาอีกหลากหลายชนิด
"ช่วยเซ็นต์เอกสารให้ด้วยค่ะ"
"เอกสารอะไร"
"ของที่กำลังจะจัดส่งไปต่างประเทศ" หญิงสาวยื่นแฟ้มเอกสารที่เตรียมมาเพื่อให้เขาได้เซ็น
"ที่หลังให้คนอื่นเอาเข้ามา" พอเซ็นต์เสร็จชายหนุ่มก็จับมันโยนไปตรงหน้า
"ก็ทำตัวแบบนี้ไงใครเขาอยากจะเอาเข้ามาให้เซ็นต์" หญิงสาวบ่นพึมพำกับตัวเองพร้อมกับยื่นมือไปหยิบเอกสารนั้นแต่ก็ถูกเขาคว้ากลับคืนไปเสียก่อน
"เธอว่าอะไร"
"ฉันต้องรีบเอาเอกสารไปส่งให้แผนกจัดส่ง" ว่าแล้วหญิงสาวก็ เอื้อมมือไปแย่งเอกสารนั้นกลับคืนมา
ดวงตาของทั้งสองมองจ้อง เหมือนกับโกรธแค้นกันมาแต่ชาติปางไหน
[คอนโดหรู]
"คิดถึงที่รักจังเลยค่ะ" มือเรียวลูบไล้ร่องหน้าอกชายหนุ่มที่เพิ่งจะกลับเข้ามาในห้อง
"อ้อนแบบนี้อยากได้อะไรอีกล่ะ"
"ไม่มีใครรู้ใจซาร่าเท่าคุณอีกแล้วค่ะ"
"วันนี้ผมเหนื่อยอยากจะพัก มีอะไรก็รีบพูดมา"
"ก็บัตรเครดิตที่คุณให้มามันเกินวงเงินแล้วนี่คะ"
ได้ยินแบบนั้นชายหนุ่มก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ส่งข้อความไปให้กับผู้ช่วย เพื่อให้เพิ่มวงเงินในบัตรเครดิตให้กับผู้หญิงคนที่เขากำลังพัวพันอยู่
"คุณน่ารักจังเลยค่ะ" ว่าแล้วซาร่าก็ผลักร่างหนาของอีกฝ่ายล้มลงไปที่โซฟาแบบง่ายดาย
"ผมบอกว่าเหนื่อยไงซาร่า"
"ซาร่าได้ยินแบบนี้ทุกครั้งที่คุณกลับเข้ามาในห้องนี้" ริมฝีปากบางแนบจูบลงทันทีที่พูดจบ
ในเวลาเดียวกันนั้น.. ที่คฤหาสน์หลังใหญ่โตของสิงหราช
"แสนสวยจ๊ะ"
"คะ"
"พรุ่งนี้แม่ฝากบอกให้พยัคฆ์กลับมาที่บ้านหน่อยนะลูก พ่อใกล้จะกลับมาแล้ว"
"เออ..ค่ะ" แสนสวยพ่นลมหายใจออกมาเมื่อได้ยินคำไหว้วานจากอัปสรสุดาแม่ของพยัคฆราช
"ทะเลาะกันอีกหรือเปล่าลูก"
"นิดหน่อยค่ะ"
"ถ้าเลี่ยงได้ก็พยายามเลี่ยงไปก่อนนะ"
"ค่ะ" คำนี้เธอได้ยินตั้งแต่เข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้แล้ว
"ถ้าพ่อรู้ว่ายังไม่เลิกกับผู้หญิงคนนั้น พยัคฆ์ได้ถูกพ่อเล่นงานหนักแน่ หนูช่วยแม่หน่อยนะลูก"
"ค่ะ" เสียงหญิงสาวตอบออกไปแผ่วเบามากจะไม่ตอบก็ไม่ได้
เรามารู้จักแสนสวยกันบ้าง เธอชื่อนางสาวแสนสวย พิทักษ์วงศ์
แสนสวยได้ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ตั้งแต่คุณยายเสีย คุณยายของเธอก็คือป้าคนที่ช่วยอัปสรสุดา ตอนคลอดอยู่โรงพยาบาลเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว ..นั่นก็คือตอนที่คลอดพยัคฆราชหรือหมาน้อย
ตอนเจอกันอยู่โรงพยาบาลอีกครั้ง อัปสรสุดาอยากจะรับทั้งสองเข้ามาอยู่ในบ้านด้วยกัน แต่ยายของแสนสวยก็ไม่อยากมารบกวน นางก็เลยช่วยเหลือด้วยการหาที่อยู่อาศัย และช่วยเหลืออีกหลายๆ อย่าง รวมไปถึงการเรียนการศึกษาของแสนสวย
พอคุณยายจากไปแล้วแสนสวยก็ไม่เหลือใคร นางก็เลยรับเข้ามาไว้ในบ้านด้วย ตั้งแต่แสนสวยเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ พยัคฆราชก็ไม่ค่อยอยู่ติดบ้าน ..จนกระทั่งทุกวันนี้เขาได้ย้ายออกไปอยู่ที่คอนโด
[บริษัท]
เช้าวันนี้หญิงสาวถูกเรียกตัวเข้ามาพบในห้องของท่านผู้บริหารระดับสูง ถ้าถูกเรียกตัวเข้ามาแบบนี้เธอรู้ดีว่าต้องมีเรื่องแน่
"เธอทำงานยังไง! ถ้าเรื่องแค่นี้รับผิดชอบไม่ได้ก็ปล่อยให้คนอื่นเขาทำไป" แฟ้มเอกสารที่อยู่ในมือได้ถูกโยนลงบนโต๊ะตรงหน้าของแสนสวย และมันก็เป็นภาพที่ชินตาสำหรับเธอแล้ว
"เรื่องอะไรคะ" มือเรียวเอื้อมไปหยิบแฟ้มที่มีปัญหาขึ้นมาเปิดดู
"เมื่อวานนี้ฉันได้ส่งไปให้กับแผนกจัดส่งแล้วนี่คะ"
"นี่แหละมันคือคำแก้ตัวของคนที่ปัดความรับผิดชอบ"
"ฉันไม่คิดจะปัดความรับผิดชอบ แต่ฉันยื่นเรื่องไปที่แผนกนั้นแล้วจริงๆ" ว่าแล้วหญิงสาวก็ถือแฟ้มเอกสารออกจากห้องมาเพื่อที่จะไปแผนกจัดส่ง
"ทำไมของถึงส่งออกไม่ทันคะ"
"ขอโทษค่ะเมื่อวานนี้ตอนที่คุณเอาเอกสารมาให้..ฉันกำลังคุยโทรศัพท์เรื่องสำคัญอยู่ พอคุยเสร็จฉันก็เลยลืม"
"เรื่องสำคัญ? เรื่องอะไรคะ"
"ลูกสาวของฉันถูกส่งตัวเข้าโรงพยาบาล"
"เป็นอะไร" สีหน้าและท่าทางของหญิงสาวเปลี่ยนไปทันที เมื่อรู้เหตุผลที่งานจัดส่งออกไม่ทัน
"เจ็บท้องกะทันหันค่ะ พอไปโรงพยาบาลต้องได้ผ่าตัดไส้ติ่งด่วน"
"แล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้างคะ"
"ตอนนี้กำลังพักฟื้นอยู่ค่ะ"
"ดีแล้วค่ะที่ไม่เป็นอะไรมาก ทีหลังก็อย่าสะเพร่าแบบนี้อีกนะคะ" ก่อนจะออกจากห้องนั้นมาเธอต้องได้ลอบถอนหายใจ
คนตัวเล็กเดินกลับมาที่ห้องของเขาอีกครั้ง
"ถ้าส่งออกไปตอนนี้ยังทันอยู่ไหมคะ"
"ทัน? แค่ออเดอร์ส่งออก ยังเลทแล้วนี่ใครเขาอยากจะมาทำธุรกิจด้วย"
"ช้าไปแค่วันเดียวเอง"
"เธอพูดออกมาได้ยังไงว่าวันเดียวเอง เธอรู้ไหมว่าเอกสารนำเข้าต้องได้เดินเรื่องใหม่หมด"
"ฉันขอโทษค่ะ เรื่องนี้ฉันผิดเอง"
"รู้ตัวว่าผิดก็ดีแล้ว..ช่วยพิจารณาตัวเองด้วย"