บทที่ 2

"พิจารณาตัวเอง..หมายความว่ายังไงคะ" หญิงสาวถามกลับทันควันแบบไม่ต้องเสียเวลาคิด

"การพิจารณาตัวเองมีตั้งหลายวิธี อย่างเช่น..ลาออก"

"ฉันไม่ออก"

"เธออย่าคิดว่าแผนของเธอจะสำเร็จ"

"เราก็มาลองดูกันสิคะ ระหว่างลูกที่ไม่ได้เรื่องแบบ... กับฉัน" หญิงสาวพูดละไว้ในฐานที่เข้าใจ

"เธอมันก็แค่กาฝาก"

"นั่นมันแค่ในสายตาของคุณ แต่สำหรับสายตาของแม่คุณแล้ว ฉันเป็นลูกรัก ..เอายังไงดีน้าาาขอให้พวกท่านโอนมรดกให้เลยดีไหม ยิ่งตอนนี้คุณไม่อยู่บ้านหลังนั้น..ทางสะดวกด้วยสิ" ว่าแล้วหญิงสาวก็เดินมาที่ประตู

"สักวันหางเธอคงจะโผล่..ยัยแสนน่ารังเกียจ" ชายหนุ่มได้แต่สะกดกลั้นอารมณ์ตัวเองไว้ ถ้าเธอคนนี้เป็นผู้ชาย..เขาคงไม่ปล่อยให้เย้ยหยันได้ถึงเพียงนี้

ประโยคสุดท้ายที่เขาพูดเธอได้ยินทั้งหมด แต่จะให้หันกลับไปต่อกรอีกครั้งคงไม่..แค่นี้ขาก็สั่นแทบจะก้าวเดินออกมาจากห้องนั้นไม่ได้แล้ว

"หวังว่าคงได้ผลนะ" หญิงสาวโล่งใจที่เอาชีวิตรอดออกจากห้องเขามาได้

"คุณแสนสวยคะ" ในขณะที่กำลังจะกลับห้องทำงานก็ได้มีคนเรียกไว้

"คะ"

เวลาใครต้องการความช่วยเหลือ หรือเข้าหน้าท่านรองไม่ได้ ก็มักจะมาหวังพึ่งเธอ

ท่านรองคนนั้นก็คือพยัคฆราช ซึ่งตอนนี้พ่อของเขายังไม่ได้ยกอำนาจทั้งหมดให้ เพราะลูกชายดื้อรั้น กลัวว่าผู้หญิงคนนั้นจะเข้ามามีอิทธิพลกับลูกชายมากเกินไป

ส่วนสิงหราชช่วงนี้ต้องได้ประจำการอยู่ที่ต่างประเทศ บริษัทที่ร่วมหุ้นกับโรมัน ตอนนี้เริ่มขยายกิจการกว้างขวางมากขึ้นก็เลยต้องได้ไปดูงานเอง

"เรื่องนั้นเป็นยังไงบ้างคะ" เรื่องนั้นหมายถึงเรื่องที่ส่งเอกสารไม่ทัน

"พี่ไม่ต้องเป็นกังวลหรอก เดี๋ยวฉันจะจัดการเอง"

"ขอบคุณคุณแสนสวยมากเลยนะคะ"

ที่จริงแสนสวยไม่ได้มีตำแหน่งอะไรใหญ่โตในบริษัทนี้เลย เพราะพยัคฆราชเคยยื่นคำขาดไว้กับผู้เป็นพ่อ ถ้าให้ตำแหน่งเธอ เขาก็จะไม่เข้ามาทำงานในบริษัท

และทุกคนในบริษัทนี้..ไม่มีใครรู้ว่าแสนสวยพักอาศัยอยู่บ้านของเขา แต่ที่ทุกคนกล้ามาขอความช่วยเหลือจากเธอ ก็เพราะเห็นว่าเธอไม่กลัวเขา ..ที่ไม่กลัวคงเพราะท่านประธานหนุนหลัง

ทุกคนเคยสงสัยว่าแสนสวยอาจจะเป็นอนุภรรยาของสิงหราช ..พยัคฆราชก็เลยไม่ชอบหน้า แต่จะทำอะไรเธอมากก็ไม่ได้

เย็นวันเดียวกัน..

"พยัคฆ์ว่ายังไงบ้างล่ะลูก" เย็นวันนั้นพอแสนสวยกลับมาถึงบ้านอัปสรสุดาก็เอ่ยปากถาม

"ว่าอะไรคะ"

"หนูได้บอกพยัคฆ์หรือยัง เรื่องที่แม่ฝากไป"

"บอกแล้วค่ะ" แต่วิธีการบอกของเธอแตกต่างจากคนอื่นที่ใช้กัน ถ้าจะบอกเขาโดยตรงผู้ชายคนนี้คงไม่กลับมา เธอก็เลยต้องได้ใช้วิธียั่วอารมณ์

"แล้วพยัคฆ์จะกลับมาไหมล่ะลูก"

"เออ..คือ.." อันนี้แสนสวยก็บอกไม่ได้เหมือนกัน แต่เธอคิดว่าแผนนี้ต้องสำเร็จ..เพราะเคยใช้กับเขาบ่อย

ในขณะที่กำลังนั่งคุยกันอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงรถวิ่งเข้ามา

"สงสัยจะมาแล้วมั้ง" อัปสรสุดารีบเดินออกมาดู ".เด็กคนนี้ไม่เคยทำให้แม่ผิดหวังเลย" นางเอ่ยชมแสนสวยเมื่อมองเห็นว่าเป็นรถของใครที่วิ่งเข้ามา

"มาจริงเหรอ?!" แสนสวยรีบลุกขึ้นจากโซฟา ใบหน้างามมองซ้ายมองขวา "ข้างบนดีกว่า" พอคิดได้แบบนั้นแล้วหญิงสาวก็รีบวิ่งขึ้นไปห้องนอนของตัวเอง เพราะเธอจะประจันหน้ากับเขาตอนนี้ไม่ได้