รักสามเศร้า

ใจข้าสิ้นรักในตัวท่านแล้ว
โอกาสแก้ไขชะตาใช่ว่าทุกคนจะได้พานพบ สำหรับเหอหลันถิง เมื่อนางได้รับมันแล้ว หญิงสาวจะขอรักษาเอาไว้ให้ดี จะไม่ให้เรื่องเลวร้ายในชาติภพก่อน หวนกลับมาทำร้ายนางได้อีก คำโปรย... “ใจข้าสิ้นรักในตัวท่านแล้ว" ถ้อยคำนี้ เหอหลันถิงได้กลั่นมันออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ ทุกสิ่งอย่างระหว่างนางกับเขามันจบสิ้นลงแล้ว นับตั้งแต่สามีอันเป็นที่รัก ใช้หมอนปลิดชีพนาง แววตาเย็นชาไร้ความปรานีนั้น นางยังจดจำได้ดี จากนี้ไป... ท่านและข้าจะไม่ข้องเกี่ยวกันอีก

ข้ากลายมาเป็นนางร้ายที่ถูกฆ่า
‘สวรรค์หรือโชคชะตาที่เล่นตลก คนอื่นทะลุมิติมามีแต่คนรุมรัก ทว่าตั้งแต่ข้าฟื้นมามีแต่คนอยากจะฆ่า ในเมื่อข้าอยากเป็นเพียงคุณหนูเสพสุขไปวัน ๆ แต่บารมีไม่ถึงวาสนาไม่อำนวย เช่นนั้นข้าจะทำตามลิขิตฟ้า กลายเป็นนางร้ายอย่างที่สวรรค์ต้องการ’

ชะตารักลิขิตด้ายแดง
ใบฟาง นักโจรกรรม เธอโดนทิ้งไว้ในบ้านเด็กกำพร้าตั้งแต่เมื่อไหร่ตัวเธอก็ไม่ทราบ อาจจะพูดได้ว่าเมื่อเธอจำความได้เธอก็คิดว่าที่นี่คือบ้านของเธอแล้ว เมื่ออายุได้ห้าขวบ มีสองสามีภรรยาชาวจีนรับตัวเธอไปเลี้ยงดูในฐานะบุตรบุญธรรม ทั้งคู่เป็นนักธุรกิจที่เดินทางไปทั่วโลกเพื่อทำการค้า แต่ใช้ชีวิตอยู่ในประเทศจีนเป็นส่วนใหญ่ นี่คือสิ่งที่คนภายนอกรับรู้ผ่านเอกสารที่ปลอมแปลงมาเรียบร้อยแล้ว แต่ความจริงทั้งคู่คือนักโจรกรรมที่ตำรวจทั่วโลกต้องการตัว ทุกครั้งที่ออกทำภารกิจสองสามีภรรยาจะปลอมแปลงหน้าตาและบุคลิกของตนเองทุกครั้ง ทำให้ไม่มีใครจับผิดทั้งคู่ได้ แม้กระทั่งลายนิ้วมือทั้งคู่ก็สามารถเปลี่ยนได้ทุกครั้ง เมื่อใบฟางถูกรับมาเลี้ยงดูแล้ว ทั้งคู่สอนทุกสิ่งที่ตนรู้และเล่ห์เหลี่ยมที่ตนมีให้กับใบฟางทั้งหมด ใบฟางที่เป็นเพียงเด็กน้อยที่ยังไม่เข้าใจโลกที่โหดร้าย หลังจากที่ถูกฝึกจนพอจะเริ่มทำภารกิจได้ ในวัยเพียงหกขวบงานแรกของเธอคือ ขโมยกระเป๋าสตางค์ ซึ่งเธอก็ทำให้ทั้งคู่ได้เห็นความเร็วและความสามารถของเธอ ในวัยเจ็ดขวบเธอเริ่มชำนาด้านการขโมยของเล็กของน้อย จนหลอกล่วงคนอื่น วัยแปดขวบเธอแสดงความสามารถโดยการเข้าร่วมงานประมูลกับพ่อแม่บุญธรรมและได้ขโมยแหวนเพชรมูลค่าเกือบสิบล้านหยวนมาได้ ทุกครั้งที่เธอได้รับภารกิจเธอตั้งใจทำอย่างมากเพราะคิดว่านี่คือสิ่งที่จะทำให้ทั้งคู่รักเธอ เพียงแค่ได้รับคำชื่นชมจากทั้งคู่เธอจึงคิดเสมอว่านี่คือคนที่เป็นพ่อแม่ของเธอ การแสดงความรักของเธอคืองานที่ได้รับจะต้องไม่มีสิ่งใดผิดพลาดเพื่อให้พ่อแม่บุญธรรมรักเธอ แต่สิ่งที่เธอคิดเป็นสิ่งที่ผิดมาตลอด เมื่ออายุได้ยี่สิบปีเธอทำงานพลาดครั้งแรก เกือบจะถูกตำรวจจับตัวได้ พ่อแม่บุญธรรมที่เธอคิดเสมอว่าคือคนในครอบครัวได้หลบหนีทิ้งเธอไว้โดยไม่หันกลับมามอง จนเมื่อเธอซ่อนตัวจนตำรวจคิดว่าเธอหนีออกนอกประเทศไปแล้ว ข่าวตามล่าเธอเงียบหายไป ทั้งคู่จึงได้ติดต่อกลับมา เธอรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าหากจวนตัวต้องเอาตัวรอดให้ได้ แต่เธอหวังเพียงอยากให้ทั้งคู่รักเธออย่างที่เธอรักพ่อแม่บุญธรรมสักนิดก็ยังดี เมื่อเบื่อที่ต้องใช้ชีวิตหลบหนีตำรวจ รวมทั้งองค์กรใต้ดินที่ตามล่าค่าหัวเธออย่างหนัก ทั้งคู่จึงขอให้เธอทำงานสุดท้ายให้ คือขโมยหยกเหอเถียนที่เพิ่งค้นพบเจออายุราวๆสามพันปี งานนี้ไม่ง่ายแต่หากจะแลกมาด้วยอิสระภาพที่ทั้งคู่จะยอมปล่อยเธอไป เธอจึงตกลงรับงานนี้ เธอใช้เวลาดูสถานที่ ทางหนีทีไล่อยู่สองสัปดาห์ เมื่อมั่นใจว่าเตรียมทุกอย่างพร้อมแล้วก็เริ่มออกปฏิบัติการ หยกเหอเถียน ที่เธอต้องขโมยเป็นเพียงกำไลข้อมือเท่านั่น ระบบนิรภัยที่แน่นหนาไม่เกินความสามารถของเธอ เมื่อนำออกมาได้ก็เตรียมหลบหนี แต่ใครจะรู้ว่าพ่อแม่บุญธรรมที่แสนน่าเคารพรักนั้นได้ขายข้อมูลให้กับองค์กรใต้ดินเพื่อชิงของจากเธอ พร้อมทั้งฆ่าเธอเพื่อรับค่าหัวที่มูลค่าสูง แม้การต่อสู้ที่ถูกฝึกมาอย่างชำนาญ อาวุธในมือ มีดสั้น ปืนถูกนำออกมาใช้ ถึงจะฆ่าคนฝุ่นนั่นไปเยอะเพียงใด แต่เธอคนเดียวจะสู้คนที่เตรียมพร้อมมาถึงสามสิบคนได้อย่างไร ใบฟางหัวเราะให้กับความโง่ของเธอ แม้แต่ผู้ที่ได้ชื่อว่าพ่อแม่บุญธรรมก็ยังขายเธอได้ เธอเย้ยหยันให้กับชีวิตที่บัดซบ สาปแช่งเทพแห่งโชคชะตาที่ให้เธอมาเกิดกับพ่อแม่แท้ๆที่ไม่ต้องการเธอ แล้วยังส่งพ่อแม่บุญธรรมที่ทำให้ชีวิตของเธอต้องพบจุดจบเช่นนี้

ดั่งเล่ห์มายา
เมื่อคิดจะมีความสัมพันธ์แบบ FWB (เพื่อนนอนเพื่อเซ็กส์) ก็ให้ทุกอย่างมันจบลงที่เตียงเท่านั้น ห้ามรัก...ห้ามรู้สึก แต่ความผูกพันที่เกิดขึ้นมันก็ยากจะห้ามใจ และมันจะจบลงเช่นไร เมื่อคนหนึ่งเกิดรักขึ้นมา.. การัน วานิชกุลพงษ์ อายุ 32 ปี “การัน” หนุ่มลูกครึ่งอังกฤษ-ไทยที่มีหุ่นล่ำบึกขยี้ใจสาวๆ แต่กลับชอบใช้ชีวิตแบบเงียบๆ และเขาก็เลือกที่จะซื้อผู้หญิงกิน เพื่อปลดปล่อยความต้องการของตัวเองมากกว่ายุ่งเกี่ยวกับพวกดารานางแบบที่พยายามจะเข้าหาเขาเพื่อผลประโยชน์ แต่แล้ว “อนิสา” ก็ทำลายกฏของเขาจนไม่เหลือชิ้นดี ใครจะคิดล่ะว่าเด็กสาวหน้าใสๆซื่อๆอย่างเธอจะมีความต้องการที่รุนแรงมากๆ และมันก็ทำให้เขานั้นยอมคบกับเธอแบบ Friends with benefits (เพื่อนนอน) แบบที่เขาไม่คิดว่าจะคบกับใครแบบนี้มาก่อน เพียงเพื่อจะมีเซ็กส์กับเธอ และเธอก็ทำให้เขาได้เจอกับเซ็กส์ที่แปลกใหม่จนมันกลายเป็นการเสพติดเซ็กส์ของเธอไปโดยไม่รู้ตัว และนั่นก็ทำให้เขาข้ามเส้นของคำว่าเพื่อนนอนกับเธอ เมื่อเขาเกิดชอบเธอขึ้นมาจริงๆ แต่เธอกลับไม่ได้ชอบเขา เธอดันไปชอบผู้ชายอีกคน...แล้วเขาจะทำอย่างไรกับความสัมพันธ์ในครั้งนี้ เมื่อเขาต้องการที่จะครอบครองเป็นเจ้าของเธอทั้งตัวและหัวใจ อาย อนิสา อรุณตระการ อายุ 22 ปี “อาย อนิสา” สาวน้อยหน้าหวานที่ซ่อนความเร่าร้อนเอาไว้ข้างในจนยากที่ใครจะรู้ได้ เพราะโลกมายาที่เธออยู่นั้นไม่สามารถที่จะแสดงความต้องการของเธอได้ จนกระทั่งเธอก็ได้พบกับ “การัน” ผู้ชายที่มาปลุกความเร่าร้อนและความต้องการของเธอให้มันพลุ่งพล่าน และเธอก็ได้เรียนรู้การมีเซ็กส์สุดเร่าร้อนกับเขา จนเธอนั้นลุ่มหลงมัวเมาในเรื่องเซ็กส์ถึงขั้นยอมตกลงเป็น Friends with benefits (เพื่อนนอน) ของเขาเพื่อและกับการมีเซ็กส์แบบมันๆกับเขาได้ทุกที่..ทุกเวลา..ตามที่เธอต้องการ แต่แล้วความสนุกของเธอก็ต้องจบลงเมื่อเธอรักเขา...ซึ่งมันเป็นสิ่งต้องห้ามสำหรับความสัมพันธ์นี้ ดังนั้นเธอจำเป็นต้องหยุดความสัมพันธ์นี้ก่อนที่เธอจะถลำลึกไปมากกว่านี้ แต่เธอกลับท้องกับเขาขึ้นมา ทำให้เรื่องราวของเธอและเขาไม่สามารถที่จะจบลงได้..และเธอจะไม่ยอมเสียพ่อของลูกไปให้ผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น... เรื่องย่อ “คุณจูบเก่งจัง...อือ...ฉันหายใจแทบไม่ทันเลย...” “ผมไม่ได้เก่งแค่จูบนะ..อย่างอื่นผมก็เก่งเหมือนกัน...” “อย่างอื่นที่คุณบอกนี่อะไรเหรอคะ..บอกฉันหน่อยได้ไหมคะ” “นอกจากผมจะจูบเก่งแล้ว ผมก็ยังเอาเก่งอีกด้วยนะ คุณอยากจะลองไหมล่ะ...” .........โปรดติดตามอ่านในเรื่อง......

กลับมาครานี้ขอใช้ชีวิตแบบสงบ
ซูเหมยฮวา ใช้อำนาจของบิดาเสนาบดีซูเหลียง ขอพระราชทานสมรสระหว่างแม่ทัพใหญ่เซี่ยซีฮั่น ด้วยความรักที่นางมีคิดว่าแต่งไปแล้วท่านแม่ทัพจะสนใจตัวนางบ้าง แต่นางคิดผิด ท่านแม่ทัพไม่แม้แต่จะเข้าหอ ไม่เคยก้าวเท้าไปที่เรือนของนางเลย เพราะท่านแม่ทัพมีหญิงในดวงใจอยู่แล้วคือ แม่นาง หลันเฟยหย่า สาวงามผู้เพียบพร้อมแห่งเมืองหลวง หลันเฟยหย่ามักจะตั้งโรงทานบ่อยครั้ง จนชาวบ้านทั่วเมืองเรียกขานว่าคุณหนูใหญ่หลันผู้ใจบุญ ซูเหมยฮวา แต่งเข้าจวนท่านแม่ทัพได้เพียงเดือนเดียว เซี่ยซีฮั่นก็แต่งหลันเฟยหย่ามาเป็นฮูหยินรองที่ใช้เกี้ยวแปดคนหามเทียบเท่าซูเหมยฮวา งานแต่งครั้งนี้เป็นการตบหน้าจวนเสนาบดีซูอย่างแรง ซูเหมยฮวา ได้แต่เก็บความเจ็บช้ำเพราะทุกสิ่งที่นางได้รับนางเป็นคนเลือกเอง ในเมื่อไม่เป็นที่โปรดปรานของท่านแม่ทัพบ่าวไพร่ก็ไร้การเหลียวแล มีแค่บ่าวที่มาจากบ้านเดิมสองคน อาหารการกินก็โดนกลั่นแกล้งจากหลันเฟยหย่า ข้าวของที่ฮูหยินเอกสมควรได้ก็ไม่เคยมาถึง ซูเหมยฮวาโดนหลันเฟยหย่าส่งมาอยู่ท้ายจวน หลันเฟยหย่าแจ้งท่านแม่ทัพว่าซูเหมยหย่าอยากอยู่สงบๆ ท่านแม่ทัพไม่เคยสนใจเลยให้ทุกอย่างในจวนขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของหลันเฟยหย่าทั้งหมด ทุกครั้งที่ซูเหมยฮวาพบหน้าท่านแม่ทัพ หลันเฟยหย่าจะหาเรื่องบ่าวทั้งสองคนของซูเหมยฮวาต้องเจ็บตัวทุกครั้งและไม่ให้ทางห้องครัวส่งข้าวมาให้ บ่าวในจวนไม่มีคนใดกล้าปากมากบอกท่านแม่ทัพเพราะจะโดนโบยแล้วขายออกไป ตั้งแต่แต่งเข้าจวนแม่ทัพ ซูเหมยฮวาได้พบหน้าท่านแม่ทัพแค่เพียงนิ้วมือนับได้ หลังจากแต่งเข้ามาสองปี ชีวิตของซูเหมยฮวามีแต่ความทุกข์นางร้องไห้จนไม่มีน้ำตาให้ไหลอีกแล้ว วันหนึ่งได้ข่าวร้ายของจวนเสนาบดีซูถูกกล่าวหาเข้าร่วมกบฏกับเฉิงอ๋อง โดนโทษประหารทั้งตระกูล ระหว่างที่นางเสียใจ หลันเฟยหย่า มาหาที่เรือน กล่าวว่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็นเพราะความโง่ของซูเหมยฮวาที่คิดอยากจะแย่งท่านแม่ทัพจากนาง การที่จวนเสนาบดีซูโดนโทษประหารเพราะถูกใส่ร้ายจากเสนาบดีหลัน บิดาของ หลันเฟยหย่า หลังจากจวนเสนาบดีซูถูกประหารได้ สามวัน หลันเฟยหย่าให้มือสังหารมาจัดการกับซูเหมยฮวา จิตสุดท้ายก่อนตายซูเหมยฮวา วิงวอนต่อสวรรค์ขอโอกาสกลับมาอีกครั้งนางจะไม่โง่เลือกเซี่ยซีฮั่นแน่นอน ซูเหมยฮวา "ข้าแต่สวรรค์ ข้าขอโอกาสอีกสักครั้ง ข้าทำผิดต่อตระกูลซูนัก ผิดต่อท่านพ่อ ท่านแม่ ท่านพี่ทั้งสอง ข้าผิดที่เลือกเซี่ยซีฮั่น ข้าขอโอกาส" "เซี่ยซีฮั่น แม้กระทั่งเกิดเรื่องกับตระกูลข้า ท่านไม่เคยถามความรู้สึกข้าสักคำ จนวันที่ข้าจะตายหน้าท่านข้าก็ไม่ได้พบ ถ้าได้โอกาสกลับมาอีกครั้ง ขออย่าได้พบกันอีกเลย" "หลันเฟยหย่าผู้ใจบุญ ถ้าขอได้โอกาสกลับมา ขอสาบานว่าข้าจะฉีกหน้ากากใจบุญของเจ้าออกมาให้คนทั้งแคว้นฉีได้รู้"

BAD GUYS พิษรักซาตาน 3P?
"เธอคิดจริงๆหรอว่าฉันจะรักลูกสาวฆาตกรอย่างเธอจริงๆ"

เสน่ห์ร้ายพ่ายรัก
เขาคือผู้ชายอันตรายที่ไม่ควรเข้าไปยุ่งเกี่ยว เธอรักเขาหมดหัวใจแต่กลับโดนย่ำยีสารพัด เพียงเพราะความเข้าใจผิดจากคำบอกเล่าของเพื่อนสนิทหักเหลี่ยม "เป็นอะไร" เดย์ตันหยุดชะงัก เขาได้ยินเสียงสะอื้นจากคนตัวเล็กเมื่อผงกหัวขึ้นพบคราบน้ำตาเปรอะเปื้อนใบหน้าหวาน "ทำแบบนี้กับเดหลีอีกทำไมคะ" ถามด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น "ทำไม จะเป็นจะตายเลยเหรอแค่มีอะไรกับฉัน อย่าทำเหมือนไม่เคยไปหน่อยเลยเดหลี เอากันมากี่ครั้งแล้ว" "ฮึก ฮือ เดหลีต้องทำยังไงเหรอคะ เฮียเดย์ถึงจะไม่ใจร้ายกับเดหลี เกลียดกันมากเลยเหรอ" "เออ เกลียดมาก เกลียดที่สุดเลย" ตะคอกใส่หน้าคนตัวเล็กอย่างจังทำเอาเดหลีสะดุ้งเฮือก

วิธีการเอาตัวรอดของบุตรสาวนางร้าย
ใช้ชีวิตอยู่กับมารดาและพี่ชายมาตั้งหลายปี กว่าจะรู้ว่าโลกที่นางอาศัยอยู่ในตอนนี้คือโลกของนิยายและนางเป็นบุตรสาวของนางร้ายในนิยายที่ตัวเองเคยด่าและสาปแช่ง ซ้ำยังเป็นเพียงตัวประกอบที่แทบไม่เคยถูกเอ่ยถึง ก็เป็นช่วงเวลาที่พวกเขาจากไปแบบไม่มีวันหวนกลับเสียแล้ว ฉีหลิงตี้ เด็กสาวที่รอดชีวิตจากการวางยาพิษ จึงตั้งปณิธานเอาไว้ว่านางจะทวงคืนความยุติธรรมให้กับมารดาให้จงได้ แต่โชคชะตาก็เล่นตลกกับชีวิตตัวประกอบเช่นนางนัก เพราะผลกระทบจากการถูกวางยาพิษทำให้นางจะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ได้อีกแค่เพียงไม่กี่ปีเท่านั้น ยังไม่พอฉีหลิงตี้ยังถูกแม่เลี้ยงที่เป็นนางเอกของนิยายเรื่องนี้ วางแผนส่งนางไปบวชชี เช่นนั้นแล้วก็ต้องเป็นนางแน่ ๆ ที่เป็นคนวางแผนเรื่องราวทั้งหมดนี้ เมื่อเติบโตขึ้นนางก็กลายเป็นสตรีที่มีรูปโฉมงดงาม แต่โฉมงามในยุคโบราณ ใช่ว่าจะมีชีวิตที่ผาสุก และนางก็ยังเข้าไปพัวพันกับเขาและเขาอย่างไม่หยุดไม่หย่อน คนหนึ่งก็คือบุรุษที่ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้นางมาครอบครอง อีกคนหนึ่งก็คือสหายสนิทที่หลงลืมนางไปแล้ว

LOVE TOUCH สัมผัสรัก ( Love so hot )
’แพรไหม‘ กำลังจะถูกครอบครัวขายตัวให้เจ้าหนี้ เพราะเหตุผลที่ว่าเธอโสดและยังไม่เคยผ่ายมือชายใดมา นั่นคือสิ่งที่ทำให้เธอตัดสินใจเลือกที่จะทำลายพรหมจรรย์ของตัวเองซะเพราะถ้าเธอไม่มีมัน.....ทุกอย่างก็จบ แต่ใครจะไปรู้ว่าเจ้าของผับที่เพียบพร้อมไปทุกอย่างอย่าง ’นาวิน‘ จะกลายมาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอและหลังจากนั้นความสัมพันธ์ของเขาและเธอก็เริ่มขึ้น ท่ามกลางความสงสารของผู้ชายใจดีคนนี้ ทำให้เธอรู้สึกตกหลุมรักเขาได้ไม่ยาก แต่สุดท้ายความรักของเธอ มันจะมีค่าสำหรับเขาหรือไม่ เพราะดูเหมือนว่าคนที่โปรไฟล์อย่างเขาจะมีคนของใจอยู่แล้ว

I'm Cold Guy รักร้ายของนายเย็นชา
ซีเจย์ : ผมไม่สนหรอกว่าใครจะเป็นยังไง ผมสนใจแค่เธอเดียว ส่วนคนที่ผมจ่ายเงินให้ก็คือลูกจ้างไงวะ จะเป็นอย่างอื่นไปได้ยังไง เฟียส : ถ้าไม่ตกอับ ก็คงไม่เลือกทำอะไรแบบนี้หรอก ศักดิ์ศรีใครก็อยากมี แต่มีแล้วทำให้ครอบครัวหลุดพ้นจากความจนได้เหรอ?

เลขาบนเตียง
" วันนี้วันสุดท้าย ที่เราจะเป็นคู่สัญญากัน น้ำตาลรู้ใช่ไหม " เธอพยักหน้า แล้วมองดูกระดาษที่อยู่ในมือ " ฉันฉีกเลยนะ " เค้าฉีกมันออก เป็นแผ่นเล็กๆแล้วเข้ามากอดเธอ " ตั้งแต่พรุ่งนี้ น้ำตาลเป็นอิสระจากฉันแล้ว น้ำตาลจะกลับดึกก็ได้ จะทำอะไร ไปไหน ไม่มีใครคอยตามน้ำตาลแล้วนะ " เธอเงยหน้ามองเค้า แล้วน้ำตาไหลออกมา " คุณทรงพล จะทำแบบนี้กับคนอื่นอีกไหมคะ " สิ่งที่เธอกลัวที่สุด ถูกถามออกไปแล้ว " ไม่ ไม่ทำ ฉันคิดว่า ฉันคงไม่ทำแบบนี้กับใครอีกแล้ว " " น้ำตาล อยากอยู่กับคุณทรงพลนะคะ " " น้ำตาลอยู่กับฉัน ฐานะแบบนี้ไม่ได้ อีกหน่อยก็จะมีคนรู้ แล้วน้ำตาลนั่นแหละ จะเสียหาย ฟังฉันให้ดีนะ น้ำตาลกลับไปใช้ชีวิตของตัวเอง ไปทำธุระ ส่วนตัวให้เรียบร้อย ทำเรื่องเรียนจบ แล้วก็มองอนาคต ว่าอยากทำอะไร ค่อยๆคิด อย่าเพิ่งรีบร้อน ฉันเชื่อมั่นในตัวน้ำตาล ว่าน้ำตาลจะรักษาสัญญา และเป็นเด็กดี " เธอไม่ได้อยากเป็นเด็กดี แต่อยากเป็นเด็กเค้า เพียงคนเดียว “คุณทรงพล กอดน้ำตาลได้ไหมคะ “

Ex lover แค่แฟนเก่า
แค่แฟนเก่า ถ้าดีจริงจะกลายเป็นของเก่าได้ยังไง “มึงนี่สร้างเรื่องเซอร์ไพรส์ได้เก่งมาก” “ไหนว่าโค้ชลงสนามเองไม่มีทางแพ้” “มันแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มลงเลย” . . . “ไม่คิดเลยว่าตั้งแต่เลิกกันจะตกต่ำถึงขนาดต้องเป็นเด็กเสี่ย” “...” “หรือตอนนั้นก็เป็นเด็กเสี่ยแล้วเหรอวะ ของแบรนด์เนมถึงได้ไม่เคยขาด” “ระหว่างเราตอนนี้เป็นแค่แฟนเก่า จำเป็นต้องรู้ด้วยเหรอ”

ข้าไม่เป็นแล้วภรรยาผู้แสนดี
หลิวเยว่ชิง สาวงามของเมืองหลวง บุตรสาวของท่านหมอหลวงหลิว ความงามของนางเป็นที่ประจักษ์ ทั้งเรื่องความสามารถเรื่องการรักษานางก็เก่งไม่แพ้ผู้เป็นบิดา แต่เพราะด้วยที่นางเป็นสตรี นางจึงมิอาจเดินตามรอยเท้าของบิดาได้ ทำได้เพียงรักษาให้กับสตรีที่ต้องการความช่วยเหลือจากนาง นางยังคิดจะเปิดโรงหมอ เพื่อรักษาให้กับสตรีโดยเฉพาะ แต่เพราะคู่หมั้นของนาง กงหลี่เฉียงมิเห็นด้วย นางจึงได้เลิกล้มไปเสีย นางแต่งให้กงหลี่เฉียงท่ามกลางความเสียดายของบุรุษมากมายในเมืองหลวง งานมงคลของนางเป็นที่พูดถึงนานหลายเดือน เพราะสินเดิมที่บิดาจัดเตรียมให้ เรียกได้มามากมายจนไม่ต้องทำสิ่งใดอีกแล้ว นางใช้ชีวิตเป็นฮูหยินของกงหลี่เฉียง ดูแลจวน ทั้งยังดูแลแม่สามีที่เจ็บป่วยอยู่เสมอ จนมีแต่คนเอ่ยชมกงหลี่เฉียงที่ได้ภรรยาเช่นนางไปครอบครอง ในวันแต่งงาน เรื่องที่ไม่อาจไม่พูดถึงไม่ได้คือเรื่องคำสาบานของกงหลี่เฉียง “ข้ากงหลี่เฉียง ขอสาบานต่อฟ้าดิน ว่าชีวิตนี้จะมีเพียง หลิวเยว่ชิงเป็นภรรยาเพียงผู้เดียว” เรื่องนี้ยังสร้างความอิจฉาให้กับเหล่าสตรีในเมืองหลวงอยู่นานหลายเดือน หากบุรุษบ้านใดที่รับอนุเพิ่ม จะถูกเปรียบเทียบกับกงหลี่เฉียงในยามนั้นทันที แต่แล้วความสุขของนางก็อยู่ได้ไม่นาน หลังแต่งงานได้เพียงสองปี กงหลี่เฉียงที่เพิ่งจะได้รับตำแหน่ง รององครักษ์เสื้อแพรมาหมาดๆ ก็พาญาติผู้น้องของเขา ตู้ซิงเยียน เข้าจวนในตำแหน่งฮูหยินรอง เรื่องนี้สร้างข่าวลือไปทั่วเมืองหลวง เพราะไม่คิดว่า กงหลี่เฉียงที่กล้าเอ่ยคำสาบานในวันงานแต่งเช่นนั้น จะกล้ารับสตรีเข้าจวนได้อีก “ท่านทำกับข้าเช่นนี้ได้อย่างไร” หลิวเยว่ชิงดวงตาแดงก่ำ มองกงหลี่เฉียงประคองตู้ซิงเยียนอยู่หน้าเรือนของนาง น้ำตาค่อยๆ ไหลออกมาจากดวงตาคู่งามของนาง บ่าวไพร่ที่รู้จักฮูหยินน้อยว่านางแสนดีเพียงใด ก็อดจะเห็นใจนางไม่ได้ “บุรุษใดเล่าในเมืองหลวงที่ไม่มีสามภรรยา สี่อนุ” กงหลี่เฉียงเอ่ยออกมาอย่างหน้าด้านๆ โดยที่ตัวเขาก็หลงลืมเรื่องคำสาบานในวันแต่งงานไปแล้ว “หึ เช่นนั้นรึ ท่านคงหลงลืมไปแล้วกระมังเรื่องคำสาบาน” “แล้วอย่างไรเล่า ชิงชิง เจ้าแต่งเข้าจวนข้ามาสองปี ท้องเจ้ายังมิได้เรื่อง หากข้ารับเยียนเออร์เข้าจวนจะผิดอันใดเล่า” “อ้อ เพราะเรื่องนี้อย่างนั้นรึ” นางยิ้มเยาะตนเอง เป็นนางที่คิดแทนผู้เป็นสามี ไหนจะเรื่องภายในจวน ที่ค่าใช้จ่ายทั้งหมดล้วนต้องควักมาจากสินเดิมของนาง ไหนจะเรื่องของอาการป่วยของแม่สามีที่แทบจะเรียกหานางทุกหนึ่งชั่วยาม นางและเขาจึงคิดตรงกันเรื่องที่ยังไม่อยากมีบุตร ทุกครั้งที่ร่วมรักกันนางจึงกินยาห้ามครรภ์มาตลอด แต่การที่หวังดีต่อเขาเช่นนี้ ไม่คิดเลยว่าเขาจะกล้าหักหาญน้ำใจของนาง “หากท่านดึงดันจะรับนางเข้าจวน เช่นนั้นก็หย่าขาดจากข้าเสีย” “เพ้ย ไม่หย่า เจ้าอย่าได้ใจแคบนักเลย เยียนเออร์ย่อมเชื่อฟังเจ้าอย่างดี ไม่ดีหรือที่จะมีคนมาช่วยดูแลเรือนเพิ่มอีกคน” “วาจาของท่านช่างน่าขันนัก หากข้าไม่รับน้ำชาของนาง นางรึจะเข้ามาอยู่ในจวนได้” “หึ ต่อให้เจ้าไม่รับน้ำชาของนาง นางก็เข้ามาอยู่ในจวนได้ เพราะเยียนเออร์นางตั้งครรภ์แล้ว” คำพูดของกงหลี่เฉียง เหมือนฟ้าผ่าลงมากลางศีรษะของเยว่ชิง นางเกือบจะล้มไปกองกับพื้น ยังดีที่สาวใช้ของนางเข้ามาประคองนางไว้เสียก่อน เขาให้นางกินยาห้ามครรภ์มาโดยตลอด แต่กลับพาญาติผู้น้องที่ตั้งครรภ์กลับเข้ามาในจวน นางจะทนฟังเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร “อาอิง เจ้าไปเก็บของข้าจะกลับจวนตระกูลหลิว” นางเอ่ยสั่งสาวใช้ที่ติดตามนางมาจากบ้านเดิม “หยุด!!! หากเจ้าจะไปก็กลายเป็นศพออกไปเสีย แต่งเข้าตระกูลกงแล้ว ถึงตายก็ต้องเป็นผีตระกูลกง” กงหลี่เฉียงตวาดออกมาเสียงดัง แต่ที่น่าขันที่สุดเห็นจะเป็นแม่สามีของนาง กลับลุกออกมาจากเรือนของนางได้ ทั้งๆ ที่ในแต่ละวันล้วนแต่นอนป่วยอยู่บนเตียง “ใช่แล้ว อาเฉียงพูดถูก หากเจ้าจะออกไปก็ต้องกลายเป็นวิญญาณเท่านั้น” นางเดินเข้าไปจับมือของซิงเยียนราวกับปลอบใจนางที่ได้รับความไม่ยุติธรรม "หึหึ ท่านแม่ ท่านหายป่วยแล้วรึเจ้าคะ” นางจ้องมองพวกเขาอย่างโกรธแค้น ไม่ว่ายาดีอันใดที่นางเพียรหามารักษา สมุนไพรราคาแพงนางก็ยอมจ่ายเงินซื้อ ก็ไม่อาจทำให้แม่สามีของนางลุกขึ้นมาจากเตียงได้ เห็นทีคงเป็นเพียงละครงิ้วบทหนึ่งเท่านั้น “ข้าเป็นอันใดอย่างงั้นรึ” นางมองเยว่ชิงด้วยใบหน้าที่ใสซื่อ ราวกับว่ากำลังถูกเยว่ชิงใส่ร้าย “ข้าเข้าใจแล้ว เป็นข้าที่โง่เขลามาตลอด ทั้งเรื่องค่าใช้จ่ายในจวนที่มาจากสินเดิมของข้า และเรื่องรักษาท่าน เพื่อให้หลี่เฉียงมีเวลาไปอยู่กับแม่นางตู้ หึหึ ตัวข้าช่างน่าขันนัก” ใบหน้าของสองแม่ลูกเบ้อย่างไม่น่ามอง เมื่อถูกเยว่ชิงเปิดโปงเรื่องที่พวกเขานำสินเดิมของนางมาใช้จ่าย นางหัวเราะออกมาราวกับคนเสียสติ ก่อนจะกระซิบสั่งสาวใช้ที่อยู่ข้างกาย “ฮูหยิน” นางเอ่ยเรียกเสียงสั่น “ไปเอามา” นางเอ่ยเสียงเบา พร้อมกับผลักสาวใช้เบาๆ อาอิงรู้ดีว่าคุณหนูของนางใจกล้าเพียงใด แต่ไม่คิดว่านางจะเลือกหนทางนี้ แต่ก็ยังไปทำตามคำสั่งอยู่ดี ทั้งสามไม่รู้ว่า สองนายบ่าวกระซิบกระซาบอันใดกัน ได้แต่มองอาอิงหมุนตัวกลับเข้าไปในเรือนอย่างสงสัย เมื่อนางกลับมาพร้อมมีดสั้นในมือ ทั้งสามก็มีใบหน้าที่ซีดขาวอย่างเห็นได้ชัด “เจ้าจะทำอันใด” กงหลี่เฉียงดันตัว">ตู้ซิงเยียนไปไว้ด้านหลัง ยิ่งทำให้เยว่ชิงปวดใจมากกว่าเดิม บุรุษที่นางเลือกเองกับมือ กล้าทำร้ายจิตใจของนางมากถึงเพียงนี้ แต่เรื่องนี้จะโทษใครได้ หากเขาไม่เอาใจใส่นางตลอดหลายปีก่อนที่จะแต่งงาน นางจะเลือกเขาได้อย่างไร ทั้งหน้ากากบุรุษแสนดีที่เขาสวมไว้ ทำให้นางเชื่อหมดใจว่าเขารักนางมากจริงๆ เยว่ชิงเดินเข้าไปหาทั้งสามคนช้าๆ พร้อมทั้งกำมีดในมือแน่น “กง หลี่ เฉียง ท่านฟังคำข้าให้ดี” นางยิ้มเย็นออกมาอย่างน่ากลัว “เจ้า เจ้า อย่าได้คิดบ้าๆ เด็ดขาด” ต่อให้เขาจะได้เป็นรององครักษ์เสื้อแพร แต่ทั้งหมดก็เป็นเพราะบารมีของพ่อภรรยา เรื่องวรยุทธ์ของเขาก็เรียนรู้มาเพียงงูๆ ปลาๆ เท่านั้นจะไปสู้ผู้ใดได้ “ข้า หลิวเยว่ชิง ชาตินี้คิดผิดที่เลือกบุรุษเช่นท่านเป็นสามี หากมีชาติหน้าจริง ขออย่าได้พบเจอท่านอีก หากพบเจอก็ให้นึกรังเกียจราวกับพบเดรัจฉาน ข้าขอให้ท่านมิได้สิ่งใดหรือสมหวังเรื่องใดอีกเลย” เยว่ชิงใช้มีดสั้นในมือของนางปักเข้าที่หัวใจของนางทันที เลือดจำนวนมากพุ่งเข้าไปโดนใบหน้าและลำตัวของคนทั้งสามที่ยื่นตกตะลึงอยู่กับที่ เสียงกรีดร้องของบ่าวในจวนดังกึกก้องไปทั่วจวนตระกูลกง เยว่ชิงล้มทรุดตัวลงช้าๆ ก่อนที่นางจะจบชีวิตลง ได้ยินเสียงร้องเรียกราวกับจะขาดใจของผู้เป็นบิดา ที่รู้เรื่องกงหลี่เฉียงรับสตรีเข้าจวน จึงได้รีบเร่งรุดมาหาบุตรสาว และอีกเสียงที่นางได้ยินไม่ชัดเจน เขากำลังจัดการกับกงหลี่เฉียง นางรับรู้เพียงเท่านั้น ก่อนที่ทุกอย่างจะจบสิ้นลง

เรา(สอง)สามคน
เขา ต้องการ เพียง ร่างกายของเธอ แต่เธอ ต้องการ ความรักจากเขา เขา มีผู้หญิงข้างกาย ที่เหมาะสมและคู่ควร เธอจึงต้องไป จบเรื่องราว ของเรา สองสามคน

ซ่อนเงารัก ใต้แรงปรารถนา
นางรักเพียงเขามาหลายปี แต่เขากลับรักเพียงพี่สาวแท้ ๆ ของนางเพียงคนเดียว ในวันที่คิดจะตัดใจ เขากลับพึ่งรู้ตัวว่า หัวใจของเขาปรารถนาแต่เพียงนาง “ฟางเยว่ เจ้าเป็นของข้า… ของข้าเท่านั้น” "กู้ฟางเยว่" บุตรีคนเล็กของเสนาบดีกู้ฮ่วน สตรีที่รักมั่นเพียงแค่ชายคนเดียว เขาเป็นสหายสนิทของพี่สาวแท้ ๆ ของนาง "เฉินตงหยาง" องค์ชาย 9 หรือ "ฉีอ๋อง" แห่งซานโจว ท่านอ๋องเย็นชา สุขุม สันโดษ และรักสงบ แต่กลับชื่นชอบพี่สาวนาง "กู้อันหลิน" บุตรีคนโตของเสนาบดีกู้ นางงดงาม มากไปด้วยความรู้ เป็นที่หมายปองของบุรุษทั้งแคว้น จนกระทั่ง... "ลูกตัดสินใจอภิเษกกับอวี้อ๋องเจ้าค่ะท่านพ่อ" พี่สาวของนาง ตัดสินใจแต่งงานกับ อวี้อ๋อง "ฟ่านเยี่ยนหรง" ซึ่งทูลขอนางกับฮ่องเต้ และนั่นทำให้ ฉีอ๋องอย่าง เฉินตงหยาง รู้สึกราวกับบรรพตถล่มลงมาทับหัวใจของเขา ฟางเยว่รู้ว่า ตัวเองมิอาจสู้พี่สาวของนางได้ ในหัวใจของเขา จึงเลือกที่จะถอยออกมา แต่ทว่า.... ท่านอ๋องกลับพึ่งรู้ใจตัวเองว่า คนที่พระองค์รัก และปรารถนาจะครอบครอง มิใช่พี่สาวของนาง.... “ท่านอ๋อง…” "ข้าขอโทษ ข้าผิดไปแล้ว ข้าทำร้ายเจ้ามาโดยตลอด ข้าขอโทษ" “ท่านกำลังขอโทษข้า เรื่องอันใดกัน” “ทุกเรื่อง ทุกอย่างที่เคยทำ ข้าทำร้ายเจ้า” “ท่านเมาแล้วท่านอ๋อง ข้าต้องรีบกลับไปที่ห้องโถง” “ไม่! อย่าไป ข้าไม่ให้เจ้าไปฟางเยว่” “ท่านกำลังคิดอะไรอยู่ นี่ท่านกำลังสับสน ได้โปรดเถิดเพคะท่านอ๋อง ปล่อยข้า อย่า…” เขาปล่อยนางไปไม่ได้ หากปล่อยนางไปวันนี้ ก็ไม่รู้ว่าอีกเมื่อใด ที่ฟางเยว่จะยอมพบเขาอีก ตอนนี้เขาต้องการให้นางเข้าใจ แม้ว่าจะช้าเกินไป ก็ไม่อยากเสียนางไป “ท่านอ๋องปล่อยข้า กรี๊ด!” ฝากติดตามเรื่องราวความรัก ของทั้งคู่กันด้วยนะคะ นิยายแนวรัก โรแมนติก มีดราม่าเพียงเล็กน้อย เน้นความสัมพันธ์ของตัวละคร ยังคงเป็นแนวสุขนิยม รักเดียวเช่นเดิมค่ะ *** นิสัยของตัวละคร เป็นเหมือนคนทั่วไป ไม่ได้แสนดี นางเอกจ๋า พระเอกตลอดกาล แต่เป็นไปตามสิ่งแวดล้อมและความคิดในเวลานั้นที่พบเจอ ในนิยายมีฉากบรรยายบทอีโรติกค่อนข้างละเอียด ไม่เหมาะสำหรับผู้ที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ

อ้อมกอดที่เหน็บหนาว
? อ้อมกอดที่เหน็บหนาว ? อ้อมกอดที่เหน็บหนาว ( วิมาลา ...) "คืนอิสระให้กันเถอะนะคะ วิไม่สามารถกลับไปชดใช้ความผิดในอดีตได้" "วิมาลาเธอหมายความว่าไง คิดจะทำอะไรคิดจะเรียกร้องความสนใจอะไร" ทั้งสีหน้าแววตาและน้ำเสียงของเธอตอนนี้มันทำให้เขาคาดเดาอะไรไม่ได้เลย "เราหย่ากันเถอะ.." น้ำเสียงแผ่วเอ่ยออกมาเบาๆ "วิมาลา" "วิขอคืนอิสระให้พี่ค่ะ เราสูญเสียมามากพอแล้ว วิเจ็บวิทรมานกับสิ่งวิกำลังเผชิญเรามาคืนอิสระและจบกันแค่นี้เถอะนะคะพี่ลานนา อย่าให้ต้องสูญเสียไปมากกว่านี้เลย" "ทำไมฉันจะตรงหย่าและคืนอิสระให้กับเธอด้วย เจ็บแค่นี้มันยังไม่ได้ครึ่งของฉันเลย สิ่งที่เธอกำลังทำอยู่ตอนนี้มันไม่ได้ทำให้เธอน่าสงสารหรือทำให้ฉันเห็นใจเธอเลยสักนิด มันโคตรทุเรศที่เธอใช้วิธีนี้เรียกร้องความสนใจ" ลานนาตวาดเสียงเข้มขึ้นอย่างไม่ยอม "วิไม่ได้ต้องการให้พี่มาสงสารหรือเห็นใจ สิ่งที่วิทำคือยอมรับความพ่ายแพ้และขอเดินออกไปเองค่ะ ถึงพี่ไม่ยอมหย่าตอนนี้พ่อพี่ก็มีวิธีทำให้พี่ต้องหย่าค่ะ"

หลงกลรัก คู่หมั้นวิศวะ
เขาไม่ชอบเธอเพราะไม่ใช่สเปก เธอไม่ชอบเขาเพราะความเจ้าชู้ จากคู่หมั้นที่พ่อแม่จัดหาให้ กลายเป็นคนที่ทำให้หัวใจว้าวุ่น จนตามติดเธอไปทุกที่ ดูแลทุกเวลา "นั่นแฟนนายเหรอ" "ไม่ใช่แฟน เธอเป็นคู่หมั้นของฉัน" เรื่อง หลงกลรัก คู่หมั้นวิศวะ (อันตรา & ภาวิชญ์) เซต หลงกลรัก (เรื่องที่ 2) "อันตรา" เด็กเนิร์ดคณะมนุษยศาสตร์ ปี 2 เรียบร้อย พูดน้อย เรียนดี ไม่ชอบยุ่งเรื่องของคนอื่น "ภาวิชญ์" หนุ่มหล่อคณะวิศวะปี 4 เขาเป็น 1 ใน จตุรเทพคณะวิศวะ ขึ้นชื่อเรื่องเจ้าชู้ ชอบผู้หญิงอายุมากกว่า ไม่ชอบผูกมัด ฉลาด แต่แพ้น้ำตาผู้หญิงอย่างอันตราที่สุด ""อะไรนะ หมั้นเหรอคะ / ครับ"" นั่นเป็นสิ่งที่พ่อแม่ของทั้งคู่จัดการเอาไว้ แต่เธอไม่ยอมและไม่มีทางยอม เพราะภาวิชญ์เจ้าชู้มาก และเธอก็พึ่งจะได้ยินเขา ทำอะไรบางอย่าางกับผู้หญิง ส่วนเขา ผู้หญิงอย่างอันตรา อย่าว่าแต่ชอบเลย เธอห่างไกลคำว่า "สเปก" ของเขามาก.... ทั้งคู่ตัดสินใจว่าจะบอกพ่อแม่ ว่ายังไม่อยากหมั้น แต่ในวันนั้น จู่ ๆ คนที่เป็นรักแรกของเขา กลับปรากฏตัว “พี่ภีม ทำไมถึงมาที่นี่ได้ละค่ะ แล้วผู้หญิงคนนี้คือใคร” “น้องอัน นี่รุ่นน้องคณะพยาบาลชื่อเค้ก กับพี่สาวของเธอ ส่วนคนนี้คืออันตรา เธอเป็น “คู่หมั้น” ของผม” หลังจากตกกะไดพลอยโจน เธอกับเขาจึงต้องเป็น "ว่าที่คู่หมั้น" กันนับจากวันนั้น เมื่อคอยดูแลเธอ เขาก็เริ่มรู้ว่า อันตราไม่ใช่ผู้หญิงอย่างที่คิด ยิ่งนานวัน ยิ่งอยากอยุ่ใกล้ อยากดูแล จนกระทั่งถอนตัวไม่ขึ้น.... ฝากติดตามความรักของอันตรา กับ ภาวิชญ์ ด้วยนะคะ คู่นี้เป็น 1 ในนิยายเซต "หลงกลรัก" ของไรต์เอง ตามไปดูความละมุน ความคลั่งรักของพวกเขาได้เลยค่ะ ทุกเรื่องสามารถอ่านแยกกันได้ แต่เพื่ออรรถรสในการอ่าน แนะนำให้อ่านทุกเรื่อง เริ่มจากเรื่องของ "หลงกลรัก วิศวะข้างห้อง"

รักนี้ต้องปกป้อง
“คนหนึ่งให้ชีวิตใหม่กับเธอ ดึงเธอออกมาจากความทุกข์” “ส่วนอีกคนกลับเป็นคนที่เธอรัก และยังเป็นผู้มีพระคุณกับเธออีก หากแต่เขา กลับทำร้ายจิตใจเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า” “จะให้เลือกใคร ใจก็เจ็บ” “คนหนึ่งพร้อมที่จะปกป้อง แต่อีกคนกลับมาทวงคืนเพราะเสียดาย”

คลั่งรักน้องเมีย (NC20+)
"บอส" เป็นแฟนกับ "มิน" ได้ไม่นานก็ถูกพาไปแนะนำให้รู้จักกับน้องสาวแสนสวย "นุช" ผู้ที่เคยมีความลับอันแสนสนุกกับเขามาก่อน

ก็บอกว่าไม่เอาบทบาทนักบุญหญิงไงล่ะ
ไม่เอาบทบาทนักบุญหญิง = ได้เป็นนักบุญหญิง นี่คือบทบาทที่มีดีแค่หน้าตา แต่สติปัญญาติดลบ..สรุปก็คือนอกจากจะหน้าตาดี ก็ไม่มีอะไรดีอีกเลย
