Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
คนไร้ประโยชน์
เจาะมิติพลิกชีวิตแม่หญิงชาวบ้าน
2.0M·ชิงฉีหมิงเยว่พอลืมตาขึ้น กู้หมิงซวงพบว่าตัวเองกลายเป็นยัยอ้วนบ้านนอกที่ถูกถอนการแต่งงานอย่างอนาถใจ พอเห็นชีวิตที่ยากจนค่นแค้น บิดาป่วยหนักอยู่บนเตียง มารดาอ่อนอกไร้สามารถ ญาติครอบครัวมีเรื่องขี้หมูราขี้หมาแห้งไม่เว้นแต่ละวัน ใครๆต่างก็เอ่ยว่าครอบครัวกู้หมิงซวงจบเห่เป็นแน่ แต่ใครจะรู้ว่า กู้หมิงซวงยัยอ้วนบ๊องคนนั้นกลับพาทั้งบ้านบุกเบิกทำไร่ทำนา ล่าสัตว์เก็บสมุนไพร เปิดร้านค้า ทำอาหารขาย...... พอเห็นว่าชีวิตเริ่มดีขึ้น มีคนเอ่ยอีกว่า：ก็ยังเป็นยัยอ้วนไม่มีใครเอาอยู่ดี！วันถัดมากู้หมิงซวงก็ตกผู้ชายมาแต่งงานด้วยเลย เดิมคิดว่าเป็นไอ้หนุ่มจนๆ ไม่คาดว่าจะกลายเป็นแม่ทัพใหญ่ผู้มีอำนาจล้นฟ้า โปรดปรานรักนางอย่างมีเกียรติ ให้เป็นขวัญตาของผู้คน
ราชันย์หมอพิทักษ์ยาใจ
1.0M·ภูเขาทองเจียงเหยียน นายน้อยสำนักหมอ เผอิญไปเกิดใหม่ในร่างของไอ้สวะ ภรรยาสาวสวยยอดรักถูกข่มเหงรังแก ลูกสาวผู้น่ารักป่วยเป็นมะเร็ง พอเผยเข็มจักรพรรดิหยานออกมาเท่านั้นแหละ ตระกูลคู่แค้นสั่นสะท้าน พิชิตใต้หล้า
พิษรักองค์ชายโฉมงาม
1.0M·ใบไม้แดงเสี้ยหลีโม่เป็นแพทย์ทหารของกลุ่มสายลับ ในภารกิจครั้งหนึ่งเธอเกิดอุบัติเหตุและถูกยิงตาย คาดไม่ถึงหลังเธอตื่นขึ้นมา วิญญาณก็สิงอยู่ในร่างของลูกสาวคนโตของเฉิงเซี่ยงแล้ว ที่สำคัญลูกสาวคนโตนี้ไม่ได้รับความนิยมเหมือนลูกสาวอนุ เพียงแค่เป็นเพราะเฉิงเซี่ยงไม่ชอบท่านแม่ของเธอ ตอนนี้เธอกำลังถูกลงโทษเพื่ออยากบีบให้เธอไปแต่งงานกับอ๋องเหลียงที่นิสัยโหดเหี้ยมนั้นแทนน้องสาว มิเช่นนั้นเฉิงเซี่ยงจะไล่แม่ของเธอออกจากจวน ถึงเสื้อจะโหดก็ยังไม่กินลูกของตนเอง แต่เฉิงเซี่ยงคนนี้แม้หมาก็ยังสู้ไม่ได้ ในเมื่อเธอได้สิงเข้าร่างกายนี้แล้วงั้นเธอก็จะทำให้เจ้าของร่างสมหวัง และให้พวกที่ทำร้ายนางต้องชดใช้กรรมที่ทำไว้
เทพศึกมังกรหวนคืน
1.0M·โซ่วปี่หนานซานห้าปีก่อน ถูกให้ร้ายเข้าคุก ห้าปีต่อมา เขากลับมาพร้อมเกียรติยศ อำนาจบารมีใต้หล้า ล้วนอยู่ในกำมือของเขา สิ่งที่ฉันสูญเสียไป สักวันจะต้องเอากลับคืนมาร้อยพันเท่าทวีคูณ
ร้ายพ่ายรัก
146.0K·จันทร์คืนแรมภาคินต้องกลายเป็นคนพิการเดินไม่ได้เพราะอุบัติเหตุ มะลิพยาบาลสาวต้องมาดูแลภาคินตามคำขอของเพื่อน เธอจะเปลี่ยนความร้ายกาจของเขากลายเป็นรักได้หรือไม่....
ทาสรักจอมทมิฬ
84.0K·เฌอรามิลรัก...ไม่มีถูกไม่มีผิด มีแต่รักหรือไม่รัก ความรัก...ไม่ใช่รางวัลของความดี ทำดีหรือไม่ดี....คนไม่รักก็คือไม่รัก ----------------------------------- คุณเชื่อในเรื่อง ‘รักแท้’ ไหม เคยคิดหรือเปล่าว่าจะมีใครสะกดหัวใจของคุณไว้ แค่เพียงครั้งแรกที่เจอในช่วงเวลาสั้นๆ และหวั่นไหวทุกครั้งเมื่อนึกถึงเรื่องราวประทับใจเหล่านั้น แต่เขาไม่เคยจำ... ผ่านไปเนิ่นนาน... ในวันหนึ่งเมื่อฝันของคุณเป็นจริงขึ้นมา คุณได้อยู่เคียงข้างเขา ได้เป็นของเขา... คุณกลับพบว่าไม่มีอะไรเหมือนอย่างที่วาดฝันเอาไว้เลย ไม่มีเจ้าชาย ไม่มีความดีงามใดๆ ในตัวเขาที่คุณเคยศรัทธา... ทุกๆ วันมีแต่ความเลวร้ายที่คอยบั่นทอนให้จิตใจล่มสลาย ทุกๆ อย่างในตัวคุณไร้ค่าสำหรับเขา คุณไม่เคยได้เป็นคนสำคัญ และไม่มีวันได้เป็น คุณเป็นได้แค่เงาของใครบางคนที่เขาไม่เคยลืม แล้วคุณยังจะรักเขาได้เหมือนเดิมไหม ยังคงคิดว่าเขาคือ ‘รักแท้’ ของคุณหรือเปล่า....
สามีโปรดหยุดคลั่งรักข้าเถิด
62.0K·ลออจันทร์ / เลี่ยงจิน 亮金ข้าเป็นเพียงก้อนกรวดไร้ค่า จึงถูกผลักไสให้แต่งงานกับ ‘ท่านโหว’ ชายหนุ่มผู้มีสายเลือดปีศาจโหดเหี้ยม ข้าเตรียมใจที่จะถูกสังหารในคืนวันวิวาห์ ทว่า...สิ่งที่ข้าได้รับกลับกลายเป็นความคลั่งรักของสามี!
ไม่ขอเป็นสตรีไร้ค่า
33.0K·ลออจันทร์ / เลี่ยงจิน 亮金ข้าถูกคนรักและครอบครัวนำขึ้นแท่นบูชายัญเผาให้ตายทั้งเป็น เจ็บปวด! แค้นเคือง! แทบหลั่งน้ำตาออกมาเป็นสายเลือด ข้าหวนกลับมาอีกครั้ง...เพื่อทำทุกวิถีทางให้คนเหล่านี้พบกับความวิบัติฉิบหาย
ท่านร้ายข้าก็ร้าย...มีสิ่งใดไม่เหมาะสม
32.0K·รอรีวันครั้นเมื่อลืมตาตื่นขึ้นอันเนี่ยนฉีพบว่าตนเองได้รับโอกาสให้มีชีวิตใหม่อีกครั้ง สวรรค์ส่งให้นางย้อนเวลากลับมา แต่เหตุใดจึงไม่ให้นางย้อนเวลาไปก่อนหน้านั้นสักสองถึงสามชั่วยาม อย่างน้อยก็ควรจะเป็นก่อนที่นางจะกระทำเรื่องโง่เง่าอย่างการวางยาพิษกับบุรุษที่นอนร่วมเตียงกับนางในเวลานี้ เมื่อได้รับโอกาสก็ต้องลองดู เป้าหมายของนางคือการแก้แค้นครอบครัวที่เคยทอดทิ้ง แก้แค้นทุกคนที่กระทำเรื่องชั่วช้าต่อนาง แต่ไฉนเลยเมื่อนางยิ่งแก้ทุกอย่างยิ่งกลับตาลปัตรเลวร้ายลงยิ่งกว่าเดิม ทุกอย่างดำเนินไปราวกับผีเสื้อขยับปีก เมื่อเดินไปเส้นทางหนึ่ง อีกทางหนึ่งก็ย่อมเปลี่ยน ทุกสิ่งทุกอย่างที่นางคาดเดาล้วนแล้วแต่เปลี่ยนแปลงไปราวกับพลิกฝ่ามือ หรือจริง ๆ สาเหตุที่สวรรค์ส่งนางมาอีกครั้งก็เพื่อให้เผชิญกับความยากลำบากอีกครั้ง หรือสวรรค์ก็เพียงแค่ต้องการกลั่นแกล้งเล่นสนุกกับชีวิตมนุษย์ที่ไร้ค่าของนางแค่เพียงเท่านั้นงั้นเหรอ?
ชายเสเพลผู้นี้ เป็นของข้า
31.0K·หมอนบนโซฟาในเมื่อเป็นเพียงองค์หญิงที่เกิดจากสนม แล้วต้องถูกกดขี่เช่นนี้ ข้าจะทำทุกอย่างให้ไปอยู่จุดที่สูงกว่า มีอำนาจมากกว่า แม้แต่เสด็จพ่อก็ต้องไว้หน้าข้าส่วนหนึ่ง เรื่องย่อ : จวิ้นซิงเยียน องค์หญิงอันดับสี่ของราชวงศ์จวิ้น ที่ประสูติจากสนมขั้นกุ้ยเฟย แม้จะมีอำนาจเหนือผู้อื่น แต่ก็มิมากไปกว่าเหล่าพี่น้องที่ประสูติจากฮองเฮาหรือสนมขั้นหวงกุ้ยเฟย นางและน้องสาวจึงถูกกลั่นแกล้งอยู่เสมอ และนั่นเป็นบ่อเกิดของความเคียดแค้นและทะเยอทะยาน "หากมิอยากถูกกดขี่ ก็กระทำตนให้สูง" นั่นเป็นคำสอนที่จวิ้นซิงเยียน ยึดถือมาโดยตลอด และนางจะทำให้ แม้แต่องค์กษัตริย์ของแผ่นดินคิดจะทำสิ่งใดก็ต้องไว้หน้านางอยู่บ้าง จวิ้นซิงเยียน x ชายเสเพลผู้หนึ่ง “อย่ากระทำตน เช่นคนอดอยากปากแห้งหน่อยเลย ข้ารู้ว่าเจ้าเข้าหอนางโลมบ่อยยิ่งกว่าเข้าห้องสุขาเสียอีก” “ถ้าเป็นถ่ายหนักก็ใช่อยู่ แต่หากถ่ายเบา ข้าเข้าห้องสุขาบ่อยกว่าเข้าหอนางโลมนะ”
ฉันต้องอยู่ต่อให้ได้
24.0K·อิงกั๋วครืน ครืน!!เปี้ยง! เปี้ยง!วิ้ววววววววว แอ๊ดด อี๊ดด เสียงท้องฟ้าร้องดังระงม พร้อมสายฟ้าที่ฟาดลงมาไม่หยุด ภายในกระท่อมที่เก่าทรุดโทรม แค่ลมพัดก็เกิดเสียงดังเอี๊ยดอ๊าด ไม่ว่าจะพยามปิดเท่าไรมันก็ยังคงเปิดอยู่อย่างนั้นแปะ แปะ แปะ น้ำฝนที่ร่วงจากฟ้าค่อยๆ หยดลงบนเตียงเก่าๆ ที่บัดนี้มี 3 แม่ลูกนอนขดกกกอดเพื่อให้ความอบอุ่นแก่กันที่บนเตียง เด็กชายผมเพ้ายุ้งเยิงหน้าตามอมแมมตัวผอมแห้งแทบจะหนังติดกระดูกนอนที่กลางเตียง ส่วนทางซ้ายมือเป็นเด็กหญิงที่หน้าเหมือนกันยังกะแกะกันมา ต่างแค่เป็นหญิงเท่านั้น ส่วนริมขวาสุดเป็นหญิงกลางคนนอนกอดเด็กๆ ทั้งสองคนไว้ด้วยผ้านวมที่มีรอยปะชุนเย็บแล้วเย็บอีก ที่หาความอุ่นแทบไม่มี“ท่า...นแม่ ท่านแม่ ข้ากลัวจังเลยขอรับ”เด็กชายมอมแมมกล่าวเสียงสั่น สะอื้นไห้นอนกอดผู้เป็นมารดาแน่น“อาซิ่น อย่ากลัวนะลูก แม่จะปกป้องลูกๆ เอง”
เมียเจ้าพ่อNC
27.0K·เห้ย123" อยากนอนกับลูกหรืออยากนอนกับฉันกันแน่!! " " หนูเปล่าคิดแบบนั้น " " จะให้ฉันจะให้ฉันเชื่อคนที่เอาตัวเข้าแลกแบบเธอหรอ? ให้ให้คุณแม่ฉันหลงเธอคนเดียวก็พอแล้ว! " . . " เป็นแม่คนภาษาอะไร!! ถึงปล่อยให้ลูกเจ็บตัวแบบนี้ " " ฮึก ... หนูไม่ได้ตั้งใจค่ะ หนูขอโทษ ฮึก! "
รอยแค้นตราบาปรัก
19.0K·เงาแห่งรัตติกาลชไปมากกว่านี้อีกแล้ว...ร่างบางนั่งลงตรงหน้าสามีเมื่อคนใช้เรียกเธอมาพบเขาที่ห้องรับแขก พลางมองชายหนุ่มที่ไม่ยอมพูดคุยกับเธอเลยตั้งแต่เข้ามานั่ง และอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าจะกลายเป็นอดีตสามี เธอพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะกั้นอารมณ์ไว้ไม่ให้เผยด้านอ่อนแอออกมามันน่าตลกไหมล่ะ...เธอถูกกล่าวหาว่ามีชู้ ทั้งที่ตัวเองไม่รู้สติ...ไม่มีแม้แต่สิทธิ์ที่จะยื่นอุทธรณ์เพื่อตามหาความจริงเขาตัดสินเธอเพียงแค่สิ่งที่เห็น เชื่อคำพูดของมารดาผู้ประเสริฐมากกว่าสะใภ้กาฝากที่แม่ผัวไม่ยอมรับ เพราะไม่มีหัวนอนปลายเท้า...ตอนนี้เธอเข้าใจกระจ่างแจ้งแล้วว่า...ต่อให้รักกันมากแค่ไหน ก้าวผ่านอุปสรรคมาด้วยกันมากมาย ก็ไม่สามารถยืนยันได้ว่าจะรักกันยืนยาวตลอดไปได้ เหมือนเธอตอนนี้ยังไงล่ะ ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามี พิพากษาว่าเป็นหญิงมักมาก คบชู้สู่ชาย“เชิญคุณเมฆาเซ็นชื่อตรงนี้เลยครับ” เจ้าพนักงานอำเภอพูดทำลายความเงียบใบหย่าถูกยื่นไปยังตรงหน้าของเมฆา มือหนาหยิบปากกาขึ้นมาแล้วจรดเซ็นชื่อลงอย่างไม่ลังเลใจ จากนั้นก็เลื่อนไปหาหญิงสาวตรงหน้า"เซ็นซะ" น้ำเสียงที่ใช้ดูห่างเหินรวมทั้งนัยน์ตาเต็มไปด้วยอาการเฉยเมยเมื่อมองเข้าไปลึก ๆ จะพบกับความเจ็บปวดที่ไม่สามารถเอ่ยออกมาได้มือเรียวบางหยิบปากกาขึ้นมา นัยน์ตาคู่สวยสั่นระริก พลางกะพริบตาเพื่อขับไล่น้ำตาไม่ให้ไหลออกมา แม้จะพยายามไม่ให้คนตรงหน้าเห็นความอ่อนแอ แต่มันไม่สามารถกั้นเอาไว้ได้หมดแล้วซึ่งความรักของเธอ ความรักที่บ่มเพาะมานานถึงสามปีกับอีก สามเดือนที่แต่งงานกัน เธอถูกคนใจร้ายลงทัณฑ์อย่างเจ็บปวดทรมาน พวกเขายัดเหยียดความอดสูมาให้ราวกับเป็นตราบาปในชีวิต เธอถูกตราหน้าว่าเป็นหญิงชั่วช้าไพลินทร์จัดการเซ็นเอกสารตรงหน้าทั้งน้ำตา ไม่คิดเลยว่าจะมีวันนี้วันที่เธอกับเขาตัดขาดความเป็นสามีภรรยาเพียงแค่ไม่เชื่อใจ
จอมใจจอมมาร (ภาคต่อนางร้ายพ่ายรัก ดวงใจรัชทายาท)
30.0K·หลี่หงหนึ่งบุรุษทั้งเหี้ยมโหดแลเย็นชาไร้ปรานี หนึ่งสตรีแม้ไร้ค่าแต่ทว่าน่าปกป้อง
องค์หญิงบรรณาการผู้ถูกลืมเลือน
9.0K·Moonlight-mini ข้าผู้ไม่เคยถูกจดจำ ไม่ว่าในฐานะบุตรีของเสนาบดีหรือแม้แต่อยู่ในฐานะองค์หญิง ในเมื่อผู้คนใต้หล้าเลือกที่จะลืมเลือนข้า คงไม่ผิดอันใดที่ข้าผู้นี้จะสังหารทุกคนให้หมดสิ้น
พ่ายรักพลิน
6.0K·SHASHAพลินใจหายวาบเมื่อตื่นมาแล้วเห็นคราบเลือดบนที่นอน สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่แค่การเข้าใจผิด เธอกับว่าที่พี่เขยมีความสัมพันธ์ทางกายกันเมื่อคืนนี้อย่างนั้นหรือ! ###### “หยุดนะ คนหื่นกาม!” บารมีผงะออกไม่ใช่เพราะถูกผลักแต่เพราะใบหน้าตื่นกลัวนั่น พร้อมคำกล่าวหาที่อีกฝ่ายเอ่ยออกมาต่างหาก ก่อนตวาดกลับเสียงดุดัน “คิดว่าตัวเองน่าพิศวาสมากหรือไงพลิน” พลินเม้มปากแน่น เพราะไม่เคยเห็นเขาพูดจาแบบนี้กับใครมาก่อน “ถ้าไม่ได้พิศวาส คุณก็อย่ามาแตะตัวพลินสิ” ว่าออกไปด้วยเสียงสั่นๆ ตัวก็สั่นไปด้วยตามแรงอารมณ์ที่ถาโถมเข้ามา ดวงตาแดงกล่ำน้ำตาเอ่อคลอไหลพรากอาบแก้มราวกับทำนบกั้นเขื่อนแตก เพราะเจ็บใจ บารมีเห็นแบบนั้นก็ผุดยิ้มร้ายกาจก่อนหยามต่อด้วยการขุดเรื่องในอดีตขึ้นมาถาม “อะไรกันแค่จับๆจูบๆแค่นี้เองทำไมต้องร้องไห้ด้วย ทีเมื่อสี่ปีก่อนทำมากกว่านี้ ยังไม่เห็นจะร้องซักแอะ” “ตอนนั้นพลินเมา คุณเองก็เมา ถึงได้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น แล้วคุณรู้ได้ยังไงว่าตอนนั้นพลินไม่ร้อง” ตาคมดุจมีดคู่นั่นมองเธอราวกับจะเฉือนเนื้อออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ปรากฏแววไหววูบในนั้นครู่เดียวก่อนพ่นคำออกมาหมิ่นอีกฝ่ายต่อราวกับรอเวลามาเนิ่นนาน “แล้วเธอล่ะแน่ใจหรือเปล่าว่าคืนนั้นน่ะเธอเมาจริง ไม่ใช่ว่าที่ดื่มไปสี่ห้าแก้วนั่นเป็นการดื่มย้อมใจเพื่อที่จะได้กล้านอนแบให้ผู้ชายที่ไม่รู้จักเอา แลกกับเงินสามล้านบาทนั่นน่ะ!”
เสน่หาตรึงใจ
8.0K·shinkiroเพราะเธอต่ำต้อยไม่คู่ควร เขาเลยให้สถานะเมียเก็บแม้ว่ากำลังตั้งท้องลูกของเขาอส่วนเขาก็ไปแต่งงานกับคนรักเก่าที่คู่ควรมากกว่าเธอ "เธอตั้งใจจะปล่อยให้ท้องเพื่อจะมาจับฉันใช่ไหม” ************* “ผมไม่พร้อมไม่อยากแต่งงาน ลดาไม่มีอะไรคู่ควรกับผมสักอย่าง” ************* “ลดาอยากคุยกับคุณค่ะ” “เอาไว้พรุ่งนี้ได้ไหม วันนี้ฉันเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว” “ไปช็อปปิ้งจนหมดแรงเลยหรือคะ” “พูดเรื่องอะไร อย่ามาหาเรื่องทะเลาะนะ” “วันนี้คุณธีไปเดินห้างซื้อเพชรกับคุณนุ่นมาไม่ใช่หรือคะ”เธอพูดเสียงสั่นพยายามกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ร้องไห้ “ไปเอาเรื่องนี้มาจากไหน” “ลดาเห็นเองค่ะ มันเจ็บดีนะคะที่เห็นจะได้เลิกโง่สักที แล้วนี่ตกลงคุณธีกับคุณนุ่นกลับมาคบกันแล้วใช่ไหมคะ” “ตอบมาสิคะจะเงียบทำไม คุณกลับไปคบกันแล้วฉันล่ะคุณจะเอาฉันไปไว้ที่ไหน” แขนน้อยเขย่าตัวเขาด้วยความโมโหถามเขาทั้งน้ำตา เริ่มจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ “เธอก็อยู่ที่เดิมน่ะแหละ ถึงจะคบกับนุ่นแต่ฉันก็ไม่ได้ทิ้งเธอ”ธีรภพหน้าเครียดพยายามพูดนิ่งๆ “คุณจะให้คุณนุ่นเป็นเมียหลวง แล้วให้ลดาเป็นเมียเก็บของคุณต่อไป คิดว่าคุณนุ่นเธอจะยอมเหรอ” “สักวันนุ่นต้องเข้าใจฉันจะอธิบายเรื่องนี้ให้เขาฟังเอง” “แต่ลดาไม่เข้าใจและไม่ยอมเป็นเมียเก็บของคุณอีกแล้ว ลดาเหนื่อยที่ต้องร้องไห้กับเรื่องของคุณ เบื่อที่ต้องหลบๆซ่อนๆแบบนี้เต็มที!” “ใจเย็นๆก่อน”ธีรภพรู้ว่าตอนนี้เธอกำลังหัวเสียไม่ฟังอะไรทั้งนั้น เขาจับแขนเธอแน่นหวังจะดึงเธอมากอด แต่ไอลดาสะบัดตัวแรงแล้วถอยหนีเขาแววตาตัดพ้อ “เรามาจบเรื่องนี้กันเถอะ ในเมื่อคุณเลือกกลับไปคบคุณนุ่นคนที่คุณรักก็ปล่อยคนที่คุณไม่ได้รักไปสักที ขอให้เรื่องของเราจบลงแค่นี้”เธอพูดไปน้ำตาก็ไหลไม่หยุด ธีรภพอึ้งที่เธอกล้าขอเลิกกับเขา “ไม่ ฉันไม่ยอมปล่อยเธอไป”น้ำเสียงแข้งแววตาจริงจังจ้องมองเธอ เขาใจหายที่เธอจะทิ้งเขาไป “แล้วคุณจะรั้งฉันไว้ทำไม สงสารกันบ้างเถอะ ลดาทนไม่ไหวแล้ว ขอร้องปล่อยลดาไปสักที”
ฤาจะไร้ใจ
5.0K·เฌอรามิลการไม่ต้องพบเจอกันเป็นเรื่องดีที่สุด จะได้ไม่ต้องเพิ่มความทรงจำ เพราะคนที่จำ เจ็บเสมอ...
ข้าทะลุมิติมา ได้สามีไร้ค่าคนหนึ่ง
12.0K·l3oonm@กริ๊งๆ ๆ เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นเป็นรอบที่สามแล้ว ที่หญิงสาวบนที่นอนกดปิดแล้วนอนต่อ หว่านหนิงเธอคงลืมไปเสียสนิทว่าวันนี้เธอมีงานเปิดตัวเสื้อผ้า ปัง ปัง เสียงทุบประตูห้องพร้อมตะโกนเรียกชื่อของเธอเสียงดังลั่นไปทั่วบ้าน “หนิงหนิง หนิงหนิง ตื่นหรือยัง ลูกจะไปไม่ทันงานเอานะ” แม่ของหว่านหนิงร้องเรียกอยู่ที่หน้าห้อง “ห๊า” เธอลุกพรวดขึ้นมาหยิบนาฬิกาข้างหัวเตียงขึ้นมาดู “ตายแล้ว จะทันไหมเนี่ย ตื่นแล้วค่ะแม่” เธอร้องตะโกนบอกผู้เป็นแม่ พร้อมทั้งพุ่งตัวเข้าไปล้างตาล้างตาทันที ต้องบอกเลยว่า เธอไม่ได้อาบน้ำ ถ้าอาบคงไม่ทันแน่ ๆ ไหนจะการจราจรที่ติดขัด และเธอยังต้องไปดูนางแบบใส่ชุดก่อนจะเดินโชว์อีก หว่านหนิงแต่งตัวเสร็จ เธอหยิบกระเป๋าได้ก็พุ่งตัวออกจากห้องวิ่งลงบันไดอย่างรวดเร็ว แต่ยังไม่ลืมที่จะคว้าขนมปังมากัดไว้ที่ปากและแก้วกาแฟที่ผู้เป็นแม่เตรียมไว้ให้ขึ้นไปบนรถด้วย “ขับรถดีๆ นะลูก” เธอร้องตะโกนบอกลูกสาว เมื่อเห็นว่าหว่านหนิงโบกมือให้อย่างกระตือรือร้นก็อดที่จะส่ายหัวไม่ได้ นิสัยที่นอนตื่นสายของเธอ เมื่อไหร่ถึงจะแก้ได้เสียที หว่านหนิง เกิดในครอบครัวที่มีแต่ช่างปักผ้า ครอบครัวของเธอสืบทอดวิธีการปักโบราณมาได้หลายร้อยปีแล้ว ทั้งยังมีชื่อเสียงในเมืองจีนอยู่ไม่น้อย เธอจึงซึมซับทั้งวิธีการปักและการออกแบบมาตั้งแต่เล็ก เมื่อโตขึ้นเธอจึงเลือกที่จะเรียนศิลปกรรมศาสตร์ การออกแบบเครื่องแต่งกาย ผลงานสร้างชื่อของเธอ คงเป็นเสื้อผ้าที่นำเอกลักษณ์การปักลายโบราณเข้ามาผสมผสานกับยุคใหม่ได้อย่างลงตัว จนทำให้มีบริษัทชั้นนำเชิญตัวไปรวมงานด้วยหลายแห่ง หว่านหนิงที่คร่ำหวอดอยู่ในวงการแฟชั่นมาหลายปีก็เลือกที่จะเปิดบริษัทเป็นของตัวเอง วันนี้เป็นงานเปิดตัวสินค้าคอลเลคชั่นใหม่ในปีนี้ของเธอ จึงไม่สมควรที่จะไปสายอย่างยิ่ง “อาเยว่ ฉันใกล้ถึงแล้ว เธอให้นางแบบใส่ชุดไว้ได้เลย” หากจะมีงานแก้ เมื่อไปถึงเธอจะได้ลงมือแก้ไขได้ทัน “ทุกคนแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอไม่ต้องรีบมากก็ได้ ฉันเป็นห่วง”เสียงอาเยว่ปลายสายรีบบอกด้วยความเป็นห่วง เพราะกลัวว่าหว่านหนิงจะเกิดอุบัติเหตุได้ “ขอบใจเธอมาก” หว่านหนิงตัดสายไป หากเธอไม่ได้อาเยว่มาคอยเป็นผู้ช่วยก็ไม่รู้ว่าตัวเธอเพียงผู้เดียวจะตั้งบริษัทขึ้นมาได้ไหม หว่านหลินมาถึงสถานที่จัดงาน เธอรีบเร่งฝีเท้าเข้าไปที่ห้องแต่งตัวของนางแบบทันที เมื่อเข้าไปด้านในก็พบว่าเป็นอย่างที่อาเยว่เธอบอกไว้ นางแบบแต่งตัวพร้อมเรียบร้อยแล้ว งานแก้ก็ไม่ได้มีมากมายอย่างที่คิด เพียงเย็บช่วงเอวเก็บรายละเอียดความยาวชุดให้เข้าที่ทุกอย่างก็เตรียมพร้อมกับการเดินโชว์ “คุณหว่านหนิงคะ นักข่าวขอสัมภาษณ์คุณก่อนงานจะเริ่มค่ะ” ลูกน้องของเธอเดินเข้ามาตามเธอ “ได้ค่ะ ไปอาเยว่” เธอเข้าไปคล่องแขนเพื่อนสาวก่อนจะเดินออกไปส่วนด้านหน้าของงาน การสัมภาษณ์ พูดถึงผลงานของเธอในวันนี้ ทั้งเรื่องแรงบันดาลใจที่ได้รับ ชุดที่เป็นตัวเอกของงาน เกี่ยวกับสภาพความเป็นอยู่ของชาวบ้านในยุคโบราณ งานปักที่บรรจงทำมานานหลายเดือน ทุกรายละเอียดที่ออกมาบนเสื้อผ้าดูสมจริง ราวกับผู้คนบนผืนผ้ามีชีวิต และกำลังเล่าเรื่องราวการใช้ชีวิตของพวกเขาบทผืนผ้าที่หว่านหนิงเธอถักทอ ผู้คนที่อยู่ในนาข้าวช่วยกันเก็บเกี่ยวผลผลิต ทั้งป่าเขา แม่น้ำ แม้แต่สายลมและแสงแดด ทำให้ผู้คนที่เข้าร่วมงานในวันนี้ต่างประทับใจ และเป็นที่พูดถึงบนโซเซียลมีเดีย “ขอบคุณทุกคนมากค่ะ วันนี้ฉันเลี้ยงเอง” หว่านหนิงบอกกับทีมงานทุกคนที่ช่วยงานเธอในวันนี้ เธอพาทีมงานทุกคนมากินฉลองที่ห้องอาหารภายในโรงแรมที่จัดการ ทั้งอาหาร เครื่องดื่ม คาราโอเกะ หว่านหนิงเลี้ยงอย่างใจกว้าง เกือบห้าทุ่มกว่างานเลี้ยงจะเลิก เธอที่ดื่มเข้าไปไม่น้อยก็เริ่มจะเดินทรงตัวไม่ค่อยจะอยู่แล้ว “หนิงหนิง เธอกลับได้แน่นะ” อาเยว่มองเพื่อนสาวอย่างเป็นห่วง “ไม่ต้องห่วง ฉันเรียกรถมารับ เธอวางใจได้” หว่านหนิงโบกมือไล่ให้อาเยว่รีบกลับไปพร้อมแฟนหนุ่มของเธอ “เห้อ ปีหน้าอาเยว่ก็จะแต่งแล้ว แล้วฉันล่ะ สวรรค์ไม่เห็นท่านจะส่งเนื้อคู่มาให้ฉันเลย” เธอเงยหน้าชี้ขึ้นไปบนฟ้าแล้วต่อว่าออกมาเสียงดัง ปี๊ดดดดดด เสียงบีบแตรรถที่ลากยาว ทำให้หว่านหนิงที่กำลังต่อว่าเทพชะตาอยู่หันไปมองอย่างตกใจ เธอเห็นเพียงแสงไฟหน้ารถที่สว่างจนแสบตาส่องมาทางเธอเท่านั้น “กรี๊ดดดดด” เสียงกรีดร้องของหว่านหลินดังเพียงแค่ช่วงสั้นๆ เท่านั้น เธอที่เดินเซไปอยู่ทางเดินรถ หันมาอีกทีก็ไม่อาจจะหลบรถที่พุ่งมาด้วยความเร็วได้ทันแล้ว ร่างของหว่านหนิงที่ถูกรถชนด้วยความแรงตกลงมากระแทกพื้น เธอหมดสติไปแทบจะในทันที เสียงสุดท้ายที่ได้ยินคงเป็นเสียงกรีดร้องเรียกชื่อเธอของอาเยว่ ที่เห็นเหตุการณ์เข้าพอดี “กรี๊ดดด หนิงหนิง”
ผลาญรัก
10.0K·SHASHAคงเจ็บปวดไม่น้อยหากรู้ว่าตนเองถูกใช้เป็นหมากตัวหนึ่ง ในกระดานของเกมแก้แค้นและฟาดฟันห้ำหั่นกับอีกฝ่าย แต่แล้วเมื่อเรื่องราวถึงจุดจบใครกันจะเป็นคนที่เจ็บปวดที่สุด เขา เธอ หรือ ทุกคน ########## “ถ้าคุณทนไม่ไหวจริงๆ ก็ช่วยจบสัญญาของเรา เซ็นชื่อลงในทะเบียนหย่าเถอะค่ะ ในส่วนที่ผิดสัญญาคุณต้องปรับอีกเท่าไร จะหามาใช้คืนให้” ลืมไปเสียสนิทว่าต้องหย่า ธีร์หรี่ตามองคนที่ท้าเหย็งๆก่อนเหยียดยิ้มว่า “ทำไมผมต้องหย่า ในเมื่อมีทั้งคนรับใช้ทั้งนอกห้อง ในห้อง แถมบนเตียง ออลอินวันในคนเดียวแบบนี้คุ้มเกินคุ้มเสียอีก...ว่าไหม” เลือดในกายพุ่งปรี้ดเมื่อได้ยินคำหยามหมิ่นของเขา ไม่เคยสุดทนสุดกลั้นแบบนี้มาก่อนในชีวิต จะให้เข้าไปทำร้ายเขาก็ผิดวิสัยของเธอ ณิชามองเขาด้วยแววตาแบบเดียวกับคำพูด “คุณทำสัญญาไว้ว่าจะหย่าเมื่อครบหนึ่งปี” “แล้วไง ผมไม่หย่า ใครจะมาจับมือผมเซ็นชื่อได้” “ฉันจะฟ้องศาล” “เอาสิ ให้ช่วยหาทนายให้ไหม” “ฉันเกลียดคุณ ได้ยินไหม” ธีร์ยิ้มร้ายกาจเข้ามาตวัดจูบเธออย่างไม่ให้ตั้งตัว รู้สึกได้ว่าปากเริ่มหนาบวมเพราะแรงบดไร้ความปราณีจากเขา ก่อนที่คนใจร้ายจะปล่อยให้เธอได้หายใจเอาอากาศเข้าไปในปอด “ก็ดีแล้วนี่หนูณิช” เขาผละมาโต้เหนือริมฝีปากของเธอ ก่อนสบตาท้าทายบอกอย่างทระนงในความเป็นธีร์ “ผมนึกกลัวแต่ว่าคุณจะเกลียดผมไม่ได้เท่านั้นเอง”
