ตอนที่ 3 : สามี

          ผมคงคิดผิดที่เลือกอยู่ที่นี่

          หลังจากผมตกปากรับคำว่าจะอยู่กับเขา(ชั่วคราว) ผมถึงรู้ว่าผู้ชายคนนี้ชื่อ 'ออเนส' เป็นมาเฟียทรงอิทธิพล มีอำนาจมืดในมือ ทำอะไรตามใจตัวเอง และเป็นคนอารมณ์ร้อน เขาจะไม่ชอบเอามากๆ หากถูกใครขัดใจ

          แต่ที่มียิ่งกว่าอำนาจและความเจ้าอารมณ์นั่นก็คือ นิสัยขี้อ้อนที่เจ้าตัวชอบแสดงออก ที่มุมมองคนดูอย่างผมรู้สึกว่ามันขัดแย้งกับบุคลิกสายโหดที่อีกฝ่ายเป็นอยู่บ่อยครั้ง และนิสัยด้านนี้ของเขาดูจะหนักขึ้นเมื่ออยู่ต่อหน้าผม

          "ที่รักครับ คืนนี้นอนด้วยกันนะ กอดกันจะได้อุ่น อากาศช่วงนี้หนาวมากเลย ดูสิมือผมสั่นไปหมดแล้ว"

          "ไม่"

          ผมปฏิเสธเสียงแข็งหลังเดินออกมาจากห้องแต่งตัว ออเนสตามผมทุกฝีก้าวจนตัวเราแทบติดกัน เขาใช้น้ำเสียงออดอ้อนเพื่อให้ผมใจอ่อน ถามจริง ใครมันจะไปใจอ่อนกับคนที่เพิ่งเจอหน้า เราไม่ได้สนิทสนมกันด้วยซ้ำ

          "ทำไมล่ะ ทีตอนนั้นเรายังนอนกอดกันทั้งคืนเลย แถมที่รักยังชอบซะอีก เนี่ยเห็นมั้ยผมตามใจที่รักขนาดไหน"

          เมื่อไหร่ฟะ!

          โอย ยิ่งฟังยิ่งปวดหัว ขอยาแก้ปวดหน่อยได้เปล่า รู้สึกเหมือนสมองจะระเบิด มีใครบอกได้มั้ยผมผิดอะไร หรือชาติที่แล้วผมทำเวรทำกรรมไว้มาก ชาตินี้เลยโดนเอาคืน แต่มันไม่ควรเป็นขนาดนี้นะ อย่างน้อยๆ ผมต้องมีกรรมดีติดตัวบ้างสิ พระเจ้าจะให้ผมชดใช้กรรมเก่าด้วยชีวิตเลยเหรอ

          "ผมอยากกลับไปทำงาน นี่มันสองวันแล้วนะที่ผมไม่ได้กลับไป ป่านนี้พี่ธันย์ไม่โทร.แจ้งตำรวจแล้วเหรอ"

          "ใคร..."

          เอ๋? อะไร ใครไหน?

          "ผมจะกลับไปทำงาน"

          "ใคร..."

          หมายถึงพี่ธันย์รึเปล่านะ

          "พี่ธันย์น่ะเหรอ เขาเป็นเจ้าของร้านกาแฟที่ผมทำงานด้วย ผมต้องกลับไปทำงานให้เขา หายไปนานขนาดนี้เขาไม่ไล่ผมออกแล้วเหรอ"

          "ก็ดีสิ ที่รักจะได้ไม่ต้องเหนื่อย แค่นี้เราสองคนก็มีเวลาให้กันแล้ว"

          พูดเล่นใช่มั้ย ไม่ทำงานแล้วผมจะเอาเงินที่ไหนใช้

          "ผมต้องทำงาน ไม่มีงานคือไม่มีเงิน คนรวยอย่างคุณมีเงินกองท่วมหัว คุณก็พูดได้สิ"

          "ที่รักก็รู้ว่าผมมีเงินมากมาย เพราะฉะนั้นที่รักไม่จำเป็นต้องไปทำงานให้เหนื่อย ต้องการเท่าไหร่บอกผม เงินสด เงินโอน หรืออยากได้เป็นเช็คผมจะเซ็นต์ให้"

          นั่นมันเงินเขา ไม่ใช่เงินผม! 

          "นี่คุณ ผมบอกว่าผมจะกลับไปทำ..."

          "ออเนส หรือที่รักจะเรียก 'สามี' ก็ได้"

          ใครจะเรียกห๊ะ!

          "งั้นคุณออเนส ผมคงจะอยู่ที่นี่นานไม่ได้ ผมต้องกลับไปทำงาน"

          "ผมว่าที่รักเรียก 'สามี' น่าจะดีกว่านะ"

          ไม่เรียกเฟ้ย!

          เอาจริงมั้ย คือผมต้องมาอธิบายเรื่องไร้สาระให้เขาฟังด้วยเหรอ

          "นี่คุณ ฟังกันบ้างสิ ผมบอกว่าผมต้องกลับไปทำงาน"

          "หรือจะเรียก 'ที่รัก' แบบที่ผมเรียกคุณก็ได้นะ"

          โว้ย! ไม่ฟังกันเลย!

          "ไหนบอกว่าคุณเป็นสามีผมไง ทำไมไม่ฟังที่ผมพูด!"

          ผมหยุดเดินแล้วหันไปเผชิญหน้ากับเขา ออเนสจ้องผมตาแป๋ว อมยิ้มน้อยๆ อย่างได้ใจ

          "ที่รักยอมรับแล้วเหรอ :)"

          ไม่ได้ยอมรับ แค่ชี้แจงให้ฟัง ว่าทำไมเขาต้องพูดเรื่องอื่นตลอด แทนที่จะสนใจฟังเรื่องของผม

          "ไม่อยากฟังก็ตามใจ"

          ผมหมุดตัวออกมาด้วยความโมโห เรียกผมที่รักอย่างงั้นอย่างงี้ แต่ไม่ฟังอะไรสักอย่าง จะไม่พูดแล้วด้วย ผมจะกลับไปทำงาน ใครขวางก็ช่าง เขาจะยิงใครก็ช่าง ผมไม่สนแล้ว!

          หมับ!

          ในจังหวะที่ผมถูกออเนสดึงแขนไว้ ด้วยสัญชาตญาณทำให้ผมสะบัดออกทันที แล้วตั้งการ์ดเตรียมตอบโต้ ไม่ใช่ว่าผมเป็นคนขี้ระแวงหรืออะไร แต่ร่างกายมันไวต่อสัมผัส ทุกอย่างเคลื่อนไหวโดยอัตโนมัติ

          แต่ไม่ใช่ว่าทุกคนจะรู้ เพราะออเนสมองผมอย่างแปลกใจ แต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรที่ผมทำแบบนั้น

          "ที่รักงอนผมเหรอ อย่างอนเลยนะครับผมสำนึกผิดแล้ว"

          ตามมาเพราะเรื่องนี้เนี่ยนะ!

          ออเนสทำหน้าสำนึกผิดอย่างที่พูด แต่รอยยิ้มก็ใช่ว่าจะหายไปไหน 

          "ผมไม่ได้งอน แล้วก็เลิกเรียกผมที่รักได้แล้ว คุณไม่ขนลุกรึไงเวลาพูดน่ะ"

          "หืม ทำไมที่รักพูดแบบนั้นล่ะ ฟังแล้วปวดใจจัง ที่จริงผมอยากจะเรียกที่รักว่า 'เมีย' ด้วยซ้ำ แต่กลัวที่รักจะโกรธ"

          เคยเรียกไปแล้วไม่ใช่รึไง!

          "ห้ามเรียกแบบนั้นเด็ดขาด พอๆ เข้าเรื่องเลยดีกว่า ผมบอกแล้วนะว่าผมต้องกลับไปทำงาน แล้วคุณก็ห้ามมาขวางเพราะมันเป็นงานของผม"

          "ถ้าผมไม่ให้ไปล่ะ"

          "เลิกคิดว่าตัวเองเป็นสามีของผมได้เลย"

          ออเนสอึ้งไปนิดนึงก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา

          "ผมให้ที่รักไปก็ได้ แต่ผมขอไปด้วย"

          แล้วเขาจะไปทำไม!

          "คุณไม่มีงานรึไงถึงต้องคอยตามผม"

          "งานของผมคือทำตัวติดกับที่รักไงครับ :)"

          ผมถอนหายใจเฮือกยาว หวังว่าคงไม่มีอะไรยุ่งยากไปกว่านี้แล้วนะ แค่คิดความดันจะขึ้น มันใช่เรื่องที่ผมต้องยอมรับมั้ยเนี่ย

          "ก็ได้ แต่คุณห้ามก่อเรื่องโดยเด็ดขาด"

          "ถ้าไม่มีใครเกาะแกะที่รัก สัญญาเลยว่าจะไม่ฆ่าใครส่งเดช :)"

          ฆ่าผมก่อนเลย ถ้าจะทำแบบนั้น!