ลวงรัก ครั้งที่ 3

"อ้วก~"

โชคดีที่ฉันถึงห้องน้ำทันเวลา ของที่กินเข้าไปเลยถูกปลดปล่อยออกถูกที่ถูกทาง

ซ่า...เปิดน้ำตรงก๊อกล้างหน้าก่อนจะวักน้ำเข้าหน้าเรียกความสดชื่นและสติที่เกือบจะล่องลอยกลับมา

"ห้าทุ่มสี่สิบ" เพ่งมองนาฬิกาตรงข้อมือตั้งนานกว่าจะมองชัดว่าตอนนี้เป็นเวลากี่โมงกี่ยาม "น่าจะถึงเวลากลับได้แล้วล่ะ ป่านนี้แม่นินคงเป็นห่วงแย่"

บอกกับตัวเองก่อนจะตบหน้าเพื่อเรียกสติอีกครั้ง มองซ้ายแลขวาสำรวจสภาพที่กึ่งเมาเห็นว่าเรียบร้อยดีจึงเดินออกจากห้องน้ำเพื่อกลับไปยังโต๊ะที่เพื่อน ๆ รออยู่

ผลัก!!

"โอ๊ย! ขอโทษค่ะ" แม้ฉันจะเป็นฝ่ายถูกชนแต่กลับหลุดคำขอโทษออกไปแทน

"ซุ่มซ่าม" เสียงทุ้มว่าให้ฉัน

แต่เดี๋ยวก่อนนะ! คนที่ควรจะถูกด่าประโยคนี้น่าจะเป็นเขามากกว่าไหม เมื่อกี้ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำดี ๆ เขาก็เดินมาชนฉันจากด้านหลังจนหัวเกือบทิ่ม

"ใครกันแน่ที่... เฮียลัคกี้!" ครั้นจะเอ่ยปากด่ากลับก็ต้องหยุดเสียงลงเมื่อมองเห็นหน้าตาคนที่เป็นต้นเหตุของเรื่องนี้ชัด ๆ

"เธอ?" เขาเอียงคอมองหน้าฉันหน่อย ๆ ก่อนจะถามคำถามที่ทำเอาฉันเจ็บหัวใจ "เป็นใคร?"

นี่เขาไม่รู้จักฉันจริง ๆ หรือเพราะตอนนี้กำลังเมา? บ้านเราใช้รั้วกั้นร่วมกัน เห็นกันทุกวัน ญาติผู้ใหญ่เราต่างไปมาหาสู่กันแทบจะเจ็ดวันต่อสัปดาห์เขายังถามว่าฉันเป็นใครอีกงั้นเหรอ

"เฮียลัคกี้จำหนูอัยญ์ไม่ได้เหรอคะ" ฉันถามเสียงแผ่ว รู้สึกถึงใบหน้าที่ชา

"หนูอัยญ์?" คล้ายกับเขากำลังนึกคิด "ถ้าไม่เคยขึ้นเตียง ฉันไม่ค่อยจำ"

อ่า... นี่แสดงว่าเขาจะจดจำแค่ผู้หญิงในสต็อกงั้นสิ "เอ่อ อัยญ์ที่อยู่.."

"หลีก! เสียเวลา" เสียงฉันถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอตามเดิมเมื่อร่างสูงโปร่งผลักไหล่ฉันเบา ๆ เพื่อให้หลบทาง ก่อนจะเดินสวนออกไปอย่างไม่ใยดี

อึก.. รู้สึกถึงความเจ็บหน่วง ๆ ที่อกด้านซ้าย

แม้ฉันจะไม่ได้สำคัญกับเขาแต่อย่างน้อยในฐานะเพื่อนบ้านกันก็ควรจดจำชื่อกันหน่อยไม่ได้หรือไง "ทำไมให้รอนานนักคะ หญิงคิดถึงลีลาบนเตียงจะแย่อยู่แล้ว"

ครั้นเดินออกมาทางที่ต้องกลับไปหาพวกตรีญ่า เสียงแหลมเล็กก็ดังขึ้นพร้อมผู้ชายที่เพิ่งทำเฉยชากับฉันเมื่อกี้ยืนกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่

"เจอพวกขวางโลก สงสัยอยากจับฉันมั้งเลยยืนให้ท่า"

กึก... ฉันกัดริมฝีปากแน่นเมื่อได้ยินคำกล่าวหาที่ไม่เป็นจริง

"ก็ลัคออกจะฮอตขนาดนี้ ไม่ให้พวกนั้นอ่อยคงยาก" เสียงแหลมของผู้หญิงปากแดงแต่งตัวแรงๆ เอ่ยขึ้น "ก็คงจริง แต่ฉันไม่สนพวกจืดชืด ทำตัวหน่อมแน้ม"

นี่เหรอผู้ชายที่ฉันแอบปลื้มมานาน เขานินทาผู้หญิงลับหลังแบบนี้ได้ยังไง

"คิก ๆ ต้องแซ่บ ลีลาเด็ดเหมือนหญิงใช้มั้ยลัคถึงชอบ"

แล้วฉากเร่าร้อนที่ไม่ควรกระทำต่อที่สาธารณชนก็เกิดขึ้น ฉันได้แต่หลับตาลงช้า ๆ ก่อนจะหันหลังเดินเลี่ยงมาอีกทาง

คงไม่สมหวังแล้วล่ะพรข้อสุดท้ายของวันเกิดปีนี้ ถ้าหากเขาจะเสือผู้หญิงกินไม่เลือกขนาดนั้น

เช้าวันรุ่งขึ้น

"อืม ปวดหัวจัง" ฉันค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาช้า ๆ ด้วยอาการหนักหัวข้างเดียว แถมยังรู้สึกชาหนึบตรงต้นขาอีกต่างหาก "รันรัน?" เมื่อรู้สาเหตุที่ทำให้ขาชาฉันก็คลายสงสัย

ตอนนี้ฉันนอนอยู่บนเตียงกว้างสีน้ำตาลอ่อน ถูกรันรันนอนหนุนตักจนรู้สึกชาไปทั้งขา แต่มองดูรอบ ๆ กลับไม่พบฟิลลิ่งเพื่อนอีกคน

"โอ้ย! ทำไมมึนแบบนี้เนี่ย" ยกมือกุมขมับตอนที่ขยับไปช้อนต้นคอรันรันให้เธอนอนหนุนหมอนแทนขาตัวเอง "ห้องตรีนี่" พอตั้งสติได้จึงโพล่งออกมา

ไม่แปลกใจหรอกที่พวกเราจะมาจบที่ห้องตรีญ่าแบบนี้ เพราะคลับที่เราไปเมื่อคืนมันใกล้คอนโดเธอที่สุดแล้ว แถมเมื่อคืนหลังจากกลับมาจากห้องน้ำ ฉันนั่งดื่มต่อเพราะอารมณ์หงุดหงิดจนเมาไม่ได้สติจวบจนตอนนี้

สวบ...

"โอ๊ย!!"

"อ๊ะ! ฟิล?" ฉันก้าวขาลงจากเตียงหวังจะไปเข้าห้องน้ำดันเหยียบโดนอะไรนิ่ม ๆ ก่อนเจ้าสิ่งนั้นจะร้องออกมาเป็นภาษาคนแล้วกลิ้งตัวไปอีกมุมแล้วหลับต่อ

"โธ่เพื่อนฉัน ทำไมมานอนตรงนี้เนี่ย" ส่ายหัวไปมาให้กับสภาพฟิลลิ่งที่นอนอยู่บนพื้นกระเบื้องเย็น ๆ หมอนสักใบยังไม่มี ผ้าห่มนางก็ไม่ได้ ทำไมตรีญ่าใจร้ายขนาดนี้