06 สัมผัสรักนายวายุ (Lom - naam'mon)

06

(ลูกแก้ววิเศษหรืออะไร)

*****

Per.

เอี๊ยด!! รถซุปเปอร์คาร์เลี้ยวมาจอดตรงหน้าบ้านหลังเดี่ยว โดยคนตัวเล็กก็ทำหน้าบูดบึ้งมามองวายุ เมื่อกี้เบรกรถไม่ได้สนใจคนนั่งอย่างเธอเลยสักนิด

"อะไร..มองฉันด้วยสายตาแบบนี้ทำไม?" วายุเลิกคิ้ว พลางปลดสายเข็มขัดรัดนิรภัย

"...." น้ำมนต์มองหน้าวายุอย่างเริ่มสุดทนที่จะใจเย็น หญิงสาวจึงยอมนับหนึ่งถึงสามในใจ ก้มมาปลดเข็มขัดรัดนิรภัยบ้าง ริมฝีปากเรียวก็ว่ามุบมิบ "ไอ้พี่ลิงเถื่อน..นิสัยหาดีไม่ได้"

แกร็ก!! วายุไม่รู้ว่าถูกคนตัวเล็กว่า มือหนาผลักประตู ก้าวลงมาจากรถราคาแพง

"แม่งกว่าจะขับมาถึงบ้านยัยเจ๊นี่" คำบ่นออกมาจากปากคนตัวสูงที่ยืนเท้าเอวมองเข้าไปบ้านเดี่ยวที่สภาพไม่ต่างอะไรกับบ้านร้าง

ปั่ง! น้ำมนต์ผลักประตูรถตามลงมายืนข้างวายุ ส่วนสูงของคนทั้งสองต่างกันลึกลับ ใบหน้าจิ้มลิ้มก็เงยมองหน้าคนกวน

"เข้าไปข้างไหนกันเถอะค่ะ" น้ำเสียงเล็กเอ่ย พร้อมเดินนำหน้าวายุเข้าไปเลื่อนรั้ว

แกร้ง!! แอ้ด!!

"อือ..ทำไมเปิดไม่ออก" ริมฝีปากเรียวว่าหน้ายุ่ง พยายามออกแรงอันน้อยนิดของตัวเองดึงรั้วบ้าน

"...^! วายุขมวดคิ้วขึ้น ก้าวเท้ายาวมาดึงร่างคนตัวเล็กให้หลบทาง

"แรงเท่าลูกแมวยังอยากจะใช้แรง"

"...." น้ำมนต์มองแผ่นหลังกว้าง ไม่ได้โต้ตอบอะไรวายุกลับไป นอกจากยืนเงียบๆ

แกร้ง!!! แกร้ง!!!ๆๆ เสียงของคนตัวโตใช้แรงมหาศาลทั้งหมอของตัวเองลากรั้วบ้าน แต่ก็ไม่สำเร็จคล้ายกับว่าเหมือนตรงล้อรั้วติดสิ่งของบางอย่าง

แอ้ด!! แกร้ง!!ๆ

"เชี้ย! สนิมแดก" คำหยาบถูกสบถออกมา วายุเริ่มมีอารมณ์ แรงเขามากขนาดนี้แต่รั้วก็ยังเลื่อนเปิดไม่ได้

~^^~ น้ำมนต์ลอบยิ้มตลกออกมา เมื่อเห็นคนตัวโตเริ่มหัวเสีย กำลังทะเลาะกับรั้วบ้าน

"เปิดยากเปิดเย็นนักใช่ไหม!" สิ้นเสียงเกรี้ยวกราดประตูรั้วบ้านก็ถูกสองเท้าหนักกระโดดถีบแรงๆ

ปลัก!! ปลัก!!

"พี่ลมเดี๋ยวรั้วบ้านแม่หมอพังค่ะ" หญิงสาวเอ่ยบอก รีบเข้าไปห้ามลมที่ตอนนี้ยกเท้าถีบรั้วอย่างบ้าคลั่ง

"ก็ให้มันพังไปสิ ดูดวงชาวบ้านช่องได้เงินตั้งมหาศาล แต่ปล่อยให้รั้วเป็นสนิม จะหาน้ำมันมาหยอดหน่อยก็ไม่ได้!" คนปากจัดว่าเจ้าของบ้านที่ในตอนนี้อยู่ไกลถึงอินเดีย

"...." น้ำมนต์มองคนหัวร้อนด้วยสีหน้าเสียนิดๆ แต่จะปล่อยให้วายุทะเลาะกับรั้วบ้านก็คงไม่ได้

"นั้นก็ปีนเข้าไปกันไหมคะ?"

หน้าหล่อคมตวัดหันมามองตามต้นเสียงที่เอ่ยก็ยกคิ้วกวน

"ลำพังฉันน่ะปีนได้สบาย แล้วเธอล่ะตัวเตี้ยขนาดนี้จะรอดหรอ"

"พี่ลมก็ให้น้ำมนต์ขี่คอพี่ขึ้นไปก่อนสิคะ.." ใบหน้าจิ้มลิ้มอ้าปากเสนอ ไม่เห็นจะไปยากตรงไหนเลย

"...." วายุก็เงียบ มัวแต่หัวร้อนจนคิดไม่ออก เลยหันหลังย่อตัวให้คนตัวเล็กได้ขึ้นมา

ปรึบ!! ลำแขนเล็กก็คล้องคอวายุไว้ ร่างคนตัวเบาสัมผัสกับแผ่นหลังหนาแนบสนิท

"....." คนตัวเงียบอีก กลิ่นแป้งเด็กหอมอ่อนๆลอยมาแตะจมูกเข้าเต็มๆ รู้สึกว่าตอนนี้เขาจะคุ้นกลิ่นประจำตัวเธอไปแล้ว

"อึบ..พี่ลมยืนขึ้นเลยค่ะ" คนตัวเล็กส่งเสียงบอก วายุเป็นคนตัวสูงระดับ 189 เซนติเมตร ฉะนั้นเมื่อเขายืนเต็มตัวก็ทำให้เธอเกาะรั้วขึ้นไปได้

"ถ้าตกไปคอหักอย่าโทษฉันก็แล้วกัน" คนปากร้ายว่า แต่มือหนากับคอยจับช่วยประคองหญิงสาวอย่างระมัดระวัง

"พี่ลมไม่ปล่อยให้น้ำมนต์ตกหรอก" น้ำมนต์ยู่หน้า ถึงวายุจะปากร้าย นิสัยชอบขี้แกล้ง แต่ก็มั่นใจว่าเขาต้องไม่ปล่อยให้เธอเจ็บตัวหรอก

"เร็วๆเลย..ขึ้นไปก็เกาะให้แน่นสมกับเป็นลิงหน่อย"

ฟรั่บ!! มือเรียวทั้งสองก็จับขอบรั้วแน่น พลางเผยอปากบ่นออกมา "ชอบมาว่าน้ำมนต์เป็นลิงอยู่เรื่อยเลย"

"ก็เธอมันลิง" วายุก็ตอบกลับ เมื่อมั่นใจว่าหญิงสาวจับขอบรั้วไว้แน่นแล้ว ตัวเองจึงจับปีนขึ้นมาเสมอคู่กับหญิงสาว

"พี่ลมก็เป็นลิงเหมือนกันนั่นแหละ" เธอก็สวนคนตัวโตข้างๆ

ขวับ!! วายุที่กำลังปีนใช้เท้าเหยียบอีกข้าง ก็หันขวับมาจ้องเขม็งใบหน้าใสของหญิงสาวอย่างคาดโทษ

"...." คนโดนมองอย่างคาดโทษก็ทำตาปริบๆเมื่อก้มมองลงไปเห็นความสูงก็โพล่งขึ้นเปลี่ยนเรื่อง

"พี่ลมลงไปก่อนได้ไหมอ่า"

"แล้วทำไมเธอไม่ลงไปก่อนฉันล่ะ" เสียงทุ้มแกล้งถาม ดวงตาคมก็เหลือบมองหน้าจิ้มลิ้มที่เอาคางวางบนรั้วบ้านทำแววตากลัวก็เกิดความอยากแกล้ง

ปึก!! แกร็กๆ วายุใช้มืออีกด้านเขย่ารั้ว พลางหันมองน้ำมนต์ที่เม้มปาก ใช้มือจับขอบรั้ว ทั้งสองเท้าก็รีบปีนป่ายเกาะแน่นเป็นลูกลิง

"อือ พี่ลม..อย่าแกล้งสิ"

"หึ..เกาะแน่นเป็นลิงอย่างนี้..คงไม่ตกแล้วล่ะ" วายุว่าพร้อมกระโดดลงไปก่อน

ปรึบ!!

"พี่ลมรอรับน้ำมนต์ด้วย" ริมฝีปากอมชมพูเอ่ย แล้วค่อยหย่อนเท้าลงไป

"เอ้า..เร็วๆสิ" คนตัวโตก็เร่งแสร้งทำหน้าหงุดหงิดใส่ เมื่อเห็นหญิงสาวมีทีท่ากลัวความสูง

"ก็น้ำมนต์กลัว" เธอตอบเขาหน้ามุ่ยๆก่อนจะหลับตา เตรียมกระโดดลงไป หากพลาดจะได้ไม่ต้องเห็นภาพตัวเองเจ็บ

"เร็วๆ..จะรอให้แบทแมนเหาะมาช่วยหรอไง" วายุทำเสียงเข้มใส่ พร้อมกางมือคอยรับหญิงสาว

"ค่ะ ไปแล้วค่ะ" เสียงสั่นๆว่า หลับตาปี๋ นับหนึ่งถึงสองก่อนทำใจกระโดดลงมา

หมับ!!

"...." วายุใช้ลำแขนหนาโอบรัดร่างคนตัวเบาไว้ ดวงตาคมกริบจ้อง หน้าจิ้มลิ้มที่หลับตาปี๋อยู่ในอก ก็เผลอส่ายหน้ายิ้มเพียงแวบนึง ก่อนจะตีสีหน้ากลับเป็นนิ่ง

"ลงไปได้แล้วตัวหนักอย่างกับช้าง" เสียงติดกวนพูด ซึ่งใบหน้าเรียวที่ซุกอยู่ในอกก็เปิดตาเงยหน้าขึ้นมอง

"....." ดวงตากลมโตมองเจ้าของใบหน้าที่กำลังขมวดคิ้วยุ่งใส่ตาปริบๆ

"ไม่ต้องมาทำตาปริบๆใส่ อย่างเธอทำมันไม่ได้ดูน่ารัก" เจ้าของปากสุนัขพูดจบก็ค่อยๆวางร่างหญิงสาวในชุดนักศึกษาลง

"พี่ลมก็ไม่น่ารักเหมือนกันล่ะค่ะ น้ำมนต์ก็โต้กลับอย่างอดไม่ได้ ตั้งแต่รู้จักผู้ชายอย่างวายุเธอก็เริ่มได้ความจิกกัดมาจากเขาเหมือนกัน

วายุก็ยกไหล่ทำหน้ายิ้มใส่คนตัวเล็ก พร้อมพูดขึ้นมา

"ใช่..ฉันมันไม่น่ารัก..เพราะฉันมันคนหล่อ"

"...." พอได้ยินประโยคคนหลงตัวเอง เจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มก็นิ่งเงียบไม่ตอบโต้อะไรอีก นอกจากหยิบกุญแจบ้านอนิกาออกมาจากกระเป๋าสะพาย เดินนำหน้าไปไขประตู

"โธ่..ครั้งนี้ไม่เถียง เพราะฉันมันหล่อของจริง" วายุก็พูด พร้อมเดินตามหลังคนตัวเล็กไปติดๆ

แกร็ก!!! บานประตูสีแดงถูกเปิดอ้าออกกว้างๆ ร่างบอบบางขยับเข้ามาในบ้าน

"แม่หมอเก็บแฟลชไดร์ฟไว้ใต้โต๊ะทำกระดิ่งค่ะ" นิ้วเรียวชี้ไปตรงอ่างแก้วที่มีกระดิ่งหลายสีบรรจุไว้อยู่

"อือ..ไปหยิบมาสิ" วายุบอกหญิงสาว พลางกวาดสายตามองรอบๆภายในบ้าน ก่อนจะใช้สายตาจดจ้องไปยังลูกแก้วกลมสีใสขนาดใหญ่ ทว่า..จู่ๆมันกลับเริ่มหมุน

"...!!" ดวงตาคมจึงเพล่งมอง ขยับเท้าเข้าไปมองใกล้ๆด้วยความสงสัย เมื่อเห็นเงาสะท้อนบางอย่างกำลังใกล้เข้ามา จึงรีบตวัดใบหน้าดุดันไปหาหญิงสาวที่กำลังหยิบแฟลชไดร์ฟใส่ลงกระเป๋าสะพาย

"น้ำมนต์รีบเข้าไปหลบในห้องนั้น"

"..??" หญิงสาวทำหน้างง ไม่เข้าใจว่าเขาให้เธอหลบอะไร

"เร็ว!" วายุสั่งเสียงเข้ม

"...." น้ำมนต์ยอมทำตามคำสั่งคนที่มีท่าทีเปลี่ยนเป็นดุดัน

และเมื่อหญิงสาวหลบเข้าห้องไปแล้ว เสียงกลุ่มคนจำนวนสามคนก็เดินเข้ามา

"ค้นบ้านแม่หมอนี่ให้หมด มันต้องซ่อนไว้สักที่ในบ้านหลังนี้" ชายฉกรรจ์ร่างกายกำยำใหญ่โตเอ่ยพูดขึ้น

"...." วายุที่หลบซ่อนตัวตั้งหลักอยู่หลังเสาก็ขมวดคิ้วยุ่งเล็กน้อย ดวงตาก็จดจ้องไปยังลูกแก้วกลมสีใสที่หยุดหมุน ดูเหมือนลูกแก้วของตั้งโชว์ธรรมดา

"เฮ้ย..นั้นกูเข้าไปดูห้องนั้นเอง"

"...."วายุรีบสลัดความคิดสงสัยเรื่องลูกแก้ว เมื่อได้ยินเสียงใหญ่อีกคนกำลังจะเข้าห้องที่หญิงสาวหลบอยู่ด้านใน สองเท้าหนักจึงก้าวออกมาจากหลังเสา

"เฮ้ย..พี่ชาย บุกรุกบ้านคนอื่นแบบนี้ ไม่น่ารักเลยนะ"

"...!"

****************************

พอรู้ว่าโจรจะไปห้องที่น้องอยู่เท่านั้นแหละ?

เรื่องน้องน้ำมนต์&อีพี่ลม ปมไม่เยอะนะคะ