Touch of Love สัมผัสรักนายวายุ (Lom - naam'mon)

บทนำ

(พบเจอกันอีกครั้ง..)

*****

12ปีก่อน @ประเทศเยอรมนี

"หวังว่าย้ายมาอยู่นี่..ลูกเราจะได้ใช้ชีวิตเหมือนปกติเหมือนเด็กทั่วไปนะ" เสียงหวานของมารดาเอ่ย พลางส่งสายตามองลูกสาวคนเล็กในวัยแปดขวบด้วยสีหน้าหนักใจ

"ลูกเราก็เหมือนเด็กทั่วไปนั่นแหละ..แค่ได้พรสวรรค์มาจากพระเจ้าเยอะไปหน่อย" อัคนีว่าพร้อมยกมือโอบไหล่ภรรยา มองบรรดาลูกทั้งสามที่กำลังเล่นกันอยู่ในสวนหลังบ้าน

"เฮ้อ..ขิงหนักใจนะ..ยิ่งน้ำมนต์โตขึ้นเท่าไหร่ แกก็

ยิ่งเห็นในสิ่งที่ไม่ควรเห็น" น้ำขิงยังไม่เลิกเครียด เธอห่วงการใช้ชีวิตของลูกสาวคนนี้มาก ยิ่งบางวันเด็กหญิงก็ทำให้คนเป็นแม่หนักใจและขวัญผวาขนหัวลุกสุดๆ อย่างเคสล่าสุดเกิดขึ้นในประเทศไทย ช่วงเวลาโพล้เพล้เย็นๆใกล้จะค่ำ หนูน้อยเห็นหญิงชรามายืนขอข้าวกินหน้าบ้าน แต่หญิงชราที่ว่า คนในครอบครัวไม่มีใครเห็นด้วยสักคน มีแค่เด็กหญิงน้ำมนต์ที่เห็นเพียงคนเดียว

"เอาหน่า..เราบินมาอยู่อีกซีกโลกแล้ว ที่นี่ไม่ใช่ประเทศไทย ไม่มีผีหรอกหน่า" อัคนีปลอบประโลมภรรยาให้ใจเย็นลง

"อืม..ขิงไปดูความเรียบร้อยห้องลูกๆก่อนนะ ไฟดูพวกแกไปก่อนนะ" น้ำขิงระบายยิ้มออกมานิดๆ ในใจของคนเป็นแม่ ก็ยังอดที่จะหนักใจไม่ได้อยู่ดี

"น้ำมนต์..จะวิ่งไปไหน" พระเพลิงตะโกนเรียกน้องสาว ที่อยู่ๆก็ลุกพรวดวิ่งไปตรงต้นไม้ใหญ่

"อย่าวิ่งออกนอกรั้วนะ..แด๊ดดี๊ดุไม่รู้ด้วย" น้ำหวานพี่สาวคนกลางตะโกนสบทบกับพระเพลิงด้วยอีกคน

"คิกๆ ไฮ" มือป้อมๆยกทักทายเด็กผู้ชายผมทองดวงตาสีฟ้าอ่อน ใบหน้าจิ้มลิ้มฉีกยิ้มหวานอย่างเป็นมิตร ซึ่งเด็กชายก็ยิ้มกลับมาไม่เอ่ยพูดใดๆ นอกจากพยักหน้าให้เด็กหญิงเดินตาม

"พี่จะไปไหนคะ?..รอน้ำมนต์ด้วยจิ" สองเท้าเล็กวิ่งตาม โดยไม่หันมาสนใจเสียงเรียกของพี่ๆทั้งสองสักนิด

"น้ำมนต์หยุดนะ" พระเพลิงตะโกนเสียงดุ ลุกจากพื้นหญ้า วิ่งตามน้องสาวออกไปทันที

"น้ำหวานเกิดอะไรขึ้นลูก?" อัคนีเลื่อนประตูบานใสเปิดออกมาด้วยความไว

"น้องน้ำมนต์วิ่งออกจากรั้วไปแล้วค่ะ..พี่พระเพลิงกำลังวิ่งตามไปอยู่"

"น้ำหวานรออยู่นี่นะคะ..เดี๋ยวหม่ามี๊ออกมาแล้วไม่เจอใครตกใจ" อัคนีสั่งเด็กหญิงหน้าตาหมวย พลางเอามือลูบหัวอย่างปวดขมับ ก่อนวิ่งตามลูกทั้งสองไป

"รอด้วยคร้า..นี่บ้านนายหรอคะ แฮ่กๆ" น้ำมนต์วิ่งตามมาในระยะทางไกลมากพอสมควรหยุดก้มหน้าหอบหายใจเหนื่ิอยๆ

"come to me."

"...." หน้าจิ้มลิ้มของเด็กหญิงเงยมองตามต้นเสียง แล้วก็ต้องฉีกยิ้มมองเข้าไปในบ้านหลังสีขาวอันเงียบสงบ ตรงระเบียงตรงกลางบ้าน มีเด็กชายฝรั่งยืนกวักมือให้พร้อมส่งยิ้มบางๆมาให้

แกรบ!! เท้าป้อมๆเหยียบเศษใบไม้รกๆกำลังเดินเข้าไปหา แต่ถูกคนข้างหลังตะครุบตัวไว้ก่อน

หมับ!!

"อ่า..ปล่อยหนูนะ"

"กลับบ้าน..กลับไปโดนแด๊ดดี๊ลงโทษแน่" เสียงดุของอัคนี ที่ข้างกายมีพระเพลิงยืนอยู่ด้วย

"แด๊ดดี้หรอคะ..หนูจะไปหาเด็กคนนั้น เขาชวนน้ำมนต์ไปเล่นในบ้าน"

"บ้านนั่นน่ะหรอ ไม่เห็นมีใครอยู่เลยนะ" พระเพลิงทำหน้างงงวยพลางมองน้องสาว นอกจากในบ้านไม่มีใครอยู่แล้ว แถวนี้ยังดูรกล้างราวกับไม่มีคนอยู่มานาน

"มีสิคะ..เด็กผู้ชายคนนั้นยังกวักมือเรียกน้ำมนต์อยู่เลย" นิ้วป้อมๆชี้ให้อัคนีมองเข้าไปในบ้านบริเวณตรงระเบียง

ซึ่งคนเป็นพ่อพยายามเพ่งมองเข้าไปตามที่ลูกสาวชี้ ก็ไม่เห็นมีใครอยู่

"แด๊ดดี๊ไม่เห็นมีใครอยู่เลย...เพราะฉะนั้นกลับ" อัคนีว่าพร้อมอุ้มลูกสาวและกำลังหันหลัง

"ตอนนี้เด็กผู้ชายคนนั้นเขากำลังวิ่งลงจากบ้านมาหาเราแล้วค่ะ..คิกๆ"

"...!!" อัคนีมองหน้ากับพระเพลิง พร้อมพยักหน้าให้อย่างรู้กัน ไม่นานพระเพลิงก็วิ่งนำคนเป็นพ่อออกไปก่อนด้วยเร็วราวกับเป็นนักวิ่งสี่คูณร้อยเมตร

"พระเพลิงมันวิ่งไม่รอพ่อมันเลย" เสียงของอัคนีที่สับเท้าวิ่ง อุ้มน้ำมนต์ออกมาจากพื้นที่บ้านร้าง

แม้ว่าเด็กหญิงน้ำมนต์จะย้ายข้ามน้ำข้ามทะเลมาอยู่ต่างบ้านต่างเมือง แต่สัมผัสพิเศษก็ไม่ได้หายไป กับสร้างความบันเทิงและอลเวงให้พ่อแม่ไม่เว้นในแต่ล่ะวัน

8ปีต่อมา @ประเทศไทย

รถมอเตอร์ไซค์ทรงสูงคันสีดำและสีแดงวิ่งจี้กันอยู่ในสนามแข่งไล่กันตามมากันติดๆ โดยมอเตอร์ไซค์คันดำวิ่งนำคันสีแดงอยู่ไม่ไกลนัก

"สู้เขาค่ะ..พี่ติน" เสียงกองเชียร์บนอัฒจันทร์ตะโกนบอกมอเตอร์ไซค์คันสีดำที่อยู่ในสนามแข่ง

"กรี๊ด..พี่ตินสู้ๆ" เสียงกรี๊ดแสบแก้วหูดังเข้ามาปะทะโซนแก้วหูของชายหน้าหล่มคมอีกคน ที่กำลังล้วงกระเป๋าเดินเข้ามา

"เชี้ย..ทำไมกูต้องมาฟังเสียงกรี๊ดนี่ด้วยเนี่ย"

"เอาหน่าเฮีย..ก็น้องสาวตัวดีผมหน้าจะนี้มาที่นี่หนิ" เสียงชายที่เดินอยู่ข้างๆเอ่ยบอก

"จิ้!..เนี่ยเพราะแบบนี้แหละ..กูถึงไม่อยากมีเพื่อนเด็กกว่า" เจ้าของเสียงห้าวตอบพลางส่ายหน้าไปมา แล้วเดินเข้ามาในสนามแข่ง

"โห้ ทำไมพี่ตินแพ้เนี่ย แพ้ผู้หญิงด้วย" เสียงโฮ บ่นกันให้ระนาวลงมาจากอัฒจันทร์ข้างบน

"...." เจ้าของดวงตาคมมองแผ่นหลังหญิงสาวตัวเล็กๆที่อยู่ในชุดแข่งรถก็ต้องขมวดคิ้วยุ่งๆ พยายามเพ่งมองว่าใช่หรือเปล่า

"ยัยเด็กเฉิมจะมาแข่งรถในสนามแบบนี้ได้ไงว่ะ" เสียงห้าวบ่นพึมพำ แล้วหันหลังคว้ากระป๋องเบียร์ในถาดมากดเปิดกระดกขึ้นดื่ม

"เย้ๆในที่สุดก็ทำได้แล้ว" หญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มมถ้วยรางวัลด้วยสายตาปลื้มปริ่มกำลังเดินผ่านมา โดยไม่ได้มองข้างทางเลยว่ามีชายร่างสูงอีกคนกำลังจ้องมองเขม็งอยู่

หมับ!!! ใบหูเล็กถูกดึงให้เดินหลบเข้ามา

"อ่า..พระเพลิง!" เจ้าของหน้าจิ้มลิ้มร้องเสียงตกใจ

"มานี่เลย..ก่อเรื่องแสบๆอีกแล้วนะน้ำมนต์!" พระเพลิงว่าด้วยความหัวร้อน

พรวด!! คนที่กำลังกระดกเบียร์อยู่ถึงกับพ่นสำลักออกมาพรวด เมื่อได้ยินชื่อที่คุ้นเคย ใบหน้าหล่อคมตวัดหันมามองก็ต้องเบิกตาจนแทบทะลัก

"อ่าๆเจ็บๆนะ" มือเล็กปัดมือพี่ชายออกหน้ามุ่ยๆ ก่อนจะชะเง้อหน้ามองคนตัวสูงอีกคน ก็ถึงกับฉีกยิ้มออกมา ผู้ชายตรงหน้าหายไปตั้งปีนึง วันนี้เธอเจอเขาแล้ว

"พี่ลม"

"...."

"เฮีย..รู้จักกับน้องสาวผมด้วยหรอ?" พระเพลิงหันมาถามลมพลางขมวดคิ้วเป็นปม

"อือ" ลมพยักหน้าให้พระเพลิง พลางหันมองหญิงสาวตรงหน้า ไม่ได้เจอแค่ปีเดียวกับโตขึ้นเป็นกอง แถมยังดูจะแสบไม่ธรรมดา

"น้ำมนต์ไม่ได้ก่อเรื่องอะไรเลยนะ..แค่มาแข่งรถเอาถ้วยรางวัลเฉยๆ" น้ำมนต์โชว์รางวัลให้พี่ชายตัวเองดู ด้วยหน้าภาคภูมิใจสุดๆ

"อืมแข่งรถเสร็จแล้วก็กลับเยอรมันฯกับพี่" พระเพลิงพยักหน้ากวนๆให้น้องสาว

"พระเพลิงก็กลับไปคนเดียวสิ" น้ำมนต์ส่ายหน้าให้พี่ชาย แถมเจ้าตัวยังขยับออกห่างเตรียมวิ่งหนีอีก

"นี่..เรียกพี่แบบนี้หรอ..มานี่เลยนะ" พระเพลิงฉุนเมื่อน้องสาวตัวแสบเรียกตัวเองไม่มีคำนำหน้า มือหนาพยามจับร่างน้ำมนต์ที่วิ่งหนีไปหลบหลังลม

"...." ลมขมวดคิ้วยุ่งๆ ก้มมองมือเล็กที่จับชายเสื้อของตัวเอง ริมฝีปากหนาพึมพำออกมาเบาๆ "ทำไมโตขึ้นมันแสบจังว่ะ"

"ไม่ไป น้ำมนต์ลงเรียนที่ไทยแล้วด้วย"

"ว่าไงนะ!" คนเป็นพี่ชายหัวร้อนขึ้นไปอีก เมื่อได้ฟังประโยคของน้องสาวตัวดีที่ยื่นหน้าออกมาจากหลังลม

"กูกลับก่อนดีกว่า..มึงเจอตัวน้องมึงแล้วหนิ" ลมบอกพระเพลิง ขืนอยู่ต่อตนได้เป็นฝ่ายปวดหัวเองแน่

หมับ!! แผ่นหลังหนาถูกร่างตัวเล็กกระโดดขึ้นและกอดคอหน้าไว้แน่น

ลมเลิกคิ้วยุ่ง มองเท้าที่สวมผ้าใบสีขาวยื่นมาล็อคเกี่ยวเอวราวกับเป็นลูกลิง

"เฮ้ย..ลงไปจากหลังฉันเดี๋ยวนี้นะ" เสียงเข้มสั่ง เขาไม่ได้เกี่ยวอะไรกับสองพี่น้องคู่นี้ด้วยเลยนะ

"ไม่ลง..พี่ลมช่วยน้ำมนต์ด้วย"

"...."

"น้ำมนต์ลงมาเดี๋ยวนี้นะ" พระเพลิงชี้หน้าน้องสาวดุๆ มันชักจะแสบเกินไปแล้ว

"ไม่ลง.." หน้าจิ้มลิ้มส่ายหน้า ยังไงก็ไม่ยอมลงจากหลังของลมท่าเดียว

"เฮ้ย..ลงไปจากหลังฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ ยัยลิงกัง!"

*****************************

อีลมมันโดนเล่นแล้วค่ะทุกคน? ฝากตอนแรกของพี่ลมและน้องน้ำมนต์ด้วยนะคะ เรื่องนี้มีแฟนตาซีผสมนิดๆค่ะ❤