บทที่7 แบบแปลนภูเขา

.

..

-เช้าตรู่วันต่อมา-

เมื่อเฉินหยางตื่นขึ้นมาในห้องที่หรูหราเกินเหตุนี้

ในห้องนี้ตกแต่งด้วยเงินแท้อร่ามงามตา เตียงที่ใหญ่ถึงเก้าฟุต เมื่อมองตรงไปทำให้เห็นถึงทีวีที่ใหม่มากเกือบเท่าๆเตียงด้วยซ้ำไป

หันไปข้างๆจะเห็นเป็นประตูห้องน้ำที่ทำจากเงินทั้งประตูทำให้งางามเป็นอย่างมาก

เขาเดินเข้าไปตรงไปที่ห้องน้ำ และผลักประตูสีเงินออกทำให้เห็นอ่างจากุซชี่

ในห้องน้ำส่วนใหญ่นั้นจะเป็นกระจกเงาเป็นส่วนมาก และเขาก็ทำการปิดประตูเขาจึงเริ่มถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้น เริ่มจาก เสื้อ ต่อมาก็กางเกง และก็กางเกงชั้นในทำให้เผยให้เห็นกล้ามหน้าอกที่แน่น มีก้อนอยู่หกก้อนทำให้ดูเซ็กซี่เป็นอย่างมาก บวกกับความขาว ยังกับแสงไฟนีออนตอนกลางวันทำให้มีออร่าจับอยู่ที่แผงหน้าท้อง เขาเริ่มเอาขาข้างขวาลงเข้าไปในอ่างอย่างช้าๆ และต่อด้วยขาข้างซ้าย

เมื่อมาอยู่ในอ่างแล้วจึงเริ่มเอนตัวนอนแช่น้ำในอ่าง พลางคิดอะไรบางอย่างไปมา

"เหลือวันขยายกิจการอีกแค่ห้าวัน"

"และเหลือเวลาหยุดอีกหกวัน"

เขาพล่ามออกมาเบาๆ

"แล้วจะขยายยังไงดีนะ"

"ในเมื่อทั้งหมดในเขตถนนเทียนทางเป็นของเรา"

เขามองไปรอบๆเพื่อให้เกิดความคิดที่จะสามารถทำออกมาเป็นธุรกิจได้

แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยเขาจึงนอนแช่ต่อไปเรื่อยๆ

เมื่อแช่เสร็จแล้ว เขาเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพส่วมเสื้อคลุมตัวเดียว

เมื่อวานนี้เขาได้บอกให้จื่อฝานจัดห้องธรรมดาในเทียนทางให้แต่เมื่อเขามาอยู่ที่นี่ตอนนี้เขากลับคิดว่ามันธรรมตรงไหนกัน

'ทั้งหมดนี้หมดไปกี่บาทกันแน่'

เขาคิดในใจ

จริงๆแล้วห้องห้องนี้ราคาประมาณ สี่แสนห้าหมื่นหยวนต่อคืน เเม้แต่คนรวยก็ยังถือว่าแพงมากที่เดียว แต่ก็ยังมีคนรวยหลายๆคนมานอนพักที่นี่บ่อยครั้ง

เพื่ออวดความรวยกันนั้นเอง

ถ้ามีคนในมหาลัยรู้ว่าคนจนแบบเขาได้มานอนห้องราคาสี่ห้าหมื่นต่อคืนแบบนี้ คงมาเลียแข้งเลียขาเขาแล้วมั้ง

เมื่อมองจากมุมตรงนี้ ก็สามารถเห็นภูเขาที่เขาซื้อได้เมื่อวานนี้

สามสี่วันมานี้ทำให้เขาเหมือนอยู่ในฝัน ทุกอย่างที่เขาอยากจะมีก็มีมากจนเกินไป

เขาจึงเดินไปหยิบกระดาษแผ่นใหญ่มาวางแล้วเริ่มวาดสิ่งที่คิดจะทำกับภูเขาลูกนี้ เพื่อจะได้บูรณะให้เป็นธุรกิจได้ เขาคิดว่าเขาเป็นคนที่วาดรูปสวยคนหนึ่งเขาวาดออกมาให้ปราณีตและสวยที่สุด

เขาออกแบบแปลนมาเป็นแบบ เป็นถนนโค้งไปบนภูเขา ตกแต่งต้นไม้สีต่างๆสลับกับไปเพื่อความสวยงาม และติดไฟสีขาวนีออนไว้บริเวณบนต้นไม้

เมื่อมองไปตอนกลางวันก็จะเป็นต้นไม้สีต่างๆ แต่เมื่อมองตอนกลางคือจะทำให้สวยขึ้นไปอีก

ต่อมาเป็นร้านอาหารต่างๆที่มีทั้งราคาถูกและแพงปนกันไป

เพื่อให้คนที่ไม่ได้รวยนั้นสามารถไปเที่ยวที่นั้นได้

มีโรงแรมตั้งแต่หนึ่งดาวจนถึงหกดาวตามการตกแต่ง

และให้ตระกูลคนรวยมาทำธุรกิจและเก็บค่าเช่าเป็นรายวันเท่านี้เขาก็สามารถหารายได้วันต่อวันได้มากกว่าสิบล้านแล้ว

"ถึงจะไม่สามารถหาเงินมาได้วันละร้อยล้านเท่าที่นี่ก็เถอะ แต่ก็คงได้ละมั้ง เดี๋ยวค่อยเพื่อเติม ทีหลังเอา"

เขาพูดกับตัวเอง

จากนั้นก็พับแบบแปลนแล้ว วางลงไว้ที่โต๊ะสุดหรูหรา

แล้วเดินไปหยิบเสื้อไร้ยี่ห้อของเขา ที่ซักเมื่อวานมาใส่แล้วเดินไปหยิบแผ่นแปลนมาแล้วโทรหาจื่อฝานทันที และในไม่ถึงสิบวินาทีต่อมาก็มีเสียงประตูดังขึ้น

ก๊อกก ก๊อกก

เมื่อเดินไปเปิดประตูก็พบว่าจื่อฝานมารอที่ประตูแล้วเขาก็ได้อธิบายถึงแบบแปลนให้จื่อฝานฟัง

"พี่ฝานพี่จัดการให้ผมหมดได้มั้ย" เขาพูดด้วยความเกรงใจ

"ได้อยู่แล้วครับ เชื่อมือผมเถอะครับ" จื่อฝานพูดด้วยความมั่นใจ

"ขอบคุณมากครับ"

"ไม่ว่าจะใช้เงินกี่บาทก็ต้องให้เสร็จภายในสี่ถึงวันให้ได้นะ" เขาสั่ง

"ครับผม"

จื่อฝานตอบรับเสียงใสและก็เดินออกไปจากห้อง

.

..