บท
ตั้งค่า

บทที่2 พี่บอกว่าบ้านเรารวยมาก

กริ๊งๆๆๆกริ๊งๆๆๆ

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

เขาจึงกระเด้งตัวเองลุกขึ้นเพราะว่าพ่อแม่โทรมาให้ไปที่ต่างประเทศ

เพราะว่าวันนี้เขาอายุครบยี่สิบปีแล้ว

วันนี้เป็นวันหยุดจึงทำให้ในห้องไม่มีใครอยู่ในห้องส่วนหลี่โถวกับหลงอี้นั้นไปช่วยฟานเออร์จัดงานวันเปิดให้เขา

เมื่อมองที่เบอร์เห็นเป็นเบอร์ของพี่สาวอย่างเฉินหยิ่น

จึงรีบรับ

"ไงไอ้น้องชาย รับเร็วจังน่ะ....."

เฉินหยิ่นยังพูดไม่ทันจบเขาก็พูดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

"พี่ พี่ พ่อแม่ให้ผมไปอยู่ด้วยแล้วใช่มั้ย" เขาพูดอย่างตื่นเต้น

"เปล่า ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก"

เฉินหยิ่นพูดขึ้นมาทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของเฉินหยางเหี่ยวเฉ่าลงทันที

"นี่แต่จะบอกอะไรให้ พวกเราน่ะ รวยมากๆ เลยนะ"

เฉินหยิ่นพูดขึ้นเรียบๆ

"พี่พูดอะไรของพี่" ???คำพูดของเฉินหยิ่นทำให้เขางง

"งั้นต่อจากนี้แกฟังอย่างเดียวนะ ไม่ต้องพูด" เฉินหยิ่นสั่ง

"อ่าห่ะ"

เฉินหยางก็ได้แต่ตอบรับจากนั้นเฉินหยิ่นก็เริ่มอธิบาย

"คืออย่างงี้น่ะ ครอบครัวเราน่ะ รวยมาก ทำให้พ่อกับแม่ต้องการให้เรามีความรับผิดชอบ ก็เลยส่งให้พวกเราเนี่ยดูแลตัวเองตั้งแต่สี่ขวบ อาจจะดูโหดร้ายหน่อยก็เถอะ

จำได้มั้ยที่ตอนฉันอายุสิบแปดพ่อก็ให้ฉันที่ต่างประเทศเพื่อช่วยบริหารธุรกิจ แต่ว่าจริงๆแล้วเรื่องนี้พ่อคิดว่าจะบอกแกตอนเรียนจบ แต่ฉันได้รับรายงานว่า แกเจอเพื่อนแกล้งฉันก็เลยบอกแกก่อน เพราะว่าฉันไม่อยากเห็นใครแกล้งแกอีก "

เมื่อเฉินหยิ่นอธิบายจบ เขาก็ได้แต่นั่งนิ่ง

"พ่อลืมบอกไปถ้าแกไม่เชื่อวันนี้แกไปที่ย่านการค้าถนนเทียนทาง ไปหาผู้จัดการมาร์ค แล้วเดี๋ยวฉันจะบอกกับเขาไว้ให้"

"อ่อ แล้วเงินก็ไม่ต้องห่วงหรอกนะ เดียวฉันจะโอนไปให้"

จากนั้นไม่รอให้เขาพูดก็วางสายไปแล้ว

เขารู้ว่าพี่สาวของเขานั้นเอาแต่ใจ แต่ก็เป็นคนที่คิดถึงใจเขาที่สุด

สุดท้ายเขาก็ได้เขาใจทันที ว่าเพราะอะไรทำไมต้องรอเรียนจบเพราะเขาผู้ชายที่จะนำตระกูลคนต่อไปนั้นเองหรือเปล่านะ

แต่เขาก็ยังไม่อยากจะเชื่ออยู่ดี

ติง ติง

เสียงข้อเข้าเขาจึงเปิดดู

=มียอดเงินห้าสิบล้านเข้าบัญชีของคุณ=

-o-

เฉินหยางอึ้งในทันที

จากนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าพี่บอกให้ไปหาคนที่ชื่อมาร์ค ที่ถนนเทียนทาง

เขาจึงรีบแต่งตัวแล้วออกเดินไปยังถนนเทียนทางทันที

เมื่อถึงหน้าถนนเทียนทางแล้วนั้นก็ได้ส่งข้อความหาพี่สาวทันที

"พี่หยิ่น ตึกไหนอ่ะ" เขาถาม

"ตรงไปจะมีป้ายเขียนว่าเทียนทางสปา " เฉินหยิ่นตอบ

เขาได้มุ่งหน้าไปที่ เทียนทางสปาทันทีพอถึงก็กำลังจะเข้าไปข้างใน

ผู้หญิงที่อยู่ตรงเคาร์เตอร์ บอกให้เขาหยุด

"หยุดเดี๋ยวนี้ค่ะ ไม่ทราบว่าคุณมาทำอะไรคะ"

เธอเอ่ยขี้น และเขาก็รู้ว่าสายตาแบบนี้คือสายตาอะไร เป็นสายตาที่มองอย่างเหยียดหยาม เขามาตั้งแต่เด็ก แต่เขาชินแล้วจึงไม่สนใจใยดีและพูดด้วยเสียงที่ราบเรียบว่า

"ฉันมาหาคน" เขาพูด

"มาหาใครล่ะ" พนักงานพูดขึ้นอย่างเสียงดัง และมีคุณชายคนหนึ่งกำลังเดินเข้าแล้วพูดว่า

"ซิน เป็นอะไรเหรอถึงได้เสียงดังขนาดนี้"

"ก็ไอ้คนจนนี่สิคะ บอกว่ามาหาคน ไม่รู้ว่ามาหาใครค่ะ" เธอพูดขึ้น

"เอ่อ ไม่ทราบว่าคุณคนจนมาหาใครเหรอครับ" เขาพูดด้วยความสุภาพแต่แฝงไปด้วยความเหยียดหยาม

"ฉันมาหา มาร์คน่ะ" เขาพูดขึ้นทำให้ทั้งคนสะดุ้งขึ้น ทำให้เขาไม่เข้าใจ

"5555555" จู่ๆพวกนี้ก็หัวเราะเยาะเขา

"มาหาท่านผู้จัดการมาร์ค"

แต่ทั้งสองคนยังหัวเราะต่อไปและผู้ชายคนนั้นที่ชื่อ จิน ก็ได้ต่อยไปที่ปากของเขาทันที

เขางงว่าต่อยตนทำไม แต่ก็ไม่ได้ต่อยกลับเพราะว่าวันนี้มาธุระสำคัญ

"แกไอ้คนจนออกไปเดี๋ยวนี้" จินสั่งและชี้นิ้วออกไป

"ฉันขอโทรศัพท์แปปนึง" จากนั้นเขาก็เดินไปข้างๆ

"ดูสิคะ ยังไม่หน้ามาขอโทรศัพท์อีก" ซินพูดหยาม ทันใดนั้นเขาก็ได้เดินกลับมายืนที่เดิมนิ่งและเงียบไม่ไปไหน

"นี่คุณชายจินสั่งให้ออกไปก็ออกไปสิ ยืนนิ่งอยู่ได้" เธอเอ่ยขึ้น

และไม่นานก็ได้มีรถออดี้รุ่นใหม่มาจอดอยู่ตรงหน้าตึก และคนที่เดินเข้าด้วยความรีบเร่ง

พอเดิมมาถึง จินกับซินก็ได้มีการโค้งคำนับเก้าสิบองศา เเต่ผู้ชายคนนี้เมินเฉย แล้วหันไปมองเขา แล้วได้ทำการโค้งคำนับแบบเดียวกับจินทำให้ตนกับเขา

"คุณชายภีม ขอโทษที่ทำให้ลำบากยืนรอนะครับ พอดีผม ไปทำธุระนิดหน่อยน่ะครับ" เขาได้แต่พยักหน้า

"เชิญครับ"

เมื่อเข้ามาข้างในแล้วต่างจากด้านนอกมากพอสมควร

ข้างนอกสวยงามหรูหราแบบสมัยใหม่ แต่ด้านในนั้น สวยงามแบบมุมแต่ละยุคสมัย เมื่อก่อนก็เคยได้ยินมาบางว่าที่นี้สวยงามปานเมืองสวรรค์ จึงได้ชื่อว่าถนนเทียนทาง

"เชิญนั่งครับคุณชายภีม" มาร์คพูดแบบเกร็งๆ

"ไม่ต้องเกร็งหรอกครับ ผมเเค่มาตามที่พี่บอกเท่านั้น" เขาพูดด้วยความสุภาพ

มาร์คที่คิดว่าเขาอาจจะเป็นแบบพิมก็เลยรู้สึกเกร็งนิดน้อยแต่พอตอนนี้รู้ไม่เหมือนพิมจึงรู้สึกผ่อนคลาย

"เอ่อ คุณชายภีม ท่านอยากจะรู้เกี่ยวกับเรื่องอะไรเชิญถามมาได้เลยครับ"

มาร์คคิดว่าต้องต้อนรับอย่างดี ไม่งั้นภีมอาจจะเอาไปบอกพิมได้ ไม่งั้นเจอบ่นตายแน่

"ผมอยากรู้เกี่ยวกับธุรกิจของครอบครัวของผมครับ"

เขาพูดอย่างเรียบๆเพื่อไม่ให้ดูว่าเขาจะตกใจหรือตื่นเต้นอยู่

"งั้นผมขออธิบายเลยนะครับ"

ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อดาวน์โหลดแอปHinovel