EP02 เคย์เดน

"เปล่าหรอก ฉันแค่มาบอกว่าช่วงนี้จะไม่ได้มาหาสักพัก มีงานด่วนยุ่งๆ น่ะ แต่ถ้าขาดเหลือหรืออยากได้อะไรก็บอกมาร์วินแล้วกัน" เขาเองก็ไม่เคยคิดหนักขนาดนี้มาก่อน ทั้งที่เรื่องนี้มันง่ายกว่าธุรกิจเยอะเลย

"อ๋อค่ะ อันที่จริงท่านไม่จำเป็นต้องมาด้วยตัวเองเลยนี่คะ บอกมาร์วินเหมือนทุกครั้งก็ได้ค่ะ เดี๋ยวจะเสียเวลางานเปล่าๆ" เธอเอ่ยเสียงแผ่ว เก็บความเสียวจำไว้คนเดียวเงียบๆ 

มีความคิดหนึ่งที่เขารู้สึกสงสารเธอมากๆ ที่ทำให้เธอเสียใจแบบนี้ แต่เขาก็ตัดใจปล่อยเธอไปไม่ได้จริงๆ...

ก่อนวันแต่งงานสองวัน

"ก่อนที่ฉันจะบินไปต่างประเทศ อยากได้อะไรมั้ย ฉันจะให้ลูกน้องเอามาให้ อีกหลายวันกว่าฉันจะกลับ" เขาลูบศีรษะทุยเล็กอย่างเอ็นดูที่เธอเชื่อฟังและเป็นเด็ดดีอย่างว่าง่าย

"ไม่ค่ะ คิร่าไม่ได้ต้องการอะไรจากท่านเลยทั้งนั้น งั้นท่านจะกลับเลยมั้ยคะ เดี๋ยวไม่ทันขึ้นเครื่องนะคะ" เธอเหลือบมองไปที่วิวของห้อง พบว่าตอนนี้พระอาทิตย์ใกล้จะลาลับขอบฟ้าแล้ว

"เป็นไร ปกติทำเหมือนไม่อยากใหฉันกับหนิ" เขาเชยปลายคางสวยขึ้นมาจ้องดวงตาคู่สวย น่าแปลกที่ความเป็นจริงแววตาของเธอมันควรจะมีความสุขมากกว่านี้ แต่ทำไมที่เขาเห็น..

"ก็ท่านมีงานนี่คะ ถ้าอยู่กับหนูคงจะเสียงานไปเปล่าๆ เอาไว้ถ้าท่านว่างจริงๆ ค่อยมาหาหนูถ้าวันไหนต้องการจริงๆ" เธอยิ้มหวานออกไป

"น้อยใจ?" เขาคงไม่ได้คิดไปเอง เด็กสาวตรงหน้ากำลังน้อยใจเขาแต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาให้เขารู้ว่ากำลังน้อยใจ

หมับ!

"อ๊ะ! คุณท่าน!" เธอตกใจเมื่ออีกคนช้อนอุ้มเธอในท่าเจ้าหญิงเดินเข้าไปในห้องนอนของเธอ ใบหน้าหวานเห่อร้อนเมื่อรู้ว่าเขาพาเธอเข้าไปเพื่ออะไร

"อื้ม~ คุณท่านขา~" เสียงหวานออดอ้อนเมื่ออีกฝ่ายวางเธอลงบนเตียงแล้วยันตัวขึ้นคร่อมเธอทั้งร่าง จากนั้นก็บดจูบเธออย่างแผ่วเบา ดวงตาคู่สวยหลับตาพริ้มปล่อยให้อีกคนมีอิทธิพลต่อร่างกายของเธอ เขาทั้งบีบเค้น ดูดดื่ม ลูบไล้เนื้อตัวของเธออย่างเป็นเจ้าของ ในเวลาต่อมาทั้งสองเปลือยเปล่าแนบชิด ทั้งห้องเต็มไปด้วยเสียงครวญครางร่ำร้องราวจะขาดใจของเธอและเขา

"จุ๊บ! ไว้ฉันจะมาหาใหม่" เขาที่ติดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตนเสร็จก็เดินมาหาร่างเล็กที่นอนอยู่บนเตียงในเนื้อตัวเปลือยเปล่า และกดจูบผิวเนียนที่เต็มไปด้วยร่องรอยความหื่นกระหายของเขา เธอนอนเปลือยเปล่ามองเขาเงียบๆ ภายใต้ผ้าห่มด้วยความรู้สึกที่แอบน้อยเนื้อต่ำใจเพราะเธอเองก็ไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงขายตัวแลกเศษเงินของเขา

"ค่ะ" เธอพยักหน้าและฝืนยิ้มบางๆ มองแผ่นหลังแกร่งที่ค่อยๆ กำลังจะเดินออกไปจากห้องของเธอ แต่ทว่าปลายเท้าของเขากลับหยุดชะงักแล้วเอ่ยปากขึ้นมา ซึ่งมันทำให้หัวใจคนฟังอย่างเธอจุกเลยทีเดียว

"อย่าลืมกินยาคุมกำเนิดด้วยหล่ะ ฉันลืมป้องกัน จำไว้นะว่าอย่าพลาดท้องเด็ดขาด เธอเองก็ยังเด็กเกินไปที่จะเป็นแม่คนในตอนนี้" เขาเปลี่ยนคำพูดเมื่อหันหน้ากลับมาเห็นแววตาวูบไหวที่เต็มไปด้วยความเสียใจของเธอ

หลายวันต่อมา

"ขอให้ทั้งสองมีชีวิตคู่ที่ดี มีความสุขนะครับ ดูแลพี่สาวผมดีๆ นะครับ ผมไม่อยากเห็นพี่สาวของผมเสียใจ หวังว่าจะได้อุ้มหลานนะครับ" เคย์เดนอวยพรพี่สาวและพี่เขยของตนเป็นคนสุดท้ายในงานแต่งงานครั้งนี้ ซึ่งมันยิ่งใหญ่มากๆ ออกข่าวหลายช่องเลยทีเดียว

"อืม ฉันรับปาก" 

เจ้าบ่าวเจ้าสาวควงแขนกันมากราบเท้าบิดามารดากันปิดท้าย และสวมแหวนแต่งงานด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข โดยเฉพาะเจ้าสาวป้ายแดงคนสวย 

"เซร่ารักคุณนะคะ" 

"อืม ผมก็รักคุณ" สิ้นเสียง ทั้งสองกดจูบกันแผ่วเบาท่ามกลางเสียงเชียร์ของแขกในงานและเพื่อนๆ เจ้าสาว ส่วนเพื่อนเจ้าบ่าวมีแค่คนเดียว

"ในที่สุดแม่ก็ตายตาหลับสักที แม่ดีใจนะลูกที่ลูกพบเจอผู้หญิงที่ดี มีครอบครัวเป็นของตนเองและมีผู้หญิงที่รักอย่างหนูเซร่าไปเป็นภรรยา" เอ็มม่ามารดาของคริสเตียนเอ่ยด้วยน้ำเสียงตื้นตันและน้ำตาคลอ

"ครับแม่" เขาพยักหน้ารับ แต่ทว่าวันแต่งงานมันควรจะยินดี แต่ทว่าเขากลับรู้สึกเป็นห่วงใครบางคนที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องโดยที่เธอก็เชื่อเขาอย่างสนิทใจ

"เซร่าสัญญานะคะว่าจะดูแลลูกชายคุณแม่ให้ดีที่สุด จะเป็นภรรยาที่ดีและแม่ของลูกที่ดีค่ะ คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ" เซร่าเอ่ยด้วยรอยยิ้มบางๆ 

สองคู่สามีภรรยาควงแขนกันไปฮันนีมูนในวันต่อมาอย่างใช้เวลาร่วมกัน อีกคนกำลังมีความสุขและอัพเดทสเตตัสผ่านโซเชียลตลอดหลายวันที่ฮันนิมูนกันมา เนื่องจากเซเลน่าเป็นคนดังในระดับหนึ่งเพราะความสวยที่เป็นโดดเด่นของเธอจึงทำให้เธอกลายเป็นพรีเซ็นเตอร์หลายๆ แบรนด์ โดยเฉพาะแบรนด์เครื่องสำอางค์

"คริสคะ ถ่ายรูปกันค่ะ" 

"ครับ" เขายกยิ้มบางๆ ส่งกลับไปให้ภรรยา หลังจากที่ออกมาเช็คมือถือดูภาพของคิร่าที่เอาแต่นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่เดิมไม่เปลี่ยน ผ่านกล้องที่เขาติดเอาไว้

วันต่อมา

"อิจฉาเค้าจัง งานแต่งอลังการมาก" วาเนสซ่าเอ่ย เธอมองดูวานแต่งงานของนางแบบสาวคนหนึ่งข้างๆ คิร่า 

"มาทำงานก่อนค่ะเพื่อน ค่อยไปดูงานแต่งเค้าเนอะ" เธอส่ายหน้ายิ้มๆ เพราะวาเนสซ่าเอาแต่สนใจอย่างอื่น แทนที่จะมาทำงานให้เสร็จก่อน 

"ก็เธอดูสิ อลังการมาก!" 

"ไหน"

"คิร่า"

เธอกำลังจะยื่นหน้าไปดูงานแต่งที่อลังการที่เพื่อนสาวบอก แต่ทว่ามีเสียงเรียกเธอเสียก่อน เธอจึงหันไปสนใจ

"อ้าว พี่เคย์เดน กลับมามาตั้งแต่เมื่อไหร่คะเนี่ย!?" เธอเอ่ยอย่างตกใจเพราะไม่คิดว่าจะเจอคนรู้จักที่นี่ ย้อนกลับไปช่วงที่เธอรู้จักกับเคย์เดนใหม่ๆ เธอเข้าปีหนึ่งแรกๆ เธอบังเอิญไปเก็บกุญแจรถของเขาที่หล่นอยู่บนตึกในคลาสเรียน พี่เขาปี 3 พอประกาศหาเจ้าของเธอก็รู้จักกับเขาตั้งแต่นั้นมา เขาก็ขอเลี้ยงข้าวเธอตอบแทน จากนั้นก็บังเอิญเจอกันบ่อยๆ ตามสถานที่ต่างๆ เรื่องนี้คุณคริสเขาไม่รู้หรอก เพราะเธอไม่ให้มาร์วินบอก

"พี่มางานแต่งพี่สาวน่ะ แต่จะกลับมาเรียนเหมือนเดิมแล้วแหละ แผลหายดีแล้ว กลับมาเรียนได้ปกติแล้ว" ก่อนหน้านี้เขาพักการเรียนไปเป็นเดือนๆ เพราะอุบัติเหตุ 

"อ๋อค่ะ แล้วนี่แวะมาหา ไม่มีเรียนเหรอคะ?" 

"แวะมาหาสาวเอากำลังใจไปเรียนน่ะ" เคย์เดนเอ่ยยิ้มๆ พร้อมกับกระตุกคิ้วข้างนึงของตนอย่างหยอกล้อ

"ฮ่าๆ พี่ก็ขยันเล่นมุกนะคะเนี่ย" เธอหัวเราะน้อยๆ อย่างไม่ได้จริงจังกับคำพูดหยอกล้อของชายหนุ่มตรงหน้า