EP 12 | ขึ้นห้อง

“กลัวเสียงฟ้าร้อง?”

“เปล่าค่ะ หอมแค่ไม่ทันตั้งตัว”

นิสัยอีกหนึ่งอย่างของน้ำหอมคือเธอไม่ชอบแสดงด้านที่อ่อนแอของตัวเองให้ใครเห็นไม่ว่าจะเป็นความกลัว ความเหนื่อยหรือแม้แต่การร้องไห้เสียน้ำตา

ปากบอกไม่ได้กลัวแต่ทุกครั้งที่ฟ้าร้องร่างบางกลับหลับตาปี๋ เม้มปากแน่นและมือทั้งสองข้างจิกบนเบาะรถตลอดเวลา แม้จะไม่ส่งเสียงร้องด้วยความตกใจเหมือนครั้งแรกแต่แทนก็คอยชำเลืองมองเธออยู่

“จอดตรงนี้ได้เลยค่ะ”

“เธออยู่ที่นี่จริงๆ เหรอ”

แทนเงยหน้าขึ้นมองอพาร์ทเม้นท์ห้าชั้นที่น่าจะสร้างมาเกินสิบปี ก่อนจะมองไปยังประตูทางเข้าที่ไม่มีระบบรักษาความปลอดภัยอะไรเลย ไม่มียามเฝ้าอยู่หน้าประตู ไฟทางเดินบางตัวก็ดับด้วยซ้ำ

“ใช่ค่ะ ทำไมเหรอคะ”

น้ำหอมมองตามแทนไปยังอพาร์ทเม้นท์ของตัวเองด้วยความสงสัย เธอพักอยู่ที่นี่ตั้งแต่ปีหนึ่งก็ไม่เคยมีปัญหาอะไรนะ ทำไมเขาถึงมองหอของเธอด้วยความหวาดระแวงแบบนั้นล่ะ

“พี่แทนดับเครื่องทำไมคะ”

“เอาคลุมหัวเอาไว้”

แทนจอดรถเสร็จเรียบร้อยก็เอี้ยวตัวไปหยิบเสื้อช้อปของตัวเองมาคลุมหัวคนตัวเล็กก่อนจะเปิดประตูลงจากรถทำให้น้ำหอมรีบเปิดประตูตามลงไปทันทีเพราะกลัวว่าเขาจะยืนตากฝนนานแม้จะยังไม่เข้าใจสถานการณ์ก็ตาม

ทั้งคู่รีบวิ่งเข้าไปใต้อพารท์เม้นท์เพื่อหลบสายฝนที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตก ในขณะที่น้ำหอมเปียกแค่ส่วนแขนและขาเล็กน้อยเท่านั้นแต่แทนกลับเปียกชุ่มไปทั้งตัว

“พี่แทนตัวเปียกหมดเลยอ่ะ”

“ช่างเถอะ เธออยู่ชั้นไหน”

“ชั้นสี่ค่ะจะขึ้นไปส่งเหรอคะ”

“อืม”

ดวงตากลมโตเบิกกว้างกว่าเดิมเธอเพียงแค่หยอกล้อเขาเท่านั้นไม่คิดว่าเขาจะขึ้นไปส่งเธอที่ห้องจริงๆ สรุปตอนนี้เขามาให้เธอจีบหรือมาจีบเธออยู่กันแน่

“ไม่เป็นไรค่ะ พี่แทนรีบกลับไปอาบน้ำดีกว่านะคะเดี๋ยวจะไม่สบายเอา”

เปรี้ยง!

“กรี๊ดด!”

ร่างบางกระโดดเกาะแขนคนตรงหน้าด้วยความตกใจทันที แทนส่งเสียงหึในลำคอเบาๆ ปากบอกไม่กลัวแต่เกาะแขนเขาเสียแน่นเชียวแล้วแบบนี้เขาจะปล่อยให้เธออยู่คนเดียวได้ยังไง

“แหะๆ”

น้ำหอมเงยขึ้นมองหน้าคนตัวสูงก่อนจะส่งยิ้มแห้งๆ ให้แล้วปล่อยมือออกจากแขนของเขา

‘ไอ้ฟ้าบ้า! แกทำฉันดูแย่’

แทนส่ายศีรษะเบาๆ พร้อมกับยื่นมือไปจับมือของคนตัวเล็กเดินตรงเข้าไปในลิฟต์แล้วจัดการกดปุ่มหมายเลขสี่เองเสร็จสรรพ

น้ำหอมก้มลงมองมือที่กุมกันอยู่พลางอมยิ้มทำไมจู่ๆ เธอก็รู้สึกชอบเสียงฟ้าร้องขึ้นมานะ

ติ๊ง!

ประตูเหล็กสองบานเลื่อนออกจากกัน น้ำหอมเดินนำไปที่ห้องของตัวเองก่อนจะจัดการเปิดประตูเปิดไฟและหลีกทางให้คนตัวสูงเดินเข้ามาในห้อง

“ฝนตกหนักแบบนี้คงขับรถกลับไม่ได้แล้วล่ะค่ะ”

น้ำหอมเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ประโยคของเธอคือการเอ่ยเชิญชวนแทนอย่างชัดเจนและเจ้าตัวก็พยักหน้ารับไม่คิดจะปฏิเสธกลับไปเลยสักนิด

“พี่แทนไปอาบน้ำสระผมก่อนก็ได้นะคะ หอมมีชุดบอลอยู่พี่น่าจะใส่ได้แหละ”

น้ำหอมพูดพลางเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบผ้าขนหนูผืนใหม่ยื่นให้แทน มีคนหล่อหลงเข้ามาในห้องขนาดนี้ใครจะปล่อยกลับไปง่ายๆ กัน

‘ไม่ได้ล่อลวงมาเสียหน่อย เขาเต็มใจเดินเข้ามาเองล้วนๆ’

แทนพยักหน้ารับอย่างง่ายดายพลางเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำ เจ้าของห้องหันมองตามจนลับสายตาก่อนจะหันกลับมาเตรียมชุดบอลที่คิดว่าน่าจะตัวใหญ่ที่สุดของเธอออกมาวางไว้บนเตียง

ระหว่างที่รอแทนอาบน้ำเธอก็จัดการถูพื้นห้องเพื่อซับน้ำที่เปียกให้เรียบร้อย ไม่นานก็ได้ยินเสียงเปิดประตูห้องน้ำออกมา

“เสร็จ....”

ประโยคของน้ำหอมค้างไว้แค่นั้นเมื่อเห็นว่าแทนเดินออกมาจากห้องน้ำโดยการนุ่งผ้าขนหนูเอาไว้ที่เอว เผยให้เห็นท่อนบนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามและรอยสักบนตัวของเขา

แทนมีรอยสักทั้งหมดสามตำแหน่งที่แรกคือหน้าอกข้างซ้ายเป็นรูปนาฬิกาวางซ้อนอยู่บนฟันเฟืองหรือที่เรียกว่าเกียร์ของเด็กวิศวะและข้างๆ เป็นรูปดาวเสาร์ ตำแหน่งที่สองคือต้นแขนขวาเป็นตัวเลขโรมันวันเกิดของเขา ตำแหน่งสุดท้ายตรงสีข้างด้านขวาเป็นคำว่า ‘Remember who are you’ ความหมายคือ ‘จำไว้ว่าคุณเป็นใคร’

“เด็กหื่น”

มือหนายกขึ้นดันคางของน้ำหอมขึ้นเพื่อให้เธอปิดปากที่กำลังอ้ากว้างอย่างลืมอาย

“อ๊ะ! ก็พี่แทนน่ากินอ่ะ ขอลูบหน่อยได้มั้ย”

“ไม่ได้! ชุดอยู่ไหน”

“นี่ค่ะแต่ใส่แค่กางเกงก็พอ ข้างบนไว้ให้หอมมองเป็นอาหารตา”

น้ำหอมพูดพลางทำตาเป็นประกาย เธอไม่คิดจะปิดบังความคิดของตัวเองเลยสักนิดเพราะตอนนี้เธอกำลังถือคติด้านได้อายอด

แทนหยิบชุดเดินเข้าไปในห้องน้ำแต่สุดท้ายเขาก็เดินกลับออกมาโดยการสวมแค่กางเกงบอลตัวเดียวเพราะสวมเสื้อของเธอไม่ได้อยู่ดี

“ใส่ไม่ได้”

“สงสัยเสื้อจะเป็นใจให้หอมแหละ^^”

“ไปอาบน้ำ”

“งั้นรอแป๊บนะคะ หอมอาบน้ำแค่สิบนาที”

“ไม่สระผม?”

เพราะกายเคยบ่นให้เขาฟังว่าผู้หญิงน่ะอาบน้ำนานสุดๆ กว่าจะสระผม นวดผม ถูสบู่ แปรงฟัน ล้างหน้าสารพัดกินเวลาไปเป็นครึ่งชั่วโมง

“โห~ มันจะตีสองแล้วอ่ะ แล้วพี่ดูผมหอมดิกว่าจะสระกว่าจะเป่าจะได้นอนตอนไหน”

“ต้องสระ มันโดนฝน”

“นิดเดียวไม่เป็นไรหรอกค่ะ”

“สระผม”

“หอมขี้เกียจเป่าผมมมม~”

น้ำหอมเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงยานคาง เริ่มรู้สึกว่าคนตัวโตตรงหน้าเธอจะมาพูดเก่งอะไรตอนนี้

“เดี๋ยวเป่าให้”

แทนพูดพลางถอนหายใจออกมาเมื่อเห็นว่าน้ำหอมเริ่มมีอาการงอแง ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นเขาคงจะรู้สึกรำคาญกับการกระทำแบบนี้มากๆ แต่คนตัวเล็กกลับทำให้เขารู้สึกเอ็นดูเธอมากกว่าเดิม

“จริงเหรอ! งั้นแถมแพ็คเกจอาบน้ำให้ด้วยได้มั้ยคะ”

น้ำหอมถามพลางทำตาเป็นประกาย ชอบทำเป็นเข้มดีนักจะอ่อยให้ร้องขอชีวิตเลยคอยดูเถอะ

“ไม่!”

“ทำไมอ่า ไหนๆ ก็ใจดีจะเป่าผมให้หอมแล้วแถมอาบน้ำด้วยเลยไม่ได้เหรอ”

คนพยายามยั่วขยับเข้าไปยืนชิดกับเป้าหมายก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับสายตาคมกริบที่กำลังก้มลงมองหน้าเธอเช่นกัน

“ไม่! ได้!”

แทนปฏิเสธเสียงแข็ง เธอคิดว่าถ้าเขาเข้าไปช่วยมันจะได้อาบน้ำจริงๆ เหรอ จะให้เขายืนมองเธอร่างกายเปลือยเปล่า กดสบู่เหลวมาลูบไล้ไปตามเนื้อตัวของเธอโดยไม่ทำอะไรเลยเนี้ยนะ เห็นเขามีความอดทนมากขนาดนั้นเชียว

“ใจร้าย”

น้ำหอมทำหน้ามุ่ยพลางส่งค้อนให้แทนวงใหญ่ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ แทนทิ้งตัวนั่งบนเตียงพลางถอนหายใจออกมาสุดแรง นี่เขากำลังพาตัวเองมาทดสอบความอดทนหรือไงกัน

แถมเมื่อกี้เขาดันจินตนาการไปถึงภาพที่เข้าไปช่วยน้ำหอมอาบน้ำ น้องชายของเขาก็ดันผงกหัวพร้อมรบขึ้นมาทันที

‘เย็นไว้ไอ้หนุ่ม ยังไม่ใช่ตอนนี้’

ประมาณยี่สิบนาทีน้ำหอมก็ออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดนอนกระโปรงคลุมเข่าลายโดราเอมอนสีฟ้า บนหัวโพกผ้าขนหนูผืนเล็กเอาไว้ ร่างบางเดินไปนั่งลงตรงโต๊ะเครื่องแป้งขนาดเล็กของตัวเองพร้อมกับหยิบไดร์เป่าผมออกมาจากลิ้นชัก

“ขอหลับพลางเลยได้มั้ย”

แทนลุกขึ้นมารับไดร์เป่าผมจากมือคนตัวเล็ก เห็นสภาพของเธอที่เหนื่อยล้าจากการทำงานจนตาแทบปิดแล้วอดนึกย้อนไปไม่ได้ว่าถ้าเขายอมเข้าไปอาบน้ำให้เธอแล้วเผลอทำอะไรเธอไปจริงๆ เธอคงจะสลบไสลตั้งแต่ในห้องน้ำ

ผมของน้ำหอมหนาและยาวมากแต่แทนก็เป่าให้เธอจนแห้งสนิทในขณะที่น้ำหอมแทบจะนอนฟุบลงไปกับโต๊ะเครื่องแป้งด้วยความง่วง

“พี่แทนนอนได้แน่นะคะมันมีแค่พัดลมตัวเดียวเอง”

เมื่อถึงเวลาต้องเข้านอนจริงๆ น้ำหอมจึงหันไปถามอีกคนด้วยความกังวลแม้คืนนี้ฝนจะตกหนักและอากาศก็ไม่ได้ร้อนแต่คนที่ไม่เคยนอนห้องพัดลมก็ไม่รู้จะนอนได้หรือเปล่า

“ได้ รีบนอนเถอะ”

“ต้องกู๊ดไนท์คิสด้วยสิคะ”