เทียนเผารัก - 2

ประตูไม้สักแบบบานประตูคู่ถูกเปิดออกด้วยฝีมือการ์ดที่คอยเฝ้าหน้าห้อง เผยให้เห็นภายในห้องด้านในที่กว้างขวางแสนหรูหรา ทั้งห้องปูพื้นด้วยพรมกำมะหยี่สีกรมท่า โซฟาบุนวมแต่ละตัวเป็นโซฟาหลุยส์ราคาแพงหูฉี่ทั้งห้อง โต๊ะเรือนกระจกทรงเตี้ยล้วนทำเป็นตู้ปลาไว้ตรงกลาง มองดูแล้วเหมือนห้องนี้เป็นห้องแห่งท้องทะเลก็ไม่ปาน

รอบห้องทั้งสี่ทิศมีรูปปั้นหยกของสัตว์เทพในตำนานตามความเชื่อของคนจีนสมัยโบราณตั้งอยู่เหมือนดั่งเช่นหนึ่งในตำราพิชัยสงครามได้กล่าวถึงการกำหนดทิศทางการเดินทัพไว้

“ซ้ายเป็นมังกรเขียว(ชิงหลง) ขวาเป็นเสือขาว(ไป๋หู่) ทัพหน้าคือหงส์แดง(จูเชว่) และเต่าดำ(เสวียนอู่)คุมหลัง บัญชาการจากเบื้องบน นำปฏิบัติสู่เบื้องล่าง”

อธิบายแบบง่าย ๆ เลยคือ ทิศตะวันออกแทนกลุ่มดาวมังกรเขียว ทิศตะวันตกแทนกลุ่มดาวเสือขาว ทิศใต้แทนกลุ่มดาวหงส์แดง และทิศเหนือแทนกลุ่มดาวเต่าดำ

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าทำไมเจ้าของห้องและสถานที่แห่งนี้ถึงมีอำนาจรุ่งเรืองในวัยเพียงแค่สี่สิบปี เพราะเขามีตำราพิชัยยุทธที่ดีนี่เอง

"แล้วฉันจะรอฟังข่าวดี" เสียงติดแหบเล็กน้อยของชายวัยห้าสิบเอ่ยขึ้น

เขาสวมหมวกปีกเล็กสีดำสวมแว่นตาสีชาในมือมีไม้เท้าหัวมังกร ท่าทางองอาจไม่แพ้เจ้าของห้อง มองยังไงก็ไม่ใช่คนธรรมดา รังสีความน่าเกรงขามแผ่ออกมาเสียขนาดนั้น

ส่วนไม้เท้าในมือคงไม่ใช่ไม้เท้าธรรมดาเพราะดูจากการเดินเหินของเขายังแข็งแรงดีไม่น่าจะต้องใช้ไม้เท้าช่วยเลยสักนิด

"ขุมทรัพย์ส่งแขก" เสียงทุ้มของเจ้าของห้องเอ่ยบอก เขามีใบหน้าตี๋ขาว ทว่าดวงตากลับเป็นสีฟ้าอมเทาเพราะเป็นลูกเสี้ยวหลายสัญชาติทั้ง ไทย จีน และอังกฤษ

"ครับนาย เชิญทางนี้ครับ" เจ้าของชื่อขานรับทราบพร้อมค้อมหัวให้แขกที่ว่าที่มีสถานะมากกว่าแขกธรรมดาทั่วไปให้เดินออกยังประตูลับด้านหลังที่น้อยคนจะได้ใช้

"ใครคะ?" รุ้งนภาเอ่ยถามพ่อบุญธรรมพร้อมคิ้วที่ขมวดเล็กน้อย

"เพื่อนแด๊ดเอง เซี่ยอวี่น่าจะยังไม่เคยเห็น" คนตรงหน้าสวมชุดชายยาวสีเทาพับแขนสีขาวที่แขนเสื้อ ทรงเสื้อเป็นคอตั้งแบบจีนสไตล์เดียวกับเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้

"ว่าแต่แด๊ดเรียกกายมาทำไมคะ?" หญิงสาวตรงหน้าที่มีใบหน้ารูปไข่ ผิวขาวเหมือนหยวกกล้วย ปากจิ้มลิ้มสีชมพูธรรมชาติ ท่าทางดื้อรั้นเอาแต่ใจนิด ๆ เอ่ยถามผู้เป็นพ่อบุญธรรม

"แด๊ดมีเรื่องให้เซี่ยอวี่ทำ"

คนถูกเอ่ยชื่อถอนหายใจเฮือกหนึ่ง เธอเพิ่งเดินทางกลับมาจากลาสเวกัส สถานที่ที่เธอโตมาเมื่อหนึ่งสัปดาห์ก่อน อย่าว่าแต่เที่ยวสักที่ที่เซี่ยงไฮ้เลย แค่เดินห้างชอปปิ้งเธอยังไม่ทันได้ทำผู้เป็นพ่อก็หางานมาให้เสียแล้ว

"แด๊ดจะให้กายทำอะไรคะ"

'กาย' หรือ 'สกาย' คือชื่อเล่นของเธอคนนี้ ส่วน 'เซี่ยอวี่' เป็นชื่อจีนที่พ่อบุญธรรมเธอตั้งให้ ทว่าหญิงสาวชอบแทนตัวเองด้วยชื่อกายหรือสกายมากกว่า อาจจะเพราะเธอเป็นคนสัญชาติไทยแต่โตที่ลาสเวกัสทำให้เธอเลือกใช้ชื่อนั้นเพราะออกสำเนียงได้ทั้งสองภาษาดูเก๋ดี

ตุบ! รูปถ่ายใบหนึ่งถูกวางลงบนโต๊ะทำงานตัวเขื่อง หญิงสาวภายใต้ชุดเดรสรัดรูปสีแดงค่อย ๆ ก้าวเข้ามาเพื่อหยิบสิ่งของที่ว่าขึ้นมาดู

"ใครคะ?" วันนี้รู้สึกว่าเธอใช้คำถามนี้ค่อนข้างสิ้นเปลืองเสียเหลือเกิน

"เป้าหมายที่หนูต้องทำลาย"

"ทำลาย?"

คิ้วสวยเรียงแพสีดำอมน้ำตาลเลิกขึ้นข้างหนึ่ง ใบหน้าสวยสลดเล็กน้อยราวเสียดายคนในรูปนั้น ใบหน้าคมเข้มกึ่งดุแถมยังดูหล่อเหลาทว่าแลดูเย็นชาในแววตาคู่นั้น

"น่าเสียดายนะคะ" ที่เธอพูดตัดพ้อเช่นนั้นเพราะหากคำว่า 'ทำลาย' ได้หลุดออกมาจากปากผู้ชายที่เป็นเจ้าพ่อแห่งเซี่ยงไฮ้คนนี้เมื่อใด แปลว่า สิ่งของหรือแม้แต่สิ่งมีชีวิตที่เป็นเป้าหมายต้องหายไปจากโลกนี้

"อย่าลืมที่แด๊ดสอน!" ดวงตาสีฟ้าอมเทาดุดันขึ้นทันที

'ไม่เห็นต้องโกรธเลย กายก็แค่เผลอพูดเท่านั้นเอง'

"จำได้ค่ะ อย่าใจอ่อนให้ศัตรู" เธอทวนคำสอนของพ่อบุญธรรมที่พร่ำสอนตั้งแต่เก็บเธอมาเลี้ยง จากอายุสิบขวบจนตอนนี้ยี่สิบเจ็ดแล้วทำไมเธอจะจำไม่ได้

"ดี เรามีเวลาเตรียมตัวแค่สามวัน"

ให้ตายเถอะ! สามวันเองเหรอ เธอยังเที่ยวที่มาเก๊าไม่หนำใจเลย ที่เที่ยวย่านดัง ๆ เธอก็ยังไม่ได้ไปอีกตั้งหลายแห่ง ตอนอยู่ที่ลาสเวกัส เธอเที่ยวจนเอียนทำไมพ่อบุญธรรมไม่มอบงานให้

"งานนี้มีข้อแม้"

"ข้อแม้?"

ปกติแด๊ดของเธอไม่มีคำนี้นี่นา ทำไมครั้งนี้ถึงมีข้อแม้ได้ล่ะ

"งานนี้มีกำหนด ห้ามใช้เวลาเร็วกว่าสามเดือนในการกำจัดเป้าหมาย"

เห... มีแบบนี้ด้วย?

"แล้วทำไมแด๊ดไม่ให้กายเริ่มงานหลังจากสามเดือนนี้ไปล่ะ?" ริมฝีปากจิ้มลิ้มเอ่ยถามอย่างงุนงง

"มันเป็นข้อตกลง เซี่ยอวี่ทำได้ใช่ไหม?"

ไม่มีงานอะไรที่ผู้หญิงอย่างเธอทำไม่ได้ และการทำลายที่ว่าก็ไม่ใช่การที่เธอต้องไปฆ่าใคร หากแต่เป็นการแฝงตนเป็นหนอนบ่อนไส้ทำลายคนเหล่านั้นให้ฆ่าแกงกันเองต่างหาก และนั่นคืองานถนัดเธอ ยุแยง ใส่ไฟ รวมถึงการใช้มารยาสาวของเธอทำลายเป้าหมาย

"มีงานไหนที่เป้าหมายไม่หลงเสน่ห์สกายคนนี้บ้างล่ะคะ" รอยยิ้มสวยที่เต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ผุดพรายขึ้น

ผู้เป็นพ่อบุญธรรมถึงกับยิ้มชอบใจที่ลูกสาวคนนี้เลี้ยงมาไม่เสียข้าวสุก

"แต่ว่ามีเรื่องหนึ่งที่เซี่ยอวี่ต้องรู้เอาไว้"

ทำไมเป้าหมายครั้งนี้ดูยุ่งยากจัง

"เรื่องอะไรคะ?" เธอรอฟังคำตอบจากคนตรงหน้าด้วยความตื่นเต้น

"คน ๆ นี้อันตรายกว่าที่เห็นภายนอก เซี่ยอวี่ต้องระวังตัวให้ดี ปลอมตัวให้เนียน และที่สำคัญ..."

หัวใจดวงน้อยเต้นรัวเมื่อดวงตาสีสวยมีความหวั่นไหวในนั้น

"เซี่ยอวี่ต้องระวังหัวใจไว้ให้ดี"

อา... ระวังหัวใจงั้นเหรอ?

แค่เธอมองรูปถ่ายใจก็เต้นแรงแล้ว สมแล้วที่เป็นแด๊ดดี้ที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่เด็กมองเธอออกทุกอย่าง

แม้เขาจะห้ามไม่ให้ใจอ่อนกับศัตรู ทว่าสำหรับเธอแล้ว

กฎ... บางครั้งก็ควรแหกมันบ้างจะได้ตื่นเต้น

"ค่ะ เซี่ยอวี่จะจำไว้"

เธอแทนตัวเองด้วยชื่อจีน นั่นหมายความว่าเธอรับปากพ่อบุญธรรมในนามของคนจีน ทว่าการปลอมตัวไปทำลายเป้าหมายครั้งนี้เธอจะเป็นสกาย สาวเปรี้ยวเข็ดฟันที่จะทำตามฝัน ลองแหกกฎ(หัวใจ)ในครั้งนี้ดู