4 – กลางป่า

ตุ๊บ!

ทันทีที่เดินพ้นบันไดบ้านมาถึงพื้นหมัดหนักๆ ของขวัญก็กระแทกเข้าหน้าหล่อของผู้เป็นพี่ทันที เทพตั้งตัวไม่ทันหงายหลังล้มตึงไปกับพื้นหญ้า

โอ้ย!

“ไอ้ขวัญ” เทพเรียกชื่อน้องชายแล้วกำหมัดแน่นหยันกายตัวเองลุกขึ้นยืนประจันหน้า ด้วยความสูงที่ไล่เลี่ยกันทำให้ทั้งสองจ้องมองตากันดุเดือด

“ทำไมวะ มึงก็รู้ว่ากูรักอีบัว” ขวัญเอ่ยถามพี่ชายพร้อมกำมือแน่นทั้งสองข้างจนเส้นเลือดปูนโปนขึ้นตามหลังมือ

“แล้วไงวะ กูรู้ว่ามึงรักบัวและมึงรู้ไหมว่าบัวรักกูและกูก็รักบัว ถุย! ” คนเป็นพี่ถุยน้ำลายที่มีความเค็มของเลือดในปากทิ้ง การที่ถูกชกเต็มแรงเมื่อกี้นี้จากหมัดของขวัญทำให้เขาปากแตกข้างใน

“ไอ้เทพ! ” มือใหญ่ของขวัญกำแน่นหมายจะซัดหน้าพี่ชายอีกครั้ง แต่แล้วก็ต้องหยุดค้างไว้เมื่อเสียงของคนเป็นพ่อดังแทรกขึ้น

“ไอ้ขวัญ! นั่นพี่มึงนะเว้ย! ” ผู้ใหญ่ชัดเอ่ยพร้อมเดินก้าวเร็วๆ มาหาลูกชายทั้งสอง ดีนะที่ฉุกคิดว่าต้องมีเรื่องเลยเดินลงจากเรือนมาดู และก็จริงๆ

“มันไม่เห็นฉันเป็นพี่มันหรอกพ่อ” เทพเอ่ยพร้อมเช็ดมุมปากตัวเองที่ถุยเลือดทิ้งก่อนหน้าแล้วถอยก้าวออกไปให้พ่อเข้ามายืนแทนที่

“มึงจะทะเลาะกันเพราะผู้หญิงเนี่ยนะ ไอ้ขวัญมึงก็เหลือเกิน หนูบัวเขารักพี่มึงไม่ได้รักมึง มึงจะหัวร้อนฆ่าพี่ฆ่าน้องแบบนี้ไม่ได้เว้ย”

“ทำไมพ่อ มันเป็นพี่มันรู้ว่าฉันรักอีบัวมันยังมารัก แล้วไม่ให้ฉันโกรธมันได้ยังไง และมันจะให้พ่อกับแม่ไปขออีบัวอีก ฉันไม่ยอมหรอก อีบัวต้องเป็นของฉัน”

“ไอ้ห่ารากนี้ มึงไม่เข้าใจรึไงว่าเขาไม่เลือกมึง หนูบัวเลือกพี่มึงและพี่มึงกับหนูบัวก็รักชอบพอกัน มึงเลิกพาลได้แล้วไอ้ขวัญ”

“โธเว้ย! ทำไมวะ ไอ้เทพมึงดีกว่ากูตรงไหน” มือใหญ่กำแน่นชี้ไปยังหน้าพี่ชายพร้อมกับสันกรามปูนโปนขึ้นด้วยความขึงโกรธ ถ้าไม่มีพ่อยืนแทรกอยู่ตรงกลางเขาได้กระโจนไปกระแทกหมัดใส่หน้าพี่ชายอีกแน่นอน

“มึงถามกูแล้วมึงย้อนดูตัวเองก่อนสิไอ้ขวัญ” เทพตอบแค่นั้นแล้วก็หมุนตัวเดินหนีขึ้นเรือนไปเหลือไว้แต่พ่อและน้องชายยืนคุยกันต่อ

“พ่อบอกฉันมาสิไอ้เทพมันดีกว่าฉันตรงไหน”

“ทุกอย่างไอ้ขวัญ ผู้หญิงเขาก็ต้องเลือกคนที่ดีต่อใจทั้งนั้น ไอ้เทพมันทั้งสุภาพอ่อนโยน ส่วนมันถ่อย สถุน ห่าม แล้วใครเขาจะเลือกมึง”

“แต่ผู้หญิงในหมู่บ้าน...”

“นั่นเขาอยากจับมึง เพราะมึงเป็นลูกกู ส่วนผู้หญิงมีสมองเขาต้องเลือกไอ้เทพพี่มึงอยู่แล้วไอ้ขวัญ อย่างเช่นหนูบัวผู้หญิงฉลาดเขาเลือกถูกคนแล้ว” ชัดไม่ปล่อยให้ลูกชายได้พูดจบ เขาตอบสวนแทรกกลางประโยคทันที

“อะไรๆ ก็ไอ้เทพ มันก็แค่เป็นคนดีกว่าฉันเท่านั้นแหละพ่อ”

หึหึ

ผู้ใหญ่ชัดได้แต่หัวเราะสมน้ำหน้าลูกชายคนเล็กตัวเอง พูดมาได้ยังไงว่าแค่คนดี คือขวัญเป็นคนดีเหมือนกันแต่ผิดตรงนิสัยที่ห่าม ถ่อย ไม่รู้จักเอาอกเอาใจผู้หญิง แล้วผู้หญิงที่ไหนจะไปรัก โดยเพฉพาะผู้หญิงฉลาดๆ อย่างบัว

“พรุ่งนี้พ่อจะไปขอหนูบัวให้พี่แกแล้ว อย่าก่อเรื่อวงล่ะ ปล่อยให้หนูบัวอยู่กับคนดีๆ เถอะไอ้ขวัญ”

“ไม่มีทาง มันต้องเป็นเมียฉันพ่อ พี่ก็พี่เถอะ ฉันไม่ยอมหรอกยังไงไอ้เทพก็ต้องยอมให้ฉันมันเป็นพี่ฉันนะพ่อ มันต้องยอมหลีกทางให้ฉันสิฉันเป็นน้องชายมันนะพ่อ”

“มันก็ยอมให้มึงมาตลอด แต่เห็นทีว่าเรื่องหนูบัวมันคงไม่ยอม มันก็รักหนูบัวเหมือนกันกับมึง”

“อุวะ! โอ้ย! ” แล้วก็ต้องร้องเจ็บเมื่อโดนฝามือใหญ่ของพ่อฟาดเข้าให้ที่ต้นคอจนหันตามแทบไม่ทัน

“พ่อตบฉันทำไม”

“มึงมันไม่รู้จักโต หยุดทำตัวเป็นเด็กเอาแต่ใจได้แล้ว และไปพักผ่อนได้แล้ว เดี๋ยวก็ดึก”

“ไม่ ฉันจะเข้าไปในเมืองไปตีกระหรี่”

“เออ! ไปไหนก็ไปเถอะ จะค้างในเมืองก็ค้าง และอย่าลืมพรุ่งนี้ไปเอาเงินให้พ่อด้วยล่ะ”

“ค๊าบ...” พูดแค่นั้นก็เดินขึ้นไปบนเรือนไม่สนใจพ่อเพื่อไปเปลี่ยนชุดหล่อๆ และหยิบกุญแจรถ ส่วนผู้ใหญ่ชัดได้แต่ส่ายหัวไปมาให้กับความไม่รู้จักโตของลูกชายคนเล็ก