บทย่อ
“มึงมาทำไม” “กูก็จะมานอนกับเมีย” “ไม่ใช่ กูไม่ใช่เมียมึง เลิกทำแบบนี้สักทีเถอะไอ้ขวัญ” หึหึ “มึงเป็นเมียกูแล้วอีบัว มันเลิกไม่ได้หรอก” น้ำเสียงทุ่มห้าวอยู่ในความมืดแล้วก้าวเดินไปหาคนที่อยู่บนฟูกนอนด้วยความชำนาญและคุ้นชิน เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ขวัญมาหาบัว “มึงมันเลว” “ถ้ากูไม่เลวมึงก็เป็นของไอ้เทพสิอีบัว และตอนนี้สิ่งที่มึงทำได้คือยอมกู และอ้าขาให้กูเอาและครางดังๆ ตอนกูเข้าหาก็พอ” “กูเกลียดมึงไอ้ขวัญ เกลียดมึงได้ยินไหม” “มึงบอกกูจนกูจำขึ้นใจแล้วอีบัว ถึงเกลียดกูยังไงมึงก็ลบรอยกูจากตัวมึงไม่ได้หรอก” ก้าวเดินมาถึงคนที่นอนบนฟูกนอนแล้วเคลื่อนตัวไปคร่อมทับแล้วพูดต่อ.... "อีบัวมึงอ้าขาให้กูเดี๋ยวนี้" "ไม่! กูไม่อ้าขาให้มึงเอาอีกแล้วไอ้ขวัญ" หล่อนตอบกลับเสียงดังฟังชัด "มึงจะอ้าขาหรือไม่อ้า ถ้าไม่อ้ากูถีบมึงตกเตียงคอหักแน่" "แน่จริงมึงก็ถีบสิ กูเป็นเพื่อนเป็นน้องมึงนะเว้ย" "มึงเป็นเมียกูแล้วอีบัว ไม่ใช่เพื่อน" "เมียห่าน่ะสิ มึงข่มขืนกูต่างหากไอ้ขวัญ" "ก็มึงอยากกลีบอวบทำไมล่ะ มึงทำให้กูอยากได้เอง" "กูผิดเหรอวะ"บัวถามเสียงสั่นเครือ ไม่อยากร้องไห้แต่มันอดกลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้จริงๆ "เออ อ้าขาให้กูเอาแรงๆ เดี๋ยวนี้" **************************** คะนิ้งของไอ้เทพ “ชูว์...เนี่ยผัวนะ” “ไม่ใช่!” หล่อนปฏิเสธทันควัน หึหึ ว้าย! จากนั้นครูสาวก็ถูกตวัดเหวี่ยงร่างยกอุ้มขึ้นพาดบนไหล่หนาทันที ปากน้อยร้องขอความช่วยเหลือ สองเท้าดิ้นไปมา มือเล็กทุบตีแผ่นหลังเปลือยของเทพ แต่เหมือนว่าทุกคนจะหลับสนิท ไม่มีใครตื่นมาช่วยเหลือเธอเลยสักคน “ชะ...ช่วยคะนิ้งด้วยค่ะ ช่วยด้วย” “ร้องให้คอแตกก็ไม่มีใครมาช่วยหรอกคะนิ้ง อย่าร้องรบกวนเวลานอนของคนอื่นเลย ถึงเวลาที่เธอจะต้องเป็นเมียไอ้เทพคนนี้แล้วนะ ฉันจองเธอตั้งแต่ปีที่แล้วแล้ว ไม่ใช่เพิ่งจะมารู้จักกัน” เท้าใหญ่ก้าวยาวๆ ขึ้นไปบนเรือนแล้วตรงไปยังห้องนอนของตัวเอง *************************** คำเกลี้ยงของไอ้พร้อม “ปล่อยกูนะ" คำเกลี้ยงดิ้นพร้อมใช้มือดันหน้าอกตัวเองออกห่างจากร่างใหญ่โต ถ้าขืนไม่ดันมีหวังสองเต้าได้บดเบียดไปกับร่างของไอ้พร้อมแน่ “กูไม่ปล่อย กูจะเอามึงเป็นเมีย” ยิ่งคำเกลี้ยงดิ้น ไอ้พร้อมยิ่งกอดรัดแน่น “กูไม่เป็นเมียมึงไอ้พร้อม กูจะบอกป้าแพง” ขู่ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้มันก็บอกแล้วว่ามันไม่สนใจถ้าแม่ของมันจะมาเห็นตอนนี้ “บอกเลย แม่ก็อยากให้กูมีเมียเหมือนกัน ฉีกขาให้กู ถ้าไม่ฉีกขา กูจับฉีกเอง มึงจะเจ็บตัว กูบอกเลย” “มึงมาดิ...มาดิ กูจะถีบยอดหน้ามึงไอ้พร้อม กูไม่ยอมมึงหรอก มึงจะมาเอากูเป็นเมียแบบนี้ไม่ได้” อย่าว่าแต่ถีบเลย ตอนนี้หนีออกจากอ้อมกอดของมันก็ยังไม่ได้เลย “ก็กูจะเอา มึงมาอยู่บ้านกูก็ควรตอบแทนกูหน่อยสิ นอนกับกู เป็นเมียกู ร้องครางเสียวให้กูฟัง แค่นี้เอง มึงทำไม่ได้เหรออีคำเกลี้ยง” “ไอ้พร้อม ไอ้ห่า มึงมันหยาบเกินคน มึงไม่เป็นลูกผู้ชาย” “ก่อนจะว่าแบบนั้น มึงดูเอ็นกูยัง มึงดูเอ็นกูแข็งร้อนขนาดนี้ มึงยังปากดีว่ากูไม่เป็นลูกผู้ชายอีกเหรอ” พร้อมไม่พูดเปล่า แต่เอื้อมมือไปจับมือเล็กของคำเกลี้ยงมาหาหว่างขาตัวเอง ไม่สนใจว่าคำเกลี้ยงจะดีดดิ้นขยะแขยงตัวเองในตอนนี้ “ไอ้พร้อม มึงมันเลว มึงมันหื่น” “แน่นอน กูหื่นและเอาเก่งด้วย กะหรี่ในเมืองติดลีลากูจะตาย และมึงก็จะติดใจรสเอ็นกูเหมือนกะหรี่พวกนั้น” ไอ้พร้อมบอกเจ้าของมือที่ตัวเองบังคับเสียดสีถูไถกับเนื้อร้อนตัวเอง “มึงมีสติหน่อยไอ้พร้อม กู...ลูกสาวเพื่อนแม่มึงนะเว้ย กูเพื่อนมึงนะเว้ย” คำเกลี้ยงพยายามบอกเพื่อนวัยเด็กของตัวเอง “กูไม่มีสติตรงไหน กูอยากได้มึง อยากเอามึงแรงๆ กูก็บอกอยู่นี่ สติกูมีครบ กูพร้อมจะเป็นผัวมึง กูอยากได้มึงตั้งแต่เห็นมึงนุ่งผ้าถุงอาบน้ำที่หน้าบ้านแล้วอีคำเกลี้ยง มึงแม่งน่าเอาว่ะอีห่า” ----------------------------------------- ว้าย! เธอตกใจเมื่อไอ้พร้อมกระชากดึงถุงในมือจนขาดและของใช้ทุกอย่างตกกระจายเต็มพื้นหมด “มึงเป็นเหี้ยอะไรไอ้พร้อม” “บอกกูมาก่อนว่าไปทำอะไรกับมันมา” “มึงเห็นของที่ตกอยู่ที่พื้นไหม ถ้าเห็นก็ไม่ต้องโง่มาถาม” เธอย่อตัวก้มลงเก็บขวดแชมพูและของใช้อื่นๆ ที่ตกกระจายตามพื้น “มึงไม่ได้ไปเอากับมันมาใช่ไหมคำเกลี้ยง” พร้อมดึงขวดแชมพูในมือเธอมาถือไว้ “แล้วมันเรื่องอะไรของมึงไอ้พร้อม” เธอเบ้ปากเล็กน้อยแล้วดึงแย่งขวดแชมพูกลับมาถือไว้เอง “เรื่องของกูแน่ เพราะมึงเป็นเมียกู เข้าห้องเดี๋ยวนี้” -------------------- นิยายเรื่องนี้ใช้เซ็กส์ คำหยาบและความรุนแรงดำเนินเรื่องเป็นหลัก ฉะนั้นโปรดอ่านโหลดตัวอย่างทดลองอ่านก่อนโหลดซื้อนะคะ แต่ถ้าคุณชอบความหยาบถ่อยและหื่นนี้ ของพระเอกและเอ็นดูคนเขียนกดโหลดได้เลยค่ะ ****** นิยายที่เกี่ยวข้อง 1.อีบัวกับไอ้ขวัญ 2.คะนิ้งของไอ้เทพ 3.คำเกลี้ยงของไอ้พร้อม
1 – กลางป่า
ณ หมู่บ้านกลางป่าเทือกเขาลำเนาไพร มีหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง อยู่ห่างจากในตัวเมืองผู้คนอาศัยกันแบบชาวบ้าน ปลูกผักแลกเปลี่ยนกันในหมู่บ้าน ปกครองกันด้วยระบบชาวบ้านโดยมีผู้ใหญ่บ้านเป็นเสาหลักของหมู่บ้าน และแน่นอนว่าผู้ใหญ่บ้านเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดและทันสมัยที่สุด ด้วยค้าขายกับคนในเมือง ผู้ใหญ่บ้านนำผลไม้ที่ปลูกในไร่ของตัวเองขายส่งให้พ่อค้าแม่ขายในเมือง ทุกอาทิตย์จะมีรถเข้ามารับซื้อของในหมู่บ้านไปขายตลอด ผู้คนมักเรียกว่าของป่า และได้ราคาดี แต่อยู่ที่แห่งนี้บ้านดงขามเงินไม่มีผลต่อการใช้ชีวิต แต่น้ำใจของผู้คนในหมู่บ้านต่างหากล่ะที่สำคัญสำหรับคนในหมู่บ้านดงขามแห่งนี้
“พี่เทพๆ รอบัวด้วยจ้า” สาวสวยหน้าหวานนุ่งผ้าถุงพันผ้าแถบรอบอกวิ่งถือสายบัวที่ตัวเองเพิ่งไปเก็บมาจากสระประจำหมู่บ้าน
“อะไรบัว” เทพหยุดเท้าที่กำลังเดิน แล้วหันมาถามคนที่วิ่งเหนื่อยหอบมาหยุดข้างๆ ตัวเอง
“ฉันให้จ้ะ สายบัวฉันเพิ่งเก็บมาสดๆ เลยพี่เทพ”
“แล้วบัวไม่เอาไปกินเหรอ”
“เก็บไปเมื่อวานเย็นก็ยังกินไม่หมดเลยพี่”
“ขอบใจมากบัว”
เทพหนุ่มหล่อใจดี อ่อนโยนประจำหมู่บ้านวัย 29 ปี ลูกชายคนโตของผู้ใหญ่บ้าน เป็นที่หมายตาของสาวเล็กสาวน้อยในหมู่บ้าน หมู่บ้านแห่งนี้ใช้ชีวิต ใช้คำพูดกันเองไม่ได้ใช้คำประดิษฐ์ประด้อยแบบในเมือง แต่ทุกคำพูดก็ล้วนจริงใจ เพราะผู้คนนั้นมีน้ำใจให้กันเสมอมา
หมู่บ้านดงขามหากผู้คนเมืองเข้ามาจะเหมือนกับว่าหลุดมาอีกยุคเลยก็ว่าได้ เพราะหมู่บ้านนี้ผู้คนแต่งตัวนุ่งผ้าถุง ห่มผ้าแถบกัน ส่วนผู้ชายก็นุ่งโจงกระเบนและกางเกงผ้าฝ้ายผูกเอว เปลือยอกกันสวนใหญ่ และมีผ้าขาวม้าพาดไหล่กันคนละผืนเท่านั้นประจำกาย
“แล้วไอ้ขวัญมันไปไหนล่ะบัว ตั้งแต่เช้าพี่กับพ่อตามหามันไม่เจอ” เทพถามถึงขวัญน้องชายที่อายุน้อยกว่าตัวเองหนึ่งปี ทั้งสามคนเติบมาด้วยกัน ส่วนบัวนั้นเป็นเด็กข้างบ้านที่ปีนี้เพิ่งจะอายุได้ 19 ปี หล่อนสวยหวานเป็นที่หมายปองของผู้ชายในหมู่บ้าน แต่ใครจะคิดล่ะว่าลูกชายของผู้ใหญ่บ้านคนโตจองแล้วและเหมือนว่าบัวเองก็มีใจหายหนุ่มเหมือนกัน
“อย่าไปถามหาไอ้ขวัญมันเลยจ้ะพี่เทพ” พอพูดถึงขวัญแล้วบัวก็เบ้หน้าทันที แม้อีกฝ่ายจะอายุเยอะกว่าตัวเองแต่หล่อนก็ไม่เคยคิดเคารพอีกฝ่าย ให้ตายสิขวัญกับเทพเป็นพี่น้องกันแท้ๆ แต่ทำไมนิสัยกลับต่างกันโดยสิ้นเชิง
“ก็เห็นทุกวันมันตามบัว แล้วทำไมวันนี้ไม่เห็น พี่กับพ่อไม่เห็นมันตั้งแต่เช้าแล้วเลยคิดว่ามันอยู่กับบัว”
“กลับกันเถอะพี่เทพ อย่าถามหามันเลย” หล่อนไม่อยากพูดถึงคนที่เกลียด
“ไปกันเถอะ พี่เองก็ไปทอดแหมาเมื่อตอนเช้ามืดได้มาตั้งเยอะ เดี๋ยวแบ่งที่บ้านไว้ไปทำกินนะ”
“จ้ะพี่”
“แล้วเนี่ยพี่เทพไปไหนมาจ้ะ”
“ก็ออกมาตามหาขวัญนั่นแหละ พ่อให้พี่มาตามบอกมีเรื่องจะใช้ขวัญให้ไปทำ”
“ออ” หล่อนทำแค่พยักหน้าแล้วก็เดินนำหน้าชายหนุ่มไปทันที ส่วนเทพก็ได้แต่ยิ้มเอ็นดูเด็กสาวที่ตัวเองชอบ
อีกมุมของพุ่มไม้ คนที่ทุกคนถามถึงนั้นยืนกำมือแน่น ขวัญเกลียด เกลียดการที่บัวชอบและชื่นชมพี่ชายตัวเอง ไม่เข้าใจว่าตัวเองด้อยกว่าคนเป็นพี่ตรงไหนทั้งๆ ที่หน้าตาก็ไม่ได้หล่อน้อยไปกว่ากันเลยสักนิด เผลอๆ เขาหล่อกว่าด้วยซ้ำ ผิวเข้มครามแดด ใบหน้าคมเข้ม ร่างกายสูงใหญ่กำยำ อกแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ สาวๆ ในหมู่บ้านก็ต่างหลงใหลในตัวเขา แล้วทำไมกับบัวถึงไม่เป็นแบบนั้น หล่อนเกลียดชังเขาเพราะอะไรเขาเองก็ยังไม่รู้เลย
“ไอ้เทพ มึงไม่มีทางได้อีบัวเป็นเมียหรอก อีบัวมันต้องเป็นของกู ของกูคนเดียว” พึมพำกำมือแน่นแล้วเดินตามหลังทั้งสองกลับบ้านไป เมื่อแน่ใจแล้วว่าทั้งสองเดินทิ้งระยะห่างตัวเองไปไกลแล้ว