3 – กลางป่า

ใต้แสงไฟตะเกียงที่ให้ความสว่างบนบ้าน หมู่บ้านดงขามเป็นหมู่บ้านที่อยู่กลางป่ากลางเขาไฟฟ้าเข้าไม่ถึง ฉะนั้นกลางคืนมีเพียงแสงไฟจากตะเกียงน้ำมันเท่านั้นที่ให้ความสว่าง ครอบครัวของผู้ใหญ่ชัดนั่งทานมื้อเย็นพร้อมหน้าพร้อมตากัน และเมื่อทุกคนทานอิ่มแล้วเทพจึงเอ่ยบอกข่าวดีกับทุกคนเรื่องของตัวเองและบัว

เพล้ง!

เสียงปัดจานข้าวกระเด็นตกกระทบพื้นเสียงดังพร้อมร่างสูงใหญ่ของขวัญลุกขึ้น

“ขวัญเป็นอะไรลูก” ลำดวนเอ่ยถามลูกชายคนเล็กเมื่ออยู่ๆ ก็ปัดจานข้าวกระเด็นตกลงพื้นและลุกขึ้นตึงตังแบบนี้

“ไม่มีอะไรหรอกแม่ ฉันแค่เผลอคิดอะไรเพลินแล้วมือก็ดันปัดจานตก” เขาตอบเสียงเบาแล้วก้มมองหน้าพี่ชายที่นั่งข้างตัวเองก่อนหน้านี้และเทพกำลังแหงนเงยหน้าขึ้นมองหน้าของเขาอยู่

“ไอ้ขวัญมึงเนี่ยนะ อารมณ์ร้อน แล้วเนี่ยหน้าตึงเหมือนกำลังโกรธใครมากกว่านะพ่อว่า” ผู้ใหญ่ชัดเอ่ยอย่างรู้นิสัยลูกชายคนเล็ก

“เรื่องของฉันน่ะพ่อ ไอ้เทพกูกับมึงมีเรื่องต้องคุยกัน” พูดแค่นั้นก็เดินจากไปทันที ส่วนเทพก็รีบลุกขึ้นเดินตามน้องชายไป เพราะรู้ดีว่าขวัญกำลังโกรธตัวเองเรื่องบัว และเทพเองก็รู้ว่าขวัญนั้นก็รักบัวเหมือนตัวเอง แต่เรื่องแบบนี้ก็ต้องแล้วแต่ฝ่ายหญิงด้วยไม่ใช้ว่าตัวเองรักฝ่ายเดียวแล้วจะสมหวัง

“พี่ชัดลูกเราจะไม่ต่อยกันเหรอพี่” ลำดวนถามสามีที่นั่งข้างๆ

“ให้มันต่อยกันไปเถอะ มันโตกันแล้ว” ผู้ใหญ่ชัดส่ายหน้าไปมาแล้วหันมาสนใจเรื่องสู่ขอบัวต่อ “พรุ่งนี้เราจะไปบ้านบัวกัน ไปขอหนูบัวกับแม่ตองและพ่อขจรกัน”

“จ้ะพี่ ฉันละดีใจที่ตาเทพของเราจะเป็นฝั่งเป็นฝา แต่ขวัญน่ะสิพี่ ตาคนนี้ไม่รู้เลยจะมีผู้หญิงคนไหนทนนิสัยได้”

หึหึ

“พี่ขำเหมือนมีอะไรที่ฉันไม่รู้อย่างงั้นแหละ”

“ไม่รู้สิแม่ลำดวน ไอ้ขวัญมันเหมือนใครที่ไหน และพ่อก็รู้ว่ามันรักหนูบัวด้วย”

“รัก แต่หนูบัวรักพ่อเทพของเราไม่ใช่เหรอพี่”

“ก็นั่นแหละ ผู้หญิงเขาไม่เล่นด้วยกับมันหรอก ไอ้ขวัญมันใจร้อนและห่ามเกินหนูบัวไม่รักมันหรอก แต่หนูบัวจะได้กับใครยังไงก็เป็นสะใภ้เราอยู่ดีไม่ใช่เหรอแม่มึง”

“นั่นสิจ๊ะ” แล้วลำดวนก็เก็บถ้วยจานและแก้วที่กระเด็นตกลงพื้นพร้อมเช็ดถูทำความสะอาดให้เรียบร้อยก่อนจะไปอาบน้ำเพื่อเข้านอนสำหรับวันนี้ ส่วนผู้ใหญ่ชัดนั้นก็ไปยืนชมดาวบนฟ้าที่ระเบียงบ้านรอลูกชายทั้งสองกลับขึ้นมาบนเรือน