ตอนที่ 3 ต้องตามาร

ผละออกจากทรวงอวบหยุ่นมาเอ่ยเย้ยหยัน ก่อนจะแกะเชือกจากมือเล็กออก สายตาคมเห็นรอยแดงตรงข้อมือเล็กก็อดสงสารไม่ได้ แต่ก็เพียงชั่วครู่ เมื่อคิดถึงการกระทำของเจ้าหล่อนก่อนหน้านี้

“ฉันอยากให้เธอสัมผัสฉัน อย่าคิดว่าฉันแกะออกเพื่อจะปล่อยเธอนะอิง” เสียงเข้มพูดขณะดึงปมเชือกอันสุดท้ายออก

ทันทีที่เป็นอิสระน้ำอิงก็ไม่รอช้าจะหยิบฉวยโอกาสทองในครั้งนี้เพื่อหนีเอาตัวรอดอีกครั้ง แม้ไม่รู้ว่าจะรอดพ้นเงื้อมมือมารไหม แต่ก็อยากเสี่ยงดู

“แก!...เผียะ!”

มือเล็กยกขึ้นฟาดใส่ใบหน้าหล่อเต็มแรงของตนที่มี ใบหน้าของครูซหันไปตามแรงตบแทบจะทันที ทันทีเมื่อตั้งหลักได้เขาหันหน้ามาจ้องมองร่างเล็ก ก่อนจะกระชากขึ้นประจันหน้าตน

“เธอ! กล้าดียังไงมาตบหน้าฉันอิง”

แควก!

ครั้งนี้เป็นปราการเสื้อชั้นในของเธอที่ถูกกระชากออกเต็มแรง ทรวงอกที่ถูกซุกซ่อนก็เด้งออกมาอวดสายตาคมเฉียบของบุรุษเพศตรงหน้าอย่างน่าอาย

“แก! แกมันชั่ว!”

พยายามใช้แรงทั้งหมดของตัวเองที่มีดิ้นหนีเอาตัวรอด แต่ก็เหนื่อยเปล่า

“ฮึ! ฉันก็ไม่ได้เป็นคนดีแต่แรก คิดว่าตบหน้าฉันแล้วจะรอดเหรอ” แล้วก็กระชากร่างน้อยไปกระแทกกับผนังห้องสีทึบ

“โอ้ย! เจ็บนะ”

“เจ็บแค่นี้ไม่ถึงตายหรอก” มือใหญ่จับรั้งมือเล็กกระชากขึ้นตรึงไว้ข้างกาย ซุกไซ้ใบหน้าคมของตนเข้าหาลำคอระหงทันที

“อะ! อือ! อย่านะไอ้เลว...ฉันจะฆ่าแก...อ่า....”

เบี่ยงหน้าหลบเป็นพันวัน แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อมือทั้งสองข้างถูกตรึงไว้เหนียวแน่น เท้าน้อยพยายามเตะป่าย แต่ก็นั่นแหละเขารู้ทันจึงหลบหลีกได้

“อย่าพยายามในสิ่งที่รู้ดีว่าตัวเองพยายามไปก็สูญเปล่า” ผละออกมาเอ่ยเสียงพร่า เขาชอบกลิ่นกายของคนตรงหน้าเหลือเกิน มันควรถึงเวลาที่ต้องจัดการเผด็จศึกกับม้าป่าพยศตัวนี้แล้ว

“ฉันจะทำทุกทางเพื่อให้ตัวเองรอด แม้ต้องตายก็ยอม ฉันไม่มีวันอยู่เป็นของชั่วครั้งชั่วคราวใครหรอก”

เชิดหน้าตอบอย่างไม่กลัว รู้ทั้งรู้ดีว่ายังไงเสียก็หนีไม่พ้นซาตานร้าย แต่คนเราต้องยอมเสี่ยงดูสักครั้ง อย่างน้อยก็ได้พยายาม

“งั้นมาลองกันสักตั้งไหมล่ะว่าฉันและเธอใครจะชนะ”

มือใหญ่ปล่อยมือเล็กมาขย้ำเต้างามเต็มมือตน ก่อนจะก้มลงชิมยอดถันสีหวาน ตวัดปลายลิ้นเร่าหยอกเย้าเล่นด้วยความซ่านเสียวแก่นกาย

“อย่าทำนะ อะ!...อือ!”

แม้จะพยายามดันหน้าของชายหนุ่มออก ดันออกไปเขาก็กลับมาอีกครั้ง แถมสัมผัสของครูซมันยังทำให้เธอรู้สึกปวดในช่องท้องแปลกๆ จนยากจะอธิบายในตอนนี้

เนื้อตัวสาวเปียกชื้นซึมไปด้วยเหงื่อกาย ใบหน้าสวยส่ายไปมาด้วยความรังเกียจสัมผัสของคนตัวโต

“อ่า! มันใหญ่เต็มมือฉันเหลือเกินน้ำอิง ซี้ดดด ฉันอยากดูดมันแรงๆ อืม!”

ร่างใหญ่เบียดร่างเล็กจมหายไปกับผนัง มือทั้งสองข้างกลับมาตรึงมือเล็กไว้ข้างกาย ใบหน้าหล่อก้มลงหาเต้างาม ขบเม้มตามทรวงอก ดูดกลืนครอบครองวนเวียนไปมา ก่อนจะกัดแรงๆ ปลุกเร้าความต้องการของน้ำอิง

“อ่า! อย่าปฏิเสธเลยอิง มันตื่นสู้ลิ้นฉัน เธอก็ต้องการฉันเหมือนกันนั่นแหละ อืม!”

ผละออกมาเอ่ยเยาะเย้ย เมื่อเห็นสาวเจ้าอ่อนระทวยแข้งขาอ่อนแทบจะทรงตัวไม่ไหวในตอนนี้ ยังไงเสียผู้หญิงก็ต้องแพ้อยู่ดี ไม่มีใครต้านทานพิศวาสของธรรมชาติได้หรอก

“อือ! นะ...นายมันไม่ใช่คน..นายเลวมาก...อ่ะ!”

เสียงหอบแผ่วพยายามเปล่งออกมา แต่มันก็ยากเหลือเกินเมื่อเขากำลังกัดยอดปทุมถันของเธอราวกับมันเป็นของเล่น

“อ่ะ! อือ! มันตื่นสู้ดีนะอิง อ่า! เรียกฉันครูซสิ อ่า!”

“ฉันยอมรับว่าตอนนี้ฉันสู้ความชำนาญของแกไม่ได้ อะ! โอว์!” ต้องร้องครางออกมามือเขาดูดบี้ยอดทรวงของเธอแรงกว่าทุกครั้ง

“พูดเพราะๆ กับฉันหน่อยอิง เรียกพี่ครูซสิ”

ไม่ได้สั่ง แต่หล่อนต้องเรียกเขาแบบนั้น ไม่งั้นเขาจะทำมันอีก และแรงกว่าเดิมด้วย

น้ำอิงก้มมองสายตาคมเด็ดเดียวของอีกฝ่าย ก็รู้แล้วว่าเขาพูดจริง เป็นต้องกัดฟันตัวเองเรียกเขาออกไป

“พะ...พี่ครูซ..อ่า!...”

“นั่นแหละน่ารักมาก เป็นผู้หญิงอย่าเก่งกับผู้ชายเข้าใจไหม” ว่าแล้วก็ผละจากร่างน้อยดึงมานั่งเก้าอี้ตัวเดิมก่อนหน้านี้

“โอ้ย!” เมื่อถูกเหวี่ยงให้นั่งเก้าอี้ ก้นกระแทกเก้าอี้จนต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บก้นงามของตน

“เราจะสนุกกันแล้วอิง ฉันอยากรู้ว่ามันจะสมราคาไหม เขาบอกว่าเธอยังใหม่ นานมากไม่ได้เจอสาวพรหมจรรย์แบบเธอ”