ตอนที่ 2 ต้องตามาร

เจ้าหล่อนคิดแล้วก็น้อยใจในโชคชะตา น้ำอิง คงเดช หรืออิง วัย 22 ปี ตั้งแต่เล็กจนโตก็ไม่เคยรู้จักพ่อแม่ โตมากับน้าสาวบ้าการพนัน น้าสาวส่งเธอไปขายให้เสี่ยใหญ่ แต่แล้วก็หนีออกมาได้ แล้วมาถูกเพื่อนในสลัมที่อาศัยอยู่หลอกไปขายที่อังกฤษ

เพื่อนบอกว่าจะพาไปทำงาน งานที่นั่นงานสบายเงินเยอะ พอไปถึงถึงได้รู้ว่ามันคือนรก คราแรกคิดว่าโชคดีที่ได้เจอผู้ชายตรงหน้า คิดว่าเขาจะใจดีเหมือนใบหน้าอันหล่อเหลาราวเทพบุตร แต่เปล่าเลย มันตรงกันข้าม เขามันซาตานชัดๆ รู้แบบนี้ไม่น่าหนีจากเสี่ย หนีเสือปะจระเข้ชัดๆ

‘สวรรค์ช่างใจร้าย เกิดมามีแต่ความลำบากไม่พอ ยังมาเจอเรื่องร้ายๆ แบบนี้อีก ถ้าจะอยู่แบบไร้ศักดิ์ศรีแบบนี้ฉันขอตายดีกว่า’ สาวเจ้าคิดในใจ ถ้าต้องอยู่แบบของเล่นของชั่วคราวของใครขอจบชีวิตตัวเองดีกว่า

“ฉันไม่ใช่คนใจดี อย่าหวังจะได้ความอ่อนโยนจากฉัน”

มือใหญ่กระชากผมบริเวณท้ายทอยของเจ้าหล่อนให้แหงนเงยขึ้นสบตาตน ร่างใหญ่ขึ้นนั่งทับตักหญิงสาวบนเก้าอี้ เรียวขาแข็งแรงสวมกอดเกี่ยวเอวเล็กอย่างต้องการ

“แกจะทำอะไรฉัน”

ถามน้ำเสียงไม่มั่นคง น้ำตาคลอเบ้า ใบหน้าสวยมีรอยแดงจากมือใหญ่ที่มันกระทบก่อนหน้านี้ ริมฝีปากเล็กมีเลือดซึมออกมาเล็กน้อย มันเกิดจากเขาตบเธอ

“โสเภณีอย่างเธอฉันก็ซื้อมาระบายความใคร่ไงล่ะ”

ก้มลงสูดดมต้นคอระหง ไล่ปลายลิ้นร้อนจากต้นคอเล็กมายังใบหน้างาม

“แกมันเลว!....” เค้นเสียงออกมาไม่ดังนัก

“ฮึฮึ น่าขันนัก ใครๆ ก็บอกแบบนั้นไม่ใช่แค่เธอหรอก”

“อะ!....อื้อ!....”

ไม่ทันปากน้อยจะได้โต้ตอบก็ถูกปากหนาอุ่นร้อนบดจูบเอาเสียแล้ว เรียวลิ้นร้ายสอดแทรกควานหาความหวานในโพรงปากเล็ก ยิ่งปากอิ่มน้อยจูบตอบไม่ประสีประสาก็ยิ่งได้ใจ ยิ่งทำให้อยากทำมากกว่าจูบ

“อืม! หวานเหมือนกันนะอิง”

ผละออกมาเลียริมฝีปากตน มือใหญ่ไล่ตามขอบปากเล็ก แล้วก็จับคางมนเชยขึ้นอีกครั้ง แล้วครั้งนี้ก็ไม่รอช้าที่จะทำให้เธอรู้จักจูบร้อนของตน

“ถุย! ฆ่าฉันดีกว่าต้องเป็นของเล่นของแก่”

ยังไม่ทันได้จูบ ก็ถูกหล่อนถุยน้ำลายใส่หน้าอีกครั้ง แล้วครั้งนี้ก็ต้องสั่งสอนให้น้ำอิงรู้จักเกรงกลัวในอำนาจของเขาเสียบ้าง มือใหญ่เปลี่ยนจากบีบคางเล็กมาเป็นบีบคอสวยให้แหงนเงยขึ้นสบตาตน

“อะ! อึก! ปะ...ปล่อย...นะ...หะ...หายใจมะ...ออก...”

ดวงตาสวยคลอไปด้วยน้ำตา มองใบหน้าหล่อผ่านม่านน้ำตาด้วยความเคียดแค้น มือเล็กก็ไม่สามารถขยับได้เมื่อมันยังมีเชือกมัดแน่นหนา เท้าทั้งสองข้างก็ได้แต่ดิ้นไปมาด้วยความทรมาน เมื่ออากาศเริ่มไม่มีให้หายใจแล้ว

“สองครั้งแล้วนะที่เธอทำแบบนี้กับฉัน อยากตายนักใช่ไหม ได้! เธอได้ตายสมใจอยากแน่ แต่จะตายทั้งเป็น จะอยู่อย่างไร้ค่า จะอยู่เป็นของเล่นรอวันฉันเขี่ยทิ้งไงล่ะ ฮึฮึ”

ปล่อยมืออกจากลำคอระหงก่อนที่เจ้าหล่อนจะตายคามือตน และถ้ามองดีๆ จะเห็นรอยมือของเขาปรากฏอยู่บนคอน้ำอิง ไม่มีแม้แต่ความสงสาร ความเห็นใจก็ไม่มีให้ ในเมื่อเธอทำตัวเองเอง

ร่างใหญ่ปล่อยขาที่กอดเกี่ยวเอวเล็กตกลงข้างกายสาว ก่อนจะยืดตัวขึ้นลุกเต็มความสูง แล้วก็เดินไปหยิบกรรไกรมาตัดเชือกที่มัดข้อเท้าของน้ำอิงออก

น้ำอิงมองการกระทำของคนตัวโตอย่างสังเกต แล้วก็ต้องคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย เมื่อเขากำลังตัดเชือกที่ข้อเท้าให้ตน พอเป็นอิสระก็ถีบหน้าอกของชายหนุ่มทันที

“โอ้ย!...”

ร่างใหญ่ล้มหงายหลังอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ล้มไม่นานก็ดีดตัวลุกขึ้นลงทัณฑ์คนอวดดี

เผียะ!

“ตบนี้ที่เธอถีบฉัน แล้วก็กัดนี้สำหรับคนอวดเก่ง”

แล้วก็ก้มกัดซอกคอระหงจนจมเขี้ยวของตน ก่อนจะผละออกมาดูผลงานของตน

น้ำอิงได้แต่กัดฟันแน่นไม่ยอมปริปากบอกว่าเจ็บสักคำ น้ำตาของเธอมันไหลจนแห้งเหือดหมดแล้ว ตอนนี้มีแต่ความโกรธแค้นซาตานร้ายตรงหน้า

“ฉันเหนื่อยจะเล่นหมาหยอกไก่กับเธอเต็มทนแล้ว มันถึงเวลาที่ต้องชดใช้กับเงินหลายแสนที่เสียไปแล้ว” ว่าแล้วก็กระชากเสื้อยืดของเธอหลุดลุ่ยไม่เป็นชิ้นดี

ว้ายยยยย

อยากเอามือปิดบังทรวงอวบอิ่มของตนก็ทำไม่ได้ เมื่อมือเล็กมีเชือกมัดอยู่

“ฮึฮึ ขาวสวยอวบดีเหมือนกันนะ”

พูดพร้อมเอามือขย้ำมันแรงๆ จนเธอสะดุ้งร้องครางออกมาด้วยความเจ็บ

“อะ! เจ็บ..อือ!”

จากเจ็บตอนนี้กลับร้องครวญครางซ่าน เมื่อมือใหญ่ผ่อนแรงเร่าเบาบ้างหนักบ้างตามแรงปรารถนาของตน

“เธอต้องการมันอิง เธอครางเพราะมัน”