Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บทย่อ
“แกจะทำอะไรฉัน“ “โสเภณีอย่างเธอฉันก็ซื้อมาระบายความใคร่ไงล่ะ” ก้มลงสูดดมต้นคอระหง ไล่ปลายลิ้นร้อนจากต้นคอเล็กมายังใบหน้างาม “แกมันเลว!....” เค้นเสียงออกมาไม่ดังนัก “ฮึฮึ น่าขันนัก ใครๆ ก็บอกแบบนั้นไม่ใช่แค่เธอหรอก” “อะ!....อื้อ!....” ไม่ทันปากน้อยจะได้โต้ตอบก็ถูกปากหนาอุ่นร้อนบดจูบเอาเสียแล้ว เรียวลิ้นร้ายสอดแทรกควานหาความหวานในโพรงปากเล็ก ยิ่งปากอิ่มน้อยจูบตอบไม่ประสีประสาก็ยิ่งได้ใจ ยิ่งทำให้อยากทำมากกว่าจูบ “อืม! หวานเหมือนกันนะอิง” ผละออกมาเลียริมฝีปากตน มือใหญ่ไล่ตามขอบปากเล็ก แล้วก็จับคางมนเชยขึ้นอีกครั้ง แล้วครั้งนี้ก็ไม่รอช้าที่จะทำให้เธอรู้จักจูบร้อนของตน “ถุย! ฆ่าฉันดีกว่าต้องเป็นของเล่นของแก่” ยังไม่ทันได้จูบ ก็ถูกหล่อนถุยน้ำลายใส่หน้าอีกครั้ง แล้วครั้งนี้ก็ต้องสั่งสอนให้น้ำอิงรู้จักเกรงกลัวในอำนาจของเขาเสียบ้าง มือใหญ่เปลี่ยนจากบีบคางเล็กมาเป็นบีบคอสวยให้แหงนเงยขึ้นสบตาตน “อะ! อึก! ปะ...ปล่อย...นะ...หะ...หายใจมะ...ออก...” ดวงตาสวยคลอไปด้วยน้ำตา มองใบหน้าหล่อผ่านม่านน้ำตาด้วยความเคียดแค้น มือเล็กก็ไม่สามารถขยับได้เมื่อมันยังมีเชือกมัดแน่นหนา เท้าทั้งสองข้างก็ได้แต่ดิ้นไปมาด้วยความทรมาน เมื่ออากาศเริ่มไม่มีให้หายใจแล้ว “สองครั้งแล้วนะที่เธอทำแบบนี้กับฉัน อยากตายนักใช่ไหม ได้! เธอได้ตายสมใจอยากแน่ แต่จะตายทั้งเป็น จะอยู่อย่างไร้ค่า จะอยู่เป็นของเล่นรอวันฉันเขี่ยทิ้งไงล่ะ ฮึฮึ” ปล่อยมืออกจากลำคอระหงก่อนที่เจ้าหล่อนจะตายคามือตน และถ้ามองดีๆ จะเห็นรอยมือของเขาปรากฏอยู่บนคอน้ำอิง ไม่มีแม้แต่ความสงสาร ความเห็นใจก็ไม่มีให้ ในเมื่อเธอทำตัวเองเอง ร่างใหญ่ปล่อยขาที่กอดเกี่ยวเอวเล็กตกลงข้างกายสาว ก่อนจะยืดตัวขึ้นลุกเต็มความสูง แล้วก็เดินไปหยิบกรรไกรมาตัดเชือกที่มัดข้อเท้าของน้ำอิงออก น้ำอิงมองการกระทำของคนตัวโตอย่างสังเกต แล้วก็ต้องคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย เมื่อเขากำลังตัดเชือกที่ข้อเท้าให้ตน พอเป็นอิสระก็ถีบหน้าอกของชายหนุ่มทันที “โอ้ย!...” ร่างใหญ่ล้มหงายหลังอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ล้มไม่นานก็ดีดตัวลุกขึ้นลงทัณฑ์คนอวดดี เผียะ! “ตบนี้ที่เธอถีบฉัน แล้วก็กัดนี้สำหรับคนอวดเก่ง” แล้วก็ก้มกัดซอกคอระหงจนจมเขี้ยวของตน ก่อนจะผละออกมาดูผลงานของตน น้ำอิงได้แต่กัดฟันแน่นไม่ยอมปริปากบอกว่าเจ็บสักคำ น้ำตาของเธอมันไหลจนแห้งเหือดหมดแล้ว ตอนนี้มีแต่ความโกรธแค้นซาตานร้ายตรงหน้า ------------------ ราตรีกาล ตอน ค้างคืน
(ชั่วคราว) ตอนที่ 1 ต้องตามาร
ร่างสูงใหญ่กำยำยืนกัดกรามแน่นด้วยความกรุ่นโกรธ เมื่อเหยื่อสาวหนีไปจากการคุมตัวของบอดี้การ์ดตน ไม่อยากเชื่อว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ เพียงคนเดียวลูกน้องตนจะดูแลไม่ได้
“ไปตามจับตัวเธอมาให้ได้ พวกนายดูกันยังไงให้ของเล่นฉันหนีไปได้” เสียงทรงอำนาจเอ่ยอย่างเกรี้ยวกราด
“ครับนาย ตอนนี้คนของเรากำลังตามตัวเธอมาอยู่ครับ” หนึ่งในบอดี้การ์ดเอ่ย
ตั้งใจว่ากลับมาจากทำงานจะมาหาอะไรทำสนุกๆ กับแม่เหยื่อสาวที่ซื้อกลับมาด้วยจากอังกฤษ แต่พอมาถึงกลับไม่เป็นอย่างที่คิด ก็ลูกน้องของเขามันโง่ถูกผู้หญิงคนเดียวใช้เล่ห์เหลี่ยมหนีออกไป
“นายครับเราจับตัวคุณน้ำอิงได้แล้วครับ” ไม่นานก็ได้รับข่าวดี
“ดี พาเธอไปหาฉันในห้องใต้ดิน ฉันจะรออยู่ในนั้น รู้นะว่าฉันต้องการทำอะไร ไม่ว่าใครก็ห้ามเข้าไปรบกวน” น้ำเสียงมีอำนาจสั่งเสียงเฉียบขาด ก่อนจะเดินออกจากไปตรงนี้ เพื่อไปรอสำเร็จโทษกวางสาวของตน
“อย่าดื้อกับฉัน ถ้าไม่อยากตายเป็นผีไม่มีญาติก็ยอมฉันซะ! ”
เชยคางมนขึ้นสบตาตน ร่างเล็กนั่งสั่นเทาอยู่กลางห้องกว้าง โดยมีเชือกมัดมือมัดเท้าไว้ ที่แห่งนี้เป็นที่กักขังหล่อน ห้องใต้ดินจะเป็นที่ส่วนตัวของเขา และเวลานี้มันจะเป็นห้องของคนอวดดีอย่างเธอ
ห้องใต้ดินแห่งนี้จะมีครบทุกอย่าง เตียงนอน ข้าวของอำนวยความสะดวกสบายครบครัน ก็แน่ละ มันเป็นที่ส่วนตัว เวลาเครียดเขามักมาเก็บตัวเงียบๆ อยู่ในนี้ ถ้าได้เข้ามาในห้องใต้ดินแห่งนี้ไม่ว่าใครก็ไม่กล้าเข้ามายุ่ง เหมือนอย่างตอนนี้ที่เขากำลังสั่งสอนของเล่นชิ้นใหม่ของตนอยู่
“ฉันจ่ายเธอเยอะแล้ว เธออย่าทำให้ฉันต้องเสียเวลา จะว่าไปเธอก็ไม่ได้สวย ทำไมฉันต้องจ่ายเงินเยอะขนาดนั้นด้วย”
นั่นปากของเขาเหรอ คิดแล้วก็ตลกตัวเอง เพราะความไม่สวยมากนี่แหละทำให้เขาจ่ายเยอะเพื่อให้ได้ม้าพยศตัวนี้มาเชยชม ใครบอกกันว่าไม่สวย สวยมากต่างหาก แต่ไม่อยากชมให้เสียฟอร์มตัวเองก็เท่านั้น
“ถุ้ย! ไอ้เศษสวะ! ไอ้....”
เผียะ!
เธอยังไม่ได้ด่าเขาก็ถูกมือใหญ่ตบฉาดเข้าให้ เพียงแค่คำด่าเขาไม่สนใจหรอก แต่หล่อนกล้าดียังไงมาถุยน้ำลายใส่หน้าอันมีราคาของเขา
“ฉันตบเธอตายตรงนี้ก็ได้นะถ้ายังขืนทำต่ำๆ แบบเมื่อกี้อีก”
หล่อนเป็นแค่ผู้หญิงที่ใช้เงินซื้อมา กล้าดียังไงมาถุยน้ำลายใส่หน้านายครูซ โดมีนโก้ หรือครูซ จะเรียกอีกชื่อคือศรุตเป็นชื่อไทยและชื่อเล่นไทยของเขาคือรุต แม่เขาตั้งให้ ปีนี้จะว่าไปเขาก็อายุไม่มากเท่าไหร่ เพิ่งจะย่าง 33 ปี แต่ในวงการค้าอาวุธสงครามใครต่างเรียกเขาว่าครูซหน้าตาย ใช่ เขาโหดเหี้ยม เด็ดขาดทุกการะกระทำไม่มีคำว่าพลาดสำหรับชายผู้นี้
ชื่อศรุตแทบไม่มีใครรู้จัก จะมีแต่คนในครอบครัวเท่านั้น ชายหนุ่มเป็นบุตรชายคนเดียวของตระกูลโดมีนโก้ ตระกูลของเขาค้าขายอาวุธสงครามกับรัฐบาลทั่วโลก ของทุกอย่างทำถูกกฎหมาย
ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่กำยำ ผิวสีแทน ดวงตาสีน้ำตาล หนวดเคราขึ้นตามสันกรามทำให้ใบหน้าหล่อเหลาดูทรงเสน่ห์ขึ้นไปอีก ชายหนุ่มเป็นลูกครึ่งไทย-สเปน แม่เป็นคนไทยที่ไปเที่ยวฝรั่งเศสแล้วพบรักกับพ่อค้าอาวุธสงคราม นั่นก็คือพ่อเขาเอง ตอนนี้ท่านทั้งสองไปเที่ยวรอบโลก ธุรกิจทุกอย่างจึงอยู่ในการความคุมดูแลของครูซเพียงคนเดียว ฉะนั้นเขาต้องเหี้ยม ต้องโหดเพื่อให้ลูกน้องเกรงกลัวอำนาจตน คำพูดของเขาสามารถสั่งเป็นสั่งตายของผู้คนได้ เพราะเขาคือครูซ โดมีนโก้
“ฉันจะทำมากกว่านี้อีกไอ้เลว! แกมันไม่ใช่คน”
หล่อนจ้องหน้าตีฝีปากกลับอย่างไม่ยอมเช่นกัน ในชีวิตเจอเรื่องมามากแล้ว แล้วทำไมต้องมายอมผู้ชายป่าเถื่อนคนนี้ด้วยเล่า
“ฮึฮึ ฉันไม่สนหรอกนะว่าเธอมาจากไหน แต่เธอทำให้ฉันจ่ายเงินแสนแพงกับตัวสกปรกของเธอ ฉันไม่ได้จ่ายให้เธอมาตบหน้าฉันนะ”
มือใหญ่บีบคางเล็กให้เชิดขึ้นสบตาคมตน แล้วเขาก็ได้เห็นเลือดที่ริมฝีปากของเจ้าหล่อน ใช่ ตบของเขาเมื่อกี้มันทำให้ปากเธอแตก
พูดไปนั้น ถ้าไม่ถูกตาถูกใจคงไม่จ่ายเงินซื้อเธอมาหรอก แถมซื้อมาพยศอีก ให้ตายเถอะ ผู้ชายอย่างครูซมีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้าใส่ แต่แม่สาวคนนี้กลับจะดิ้นหนี ที่ต้องจับมัดไว้แบบนี้เพราะกลัวว่าเจ้าหล่อนจะหนีไปเหมือนเมื่อเช้าอีก
เขาได้เธอมาจากซ่องแห่งหนึ่งในอังกฤษตอนไปหาเพื่อนรักที่นั่น จึงได้ซื้อตัวหญิงสาวกลับมาสเปนด้วย แต่ไม่คิดว่าซื้อมาแล้วแม่คนเก่งจะมาพยศได้แสบ อวดดีมาทำกิริยาต่ำๆ ใส่ใบหน้าอันทรงเสน่ห์ของตน