ตอนที่ 4 ต้องตามาร

ร่างสูงใหญ่ย่อตัวลงเล็กน้อย ปลดกระดุมกางเกงของหล่อนออก เมื่อจัดการเสร็จก็จัดการดึงรั้งทั้งกางเกงในตัวน้อยออกทางปลายเท้าของเธออย่างง่ายดาย ก็ตอนนี้เธอยังหลงอยู่ในวังวนสวาทก่อนหน้านี้อยู่ สติจึงไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ปากน้อยสั่นเทาด้วยความตื่นเต้น

“อ่า! สวยเหลือเกินอิง”

มือใหญ่วางทาบเนินสวาทกลางกายสาว บีบบี้เล่นกับสนามหญ้าของหล่อน แล้วก็ขยับกายนั่งทับบนตักเล็กแต่โดยทิ้งน้ำหนักไปแค่เพียงครึ่งเดียว ด้วยกลัวว่าเธอจะหนักเอา

“อือ! แกมันชั่ว...ฉันขอสาปแช่งไม่ให้แกสมหวังกับความรัก ขอให้แกอยู่ต่อด้วยความทุกข์ทรมาน อ่ะ! โอว์!”

เอ่ยเสียงสั่น ทุกอย่างในวันนี้น้ำอิงจะจดจำไว้ตลอดไปว่าผู้ชายคนนี้สารเลวแค่ไหน เขาทำอะไรกับตนบ้าง เมื่อคิดว่าหนีไม่ได้แล้วก็ต้องสมยอมไปก่อน ค่อยหาทางออกให้ตัวเอง แต่มองไปทางไหนก็มืดมนไปหมด เมื่อตัวเองนั้นเป็นเพียงผู้หญิงแถมเงินก็ไม่มีสักบาท จะหนีออกไปจากกรงมารได้ยังไง

น้ำใสๆ ไหลอาบสองแก้มอย่างห้ามไม่ได้ สายตายของเธอจดจำทุกการกระทำของบุรุษต่ำช้า ทุกอย่างมันจะจดลึกในความรู้สึก

“ฉันไม่เคยเป็นคนดีอยู่แล้ว อยากพูดอะไรก็พูดไปเถอะ ฉันไม่สนหรอก ตอนนี้ฉันสนสิ่งนี้มากกว่า” พูดพลางกรีดนิ้วไปตามร่องอกงามเล่น

“อือ! เชิญ! เชิญทำให้สมใจแกเลย...”

“ไม่เอาไม่พูดแบบนี้ เรียกฉันว่าพี่เดี๋ยวนี้”

เขายกเอวของตนส่ายโยกเสียดสีไปกับตักสาวเจ้า ตัวของครูซยังมีเสื้อผ้าครบ มีแต่ร่างเล็กเปลือยเปล่าให้เขาตักตวงความสนุกในวันนี้

“อ่า! พะ...พี่ครูซ...อิงทรมาน อืม!”

ตอนนี้ยอมพ่ายแพ้ต่อแรงกระตุ้นของครูซแล้ว เอวสอบส่ายเด้งเสียดสีกับกลางกายสาวหล่อนจนแทบจะเก็บอาการเสียวไม่อยู่

“ฉันรู้อิง ฉันก็ต้องการเธอเหมือนกัน”

ก้มไปกัดซอกคอระหง มือใหญ่โอบกอดร่างเล็กลูบไล้แผ่นหลังนวลเนียน ปากร้อนไล่เลื่อยพรมจูบไปทั่วเนินอกอวบอิ่ม

“อ่า! ยะ..อย่าทำร้ายฉันแบบนี้เลย อืม!”

มือเล็กจากทิ้งข้างตัวก็ยกขึ้นโอบกอดร่างใหญ่ จิกทึ้งไปตามเสื้อผ้าของชายหนุ่ม ปากน้อยขบเม้มซอกคอครูซ และติ่งหูของเขาอย่างทรมานซ่าน

“อะ! อืม! เธอช่างเร้าอารมณ์จริงๆ อิง อ่า! เสียวเหลือเกิน ซี้ดดดด”

เสียงพร่าชม ตอนนี้ครูซอยากโจนจ้วงฝังกายในร่างเล็กเหลือเกิน เขาไม่ไหวแล้ว ยิ่งเนื้อตัวหอมๆ ผิวนุ่มๆ เต้าอวบอิ่มมันยิ่งทำให้ปวดร้อนไปทั่วแก่นกายที่ซุกซ่อนในกางเกงเสียแล้ว

“อ่า! พี่ครูซ...อิงไม่ไหวแล้วค่ะ อืม!”

ครางกระเส่าด้วยความทรมาน ในท้องน้อยของเธอปวดวนเป็นเกลียวคลื่นราวกับพายุไม่มีผิด ต้องการเหลือเกิน ต้องการแต่ไม่รู้มันคืออะไร เหงื่อไคลไหล่ท่วมตัวจนชื้นแฉะ แถมกุหลาบงามของหล่อนก็สั่นร้าวด้วยความเสียว

“ฉันขอสัมผัสมันนะอิง อืม!”

ครูซเคลื่อนกายมานั่งคุกเข่ากลางหว่างขาเล็ก มือใหญ่แยกเรียวขาเล็กออกจากกันเพื่อเปิดทางให้ตนได้จ้องมองความสวยของกุหลาบงามอวบอูมของน้ำอิง

“อืม! ยะ...อ่า!”

มือเล็กกำลังจะผลักหน้าของเขาที่กำลังจะก้มเข้าหาของสงวนของตน แต่ไม่ทันเสียแล้วเมื่อมือใหญ่คว้าหมับที่เอวเล็ก

“อ่า! สวยเหลือเกินอิง ฉันต้องการสูดดมกลิ่นมัน อืม!”

ไม่รอช้าใบหน้าคมแต่งแต้มด้วยเคราสากก็ก้มลงซุกกลางหว่างขาเล็ก เรียวลิ้นร้อนตวัดสอดแทรกไปตามกลีบดอก ปากหนาดูดคลึงเกสรกลางดอกด้วยความพึงพอใจ

“อะ! พี่ครูซ..อิงทรมานเหลือเกินค่า..อ่า! ยะ...อย่าทำแบบนั้น อืม!” เรียวขาเล็กปัดป่ายจิกพื้นไปมาด้วยความเสียว มือเล็กจิกทึ้งหัวคนตัวโตด้วยความทรมาน ร่างเล็กแอ่นเด้งรับลิ้นร้อนแบบไม่ประสีประสา

“ชูว์! หวานเหลือเกินอิง อ่า! ฉันชอบน้ำหวานของเธอ ซี้ดดด ไม่ไหวแล้ว เสียวร้อนเหลือเกิน”

ผละจากดอกไม้งามมาตวัดปลายลิ้นไปตามร่องขาหนีบ เลื้อยมาต้นอ่อนของขาสวย ขบเม้มดูดแรงๆ พรมจูบไปทั่วเรียวขาสวยคู่นั้นสลับไปมา