บทที่ 5 ผัวเธอ

“เธอมาทำไม” เตยหอมถามเสียงห้วน

“เรื่องของฉันไหมยัยเมียแต่งที่ผัวไม่ต้องการ” หลินพูดเย้ยพร้อมกับผลักเตยหอมออกจากหน้าประตูของกระท่อมน้อยที่คุ้นเคยที่หล่อนมาเป็นประจำ ก่อนจะเคาะสองสามทีเรียกคนข้างในมาเปิดให้

“ดินขา...หลินมาแล้วค่ะ เปิดห้องให้หลินหน่อยค่ะ” หล่อนดัดเสียงอ่อนเสียงหวานเรียกคนข้างในพร้อมหันมายิ้มเย้ยให้ภรรยาแต่งของชายหนุ่มอย่างผู้ชนะ

“ต่ำ! ไร้ค่า!” เตยหอมเอ่ยว่าคนที่ร้องเรียกสามีตนด้วยความโกรธจัด

“พูดไปเถอะ ฉันไม่สนใจหรอก เพราะดินเขาหลงฉัน” หล่อนตอบกลับพร้อมกับหันไปยิ้มให้ชายหนุ่มเจ้าของกระท่อมน้อยที่เปิดต้อนรับตน

“คุณมาไวกว่าที่ผมคิดนะหลิน” เอ่ยเสียงพร่าพร้อมกับเชยคางมนของเจ้าหล่อนขึ้นรองรับจูบร้อนของตนเอง โดยไม่สนใจว่าเตยหอมจะอยู่ด้วย

“เข้าห้องกันเถอะ วันนี้ผมมีเวลาให้คุณทั้งวัน” เขาถอนจูบร้อนของตนเองออกมาจากริมฝีปากสีแดงของหลิน ก่อนจะดึงร่างเล็กอวบอึ๋มของหล่อนตามเข้าไปข้างในโดยไม่สนใจจะมองเตยหอมเลยสักนิด ด้านเตยหอมเมื่อเห็นว่าประตูกระท่อมปิดลงก็ได้แต่ปล่อยน้ำตาของตนไหลอาบสองแก้ม กำมือแน่นเพื่อปลอบใจตัวเอง

“คนเลว! คนชั่ว! คนไร้หัวใจ!” หล่อนต่อว่าดินด้วยความเสียใจ หล่อนไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้กับตนเอง และยิ่งเจ็บไปกว่านั้นเมื่อเสียงข้างในดังลอดออกมาให้ได้ยิน คนข้างในนั้นหัวเราะร่าเริงมีความสุขต่างจากหล่อนที่ยืนกำมือแน่นร้องไห้อยู่ข้างนอก

ดินไม่สนใจหรอกว่าเตยหอมจะอยู่ข้างหน้าห้องหรือไม่ เพราะตอนนี้เขาสนใจแต่ร่างอวบอิ่มของหลินมากกว่าที่จะสนใจผู้หญิงหิวเงินคนนั้น เขาปลดเปลื้องชุดของตัวเองออกและหลินเองก็เช่นกัน เพียงเวลาไม่นานเขาและหล่อนก็เหลือแต่ร่างเปลือยเปล่า เขาเคลื่อนตัวไปนั่งปลายเตียงขนาดเล็กหย่อนขากับพื้นกระท่อม แยกขาแข็งแรงทั้งสองออกกว้าง โดยมีหลินเคลื่อนกายมาคุกเข่าหน้าหว่างขาทั้งสองของเขา สองมือเล็กลูบไล้ต้นขาที่มีเส้นไหม้นุ่มประดับท่อนขาแข็งแรง และความเป็นบุรุษของเขาก็กำลังขยับตัวขยายกายแกร่ง

“อือ...หลินคิดถึงดินจังเลยค่ะ” มือน้อยลูบไล้พวงสวรรค์ของบุรุษไปมาพร้อมกับโน้มหน้าลงไปจูบความเป็นชายของชายหนุ่มแล้วอ้าปากน้อยครอบครองดูดเม้มหนักหน่วงเป็นจังหวะเหมือนที่เคยทำ

“โอว์...คุณรู้ใจผมเหลือเกินหลิน อือ...” เขาคำรามเสียวเมื่อปากน้อยเป็นงานของหลินกำลังรุกเร้าความเป็นชายของเขาอยู่ มือใหญ่ที่จับขอบเตียงทั้งสองข้างก็เคลื่อนมากดหัวทุยน้อยของหล่อนไปซุกไซ้กลางหว่างขาตัวเองอย่างเอาแต่ใจและต้องการความแนบอิงและปากน้อยของหล่อน

“อือ...อ่า...อูว์”

เสียงครางอู้อี้ของปากน้อยดังลอดออกมาพร้อมกับหัวทุยเล็กเคลื่อนขยับขึ้นลงอยู่กลางหว่างขาของบุรุษ สองมือเล็กก็เคล้นคลึงพวงสวรรค์ของดินไปด้วย

“โอว์...ดีเหลือเกินหลิน อือ...อ่า...เสียว ผมเสียวหลิน ชูว์...”

เขาเกร็งเอวสอบเมื่อปากของหลินกำลังทรมานแก่นกายร้อนของเขา ปากน้อยช่างเป็นงานและรู้ใจเขาเหลือเกิน แอ่นยกเร่าเอวสอบเสียดสีกับปากน้อยที่ดูดเม้นกลืนกินเขาเป็นจังหวะด้วยความเสียวซ่าน

ด้านเตยหอมหล่อนยืนนิ่งอยู่หน้าประตูตลอดไม่ขยับตัวไปไหน ยิ่งได้ยินเสียงครวญครางของคนข้างในก็ยิ่งโกรธและเกลียดดิน เกลียดที่เขาไม่รักษาน้ำใจของเธอ ไม่ได้เห็นเธอเป็นภรรยา ไม่เห็นหล่อนในสายตาด้วยซ้ำ เมื่อยืนทนฟังเรื่องบัดสีไม่ไหวจึงเดินออกจากตรงนี้ไปทั้งน้ำตา ส่วนข้างในกระท่อมน้อยก็กำลังร้อนรุ่มซ่านเสียวไปด้วยไฟกามสวาท

กลับจากไร่ก็ดึกดื่น ดินเดินร้องเพลงขึ้นมายังชั้นสองของบ้าน และก่อนจะกลับบ้านเขาก็ไปส่งหลินที่บ้านและทานมื้อค่ำกับหล่อน บอกเลยตอนนี้เขาทั้งเหนื่อยทั้งเพลีย หลินดูดแรงเขาทั้งวันเลยวันนี้ พอเข้ามาในห้องนอนก็เห็นภรรยาแต่งของตนเองนอนบนเตียงหันหลังให้ตนเอง เขาก็แสยะยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเพื่อจะอาบน้ำพักผ่อนบ้าง

ประตูห้องน้ำปิดสนิทพร้อมกับเสียงฝักบัวในห้องน้ำไหล เตยหอมก็พลิกตัวหันมามองทางประตูแล้วเช็ดคราบน้ำตาที่เปื้อนแก้มของตนเองออก ก่อนจะดึงรั้งผ้าห่มขึ้นคลุมหัวตัวเองนอนต่อ วันนี้เหนื่อยไม่มีแรงอารมณ์และสติมากพอจะชวนดินทะเลาะด้วยจึงเลือกที่จะเงียบและนอนหลับพักผ่อนดีกว่า