บทที่ 4 ผัวเธอ

“ตอแหล!”

“เนียนขอโทษค่ะคุณดิน” สาวใช้เดินผ่านมาได้ยินเสียงสบถของเจ้านายเลยรีบเอ่ยขอโทษเมื่อคิดว่าตัวเองเผลอทำให้เจ้านายไม่พอใจ

“ผมไม่ได้ว่าคุณเนียน ผมว่าผู้หญิงมารยาทตอแหลคนนั้นต่างหาก” เขาพูดกำมือแน่นและส่งสายตาเข้าไปในห้องรับประทานอาหาร เนียนมองตามสายตาอำมหิตแล้วก็รู้สึกเสียวสันหลังแทนนายหญิงของตนทันที และก็ไม่เข้าใจทำไมเจ้านายถึงไม่ชอบคุณเตยหอม ทั้งๆ ที่เธอออกจะน่ารักและสวย

“ไปไหนก็ไปเถอะ”

เขาเอ่ยปากไล่สาวใช้ ก่อนจะหมุนตัวเดินจากไปจากตรงนี้เหมือนกัน เพราะยิ่งอยู่ตรงนี้และเห็นภาพทุกคนเอ็นดูเตยหอมเขายิ่งโกรธ โกรธจนอยากเดินไปกระชากลากเธอโยนออกไปจากบ้านของเขา เขาเกลียดหล่อน ไม่อยากหายใจร่วมกันในสภาพอากาศที่ใกล้กันแบบนี้เลย

“ให้ตายสิ!”

ส่วนเนียนได้แต่ยกมือเกาหัวตัวเองแล้วมองตามหลังเจ้านายและมองสลับไปยังในห้องรับประทานอาหารอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะเดินไปทำงานของตัวเองบ้าง

หลังจากมื้อเช้ามณีกับแดนก็นั่งรอลูกสะใภ้ช่วยสาวใช้เก็บโต๊ะอาหารที่ห้องนั่งเล่น ส่วนลมนั้นกลับบ้านไปเรียบร้อยแล้ว และตอนนี้เตยหอมก็ช่วยสาวใช้เสร็จแล้วเดินเข้ามานั่งโซฟาตัวเล็กตรงข้ามนางและสามีด้วยท่าทางสงบเรียบร้อยน่าเอ็นดู

“หนูเตยหอมยังไม่ได้เป็นเมียเจ้าดินใช่ไหม” แดนถามคำถามตรงๆ อย่างไม่รีรอ

“ค่ะ” เตยหอมตอบพลางก้มหน้าอาย

“หนูต้องรีบแล้วนะลูก แม่กับพ่ออยากอุ้มหลาน หนูทำยังไงก็ได้ให้เจ้าดินแตะต้องหนูและหลงหนู” มณีเอ่ยขึ้นบ้างอย่างจริงจัง พร้อมกับเปิดกระเป๋าสะพายของตนเพื่อหยิบซองยาบางอย่างออกมาแล้วส่งยื่นให้เตยหอม

“อะไรคะ” เธอเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย

“ยาปลุกเซ็กส์น่ะ หนูใส่ในน้ำให้เจ้าดินกินนะลูก ถ้าหนูไม่ทำแบบนี้ให้ตายลูกชายแม่ก็ไม่แตะต้องหนู และก็ยากที่จะท้องได้” มณีไม่อยากใช้ยากับลูกชายของตัวเองหรอก แต่ดูท่าแล้วดินไม่มีทางมองเตยหอมแน่นอน แม้จะสวยน่ารักแค่ไหน หากได้ลั่นวาจาแล้วไม่มีทางจะแตะต้องหรือสนใจหญิงสาวแน่นอน

“หนูรับไปเถอะลูก พ่อกับแม่ไม่ได้อยากเร่งรัดหนู แต่ถ้าไม่ใช้มัน หนูไม่มีทางทำตามข้อตกลงสำเร็จได้ เจ้าดินมันดื้อและมันหัวแข็งกว่าที่หนูเห็นอีกนะเตยหอม” แดนพูดพร้อมกับพยักหน้าให้เตยหอมรับซองยาในมือภรรยาของตนเองไป

เตยหอมรับยามากำไว้ในมือพร้อมกับมองหน้าท่านทั้งสอง ก่อนจะเอ่ยขึ้นบ้าง

“หนูขอใช้วิธีของหนูก่อนนะคะ ถ้าไม่ได้จริงๆ หนูถึงจะใช้ยานี้ค่ะ” เธอบอกท่านทั้งสอง เพราะไม่อยากใช้ยากับชายหนุ่ม

“เอาแบบนั้นก็ได้ แต่อย่าลืมนะลูกว่าหนูมีเวลาแค่หนึ่งปีที่จะทำให้เจ้าดินรักและทำให้หนูท้อง ถ้าหนึ่งปีหนูทำไม่ได้ หนูคงรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น” มณียกเรื่องข้อตกลงขึ้นมาขู่บังคับ ทั้งที่จริงๆ ไม่อยากพูดถึงเรื่องข้อตกลง แต่เพื่อย้ำให้เตยหอมทำให้สำเร็จตามข้อตกลงเร็วๆ อีกอย่างนางได้แต่หวังว่าจะได้หญิงสาวเป็นลูกสะใภ้จริงๆ ไม่ใช่ลูกสะใภ้แบบมีเงื่อนไข

“หนูเตยหอมไปทำตามวิธีของหนูเถอะ พ่อกับแม่จะกลับบ้านใหญ่แล้ว บ้านหลังนี้เป็นบ้านของเจ้าดิน เป็นบ้านที่หนูมีสิทธิ์เสียงเท่าเทียมกับเขา เพราะหนูแต่งงานมาเป็นเมียของเจ้าดิน อย่าถือสาคำพูดชั่วๆ ของลูกชายพ่อเลยนะ เจ้าดินยังโกรธพ่อกับแม่เรื่องบังคับให้แต่งงานกับหนูอยู่ อีกอย่างคนดีและน่ารักอย่างเตยหอม พ่อกับแม่เชื่อว่าสักวันจะเอาชนะใจคนเย็นชาอย่างเจ้าดินได้”

แดนเอ่ยให้กำลังใจและเชื่อในตัวลูกสะใภ้ว่าทำได้แน่นอน ดินต้องหลงรักเด็กสาวแน่นอน เตยหอมเป็นผู้หญิงที่มีอะไรให้เขาและภรรยาแปลกใจหลายเรื่อง ตั้งแต่เจอกันครั้งแรกแล้ว ไม่อยากเชื่อว่าเตยหอมจะยอมทำตามข้อตกลงเพื่อช่วยพ่อกับแม่และครอบครัวของตัวเอง เด็กกตัญญูแบบหญิงสาวต้องได้ดีแน่นอน

ช่วงนี้อากาศเย็นทำให้บรรยากาศในไร่อบอวลไปด้วยหมอกในตอนเช้า และมองไปยังไร่กว้างสามร้อยกว่าไร่ของตัวเองก็เต็มไปด้วยคนงานที่มาทำงาน ต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง ดินมองไปยังคนงานแล้วเดินกลับไปยังกระท่อมน้อยที่ตัวเองใช้พักเหนื่อยหลังจากเหนื่อยจากการทำงาน เมื่อเห็นว่าวันนี้ไม่มีงานอะไรให้เขาทำมากมาย เขาจึงหยิบโทรศัพท์ต่อสายหาหลิน

“ผมอยากชดเชยเรื่องเมื่อคืนให้หลิน หลินมาหาผมที่กระท่อมนะ” เขาบอกคนในสายเสียงเรียบและก็ต้องยิ้มมุมปากเล็กน้อยเมื่อปลายสายตกลง เขาก็กดวางสายแล้วเดินไปส่องหน้าต่างของกระท่อมน้อยของตัวเองเพื่อดื่มด่ำกับบรรยากาศหนาวเย็นในตอนเช้า

“อ่า...สดชื่นเป็นบ้า” หลับตาซึมซับบรรยากาศและลมหนาวที่ลอยมาปะทะหน้าหล่อของตัวเอง ก่อนจะลืมตาขึ้นแล้วเดินไปนั่งบนเตียงขนาดเล็กของตน แต่แล้วความสุขของเขาก็หมดลงเมื่อมีเสียงคนเดินขึ้นมาบนกระท่อมของเขา ถ้าเป็นหลินคงไม่ใช่แน่นอน เพราะเขาเพิ่งโทรหาหล่อนไม่กี่นาทีเอง แล้วก็ไม่ต้องสงสัยนานเมื่อประตูกระท่อมถูกผลักเปิดเข้ามาพร้อมกับร่างที่เขารังเกียจปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า

“มาทำไม” ถามเสียงห้วนพร้อมลุกเดินขึ้นไปหมายจะผลักเธอออกไป แต่ก็ถูกมือเล็กคว้าจับมือของเขาไว้ก่อน

“มาทำหน้าที่เมียยังไงคะ” หล่อนตอบกลับพร้อมกับดึงมือใหญ่ที่จับไว้มาวางทาบทับหน้าอกขนาดเล็กของตนเอง เตยหอมต้องใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อไม่ให้ตนเองสั่นกลัวและกล้าจะทำแบบนี้

หึหึ

ดินแสยะยิ้มหยัน ก่อนจะชักมือตัวเองกลับพร้อมกับคำพูดดูถูก

“สกปรก! อย่าคิดว่าฉันจะเอาเธอ แค่ฉันหายใจในอากาศเดียวกับเธอ ฉันก็เอียนจะตายอยู่แล้ว อย่าคิดมาแตะต้องมือของฉัน ออกไปซะ! ออกไปจากกระท่อมของฉัน อย่าเอาหน้าหิวเงินของเธอโผล่มาให้ฉันเห็นอีก”

“ทำไมคุณปากร้ายกับฉันนักคะ ทำไมคุณต้องเกลียดฉันขนาดนี้ด้วย ฉันผิดอะไร ฉันแค่ทำหน้าที่ลูกที่ดีช่วยพ่อกับแม่ของฉัน ครอบครัวของฉัน”

“เพราะฉันรังเกียจผู้หญิงที่ขายตัวแลกเงินแบบเธอยังไงล่ะ เกลียดเธอ ได้ยินไหม ฉันเกลียดเธอเตยหอม ไม่รู้หรอกนะว่าเธอใช้มารยาตอแหลยังไงให้พ่อกับแม่ฉันรักหลงเธอ แต่จำไว้มารยาของเธอใช้ไม่ได้กับฉันหรอก ฉันจะปกป้องทรัพย์สมบัติของฉันจากเงื้อมมือเธอ แม้แต่บาทเดียวก็จะไม่ได้ใช้มัน และลูกก็เหมือนกันอย่าหวังว่าจะท้องกับฉัน เพราะไม่มีวันที่ฉันจะเอาผู้หญิงแบบเธอบนเตียง” พูดจบก็ดันร่างเล็กออกไปจากกระท่อมของตัวเองพร้อมกับปิดประตูไม้ไผ่แล้วเดินไปล้มตัวนอนบนเตียงเล็กด้วยความหงุดหงิด

เมื่อถูกผลักออกมาข้างนอก เธอได้แต่กำมือตัวเองแน่นด้วยความโกรธ แต่แล้วก็ต้องมองไปยังทางผู้มาใหม่ที่เหมือนกับเมื่อคืนนี้กำลังเดินหน้ายิ้มระรื่นขึ้นมาข้างบนกระท่อม ส่วนหลินนั้นที่มาไวเพราะหล่อนตั้งใจจะมาหาดินในเช้านี้และขับรถมาถึงไร่แล้วด้วยตอนรับสายโทรศัพท์ของเขา ฉะนั้นใช้เวลาเดินมายังกระท่อมนี้จึงไม่นานเท่าไหร่นัก