EP 6 | ชิมของหนู

ของหวานที่ว่าคือคุณธีโอพาฉันมาคาเฟค่ะ ร้านนี้ตั้งอยู่เกือบชานเมืองบาเลนเซียเลยเป็นคาเฟ่ที่ตกแต่งได้น่ารักมาก ลูกค้าในร้านไม่เยอะมากอาจจะเป็นเพราะราคาค่อนข้างแรงพอสมควรเลยล่ะ

“ชอบมั้ยคะ”

คุณธีโอเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าฉันหันมองรอบๆ ร้านด้วยรอยยิ้ม มันน่ารักมากจริงๆ นะ คนที่ออกแบบการตกแต่งที่นี่ต้องฝีมือดีมากแน่ๆ

“ชอบค่ะ”

“หมายถึงพี่นะคะ”

“คะ? O_O”

ฉันหันขวับกลับมามองหน้าเขาทันที โอ๊ย! คนอะไรทำไมถึงได้แพรวพราวขนาดนี้ อยู่กับเขาแค่ไม่กี่ชั่วโมงฉันรู้สึกเหมือนหัวใจจะทำงานหนักอยู่ตลอดเวลาเลยให้ตายเถอะ

“ฮ่าๆ หนูอยากทานอะไรเลือกเลยค่ะ”

เขาพูดพร้อมยื่นเมนูมาตรงหน้าแต่จะให้ฉันมีสมาธิในการเลือกได้ยังไงในเมื่อสายตาของเขาเอาแต่จ้องฉันราวกับจะกลืนกินตลอดเวลา สุดท้ายฉันก็เลยสั่งไอศกรีมสตอเบอร์รี่ของโปรดไป

“คุณธีโอมาที่นี่บ่อยเหรอคะ”

ดูเหมือนว่าพนักงานที่นี่จะรู้จักเขาทุกคน สงสัยจะพาสาวๆ มากินบ่อยสินะ เอ๊ะ!...แล้วฉันจะประชดประชันเพื่อ?

“ร้านพี่เองค่ะ”

“จริงเหรอคะ”

มาเฟียเป็นเจ้าของคาเฟ่น่ารักๆ แบบนี้เนี้ยนะ?

“เนเน่ชอบกินของหวานมาก พวกขนมเค้ก ไอศกรีมต่างๆ พี่ก็เลยเปิดร้านนี้ไว้ให้เค้าค่ะ”

“น้องเนเน่เป็นลูกสาวคุณเหรอคะ”

“ใช่ค่ะ^^”

เขามีลูกแสดงว่ามีภรรยาแล้วน่ะสิ ทำไมฉันไม่เคยได้ยินข่าวเรื่องการแต่งงานของหัวหน้ากลุ่มแคสเซียนเลยล่ะแต่มีครอบครัวแล้วยังทำตัวคาสโนว่าอยู่แบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ

“เนเน่เป็นลูกที่เกิดจากพี่สาวของพี่ค่ะแต่เธอเสียชีวิตไปพร้อมกับคุณพ่อของเนเน่ด้วย พี่ก็เลยรับเธอมาเป็นลูกบุญธรรมค่ะเพราะฉะนั้นตอนนี้พี่โสดสนิทค่ะ”

คุณธีโออธิบายต่อด้วยรอยยิ้มพลางมองฉันราวกับรู้ทันว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่ ฉันก็เลยทำได้แค่ส่งรอยยิ้มแห้งๆ กลับไปเท่านั้น

“แล้วมาเดทกับพี่แบบนี้ หนุ่มๆ ของเจนิสจะว่าหรือเปล่าคะ”

หลอกถามว่าฉันมีแฟนไหมสินะ ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองจะเริ่มทันเกมของเขาแล้วเหมือนกัน ไม่ได้ๆ ฉันต้องตั้งสติให้ดีๆ จะปล่อยให้ตัวเองเป็นเหยื่อให้เขาต้อนตลอดเวลาไม่ได้เด็ดขาด

“ฉันไม่มีแฟนค่ะ โสดสนิทเหมือนกัน”

คำตอบของฉันทำให้คนตรงหน้ายกยิ้มด้วยความพึงพอใจ สายตาเจ้าเล่ห์ของเขายังคงมองฉันอย่างเชิญชวนตลอดเวลา

“กลัวแต่จะมีสาวๆ ของคุณธีโอตามมามากกว่าค่ะ คุณธีโอน่าจะสาวเยอะนะคะ”

“หึ! ยอมรับค่ะว่าเยอะแต่ถ้าหนูไม่ชอบบอกพี่ได้นะคะ”

“ทำไมฉันต้องไม่ชอบด้วยล่ะคะ”

“เผื่อว่าหนูจะรู้สึกหวงพี่ เหมือนที่พี่รู้สึกบ้างไงคะ”

เหมือนที่เขารู้สึก?

มะ...หมายถึงเขากำลังรู้สึกหวงฉันงั้นเหรอ แถมเขายังพูดประโยคนั้นพลางทำหน้าออดอ้อนส่งมาให้อีกด้วย

กรี๊ด!

อันตราย!

เขาอันตรายกับหัวใจของฉันเกินไปล้าวววว~

ฉันหันไปสบตาเขาอย่างต้องการค้นหาคำตอบแม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าเขาเป็นคาสโนว่าแต่ฉันก็ยังอยากรู้ว่าเวลาที่เขาพูดประโยคต่างๆ ออกมา เขามีความรู้สึกจริงๆ ซ่อนอยู่บ้างหรือเปล่า

ระหว่างที่เรานั่งมองหน้ากัน ดวงตาคู่สวยที่ฉายชัดถึงความเจ้าเล่ห์ยั่วยวนอยู่ตลอดเวลากลับมีแววของความไหววูบขึ้นมาจนฉันต้องกะพริบตาเพราะไม่แน่ใจว่าตัวเองตาฝาดไปหรือเปล่า

“ไอศกรีมได้แล้วค่ะ”

เสียงของพนักงานเสิร์ฟทำให้เราสองคนสะดุ้งเล็กน้อยและแววตาของคุณธีโอก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม ฉันคงจะตาฝาดไปจริงๆ นั่นแหละ

คุณธีโอดันถ้วยไอศกรีมสตอเบอร์รี่มาตรงหน้าฉันก่อนจะหยิบช้อนที่วางอยู่ไปเช็ดด้วยกระดาษทิชชู่แล้วยื่นมาให้ฉัน

“ทานเลยค่ะ สตอเบอร์รี่อร่อยมากนะคะส่งตรงมาจากไร่เซนเลย”

“ขอบคุณค่ะ”

ฉันยื่นมือไปรับแล้วหันกลับมาสนใจไอศกรีมตรงหน้า แค่หน้าตาก็น่ากินสุดๆ สตอเบอร์รี่ลูกโตสีแดงฉ่ำ

“หื้มมO_O”

อร่อยมากกกกก~*O*

คราวนี้ฉันลืมสนใจผู้ชายตรงหน้าไปเลยค่ะ ไอศกรีมสตอเบอร์รี่ของร้านเขาอร่อยมาก ไม่เปรี้ยวและไม่หวานจนเกินไป งื้ออ~ ฉันต้องหาโอกาสมากินบ่อยๆ แล้วล่ะ

“อร่อยมากๆ เลยค่ะ”

“เชื่อค่ะ ว่าอร่อยจริงๆ ตาหนูเป็นประกายเหมือนจะปล่อยแสงออกมาเลยค่ะ ฮ่าๆ”

คุณธีโอพูดปนขำฉันก็เลยส่งค้อนวงใหญ่กลับไปให้โทษฐานที่เขาล้อเลียนฉัน ก็มันอร่อยจริงๆ นี่นาเหมาะกับคนที่ชอบกินไอศกรีมอย่างฉันสุดๆ

“ไอติมเลอะแล้วค่ะ ตรงนี้”

นิ้วเรียวยกขึ้นแตะที่มุมปากของตัวเองเพื่อบอกตำแหน่งที่ไอศกรีมเลอะก่อนจะหันไปคว้ากระดาษทิชชู่เพื่อจะยื่นมาเช็ดให้แต่มือของเขากลับชะงักไปก่อนเพราะฉันจัดการแลบลิ้นเลียไอศกรีมที่เลอะขอบปากของตัวเองเรียบร้อย

“เรียบร้อยค่ะ^^”

ฉันส่งยิ้มหวานให้เขาก่อนจะก้มหน้าก้มตาจัดการไอศกรีมในแก้วต่อรู้ตัวอีกทีคุณธีโอก็ย้ายมานั่งข้างๆ ฉันแล้ว

“หนูทานอร่อยจนพี่หิวเลยค่ะ”

“ลองชิมดูมั้ยคะ”

“งั้นขอลองชิมของหนูหน่อยได้มั้ยคะ”

“ได้คะ...”

ฉันกำลังจะหันกลับไปตักไอศกรีมสตอเบอร์รี่ในถ้วยให้เขาแต่ฝ่ามือหนายื่นเข้ามาประคองแก้มฉันให้หันกลับไปแล้วจูบลงมาอย่างรวดเร็ว

เคล้ง!

ช้อนที่ถือค้างอยู่ร่วงลงจากมือของฉัน ตาทั้งสองข้างเบิกกว้างด้วยความตกใจ ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองลืมหายใจไปชั่วขณะ

ริมฝีปากหยักสวยค่อยๆ ละเลียดราวกับกำลังชิมรสชาติของไอศกรีมอยู่จริงๆ ก่อนจะสอดแทรกลิ้นอุ่นเข้ามาในโพรงปากแล้วกวาดเอาความหวานออกไปจากปากฉันจนหมด

“อึก...อื้อ!”

เมื่อเริ่มตั้งสติได้ฉันรีบผลักไหล่ของเขาออกด้วยความตกใจแต่คนเอาแต่ใจกลับคว้าท้ายทอยฉันจับล็อกเอาไว้แล้วกดจูบลงมาอีกครั้ง ไม่นานความช่ำชองของเขาก็ทำให้ฉันคล้อยตามได้ง่ายๆ

มือที่ผลักไสเปลี่ยนเป็นกำเสื้อสูททั้งสองข้างเอาไว้แทน ตอนนี้ไม่ใช่แค่โพรงปากแต่ฉันกลับรู้สึกเหมือนร่างกายแทบจะละลายด้วยอุณหภูมิจากรสจูบที่เริ่มทวีคูณความเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ

“อร่อยจริงๆ ด้วยค่ะ”

คุณธีโอเอ่ยขึ้นหลังจากที่เขาละริมฝีปากออกห่างไปเพียงนิดก่อนจะกดจูบลงมาย้ำๆ อีกสองสามครั้งราวกับกำลังมันเขี้ยว

“พะ...พอแล้วค่ะ”

“หวานแบบนี้พี่ก็ไปไหนไม่รอดสิคะ”

ไม่ไหว!

ฉันไม่ไหวแล้ว ดาเมจของเขารุนแรงเกินไปเล่นมาขนาดนี้ใครจะไปต้านไหวกันล่ะ นี่เรารู้จักกันแค่สองวันเองนะ

“อย่าเงียบแบบนี้สิ หนูโกรธพี่เหรอคะ”

คุณธีโอเอ่ยถามพลางจับมือฉันขึ้นไปโอบแก้มของเขาแล้วมองมาด้วยสายตาละห้อย

“ปะ เปล่าค่ะ”

ฉันตอบไปตามความจริง ฉันไม่ได้รู้สึกโกรธที่เขาจูบจริงๆ นี่มันรู้สึกเขินมากกว่า ถึงจะไม่ได้จูบแรกของฉันเพราะฉันก็เคยมีแฟนมาก่อนแต่ก็ไม่เคยมีใครจูบเก่งเหมือนเขา

“น่ารักที่สุดเลยคนนี้”

จุ๊บ!

คุณธีโอพูดจบก็จุ๊บลงที่ฝ่ามือของฉันแล้วส่งยิ้มหวานมาให้ นอกจากเขาฉันก็นึกไม่ออกเลยว่ามีผู้ชายคนไหนที่ยิ้มแล้วน่ามองได้ขนาดนี้

มันคงจะไม่แปลกไปหรอกใช่ไหมถ้าเราจะตกหลุมรักใครเพียงเพราะเห็นรอยยิ้มของเขา

“กินต่อมั้ยคะ”

ฉันหันไปมองแก้วไอศกรีมที่ตอนนี้ละลายไปจนเกือบหมดแล้วก่อนจะหันมาส่ายหน้าปฏิเสธ

“ไม่ดีกว่าค่ะ ละลายหมดแล้ว”

“อยากกลับเลยมั้ยคะหรืออยากไปที่ไหนต่อรึป่าว”

“แล้วแต่คุณธีโอเลยค่ะ”

“ถ้าแล้วแต่พี่...ไปห้องพี่มั้ยคะ”