Chapter 10 หลงใหลในร่างเล็ก

Chapter 10

หลงใหลในร่างเล็ก

“ถ่างขาออกให้กว้างแล้วรอรับแรงกระแทกจากฉันก็พอ”

เพียงพูดจบประโยคมือหนาก็คว้าเข้าที่ปมเชือกชุดคลุมอาบน้ำดึงออกให้ชุดไหลลงไปอยู่ที่พื้นข้างโซฟา

เขาจัดการถลกชุดนอนกระโปรงสีขาวของเธอให้ถอดออกผ่านเรียวแขนแล้วโยนลงกับพื้น เผยให้เห็นเรือนร่างอวบอัดภายใต้บราเซียและแพนตี้ตัวน้อยสีขาวสะอาดตา

รูปร่างสวย เอวคอด สะโพกผาย หน้าอกหน้าใจชัดเจน แถมยังตัวเล็กสูงแค่ร้อยหกสิบเซนติเมตร ซึ่งบอกตามตรงว่าไม่ใช่สเปคบริกซ์ตั้นเลย แต่เขาในตอนนี้รู้สึกติดใจรสสัมผัสสวาทจากสาวไทยตัวเล็กคนนี้ หลังทำงานเสร็จวันนี้มีนางแบบคนดังชวนเขาไปนอนด้วยแต่ก็เลือกที่จะปฏิเสธและกลับมาหาเพียงฟ้า

“ถึงว่าไบรอันมันติดใจ...สวยไปทั้งตัว”

เขาเชยชมร่างกายนั้นไม่ขาดปาก เพียงฟ้าสวยมากจริงๆทั้งรูปร่างหน้าตาและกิริยาที่มีความหวานแต่ก็ซ่อนความเอาแต่ใจ โดยเฉพาะช่วงนี้ที่เธอเอาแต่ใจหนักเป็นพิเศษ

“คุณนี่ก็ชอบนึกถึงไบรอันตลอดเลยนะคะเวลาเจอหน้าหนู ตั้งแต่ไบรอันเสียหนูไม่เห็นคุณร้องไห้บ้างเลย”

ซึ่งนั่นก็ทำให้เพียงฟ้าแปลกใจเพราะเขาเอาเธอมาเพื่อที่จะให้ใช้หนี้และคงจะโกรธเธอมากที่ทำให้ไบรอันจบชีวิตลงจากการที่เขาเข้าใจผิดว่าเธอเป็นแฟนไบรอัน แต่นี่ดูแล้วเขาไม่ได้โกรธเคืองแค้นอะไรเธอขนาดนั้น

ได้ยินคำถามนั้นบริกซ์ตั้นก็ถึงกับชะงักไป ที่ไม่ได้ร้องไห้เสียใจฟูมฟายขนาดนั้นก็เพราะว่าไบรอันยังมีชีวิตอยู่แล้วหมอประจำตัวก็แจ้งว่าอาการกำลังดีขึ้นเรื่อยๆอีกไม่นานก็คงจะฟื้น

“ชีวิตคนเรามันก็ต้องไปต่อ...มัวเสียใจอยู่กับอดีตมันไม่ได้หรอก”

“แต่ว่า...”

“ไม่ต้องพูดแล้ว มีหน้าที่แค่อ้าขาก็ทำแค่นั้น”

เพียงฟ้าจากที่ตอนแรกอ้าปากจะถามแต่ก็โดนขัดขึ้นซะก่อนหลังคนตัวใหญ่พูดจบประโยค ปากหนาก็ประกบจูบลงบนริมฝีปากอวบอิ่มระเรื่อสีเชอรี่นั้นอย่างอดใจไม่ไหว

เพียงฟ้าถึงกับเบิกตาโพลงโตด้วยความตกใจไม่คิดว่าเขาจะจู่โจมเร็วขนาดนี้จึงไม่ทันได้ตั้งตัว

ลิ้นร้อนนัวเนียตักตวงความหวานจากคนตัวเล็กด้วยความโหยหา ห่างกันไปเพียงแป๊บเดียวทำไมเขารู้สึกคิดถึงร่างกายนี้ได้ขนาดนี้นะ...จะเรียกว่าเสพติดได้หรือเปล่า?

“อื้ม”

ลิ้นร้อนสอดประสานกันไปมา เพียงฟ้าตอบสนองเขาได้เป็นอย่างดี มือเรียวเล็กเลื่อนขึ้นมาคล้องกอดคอแกร่งเอาไว้พร้อมกับขยี้ริมฝีปากเล็กเข้าหาริมฝีปากหนาไม่หยุด

เขาจู่โจมโดยการเลื่อนจมูกโด่งลงมาซุกเข้าที่ซอกคอขาวเนียนแล้วพรมจูบไปทั่วก่อนจะเลื่อนลงมาที่หน้าอก มือหนาสอดไปด้านหลังแล้วปลดตะขอบราเซียสีขาวแล้วโยนมันทิ้งไป

ปากหนางับเข้าที่ยอดปทุมถันสีหวาน มือข้างที่ว่างก็ขยำขยี้หน้าอกอวบพร้อมใช้นิ้วมือบี้ปาดเข้าที่ยอดสวย อกอวบนุ่มนิ่มยิ่งชิมก็ยิ่งหวานบริกซ์ตั้นก้มลงใช้ลิ้นปาดโลมเลียไปมาที่ยอดปทุมถันสีหวาน

“อ๊าส์”

เสียงครางน้อยๆดังออกจากปากเล็กเมื่อได้รับสัมผัสนั้น เขาหยอกล้อเล่นอยู่กับอกอวบคู่นี้ไม่ห่างดูท่าจะคลั่งเอาซะมาก

เมื่อเล่นเนินเนื้ออกอวบจบพอใจ บริกซ์ตั้นก็เลื่อนตัวลงมาถอดแพนตี้ตัวน้อยสีขาวผ่านเรียวขาเล็กแล้วโยนทิ้งไปก่อนจะฝังหน้าเข้าที่หว่างขาเนียนแล้วใช้ลิ้นร้อนกรีดลงไปที่ร่องสวาทฉ่ำแฉะ

“อื้ม หวานมาก”

“อ๊าส์ คะ คุณบริกซ์ตั้น...”

ร่างเล็กถึงกับครางระงมเมื่อโดนโจมตีเข้าที่จุดสงวนอย่างนั้น ลิ้นร้อนเลียอย่างพอใจหยอกเย้าติ่งสวาทแล้วกรีดกลายลิ้นขึ้นลง

น้ำใสไหลหยดย้อยลงมาจนเลอะง่ามขาเรียวสวย เพียงฟ้ายื่นมือลงมากดเข้าที่ศีรษะของชายหนุ่มให้แนบชิดเข้าหาร่องสวาทมากขึ้นกว่าเดิม น้ำใสซึมหยดย้อยด้วยอารมณ์สยิว

บริกซ์ตั้นตักตวงความหวานจากส่วนนั้นจนพอใจ เขาใช้มือหนาอ้าขาเดียวเล็กออกจนกว้างแล้วผละตัวออกก่อนจะชักแท่งลำร้อนไซส์หกสิบสองขึ้นลงสองสามทีแล้วเสียบเข้าไปรวดเดียวมิดลำ

“อ๊าส์ กรี๊ดดด”

คนตัวเล็กสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจที่จู่จู่ก็โดนเสียบแทงเข้ามาโดยไม่ทันตั้งตัว ขนาดของบริกซ์ตั้นมันมีขนาดขนาดใหญ่เกินมาตรฐานจึงทำให้คนตัวเล็กรับเอาไว้แทบจะไม่ไหวเหมือนจะฉีกขาดภายใน

บริกซ์ตั้นเสียบเข้าไปก็รับรู้ได้ถึงความแน่นเหมือนทำให้อะไรมันฉีกขาดแต่ก็ยังไม่คิดว่าเธอซิง บริกซ์ตั้นคิดว่าอาจจะเพราะเพียงฟ้าตัวเล็กจึงทำให้มีเลือดไหลออกมาในคราวแรกที่เขามีอะไรด้วย

“ซี้ด อูย โคตรแน่น”

บริกซ์ตั้นยังคงถูกใจในร่องสวาทนั้นที่แสนจะตอดรัด ทั้งคู่นอนมีเซ็กส์กันอยู่บนโซฟาโดยที่หน้าต่างบานใหญ่ในห้องรับแขกของเพนท์เฮาส์ยังคงเปิดเผยให้เห็นใจกลางเมืองนิวยอร์กสหรัฐอเมริกาอยู่

สะโพกสอบเริ่มขยับเข้าออกตอกลำเอ็นเข้าสู่ร่องสวาทฉ่ำน้ำด้วยความโหยหาและต้องการ รูเล็กของเพียงฟ้ามันทำให้เขาติดใจซะเหลือเกิน ไม่เคยติดใจใครขนาดนี้มาก่อน

“อื้อ อ๊าส์ บะ เบาฝๆสิคะคุณบริกซ์ตั้น...หนูเจ็บนะ”

คนตัวเล็กถึงกับต้องร้องบอกเมื่อเขาทำกระแทกรุนแรงจนรูร่องเล็กแทบจะไม่ไหว นี่ขนาดท่ามาตรฐานเธอยังเจ็บจุกขนาดนี้หากเขาเปลี่ยนไปทำท่าหมาแบบเมื่อเช้าเธอคงจะรู้สึกจุกจนทนไม่ไหวมั้ยนะ?

นี่เป็นรอบที่สองของวันแล้วที่เขาได้จัดการตักตวงให้เธอใช้หนี้ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าหนี้นี้เธอจะใช้มันหมดเมื่อไหร่

“อ่าส์ ของเธอนี่มันตอดแน่นดีจริงๆ”

เขาพอใจในร่างกายคนตัวเล็กนี้เป็นอย่างมากและดูท่าว่าท่าเบสิคแบบนี้จะไม่ถึงใจคนอย่างบริกซ์ตั้น

“เอาแขนกอดคอฉันไว้แน่นๆ”

“คะ...คุณจะทำอะไรคะ”

เสียงหวานถามออกมาสั่นๆ ไม่รู้ว่าเขาคิดจะใช้ท่าไหนกับเธออีกเพราะแค่ท่าหมาน้อยเมื่อเช้าก็ทำเอาร่างเล็กถึงกับจุกไปหมด

บริกซ์ตั้นไม่ตอบแต่ให้เพียงฟ้าเอามือกอดคอเขาไว้แน่นแล้วใช้มือยกสะโพกของเธอขึ้นมายืนแล้วพาอุ้มเดินไปที่หน้ากระจกบานใหญ่เห็นวิวทั่วเมืองนิวยอร์ก

ขาเร็วเล็กตวัดรัดเอวหนาไว้แน่นเพราะกลัวว่าจะหล่นและที่สำคัญจุดเชื่อมโยงระหว่างลำเอ็นร้อนกับร่องสวาทก็ยังไม่แยกจากกัน ติดหนึบกันอยู่แบบนั้นสร้างความเสียวซ่านให้กับเพียงฟ้าอยู่ไม่น้อย

มือหนาประคองสะโพกอวบ แล้วเริ่มบรรเลงเพลงรักกระแทกลำเอ็นเข้าสู่จุดร่องเสียวที่มีน้ำสีใสไหลออกมา

“อ๊าส์ ท่านี้มันจุกจังเลยค่ะ อื้ออ หนะ หนูเสียวไปหมดแล้ว”

“อ่าส์! เสียวก็ร้องดังๆสาวน้อย...ร้องให้เต็มที่ เพนท์เฮาส์นี้เก็บเสียงไม่มีใครได้ยินหรอก อ่าส์!”

แต่ถึงได้ยินไปก็เท่านั้นเพราะคนอย่างบริกซ์ตันไม่แคร์ใครอยู่แล้ว

มือหนาประคองสะโพกอวบไว้แน่นแล้วตอกกระแทกลำเอ็นลงมาอย่างรู้สึกนึกคึก ความเสียวซ่านแผ่ไปทั่วแท่งลำและรูสวาท

เพียงฟ้ากอดคอของเขาแน่นพร้อมกับใช้ขารัดเอวหนาให้ทั้งคู่แนบชิดกันมากขึ้น สะโพกสอบกระแทกเข้าออกไม่หยุด

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊าส์ สะ เสียวจังเลยค่ะ...”

ดวงหน้าสวยเงยขึ้นแล้วร้องลั่นระงมออกมา รู้สึกเสียวซ่านจนแทบจะทานทนเอาไว้ไม่ไหว ลำเอ็นร้อนยังทำหน้าที่ได้เป็นอย่างดีกระแทกเข้าออกอยู่ไม่หยุด

“อ่าส์ อย่าพึ่งเสร็จสิฉันยังมันส์อยู่เลย”

บริกซ์ตั้นหันหลังให้กับกระจกแล้วรัวกระแทกเพียงฟ้าในท่าลิงอุ้มแตงอย่างเมามันส์ อาวุธยุทธโธปกรณ์ไซส์ใหญ่ตักตวงความหวานจากร่องสวาทของสาวน้อยเอเชียตัวเล็กที่แทบจะรองรับขนาดไซส์หนุ่มอเมริกันไม่ไหว

เพียงฟ้าทำหน้าแหยเกด้วยความเจ็บ จุก และเสียวปะปนกันไป ดวงหน้าเล็กแดงเงยขึ้นมองวิวนอกกระจกที่เต็มไปด้วยแสงสีเสียงของเมืองนิวยอร์กยามค่ำคืน รถหลายคันขับผ่านไปมา ส่วนเพียงฟ้าก็โดนบริกซ์ตั้นมาเฟียหนุ่มในนิวยอร์กกระทำย่ำยีกระแทกลำเอ็นเข้าออกร่องสวาทที่ยังซิงไม่เคยผ่านมือชายใด

แท่งลำร้อนกระแทกเข้าออกอยู่สักพักในที่สุดก็ถึงเวลาพ่นพิษ น้ำสีขาวขุ่นพ่นเข้าเต็มรูร่องสวาทจนหญิงสาวถึงกับสะดุ้งเฮือก

บริกซ์ตั้นอุ้มเธอกลับไปที่โซฟาแล้ววางคนตัวเล็กลงนอนพร้อมกับถอนแท่งลำร้อนออกดังบ๊วบ น้ำสีขาวขุ่นทะลักออกมาจากรูสวาทร่องเล็กราวกับน้ำตกที่ไหลพรากเป็นลำธาร

“คะ คุณบริกซ์ตั้น...ทำไมคุณไม่ป้องกันคะ!”

หญิงสาวเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงทำกับเธอแบบนี้ อย่างน้อยมีอะไรกันควรจะป้องกันสิเพราะมันคือเรื่องพื้นฐาน

“ก็บอกแล้วไงว่าเธอต้องใช้หนี้”

“หมายความว่ายังไงคะ...”

“ฉันต้องการสิ่งสำคัญจากเธอ”

“คุณจะเอาอะไรจากหนูคะ หนูไม่มีอะไรจะให้คุณหรอกแต่ถ้าหากคุณอยากได้เงินหนูโทรบอกพ่อให้ได้”

“เงินน่ะฉันมีมากพออยู่แล้ว”

“แล้วคุณต้องการอะไร?”

“ฉันต้องการลูก”

“ฮะ! อะไรนะคะ!! ไม่มีวันซะหรอก!”

เพียงฟ้าจะไม่ยอมตั้งท้องกับมาเฟียใจร้ายที่ไม่ได้รักเธอเด็ดขาด...ไม่มีวัน

“อย่าสำคัญตัวผิดไปหน่อยเลย... ฉันต้องการแค่เด็กมาสืบทอด ไม่ได้ต้องการตัวเธอมาเป็นเมีย”

คำพูดของบริกซ์ตั้นทำเอาเพียงฟ้าหน้าชาอยู่ไม่น้อย

“แต่เด็กนั่นมันก็ลูกหนู...หนูจะไม่มีวันท้องกับคุณและถึงหนูท้อง หนูก็ไม่มีวันให้ลูกของหนูมาเติบโตอยู่ในแก๊งมาเฟียบ้าบออะไรนี่เด็ดขาด!”

คนตัวเล็กเถียงขาดใจ

แต่นั่นก็ทำให้บริกซ์ตั้นโกรธมาก เขากระชากข้อมือเล็กที่นอนอยู่บนโซฟาให้เธอยืนขึ้นประจันหน้า

“ลูกหนี้อย่างเธอไม่มีสิทธิ์เถียงอะไรทั้งนั้น”

“แล้วทำไมคุณไม่ไปแต่งงานกับคนที่รักแล้วก็มีลูกกับเธอล่ะคะ”

เพียงฟ้าพยายามโน้มน้าวจิตใจให้เขาเปลี่ยนเป้าหมายจากเธอไปเป็นสาวอเมริกันสวยๆคนอื่น

“เพราะฉันไม่เคยรักใคร แค่อยากจะมีลูกก็เท่านั้น”

“แล้วทำไมต้องเป็นหนูคะ!!”

“...”

ไม่มีคำตอบใดใดออกจากปากของบริกซ์ตั้น เขาตามล่าหาแม่ของลูกมาก็หลายปีจนตอนนี้อายุก็สามสิบปีแล้ว

รู้ว่ามันผิด... แต่เขารู้สึกถูกใจผู้หญิงคนนี้ทั้งที่เธอเป็นแฟนของน้องชายตัวเอง แต่ต่อให้ไบรอันฟื้นขึ้นมาเขาก็จะไม่มีทางให้คบหากับผู้หญิงแบบนี้เด็ดขาด ผู้หญิงหน้าเงินเห็นแก่เงินอย่างเพียงฟ้าไม่คู่ควรกับผู้ชายตระกูลเบอริอันต์

“เตรียมร่างกายของเธอให้พร้อมก็พอ...และเด็กที่คลอดมาจะเป็นลูกของฉันแต่เพียงผู้เดียว”