EP04 พ่อไม่ปลื้ม

"กรี๊ดดดด!!"

ทั้งสองผละออกไปมองเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องดังจนแสบหูของใครบางคนที่ตอนนี้ยืนกรี๊ดราวกับตกใจบางอย่างอยู่หน้าห้อง 

หมับ! 

"นี่แกเป็นใคร! มานั่งตักศิได้ยังไง!?" สาวสวยหุ่นเซ็กซี่เดินเข้ามาผลักผู้หญิงที่กำลังนั่งอยู่บนตักของว่าที่แฟนของเธอ ด้วยความโมโหเธอจึงปรี่เข้าไปผลักในทันที พร้อมกับตวาดลั่นเสียงดัง 

"หยุดบ้าได้แล้ว! เป็นบ้าอะไรมาโวยวายที่นี่!" ศิลาตวาดกลับไปเมื่อเห็นว่าผู้หญิงมาใหม่ตรงเข้ามาผลักพิกเล็ต จนเขาฟิวขาด จากนั้นก็รีบเดินเข้าไปดูยัยเด็กดื้อที่ถูกผลักเกือบล้ม

"นี่มันอะไรกันคะ เธอคนนี้เป็นใคร?" พิกเล็ตถามออกไปด้วยความสงสัยและยังรู้สึกเจ็บจี๊ดๆ เพราะเพิ่งเห็นผู้หญิงมาแสดงความเป็นเจ้าของศิลาด้วยตาตัวเองเป็นครั้งแรก แถมยังผลักเธอเต็มแรง โชคดีที่เธอไม่ล้ม แต่เธอตั้งตัวทันเสียก่อน 

เพี๊ยะ! 

"นังหน้าด้าน รู้ว่าเค้ามีแฟนอยู่แล้วก็ยังมาสะเออะนั่งตักแฟนเค้า!" หล่อนตวาดลั่นและตบเข้าใบหน้าของผู้หญิงตรงหน้าเต็มแรง 

"อึก!" มือบางกุมใบหน้าของตนในทันที รู้สึกปากร้าวไปทั่วหน้าเมื่อถูกตบครั้งแรก พ่อแม่เธอยังไม่เคยทำกับเธอแบบนี้มาก่อนเลย ผู้หญิงคนนี้กล้าดียังไง

หมับ!

"อ๊ะ!"

"เมริซ่า!! พอสักที! เป็นบ้าอะไรห้ะ เสียสติไปแล้วรึไง!" ชายหนุ่มที่ทนไม่ได้ ใจกระตุกไม่น้อยที่เห็นว่าพิกเล็ตถูกตบ ยิ่งเห็นใบหน้าหวานสีน้ำตา ใจแกร่งก็รู้สึกปวดร้าวไปหมดที่ทำให้เธอร้องไห้แบบนี้

"นี่คุณกล้าผลักริซ่าเหรอคะ!? ฉันจะบอกคุณพ่อถอนหุ้นออกไปจากบริษัทคุณให้หมด ในเมื่อคุณเลือกมัน คุณก็ต้องยอมรับสิ่งที่จะตามมา จำไว้ด้วย!" หล่อนโวยวายเสียงดังลั่นจนพนักงานแถมนั้นเริ่มให้ความสนใจ สายตาก็เหลือบไปมองบางอย่างบนโซฟา มือบางกำหมัดแน่นแล้วรีบลุกขึ้นตรงไปทันที 

"ฮึก ผู้หญิงคนนี้เธอเป็นใครคะ เค้าเป็นอะไรกับศิลาเหรอ..." พิกเล็ตที่กลั้นใจถามทั้งน้ำตาว่าความจริงคืออะไร สรุปว่าผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนของเขาจริงๆ เหรอ  

"ไม่ใช่ ฟังฉัน อย่าเพิ่งเข้าใจผะ.." 

"รักกันมากเลยใช่มั้ยคะ ได้!"หล่อนตวาดลั่นแทรกขึ้นมาก่อน จากนั้นก็หยิบเค้กของเด็กนั่นโยนลงพื้นแล้วใช้ส้นสูงเหยียบย่ำทันที ต่อหน้าพิกเล็ต จากนั้นก็เอื้อมมือไปหยิบคัดเตอร์มากรีดลงบนตุ๊กตาตัวใหญ่เพื่อระบายความโกรธ 

หมับ! 

"เลิกเป็นบ้าสักที! ฉันไม่เคยเป็นอะไรกับเธอทั้งนั้น ส่วนหุ้นอะไรพ่อเธอมีปัญหาก็ถอนไป แล้วกลับไปใช้สมองสักทีว่าที่ผ่านมามันคืออะไร ฉันควงเธอเพราะอะไร เลิกมายุ่งกับฉัน เพราะฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเธอ!" เขาตวาดลั่นอย่างหมดความอด ไม่คิดจะสนใจหล่อนที่ล้มลงไปเลยสักที จากนั้นก็รีบเดินกลับเข้ามาดูพิกเล็ตที่ร้องไห้ตัวสั่นสะอื้นจนน่าสงสาร 

"ฮึก ตุ๊กตาหนู ฮือ คุณทำมันทำไม!" คราวนี้พิกเล็ตหมดความอดทน เธอตวาดลั่นทั้งน้ำตาเพราะความโกรธ ตัวสั่นไปหมด เธอเดินเข้าไปดูตุ๊กตาในทันที 

หมับ!

"กรี๊ดดด อีหน้าด้าน! วันนี้ฉันจะเอาเลือดหัวแกออก!" หล่อนตรงเข้ามากระชากผมบนศีรษะของพิกเล็ตเพื่อระบายความโกรธ พร้อมมือที่ถือมีดคัตเตอร์เพื่อจะเข้ามาทำให้หน้าพิกเล็ตเสียโฉม 

"โอ้ยย!" เธอหงายหน้าท้าที มือเธอก็พยายามแกะมือของผู้หญิงคนนี้ออก แต่ไม่ออก เป็นจังหวะเดียวกับที่ศิลาเข้ามาช่วยเธอ แต่ทว่าเขาพลาดท่า 

ผลั๊ก!

หมับ 

"อ๊ะ!"

"พิกเล็ต!"

"จึก!"

พิกเล็ตเธอถูกผลักล้มลงเข่ากระแทกพื้นเต็มแรงจนปวดร้าวไปทั่วขา ก่อนจะค่อยๆ พยุงตัวเองไปดูศิลาที่พลาดท่าถูกคัสเตอร์กรีดแขน พร้อมเลือดที่ไหลออกมา

"กรี๊ดดดด!"

"คุณศิ!" ไซม่อนที่เพิ่งมาถึงก็ตกใจไม่น้อยเมื่อมีการใช้ความรุนแรงเกิดขึ้น ผู้เป็นนายถูกคัตเตอร์บาดข้อมือ พิกเล็ตล้มเข่ากระแทกพื้น ผู้หญิงคนนั้นถูกการ์ดลากตัวออกไปแต่ก็กรีดร้องโวยวายขัดขืน

เขาจึงเข้าไปช่วยเด็กสาว

"เอาตัวผู้หญิงคนนี้ไปไกลๆ ก่อนที่กูจะหมดความอดทน!"

"ครับ!" 

"กรี๊ดดด อิตอแหล อิหน้าด้าน! กูไม่ยอมหรอก กูจะฆ่ามึง กรี๊ดดด อร๊าย! ปล่อยฉันนะ!" หล่อนไม่ยอม เอาแต่กรีดร้องโวยวายอย่างเจ็บใจที่ไม่ถูกผู้ชายเลือก

ศิลาออกคำสั่งเสียงเข้ม เขาไม่แม้แต่จะสนใจแผลของตัวเองด้วยซ้ำ จากนั้นก็รีบตรงเข้าไปช้อนอุ้มพิกเล็ตเพราะเธอเจ็บจนน้ำตาไหลและลูกไม่ขึ้นเพราะปวดหัวเข่า

"ฮรึก ศิลาหนูเจ็บ ฮือ ศิลามีแผล เจ็บมั้ย" ตอนแรกก็เจ็บจนร้องไห้ แต่พอเห็นเขาบาดเจ็บก็ลืมไปว่าตัวเองเจ็บ เธอเป็นห่วงเขามากกว่าตัวเองด้วยซ้ำ

"ฉันไม่เป็นไร ห่วงตัวเองเถอะ" ช้อนอุ้มเธอมานั่งบนโซฟา จากนั้นก็ดูเข่าเล็กทันทีด้วยความเป็นห่วงโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัว สั่งลูกน้องไปหายามาให้ ไม่นานก็ได้มา เขาก็ล้างแผลเพราะหัวเข่าพิกเล็ตแตกช้ำมาก นวดยาให้เธอก่อนเบื้องต้น ว่าจะพาไปหาหมอแต่ยัยตัวเล็กไม่ยอม เอาแต่ร้องไห้เป็นห่วงเขาท่าเดียว

รอสักพักจนอาการดีขึ้น ก็รีบเปลี่ยนมาคุยเรื่องที่สงสัยในทันที เธออยากรู้เรื่องนี้แล้วว่าสรุปมันคืออะไรกันแน่ ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร เป็นอะไรกับเขา 

"ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยเป็นอะไรกับฉัน เราไม่เคยนอนด้วยกันเลยสักครั้ง ที่ไมได้บอกก็เห็นว่าไม่สำคัญ พ่อเธอมาขอร้องให้ฉันช่วยเรื่องธุรกิจ และที่ควงกันออกข่าวเพราะพ่อเธอขอร้อง

"ฮรึก จริงนะคะ ไม่หลอกหนูจริงนะ" 

"อืม พูดความจริง" เขาครางรับในลำคอ ก่อนจะยื่นมือไปเช็ดน้ำตาให้เธอ ตอนนี้พิกเล็ตร้องไห้หนักมาก เวลาเธอร้องไห้เธอจะดูน่าสงสารมากๆ เพราะงี้แหละพิกเล็ตถึงไม่ควรร้องไห้ เธอไม่เหมาะกับน้ำตา เหตุผลนี้แหละที่ครอบครัวเธอรักและทะนุถนอมเธอมาก

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"เข้ามา" การสนทนาหยุดชะงักเมื่อมีเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นมาขัดจังหวะเสียก่อน

"ขออนุญาตค่ะบอส คุณเดวินมา" 

"แดดดี้มา ฮรึก ถ้าแดดดี้รู้คงไม่ให้หนูมาหาศิลาอีกแน่ๆ" ใบหน้าหวานเริ่มจะปล่อยน้ำตาไหลออกมาอีกแล้ว เธอทำใจไม่ได้แน่ๆ ถ้าต้องห่างจากเขา ยิ่งมีเรื่องแล้วด้วย

"พิกเล็ตอยู่ไหน!?" เสียงเข้มเอ่ย สายตาดุดันเหลือบมองหาลูกสาวของตน หลังจากที่ได้รับรายงานมาว่าเกิดเรื่องกับพิกเล็ต คนเป็นพ่ออย่างเขาคงทนไม่ได้ ไม่รู้ว่าจะติดพันไอ้เด็กนั่นอะไรนักหนา แค่ผู้หญิงคนเดียวมันยังไม่มีปัญญาปกป้องเลย 

"ผู้หญิงคนนั้นไปไหน ไปตามมา สั่งสอนให้หลาบจำว่าอย่ามาทำร้ายลูกสาวฉันอีก ถ้ามันไม่กลับมากราบขอโทษพิกเล็ต อย่าคิดว่าจะใช้ชีวิตอย่างสงบสุข!" เสียงราบเรียบเอ่ยกับลูกน้องคนสนิทอย่างโกรธเคือง กล้าดียังไงกัน