EP05 คำสั่ง

@บ้านเดย์วิน

"ต่อไปนี้เลิกยุ่งกับมันซะ" เสียงราบเรียบของเดวินเอ่ยบอกลูกสาวที่กำลังนั่งน่าสลดซบอกมารดาของตนอย่างอันดาเพื่อหาพรรคพวกอยู่ 

"อึก มะไม่เอาค่ะ แดดดี้ก็รู้ว่าพิกเล็ตชอบศิลามาตั้งหลายปี" เธอเอ่ยเสียงสั่น เรื่องอะไรจะยอมยกผู้ชายคนนี้ให้คนอื่นหละ เธอขอได้รึเปล่า ขอแค่เขาคนเดียวที่เธอจะเข้าไปยุ่งเกี่ยว เรื่องผู้ชายคนอื่นเธอไม่เคยทำให้ท่านเสียหน้า แต่เพราะศิลาเป็นรักแรกของเธอต่างหาก เธอถึงเลิกยุ่งเกี่ยวกับเขาไม่ได้ 

"ก็เพราะรักมันมาหลายปีนี่ไม่ ถึงไม่ไปไหนสักที ไม่นี่แหละ แดดดี้ให้เวลาแค่นี้ เพราะต่อไปถ้าหนูยังดื้อแบบนี้อีก แดดดี้จะหาผู้ชายมาแต่งงานกับหนูให้มันจบๆ เรื่อง ถ้าหนูแต่งงานกับมันไป สักวันหนึ่งหนูจะต้องเสียใจ เพราะแค่นี้ยังไปไม่ถึงไหน ผู้หญิงที่มันเคยควงก็มาตามทำร้ายหนูถึงที่" เดวอนเองก็พยายามที่จะไม่พูดเสียงดังให้ลูกสาวโกรธมากกว่าเดิม 

"แดดดี้รู้มั้ยว่าตอนนี้แดดดี้กำลังทำเหมือนที่คุณปู่เคยทำอยู่ โดยการบังคับหนูแต่งงานกับคนที่หนูไม่ได้รัก" พิกเล็ตเองก็กล้าทะเลาะกับผู้เป็นบิดาเป็นครั้งแรกตั้งแต่ที่เลี้ยงดูเธอมา

"มันจะมากไปแล้วนะพิกเล็ต แต่ก่อนหนูไม่เคยดื้อกับแดดดี้เหมือนหนู ดูน้องสิ ราฟที่เป็นผู้ชายยังไม่เคยมีเรื่องให้แดดดี้ปวดหัวเหมือนที่หนูทำเลย" เพราะความโกรธจึงหลุดพูดจาทำร้ายจิตใจพิกเล็ตออกไปแบบนั้น 

"อึก! แดดดี้จะบอกว่าหนูเป็นตัวปัญหาเหรอคะ.." พิกเล็ตเอ่ยเสียงสั่น มองหน้าผู้เป็นบิดาอย่างตัดพ้อ 

"พิกเล็ต คือดะแดดี้ไม่ได้หมายความว่าแบบ" 

"ไม่ต้องมาพูดเพื่อให้หนูรู้สึกดีหรอกค่ะ หนูรู้ตัวมาตลอดว่าหนูไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของแดดดี้กับหม่ามี๊ ถ้าหนูเป็นตัวปัญหามาก แดดดี้ก็ส่งหนูกลับบ้านเถอะค่ะ" พูดจบเธอก็รีบเดินหนีขึ้นไปบนห้องด้วยความเสียใจเมื่อได้ยินคำพูดของผู้เป็นบิดา 

"พิกเล็ตลูก.." อันดาเอ่ยตามหลังลูกสาวเสียงอ่อน ก่อนจะหันมาตวัดสายตาใส่ผู้เป็นสามีอย่างไม่ชอบใจ

"..." 

"เป็นไงหล่ะคะ ทะเลาะกัน แทนที่จะค่อยๆ พูดกับลูกดีๆ แต่ไปพูดจาทำร้ายความรู้สึกลูก คุณก็รู้นี่คะว่าตั้งแต่เด็กๆ พิกเล็ตมีปัญหาอะไร บ่ายนี้ดาจะไปทานข้าวกับเพื่อนนะคะ เหนื่อยจะพูดด้วย" กระแทกเสียงใส่ผู้เป็นสามีเสร็จ ก็เดินตามลูกสาวขึ้นไปบนห้อง 

"เป็นอะไร ทะเลาะกับแด๊ด เหอะ แดดดี้เผด็จการจะตาย สู้ให้ทำตัวไม่มีเรื่องเหมือนผมจะดีกว่า" ราฟเอ่ยกับพี่สาว จากนั้นก็เปิดประตูเดินออกไป เป็นจังหวะกับทีที่มารดาเปิดประตูสวนเข้ามา

"..." 

หมับ!

"เล่าให้หม่ามี๊ฟังหน่อยสิว่ามันเกิดอะไรขึ้น" อันดานั่งลงบนเตียงข้างๆ พิกเล็ต พร้อมกับเอ่ยถามลูกสาวเสียงอ่อน เธอจะเป็นฝ่ายคุยกับพิกเล็ตอย่างใจเย็นเอง 

"ก็มีเรื่องนิดหน่อยค่ะมี๊ มีผู้หญิงมาอ้างตัวว่าเป็นแฟนศิลา แต่ศิลาบอกว่าไม่ใช่ ที่ควงออกงานบางครั้งก็เพราะเรื่องธุรกิจ แต่ผู้หญิงคนนั้นเธอแต่ชอบศิลาเลยตามหาเรื่องหึงหวง แต่หนูไม่ได้เจ็บคนเดียวนะคะ ศิลามารับมีดคัตเตอร์แทนหนู หม่ามี๊ ศิลาเจ็บเพราะช่วยหนูนะ อย่ากัดกันหนูเหมือนที่แดดดี้ทำเลยนะคะ" เธอหันมาอ้อนเสียงอ่อน 

"แต่มันก็สมควรแล้วนะลูก ในเมื่อพี่เค้าไม่สามารถปกป้องหนูได้ แผลนั่นมันก็เหมาะแล้วที่ต้องโดนเองซะบ้าง หม่ามี๊ไม่ได้จะกีดกัน แต่ระหว่างนี้หนูอย่าเพิ่งไปเจอศิลา รอให้ข่าวที่ออกไปเงียบซะกอน ถึงเขาจะสั่งพนักงานปิดข่าวที่หลุดออกไปยังไง แต่สุดท้ายมันก็ปิดไม่ได้อยู่ดี หนูรู้มั้ยว่าตอนนี้ข่าวที่ออกไป มันบอกว่าหนูเป็นมือที่สามนะ นี่แหละสาเหตุที่แดดดี้โกรธ" ก่อนที่จะขึ้นมาหาพิกเล็ต เธอหยิบมือถือมาเช็คข่าวดูแล้ว มันเป็นข่าวเร็วมาก ทั้งที่เพิ่งผ่านมาไม่กี่ชั่วโมง

"อะไรนะคะ!?" เสียงหวานเอ่ยขึ้นด้วยความตกใจ เธอยังไม่รู้เรื่องข่าวอะไรแบบนี้เลย

"ต่อไปนี้ก็อย่าคิดอะไรแบบนี้อีก ถึงหนูจะไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของหม่ามี๊กับแดดดี้ แต่แดดดี้กับหม่ามี๊ก็รักหนูมากไม่ต่างจากที่รักน้อง อย่าพูดอะไรแบบนี้ออกไปอีกนะลูก" อันดาพูดยิ้มๆ พร้อมกับสวมกอดลูกสาวแนบอก

"หนูขอโทษค่ะ.." เธอพูดหงอยๆ เสียงอ่อน

"จ้ะหม่ามี๊ไม่โกรธหนู แล้วหนูอย่าลืมไปขอโทษแดดดี้หล่ะ หม่ามี๊จะไปอาบน้ำแต่งตัวแล้ว มีนัดทานข้าวกับเพื่อนๆ" มือบางลูบศีรษะลูกสาวอย่างอ่อนโยนและรอยยิ้มบางๆ จากนั้นก็เดินออกไป

.

"ใครปล่อยข่าวออกไป!?" ตอนนี้ศิลาเรียกประชุมใหญ่กันทั้งบริษัท โดยเฉพาะแผนกที่เกี่ยวข้องกับข่าวลือที่หลุดแพร่กระจายออกไปเมื่อช่วงสายๆ นี้ และตอนนี้เขาก็ทำแผลเรียบร้อยแล้ว เย็บไปห้าเข็ม!

เมื่อเสียงเจ้านายตวาดลั่น พนักงานก็แทบหยุดหายใจ ยืน นั่ง หายใจติดขัด ตัวเกร็งไปหมด เพราะอำนาจบารมีของน้ำเสียงที่ตวาดลั่นอย่างเอาเรื่อง แทบเยี่ยวแตกฉี่เล็ดกันเลยทีเดียว นั่นหมายถึงอนาคตของตัวเองที่จะถูกไล่ออกเมื่อทำผิด

"แผนกไหน พูด!" คราวนี้เขาจะให้โอกาสเป็นครั้งสุดท้าย 

"อึก!" 

"ถ้าไม่ยอมรับ ฉันจะไล่ออกทั้งแผนก!" 

"ฮรึก ฉันเองค่ะ" 

"ทำทำไม! ใครสั่ง เธอเป็นพนักงานในบริษัทฉัน อย่าแส่ในเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเอง! สารภาพออกมา ฉันจะให้โอกาสพวกเธอสารภาพออกมา ก่อนที่ฉันจะรู้เอง!" ศิลาจ้องมองหน้าพนักงานคนหนึ่งอย่างกดดัน จนสุดท้ายหล่อนยกมือขึ้น สารภาพออกมาเสียงสั่นแทบจะร้องไห้

"ฮึก ฉันขอโทษค่ะ ได้โปรดอย่าไล่ฉันออกไปเลยนะคะ ถ้าฉันออกไป ฉันไม่มีที่ทำงานแน่ๆ เลย ฮือ ฉันขอโทษค่ะ" พนักงานสาวยกมือไหว้ร้องไห้ขอโอกาส

"เก็บของออกไปจากบริษัทฉัน! ใสหัวออกไป อย่ามาให้ฉันเห็นหน้า เพราะคำว่าโอกาส ฉันไม่เคยให้คนที่หักหลังฉัน ออกไป!" ศิลาโมโหแทบฟิวขาด ปล่อยข่าวไม่เท่าไหร่หรอก แต่ข่าวออกมาว่าพิกเล็ตเป็นมือที่สามนี่สิ ไม่ให้โกรธจนไล่ออกก็บ้าแล้ว

"ฮรึก ฮือ บอสคะ ฉันขอโทษค่ะ ฮึก อย่าไล่ฉันออกเลยนะคะ" เธอขืนตัว คุกเข่าอ้อนวอนยกมือไหว้ทั้งน้ำตา เธอพลาดแล้ว ไม่น่ารับข้อเสนอบ้าๆ เพราะเห็นแก่เงินของผู้หญิงคนนั้นเลย ก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะมา เธอเคยได้รับเงินให้รายงานเรื่องผู้หญิงให้เมริน่าเมื่อสองวันก่อน เพราะเพื่อนสนิททำงานที่บริษัทของพ่อผู้หญิงคนนั้น เธอเพิ่งถูกจ้างให้รายงานเรื่องของศิลาเมื่อสองวันก่อน และวันนี้ที่ผู้หญิงคนนั้นมา ก็เพราะเธอรายงานนั่นแหละ สุดท้ายก็มาซวยแบบนี้ไง!

"ฉันไม่อยากพูดซ้ำนะ เก็บของเธอออกไป!" เขาตวาดลั่นครั้งสุดท้าย จากนั้นก็เดินออกไปจากห้องประชุม ตามด้วยพนักงานที่เดินตามหลังมาช้าๆ เพราะกลัวต่อรังสีผู้เป็นนาย 

"เธอเกือบทำทุกคนในแผนกถูกไล่ออกเพราะเธอเลยมั้ยหล่ะ!" หัวหน้าแผนกกระแทกเสียงใส่อดีตลูกน้องในทีมของตนอย่างไม่พอใจเมื่อเดินออกมาเป็นคนสุดท้าย