Oops sorry! ผู้ชายคนนี้เป็นของหนู

"ศิลาขา~ หนูมาแล้ว" เสียงหวานของพิกเล็ตดังขึ้นมาตั้งแต่หน้าประตูห้องทำงานของชายหนุ่มที่มีใบหน้าหล่อเหลาเย็นชา อย่างศิลา มาเฟียหนุ่มลูกครึ่งไทย - อังกฤษ เขาเป็นคู่ค้าทางธุรกิจของเจราไมอาห์ ไซลัส เขามาดูงานแทนผู้เป็นบิดา แต่ทว่าก็ต้องมาถอนหายใจหนักๆ ราวกับเบื่อหน่ายอยู่แบบนี้แหละ เพราะไม่คิดว่าหลานสาวของตระกูลจะมาตามติดเขาต้อยๆ แบบนี้ 

"ไม่ชอบเหรอวะ น้องก็น่ารักดีนะ ตัวเล็กๆ สเปคกูเลย เวลาถูกเด็กอ้อนคงใจเหลวเป็นน้ำอ่ะ แค่เสียงก็กินขาดแล้ว ศิลาคะ ศิลาขา ปากบอกไม่ชอบ แต่แววตามึงอยากกินน้องเขาแล้ว" ชายหนุ่มผู้มีนามว่า ไซม่อน เพื่อนชายคนสนิทของศิลา ที่เป็นทั้งมือขวาและเพื่อนดื่ม

"หึ น่ารักตายหล่ะ กูไม่ชอบเด็ก โดยเฉพาะเด็กดื้อๆ" เสียงเรียบเอ่ย เขามองสาวน้อยสวมชุดเดรสสีชมพู ผมสีดำขลับถูกจับถักเปียพร้อมกับติดโบว์ทั้งสองข้าง ในมือถืออาหารมาหลายอย่าง เดาว่าคงเป็นฝีมือเธอทำนั่นแหละ 

เพราะเธอมักจะเอาข้าวมาให้เขาทานทุกวันที่นี่เป็นประจำ

หมับ! 

"หึ" ไซม่อนกระตุกยิ้มน้อยๆ มองดูเพื่อนสนิทอย่างรู้ทัน โดนเด็กจีบทุกวันจนตกหลุมตัวเองแล้วยังไม่รู้ตัวอีก เด็กมานั่งตักขนาดนี้แล้วยังไม่ผลักออกอีก แถมยังกอดรัดเอวบางของพิกเล็ตราวกับแม่เหล็ก 

"หัวเราะอะไร?" เสียงเรียบเอ่ย พร้อมกับปรายตามองเพื่อนสนิทให้มันไสหัวออกไปสักที 

"งั้นผมไปแล้วนะครับนาย ทานขนมหวานให้อร่อย อ๋อ ไม่สิ ทานข้าวให้อร่อยนะครับ น้องพิกเล็ต" ไวม่อนหันมาพูดกับสาวน้อยด้วยรอยยิ้มเจ้าชู้ เพราะพิกเล็ตรู้ว่าเขาไม่ใช่แค่ลูกน้องคนสนิทของศิลา แต่เป็นเพื่อนด้วย

"ค่ะ" เธอพยักหน้ายิ้มหวาน พร้อมกับแก้มที่เห่อร้อนมากๆ 

"อ่ะแฮ่ม ออกไปได้ละ" เขากระแอมไอเพื่อจัดหวะของคนทั้งสอง ไม่รู้ว่าทำไมต้องหงุดหงิดด้วยเวลาที่ยัยตัวเล็กนี่ส่งยิ้มให้คนอื่นนอกจากเขา

"ค้าบบ" 

เมื่อไซม่อนออกไป สาวน้อยก็พูดขึ้นในทันที เพราะไม่มีใครมาขัดจังหวะที่เธอจะจีบเขาอีกแล้ว 

"ศิลาหิวมั้ยคะ วันนี้พิกเล็ตทำอาหารที่ศิลาชอบทานมาด้วยค่ะ พิกเล็ตให้คุณย่าสอนตั้งหลายวันเลยนะเนี่ย" พิกเล็ตยิ้มหวาน เวลาอยู่กับคนที่ชอบ เธอก็จะมีความสุขมากๆ แบบนี้แหละ 

"อืม" เขาครางรับในลำคอเบาๆ เพียงเท่านั้น ทว่าอ้อมแขนแกร่งก็กอดเอวคอดกิ่วเอาไว้กันเธอตกลงพื้นอย่างลืมตัว ก่อนจะนึกขึ้นได้ก็ใช้มือวางทับไว้ใกล้ๆ หัวเข่าเล็กเพื่อปิดชายกระโปรง เพราะในห้องมีกล้องอยู่สามตัว

"ฉันเป็นพี่เธอ เมื่อไหร่จะเลิกเรียกชื่อเฉยๆ สักที" เขาก็บ่นไปงั้นแหละ เพราะไม่มีใครที่เรียกเขาแบบนี้เหมือนเธอหรอก โดยเฉพาะคนที่อายุน้อยกว่าน่ะนะ 

"ไม่เอาค่ะ พิกเล็ตอยากเลี้ยงแบบนี้ เวลาผู้หญิงมาจีบศิลา หนูจะบอกว่าศิลาเป็นของหนูคนเดียว" 

"หึ แก่แดด" 

"ก็ใช่ค่ะ หนูแก่แดดกับศิลาคนเดียวแหละ" เด็กสาวพูดพร้อมกับกระตุกคิ้วอย่างน่ารัก เธอเอนหลังพิงกับอกแกร่งอย่างถือวิสาสะ ในมือกำลังแกะช็อคโกแลตที่กะว่าจะกิน แต่ทว่าเสียงเรียบก็เอ่ยขึ้นมาก่อน 

"ไหนบอกว่าทำอาหารมาให้ทาน ฉันเห็นมาถึงก็กินแต่ของที่ตัวเองชอบ" 

"โอ๋ๆ ไม่งอนหนูน๊า" 

"ไม่ใช่เพื่อนเล่น" ปากพูดแต่ก็ไม่ได้ห้ามอะไร หากคนอื่นบีบแก้มเขาแบบนี้ ป่านนี้มือของมันคงอยู่ในบ่อจระเข้

"ก็หนูกำลังเล่นอยู่ไงคะ เล่นศิลาคนเดียวด้วย ว่าไงคะ ศิลาจะเล่นกับหนูมั้ย?" แววตาออดอ้อนส่งไป 

ให้ตายเถอะ ยัยเด็กนี่ใสซื่อจริงรึเปล่าเนี่ย ทำไมคำพูดคำจาถึงอ่อยผู้ชายได้มากขนาดนี้ โครตดื้อฉิบหาย!