บทที่ 5 ศิลาเป็นภาระ

"เชี้ย! ไอ้ศิลา ไปเอาเด็กที่ไหนมาวะนั่น น่ารักว่ะมาร์ค" เทนอุทานเสียงดังกับเพื่อนนั่งรออยู่ที่โต๊ะด้วยกันอย่างตื่นเต้น มองชายหนุ่มที่เดินเข้ามาหากลุ่มเพื่อน

"ไงครับ มาช้านะมึงแต่กูจองตั๋วแค่ครบคนนะ รอบนี้เต็มแล้วด้วยเหลือแต่ชั้นสวีท ด้านหลังว่ะ" มาร์คว่าพรางมองหน้า

ใส ๆ ของเด็กสาวที่โดนลากมาขาสั้น ๆ ของเธอก้าวตามจนเมื่อยหน้ามุ่ย แก้มใส ๆ แดงขึ้นอย่างน่ารักน่าเอ็นดู

"อืม... ก็จองสวีทดิ กูนั่งเอง" บอกเพื่อนแล้วหันไปมองหน้ายุ่ง ๆ ของคนข้าง ๆ ที่ตอนนี้ทั้งมุ่ย ทั้งแดง แล้วเอื้อมมือไปลูบผมเปียฟู ๆ ให้อย่างเบามือ กลายเป็นภาพแปลกตาของกลุ่มเพื่อนเพราะปกติศิลาไม่เคยดูแลหรือเทคแคร์ใครไม่เคยใส่ใจใคร แม้แต่คู่ควงคนล่าสุดถึงจะให้รถใช้ ให้คอนโดอยู่แต่ก็ไม่อ่อนโยนหรือคิดถนอมน้ำใจอีกฝ่ายเหมือนที่กำลังทำกับเด็กน้อยคนนี้

"ของขวัญ นี่พี่เทน พี่มาร์ค พี่โรม ทักทายพี่เขาหน่อย" ชายหนุ่มเอ่ยเสียงทุ้มด้วยภาษาอังกฤษสำเนียงเจ้าของภาษากับเด็กน้อย ซึ่งเธอก็เงยหน้ายิ้มกว้างอย่างอัตโนมัติเหมือนเปลี่ยนช่องได้ทันที

"สวัสดีค่ะ หนูชื่อของขวัญค่ะ" ภาษาที่ 1 ของเธอสำเนียงดีมากพร้อมกับยกมือไหว้อย่างน่ารักจนทำให้บรรดาชายหนุ่มยิ้มเก้อ ๆ ซึ่งชายหนุ่มแนะนำเพื่อนสนิททุกคนยกเว้นหญิงสาวที่นั่งหน้าบึ้งอยู่ข้าง ๆ เทน แล้วเหลือบมองเด็กสาวด้วยสายตาไม่เป็นมิตรนักจนชายหนุ่มสังเกตุได้

"นี่ของขวัญน้องกู ลูกอาเพิ่งมาจากเมกาเมื่อวาน" ชายหนุ่มเอ่ยแนะนำคนตัวเล็กกับเพื่อน ๆ แล้วมองหาที่นั่ง ซึ่งเหลือเก้าอี้ติดกับมาร์คอยู่ตัวเดียวตัวเองเลยต้องนั่งลงไปก่อนแล้วรั้งคนตัวเล็กมานั่งบนตักหน้าตาเฉย

"แล้วน้องเขาพูดไทยได้มั้ยวะ" มาร์คหันมาพูดแล้วมองหน้าคนตัวเล็กยิ้ม ๆ อย่างถูกชะตาเพราะเขาไม่มีน้องผู้หญิง มีแต่น้องชายวัยใกล้กัน 2 คน แต่คนละแม่ที่ไม่ค่อยจะลงรอยกันนัก

"น้องขวัญพูดไทยได้ค่ะ" เสียงหวานเล็ก ๆ เอ่ยขึ้นตอบเองอย่างสุภาพ

"อ่อ... งั้นอยู่เมืองไทยต้องพูดไทยนะจ๊ะ หน้าไทย ๆ ไม่ต้องฝรั่งจ๋าเนอะ" สาวเซ็กซี่ว่าขึ้นพร้อมกับมองอย่างไม่พอใจที่ตอนนี้ชายหนุ่มกอดเอวน้องน้อยของเขาไว้แล้วอีกมือก็ยกขึ้นมาลูบผมเปียจัดทรงให้เบา ๆ

"กำลังหัดพูดค่ะ มี้บอกว่าให้ศิลาสอนก่อนเปิดเทอม" คนตัวเล็กพูดขึ้นยิ้ม ๆ แล้วหันหน้าไปมองเจ้าของตักที่สบตากับเธอเข้าพอดี

"แล้วมึงคิดไงถึงพาน้องมาด้วยวะเนี่ยแล้วจะไปต่อที่ร้านได้หรอวะ" โรมเอ่ยถามเพื่อน เพราะวันนี้เขาคุยกันว่าจะไปต่อที่ร้านพี่ชายของเขาหลังจากดูหนังและกินข้าวกันเสร็จแล้ว

"กูคิดไงล่ะ ปู่กูสั่งให้เลี้ยงน้องถึงเปิดเทอม กูถึงได้ลากภาระกูมาด้วยนี่ไง" ชายหนุ่มตอบเพื่อนแล้วจับข้อมือเล็ก ๆ พลิกดูเวลาที่นาฬิกาของเธอ

"ใช่ค่ะ คุณปู่บอกว่าให้ดูแลถึงเปิดเทอมน้องขวัญก็จะเข้าเรียนประจำ ตอนนี้ก็เลยมีภาระ" เด็กสาวตอบแล้วมองหน้าชายหนุ่มแล้วอมยิ้มขำ ๆ

"ยอมรับเหรอจ๊ะว่าเป็นภาระของศิลาน่ะ" แมรี่ว่าอย่างเหยียด ๆ

"No น้องขวัญบอกว่าศิลาเป็น ภาระ ถ้าน้องขวัญไม่มาคุณปู่ก็ให้ศิลาอยู่บ้าน น้องขวัญโดนศิลาบังคับมา" คนตัวเล็กพยายามอธิบาย เพราะเธอไม่ได้อยากมาตั้งแต่ทีแรก แต่โดนชายหนุ่มบังคับมาจริง ๆ และตอนนี้เธอก็ง่วงมาก แล้วรายชื่อหนังที่ชายหนุ่มจะดูในวันนี้เธอได้ไปดูกับพ่อแม่ของเธอมาก่อนแล้วที่ต่างประเทศ เพราะเป็นหนังแนวที่เธอชอบและถือเป็นหนังเรื่องสุดท้ายที่เธอได้ดูกับครอบครัวเธอเลยไม่อยากดูซ้ำอีก

"อ้าว...ไงครับพี่ศิลา ภาระน้องนะมึงนี่" มาร์คว่ายิ้ม ๆ แล้วหันไปเอ่ยหยอกคนตัวเล็ก "ไม่เป็นไรนะน้องของขวัญ เดี๋ยวศิลาก็เปิดเทอมแล้ว"

"เยส... ศิลาเปิดเทอม น้องขวัญก็หมดภาระแล้วค่ะ" คำตอบใส ๆ ของเด็กสาวเรียกเสียงหัวเราะให้ภายในกลุ่มอย่างพร้อมเพียง ชายหนุ่มหันมองคนบนตักที่ตอนนี้ยิ้มหัวเราะกับเพื่อน ๆ ของเขาอย่างน่ารัก แล้วจับหัวเล็ก ๆ โยกเบาๆ อย่างหมั่นเขี้ยว "ยัยตัวเปี๊ยกเอ้ย"

"ปะ... ใกล้เวลาละ เราเข้าไปกันเถอะ" มาร์คเอ่ยขึ้นหลังจากดูนาฬิกาที่ข้อมือ ทำให้ทุกคนลุกขึ้นยืน เตรียมเข้าโรงหนัง ชายหนุ่มจับคนตัวเล็กบนตักยืนขึ้นแล้วจูงมือเดินไปพร้อมกับเพื่อน

"มึงจองชั้นสวีทให้กูมั้ย" ศิลาเอ่ยกับมาร์คอย่างนึกได้

"จองดิเหลือที่นึงพอดี มึงจะนั่งกับน้องหรือจะให้ผู้หญิงเขาไปนั่งกัน"

"เดี๋ยวแมรี่นั่งกับน้องก็ได้ค่ะ" สาวเซ็กซี่รีบเสนอตัวทันทีอย่างเอาใจ

"ไม่ต้อง!" เสียงห้วนเอ่ยออกไปพร้อมกับดึงคนตัวเล็กเดินนำเพื่อนเข้าโรงหนัง แล้วจับนั่งที่เก้าอี้เหมือนตุ๊กตา "เอาขนมมั้ย" ชายหนุ่มถามขึ้นอย่างนึกได้ ซึ่งคนตัวเล็กส่ายหน้าทันทีเพราะตอนนี้เธอง่วงมากกว่าหิว พอหนังฉายไปได้ไม่ถึงครึ่งเรื่อง คนตัวเล็กที่อยู่ข้างตัวก็หลับลงเพราะความง่วงที่สุดจะฝืนจึงทำให้ชายหนุ่มก้มลงมองอย่างเอ็นดูที่ตอนนี้แขนเรียวเล็กของเธอพาดมากอดเอวหนาไว้หลวม ๆ ชายหนุ่มจึงถอดเสื้อแจ็คเก็ตที่ใส่มาคลุมให้แล้วค่อย ๆ ลุกออกจากที่นั่งไปนั่งกับเพื่อนที่อยู่แถวหน้า

"อ้าว! น้องล่ะ?" เทนเอ่ยถามคนที่นั่งลงที่นั่งติดกันเสียงเบา

"หลับ สงสัยเจ็ทแลค ผิดเวลานอนด้วยแหละ จบเรื่องค่อยปลุก" ชายหนุ่มว่าตามองหน้าจอมือหยิบป๊อปคอร์นเข้าปากแล้วนั่งดูกับเพื่อนจนหนังใกล้จบ

"ศิลาคะ แมรี่ไม่มีรถมา ขอแมรี่กลับด้วยนะคะ" เสียงหวานที่เอ่ยมาจากเก้าอี้อีกฝั่งของเพื่อนดังขึ้น เมื่อครู่เธอออกไปเข้าห้องน้ำแล้วจ้างพนักงานอุ้มร่างเล็ก ๆ ของของขวัญออกไปด้วยโดยบอกว่าน้องสาวของเธอไม่สบายให้ช่วยเอามาวางไว้ด้านข้างที่มีแท็กซี่เข้ามาจอดเพราะเธอโทรให้รถที่บ้านมารับตรงนั้น หญิงสาวยืนรอสักครู่เมื่อลับตาพนักงานเธอจึงเอาเสื้อแจ็คเก็ตของชายหนุ่มคลุมตัวเด็กสาวเอาไว้แล้วเดินกลับเข้าไปข้างในเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"ไม่ได้หรอก ไอ้ศิลามันเอาน้องมาด้วยเธอก็เห็น" เทน ตอบแทนเพื่อน ที่นั่งเงียบไม่พูดกับหญิงสาว

"อ้าว เมื่อกี้ในห้องน้ำ แมรี่เห็นน้องขวัญไปล้างหน้าเธอว่าจะกลับก่อนนี่คะ" แมรี่โกหกหน้าตายทำให้ชายหนุ่มหันขวับไปมองที่โซฟาเซ็ตสวีททันที เมื่อไม่เห็นร่างเล็ก ๆ ที่นอนอยู่ตรงนั้นอย่างที่หญิงสาวว่าจริง ๆ ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วออกจากโรงหนังเดินตรงไปยังห้องน้ำหญิงทันที ยืนรออยู่หน้าห้องน้ำจนหนังเลิกแล้วเพื่อน ๆ จึงพากันเดินออกมาสมทบ

"ไม่เห็นเหรอวะ" มาร์คถามเพื่อนที่ยืนหน้ายุ่งอยู่หน้าห้องน้ำ

"ไม่ว่ะ ... เอ่อ คุณ คุณ" หันมาตอบเพื่อแล้วหันกลับไปเรียกหญิงสาวคนหนึ่งที่เดินออกมาจากห้องน้ำพอดีไว้ "เห็นผู้หญิงขาว ๆ ตัวเล็ก ๆ ประมาณหน้าอกผมนี่ ถักเปีย 2 ข้างใส่เสื้อสีเหลือง อยู่ข้างในมั้ย" ชายหนุ่มเอ่ยถามรัวเร็ว

"ไม่มีนะคะ ห้องน้ำว่างหมดเลยค่ะ" หญิงสาวว่ายิ้ม ๆ แล้วเหลือบมองเลยไปที่หญิงสาวหนึ่งเดียวในกลุ่มที่มองเธอด้วยสายตาไม่เป็นมิตร จนต้องหุบยิ้มแล้วก้มหน้าเดินออกไปทันที

"น้องของขวัญบอกว่าจะกลับก่อนนี่คะ โตขนาดนั้นแล้วไม่ต้องห่วงหรอก แมรี่ว่าเราไปร้านกันเถอะค่ะ นะคะศิลา" แมรี่เอ่ยเสียงหวานเพื่อเรียกร้องความสนใจจากชายหนุ่มพรางเดินเข้าไปเกาะแขนอย่างออดอ้อน

"อย่าเอามือสกปรกมาแตะกู" ว่าพร้อมกับสะบัดแขนออกอย่างเร็วแล้วเดินออกไปที่จอดรถทันที

"ศิลา มึงจะไปร้านพี่กูป่าวเนี่ย" โรมตะโกนถามเมื่อเห็นเพื่อนสวมหมวกกันน็อคเตรียมจะขับรถออกไป

"เออ...กูกลับบ้านไปรอน้องก่อน" ตะโกนตอบเพื่อนพร้อมกับบิดมอเตอร์ไซค์ออกไปทันที...

............ //..........