My girl ของขวัญของศิลา

คุณชายของบ้านที่แสนเอาแต่ใจ ปากร้าย ใจร้อน อะไรนิดหน่อยก็เดือด ที่มีข้อดีอยู่อย่างเดียวคือพระเจ้าว่าง จงใจสร้างเบ้าหน้าและรูปร่างขัดสีฉวีวรรณผิวพรรณมาอย่างดี แต่เผลอ.. จับวิญญาณปีศาจหมาบ้ามาใส่ร่างมาแทน...

ผมชื่อ ศิลา อายุ 21 ปี นักศึกษาคณะบริหารอินเตอร์ ปี 3 ที่กำลังจะขึ้นปี 4 เป็นลูกคนเดียวที่บ้านทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ คอนโด หมู่บ้าน โรงแรม รีสอร์ต อะไรที่ติดกับดินนั่นแหละที่บ้านผมทำ มีทั้งในแล้วก็ต่างประเทศ

ชีวิตผมสงบสุขมาตลอดตั้งแต่เกิดยันโต อยากได้อยากทำอะไรไม่มีคนขัด แต่ชีวิตผมมันสวรรค์แกล้งชัด ๆ ที่อยู่ ๆ ต้องได้เลี้ยงน้องช่วงปิดเทอมแล้วชีวิตผมเคยเลี้ยงหรือดูแลใครที่ไหน ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมแม่ต้องไปรับยัยตัวเปี๊ยกนี่มาด้วยแล้วคุณปู่ยังบังคับให้ผมกลับมาอยู่บ้านดูแลยัยเปี๊ยกนี่อีก ชีวิตแสนสุขของผมก็เริ่มจะมีแววไม่สงบสุขตั้งแต่รู้ว่ามียายเปี๊ยกลูกสาวน้องรักคนสนิทของพ่อเข้ามาอยู่ในบ้านนี่แหละ ไม่ใช่ว่าเราไม่เคยเจอกันนะ เราเคยเจอกันครับตั้งแต่ยัยเด็กนี่เด็กมาก ๆ ตอนนั้นผมน่าจะ 8 - 9 ขวบ ได้มั้งผมจำได้ผมเป็นคนไปรับไอ้เด็กจิ๋วนี่มาจากโรงพยาบาลเองเลย อุ้มออกมาเองด้วยเด็กตัวแดง ๆ ปากแดง ๆ ในผ้าขนหนูสีชมพูเหมือนดักแด้ความคิดตอนนั้นก็น่ารักอยู่หรอก ไม่เคยมีน้องไงจำความรู้สึกได้ว่าตื่นเต้นดี นี่จะว่าไปพ่อผมยังถ่ายรูปให้เอามาตั้งที่หัวเตียงนอนอยู่เลยนะ แล้วก็ไม่ได้เจออีกเลยเพราะพ่อกับแม่เธอพาไปอยู่ต่างประเทศตั้งแต่เด็ก นี่เห็นว่าอยากกลับมาเรียนที่ไทย แม่ผมเลยไปรับมาจะให้เรียนโรงเรียนเดิมที่ผมเคยเรียนติดอยู่กับมหาลัยผมเรียนอยู่นั่นแหละ ชีวิตที่แสนสุขของผมคงต้องมานั่งเลี้ยงเด็กน้อยอยู่้บ้านจนถึงเปิดเทอมแค่คิดก็เครียดแล้วครับ

~~~~~~~~~~~

คุณหนูตัวเล็ก น่ารัก พูดเพราะ มารยาทดี กุลสตรีศรีสยาม ร่าเริงแจ่มใสเป็นมิตรกับทุกสิ่ง แต่ในความเป็นจริงเธอกลับเป็นเด็กที่แอบเหงาเพราะตั้งแต่จำความได้พ่อกับแม่เธอพาย้ายไปอยู่ที่ต่างประเทศ และทั้ง 2 ก็ช่วยกันก่อร่างสร้างบริษัทเล็ก ๆ ขึ้นมาจากความสามารถของทั้ง 2 ท่าน ส่วนเธออยู่กับพี่เลี้ยงตั้งแต่เริ่มหัดเดิน เรียกได้ว่าเจอหน้าพี่เลี้ยงมากกว่าเจอพ่อแม่ แต่เมื่อเธอขึ้นเกรด 6 พ่อของเธอบอกว่าพี่เลี้ยงมีความจำเป็นต้องกลับประเทศบ้านเกิดเลยทำให้เธอต้องอยู่คนเดียวหลังเลิกเรียนมากว่าครึ่งปี...

สวัสดีค่ะ หนูชื่อ คิดถึงเสมอ ชื่อเล่น ของขวัญหรือน้องขวัญ อายุ 13 ปี กับความสูง 152 หนัก 40 เรียกว่าไซส์ตามเกณฑ์มาตารฐาน ^_^ มี๊บอกว่า ของขวัญเป็นชื่อที่ลูกป้าตั้งให้ แต่หนูไม่ได้ถามหรอก ว่าป้าคนไหนเพราะมี้หนูเป็นลูกคนเดียวเหมือนหนูนี่แหละป้าที่ว่าก็คงเพื่อนมี้ซักคนน่ะค่ะ หนูเรียนจบเกรด 6 มาจากอเมริกาค่ะแล้วแด๊ดให้มาเรียนต่อเกรด 7 ที่ไทย ทีแรกมี้ไม่ยอมค่ะบอกว่าหนูยังเด็ก ก็ไม่ได้เด็กนะ 13 แล้วแต่แค่ตัวเล็กเฉย ๆ ค่ะยังไม่โตเต็มวัยไง ยังโตได้อีก ^_^ แต่คุณป้าว่านกับคุณลุงษิต บอกว่าจะดูแลให้มี้เลยยอมค่ะ แล้วหนูเลยต้องได้ไปอยู่บ้านคุณลุงคุณป้าก่อนรอช่วงเปิดเทอม หนูขอมี้แล้วว่าจะไปอยู่หอโรงเรียนเพราะไม่อยากเดินทางแล้วก็ไม่อยากรบกวนคุณลุงคุณป้ามากด้วยแน่นอนว่ามี้ไม่ยอมหนูเลยต้องหาเหตุผล 1,000 ข้อ มาให้จนท่านอนุญาต แต่ต้องกลับมาบ้านคุณลุงทุกเย็นวันศุกร์รถที่บ้านจะไปรับ ไม่เป็นไรค่ะเพราะยังไงที่บ้านคุณป้าก็ยังมีคุณปู่อยู่ หนูก็สนิทกับคุณปู่มากนะ ท่านจะมาหาหนูบ่อย ๆ หัดหนูเขียนชื่อภาษาไทยด้วยค่ะ

เอาจริง ๆ หนูก็ไม่ได้อยากมาที่ไทยนักหรอก เพราะหนูไม่มีเพื่อนแล้วยังมีลูกสาวคุณลุงพี่ชายของแด๊ดอยู่ที่ไทยด้วย ถึงหนูจะไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหนก็เถอะแต่ที่นี่มันก็เมืองไทย ขนาดอยู่ต่างประเทศเธอยังเคยส่งคนไปทำร้ายหนูเลยค่ะ แต่...หนูก็มีเหตุผลบางอย่างที่ต้องมา เพราะถึงหนูจะเด็กแต่หนูก็เข้าใจในสิ่งที่ผู้ใหญ่พูดกันถึงจะไม่ได้นั่งฟังแต่หนูก็ได้ยินค่ะ จะเรียกว่าเสียมารยาทแอบฟังก็ได้ แต่ทุกอย่างมันก็เกี่ยวกับตัวหนูทั้งนั้นเลย หนูรู้ว่าที่แด๊ดตัดสินใจให้หนูมาเรียนที่ไทยเพราะสถานการณ์บ้านเราไม่ค่อยดีแล้วบัญชีที่หนูมีมันจะทำให้ได้เรียนจนจบและหางานทำได้ค่ะ หนูสัญญาว่าจะประหยัดที่สุดและตั้งใจเรียนเพื่อกลับไปช่วยงานแด๊ดกับมี้ให้เร็วที่สุดค่ะ

.......... //..........