3 Lady in the Mirror

“แมรี่เป็นแม่มดที่เคยเป็นความภาคภูมิใจของเผ่านักเวทย์ในบาลเธีย” แม่มดสาวคนหนึ่งเริ่มเล่าให้เด็กนักเวทย์และผู้ใหญ่ทั้งห้องฟังราวกับเล่านิทานก่อนนอน ทว่าด้วยเสียงที่เบายิ่งกว่ากระซิบโดยเฉพาะเมื่อพูดชื่อแมรี่

“แมรี่ไม่แค่เป็นแม่มดสวยที่สุดในบรรดามาเกียเท่านั้นแต่ยังอ่อนหวานที่สุดและใช้เวทมนตร์เก่งที่สุดอีกด้วย เธอมีพ่อมดคนรักชื่อฮิวโก ชีวิตและลมหายใจของเธอมีแต่เขาเท่านั้น น่าเศร้าที่เธอเกิดมาเพื่อเขาแต่กลับไม่ได้ตายกับเขาหรือพร้อมกันกับเขาทั้งที่เธอหวังไว้เช่นนั้น

วันหนึ่งหลังจากที่แมรี่ขี่กวางเอลค์สีขาวกลับจากในเมืองเธอก็ต้องตกใจประตูบ้านถูกเปิดค้าง...และภายในประตูนั้นมีร่างแน่นิ่งของคนรักของเธอนอนอยู่...!

แมรี่ตกใจและรีบวิ่งเข้าไป ก่อนหยุดยืนทื่อเมื่อพบว่าฮิวโกผู้สง่างามของเธอร่างเปรอะไปด้วยเลือดเป็นวงใหญ่ ดูราวกับเจ้าชายนิทราภายใต้กลีบกุหลาบสีแดงมากมาย

แมรี่กรีดร้องและร้องไห้ กอดและเขย่าร่างฮิวโกแรงๆ ก่อนเหลียวมองรอบตัวด้วยสายตาราวลูกแมวที่ถูกเด็กรุมขว้างก้อนหินใส่

หากแต่ไม่มีใครอยู่ที่นั่นไม่ว่าจะคนหรือปีศาจ แมรี่ได้แต่ร้องไห้ เสียงกรีดร้องแสนเศร้าก้องไปทั้งหมู่บ้านและแม้แต่กลางคืนที่เงียบสนิทเสียงนั้นก็ไม่ได้หยุดเงียบไป มาเกียทุกคนลงกลอนประตู ปิดหน้าต่างและดับไฟ ไม่มีใครกล้าปลอบใจแมรี่ที่กำลังคลุ้มคลั่งและหัวใจสลายเลย

สามวันสามคืนผ่านไป แมรี่กอดฮิวโกไว้ในอ้อมแขนจนร่างราวเจ้าชายนั้นเย็นชืด เมื่อนั้นแมรี่พบว่าเธอไม่เหลือเสียงร้องไห้

การร้องไห้อย่างหนักทำให้เสียงไพเราะราวกับพิณของเธอถูกทำลาย แล้วหลังจากขุดหลุมฝังศพให้ฮิวโกด้วยมือเปล่าที่หลังบ้าน อีกทั้งร่ายมนตราให้ต้นอาราซันงอกงามและออกดอกใหญ่สีแดงฉานจากเลือดของคนรักที่ใต้พื้นดินนั้นแมรี่ก็เดินเลื่อนลอยมาหยุดต่อหน้ากระจกเงาในบ้าน …เป็นครั้งสุดท้าย

ทุกวันก่อนหน้านี้กระจกเคยสะท้อนใบหน้าสวยหวานและรอยยิ้มสดใสงดงามของเธอ หากแต่วันนี้ภาพหญิงสาวในกระจกกลับไม่ใช่หญิงสาวอ่อนหวานที่เหล่ามาเกียรู้จักอีกต่อไป

ใบหน้าอ่อนโยนราวรูปปั้นพระแม่มารีตามนามที่งดงามของเธอเลือนหาย ดวงตาสีส้มสว่างเหมือนผลแอปปริค็อตที่สดใสราวฤดูร้อนสูญไปและแทนที่ด้วยนัยน์ตาสีราวกลีบกุหลาบแดง การร้องให้ที่ยาวนานทำให้นัยน์ตาของเธอกลายเป็นสีเลือด หยาดน้ำตาใสเป็นประกายเหือดแห้ง และแทนที่ด้วยสายเลือดที่ไหลลงมา และราวกับหยาดเลือดนั้นรินไหลออกมาจากหัวใจที่โกรธแค้นจนแตกสลาย ร่างเดิมมักอยู่ในชุดขาวที่ดูราวดอกไม้บอบบาง ทว่าเวลานี้ประดับด้วยเลือดสีแดงฉานจากร่างฮิวโกที่ซึมเป็นวงใหญ่ ทำให้แมรี่ดูราวกับเจ้าสาวที่ประดับด้วยช่อกุหลาบแดง

ไม่มีแมรี่ที่สวยหวานและอ่อนโยนคนเดิมอีกต่อไป มีแต่แมรี่ที่ได้กลายเป็นแม่มดแดง แม่มดน่าหวาดผวาที่เคยมีอยู่แต่เพียงในตำนานที่ไม่มีใครอยากจดจำไว้”

“แม่มดแดงคืออะไรคะคุณแม่” เด็กสาวคนเดิมถาม ใบหน้าซีดเผือด

“เมื่อนักเวทย์โกรธแค้นและเกลียดชังที่สุดจนกระหายจะเห็นโลกละเลงด้วยเลือดแดงฉาน นักเวทย์นั้นจะกลายเป็นพ่อมดหรือแม่มดแดง เมื่อนักเวทย์โศกเศร้า เห็นทุกอย่างราวกับทั้งโลกเป็นสีดำไร้แสง นักเวทย์นั้นจะกลายเป็นพ่อมดหรือแม่มดดำ ทว่าหากนักเวทย์ดำหรือแดงเหล่านั้นผ่านพ้นความโกรธหรือเศร้า ให้อภัย เต็มไปด้วยความรักและกลับเห็นโลกสว่างไสว พวกเขาจะกลายเป็นพ่อมดหรือแม่มดขาว แต่ที่ผ่านมาไม่เคยมีนักเวทย์เปลี่ยนสีแม้แต่ในตำนาน ไม่เลยสักครั้งจนกระทั่งเกิดขึ้นกับแมรี่” แม่มดเอ่ยบอก

“นักเวทย์ดำและแดงจะมีพลังเพิ่มมากขึ้นมหาศาลสีดำและแดงมีพลังเสมอกัน ทว่าพ่อมดหรือแม่มดขาวจะมีพลังสูงยิ่งกว่านั้นหลายร้อยพันเท่า นับเป็นสถานะสูงสุดของมาเกียที่ไม่มีใครกล้าคิดฝัน สำหรับแมรี่ที่ได้เปลี่ยนเป็นแม่มดแดงแน่นอนว่าความเกลียดแค้นชิงชังของเธอมากพอจะทำลายทุกอย่าง หากแต่...”

ทุกคนนิ่งเงียบรอฟัง เด็กๆ ที่วิ่งย้ายมานั่งข้างหน้าเพื่อให้ได้ยินเรื่องโดยไม่ขาดตกบกพร่องอ้าปากค้างเมื่อแม่มดสาวคว่ำแก้วค็อคเทลในมือก่อนนิ่งมองสายน้ำสีแดงฉานหลั่งไหลลงพื้นเมื่อกล่าวต่อไป

“แทนที่จะเลือกทำลายทุกคนเหมือนที่แม่มดแดงตามตำนานควรทำ แมรี่ที่อย่างน้อยเคยเป็นแม่มดฉลาดและอ่อนหวานกลับพยายามหาทางที่ดีกว่านั้น เธอครุ่นคิดว่าจะมีมนตร์ใดบ้างที่ช่วยหยุดยั้งหรือปลอบประโลมเธอได้ หากแต่น่าเสียดายที่ไม่ว่ามาเกียจะเก่งกาจแค่ไหนก็ไม่มีมนตร์คืนชีวิตให้คนตาย เพราะปาฏิหาริย์เช่นนั้นถูกสงวนไว้ให้แต่พระผู้เป็นเจ้าแต่เพียงผู้เดียว