11 What is Love?

เจ้าชายซิกฟริดผ่อนคลายขึ้นเมื่อถึงเวลาอาหาร เพราะนี่อาจเป็นเวลาเดียวที่พวกเจ้าหญิงจะกรีดร้องน้อยลงได้เมื่ออาหารบนจานย้ายไปอยู่ในปาก หากแต่ทันใดนั้นโดยที่ไม่มีใครคาดคิดราชินีแคทเธอรีนก็ประกาศกลางโต๊ะในสิ่งที่จะทำให้ทุกคนอ้าปากค้าง

“ราชอาคันตุกะทุกท่าน ข้าขอขอบคุณจากใจที่พวกท่านมาร่วมฉลองงานวันเกิดเจ้าชายซิกฟริดโอรสเพียงคนเดียวของข้า แต่ในปีนี้ข้าจะไม่ได้ฉลองวันเกิดให้ซิกฟริดแต่เพียงอย่างเดียวเท่านั้น เพราะในปีนี้โอรสของข้ามีอายุครบสิบเก้าปีแล้ว และตามธรรมเนียมที่สืบทอดกันมานานของเอเดลริค เจ้าชายจะต้องเลือกคู่ครองในวันเกิดปีนี้”

“คู่ครอง!? ” เจ้าหญิงทั้งหลายกรีดร้องจนหมดสติ ทำให้ราชินีต้องยกมือปราม

“เจ้าหญิงทั้งหลาย หลายร้อยปีมานี้ในเอเดลริคมีธรรมเนียมให้เจ้าชายเลือกคู่ครองในงานเต้นรำ และข้าภูมิใจที่จะประกาศว่างานเต้นรำเลือกคู่สำหรับเจ้าชายจะจัดขึ้นในอีกสองวันนี้”

เสียงฮือฮาดังสนั่นอีกครั้ง พวกเจ้าหญิงพากันกัดผ้าเช็ดหน้าจนแทบขาด แต่คนที่ดูตกใจที่สุดคือตัวเจ้าชายซิกฟริดเองต่างหาก

“ท่านแม่ แต่ว่า...”

“ไม่มีแต่จ้ะ” ราชินีหันมายิ้มหวานก่อนหันไปประกาศอีกครั้ง “ข้าจะรอต้อนรับเจ้าหญิงทุกท่าน และในคืนนั้นเจ้าหญิงที่ซิกฟริดเลือกเต้นรำด้วยก็จะได้หมั้นและแต่งงานกับเจ้าชาย ขอให้เจ้าหญิงทุกท่านโชคดี”

ท่ามกลางเสียงกรีดร้องและฮือฮาราชินีหยิบกล่องทองคำสลักลวดลายงดงามใบหนึ่งจากมือมหาดเล็กขึ้นมา จากนั้นส่งให้เจ้าชาย “นี่ของขวัญวันเกิดจากแม่จ้ะ“

เจ้าชายรับกล่องทองคำมาและเปิดออกดู ภายในกล่องปรากฏคันธนูกับลูกศรประดับด้วยเพชรพลอยเป็นประกาย

ราชินีกล่าวต่อ “คันธนูนี้เป็นสัญลักษณ์ว่าซิกฟริดลูกของแม่พร้อมจะขึ้นครองบัลลังก์แห่งเอเดลริคแล้วโดยไร้ข้อกังขาใดๆ เพราะฉะนั้นต่อไปนี้ขอให้ลูกปกครองและปกป้องพวกเราด้วยสติปัญญา ความกล้า และความเมตตา และอย่าลืมว่าความรักสำคัญที่สุดในบรรดาพรสวรรค์ทั้งหลาย ความรักในชาวเอเดลริคคือสิ่งที่แม่ขอให้เจ้าสัญญาจะรักษาไว้แม้แต่ในวันที่แผ่นดินโลกสูญสิ้น หรือแม้แต่เมื่อดวงจันทร์เปลี่ยนเป็นสีเลือดและหลอมละลาย ลูกรักขอให้จำคำของแม่ไว้”

แล้วราชินีเขย่งปลายเท้าขึ้นหอมแก้มเจ้าชาย

ซิกฟริดโล่งใจที่งานฉลองวันเกิดจบลง เขาจะได้ปลีกตัวมาเดินพักผ่อนคนเดียวในอุทยานแบบนี้ได้ แต่ความเงียบสงบและสดใสของอุทยานไม่ได้ทำให้ใจของเจ้าชายสงบลงเลย ห้วงความคิดยังหมุนติ้วไปด้วยเสียงประกาศเรื่องงานเต้นรำเลือกคู่อย่างกะทันหัน และแน่นอนว่าเจ้าชายทั้งไม่ทันจะตั้งตัวและไม่มีวันจะเข้าใจ

‘ข้าไม่ชอบธรรมเนียมโบราณของเอเดลริคเลยสักนิดท่านแม่ ผู้ชายคนหนึ่งจะตัดสินใจรักผู้หญิงสักคนด้วยการเต้นรำเพียงครั้งเดียวได้อย่างไร’ เจ้าชายนึกย้อนถึงคำถามที่เพิ่งถามท่านแม่เมื่อครู่

ราชินีตอบด้วยรอยยิ้มงดงาม ‘ลูกรักของแม่ ธรรมเนียมการเลือกคู่ในงานเต้นรำมีมานานแล้ว ถึงจะมิได้ไร้ที่ติแต่ก็เป็นธรรมเนียมล้ำค่าของโลกแห่งเทพนิยาย ไม่มีใครบอกได้ว่าเริ่มขึ้นเมื่อไหร่ แต่ที่หลายธรรมเนียมยังคงอยู่ได้ก็เพราะมันมีค่าและความพิเศษในตัวเองไม่ใช่หรือ? ’

‘แต่การเลือกคู่ด้วยวิธีโบราณแบบนั้นจะไม่ฉาบฉวยและใช้เวลาน้อยไปหรือ การเลือกคนรักจากงานเต้นรำเหมือนจงใจทำให้เราเป็นคนใจร้อนและเลือกผู้หญิงจากรูปร่างหน้าตาเท่านั้น’ เจ้าชายไม่อ่อนข้อ ‘และน่าแปลกที่ท่านพ่อก็เลือกท่านแม่ผ่านงานเต้นรำที่แปลกประหลาดแบบนั้น’

‘และเราก็รักกัน’ พระราชินิยิ้มอ่อนโยน ‘รักกันมากกว่าคู่รักหลายคู่ที่ไม่ได้พบกันด้วยวิธีนี้ด้วยซ้ำไป บางคู่คบกันมานานแต่แต่งงานกันได้ไม่นานก็เลิกกัน แม่ว่าการเลือกคนรักแบบนี้น่าตื่นเต้นดีออก ลูกว่าไหม? ’

‘ตื่นเต้นเกินไป ข้าสงสัยว่าเจ้าชายในอดีตอาจจะตื่นเต้นจนหัวใจวายก็ได้’

‘ลูกพูดเล่นใช่ไหม?’ ราชินีหัวเราะ ‘ไม่มีเจ้าชายคนไหนเคยตายเพราะเลือกคู่มาก่อนหรอกน่า ที่ผ่านมามีแต่คู่รักที่กลายเป็นเทพนิยายอมตะต่างหาก’

‘ถึงอย่างนั้น...’

ราชินียิ้มอ่อนโยนอีกครั้งเมื่อเห็นโอรสชายที่ร่าเริงอยู่เสมอดูกังวลเมื่อนั้นเธอปลอบใจลูกชายด้วยมือที่เคลื่อนไปรั้งใบหน้างดงามให้หันมา เพื่อที่ดวงตาสีฟ้าเฉดเดียวกันจะจ้องมองใบหน้าราวรูปสลักนั้นอย่างตั้งใจ

‘ซิกฟริด ความรักนั้นอยู่ได้ด้วยตัวของมันเองโดยไม่ต้องอาศัยเวลาและเวลาก็มีไว้เพียงเพื่อประดับประดาความรักให้ดูงดงามขึ้นเท่านั้น’

คำพูดต่อไปของราชินีทำให้เจ้าชายนิ่งงัน ‘ถ้าหากลูกพบคนที่ใช่ หัวใจของลูกก็จะบอกกับลูกเอง จริงอยู่หลายครั้งการรักใครสักคนต้องอาศัยเวลา แต่สำหรับบางคนหัวใจของเขาจะบอกได้ตั้งแต่แรกเห็น มีหลายยุคสมัยที่คนเราต้องแต่งงานกันโดยที่ยังไม่เคยพบหน้าหรือรู้จักอีกฝ่าย แต่พวกเขาก็รักกันได้ ที่แม่พูดเรื่องนี้ไม่ใช่ว่าแม่เห็นด้วยกับวิธีของพวกเขา แต่แม่กำลังจะบอกว่าการเลือกรักใครสักคนไม่สำคัญเท่ากับอีกสิ่งยิ่งใหญ่ และสิ่งนั้นจะพิสูจน์ว่าพระเจ้าควรจะอวยพระพรเราหรือไม่’

‘ได้โปรดบอกว่าข้าสิ่งนั้นอะไร‘

‘การรักษาความรักให้คงอยู่ตลอดไปอย่างไรล่ะ’ ราชินีคลี่ยิ้มอ่อนโยน‘ สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าการเลือกรักใครก็คือการที่เมื่อได้เลือกรักแล้วก็จะรักตลอดไป’