EP.6 พูดเก่งจริงๆ

พอหันหน้าเข้าหากันแบบนี้ ฉันก็เขินเหมือนกันนะ

แล้วเวลาที่เขาจูบ เคราบางๆ ที่หน้าเขามันจั๊กจี๋...และเซ็กซี่มากเลย ฉันเผลอเอามือไปลูบบ่อยเลย

นิ้วมือใหญ่ของเขากำลังบีบคลึงส่วนยอดหน้าอกของฉันผ่านเสื้อยืดบางๆตัวนี้

"มือถือเธอนี่ยี่ห้ออะไร...ที่หายน่ะ" มือก็บีบเค้นหน้าอกของฉัน แต่ก็ยังมีคำถามมา ดูชิลจังเลยแฮะ

"ไอโฟนค่ะ รุ่นล่าสุด สีออกม่วงๆ ไม่ใส่เคสค่ะ จะไปหาให้หรอคะ" ขัดกับฉัน ที่ตอบแบบเว้นจังหวะหอบหายใจ เพราะเล่นขยี้ยอดอกกันขนาดนี้

"จำเป็นต้องหาน่ะ ถ้าไปอยู่ในมือคนที่ต้องการตามตัวเธอ อาจลำบาก พวกล็อคอินหลายชั้นมันจะแจ้งเตือนตำแหน่งด้วยนี่"

"อ๊ะ!" ฉันตกใจเผลอถอยหลัง ใช้มือยันแผงอกเขา เพราะสิ่งที่เขาพูดมันจริง ทำไมฉันถึงลืมคิดเรื่องสำคัญแบบนี้ไปนะ

"ใช่ หนูลืมสนิทเลยค่ะ หนูขอโทษ เธอจะพูดแบบนี้ใช่มั้ย ไม่ต้องพูดหรอก เปลี่ยนมาไถ่โทษเถอะ หางานให้ฉันเรื่อยเลยนะ ฉันบอกให้เธอทำตัวสลดลงบ้างไงล่ะสาวน้อย" เขากระชับหลังดันให้หน้าอกของฉันเข้ามาให้ใกล้ริมฝีปากที่เพิ่งพูดล้อเลียนด้วยเสียงเรียบนิ่ง

แต่ฉันไม่เคยแทนตัวเองว่าหนูสักหน่อย

ล้อฉันเหรอ....

"ช่วยทำให้หนูสลดลงหน่อยสิคะ พี่ตรัย"

พอฉันพูดแทนตัวเองว่าหนู สายตาที่เขามองมาก็ทำให้หวั่นไหวหนักเข้าไปอีก

สงสัยจะชอบผู้หญิงหวานๆ

"อืม..." เสียงเขาครางในลำคอเบาๆ ตอนที่ฉันขยับสะโพกเพื่อเข้าใกล้ชิดเขาให้มากขึ้น

เขากดจูบลงซ้ำอีก นิ้วยาวสอดใต้เรือนผมที่กำลังสยายทั่วหลังของฉัน เพราะไม่เคยผ่านการจูบมาแบบโชกโชน แถมจูบทีนึงทำไมมันยาวนานนัก ฉันรู้สึกหายใจไม่ทันได้ ริมฝีปากหนายอมปล่อยให้ฉันได้หายใจ

เขาเอื้อมมือไปหยิบมือถือของเขา แล้วกดโทรออก ทั้งที่ฉันยังนั่งอยู่บนตักเขาแบบนั้น

"ฉันเอง...ฝากหาของหน่อย..."

พอเห็นเขาเหมือนจะต้องทำธุระ ฉันเลยจะลุกออกไปจากตักนั้น แต่ยังไม่ทันจะเขยิบห่างไปไหน เขาก็ดึงตัวฉันไว้จนกระแทกกับตัวเขา

สายตาร้อนแรงนั้นมองเชิงดุที่ฉันลุกขึ้น เขาทำท่าสั่งด้วยสายตาให้ฉันนั่งบนตักนั้นต่อไป

"อืม...มือถือ...คงแถวหลังสโตร์ร้าน เออ หาๆไปเถอะ สักที่แถวนั้น

ใช่...ที่เดิม"

เขาคุยกับปลายสาย บอกรายละเอียดมือถือของฉันให้อีกฝั่งรู้ แล้วก็วางสายไป

"พี่ตรัยทำอาชีพอะไรหรอคะ" ฉันเอ่ยถาม ทำหน้าตาใสซื่อให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

"เด็กเฝ้าร้าน" นี่เขาตอบจริงจังมั้ยเนี่ย

"เป็นอาชีพที่รวยเหมือนกันนะคะ"

"พูดเก่งนะ อินแอร์หรอ ทำอย่างอื่นเก่งด้วยมั้ย" เขาดูใจดีขึ้นนะตอนนี้

"ก็..." ฉันกำลังคิดอยู่ว่าควรตอบว่าอะไรดี

"สายตาเธอนี่มันบอกหมดเลยนะ....ว่าไง เก่งหรือไม่เก่ง" เขายังยิงคำถามอยู่

"เป็นคนเรียนรู้เร็วค่ะ"

"ฮ่าๆๆๆๆๆ" เขาหัวเราะจริงจังมากเลย

ก็จะให้ตอบว่าอะไร จะบอกว่าไม่เก่ง ก็รู้สึกว่าฉันก็ไม่น่าจะธรรมดานะ แต่จะพูดว่าเก่งก็...ยังไม่เคยทำไง ถ้าได้ทำก็คงรู้แหล่ะ แหม.....

"เธอไม่ธรรมดาจริงๆ แหล่ะ เห็นห่วงแต่ที่บ้าน ไม่ห่วงที่มหาลัยบ้างหรอ เพื่อน แฟน เรียน"

"มันเพิ่งปิดเทอมนี่แหล่ะค่ะ สอบเสร็จ เลยมาฉลองคนเดียว"

"ทำไมมาคนเดียวล่ะ"

"ก็...มีเรื่องนิดหน่อย แต่ก็ไร้สาระน่ะค่ะ"

"ทะเลาะกับแฟนมา?"

"ไม่ใช่เรื่องแบบนั้นหรอกค่ะ ไม่ได้มีแฟน แต่เพื่อนน่ะ รูมเมตที่มหาลัย พอสอบเสร็จก็ไปเที่ยวกับแฟนกันหมดเลย มันก็นอยด์ใช่มั้ยล่ะ เราเรียนกันปีสุดท้ายแล้วแท้ๆ แทนที่จะได้มาเที่ยวด้วยกันเหมือนตอนปี 1 ปี 2 แต่เดี๋ยวนี้ เอะอะก็แฟนกัน...ก็เลยมาคนเดียว....แล้วก็...แจ็คพ็อตแตกเลย"

"ใช่...เธอไม่น่ามาคนเดียวเลย"

เขาก้มลงดูดยอดอกทั้งๆ ที่เสื้อยืดยังปิดอยู่ มือใหญ่อ้ากว้างแล้วบีบคลึงเต้าซ้ายขวา ขยำเต้าจนพอใจ แล้วก็เปลี่ยนไปขยำก้นงอนที่กระดกรับมือเขาทันทีที่ถูกสัมผัส เขาเงยหน้าผละออกจากยอดที่แข็งชันใกล้ปากนั้น ยิงคำถามต่อ

"อายุ 21 ไม่มีแฟน...ไม่เคยจูบ...ไม่เคยทำอะไรอีก?"

"ก็ไม่เคยหนีตายมาก่อนเลยค่ะ เมื่อคืนครั้งแรก....อ๊า...."

"พูดเก่งจริงๆ"

พอฉันตอบอะไรเขา ทุกครั้งที่ถูกใจก็ขยำก้นฉัน ทั้งขยี้ ทั้งบีบ ป่านนี้สะโพกแดงไปหมดแล้วมั้ง

"ปกติเธอแต่งตัวแบบนั้นหรอ"

"อ๋อ...ชุดหนังเมื่อคืนหรอ...ขโมยเพื่อนมา เพื่อนที่ทิ้งไปเที่ยวกับแฟน เลยเอาของมันมาใส่ ให้มันคลั่งเล่น"

"หึ....ไม่ใช่แค่เพื่อนเธอมั้งที่คลั่งน่ะ...ฉันชอบนะชุดแบบนั้น"

แล้วเขาก็อุ้มฉันลุกขึ้นจากโซฟา ตอนแรกฉันเข้าใจว่าเราจะไปห้องนอน แต่ที่ไหนได้ เขาอุ้มพามาที่โซนครัว ฉันเพิ่งเห็นว่าเขาซื้อของมาวางไว้หลายอย่างบนเคาท์เตอร์ครัว รวมทั้งตอนนี้ตัวฉันเองก็ด้วย

"กินข้าวก่อนละกันนะ ดูเหมือนจะมีคนพยายามพังเฟอร์นิเจอร์ฉันเมื่อเช้า"

"ก็มันหิวนี่คะ..." แต่ตอนนี้ในหัวฉันมันคิดเรื่องเมื่อกี้อยู่ เราจะไม่ทำกันก่อนจริงๆ หรอ..ก็ฉันรู้สึกไปแล้วนี่ ใครมันจะกินลง โดนทำแบบนั้นมา

"ทำไม...ไม่หิวข้าว แต่หิวอย่างอื่น?"

"เปล๊า....!!!" ฉันตอบเสียงสูง แล้วก็หันมาหยิบถุงแถวนั้นดูว่ามีอะไรกินได้บ้าง